Semua Bab The Secret of His Obsession (POSSESSIVE BOYS SERIES 2): Bab 51 - Bab 60

Tahimik ang paligid nang pumasok sina Azriel at Zarraeah sa loob ng kanyang mansyon. Ang malambot na liwanag mula sa chandelier ay nagbibigay ng romantikong kinang sa buong sala, ngunit sa kabila ng engrandeng disenyo ng bahay, may kung anong pangungulila ang bumabalot dito. Ngunit ngayong gabi, hindi na iyon mahalaga.Dahan-dahang naupo si Zarraeah sa sofa, habang si Azriel ay tumayo sa harapan niya, pinagmamasdan siya nang hindi matukoy kung ano ang tumatakbo sa kanyang isipan. Hinubad niya ang kanyang coat at inalis ang top button ng kanyang damit, saka bahagyang yumuko upang ipatong ang kanyang kamay sa sandalan ng sofa."You said you wanted to stay," bulong ni Azriel, ang kanyang tinig ay mababa ngunit puno ng damdamin. "So tell me, what do you really want, Zarraeah?"Napatingin si Zarraeah sa kanya, ang kanyang dibdib ay mabilis na bumibilis sa kaba at excitement na hindi niya maipaliwanag. Ito na ang huling gabing makakasama niya si Azriel bilang siya. Alam niyang pagdating ng

Tahimik ang gabi, tanging ang banayad na paggalaw ng kurtina ang maririnig habang pumapasok ang malamig na simoy ng hangin mula sa bahagyang nakabukas na bintana. Sa loob ng dimly lit na kwarto ni Azriel, ang gintong liwanag mula sa bedside lamp ay lumilikha ng mahabang anino sa dingding, sumasayaw gaya ng mga hindi masabing damdamin sa pagitan nilang dalawa.Nakayakap si Zarraeah kay Azriel, ang daliri niya’y nagdodrawing ng patterns sa hubad nitong dibdib. Nakikinig siya sa rhythmic beat ng puso nito, ninanamnam ang init ng katawan niyang nakapulupot sa kanya. Parang ang moment na ito ay isang panaginip—silang dalawa lang, nakakulong sa katahimikan ng gabi. Pero sa loob niya, isang bagyong hindi niya kayang pigilan.Ito na ang huling gabi.Ayaw niyang masayang ang kahit isang segundo.Dahan-dahan siyang gumalaw, hinalikan ang gitna ng dibdib ni Azriel, ang hininga niya’y dumadampi sa balat nito. Napakislot si Azriel, mas hinigpitan ang yakap sa kanya habang ang daliri niya’y marahan

Chapter 53 Nagmamadali si Azriel papunta sa mansyon ng Rivera, ang bawat hakbang ay mabigat, ngunit determinado. Alam niyang galit na galit ang mga magulang ni Zephyrine sa kanya, at kahit na alam niyang magkakaroon ng consequences, wala siyang pakialam. Ang tanging mahalaga sa kanya ay si Zarraeah. Wala nang ibang gusto kundi makita siya, maramdaman siyang buhay, at alam niyang handa niyang gawin ang lahat para sa kanya. Pagdating niya sa mansyon, agad siyang sinalubong ni Luis, ang mukha nito ay puno ng galit. Bago pa siya makapagsalita, isang malakas na suntok ang tumama sa kanyang panga. Hindi na nakapagsalita si Azriel, tumilapon siya sa gilid at naramdaman ang sakit ng suntok. Pero kahit na ang mukha niya’y masakit, ang nararamdaman niyang sakit sa puso ang pinakamabigat—ang takot na baka tuluyan na siyang mawala si Zarraeah. “Wala kang karapatan dito!” sigaw ni Luis, tinutukod siya ng lakas. “Ang lakas ng loob mong humarap dito after everything?!” Nagngangalit si Azriel, an

Chapter 55Tahimik ang buong bahay ni Azriel nang gabing iyon. Wala siyang ibang kasama kundi ang alak sa kanyang lamesa at ang walang katapusang pag-iisip tungkol kay Zarraeah. Ilang araw na siyang halos hindi makatulog, hindi makakain ng maayos—wala siyang ibang hinahanap kundi siya.Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, isang mahina ngunit pamilyar na pagkatok ang umalingawngaw sa kanyang pintuan.Agad siyang bumangon, ang puso niya’y biglang bumilis ang tibok. Hindi maaaring siya iyon… Imposible.Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto, at sa pagbukas nito, tumambad sa kanya ang isang imahe na matagal na niyang hinahangad na makita.Si Zarraeah.Nakatayo ito sa harapan niya, nakasuot ng manipis na puting dress, ang kanyang mahahabang buhok ay malayang nilalaro ng hangin. Ang kanyang mga mata—ang mga matang matagal nang sumasagi sa panaginip ni Azriel—ay nakatitig sa kanya nang may halong pangungulila at pananabik.“Azriel…” mahina niyang tawag.Para bang tumigil ang mundo ni Azrie

Habang nasa sasakyan pauwi, nanatiling tahimik si Zephyrine. Wala siyang ideya kung paano ipoproseso ang lahat ng nangyari. Takot, pagkalito, o dapat ba siyang maging masaya? Ang totoo, hindi pa rin niya lubos matanggap ang sinabi ng doktor.Si Estella naman, seryosong nakatingin sa daan, pero ramdam sa mahigpit niyang hawak sa manibela ang bumabagabag sa kanya. Alam niyang hindi ito isang bagay na maaaring ipagwalang-bahala. Hindi na niya napigilan ang sarili at tuluyang bumasag ng katahimikan."Ano'ng balak mo ngayon?" tanong ni Estella, hindi na nagpaligoy-ligoy.Napalunok si Zephyrine, hinaplos ang tiyan na halos hindi pa man halata pero ngayon ay tila napakabigat na dalahin. "Hindi ko alam..." Mahinang sagot niya, bahagyang nanginginig ang tinig. "Ni hindi ko nga alam kung anong dapat kong maramdaman.""Alam mong hindi ito dapat malaman ni Azriel, 'di ba?"Napapikit si Zephyrine. Alam niya iyon. Alam niyang isang malaking gulo lang ang idudulot nito kung sakaling malaman ni Azrie