All Chapters of ทะลุยุคพร้อมมิติห้างระดับโลก ภาค 1: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 2 ระบบอำนวยความสะดวกติ้ง! เสียงบางอย่างดังขึ้นในหัวของผมพร้อมกับปรากฏหน้าจอโฮโลแกรมขึ้นเบื้องหน้า /ใช้เสียงหรือพิมพ์ในสิ่งที่ต้องการค้นหา/ ผมมองไปยังจอโปร่งใสกลางอากาศ สิ่งนี้ปรากฏโดยไม่ผ่านแว่นหรืออุปกรณ์เชื่อมภาพเสมือน มันดูแปลกประหลาดเกินไป แต่ถึงเป็นเช่นนั้นผมก็ป้อนข้อมูลผ่านคีย์บอร์ดที่ปรากฏอักษรแป้นพิมพ์กลางอากาศ /สิ่งที่ต้องการค้นหาคือเครื่องจักรปรับหน้าดิน กรุณากดยืนยันอีกครั้ง/ ผมกดยืนยันอีกครั้งไม่นานภาพเบื้องหน้าก็ปรากฏเครื่องจักรปรับหน้าดินในมิติที่ซ้อนทับกับโลกจริง /กดลากสิ่งที่ต้องการซ้อนทับพื้นที่ปัจจุบัน/ เมื่อเสียงเเจ้งดังขึ้นผมลองเลือกรถไถปรับหน้าดินพลังงานไฟฟ้าคันหนึ่ง กดตรงตัวรถแล้วลากออกมา ภาพที่เห็นจะเป็นภาพเสมือนของรถ เมื่อเอามาซ้อนทับพื้นที่ปัจจุบันจะปรากฏตารางให้เห็น สีเขียวคือสามารถวางได้เลย แต่ถ้าเป็นสีเเดงหมายถึงวางไม่ได้ ต้องหาตำเเหน่งใหม่ เมื่อตารางเป็นสีเขียวผมก็ปล่อยมือทันที /กดยืนยันหรือพูดคำว่ายืนยัน/ "ยืนยัน" ครั้งนี้ผมเลือกพูดออกมาครืน! เครื่องจักรปรับหน้าดินปรากฏทันที ด้วยน้ำหนักของมันทำให้

ตอนที่ 4 วันสอบ การขายครั้งที่สองเป็นอย่างราบรื่น แม้หน้าของลุงแผนกต้อนรับจะไม่ค่อยชื่นมื่นเท่าไหร่ แกคงจะเครียดเรื่องงานไม่ก็ทางบ้าน ผมคิดแบบนั้น เมื่อขายกุ้งเสร็จผมก็ได้เงินมา 48,000 บาทถ้วน ผมไปซื้อข้าวแกงข้างทางกินหมดเงินไปหกสิบบาท รสชาติเค็มอีกต่างหาก หลังจากกินข้าวเสร็จก็กลับบ้านทันที เพราะผมยังคงต้องอ่านหนังสือสอบ ที่จริงก็ไม่อยากจะอ่านสักเท่าไหร่ เนื่องจากผมไม่ได้อยากเป็นครูหรือข้าราชการ เพราะมันไม่เหมาะกับผม ในโลกก่อนเองผมก็ไม่ได้เลือกเส้นทางสายการสอน แต่ชอบสายการสู้มากกว่า พูดถึงการสู้รบปรบมือ โลกก่อนเราไม่ค่อยมีสงครามระหว่างมนุษย์ด้วยกันเองแต่จะทำสงครามกับสิ่งมีชีวิตนอกโลกที่มารุกรานฆ่าฟันมนุษย์เราอย่างเหี้ยมโหดเสียมากกว่า จะว่าไปผมยังไม่ได้วิวัฒนาการร่างกายเลย ด้วยความอ่อนเเอในตอนนี้เกรงว่าแค่วิ่งร้อยเมตรก็หอบขึ้นคอแล้ว เมื่อผมกลับถึงบ้านผมค้นหนังสือในกระเป๋า มันเป็นหนังสือเพียงเล่มเดียวที่เพื่อนเนสยัดใส่กระเป๋าผม นอกเหนือจากนั้นก็เป็นเสื้อผ้ากับเอกสารสำคัญ ผมหยิบหนังสือมาเปิดอ่าน ผ่านไปครู่หนึ่งก็รู้สึกงุนงงกับการเตรียมพร้อมเนื้อหาสอบ "กฎหมาย

ตอนที่ 6 บรรจุ เสียงเครื่องจักรไฟฟ้าดังขึ้นต่อเนื่องตลอดทั้งวัน ผมกำลังขุดพื้นลึก 1 เมตร ในพื้นที่กว้าง 10 ตารางเมตร จากนั้นทำการตอกเสาเข็มยี่สิบต้น ตามด้วยการเทปูนผสมลงไป เมื่อเทปูเสร็จก็นำหุ่นยนต์เอไอออกมา เป็นหุ่นยนต์สำหรับจัดการเกลี่ยพื้นให้ราบเรียบโดยเฉพาะ ผมเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวนอนปล่อยให้หุ่นทำหน้าที่ของมันไป เมื่อทำเสร็จมันจะปิดการทำงานอัตโนมัติ ตื่นเช้ามาผมจัดการเตรียมเอกสารไปสัมภาษณ์ ก็มีเเค่บัตรประจำตัวประชาชน บัตรผู้สมัครสอบ แล้วก็เครื่องเขียนจำเป็น เมื่อตรวจสอบแล้วไม่มีอะไรผิดพลาดก็ไปอาบน้ำเเต่งตัวชุดสุภาพ โทรหาพี่คนขับรถบริการ อุดหนุนน้ำในมิติของเขาสองขวดพี่เขาก็ไปส่งถึงข้างในสถานที่สอบ วันนี้มีคนมาสอบสัมภาษณ์จำนวนมาก แต่ละคนต่างเตรียมข้าวของรกรุงรัง บางคนเตรียมเเฟ้มสะสมผลงาน เตรียมแผ่นพับนำเสนอตัวเอง ทั้งนี้ผมยังเห็นหลายคนกำลังตรวจสอบโปรแกรมนำเสนอในเครื่องอุปกรณ์คอมพิวเตอร์พกพาด้วย สีหน้าทุกคนจริงจัง สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น หลายคนมองผมด้วยสายตาแปลกๆ ก็เป็นธรรมดาที่ถูกมองแบบนี้ เพราะผมไม่ได้เตรียมตัวห่าเหวอะไรมาเลย ในใจผมยังคิดอยาก

ตอนที่ 8 สมาคมนักล่าสาขาคูป้าบริสเพี๊ยะ!"พี่ตบหน้าผมทำไม""แกยังไม่รู้ตัวอีกไอ้น้องเวร" เสียงของรองผู้จัดการสมาคมตะคอกใส่โทมัสอย่างเกรี้ยวโกรธ เขาโยนโทรศัพท์ที่มีคลิปวิดีโอคลิปหนึ่งให้โทมัสเมื่อโทมัสได้ดูจนจบสีหน้าก็เปลี่ยนไปซีดเผือด"นี่มันไม่จริง คลิปนี้เป็นของปลอมแน่ๆ" เสียงของโทมัสปฏิเสธไม่ยอมรับ "แกคิดว่าฉันโง่เหรอไง คลิปนี่ไม่ได้อัพโหลดโดยนักล่าเพียงคนเดียว แต่มันมากถึงสิบคน ถ้าแกดูคลิปต่อๆไป แกก็จะรู้เองว่านักล่าที่เเกบอกให้ฉันเล่นงานมันใจดีแค่ไหนที่ต่อยแกเพียงกรามหัก" เสียงของรองผู้จัดการเอ่ย โทมัสเลื่อนดูคลิปอื่นๆที่เกี่ยวข้อง สีหน้าของเขาซีดมากกว่าเดิม จัดการจระเข้ยักษ์ได้อย่างง่ายดายต่อยจระเข้ยักษ์มันจนเซล้มกระโดดข้ามจระเข้ยักษ์ครอบครองอาวุธที่มีอำนาจเจาะทะลุสูงสู้กับจระเข้ยักษ์เป็นฝูงโทมัสยิ่งเห็นความคิดเห็นของเหล่านักล่าที่วิพากษ์วิจารณ์ และหัวข้อใหญ่อีกประเด็นหนึ่งที่มีผู้เข้าชมเเสดงความคิดเห็นมากไม่เเพ้กัน/สมาคมสาขาxxxไร้ความเป็นธรรม/หัวข้อนี้มีคลิปการสนทนาของโต๋กับพนักงานเคาน์เตอร์ บทสนทนาพูดชื่อของรองผู้จัดการ/รองผู้จัดการทำไม่ถูก นี่เขาใช้อำนาจกลั่นแก

ตอนที่ 10 พบปะตระกูลบลูซี่ คนเราถ้าฝืนร่างกายจนเหนื่อยล้า ย่อมต้องหาเวลาพักผ่อนให้เพียงพอ ไม่เช่นนั้นประสิทธิภาพในการทำงานจะลดลง ตัวผมที่เดินทางมาถึงโรงเเรมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้านอนทันที การนอนหลับเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุด เมื่อใดที่เราหลับเต็มอิ่ม ร่างกายและจิตใจของเราจะรู้สึกสดชื่น ผมตื่นในเช้าของอีกวันพอดี ตื่นมาพร้อมกับความหิวจึงนำขนมปังซ็อกโกแลตกับนมฆ่าเชื้อออกมากินรองท้องก่อน จากนั้นก็เข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวเสร็จสรรพ ผมออกจากโรงเเรม มุ่งหน้าไปยังสมาคมนักล่าสาขาคูบป้าบริส ผมเดินเข้าไปในอาคาร วันนี้รู้สึกว่ามีนักล่ามาคับคั่ง ทั้งที่ปกติมีแทบนับนิ้วได้ "สวัสดียามเช้าค่ะคุณโต๋" พนักงานต้อนรับเอ่ยทักทายผม "อ้อ สวัสดีครับ" "ขอรบกวนเวลาสักครู่ได้ไหมคะ ตอนนี้ผู้จัดการอยากพบคุณส่วนตัวค่ะ" พนักงานเอ่ย ผมพยักหน้า พบกับผู้จัดการก็ดี ผมจะได้ถามเรื่องแมงป่องทะเลด้วย อยากรู้ว่าทำไมมันถึงมีจำนวนมากมายมหาศาลขนาดนั้น มันเกือบทำให้ผมต้องเอาชีวิตไปทิ้งเลยนะ เอ่อ แม้ว่าจะเป็นเพราะผมประมาทเ