All Chapters of Thank you for Love บทรัก: Chapter 11 - Chapter 20

EPISODE 11หลังจากที่พี่เคนส่งฉันกลับมาบ้านใหญ่ ฉันก็โดนกักบริเวณตามที่เขาเคยสั่งไว้กับลูกน้อง โดนกักบริเวณในที่นี้ไม่ได้หมายถึงไม่ให้ออกจากบ้าน แต่หมายถึงไปเรียนแล้วต้องกลับบ้านให้ตรงเวลา โรงเรียนเลิกตอนไหนต้องกลับตอนนั้น ห้ามมีเลตแม้แต่นาทีเดียวและตอนนั้นฉันก็ได้เรียนรู้อีกหนึ่งอย่างเกี่ยวกับพี่เคนว่า...ห้ามผิดคำพูดที่ให้ไว้กับเขา พี่เคนไม่ชอบคนโกหก บางทีอาจเข้าขั้นถึง ‘เกลียด’ คนโกหกเลยก็ได้...เพื่อนใหม่ที่ย้ายเข้ามาเรียนเป็นคนไทยอย่างที่ไรอันพูดจริงๆ เขาเป็นเด็กนักเรียนผู้ชายหน้าตาจัดว่าดีในระดับหนึ่งมีชื่อว่า ‘พิสุทธิ์ เอกดำรงค์’ มีชื่อเล่นว่า ‘พีท’ แต่ฉันชอบเรียกเขาว่า ‘ลูกพีช’ มากกว่ามันฟังดูแล้วน่ากินดี เอ๊ย! น่ารักดีต่างหากแต่ที่น่าเศร้าใจก็คือ ซันญ่ากับคิตตี้ต้องย้ายไปเรียนที่บ้านเกิดของพวกเธอ ผู้ปกครองของพวกเธอทำเรื่องให้แล้ว ซันญ่าต้องบินกลับระหว่างอินเดียกับลาว เพราะมีปัญหากับทางบ้าน ส่วนคิตตี้นั้นญาติผู้ใหญ่ฝ่ายพ่อนั้นเสียชีวิตจึงต้องกลับประเทศอังกฤษและเรียนต่อที่นั่นเลยตอนนี้เพื่อนในกลุ่มจึงเหลือแค่ฉัน ยูโกะ ไรอัน และลูกพีชเพียงเท่านั้น และหลังจากเกิดเหตุการณ์น

EPISODE 13“ครับ...เดินทางปลอดภัยถึงเมืองไทยแล้วโทร.มาบอกพี่ด้วย” พี่คนบอกก่อนจะเดินมากอดฉัน กอดพี่เคนของฉันยังอบอุ่นเหมือนเดิมเลยนะ ถ้าไม่ติดว่าฉันรู้สึกไม่ดีกับเขา ฉันจะไม่ยอมไปจากเขาเด็ดขาดเลย เอ๋! และคำว่า ‘ครับ’ ของเขาใช่การรับปากว่าจะไม่ไปอยู่กับฉันที่เมืองไทยหรือเปล่านะช่างเถอะ! ฉันจะถือว่านั่นคือการรับปากของเขาแล้วกัน หลังจากที่ฉันกอดแด๊ดดี้และมามี้ ก็เป็นเวลาเดียวกับที่เสียงประชาสัมพันธ์ของสนามบินประกาศเรียกผู้โดยสารขึ้นเครื่องทันที แต่ไหนๆก็จะไม่เจอพี่เคนแล้ว หอมแก้มลาเขาหน่อยดีกว่า อย่างน้อยเขาจะได้ไม่สงสัยในความรู้สึกที่เปลี่ยนไปของฉันที่มีต่อเขาฟอด!!!“แพรไปแล้วนะ ถึงเมืองไทยแพรจะโทร.มาบอกพี่เคนเตรียมรับโทรศัพท์เอาไว้ให้ดีแล้วกัน...แพรรักพี่เคนนะค่ะ ลาก่อนค่ะ” ฉันพูดหลังจากที่เขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มสากของเขา ก่อนจะโบกมือลาเขาเป็นครั้งสุดท้ายและหลังจากนั้น ฉันก็หลังให้พวกเขาทั้งสามคนทันที แต่ในจังหวะที่ฉันกำลังหันหลังนั่นพี่เคนที่ยืนอยู่ มีท่าทีเหมือนจะพูดอะไรออกมาสักอย่างแต่ก็เป็นฉันเองที่ไม่ได้สนใจจะฟังสิ่งที่เขาจะพูด บางทีเขาอาจจะพูดว่า ‘ครับ’ เหมือนทุกครั้งก็ได้

EPISODE 15“ค่ะ...งั้นแพรไปกินข้าวก่อนนะ พี่เคนก็หาอะไรกินด้วย อย่าทำแต่งานจนเริ่มกินข้าวนะค่ะ” ฉันบอกเขายิ้มๆ ถึงจะไม่อยากให้เขามาหา แต่ฉันก็อดเป็นห่วงสุขภาพของเขาไม่ได้ พี่เคนเป็นคนที่ทำอะไรแล้วต้องทำให้เสร็จ จะไม่ปล่อยให้ค้างคา หรือครึ่งๆกลางๆเด็ดขาด แบบนี้ไงฉันจึงอดห่วงเขาไม่ได้[ครับ กินข้าวกินยาเสร็จแล้วโทร.มาหาพี่ด้วย] ฟังดูแล้วเหมือนการพูดธรรมดาทั่วไป แต่ฉันรู้ว่าเขา ‘สั่ง’ ให้ฉันต้องทำตามที่เขาบอก ไม่มีข้อยกเว้น และนั้นก็ทำให้ฉันยิ้มแหยๆออกมาก่อนที่เขาจะตัดสายไป“...แฟนหรอ?”อยู่ๆคนที่ฉันนอนหนุนตักอยู่ ก็ถามฉันขึ้นมากลางความเงียบแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย และนั้นทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นมองเธอไม่ได้ ก่อนจะพูดออกมาน้ำเสียงสดใสว่า“เปล่าจ้า พี่ชายเราเองหล่อใช่มั้ยล่ะ”“อืม...ถึงว่าหน้าตาคล้ายๆกัน” พิงค์ที่ไม่เคยสนใจเรื่องของใคร แต่กลับสนใจเรื่องของฉันบอกออกมาเสียงนิ่ง ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกว่า “แต่สายตาน่ากลัวไปนะ”“น่ากลัว? น่ากลัวตรงไหน เราไม่เห็นตาของพี่เคนจะน่ากลัวเลย” ฉันถามออกมาอย่างสงสัย ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งบนเตียงเพื่อมองหน้าพิงค์ให้ถนัดมากขึ้น“...ตาเหมือนมองแล้วทะลุ รู้ความค

EPISODE 17วันนี้เป็นวันเกิดของ ‘อาจารย์กาย’ อาจารย์ประชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ห้อง B ซึ่งก็คือห้องที่ฉันเรียนอยู่นั้นเอง โรงเรียนที่ฉันกำลังศึกษาอยู่นี่ก็ถือว่าใหญ่พอสมควร มีเด็กนักเรียนประมาณหนึ่งพันกว่าคนได้ แค่ระดับชั้นมัธยมต้นก็มี ห้าร้อยกว่าคนแล้ว แล้วแต่ระดับชั้นก็มีหลายห้องตั้งแต่ห้อง A-F โรงเรียนรัฐบาลแห่งนี้ก็เลยมีเด็กนักเรียนแต่ละปีไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันคนเลย และอย่างที่บอกไปวันนี้เป็นวันเกิดอาจารย์กาย อาจารย์ประจำชั้นห้องของฉัน ถึงแม้ชื่อของอาจารย์จะดูเป็นชื่อของผู้ชาย แต่จริงๆแล้วอาจารย์กายเป็นเป็นเกย์ ชอบผู้ชายด้วยกันและโดยฉะเพราะเด็กผู้ชายอาจารย์จะชอบคุยด้วยเป็นพิเศษ ถึงอาจารย์จะเป็นเกย์แต่ท่านก็เคารพกฎของโรงเรียน ไม่ยุ่งกับเด็กให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของโรงเรียน อาจารย์กายเป็นคนสนุก ชอบพาพวกฉันทำกิจกรรมหลายๆอย่าง วันไหนอารมณ์ดีหน่อยอาจารย์ก็จะร้องเพลงให้พวกเราฟัง แต่วันไหนที่อารมณ์ไม่ดีอาจารย์ก็จะบ่นตลอดทั้งวัน ตามประสาคนเจ้าระเบียบนิดๆ และวันนี้ก็ดูเหมือนอาจารย์จะอารมณ์ดี เพราะตอนเย็นหลังเลิกเรียนอาจารย์นัดเด็กนักเรียนทั้งชายและหญ

EPISODE 19“จ้ะ กลับเองได้พิงค์ไม่ต้องห่วงหรอก”“อืม...เอางั้นก็ได้ แยกกันข้างหน้านี้เลยนะ” พูดจบพิงค์ก็เดินออกไปอีกทาง ซึ่งเป็นคนละทางกับคอนโดที่ฉันอาศัยอยู่ วันนี้กลับดึกอย่างที่บอกกับพี่เคนจริงๆ อีกไม่กี่นาทีก็จะเที่ยงคืนแล้ว พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาจะต้องงอแงอยากนอนต่อแน่เลย แต่ก็ช่วยไม่ได้ฉันอยากมากินหมูกับเพื่อน และกลับดึกเองนี่นะฉันได้แต่บ่นกับตัวเองในใจ ก่อนจะแวะตู้ ATM สำหรับกดเงินมาใช้ในอนาคตข้างหน้า เห็นฉันมีเงินแบบนี้ แต่ฉันก็ประหยัดนะ วันหนึ่งฉันใช้แค่หนึ่งห้าสิบบาทเอง และที่กดออกมาก็จะซื้อพวกของใช้ส่วนตัว และที่เหลือก็เก็บไว้ใช้เวลาไปเรียน หลังจากที่กดเงินเสร็จแล้วฉันก็เดินมาเซเว่นที่อยู่ใกล้ๆ แต่แล้วฉันกลับรู้สึกเหมือนมีคนตามมาจากทางด้านหลัง แต่พอหันกลับไปฉันก็ไม่เห็นนะ มีแค่ป้าแก่ๆคคนหนึ่งนั่งกินขนมปังอยู่ เอ๋ หรือว่าฉันจะคิดมากไปเองนะ ช่างเถอะ! ฉันรีบซื้อของแล้วรีบขึ้นห้องดีกว่า เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันจึงเดินเข้าเซเว่นไปอย่างไม่คิดอะไรฉันหยิบพวกขนมปังกับแยมออกมาอย่างละสองอัน ซื้อพวกขนมกรุบกรอบเอาไว้กินแก้หิวตอนกลางคืนอีกสองสามอย่าง ก่อนจะไปที่ตู้ทำความเย็นที่มีนมและ