Semua Bab The Secret of His Obsession (POSSESSIVE BOYS SERIES 2): Bab 21 - Bab 30

Bigla na lang parang tumalon ang puso ni Azriel. Hindi siya makagalaw sa ginawa ni Zarraeah. Ang init ng mukha niya at ang kabog ng puso niya ay parang sumabog. Pakiramdam niya ay aatakehin na siya sa puso. Maya-maya, bumitaw na si Zarraeah. Nagbow siya sa kanya, parang humihingi ng tawad. "Sorry! Sorry kung kiniss kita ng walang paalam! Sinubukan ko lang ‘yung napapanood ko sa TV. Feeling ko kasi matamis ‘yung lips mo." Sabi ni Zarraeah, habang para siyang estatwa sa pagkakatulala si Azriel. Hindi siya makapagsalita. Tumayo na si Zarraeah at mabilis na nagsalita, "SORRY ULI! Magbibihis na ako!" Sabay takbo niya papunta sa kwarto. Naiwan si Azriel, tulala pa rin at hindi makapaniwala sa nangyari. Ang totoo, iyon ang unang halik na naranasan niya sa buong buhay niya. Sa edad na 35, iyon na ang unang beses na hinalikan siya ng babae. Tulala pa siya habang lumabas ng kwarto. Agad niyang tinawagan si Dylan. "Hello?" sabi ni Dylan sa kabilang linya. "Dylan pare, hindi na virgin ‘yung

Parang tumalon ang puso ni Azriel nang makita niya ang dalaga na tanging twalya lamang ang bumabalot sa katawan nito. Pero nataranta siya nang biglang tumakbo ito papunta sa kanya, takot na takot. Napaatras siya dahil hindi niya alam ang gagawin. Namumula ang mukha niya. Biglang pumulupot si Zarraeah sa braso ni Azriel. Nakapikit ito dahil sa takot. “Sorry, natatakot ako sa kulog,” takot na takot na sabi ni Zarraeah. Ang kabog ng puso ni Azriel ay parang hindi na niya makontrol. "Ano bang nangyayari sa akin? Bakit grabe naman yung tibok ng puso ko?" isip niya. Napansin niyang mas lalong humigpit ang hawak ni Zarraeah sa kanyang braso. Tumingin siya kay Zarraeah. Nakasiksik ang dalaga sa kanya, halatang natatakot. Agad niyang iniwas ang tingin nang maalalang nakatapis lang pala ito ng twalya. Parang may kuryenteng dumaan sa katawan niya. Naisip niyang haplosin ang buhok nito para mawala ang awkwardness, pero nag-aalangan pa siya. “H-huwag kang matakot,” sabi niya. “Nandito ako.” Pa

Sumakay na sila sa sasakyan ni Azriel. Tahimik ang paligid habang minamaneho niya ang sasakyan patungo sa highway. Habang nakatingin si Zephyrine sa labas ng bintana, ramdam niya ang bilis ng tibok ng kanyang puso. Hindi niya maipaliwanag kung bakit, pero parang mas lumakas ang kaba niya sa dibdib. May pakiramdam siyang hindi ito magiging isang normal na biyahe. “Zephyrine,” biglang basag ni Azriel sa katahimikan. “Tell me more about Zarraeah.” Nanlaki ang mga mata ni Zephyrine. Napakaseryoso ng boses ni Azriel—parang may gusto siyang malaman na iba. Kinabahan siya. Posible kayang nakakahalata na ito? “Ah, eh…” Napakamot siya sa ulo, pilit naghahanap ng palusot. “Yeah, she's pretty normal. Quiet, keeps to herself. Just like... anyone, you know?" Napansin niya ang bahagyang pag-angat ng isang kilay ni Azriel, na para bang hindi ito kumbinsido sa sagot niya. “Interesting,” sagot nito, hindi inaalis ang titig sa kalsada. “You're twins, yet you seem remarkably unfamiliar with each ot

Mas malakas ang bagyo kaysa sa inaasahan. Ang malalakas na alon ay walang awang hinahampas ang yate, habang ang malakas na hangin ay halos nagpapalipad na sa kanya. Napahawak siya sa poste ng yate, pilit na nilalabanan ang pag-ikot ng paligid. Ngunit sa isang iglap, isang napakalaking alon ang tumama at tuluyang tumaob ang sasakyan, itinapon ang mga pasahero sa malamig at magulong dagat. Naramdaman niya ang sarili niyang lumulubog, nilalamon ng kadiliman ng tubig. Pilit niyang kumakawala, kinakayod ang tubig gamit ang kanyang mga kamay, hanggang sa mahagip niya ang isang lumulutang na piraso ng kahoy. Mahigpit niya itong hinawakan, hinihingal at nanlalamig, habang tinatangka niyang manatili sa ibabaw. Sa gitna ng malakas na ulan at alon, bigla niyang nakita ang dalawang bata—sina Zarraeah at Zephyrine—kasama ang kanilang ina. Nanginginig sa takot ang magkapatid habang pilit na lumalangoy ang kanilang ina papalapit sa kanila, ngunit kitang-kita niya ang panghihina nito. “Tulong!” Sig

Tahimik na nakaupo sina Aiden at Zephyrine sa library, nakapwesto sa isang mesa malapit sa bintana. Nasa kalagitnaan sila ng pag-aaral para sa nalalapit nilang pagsusulit bilang junior high at grade 8. Pareho nilang hawak ang kani-kanilang mga libro, subalit napansin ni Aiden na tila wala sa sarili si Zephyrine. Sa halip na mag-focus sa pagbabasa, panay ang kanyang sulyap sa labas ng bintana, waring malayo ang iniisip. Ang mga mata niya ay sumusunod sa galaw ng mga ulap na lumulutang sa langit. Napabuntong-hininga si Aiden at pilit na bumalik sa binabasa niya, ngunit maya-maya lang ay may kakaibang pakiramdam siyang naramdaman—parang may nakatingin sa kanya. Dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang tingin at nakita niyang nakapikit na si Zephyrine—mahimbing na itong natutulog. Saglit siyang natigilan. Hindi niya mapigilang titigan ang mukha nito—payapa at maganda sa kanyang pagkakaidlip. Mahaba at makapal ang pilikmata nito, at ang mga labi niya ay bahagyang nakakurba sa isang tipid n