All Chapters of The Secret of His Obsession : Chapter 1 - Chapter 10

“Ang iniiit eeeeh,” reklamo ni Zaraeah.“Naku po! Ilayo nyo po ako sa tukso.” bulong nito habang nakapikit na nakahawak sa magkabilang palapulsuan ni Zarraeah. Hindi na niya alam ang gagawin kaya bahagya nya itong itinulak.Namula ang mukha ni Azriel at napaiwas ito ng tingin. Dinampot niya ang kumot na nasa tabi nila at inihagis sa katawan ni Zaraeah upang matakpan ang katawan nito dahil kitang-kita na ang panloob niya dahil nakabukas na ang butones ng damit niya.“Ayoookooo nitooo,” wika niya at inalis din niya ang kumot na itinapon sa kanya ni Azriel. Mas lalong nataranta si Azriel sa sitwasyon nila kaya naman pinilit niyang huwag tignan ang dalaga. Pulang pula na ang kanyang mukha at butil butil na rin ang pawis na inilalabas ng kanyang katawan.“Bakit ka namumula?” wika ni Zaraeah na parang may tonong pang-aasar.Napaatras naman ng bahagya si Azriel nang maramdaman niyang dumikit ang malambot na dibdib ng dalaga sa mga braso niya. Bumilis ang tibok ng puso niya, nakaramdam siya

Sa gitna ng musika at mga taong nagsasayawan, nakaramdam si Zephyrine ng pananakit ng ulo. Pakiramdam niya’y sasabog sa sakit ang ulo niya. Napahawak siya sa ulo niya at ang mga tuhod niya ay nagsimulang manghina.“Wag naman ngayon,” bulong niya sa sarili, ang boses niya ay halos hindi marinig dahil sa ingay ng paligid. Para kay Zephyrine, hindi siya pwedeng magpakita ng kahinaan sa lalaking ito. Kailangan niyang magpakita ng tapang, kahit na deep inside, nagsisimula na siyang mag-alala dahil sa nararamdaman niya.Nakita ni Zephyrine na napansin ata ni Azriel ang pagsama ng pakiramdam niya kaya inalalayan siya nito.“Are you okay?” tanong nito, ang boses ay bahagyang lumambot, at nakapagitna siya sa bisig nito para sa suporta. Mabilis siyang pinaupo ni Azriel sa isang silya, nakita niyang ang mga mata ni Azriel ay parang nakatingin sa kanya na parang nag-aalala pero hindi niya iyon pinansin dahil alam niyang pakitang-tao lamang ito.“Hindi, parang nahihilo ako,” tugon niya sa binata,

Ilang sandali pa, napagpasyahan niyang sundan ang babaeng pamilyar. Pero maya-maya'y nawala na siya sa paningin niya, sinubukan nyang hanapin ito. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit gusto nyang mahanap ang babaeng iyon pero matapos ang ilang minutong paghahanap ay hindi nya talaga mahanap kaya hinayaan na lang niya ito.Bumalik nalang sya sa teddy bear station, bigla siyang nabigla sa nakita niya. Muli niyang nakita ang babaeng kamukha ni Zephyrine nasa loob ng shop ng teddy bear, ang kanyang mga mata ay nakatingin sa mga nakapilang teddy bears, parang isang bata na naghahanap ng paboritong laruan. Pero hindi nya matukoy kung asawa ba nya ang babaeng ito o hindi dahil iba ang kilos nito. Parang may iba sa kanya.Nakita nyang nakangiti at masaya ang babae habang pinagmamasdan ang mga teddy bears na nasa shop. Ang mga ngiti ng babae, ang mga mata nitong kumikinang, ngayon niya lang ito nakita sa kanya. Pero gusto nyang makasigurado kung si Zephyrine nga ang nakikita nya kaya

Kahit gabi na, nagtungo pa rin si Zaraeah sa lumang stockroom sa bandang garden nila. Isang lumang kwarto, imbakan ng mga nakalimutang alaala, na hindi na pinapansin ng kanyang ina. Nakisuyo siya kay Manong Berto, ang matagal nang katiwala ng kanilang pamilya, na ayusin ito para sa kanya.Si Manong Berto ay isa sa mga may alam sa sakit ni Zephyrine, at alam niyang isa lamang si Zaraeah na alter personality ng kanyang alaga. Pero hindi tulad ng iba, tinatrato niya si Zaraeah nang may pagmamahal, tulad ng pagtrato niya kay Zephyrine. Para kay Zaraeah, si Manong Berto at si Aiden ang tanging nagmamahal sa kanya nang walang pasubali.Para kay Zaraeah, ang kanyang mga magulang ang tanging mga taong ayaw sa kanya. Gusto nilang mawala siya, parang isang panaginip na nawawala pagkagising. Pero kahit pinagsasalitaan siya ng masasakit, hindi niya sila matiis. Mahal na mahal niya ang kanyang mga magulang.Binuksan niya ang stockroom at napangiti. Maayos at maganda pa rin ang mga painting na naga

““Nagugutom ka na ba?” tanong ni Azriel sa dalaga. Napansin niyang napaiwas ng tingin ang dalaga, na tila nahihiya magsabi.“O-okay lang, hindi pa naman po,” pautal-utal nitong sabi. Pero isang malakas na tunog ang narinig ni Azriel mula sa tiyan ng dalaga kaya nakita niyang namula si Zaraeah at napahawak sa tiyan niya.“Pero mukhang hindi iyan ang sinasabi ng tiyan mo?” nang-aasar na sabi ni Azriel kaya nakita niyang mas lalong nahiya ang dalaga kaya hindi na siya nakapagsalita.“Hahaha,” hindi na napigilan ni Azriel na matawa. “Sige na, tara na. Kumain tayo.”Dinala naman ni Azriel si Zaraeah sa isang Japanese restaurant. Nakita niya ang reaksyon ni Zaraeah; napatulala siya. “Ang dami! Hindi ko alam kung ano ang oorderin.”“Sige, pili ka lang,” sabi ni Azriel, nakangiti. “Kung ano ang gusto mo, kunin mo.”Nag-order si Zaraeah ng tempura, sushi, at ramen. Habang naghihintay ng kanilang pagkain, tinanong ni Azriel si Zaraeah. “May gusto ka pang kainin?”“Wala na, Kuya,” sagot ni Zarae