Nobela ni rhiettenbyme

Serenity’s POV Halos maramdaman ko ang galit sa boses niya. Parang isang malamig na alon na dumaan sa akin, nakinig ng todo ang buong katawan ko.“And what about me?” I said, trying to keep my voice calm. “I want to do something, too. I’ve been feeling so… so bored.”“You don't need to work,” he said, his tone getting even more agitated. “You have Caelius. You have me. You have everything you need.”“But I want to work,” sabi ko. “I want to be a part of something outside of this house. I want to do something for myself.”“You’re not doing this for yourself. You’re doing this for him,” Kaiser said, his voice now harsh. “You’re neglecting him. You’re not focusing on him.”“No, Kaiser,” sabi ko, my voice shaking a little. “That’s not true. I love Caelius. I’m just… I want to do more. I want to contribute to the family.”“The family doesn’t need you to contribute,” Kaiser said, his eyes blazing. “The family needs you to be here, to take care of Caelius, t

Serenity’s POV Sino ba siya? Bigla akong nakaramdam ng kaba. Bigla bumalik ang nararamdaman kong pagkawala. Pero ngayon, masaya ako. Masaya ako kasama si Caelius at si Kaiser. Para sa ngayon, kaya kong kalimutan ang nakaraan. "Mommy, look!" Sigaw ni Caelius. Tumingin ako sa kanya. Nakaturo siya sa gate. "Daddy!" Sigaw niya. Tumayo ako at tumingin sa gate. Si Kaiser, ang asawa ko. Nakangiti siya. Lumapit siya sa amin. "Hey, my love. My little man," sabi niya, hinalikan kami sa noo. “Daddy!” Sigaw Tumayo ako at tumingin sa gate. Si Kaiser, ang asawa ko. Nakangiti siya. Lumapit siya sa amin. "Hey, my love. My little man," sabi niya, hinalikan kami sa noo. “Daddy!” Sigaw ni Caelius at tumakbo palapit kay Kaiser. Niyakap siya ni Kaiser. “I missed you, my boy,” sabi ni Kaiser. "I missed you too, Daddy," sagot ni Caelius. “How was your day, love?” Tanong ni Kaiser sa akin. “Good,” sagot ko. “We played in the park. Caelius had so much fun.” "I’m glad,” sabi ni Kaiser. “

Miguel’s POV Isang card, ng buksan ko ito. “Dear Uncle, Sorry if ngayon lang ako nakapag sulat sa inyo. Gusto ko lang sabihin na okay lang ako. May sarili na akong pamilya. Nahihiya ako sa inyo kaya hindi na ako nagpakita. Pakiusap wag nyo na akong hanapin.” -Serenity. Kasama ng sulat ang isang litrato. Si Serenity nakangiti siya at may kasama syang lalaki at batang Lalaki sa picture parehong may blurred ang mukha. “Hindi totoo yan, fake yan! Hindi ako pwdeng iwan ni Serenity! Kasal na kami!” sabi ko. “ Kuya, hindi nga natuloy ang kasal nyo” sabi naman ni Cassy. “No Cassy, we got married in London. Alam ni Dad yun. Kaya hindi ako naniniwala dyan. Minsan na akong naloko dahil sa sulat hindi ko na hahayaang mangyari ulit yun. Hahanapin ko ang asawa ko.” “Kuya, magpahinga ka muna. Wala na tayong magagawa,” sabi ni Cassy. “Tama na ang pag-iisip. Hayaan mo muna ang katawan mo na magpagaling.” Pero hindi ako mapakali. Hindi ako matigil sa pag-iisip. Kailangan kong makita si Sereni

Kaiser’s POV Nasa ospital ako ngayon at binabantayan ko si Serenity. Wala pa rin syang malay matapos ko syang dalhin rito. Nag aalala na ako pero hindi ko pa rin pinapaalam sa kanila Uncle Azriel at Uncle Miguel kung nasaan kami. Wala na akong pakialam sa kanila hinding hindi ko na ibabalik si Serenity dahil akin lang sya. Maya-maya ay lumapit sa akin ang doktor. “They are both okay and safe kaya wag ka ng mag alala sa mag ina mo.” Napakunot ang noo ko ng sinabi nyang mag ina. “Mag ina?” pagtataka ko. “Hindi mo ba alam your wife is 3 weeks pregnant and you're lucky dahil makapit ang bata kung sa iba ay baka nakunan na sya. Hintayin mo nalang at magigising na ang asawa mo.” he said saka sya umalis. “So buntis sya?” sabi ko sa sarili. Maya-maya ay nakatanggap ako ng text mula kay tita Cassy. From Cassy: Kaiser, asaan ka ba? Si Kuya Miguel nasa ospital sya comatose sya. “So ibig sabihin hindi nila alam na ako ang kumuha kay Serenity?” sabi ko sa sarili. Nagtungo na agad ako kay

Kaiser’s POV “Hindi ka makakatakas sa akin, Serenity!” Sigaw niya. Mas binilisan ko ang takbo. Pero biglang nakita ko si Miguel na nakamotor. “Miguel!” Sigaw ko, at nakaramdam ako ng ginhawa. Dali dali syang bumaba sa motor at tumakbo papunta sa akin. “Babe,” sabi ko habang bigay todo ang pagtakbo ko papunta sa kanya. Kaya ng makalapit ako sa kanya parang nanghina ang mga tuhod ko kung kaya muntik na akong matumba pero sinalo nya ako. “Baby, are you okay?” sabi nya at niyakap nya akong. Takot na takot ako pero nawala yun dahil nasa bisig na nya ako. “AHHH!” Sigaw ko ng biglang matamaan ako ng pinto ng sasakyan dahil sinipa ito ni Serenity. Natumba ako at nandilim ang paningin ko. Di ko namalayang nakalabas na ng sasakyan si Serenity at dali-daling tumakbo palayo. Nakaramdam ako ng galit at pang-gagalaiti. Nang makarecover ang mata ko at naramdaman kong okay na ako, tumingin ako sa kinaroroonan ni Serenity pero nang makita kong tumatakbo si Serenity patungo kay Miguel, bigla a

Serenity’s POV Araw na ng kasal namin ni Miguel. Kinakabahan ako pero mas malakas pa rin ang excitement. Parang panaginip lang ang lahat. Ang saya-saya ko dahil sa wakas ikakasal na kami at masasaksihan yun ng maraming fao. At ang mas maganda pa, may surprise ako para kay Miguel. Excited na akong sabihin sa kanya ang good news na magkaka-baby na kami. Nasa loob na ako ng kotse at naghihintay na makarating sa venue ng kasal. Nang biglang nagsalita ang driver. “Napakaganda mo talaga Serenity l,” sabi niya. Nagulat ako dahil naka-mask siya at hindi ko nakita ang mukha niya. “Uhm… salamat po,” sabi ko. Nang bigla siyang tumawa, naramdaman kong parang may kakaiba sa boses niya. Parang kilala ko. “Serenity,” sabi niya sabay tanggal ng mask. Natigilan ako at nanlaki ang mga mata ko. Si Kaiser pala ito. “Kaiser? Anong ginagawa mo dito?” Tanong ko, pero nanginig ang boses ko. “Hindi ka dapat ikasal kay Miguel, Serenity. Akin ka lang Serenity, akin ka lang,” sabi niya. “Kaiser, tigila