“Bakit naman biglang umulan ngayon!” reklamo ni Azriel, pinupunasan ng kamay ang kanyang braso na basang-basa ng ulan. Kanina lang ay naglalakad sila ni Zaraeah sa isang maaliwalas na daan, ngunit bigla na lang bumuhos ang ulan. Mabilis silang tumakbo para maghanap ng masisilungan, ngunit wala namang nakita agad.“Kaya nga po eh,” tugon naman ni Zaraeah. Napalingon si Azriel sa kanya. Napansin niyang basang-basa na rin ng ulan ang damit na suot ni Zaraeah, anupat nakikita na ang panloob na damit nito.Agad na iniwas ni Azriel ang kanyang mga mata. Hindi niya maintindihan, pero muli siyang napatingin kay Zaraeah habang pinupunasan nito ng panyo ang kanyang basang katawan. Parang nag-slow motion ang eksena para sa kanya. Nakaramdam siya ng pagbilis ng tibok ng kanyang puso, at napahawak na lamang siya sa kanyang dibdib.“Azriel, basang-basa ka na rin!” bulalas ni Zaraeah. Nakita ni Azriel si Zaraeah na kumuha ng tissue sa bag nito at pinunasan ang dibdib ni Azriel.Mas lalong bumilis an
“Ang iniiit eeeeh,” reklamo ni Zaraeah.“Naku po! Ilayo nyo po ako sa tukso.” bulong nito habang nakapikit na nakahawak sa magkabilang palapulsuan ni Zarraeah. Hindi na niya alam ang gagawin kaya bahagya nya itong itinulak.Namula ang mukha ni Azriel at napaiwas ito ng tingin. Dinampot niya ang kumot na nasa tabi nila at inihagis sa katawan ni Zaraeah upang matakpan ang katawan nito dahil kitang-kita na ang panloob niya dahil nakabukas na ang butones ng damit niya.“Ayoookooo nitooo,” wika niya at inalis din niya ang kumot na itinapon sa kanya ni Azriel. Mas lalong nataranta si Azriel sa sitwasyon nila kaya naman pinilit niyang huwag tignan ang dalaga. Pulang pula na ang kanyang mukha at butil butil na rin ang pawis na inilalabas ng kanyang katawan.“Bakit ka namumula?” wika ni Zaraeah na parang may tonong pang-aasar.Napaatras naman ng bahagya si Azriel nang maramdaman niyang dumikit ang malambot na dibdib ng dalaga sa mga braso niya. Bumilis ang tibok ng puso niya, nakaramdam siya
**************TWO MONTHS AGO************Sa gitna ng magarbong bulwagan, ang malaking chandelier na kristal ay nagbigay ng isang maputlang liwanag sa paligid ng silid. Nakatayo si Azriel sa tabi ng wine area, ang kanyang mamahaling suit ay nagbibigay ng isang aura ng kapangyarihan. Panay ang tingin niya sa kanyang relo, tila ba may hinihintay. Kasama naman niya ang matalik niyang kaibigan na si Dylan.“Sa loob ng 3 years hindi ka talaga nagkaroon ng feelings sa kanya?” tanong ni Dylan, bahagyang nakakunot ang noo.“Paano naman ako magkaka-feelings sa babaeng ‘yun, bro? Eh halos ayaw nga magpatalo. Akala mo laging nakikipag-kompetensya. Isa pa, hindi ko kasi talaga type ang mga gaya ni Zephyrine. Masyado siyang matapang para sa akin, magka-clash at magka-clash lang kami. Aside from that, alam mo naman, bro, na wala akong time sa mga love life na ‘yan. Sakit lang sa ulo,” tugon naman ni Azriel, bahagyang napailing. Para sa kanya, pera lang at ang pamangkin niya ang mahalaga at wala ng i
Sa gitna ng musika at mga taong nagsasayawan, nakaramdam si Zephyrine ng pananakit ng ulo. Pakiramdam niya’y sasabog sa sakit ang ulo niya. Napahawak siya sa ulo niya at ang mga tuhod niya ay nagsimulang manghina.“Wag naman ngayon,” bulong niya sa sarili, ang boses niya ay halos hindi marinig dahil sa ingay ng paligid. Para kay Zephyrine, hindi siya pwedeng magpakita ng kahinaan sa lalaking ito. Kailangan niyang magpakita ng tapang, kahit na deep inside, nagsisimula na siyang mag-alala dahil sa nararamdaman niya.Nakita ni Zephyrine na napansin ata ni Azriel ang pagsama ng pakiramdam niya kaya inalalayan siya nito.“Are you okay?” tanong nito, ang boses ay bahagyang lumambot, at nakapagitna siya sa bisig nito para sa suporta. Mabilis siyang pinaupo ni Azriel sa isang silya, nakita niyang ang mga mata ni Azriel ay parang nakatingin sa kanya na parang nag-aalala pero hindi niya iyon pinansin dahil alam niyang pakitang-tao lamang ito.“Hindi, parang nahihilo ako,” tugon niya sa binata,
Pinilit niyang bumaba ng hagdan para makalabas. Nang tumingin siya sa paligid, nakita niya ang madilim na alleyway, ilang hakbang lang ang layo. Alam niyang mapanganib ang gagawin niya, pero wala na siyang ibang pagpipilian. Mabilis niyang ipinadala ang kanyang lokasyon kay Aiden, ang mga daliri niya ay kumikimkim habang tinatype ang address.Samantala, si Aiden ay nagmamadaling nagmamaneho patungo sa lugar na ipinadala ni Zephyrine. Nanginginig ang mga kamay niya sa sobrang kaba. Hindi niya alam kung ano ang pwedeng mangyari sa kaibigan, at alam niyang kailangan niyang tulungan ito.Nang makarating siya sa lugar na sinend ni Zephyrine, dali-dali niyang nilibot ang paningin para mahanap ito. Maya-maya’y nakita niya rin ito sa wakas, nakatayo sa isang sulok, hirap na hirap maglakad at parang nanghihina. Dali-dali niyang nilapitan, ang puso niya ay nagmamadaling tumitibok dahil sa pag-aalala.Huminga siya nang malalim, nagtipon ng lakas. “Zephyrine,” sabi niya, “Halika na.” Lumapit siya
Ilang sandali pa, napagpasyahan niyang sundan ang babaeng pamilyar. Pero maya-maya'y nawala na siya sa paningin niya, sinubukan nyang hanapin ito. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit gusto nyang mahanap ang babaeng iyon pero matapos ang ilang minutong paghahanap ay hindi nya talaga mahanap kaya hinayaan na lang niya ito.Bumalik nalang sya sa teddy bear station, bigla siyang nabigla sa nakita niya. Muli niyang nakita ang babaeng kamukha ni Zephyrine nasa loob ng shop ng teddy bear, ang kanyang mga mata ay nakatingin sa mga nakapilang teddy bears, parang isang bata na naghahanap ng paboritong laruan. Pero hindi nya matukoy kung asawa ba nya ang babaeng ito o hindi dahil iba ang kilos nito. Parang may iba sa kanya.Nakita nyang nakangiti at masaya ang babae habang pinagmamasdan ang mga teddy bears na nasa shop. Ang mga ngiti ng babae, ang mga mata nitong kumikinang, ngayon niya lang ito nakita sa kanya. Pero gusto nyang makasigurado kung si Zephyrine nga ang nakikita nya kaya
"Ah, ganun ba. Ako pala ang—" sasabihin niya sana na asawa siya ng kapatid nito, pero bigla siyang nag-alangan na sabihin iyon. Inisip niyang ilang buwan na lang naman at maghihiwalay na sila."I'm Azriel," pagpapakilala niya at napangiti naman si Zaraeah sa kanya kaya nakaramdam na naman siya ng pagbilis ng tibok ng puso na hindi niya madalas maramdaman, parang isang paru-paro na naglalaro sa kanyang dibdib."Nice to meet you, Kuya Azriel," sabi niya at inilahad ang kamay niya; ang mga mata ni Zaraeah ay naglalabas ng kakaibang ningning na hindi niya maipaliwanag.Nakipagkamay si Azriel. Ang init ng palad nito'y nagpagtataka sa kanya—iba sa lamig ng kamay ni Zephyrine."Mauuna na kami," sabi ni Aiden at hinila na niya si Zaraeah palayo. Pero nakita niyang kumakaway pa rin si Zaraeah at nakatingin sa kanya, may ngiti pa rin sa labi. Tulala namang naiwan si Azriel sa kinatatayuan niya.Hindi niya maintindihan, pero bumibilis ang tibok ng puso niya habang papalayo si Zaraeah; ang ngiti
Kahit gabi na, nagtungo pa rin si Zaraeah sa lumang stockroom sa bandang garden nila. Isang lumang kwarto, imbakan ng mga nakalimutang alaala, na hindi na pinapansin ng kanyang ina. Nakisuyo siya kay Manong Berto, ang matagal nang katiwala ng kanilang pamilya, na ayusin ito para sa kanya.Si Manong Berto ay isa sa mga may alam sa sakit ni Zephyrine, at alam niyang isa lamang si Zaraeah na alter personality ng kanyang alaga. Pero hindi tulad ng iba, tinatrato niya si Zaraeah nang may pagmamahal, tulad ng pagtrato niya kay Zephyrine. Para kay Zaraeah, si Manong Berto at si Aiden ang tanging nagmamahal sa kanya nang walang pasubali.Para kay Zaraeah, ang kanyang mga magulang ang tanging mga taong ayaw sa kanya. Gusto nilang mawala siya, parang isang panaginip na nawawala pagkagising. Pero kahit pinagsasalitaan siya ng masasakit, hindi niya sila matiis. Mahal na mahal niya ang kanyang mga magulang.Binuksan niya ang stockroom at napangiti. Maayos at maganda pa rin ang mga painting na naga
Ngunit ang bagyo ay mas malakas kaysa sa inaasahan. Napahawal siya sa may poste ng yate. Sa isang iglap, ang yate ay tumaob, itinapon ang mga pasahero sa malamig at magulong dagat. Nakita niya ang sarili niyang nasa dagat na rin at nagpupumilit siyang makalangoy pero may nakita siyang isang pirasong kahoy at kinuha niya ito para lumutang siya. Basang-basa na siya, pakiramdam niya ay nalulunod na siya. Maya-maya’y nakita niya ang dalawang bata – sina Zarraeah, Zephyrine, at ang kanilang ina ay nalulunod, ang kanilang mga sigaw ay natatakpan ng malakas na hangin at ulan.“Tulong!” pagmamakaawa ng dalawang bata at ang ina nila ay nagsisikap na lumangoy papunta sa kanila.“Zarraeah! Zephyrine!” sigaw ng kanilang ina.Nakita niyang hindi na makalangoy ang dalawang kambal kaya natakot siya at gusto niyang tulungan ang mga bata pero hindi siya makakilos. Nakita niya si Aiden nakapatong sa isang tapyas na malapad na kahoy, may suot siyang life vest at may dala siyang isa pang extra.“Zephyrin
Nag-a-undergo si Zephyrine ng hypnotherapy kung saan tinutulungan siya ni Aiden na ma-access ang subconscious niya. Nawala kasi ang ala-ala niya noong siya ay labingtatlong taong gulang pa lamang. Doon nagsimula ang kanyang sakit na Multiple Personality Disorder. Ilang taon na rin siyang nag-a-undergo ng therapy para gumaling sa sakit niya. Nakailang doktor na rin siya pero wala pa ring makapagpagaling sa sakit niya at hindi pa rin niya maalala ang nangyari sa kanya noong mga panahong iyon. May mga ilang ala-ala na bumabalik sa tulong ng hypnotherapy pero hindi malinaw kaya naman linggo-linggo ay nagpupunta siya kay Aiden para sa therapy nila.Maingat na inayos ni Aiden ang mga unan sa likod ni Zephyrine, tinitiyak na komportable siya. Ang silid ay tahimik, ang tanging ingay ay ang malambot na tunog ng air conditioning. Sinimulan ni Aiden ang kanyang hypnotic induction, ang kanyang boses ay kalmado at nakakapagpayapa.“Zephyrine, we’re going to take a journey back to some of your past
Sumakay na sila sa sasakyan ni Azriel. Habang nagmamaneho siya patungo sa highway, naramdaman ni Zephyrine ang kanyang puso na bumibilis. Hindi niya alam kung bakit, pero parang mas lumala ang kanyang kaba.“So, Zephyrine,” simula ni Azriel. “Tell me more about Zarraeah?”Nanlaki ang mga mata ni Zephyrine. Napakaseryoso ng boses ni Azriel, parang may gusto syang malamang iba, nag aalala na si Zephyrine na baka nakakahalata na si Azriel.“Ah, eh…” Napakamot siya sa ulo, naghahanap ng palusot. “Yeah, she's pretty normal. Quiet, keeps to herself. Just like... anyone, you know?"“Interesting. You're twins, yet you seem remarkably unfamiliar with each other. Fascinating.""We're twins, yeah, but... look, it's complicated. Okay? We're not... we're not as close as you might think. So, just... drop it, okay?" "Whoa there, sweetheart. You're a little tense, aren't ya? . I'm just curious, that's all. But your reaction is making me suspicious. Don't make me work too hard to get the truth.""Oka
"Huh?" nagtataka namang sagot ni Azriel. "Syempre, ikaw." Idinagdag niya, "Masaya akong kasama ka, Zarraeah. Ikaw lang ang nakakapagpatawa sa akin ng ganito."Nahihiya si Zarraeah. "Talaga?" tanong niya, pero masaya siya sa sinabi ni Azriel."Oo naman," sagot ni Azriel, ngumiti siya ng matamis.Sa sobrang saya ni Zarraeah, nawala sa isip niya ang tungkol kay Zephyrine. Parang ang sarap ng pakiramdam niya na may tao ring gusto siyang makasama. Sa palagay niya, hindi siya enough, at hindi siya masayang kasama, pero mukhang gusto siya ni Azriel bilang kaibigan kaya masaya na sya roon."Ikaw ba, Azriel, may gusto ka bang babae?" tanong ni Zarraeah, parang biglang nagkaroon ng lakas ng loob na magtanong.Napatingin sa kanya si Azriel, at nagulat ulit. "Bakit mo naman natanong 'yan?""Wala lang," sabi ni Zarraeah, nahihiya. "Parang ang sarap kasing isipin na may taong nagugustuhan ka. Parang ang sarap mag-isip ng mga bagay na romantic. Parang sa mga pelikula. Madalas napapanood ko yung mga
Parang tumalon ang puso ni Azriel nang makita niya ang dalaga na tanging twalya lamang ang bumabalot sa katawan nito. Pero nataranta siya nang biglang tumakbo ito papunta sa kanya, takot na takot. Napaatras siya dahil hindi niya alam ang gagawin. Namumula ang mukha niya.Biglang pumulupot si Zarraeah sa braso ni Azriel. Nakapikit ito dahil sa takot.“Sorry, natatakot ako sa kulog,” takot na takot na sabi ni Zarraeah.Ang kabog ng puso ni Azriel ay parang hindi na niya makontrol. "Ano bang nangyayari sa akin? Bakit grabe naman yung tibok ng puso ko?" isip niya.Napansin niyang mas lalong humigpit ang hawak ni Zarraeah sa kanyang braso. Tumingin siya kay Zarraeah. Nakasiksik ang dalaga sa kanya, halatang natatakot.Agad niyang iniwas ang tingin nang maalalang nakatapis lang pala ito ng twalya. Parang may kuryenteng dumaan sa katawan niya. Naisip niyang haplosin ang buhok nito para mawala ang awkwardness, pero nag-aalangan pa siya. “H-huwag kang matakot,” sabi niya. “Nandito ako.” Pautol-
Napahinto siya sa paglalakad. Parang tumigil ang mundo. “Anong ginagawa ng lalaking ‘yan?” isip niya. Nakaramdam sya ng inis. Ayaw nyang may lumalapit na ibang lalaki kay Zarraeah. Pinigilan niya ang nararamdaman niya, huminga nang malalim, at pinakalma ang sarili.Pero hindi niya mapigilan ang nararamdaman. Parang may kung anong nag-aapoy sa kanyang dibdib. Naisipan niyang lumapit na lang sa kanila at pilit na ngumiti.“Zarraeah?” tawag niya sa pangalan ng dalaga.Napalingon si Zarraeah at ngumiti nang matamis. "Azriel, andito ka na pala!""Oo, bumili lang ako ng maiinom may kasama ka na agad na iba," masungit na tugon niya.Tumingin siya sa lalaking kasama ni Zarraeah. "Sino ba ‘to?" tanong niya sa sarili."Ah, ito pala si Tristan, bagong friend ko," pakilala ni Zarraeah. "Tristan, si Azriel, kaibigan ko rin"“Nice to meet you, Azriel,” sabi ni Tristan, sabay abot ng kamay."Nice to meet you too," sagot ni Azriel, sabay tango. Hindi nya tinanggap ang pakikipagk
Biglang parang tumalon ang puso ni Azrie, hindi siya nakagalaw sa ginawa ni Zarraeah. Nag-init ang mukha niya. Ang kabog ng puso niya parang nagwawala na. Pakiramdam niya ay aatakehin na siya ng puso.Maya-maya ay bumitaw na si Zarraeah. Nagbow siya sa binata na para bang humihingi ng sorry.“Sorry! Sorry kung kiniss kita ng walang paalam! Sinubukan ko lang yung napapanood ko sa TV. Feeling ko kasi matamis yung lips mo.” Sabi ni Zarraeah at para namang estatwa si Azriel dahil natulala siya at hindi makapagsalita.Tumayo na si Zarraeah. “SORRY ULI! Magbibihis na ako!” sabi niya sabay takbo.Naiwan naman si Azriel na tulala pa rin. Ang totoo 1st kiss niya yun kaya nagulat siya. Sa edad na 35 1st time niyang mahalikan ng babae. Tulala pa rin siyang tumayo at lumabas ng kwarto. Dinial niya agad ang cellphone number ni Dylan..“Hello” sabi ni Dylan sa kabilang linya.“Pare, hindi na virgin yung lips ko.” sabi nito.“Ha? Ano? Anong pinagsasabi mo bro, nasa kalagitnaan ako ng consultation ak
“P-pero bakit mo ginawa yun? Hindi ba may asawa ka na? Sabi ni mama mag-asawa daw kayo ni Zephyrine.” saad ng dalaga.“About that, Me and Zephyrine have a secret and I’ll share that with you. To be honest, our marriage with Zephyrine is just a contract. It's a 3-year contract, and it's almost 3 months before it ends.” saad ni Azriel.Muling napatingin si Zarraeah kay Azriel, nagulat siya sa sinabi nito.“M-mahal mo ba siya?” tanong niya. Pero hindi alam ni Zarraeah kung bakit niya tinanong yun kay Azriel."Nah, I don't have any feelings for her. And she probably doesn't have any for me either. We both know who she really has her heart set on, right? For the past 3 years of our marriage, I haven't felt a single ounce of love for her, and I know she feels the same way.”Hindi maintindihan ni Zarraeah kung bakit nakaramdam siya ng relief ng marinig niya yun. Hindi niya maintindihan pero gusto niyang malaman kung meron pang chance na gustuhin rin ni Azriel na maging parte siya ng buhay ni
“No, hindi pwede!” bulalas ni Estella na para bang nag-aalala siya. "I need to find her. Now. This trip... it's not going to work without her. You know what happens when things don't go according to plan." sabi niya na parang may pamamanata. Napa-hinga nalang ng malalim ang matanda at napakuyom ang mga kamao na para bang nagpipigil sa galit. “Okay, you can bring Zarraeah, but make sure na ibabalik mo siya bukas,” saad ni Luis na ikinagulat ni Estella at Zarraeah. “Sure pa,” sabi naman ni Azriel. “Pero Luis-” kokontra pa sana si Estella. “Zarraeah, go to your room and prepare your things.” saad naman ni Luis saka siya umalis at sinundan naman siya ni Estella. “Zarraeah, let’s talk!” sabi ni Estella at nakita naman ni Azriel na parang natatakot si Zarraeah pero wala siyang magawa. Gusto niyang pigilan pero wala siyang karapatan. Samantala nagtungo si Zarraeah sa kwarto niya kasama ang mama niya para ihanda ang dadalhin niya. Hindi maipaliwanag ni Zarraeah ang nararamdaman dahil na