Tahimik na nakaupo sina Aiden at Zephyrine sa library, nakapwesto sa isang mesa malapit sa bintana. Nasa kalagitnaan sila ng pag-aaral para sa nalalapit nilang pagsusulit bilang junior high at grade 8. Pareho nilang hawak ang kani-kanilang mga libro, subalit napansin ni Aiden na tila wala sa sarili si Zephyrine. Sa halip na mag-focus sa pagbabasa, panay ang kanyang sulyap sa labas ng bintana, waring malayo ang iniisip. Ang mga mata niya ay sumusunod sa galaw ng mga ulap na lumulutang sa langit. Napabuntong-hininga si Aiden at pilit na bumalik sa binabasa niya, ngunit maya-maya lang ay may kakaibang pakiramdam siyang naramdaman—parang may nakatingin sa kanya. Dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang tingin at nakita niyang nakapikit na si Zephyrine—mahimbing na itong natutulog. Saglit siyang natigilan. Hindi niya mapigilang titigan ang mukha nito—payapa at maganda sa kanyang pagkakaidlip. Mahaba at makapal ang pilikmata nito, at ang mga labi niya ay bahagyang nakakurba sa isang tipid n
“H-hindi ko alam,” sagot ni Aiden, halatang hindi sigurado sa dapat niyang sabihin. Napabuntong-hininga si Zephyrine at tinitigan siya. “So kung makikipag-date ako sa kanya, ayos lang sa'yo?” Napalunok si Aiden, pero hindi agad sumagot. Ramdam ni Zephyrine ang pag-aalinlangan niya. “H-hindi ko alam,” ulit ni Aiden, halatang hindi pa rin sigurado. Napakunot ang noo ni Zephyrine. Parang biglang uminit ang ulo niya sa sagot nito. Tumayo siya at iniwasan ang tingin ni Aiden. “Aalis na ako.” Maglalakad na sana siya palayo nang biglang hawakan ni Aiden ang kamay niya. Nagulat siya sa ginawa nito at napatingin sa kanya. “I like you,” mahina pero klarong sabi ni Aiden. Nanlaki ang mata ni Zephyrine. “A-a-anong sinasabi mo?” Hindi siya makapaniwala sa narinig niya. Muling tiningnan siya ni Aiden, seryoso ang ekspresyon. “I like you, Zephyrine.” Parang tumigil ang mundo ni Zephyrine. Napalunok siya at parang hindi na alam ang gagawin. Hindi niya inaasahan ang ganitong pag-amin mula kay
Chapter 30 Nagpatuloy sila sa paglalakad, pero hindi maalis sa isip ni Aiden ang reaksyon ni Zephyrine. Parang gusto niyang tanungin kung ano ba talaga ang nararamdaman niya, pero natatakot siyang masira ang kanilang pagkakaibigan. Isang araw sa canteen ay masayang nagkwekwentuhan si Aiden at Zarraeah, kumukuha ng pagkain at nagtatawanan. Napansin ni Aiden na parang hindi mapakali si Zarraeah, parang may binabalak. Biglang nagsalita si Zarraeah “Aiden, andyan si Zephyrine kaya magpanggap kang tumatawa. Kunwari masya kang kausap ako .” sabi nya . Kaya nagulat si Aiden . “Talaga? HAHAHAHAHHAAHHA-HA-HA-HA.” Pilit na tawa ni Aiden. “Ayan tama yan, tumawa Ka lang hahahaha” Napansin ni Aiden na parang napatingin si Zephyrine sa kanila mula sa di kalayuan, at biglang nag-iba ang expression niya. Parang nagseselos siya kaya nakita ni Aiden na napangiti ng bahagya si Zarraeah. “Hala, Zephyrine! Bakit ka nakatayo diyan?” Tanong ni Zarraeah, nagpapanggap na nagulat. Nilapita
“I’m having a Mall Art Walk, and I need an artist for the exhibition,” diretsong sabi ni Azriel habang nakaupo sa tapat ni Luis Rivera, ang ama ni Zephyrine. Nagtaas ng kilay si Luis, halatang nagtataka. “Okay… pero ano naman ang kinalaman ko diyan?” Napabuntong-hininga si Azriel. Isang linggo na ang lumipas simula noong huli niyang makita si Zarraeah. Hindi ito lumalabas ng kwarto, lalo na’t mahigpit itong binabantayan ng ina nitong si Estella. Halos mabaliw siya sa kakaisip kung paano niya muling makikita ang dalaga. Kaya ngayong nasa harapan niya si Luis, gagawin niya ang lahat para makuha ang gusto niya. “Well,” patuloy ni Azriel, nakasandal sa upuan at nakangiti, “I’m thinking of accepting your proposal for the renovation.” Nagulat si Luis. Noon kasing huling pag-uusap nila, hindi naman ito interesado. Kaya ngayon, hindi niya napigilang mapataas ang kilay. “Really? That’s great. I’m happy to hear that,” sagot niya, halatang masaya sa biglaang pagbabago ng isip ni Azriel. Ngu
“Estella, nakausap ko na si Azriel tungkol dito. Sabi niya, gusto niya na ang art exhibition na gagawin nila sa mall ay maging private event lang. Hindi na kailangang ma-expose ang mga artists sa publiko,” seryosong paliwanag ni Luis habang nakaupo sa opisina nilang mag-asawa. Pero hindi natinag si Estella. Matalim ang tingin niyang ibinagsak sa asawa, halatang hindi niya nagustuhan ang narinig. “Luis, hindi lang ‘yun ang dapat nating isipin. Kailangan nating protektahan si Zephyrine. Mas mabuti kung hindi siya lumabas ng bahay,” madiin niyang sagot, may bahid ng kaba at galit sa boses niya. Napabuntong-hininga si Luis at hinagod ang kanyang sentido. “Estella, tama ka naman, pero isipin mo rin ang nararamdaman ni Zarraeah. Gusto rin niyang mabuhay ng normal na buhay. Gusto rin niyang magtrabaho at magkaroon ng sariling pangarap. Hindi natin siya pwedeng ikulong magpakailanman.” Halata sa mukha ni Estella ang pag-aalinlangan. Bumigat ang kanyang mga balikat, tila may iniisip na mas m
"KRING KRING!" Maingay na tumunog ang alarm clock, dahilan para mapabalikwas ng bangon si Zarraeah. Napatingin siya sa paligid at napagtantong nasa kwarto na naman siya ni Zephyrine. Napalunok siya. Bakit palagi siyang nagigising sa kwarto ng alter niya? Mabilis siyang tumayo at lumipat sa sarili niyang kwarto, saka dumiretso sa banyo para maligo. Habang nakaharap sa salamin, hindi niya mapigilang titigan ang sariling repleksyon. Napakunot ang noo niya. May kakaiba siyang nararamdaman. "Bakit parang mas madalas na akong nagigising? Dati naman, minsan lang—isang beses sa isang buwan pa nga. Pero nitong mga nakaraang linggo, parang halos araw-araw na." Napakamot siya sa ulo. Hindi niya maintindihan kung anong nangyayari. "Siguro, sobrang stressed lang si Zephyrine kaya ako ang madalas lumalabas?" bulong niya sa sarili, pero hindi siya sigurado. Minsan naiisip niya kung dapat pa ba siyang magpakita. Pero kahit pigilan niya ang sarili, parang may sariling isip ang katawan niya. Paran
Isang araw, nagmamadaling sumugod si Zephyrine sa opisina ni Azriel. Halos mapatid siya sa pagmamadali, at hindi man lang niya ininda ang mga sekretaryang pilit siyang pinipigilan. "Ma'am, hindi po kayo pwedeng pumasok nang basta-basta—" Pero hindi siya nakinig. Mabilis niyang tinulak ang pinto at dumiretso sa loob. “What the heck are you up to? Why are you dragging Zarraeah into your crap?!” sigaw niya, hindi na alintana kung may ibang nakakarinig. Nagulat ang mga empleyado sa labas, pero sa loob ng opisina, nanatiling kalmado si Azriel. Nakatitig lang siya sa hawak niyang mga dokumento, saka dahan-dahang inangat ang tingin kay Zephyrine. Bahagyang ngumiti siya, tila hindi nagulat sa presensya nito. "Whoa there, Zephyrine. Calm down. What makes you think I’m dragging her into anything?" tanong niya, nakasandal sa kanyang upuan, ang isang kilay ay nakataas. “Don’t play dumb with me, Azriel!” galit na sagot ni Zephyrine, habang mariing nakatingin sa kanya. “You know exactly what I
Padabog na lumabas ng opisina si Zephyrine. Galit na galit siya kay Azriel. Hindi niya maintindihan kung bakit niya ginagawa ito kay Zarraeah. Parang sinasadya niyang saktan ang dalawa, at parang wala siyang pakialam sa mga nangyayari. Habang naglalakad sa hallway, bigla siyang nakaramdam ng matinding sakit ng ulo. Parang sasabog na ang ulo niya. Napahawak siya sa kanyang ulo at napapikit, tinitiis ang sakit na parang tinutusok ang kanyang utak. “Ouch,” bulong niya. Dali-dali siyang nagtungo sa pinakamalapit na CR, tinutukod ang mga kamay sa mga pader ng hallway para hindi matumba. Inalis niya ang kanyang coat at sumandal sa malamig na pader ng banyo. Sobrang sakit ng ulo niya, halos hindi siya makahinga sa sobrang bigat ng nararamdaman. Pakiramdam niya, parang sasabog na ang ulo niya. Bigla na lang siyang nawalan ng malay. Nang may nakakita sa kanya, agad siyang dinala sa clinic. Ilang sandali lang, nagising siya, pero hindi bilang Zephyrine kundi bilang Zarraeah. Nagkatingin si
Azriel froze.The world stopped.At ang tanging narinig niya ay ang munting iyak ng kanilang baby."Congratulations! It’s a baby girl!"Dahan-dahang bumagsak ang mga balikat ni Azriel habang tumutulo ang luha sa kanyang mga mata. "Oh my God… she's here…"Ngunit hindi pa sila tapos."Okay, Mr. Dela Vega, isa pa!" sabi ng doktor.Napabalikwas ulit si Azriel. "Ha?! May isa pa?!"Napairap si Zarraeah sa kabila ng pagod. "TWINS, AZRIEL! TWINS! KUNG GUSTO MONG BUMUO NG TEAM, TAPUSIN MO NA ANG ARENA TOUR MO NGAYON!"Muling napahawak si Azriel sa kamay niya, halos mapaigtad ulit nang lalo pang lumakas ang kapit ng asawa. "Yes, yes, love! Kaya mo 'to! Isa pa, promise, tapos na!"At isang huling pag-ire pa, isang panibagong iyak ang pumuno sa silid."Congratulations! A healthy baby boy!"Azriel was speechless.Napaluhod siya sa tabi ni Zarraeah, humahagulgol na parang bata habang hinahalikan ang kamay ng asawa. "Love… you did it. We did it."Napahinga nang malalim si Zarraeah, pagod na pagod ng
Maagang nagising si Azriel, puno ng sigla habang naghahanda ng almusal para kay Zarraeah. Naka-apron pa siya, seryosong nagpiprito ng bacon habang sinisiguradong perfect ang sunny-side-up eggs. Everything had to be perfect—his wife was carrying their twins, and he wanted to make her morning special."Hmm, smells good," narinig niyang mahinang bulong ni Zarraeah mula sa likod niya. Napangiti siya at lumingon, pero bago pa siya makapagsalita, bigla siyang natigilan.Napangiwi si Zarraeah, hawak ang tiyan. "Azriel... I think my water just broke."Nanlaki ang mga mata ni Azriel, napaatras siya at natabig ang frying pan. "WHAT?!""My. Water. Just. Broke." Inulit ni Zarraeah, mas mabagal, habang pilit na pinapanatili ang kalmado.Nataranta si Azriel. "Oh my God. Okay! Okay! Ano'ng gagawin ko?!""Dadalhin mo ako sa ospital?" sagot ni Zarraeah, kunot-noo pero halatang inaaliw ang sarili sa kakulitan ng asawa."Yes! Yes! Ospital!" Nagsimula siyang maglakad papunta sa pinto, pero walang sapatos
Habang tinatanggap nina Azriel at Zarraeah ang pagbati ng kanilang mga bisita, hindi maitatanggi ang saya sa kanilang mga mata. Hawak ni Azriel ang kamay ng kanyang asawa, mahigpit ngunit may banayad na pag-iingat, parang natatakot siyang mawala ito sa kanya muli."Are you happy?" bulong ni Azriel habang nakatitig kay Zarraeah.Zarraeah smiled softly, hinayaan ang sarili niyang lumubog sa init ng pagmamahal ni Azriel. "More than I ever thought I could be."Azriel’s lips curled into a soft smile, then he tightened his grip on her hand. "Good. Because I'm never letting you go."---Nagpatugtog ng isang romantic song at tinawag ng host ang bagong kasal para sa kanilang first dance. Tumayo sila sa gitna ng dance floor habang pinapalibutan ng mga ilaw at petals na unti-unting bumabagsak mula sa itaas.Azriel pulled Zarraeah close, wrapping his arms around her waist. Zarraeah rested her hands on his chest, feeling the strong, steady beat of his heart."You look stunning, Mrs. Dela Vega," bu
Samantala, nakatayo si Aiden sa loob ng isang sikat na unibersidad sa Amerika, hawak ang isang stack ng books habang lumalakad palabas ng library. Matagal na rin mula nang umalis siya sa Pilipinas, at sa kabila ng lahat ng nangyari, alam niyang kailangan niya itong gawin—para sa sarili niya, para sa bagong simula.Ngunit kahit anong pilit niyang ituon ang sarili sa pag-aaral, hindi niya maiwasang mapaisip tungkol sa nakaraan. Kay Zarraeah. Kay Zephyrine. Sa lahat ng hinanakit at pagsubok na pinagdaanan nila.Huminga siya nang malalim at itinulak ang pinto palabas ng gusali. At doon, sa hindi inaasahang pagkakataon, nakita niya siya.Isang babae ang nakatayo sa may courtyard, tila may hinahanap sa loob ng kanyang bag. Mahangin ang paligid, at bahagyang lumipad ang kanyang buhok, dahilan upang mas lumitaw ang kanyang maamong mukha.Napahinto si Aiden.Ang puso niya ay biglang bumilis ang tibok.Mula sa malayo, para siyang si Zarraeah—ang bawat kilos, ang postura, maging ang paraan ng pa
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---Sa Hotel Room ni Zarraeah“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lan
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---____“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lang naman ‘to.”Si Xena
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Tahimik na nakatingin si Zarraeah kay Azriel, hindi makapaniwala sa mga salitang binitiwan nito."Because I love you, Zarraeah. And I want to make you fall in love with me again."Mabilis ang tibok ng puso niya. Hindi niya alam kung dahil sa kaba, sa gulat, o sa kilig na pilit niyang isinasantabi mula pa noon.Hindi siya nakasagot. Paano nga ba? Kapag tinititigan siya ni Azriel nang ganoon, parang natutunaw ang lahat ng depensang itinayo niya.Tiningala niya ito. "Azriel..."Ngunit bago pa niya maituloy ang sasabihin, hinaplos nito ang pisngi niya—banayad, halos parang panaginip."I missed you." Mahinang bulong ni Azriel, puno ng emosyon ang boses.Napapikit si Zarraeah nang maramdaman ang init ng palad nito sa balat niya. Hindi niya alam kung bakit, pero parang may kung anong pumunit sa loob niya."Mahal mo siya."Hindi na niya kailangang itanggi. Hindi na niya kailangang lumaban.Dahan-dahan siyang lumapit. At bago pa man niya mapigilan ang sarili, nadama na niya ang labi ni Azriel