Ilang araw nang hindi lumalabas ng kwarto si Zephyrine, kaya naman nagdesisyon si Aiden na bisitahin siya. Pagdating niya sa bahay, nakita niyang parang napabayaan na ang hitsura ni Zephyrine—halatang hindi siya natutulog ng maayos at matagal nang nakatambay sa kwarto, parang napuno na siya ng bigat. Pakiramdam niya, overwhelmed na siya sa lahat ng nangyari.Dahan-dahan siyang pumasok sa kwarto at nakita niyang nakahiga lang si Zephyrine, ang mata’y malalim, tila wala nang ganang gumalaw. Nang makita siya, lumapit si Aiden at tinanong ito. "Zephyrine, anong nangyari? Alam kong may mabigat kang dinadala. Huwag mong itago sa’kin."Napansin ni Zephyrine ang mga mata ni Aiden na puno ng malasakit. Nahihiya siya, lalo na’t alam niyang may nangyari sa pagitan nila ni Azriel. Hindi niya kayang aminin kay Aiden ang lahat ng nangyari, natatakot siyang magbago ang tingin nito sa kanya.“Zephyrine,” Aiden said softly, "I’m here. Just tell me what’s going on. You don’t need to carry this alone."
Chapter 55Tahimik ang buong bahay ni Azriel nang gabing iyon. Wala siyang ibang kasama kundi ang alak sa kanyang lamesa at ang walang katapusang pag-iisip tungkol kay Zarraeah. Ilang araw na siyang halos hindi makatulog, hindi makakain ng maayos—wala siyang ibang hinahanap kundi siya.Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, isang mahina ngunit pamilyar na pagkatok ang umalingawngaw sa kanyang pintuan.Agad siyang bumangon, ang puso niya’y biglang bumilis ang tibok. Hindi maaaring siya iyon… Imposible.Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto, at sa pagbukas nito, tumambad sa kanya ang isang imahe na matagal na niyang hinahangad na makita.Si Zarraeah.Nakatayo ito sa harapan niya, nakasuot ng manipis na puting dress, ang kanyang mahahabang buhok ay malayang nilalaro ng hangin. Ang kanyang mga mata—ang mga matang matagal nang sumasagi sa panaginip ni Azriel—ay nakatitig sa kanya nang may halong pangungulila at pananabik.“Azriel…” mahina niyang tawag.Para bang tumigil ang mundo ni Azrie
Tahimik na pumasok si Zarraeah sa bahay ni Azriel. Madilim pa ang paligid, ngunit alam niyang gising pa ito. Napansin niyang nakaupo ito sa balkonahe, nakatingin sa kawalan na parang may hinihintay. Nang marinig ang kanyang mga yapak, agad itong napalingon.Hindi na nagdalawang-isip si Azriel. Agad siyang tumayo at niyakap siya nang mahigpit, parang takot na baka bigla siyang maglaho."I thought you wouldn't come back," mahina niyang bulong habang nakayakap pa rin.Napapikit si Zarraeah, hinayaang maramdaman ang init ng katawan nito. “Sinabi ko sa’yo, babalik ako, ‘di ba?”Bahagyang lumayo si Azriel upang tingnan siya sa mata, hinawakan ang kanyang mukha at pinag-aralan ang bawat bakas ng pagod sa kanyang ekspresyon.“Zarraeah… tell me the truth.”“Anong totoo?” pilit niyang inilayo ang tingin.Hinaplos ni Azriel ang pisngi niya, waring hinihikayat siyang huwag umiwas. “Something feels off. Every time I see you, it feels like you're slipping away. I don’t know why, but it scares me. W
Habang nasa sasakyan pauwi, nanatiling tahimik si Zephyrine. Wala siyang ideya kung paano ipoproseso ang lahat ng nangyari. Takot, pagkalito, o dapat ba siyang maging masaya? Ang totoo, hindi pa rin niya lubos matanggap ang sinabi ng doktor.Si Estella naman, seryosong nakatingin sa daan, pero ramdam sa mahigpit niyang hawak sa manibela ang bumabagabag sa kanya. Alam niyang hindi ito isang bagay na maaaring ipagwalang-bahala. Hindi na niya napigilan ang sarili at tuluyang bumasag ng katahimikan."Ano'ng balak mo ngayon?" tanong ni Estella, hindi na nagpaligoy-ligoy.Napalunok si Zephyrine, hinaplos ang tiyan na halos hindi pa man halata pero ngayon ay tila napakabigat na dalahin. "Hindi ko alam..." Mahinang sagot niya, bahagyang nanginginig ang tinig. "Ni hindi ko nga alam kung anong dapat kong maramdaman.""Alam mong hindi ito dapat malaman ni Azriel, 'di ba?"Napapikit si Zephyrine. Alam niya iyon. Alam niyang isang malaking gulo lang ang idudulot nito kung sakaling malaman ni Azrie
Isang araw, tahimik na nakatayo si Zephyrine sa harap ng pinto ng clinic ni Aiden, hindi pa rin magawang ipihit ang seradura. Ilang beses na niyang pinaghandaan ang pag-uusap na ito, pero ngayong nasa harapan na siya ng pinto, parang gusto niyang umurong.Mabigat ang dibdib niya. Hindi niya alam kung paano sisimulan.Dahan-dahan niyang ipinikit ang kanyang mga mata, pilit kinakalma ang sarili. Kaya mo ‘to, Zephyrine. Kailangan mong gawin ‘to.Huminga siya nang malalim bago sa wakas ay kumatok. Ilang segundo lang ang lumipas bago bumukas ang pinto at bumungad sa kanya si Aiden, nakasuot ng white coat at may hawak na clipboard. Ngunit nang makita siya nito, agad siyang pinagtuunan ng pansin."Zephyrine," may bahagyang gulat sa tono ng boses ni Aiden, ngunit mabilis itong napalitan ng pag-aalala. "Anong ginagawa mo rito? Okay ka lang ba?"Napalunok si Zephyrine at pinilit ang isang tipid na ngiti. "Pwede ba kitang makausap?" mahina niyang sabi.Agad siyang hinayaan ni Aiden na pumasok. P
Malamig ang simoy ng hangin sa airport, pero mas malamig ang pakiramdam ni Zephyrine sa loob. Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa air conditioning o dahil sa bigat ng kanyang loob habang nakatayo sa departure area, kaharap si Aiden.Tahimik lang silang dalawa, parehong hindi alam kung paano sisimulan ang pamamaalam. Ang mga matang puno ng emosyon ni Aiden ay nakatuon sa kanya, para bang pilit inaalala ang bawat detalye ng mukha niya bago siya lumayo."Are you sure you don’t want me to come with you?" tanong ni Aiden, ang boses niya’y punong-puno ng pag-aalala.Ngumiti nang bahagya si Zephyrine, pero halata ang lungkot sa kanyang mga mata. "Aiden, you’ve done enough. Hindi mo kailangang isakripisyo ang buhay mo para lang samahan ako.""But I want to," mariing sagot ni Aiden. "I want to be there for you. I want to take care of you—""Aiden... please." Mahinang pakiusap niya. "Alam mong hindi pwede."Napalunok si Aiden, halatang pinipigilan ang sariling magsalita pa. Alam niyang hindi
Mula nang dumating si Zephyrine sa U.S., unti-unti niyang isinasaayos ang kanyang bagong buhay. Hindi naging madali ang lahat, pero hindi siya nagpatinag. Para sa anak niya, handa siyang gawin ang lahat.Sa tulong ni Tiffany, nagsimula siya sa regular na check-ups. Ang unang ultrasound niya ay isang emosyonal na sandali. Nang makita niya ang maliit na buhay na lumalaki sa loob niya, hindi niya napigilang mapaluha."Baby..." mahina niyang bulong habang nakatingin sa screen."It's beautiful, isn't it?" sabi ng doktor, nakangiti habang tinitingnan ang kanyang anak sa monitor.Tumango siya, hindi na nagtangkang magsalita dahil baka hindi niya mapigil ang pagluha.Dahil wala siyang ibang aasahan, si Tiffany ang naging katuwang niya sa lahat ng bagay—mula sa pag-aalaga sa sarili hanggang sa pagbili ng mga gamit para sa kanyang baby.First TrimesterAng unang tatlong buwan ay hindi naging madali. Madalas siyang nasusuka tuwing umaga, may mga araw na halos hindi siya makatayo sa kama dahil sa
Isang tahimik na gabi, mahimbing na natutulog si Zephyrine sa kanyang kama nang biglang dumaloy ang matinding sakit sa kanyang tiyan. Napamulagat siya, napahawak sa kanyang tiyan, at agad niyang naramdaman ang mainit na likidong dumaloy sa kanyang hita."Oh my God..."Hingal na bumangon siya, pinilit na abutin ang bedside lamp para gisingin si Tiffany."Tiff... I think my water just broke," nanginginig niyang sabi.Agad na bumangon si Tiffany, nagmadaling kinuha ang hospital bag na matagal nang nakahanda."Okay, Zeph, huminga ka ng malalim. Kailangan nating makarating sa ospital ngayon," sabi nito, pilit na pinapanatili ang kalmado nitong tono.Habang nasa sasakyan, pabilis nang pabilis ang kanyang paghinga. Dumadalas ang contractions at pakiramdam niya ay parang may pumupunit sa kanyang loob."Kakayanin ko ‘to… Para kay baby."Pagdating sa ospital, agad siyang dinala sa labor room. Pinilit niyang huminga nang malalim, pero sa bawat contraction, parang gusto na niyang sumuko."Nurse,
Azriel froze.The world stopped.At ang tanging narinig niya ay ang munting iyak ng kanilang baby."Congratulations! It’s a baby girl!"Dahan-dahang bumagsak ang mga balikat ni Azriel habang tumutulo ang luha sa kanyang mga mata. "Oh my God… she's here…"Ngunit hindi pa sila tapos."Okay, Mr. Dela Vega, isa pa!" sabi ng doktor.Napabalikwas ulit si Azriel. "Ha?! May isa pa?!"Napairap si Zarraeah sa kabila ng pagod. "TWINS, AZRIEL! TWINS! KUNG GUSTO MONG BUMUO NG TEAM, TAPUSIN MO NA ANG ARENA TOUR MO NGAYON!"Muling napahawak si Azriel sa kamay niya, halos mapaigtad ulit nang lalo pang lumakas ang kapit ng asawa. "Yes, yes, love! Kaya mo 'to! Isa pa, promise, tapos na!"At isang huling pag-ire pa, isang panibagong iyak ang pumuno sa silid."Congratulations! A healthy baby boy!"Azriel was speechless.Napaluhod siya sa tabi ni Zarraeah, humahagulgol na parang bata habang hinahalikan ang kamay ng asawa. "Love… you did it. We did it."Napahinga nang malalim si Zarraeah, pagod na pagod ng
Maagang nagising si Azriel, puno ng sigla habang naghahanda ng almusal para kay Zarraeah. Naka-apron pa siya, seryosong nagpiprito ng bacon habang sinisiguradong perfect ang sunny-side-up eggs. Everything had to be perfect—his wife was carrying their twins, and he wanted to make her morning special."Hmm, smells good," narinig niyang mahinang bulong ni Zarraeah mula sa likod niya. Napangiti siya at lumingon, pero bago pa siya makapagsalita, bigla siyang natigilan.Napangiwi si Zarraeah, hawak ang tiyan. "Azriel... I think my water just broke."Nanlaki ang mga mata ni Azriel, napaatras siya at natabig ang frying pan. "WHAT?!""My. Water. Just. Broke." Inulit ni Zarraeah, mas mabagal, habang pilit na pinapanatili ang kalmado.Nataranta si Azriel. "Oh my God. Okay! Okay! Ano'ng gagawin ko?!""Dadalhin mo ako sa ospital?" sagot ni Zarraeah, kunot-noo pero halatang inaaliw ang sarili sa kakulitan ng asawa."Yes! Yes! Ospital!" Nagsimula siyang maglakad papunta sa pinto, pero walang sapatos
Habang tinatanggap nina Azriel at Zarraeah ang pagbati ng kanilang mga bisita, hindi maitatanggi ang saya sa kanilang mga mata. Hawak ni Azriel ang kamay ng kanyang asawa, mahigpit ngunit may banayad na pag-iingat, parang natatakot siyang mawala ito sa kanya muli."Are you happy?" bulong ni Azriel habang nakatitig kay Zarraeah.Zarraeah smiled softly, hinayaan ang sarili niyang lumubog sa init ng pagmamahal ni Azriel. "More than I ever thought I could be."Azriel’s lips curled into a soft smile, then he tightened his grip on her hand. "Good. Because I'm never letting you go."---Nagpatugtog ng isang romantic song at tinawag ng host ang bagong kasal para sa kanilang first dance. Tumayo sila sa gitna ng dance floor habang pinapalibutan ng mga ilaw at petals na unti-unting bumabagsak mula sa itaas.Azriel pulled Zarraeah close, wrapping his arms around her waist. Zarraeah rested her hands on his chest, feeling the strong, steady beat of his heart."You look stunning, Mrs. Dela Vega," bu
Samantala, nakatayo si Aiden sa loob ng isang sikat na unibersidad sa Amerika, hawak ang isang stack ng books habang lumalakad palabas ng library. Matagal na rin mula nang umalis siya sa Pilipinas, at sa kabila ng lahat ng nangyari, alam niyang kailangan niya itong gawin—para sa sarili niya, para sa bagong simula.Ngunit kahit anong pilit niyang ituon ang sarili sa pag-aaral, hindi niya maiwasang mapaisip tungkol sa nakaraan. Kay Zarraeah. Kay Zephyrine. Sa lahat ng hinanakit at pagsubok na pinagdaanan nila.Huminga siya nang malalim at itinulak ang pinto palabas ng gusali. At doon, sa hindi inaasahang pagkakataon, nakita niya siya.Isang babae ang nakatayo sa may courtyard, tila may hinahanap sa loob ng kanyang bag. Mahangin ang paligid, at bahagyang lumipad ang kanyang buhok, dahilan upang mas lumitaw ang kanyang maamong mukha.Napahinto si Aiden.Ang puso niya ay biglang bumilis ang tibok.Mula sa malayo, para siyang si Zarraeah—ang bawat kilos, ang postura, maging ang paraan ng pa
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---Sa Hotel Room ni Zarraeah“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lan
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---____“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lang naman ‘to.”Si Xena
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Tahimik na nakatingin si Zarraeah kay Azriel, hindi makapaniwala sa mga salitang binitiwan nito."Because I love you, Zarraeah. And I want to make you fall in love with me again."Mabilis ang tibok ng puso niya. Hindi niya alam kung dahil sa kaba, sa gulat, o sa kilig na pilit niyang isinasantabi mula pa noon.Hindi siya nakasagot. Paano nga ba? Kapag tinititigan siya ni Azriel nang ganoon, parang natutunaw ang lahat ng depensang itinayo niya.Tiningala niya ito. "Azriel..."Ngunit bago pa niya maituloy ang sasabihin, hinaplos nito ang pisngi niya—banayad, halos parang panaginip."I missed you." Mahinang bulong ni Azriel, puno ng emosyon ang boses.Napapikit si Zarraeah nang maramdaman ang init ng palad nito sa balat niya. Hindi niya alam kung bakit, pero parang may kung anong pumunit sa loob niya."Mahal mo siya."Hindi na niya kailangang itanggi. Hindi na niya kailangang lumaban.Dahan-dahan siyang lumapit. At bago pa man niya mapigilan ang sarili, nadama na niya ang labi ni Azriel