Zarraeah’s heart hammered in her chest. Hindi niya napansin na suot pala niya ang singsing! Hinawakan niya agad ito, parang may hinahanap na sagot sa singsing na tila hindi pwedeng makita. "Ah, kasi...ano... pinahawak niya sa akin yung singsing niya then isinuot ko muna kasi... uhm, baka ma-misplace ko," palusot niya, sabay kabig ng kamay upang itago ang kanyang kaba. Bagaman nagtataka si Azriel, hindi na niya iyon pinansin. Ang mahalaga sa kanya ay ang makasama si Zarraeah. Ngumiti siya at pinagmasdan ang dalaga. Bagaman punong-puno siya ng tanong sa isip niya, hindi na siya nag-abala pang itanong ito. Alam niyang bihira lang na pagkakataon ang makasama si Zarraeah at ayaw niyang sirain ito sa mga tanong. Biglang may nag-message kay Azriel kaya kinuha niya ang phone niya at binasa ang mensahe. Nang makita ni Zarraeah ang ekspresyon ng mukha ni Azriel, para siyang napawi sa sariling pag-aalala. "O-oo, okay na okay sa akin!" Nahihiyang ngumiti si Zarraeah. Parang gusto niyang tumalo
He could see the fear in her eyes, but he was trying to stay calm. He didn’t want to make her worry more than she already was. “Bakit naman biglang umulan ngayon!” reklamo ni Azriel, pinupunasan ng kamay ang braso niyang basang-basa. Kanina lang ay naglalakad sila ni Zarraeah sa isang maaliwalas na daan, ngunit bigla na lang bumuhos ang ulan. Mabilis silang tumakbo upang maghanap ng masisilungan, ngunit wala namang agad na nakita. “Kaya nga po eh,” tugon ni Zarraeah. Napalingon si Azriel sa kanya. Napansin niyang basang-basa na rin ng ulan ang damit ni Zarraeah, anupat kitang-kita na ang panloob nitong damit. Agad na iniwas ni Azriel ang kanyang mga mata. Hindi niya maintindihan ang nararamdaman, ngunit muli siyang napatingin kay Zarraeah habang pinupunasan nito ng panyo ang kanyang basang katawan. Parang nag-slow motion ang eksena para sa kanya. Nakaramdam siya ng pagbilis ng tibok ng kanyang puso, at napahawak na lamang siya sa kanyang dibdib. “Azriel, basang-basa ka na rin!” bul
“Ang iniiit eeeeh,” reklamo ni Zaraeah. “Naku po! Ilayo nyo po ako sa tukso.” bulong nito habang nakapikit na nakahawak sa magkabilang palapulsuan ni Zarraeah. Hindi na niya alam ang gagawin kaya bahagya nya itong itinulak. Namula ang mukha ni Azriel at napaiwas ito ng tingin. Dinampot niya ang kumot na nasa tabi nila at inihagis sa katawan ni Zaraeah upang matakpan ang katawan nito dahil kitang-kita na ang panloob niya dahil nakabukas na ang butones ng damit niya. “Ayoookooo nitooo,” wika niya at inalis din niya ang kumot na itinapon sa kanya ni Azriel. Mas lalong nataranta si Azriel sa sitwasyon nila kaya naman pinilit niyang huwag tignan ang dalaga. Pulang pula na ang kanyang mukha at butil butil na rin ang pawis na inilalabas ng kanyang katawan. “Bakit ka namumula?” wika ni Zaraeah na parang may tonong pang-aasar. Napaatras naman ng bahagya si Azriel nang maramdaman niyang dumikit ang malambot na dibdib ng dalaga sa mga braso niya. Bumilis ang tibok ng puso niya, nakar
“Tik-Tilaok!” Isang malakas na tunog ng manok ang gumising sa babae. Napabangon siya at napahawak sa kanyang sintido. Idinilat niya ang kanyang mga mata at isang hindi pamilyar na lugar ang bumungad sa kanya.“Nasaan ba ako? Aray! Ang sakit ng ulo ko!” daing ng dalaga.Inilibot niya ang kanyang mga mata upang tignan ang buong paligid pero laking gulat niya nang makita niyang katabi niya si Azriel na mahimbing na natutulog. Nanlaki ang mga mata niya, isang matalim na tingin ang sumilay mula rito, at agad na napahawak sa katawan niya. Iniisip niya kung may nangyari ba sa kanilang dalawa. Napatingin siya sa paligid, nagtataka kung paano siya napunta sa kinaroroonan niya. Wala siyang maalala kung ano ang nangyari sa kanila at paano siya napunta sa bahay na iyon at kung paanong kasama niya ang lalaking nasa tabi niya ngayon.Ang kanyang mga mata, na kahapon ay nagniningning ng pagiging mapaglaro at malambing, ay ngayon ay naging malamig at nagyeyelong emosyon na. Parang ibang tao na siya.
Habang magkasama si Aiden at Zephyrine isang alalala ang biglang bumalik kay Aiden. Ang pinakamasakit na araw para sa kanya. Tahimik ang dalampasigan nang gabing iyon. Ang tanging maririnig ay ang banayad na alon na humahalik sa mga bato at ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa kanilang balat. Nakatayo si Zephyrine sa gilid ng bangin, nakayakap sa sarili habang ang hangin ay nilalaro ang kanyang mahabang buhok. Walang emosyon ang kanyang mukha, ngunit sa likod ng kanyang mga mata ay isang bagyong hindi niya kayang ipakita. Sa likuran niya, si Aiden ay nanatiling nakatayo, nakatitig sa kanya. Mahigpit niyang hinawakan ang kanyang kamao, pilit na itinatago ang sakit na nararamdaman. "This isn't right," basag niya sa katahimikan, puno ng hinanakit ang boses. "You don’t have to do this, Zephyrine. We can find another way." Dahan-dahang pumikit si Zephyrine. Alam niyang masasaktan siya sa gabing ito, pero hindi niya inaasahang ganito kasakit. Nang muli siyang humarap kay A
Habang nakaupo si Aiden sa kanyang opisina, paulit-ulit niyang iniisip ang sinabi ni Zephyrine tungkol kay Azriel at Zarraeah. Alam niyang magkaiba ang nararamdaman ni Zephyrine at Zarraeah, ngunit bilang psychiatrist niya at dating kasintahan, hindi niya maiwasang mag-alala. Baka hindi alam ni Azriel ang buong katotohanan, at baka maging banta ito sa relasyon nila ni Zephyrine.Muling bumuntong-hininga si Aiden bago dinampot ang kanyang telepono at tinawagan si Zephyrine. Kailangan nilang mag-usap. Kailangan niyang ipaalala sa kanya na may taong nagmamahal sa kanya nang buo—isang taong hindi magdududa o iiwan siya."Zeph, gusto kitang yayain sa isang dinner date," diretsong sabi ni Aiden nang sagutin ni Zephyrine ang tawag.Napakunot ang noo ni Zephyrine. "Dinner date? Bakit?""Wala lang," sagot ni Aiden, bahagyang tumawa. "Gusto lang kitang makasama at ipaalala sa’yo ang pangako natin sa isa’t isa."Nanatiling tahimik si Zephyrine, hindi agad alam kung paano sasagot. Alam niyang si A
Ilang araw na ang lumipas mula nang muntik nang may mangyari sa kanila ni Zarraeah, ngunit hindi pa rin maalis ni Azriel sa isip ang bawat detalye ng gabing iyon. Sa tuwing ipipikit niya ang kanyang mga mata, bumabalik sa kanya ang alaala ng malambot na labi ni Zarraeah, ang init ng kanyang katawan, at ang mabangong halimuyak na tila nananatili pa rin sa kanyang balat. Kahit anong gawin niya, hindi niya ito matanggal sa kanyang isipan.Ngunit sa kabila ng matinding pagnanasa niyang makita ito muli, ilang araw na rin siyang bigo. Wala siyang natanggap na tawag o kahit anong mensahe mula kay Zarraeah. Ang mas lalong nagpapahirap sa kanya ay wala rin siyang personal na contact nito—walang phone number, walang anumang paraan upang makausap siya ng direkta. Sa bawat araw na lumilipas, mas lalo siyang nababaliw sa paghahanap dito.Dahil dito, paulit-ulit siyang nagpupunta sa mansion ng mga Rivera, ang tanging lugar kung saan niya maaaring matagpuan si Zarraeah. Ngunit sa bawat pagbisita niy
Halos naapektuhan na ang trabaho ni Azriel dahil sa hindi niya makita si Zarraeah. Lahat ng tao sa paligid niya ay nadadamay sa kanyang bugso ng damdamin—mga empleyado, business partners, maging ang kanyang matatalik na kaibigan na sina Miguel, Nagi, at Dylan. Hindi siya mapakali, at ngayon lang niya naranasan ang ganitong matinding pagkahumaling sa isang babae.Madalas siyang nag-iinom kasama ang kanyang mga kaibigan, sinusubukang lunurin ang pag-aalala at pananabik sa alak. Ngunit kahit anong gawin niya, hindi siya mapanatag. Paulit-ulit na bumabalik sa isipan niya ang imahe ni Zarraeah—ang kanyang mga mata at ngiti na tila may kakaibang epekto sa kanya. Parang isang halimuyak na hindi niya matanggal sa kanyang sistema."Azriel, man, you need to stop drinking," Miguel said, patting his friend on the shoulder. "This isn't helping you."Napangisi si Azriel, halatang may tama na ng alak. "What else can I do? I can't see her. I can't talk to her. It's like she just vanished."Nagpalitan
Azriel froze.The world stopped.At ang tanging narinig niya ay ang munting iyak ng kanilang baby."Congratulations! It’s a baby girl!"Dahan-dahang bumagsak ang mga balikat ni Azriel habang tumutulo ang luha sa kanyang mga mata. "Oh my God… she's here…"Ngunit hindi pa sila tapos."Okay, Mr. Dela Vega, isa pa!" sabi ng doktor.Napabalikwas ulit si Azriel. "Ha?! May isa pa?!"Napairap si Zarraeah sa kabila ng pagod. "TWINS, AZRIEL! TWINS! KUNG GUSTO MONG BUMUO NG TEAM, TAPUSIN MO NA ANG ARENA TOUR MO NGAYON!"Muling napahawak si Azriel sa kamay niya, halos mapaigtad ulit nang lalo pang lumakas ang kapit ng asawa. "Yes, yes, love! Kaya mo 'to! Isa pa, promise, tapos na!"At isang huling pag-ire pa, isang panibagong iyak ang pumuno sa silid."Congratulations! A healthy baby boy!"Azriel was speechless.Napaluhod siya sa tabi ni Zarraeah, humahagulgol na parang bata habang hinahalikan ang kamay ng asawa. "Love… you did it. We did it."Napahinga nang malalim si Zarraeah, pagod na pagod ng
Maagang nagising si Azriel, puno ng sigla habang naghahanda ng almusal para kay Zarraeah. Naka-apron pa siya, seryosong nagpiprito ng bacon habang sinisiguradong perfect ang sunny-side-up eggs. Everything had to be perfect—his wife was carrying their twins, and he wanted to make her morning special."Hmm, smells good," narinig niyang mahinang bulong ni Zarraeah mula sa likod niya. Napangiti siya at lumingon, pero bago pa siya makapagsalita, bigla siyang natigilan.Napangiwi si Zarraeah, hawak ang tiyan. "Azriel... I think my water just broke."Nanlaki ang mga mata ni Azriel, napaatras siya at natabig ang frying pan. "WHAT?!""My. Water. Just. Broke." Inulit ni Zarraeah, mas mabagal, habang pilit na pinapanatili ang kalmado.Nataranta si Azriel. "Oh my God. Okay! Okay! Ano'ng gagawin ko?!""Dadalhin mo ako sa ospital?" sagot ni Zarraeah, kunot-noo pero halatang inaaliw ang sarili sa kakulitan ng asawa."Yes! Yes! Ospital!" Nagsimula siyang maglakad papunta sa pinto, pero walang sapatos
Habang tinatanggap nina Azriel at Zarraeah ang pagbati ng kanilang mga bisita, hindi maitatanggi ang saya sa kanilang mga mata. Hawak ni Azriel ang kamay ng kanyang asawa, mahigpit ngunit may banayad na pag-iingat, parang natatakot siyang mawala ito sa kanya muli."Are you happy?" bulong ni Azriel habang nakatitig kay Zarraeah.Zarraeah smiled softly, hinayaan ang sarili niyang lumubog sa init ng pagmamahal ni Azriel. "More than I ever thought I could be."Azriel’s lips curled into a soft smile, then he tightened his grip on her hand. "Good. Because I'm never letting you go."---Nagpatugtog ng isang romantic song at tinawag ng host ang bagong kasal para sa kanilang first dance. Tumayo sila sa gitna ng dance floor habang pinapalibutan ng mga ilaw at petals na unti-unting bumabagsak mula sa itaas.Azriel pulled Zarraeah close, wrapping his arms around her waist. Zarraeah rested her hands on his chest, feeling the strong, steady beat of his heart."You look stunning, Mrs. Dela Vega," bu
Samantala, nakatayo si Aiden sa loob ng isang sikat na unibersidad sa Amerika, hawak ang isang stack ng books habang lumalakad palabas ng library. Matagal na rin mula nang umalis siya sa Pilipinas, at sa kabila ng lahat ng nangyari, alam niyang kailangan niya itong gawin—para sa sarili niya, para sa bagong simula.Ngunit kahit anong pilit niyang ituon ang sarili sa pag-aaral, hindi niya maiwasang mapaisip tungkol sa nakaraan. Kay Zarraeah. Kay Zephyrine. Sa lahat ng hinanakit at pagsubok na pinagdaanan nila.Huminga siya nang malalim at itinulak ang pinto palabas ng gusali. At doon, sa hindi inaasahang pagkakataon, nakita niya siya.Isang babae ang nakatayo sa may courtyard, tila may hinahanap sa loob ng kanyang bag. Mahangin ang paligid, at bahagyang lumipad ang kanyang buhok, dahilan upang mas lumitaw ang kanyang maamong mukha.Napahinto si Aiden.Ang puso niya ay biglang bumilis ang tibok.Mula sa malayo, para siyang si Zarraeah—ang bawat kilos, ang postura, maging ang paraan ng pa
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---Sa Hotel Room ni Zarraeah“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lan
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---____“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lang naman ‘to.”Si Xena
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Tahimik na nakatingin si Zarraeah kay Azriel, hindi makapaniwala sa mga salitang binitiwan nito."Because I love you, Zarraeah. And I want to make you fall in love with me again."Mabilis ang tibok ng puso niya. Hindi niya alam kung dahil sa kaba, sa gulat, o sa kilig na pilit niyang isinasantabi mula pa noon.Hindi siya nakasagot. Paano nga ba? Kapag tinititigan siya ni Azriel nang ganoon, parang natutunaw ang lahat ng depensang itinayo niya.Tiningala niya ito. "Azriel..."Ngunit bago pa niya maituloy ang sasabihin, hinaplos nito ang pisngi niya—banayad, halos parang panaginip."I missed you." Mahinang bulong ni Azriel, puno ng emosyon ang boses.Napapikit si Zarraeah nang maramdaman ang init ng palad nito sa balat niya. Hindi niya alam kung bakit, pero parang may kung anong pumunit sa loob niya."Mahal mo siya."Hindi na niya kailangang itanggi. Hindi na niya kailangang lumaban.Dahan-dahan siyang lumapit. At bago pa man niya mapigilan ang sarili, nadama na niya ang labi ni Azriel