“Tik-Tilaok!” Isang malakas na tunog ng manok ang gumising sa babae. Napabangon siya at napahawak sa kanyang sintido. Idinilat niya ang kanyang mga mata at isang hindi pamilyar na lugar ang bumungad sa kanya.“Nasaan ba ako? Aray! Ang sakit ng ulo ko!” daing ng dalaga.Inilibot niya ang kanyang mga mata upang tignan ang buong paligid pero laking gulat niya nang makita niyang katabi niya si Azriel na mahimbing na natutulog. Nanlaki ang mga mata niya, isang matalim na tingin ang sumilay mula rito, at agad na napahawak sa katawan niya. Iniisip niya kung may nangyari ba sa kanilang dalawa. Napatingin siya sa paligid, nagtataka kung paano siya napunta sa kinaroroonan niya. Wala siyang maalala kung ano ang nangyari sa kanila at paano siya napunta sa bahay na iyon at kung paanong kasama niya ang lalaking nasa tabi niya ngayon.Ang kanyang mga mata, na kahapon ay nagniningning ng pagiging mapaglaro at malambing, ay ngayon ay naging malamig at nagyeyelong emosyon na. Parang ibang tao na siya.
Habang magkasama si Aiden at Zephyrine isang alalala ang biglang bumalik kay Aiden. Ang pinakamasakit na araw para sa kanya. Tahimik ang dalampasigan nang gabing iyon. Ang tanging maririnig ay ang banayad na alon na humahalik sa mga bato at ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa kanilang balat. Nakatayo si Zephyrine sa gilid ng bangin, nakayakap sa sarili habang ang hangin ay nilalaro ang kanyang mahabang buhok. Walang emosyon ang kanyang mukha, ngunit sa likod ng kanyang mga mata ay isang bagyong hindi niya kayang ipakita. Sa likuran niya, si Aiden ay nanatiling nakatayo, nakatitig sa kanya. Mahigpit niyang hinawakan ang kanyang kamao, pilit na itinatago ang sakit na nararamdaman. "This isn't right," basag niya sa katahimikan, puno ng hinanakit ang boses. "You don’t have to do this, Zephyrine. We can find another way." Dahan-dahang pumikit si Zephyrine. Alam niyang masasaktan siya sa gabing ito, pero hindi niya inaasahang ganito kasakit. Nang muli siyang humarap kay A
Habang nakaupo si Aiden sa kanyang opisina, paulit-ulit niyang iniisip ang sinabi ni Zephyrine tungkol kay Azriel at Zarraeah. Alam niyang magkaiba ang nararamdaman ni Zephyrine at Zarraeah, ngunit bilang psychiatrist niya at dating kasintahan, hindi niya maiwasang mag-alala. Baka hindi alam ni Azriel ang buong katotohanan, at baka maging banta ito sa relasyon nila ni Zephyrine.Muling bumuntong-hininga si Aiden bago dinampot ang kanyang telepono at tinawagan si Zephyrine. Kailangan nilang mag-usap. Kailangan niyang ipaalala sa kanya na may taong nagmamahal sa kanya nang buo—isang taong hindi magdududa o iiwan siya."Zeph, gusto kitang yayain sa isang dinner date," diretsong sabi ni Aiden nang sagutin ni Zephyrine ang tawag.Napakunot ang noo ni Zephyrine. "Dinner date? Bakit?""Wala lang," sagot ni Aiden, bahagyang tumawa. "Gusto lang kitang makasama at ipaalala sa’yo ang pangako natin sa isa’t isa."Nanatiling tahimik si Zephyrine, hindi agad alam kung paano sasagot. Alam niyang si A
Ilang araw na ang lumipas mula nang muntik nang may mangyari sa kanila ni Zarraeah, ngunit hindi pa rin maalis ni Azriel sa isip ang bawat detalye ng gabing iyon. Sa tuwing ipipikit niya ang kanyang mga mata, bumabalik sa kanya ang alaala ng malambot na labi ni Zarraeah, ang init ng kanyang katawan, at ang mabangong halimuyak na tila nananatili pa rin sa kanyang balat. Kahit anong gawin niya, hindi niya ito matanggal sa kanyang isipan.Ngunit sa kabila ng matinding pagnanasa niyang makita ito muli, ilang araw na rin siyang bigo. Wala siyang natanggap na tawag o kahit anong mensahe mula kay Zarraeah. Ang mas lalong nagpapahirap sa kanya ay wala rin siyang personal na contact nito—walang phone number, walang anumang paraan upang makausap siya ng direkta. Sa bawat araw na lumilipas, mas lalo siyang nababaliw sa paghahanap dito.Dahil dito, paulit-ulit siyang nagpupunta sa mansion ng mga Rivera, ang tanging lugar kung saan niya maaaring matagpuan si Zarraeah. Ngunit sa bawat pagbisita niy
Halos naapektuhan na ang trabaho ni Azriel dahil sa hindi niya makita si Zarraeah. Lahat ng tao sa paligid niya ay nadadamay sa kanyang bugso ng damdamin—mga empleyado, business partners, maging ang kanyang matatalik na kaibigan na sina Miguel, Nagi, at Dylan. Hindi siya mapakali, at ngayon lang niya naranasan ang ganitong matinding pagkahumaling sa isang babae.Madalas siyang nag-iinom kasama ang kanyang mga kaibigan, sinusubukang lunurin ang pag-aalala at pananabik sa alak. Ngunit kahit anong gawin niya, hindi siya mapanatag. Paulit-ulit na bumabalik sa isipan niya ang imahe ni Zarraeah—ang kanyang mga mata at ngiti na tila may kakaibang epekto sa kanya. Parang isang halimuyak na hindi niya matanggal sa kanyang sistema."Azriel, man, you need to stop drinking," Miguel said, patting his friend on the shoulder. "This isn't helping you."Napangisi si Azriel, halatang may tama na ng alak. "What else can I do? I can't see her. I can't talk to her. It's like she just vanished."Nagpalitan
Mula nang muli niyang makita si Zarraeah, hindi na siya mapakali. Araw-araw, sinasadya ni Azriel ang gallery upang makita ito, laging may dahilan para dumaan, kahit wala naman siyang totoong pakay. Madalas ay kunwaring titingin siya ng mga painting o magpapanggap na interesado sa sining, pero ang totoo, gusto lang niyang makita si Zarraeah."Ma'am, nariyan na naman siya," bulong ng isa sa mga empleyado ng gallery kay Zarraeah habang abala ito sa pag-aayos ng isang bagong painting.Napahinto si Zarraeah at lihim na napabuntong-hininga. Hindi niya alam kung bakit pero tuwing nandiyan si Azriel, nakakaramdam siya ng kaba at isang kakaibang emosyon na hindi niya mawari. Mula sa gilid ng kanyang mata, nakita niyang papalapit na ito."Zarraeah," masayang bati ni Azriel habang naglalakad papunta sa kanya, nakaayos pa rin ang mamahaling suit ngunit tila mas relaxed ang kanyang postura. "Tamang-tama, gusto kitang ayain magkape."Nagkibit-balikat si Zarraeah at ngumiti nang tipid. "Ah... busy p
Chapter 45Ilang araw nang hinahanap ni Azriel si Zarraeah, ngunit hindi niya ito matagpuan. Sa sobrang pagka-frustrate, muli siyang nagtungo sa bahay ng Rivera, umaasang makakausap na niya ito. Pagdating niya roon, si Zephyrine ang sumalubong sa kanya, matikas at walang bakas ng pag-aalinlangan sa kanyang mga mata."Nasaan si Zarraeah?" tanong ni Azriel, halatang iritado. "Alam kong nandito siya."Napangisi si Zephyrine at tumayo sa harapan niya na para bang hinaharangan ang daan. "Bakit mo siya hinahanap? Hindi ba sinabi ko na sa’yo na layuan mo na siya?"Napatingin si Azriel nang matalim kay Zephyrine. "At sino ka para pagbawalan ako?"Huminga nang malalim si Zephyrine at tumayo sa harapan ng pintuan, tinitingnan si Azriel na para bang isa itong hindi kanais-nais na panauhin. "Ikaw ang dapat sumagot niyan, Azriel. Bakit mo nga ba hinahabol si Zarraeah? Ano ba talaga ang gusto mo sa kanya?"Hindi agad nakasagot si Azriel. Sa halip, sumandal siya sa isang painting stand at pinakatiti
Paulit-ulit na nawawala si Zarraeah, na para bang isang anino lang siya sa buhay ni Azriel. Tuwing malapit na niyang maabot ito, muli itong mawawala. Ang matinding pagnanasa niyang makasama ito ay mas lalong tumindi, lalo na ngayong nararamdaman niyang umiiwas ito sa kanya. Hindi niya ito matanggap.Habang nasa opisina, hindi mapakali si Azriel. Ilang beses na niyang sinubukang tawagan si Zarraeah ngunit hindi ito sumasagot. Naputol ang kanyang iniisip nang biglang kumatok ang kanyang secretarya at pumasok sa loob."Sir, I just wanted to inform you that Miss Zarraeah didn’t report to work again today," maingat na sabi ng kanyang secretarya.Napatingin si Azriel sa kanya, bakas ang inis at pag-aalala sa kanyang mukha. "This is the third time this week. Did she at least call or send a message?"Umiling ang secretarya. "No, Sir. She didn’t inform anyone. We tried to contact her, but there was no response."Napabuntong-hininga si Azriel at pinaglaruan ang hawak niyang ballpen. Hindi niya
Ilang araw nang hindi lumalabas ng kwarto si Zephyrine, kaya naman nagdesisyon si Aiden na bisitahin siya. Pagdating niya sa bahay, nakita niyang parang napabayaan na ang hitsura ni Zephyrine—halatang hindi siya natutulog ng maayos at matagal nang nakatambay sa kwarto, parang napuno na siya ng bigat. Pakiramdam niya, overwhelmed na siya sa lahat ng nangyari.Dahan-dahan siyang pumasok sa kwarto at nakita niyang nakahiga lang si Zephyrine, ang mata’y malalim, tila wala nang ganang gumalaw. Nang makita siya, lumapit si Aiden at tinanong ito. "Zephyrine, anong nangyari? Alam kong may mabigat kang dinadala. Huwag mong itago sa’kin."Napansin ni Zephyrine ang mga mata ni Aiden na puno ng malasakit. Nahihiya siya, lalo na’t alam niyang may nangyari sa pagitan nila ni Azriel. Hindi niya kayang aminin kay Aiden ang lahat ng nangyari, natatakot siyang magbago ang tingin nito sa kanya.“Zephyrine,” Aiden said softly, "I’m here. Just tell me what’s going on. You don’t need to carry this alone."
Chapter 53 (Revised)Nagmamadali si Azriel papunta sa mansyon ng Rivera, ang bawat hakbang ay mabigat, ngunit determinado. Alam niyang galit na galit ang mga magulang ni Zephyrine sa kanya, at kahit na alam niyang magkakaroon ng consequences, wala siyang pakialam. Ang tanging mahalaga sa kanya ay si Zarraeah. Wala nang ibang gusto kundi makita siya, maramdaman siyang buhay, at alam niyang handa niyang gawin ang lahat para sa kanya.Pagdating niya sa mansyon, agad siyang sinalubong ni Luis, ang mukha nito ay puno ng galit. Bago pa siya makapagsalita, isang malakas na suntok ang tumama sa kanyang panga. Hindi na nakapagsalita si Azriel, tumilapon siya sa gilid at naramdaman ang sakit ng suntok. Pero kahit na ang mukha niya’y masakit, ang nararamdaman niyang sakit sa puso ang pinakamabigat—ang takot na baka tuluyan na siyang mawala si Zarraeah.“Wala kang karapatan dito!” sigaw ni Luis, tinutukod siya ng lakas. “Ang lakas ng loob mong humarap dito after everything?!”Nagngangalit si Azri
Chapter 52Pagpasok ni Zephyrine sa bahay, agad na sinalubong siya ni Luis, na puno ng alala. "Zephyrine, anak, saan ka ba nagpunta? Dalawang araw kang nawawala. Si Zarraeah, wala ring balita. Anong nangyari?" tanong ni Luis, puno ng pag-aalala.Hindi makatingin si Zephyrine. Nasa ilalim pa siya ng matinding emotional turmoil. Pinagtagpi-tagpi niyang mga alaalang nangyari, at hindi pa siya makapaniwala sa lahat ng nangyari. Dahan-dahan siyang umupo sa sofa."Pa... Ma," nagsimula siya, "I have to tell you the truth... about Azriel and Zarraeah."Nag-angat ng tingin si Estella, ang mukha’y puno ng tanong at hindi maipaliwanag na galit. "Ano ang ibig mong sabihin?""I... I know the real reason why Azriel wants to separate from me," Zephyrine continued. "He doesn’t want me anymore. He wants Zarraeah."Puno ng gulat si Luis, hindi makapaniwala sa mga salitang narinig. "What? Azriel, the man you’ve been married to all these years... he wants... her?" tanong niya, ang boses ay puno ng kalitu
Tahimik ang gabi, tanging ang banayad na paggalaw ng kurtina ang maririnig habang pumapasok ang malamig na simoy ng hangin mula sa bahagyang nakabukas na bintana. Sa loob ng dimly lit na kwarto ni Azriel, ang gintong liwanag mula sa bedside lamp ay lumilikha ng mahabang anino sa dingding, sumasayaw gaya ng mga hindi masabing damdamin sa pagitan nilang dalawa.Nakayakap si Zarraeah kay Azriel, ang daliri niya’y nagdodrawing ng patterns sa hubad nitong dibdib. Nakikinig siya sa rhythmic beat ng puso nito, ninanamnam ang init ng katawan niyang nakapulupot sa kanya. Parang ang moment na ito ay isang panaginip—silang dalawa lang, nakakulong sa katahimikan ng gabi. Pero sa loob niya, isang bagyong hindi niya kayang pigilan.Ito na ang huling gabi.Ayaw niyang masayang ang kahit isang segundo.Dahan-dahan siyang gumalaw, hinalikan ang gitna ng dibdib ni Azriel, ang hininga niya’y dumadampi sa balat nito. Napakislot si Azriel, mas hinigpitan ang yakap sa kanya habang ang daliri niya’y marahan
Nagising si Azriel sa malambot at mainit na pakiramdam ng katawan sa tabi niya. Unti-unti niyang iminulat ang kanyang mga mata, at ang unang bumungad sa kanya ay si Zarraeah—nakangiti habang pinagmamasdan siya.Napakurap siya at bahagyang napangiwi, hindi sigurado kung gising na ba talaga siya o nananaginip pa rin. "You're staring at me," bulong niya, ang kanyang tinig paos pa mula sa pagtulog. "Don't tell me you stayed up all night just watching my handsome face?"Natawa si Zarraeah, ang kanyang mga mata kumikislap sa saya. "Maybe I did," biro niya, saka ginamit ang daliri upang iguhit ang hugis ng kanyang kilay. "You're actually quite fun to look at, you know?"Azriel smirked and pulled her closer, ang isang braso ay mahigpit na yumakap sa kanyang baywang. "Flattering me this early in the morning, huh? I like it."Napangiti si Zarraeah, hinayaan ang sarili na masarapan sa init ng katawan ni Azriel. Ilang beses na silang nagising sa magkaibang mundo—siya bilang Zarraeah at si Zephyri
Tahimik ang paligid nang pumasok sina Azriel at Zarraeah sa loob ng kanyang mansyon. Ang malambot na liwanag mula sa chandelier ay nagbibigay ng romantikong kinang sa buong sala, ngunit sa kabila ng engrandeng disenyo ng bahay, may kung anong pangungulila ang bumabalot dito. Ngunit ngayong gabi, hindi na iyon mahalaga.Dahan-dahang naupo si Zarraeah sa sofa, habang si Azriel ay tumayo sa harapan niya, pinagmamasdan siya nang hindi matukoy kung ano ang tumatakbo sa kanyang isipan. Hinubad niya ang kanyang coat at inalis ang top button ng kanyang damit, saka bahagyang yumuko upang ipatong ang kanyang kamay sa sandalan ng sofa."You said you wanted to stay," bulong ni Azriel, ang kanyang tinig ay mababa ngunit puno ng damdamin. "So tell me, what do you really want, Zarraeah?"Napatingin si Zarraeah sa kanya, ang kanyang dibdib ay mabilis na bumibilis sa kaba at excitement na hindi niya maipaliwanag. Ito na ang huling gabing makakasama niya si Azriel bilang siya. Alam niyang pagdating ng
Maagang dumating si Zarraeah sa opisina ni Azriel. Suot niya ang isang itim na blazer at puting blusa, simple ngunit pormal—isang kasuotan na nagtatago ng bigat sa kanyang dibdib. Sa loob-loob niya, pinipilit niyang panindigan ang desisyong ginawa niya kagabi. Hindi madali, ngunit alam niyang ito ang tamang gawin.Huminga siya nang malalim bago siya pumasok sa loob ng main building ng Dela Vega Corporation. Agad siyang sinalubong ng mga empleyado na tila nagulat sa kanyang presensya. Ilang araw rin siyang hindi nagpakita, at ngayon, heto siya, tahimik ngunit determinadong tapusin ang lahat.Nang marating niya ang opisina ni Azriel, sinalubong siya ng kanyang secretary. "Ms. Rivera, good morning po. Hindi po kayo naka-schedule ngayon, pero—""Kailangan ko siyang makausap," malamig niyang tugon.Agad namang tumango ang secretary at tinawagan si Azriel sa intercom. Ilang segundo lang ang lumipas bago nito ibinaba ang telepono at sinenyasan siyang pumasok. "Pinapapasok na po kayo, Ma'am."
Isang araw, nasa loob ng malaking sala sina Zephyrine at ang kanyang mga magulang, sina Estella at Luis Rivera. Tahimik lang si Zephyrine habang nakaupo sa tapat ng kanyang ina at ama, pero bakas sa mukha niya ang inis at pagod. Samantalang ang kanyang ina, si Estella, ay hindi na maitago ang galit at pagkadismaya."Zephyrine, anong iniisip mo?" matalim na tanong ni Estella habang nakapameywang. "Bakit mo hinayaang mangyari ito? Alam mo bang anong kahihiyan ang dinala nito sa pamilya natin?"Napabuntong-hininga si Zephyrine. "Mom, please. You don’t understand—""Oh, I understand perfectly!" putol ni Estella. "Pinakasalan mo si Azriel Dela Vega, at ngayon, pinakawalan mo siya nang ganun-ganun na lang? What kind of foolishness is this, Zephyrine?"Tahimik lang si Luis, ngunit halata ang tensyon sa kanyang mukha. Hindi siya sumasabat, pero alam niyang delikado na ang usapan."Mom, hindi mo naiintindihan," sagot ni Zephyrine, pilit pinapanatili ang kanyang kalmado. "Mahalaga ang kasal na
Paulit-ulit na nawawala si Zarraeah, na para bang isang anino lang siya sa buhay ni Azriel. Tuwing malapit na niyang maabot ito, muli itong mawawala. Ang matinding pagnanasa niyang makasama ito ay mas lalong tumindi, lalo na ngayong nararamdaman niyang umiiwas ito sa kanya. Hindi niya ito matanggap.Habang nasa opisina, hindi mapakali si Azriel. Ilang beses na niyang sinubukang tawagan si Zarraeah ngunit hindi ito sumasagot. Naputol ang kanyang iniisip nang biglang kumatok ang kanyang secretarya at pumasok sa loob."Sir, I just wanted to inform you that Miss Zarraeah didn’t report to work again today," maingat na sabi ng kanyang secretarya.Napatingin si Azriel sa kanya, bakas ang inis at pag-aalala sa kanyang mukha. "This is the third time this week. Did she at least call or send a message?"Umiling ang secretarya. "No, Sir. She didn’t inform anyone. We tried to contact her, but there was no response."Napabuntong-hininga si Azriel at pinaglaruan ang hawak niyang ballpen. Hindi niya