ตอนที่ 5 วิวัฒนาการ
อาหารภัตตาคารนั้นราคาแพง แต่รสชาติอร่อย เบื้องหน้าผมเป็นชุดเซตอาหารทะเล มีปลาทอดราดซอส กุ้งมังกรอบเนย ผัดปลาหมึกทะเล และรายการอื่นๆที่ผมไม่รู้จัก โต๊ะทั้งโต๊ะมีผมนั่งคนเดียว เหลียวเเลไปที่ไหนไม่เห็นใครเพราะเป็นห้องส่วนตัว ผมจึงลงมือรับประทานอย่างสบายใจจนท้องอิ่ม เมื่อพนักงานบริการเห็นว่าผมกินเสร็จแล้วเขาก็เชิญไปยังสถานที่อีกแห่ง มันคือห้องพัก ในห้องมีชุดนอนและเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนเตรียมให้พร้อมสรรพ มีกาน้ำร้อน ชุดชากาแฟสองชุด อุปกรณ์ตกแต่งห้องครบครัน
ผมไม่รอช้าอาบน้ำอาบท่า เเต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า เปิดเครื่องปรับอากาศแล้วล้มตัวลงนอน ตื่นอีกทีคือตอนเช้าตรู่ ผมเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเปลี่ยนชุดเป็นชุดเดิมของผมเมื่อวาน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังแผนกรับซื้อ
ลุงเขาได้นำใบรายการมาให้ผม มันระบุชนิดสัตว์ทะเล ขนาด และราคารับซื้อ
กุ้งมังกรเจ็ดสี มี 4 ไซส์ คือ เล็ก กลาง ใหญ่ และใหญ่พิเศษ
ไซส์เล็ก 160 กิโล รับซื้อกิโลละ 4000 รวมได้ 640,000 บาท
ไซส์กลาง 60 รับซื้อกิโลละ 5000 รวม 300,000 บาท
ไซส์ใหญ่ได้เงิน 78,000 ส่วนใหญ่พิเศษได้ราคา 80,000 บาท
นอกจากนี้ยังมีพวกปู ปลา และปลาหมึกรวมเสร็จสรรพได้เงิน 192,000 บาท จะเห็นได้ชัดเลยว่ากุ้งมังกรราคาดีกว่ามาก วันนี้ผมรับเงินไป 1,290,000 บาท
เงินล้านในชั่วข้ามคืน แต่ก็ต้องยิ้มขมขื่นเพราะจำนวนหนี้ที่มีถึง 5 ล้านยังตามหลอกหลอน แต่อย่างน้อยก็พอจะจ่ายค่างวดได้หลายงวด
เมื่อผมรับเงินก็ออกเดินทางกลับบ้านทันที ผมล็อกประตู ล็อกบ้าน ปิดประตูหน้าต่างจนสนิทเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้ามา จากนั้นก็เปิดช่องมิติเดินเข้าไปในนั้น
"ระบบ ค้นหาเซ็ตยาวิวัฒนาการ" ผมเอ่ยกับระบบ
/เซ็ตยาวิวัฒนาการ ยืนยัน/
"ยืนยัน"
/พบชั้นเซ็ตยา 10 ชั้น มีชั้น ประชาชน ข้าราชการ ทหาร ทหารระดับพิเศษ แม่ทัพ ผู้นำประเทศ กษัตริย์ จักรพรรดิ และชั้นลับพิเศษ/
"หืม ชาติก่อนสิทธิสูงสุดของเราคือระดับชั้นแม่ทัพ ไม่มีโอกาสขึ้นไปในระดับที่สูงกว่านั้น ก็พอรู้อยู่ว่ามีระดับผู้นำและกษัตริย์อยู่ แต่ไม่คิดว่าจะมีระดับจักรพรรดิและชั้นลับพิเศษด้วย" ผมพูดกับตัวเอง ในหัวกำลังคิดว่าจะเลือกยาระดับขั้นไหนดี คิดนานไปก็ยังไม่ได้คำตอบ
"ระบบ ผมจะวิวัฒนาการ ควรใช้เซ็ตวิวัฒนาการชั้นไหนดี"
/แนะนำชั้นลับพิเศษ/
"โอเค งั้นไปชั้นลับพิเศษ"
/เลือกชั้นลับพิเศษ กรุณายืนยันอีกครั้ง/
"ยืนยัน" เมื่อสิ้นเสียงผมก็ไปปรากฏที่ห้องขนาดใหญ่มากห้องหนึ่ง แต่ละจุดจะมีอุปกรณ์สำหรับวิวัฒนาการรูปแบบต่างๆ ตรงหน้าผมคือตู้เซฟที่ล็อกอย่างแน่นหนา มันคือตู้สำหรับเก็บยาวิวัฒนาการ
"แล้วจะเปิดยังไงเนี่ย"
/มือแตะ/
ระบบบอกมาผมก็ไม่รอช้าเอามือเเตะตรงตู้เซฟทันที ผมได้ยินเสียงกลไกกำลังทำนาน ผ่านไปราวสามนาทีตู้ก็เปิดออกเผยให้เห็นขวดยาจำนวนมาก แต่ว่าขวดพวกนี้เป็นเซ็ตยาวิวัฒนาการสำหรับคนเดียว
"ทำไมมียามากขนาดนี้ ปกติใช้แค่ไม่กี่ขวดเอง"
/ตู้นี้เป็นเซ็ตพิเศษที่ลับที่สุด ใช้ได้เพียงเจ้าของมิติคนเดียวเท่านั้น/
ระบบบอกมาเช่นนี้ผมจึงสังเกตดู บนสุดจะเป็นขวดที่ต้องใช้ครั้งแรก มันมีหมายเลขกำกับชัดเจน แต่ประเด็นสำคัญคือผมรู้จักขวดยาขวดเเรก มันคือเซตเริ่มฉีดของระดับประชาชนทั่วไป ขวดที่สองเป็นลับพิเศษ ขวดที่สามเป็นของระดับข้าราชการ ขวดที่สี่เป็นลับพิเศษ และเพิ่มขึ้นจนถึงขวดลับพิเศษอีกสี่ขวด
"ต้องเริ่มขวดไหนก่อน" ผมถามระบบ
/ขวดเเรก เริ่มต้นยกระดับร่างกายของประชาชน จากนี้ไประบบจะเป็นผู้ช่วยอัติโนมัติ/
เมื่อได้รับคำยืนยันผมก็หยิบขวดแรก เดินไปยังเครื่องฉีดที่ระบบฉายจุดสีเขียวให้ นำขวดยาบรรจุในเครื่อง ระบบทำการเปิดการทำงานให้เสร็จสรรพ
/กรุณานอนตรงเก้าอี้/ ผมทำตามอย่างว่าง่าย
/จากนี้ไปจะเริ่มกระบวนการฉีดสารเริ่มต้นวิวัฒนาการ/ สิ้นเสียงเข็มจำนวนมากก็แทงเข้าจุดต่างๆของร่างกาย
/กระบวนการฉีดเสร็จสิ้น กรุณาไปยังโซนพัฒนากำลัง/ สิ้นเสียงระบบก็มีเเสงสีเขียวขึ้นอีกโซนหนึ่ง ผมเดินไปยังโซนนั้นก็มีเครื่องสำหรับออกกำลังกายหลายชนิด จุดเเสงสีเขียวขึ้นตรงลู่วิ่ง ผมไปยืนอยู่ตรงเครื่อง
/วิ่งจนกว่าระบบจะยุติ/ เมื่อเสียงระบบดังขึ้น เครื่องก็เริ่มทำงาน สายพานเริ่มจากความเร็วช้า ให้ผมวิ่งเหยาะๆ แล้วจึงๆค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
การจะวิวัฒนาการร่างกาย ไม่ใช่เเค่เพียงใช้ยาแล้วจะแข็งแกร่งขึ้นได้ มันต้องใช้ความอดทน ความพยายาม ความมุมานะอุตสาหะ และต้องใช้ระยะเวลาที่เหมาะสม
/เริ่มขั้นตอนต่อไป ยกนำ้หนัก/
หนึ่งสัปดาห์ผันผ่านฟังดูอาจรวจเร็วไม่ทันไร แต่ใครจะรู้ว่าสำหรับผมแล้วมันยาวนานเหมือนผ่านไปนับเดือน กระบวนการวิวัฒนาการร่างกายต้องเคลื่อนไหวสัดส่วนต่างๆให้ถึงจุดกำหนด ไม่เช่นนั้นประสิทธิภาพจะลดลง ตลอดสัปดาห์ผมต้องเคลื่อนไหวร่างกายในรูปแบบต่างๆซ้ำไปซ้ำมา ต้องอดทนกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ต้องฝืนทำแม้ร่างกายจะเหนื่อยล้าเพียงใดก็ตาม
ติ้ง!
/กระบวนการวิวัฒนาการเสร็จสิ้น กรุณาเข้าเครื่องฉีดสารลับเฉพาะ/
เสียงระบบเเจ้งเตือน ผมรีบลากสังขารไปยังตู้เซฟ นำขวดหมายเลขสองซึ่งเป็นน้ำยาลับพิเศษออกมา บรรจุเครื่องเเล้วฉีดเข้าตามจุดต่างๆ ของร่างกาย
/กระบวนการฉีดเสร็จสิ้น ต่อจากนี้ให้พักผ่อนที่แคปซูลฟื้นฟูสภาพ/
ผมค่อยๆ ลากสังขาลเดินไปยังแคปซูลฟื้นสภาพ ระบบทำการเปิดเครื่องอัตโนมัติ เมื่อผมนอนลงไปฝาเครื่องก็ค่อยๆปิดลงพร้อมกับสติของผม
ติ้ด!
/ตรวจพบความเข้ากันได้ระหว่างสสารลับพิเศษ 100% ทำการปลดล็อกสสารวิวัฒนาการระดับเทพเจ้า ระบบเริ่มการฉีด/
จู่ๆก็มีมิติเปิดออก มีขวดโบราณพุ่งเข้าช่องลับของแคปซูล เข็มจำนวนมากทิ่มเข้าร่างกาย
ติ้ง
/พบความเข้ากันได้ 100% เริ่มทำการฉีดสสารระดับสูงสุด God/
ติ้ง
/พบความเข้ากันได้ 100% เริ่มการฉีดสสารที่มีเพียงหนึ่งเดียว Super god/
/ความเข้ากันได้ 100% ทำการปลดล็อกห้างสรรพสินค้าชั้นเมจิก/
"อืม เราหลับไปนานเเค่ไหน"
/สองสัปดาห์/
"อ่อ หืม ห๊ะ เอาจริงดิ" ผมเด้งตัวลุกแต่หัวเขกกับฝาครอบ จึงได้สติควานหาปุ่มเปิดฝา เมื่อฝาเลื่อนออกผมรีบลุกขึ้นแล้วออกจากมิติทันที
บรรยากาศแตกต่างจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้ประสาทสัมผัสของผมดีกว่าแต่ก่อนหลายเท่าตัว ผมสามารถมองเห็นไกลกว่าเดิม การได้ยินเองก็ชัดเจนมากขึ้น
ขณะที่กำลังจะทดสอบสมรรถภาพ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเสียก่อน
"ฮัลโหลครับแม่ มีอะไรเหรอครับ" ผมกดรับโทรศัพท์ที่หน้าจอขึ้นเบอร์ของแม่
"ติดต่อได้สักที แม่เป็นห่วงโต๋แทบแย่ พวกเราโทรหาลูกตั้งแต่เช้ามันบอกว่าให้ฝากหมายเลขโทรกลับ นี่เเม่กับน้องกะว่าจะออกเดินทางไปหาลูกที่นั่นแล้วนะ" เสียงคุณแม่บ่นยาว
"โถ่แม่ ผมไปทำธุระสำคัญมา แม่ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับ"
"ก็ลูกชอบทำให้แม่เป็นห่วงอยู่เรื่อย เอาเถอะ ว่าแต่ลูกรู้ข่าวยัง" ประโยคสุดท้ายน้ำเสียงของแม่ฟังดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ
"ข่าวอะไรเหรอแม่"
"ลูกยังไม่ได้เปิดดูประกาศผลสอบสินะ แม่ยินดีด้วยที่ลูกสอบติดครู แม่ขออวยพรให้สอบสัมภาษณ์พรุ่งนี้ผ่านนะ ลูกรู้ไหมว่าพวกเราดีใจยิ่งกว่าถูกหวยอีก พ่อเองก็วิ่งออกไปป่าวประกาศทั่วหมู่บ้าน แม่เองก็กำลังเตรียมจัดฉลอง นับว่าเป็นบุญของครอบครัวเราจริงๆ" เสียงของแม่พูดด้วยความปลื้มปีติ แต่ผมนี่สิสติกำลังจะหลุดออกจากตัว
ผมไม่คิดว่าจะสอบผ่าน จึงเข้าไปดูรายชื่อและคะแนนสอบ ปรากฏว่าคะแนนผ่านตามที่เขากำหนดเป๊ะๆไม่มากไม่น้อย เขากำหนดผ่านที่ 70 เปอร์เซ็นต์ ผมดันได้พอดิบพอดี คราวนี้ก็เริ่มเครียดขึ้นมาแล้ว
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ
"แม่ครับ ผมไม่อยากเป็นครู ผมอยากเป็นนักล่ามากกว่า" เสียงของผมเอ่ย เหมือนผมจะได้ยินเสกระแทก สายของแม่ถูกตัดไป ไม่นานก็มีอีกสายโทรมา เป็นเบอร์ของน้องสาวผม
"พี่คะ คุยกับแม่เองนะคะ" น้องเอ่ย
"ลูก นี่ลูกล้อแม่เล่นใช่ไหม" เสียงของแม่ดูเศร้าๆ
"ผมจริงจังครับ ผมไม่อยากเป็นครู ผมอยากเป็นนักล่า"
"ลูก เป็นครูมันมั่นคงนะ นักล่าต้องเสี่ยงอันตรายตลอดเวลา แม่ไม่อยากเสียลูกไป"
"แม่ครับ นักล่ามันได้เงินเยอะกว่าเป็นครูอีกนะครับ ผมมีความสามารถมากพอที่จะเอาตัวรอดจากอันตรายพวกนั้น"
"ไม่ แม่ไม่อยากให้ลูกไปเสี่ยงกับงานแบบนั้น ต่อให้มันจะได้เงินมากแค่ไหนก็ตาม"
"แต่เเม่ครับ"
"ลูกโต๋ แม่ขอเถอะนะ แม่อยากให้ลูกมีงานที่มั่นคง ลูกจะได้มีชีวิตที่ดี"
"แม่ ผม..."
ตุ๊ดๆๆๆ
สายถูกตัดไป ผมจึงโทรหาอีกครั้ง
"ฮัลโหลพี่ ตอนนี้อย่าพึ่งคุยกับแม่ แม่เสียใจมากที่พี่ตัดสินใจแบบนั้น หนูก็เข้าใจว่าพี่อยากแบ่งเบาภาระทางบ้าน แต่พี่รู้ไหมว่าบ้านเรามีหนี้ 12 ล้าน เป็นหนี้ที่พ่อไปค้ำประกันให้เขา หนูไม่บอกพี่เพราะกลัวว่าพี่จะไม่มีจิตใจเรียนต่อ แต่ตอนนี้มันต้องบอก พ่อกับแม่เครียดมาหลายปีแล้ว แต่พี่รู้ไหมว่าการที่พี่สอบติดมันมีความหมายต่อจิตใจแม่มาก" น้องสาวผมพูดปัญหาครอบครัวออกมา
"ไม่ต้องห่วง พี่จะใช้หนี้ให้เอง"
"พี่ น้องขอเถอะ ถ้าพี่จะเป็นนักล่าพี่ก็แอบเป็นเอาสิ แต่ขออย่าทิ้งข้าราชการครูไปเลย เพราะมันคือความหวังของพ่อกับแม่" น้องเอ่ยความในใจออกมาผมหยุดคิดครู่หนึ่ง
"เฮ้อ เอาวะ เป็นก็เป็น เพื่อความสบายใจของแม่" ผมพูดออกไป ได้ยินเสียงสะอื้นของน้องก่อนจะวางสายไป
"เฮ้อ ชีวิตเราน้อ เอาเถอะ เพื่อพ่อกับแม่ก็ลุยมันทั้งสองอย่างเลยแล้วกัน"
............
ตอนที่ 6 บรรจุ เสียงเครื่องจักรไฟฟ้าดังขึ้นต่อเนื่องตลอดทั้งวัน ผมกำลังขุดพื้นลึก 1 เมตร ในพื้นที่กว้าง 10 ตารางเมตร จากนั้นทำการตอกเสาเข็มยี่สิบต้น ตามด้วยการเทปูนผสมลงไป เมื่อเทปูเสร็จก็นำหุ่นยนต์เอไอออกมา เป็นหุ่นยนต์สำหรับจัดการเกลี่ยพื้นให้ราบเรียบโดยเฉพาะ ผมเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวนอนปล่อยให้หุ่นทำหน้าที่ของมันไป เมื่อทำเสร็จมันจะปิดการทำงานอัตโนมัติ ตื่นเช้ามาผมจัดการเตรียมเอกสารไปสัมภาษณ์ ก็มีเเค่บัตรประจำตัวประชาชน บัตรผู้สมัครสอบ แล้วก็เครื่องเขียนจำเป็น เมื่อตรวจสอบแล้วไม่มีอะไรผิดพลาดก็ไปอาบน้ำเเต่งตัวชุดสุภาพ โทรหาพี่คนขับรถบริการ อุดหนุนน้ำในมิติของเขาสองขวดพี่เขาก็ไปส่งถึงข้างในสถานที่สอบ วันนี้มีคนมาสอบสัมภาษณ์จำนวนมาก แต่ละคนต่างเตรียมข้าวของรกรุงรัง บางคนเตรียมเเฟ้มสะสมผลงาน เตรียมแผ่นพับนำเสนอตัวเอง ทั้งนี้ผมยังเห็นหลายคนกำลังตรวจสอบโปรแกรมนำเสนอในเครื่องอุปกรณ์คอมพิวเตอร์พกพาด้วย สีหน้าทุกคนจริงจัง สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น หลายคนมองผมด้วยสายตาแปลกๆ ก็เป็นธรรมดาที่ถูกมองแบบนี้ เพราะผมไม่ได้เตรียมตัวห่าเหวอะไรมาเลย ในใจผมยังคิดอยาก
ตอนที่ 7 มีเรื่อง เสียงทักทายของนักล่าในพื้นที่ตะโกนมาทางผม ชายผู้เป็นเจ้าของเสียงเดินกร่างเข้ามาหวังหาเรื่อง "ตี้นี้ไม่รับใครเพิ่ม ไปหาที่อื่นเลยชิ่วๆ ไอ้พวกชอบเกาะคนเก่ง" จากคำพูดเหมือนชายคนนันจะคิดไปเอง ผมจึงไม่สนใจเขา สายตาของผมมองไปที่จระเข้ยักษ์ที่กำลังขึ้นจากน้ำต่างหาก แต่เมื่อชายคนนั้นเห็นผมเมิน มันกลายเป็นว่าไปสะกิดต่อมโกรธของเขา ชายคนนั้นคว้าหมับเข้าที่ลำคอของผมแล้วออกแรงบีบ อันที่จริงผมสามารถหลบได้ไม่ยาก แต่ผมไม่อยากหลบ "เฮ้โทมัส อย่าแกล้งเด็กใหม่น่า ดูสิ เกราะก็ไม่ใส่ อาวุธก็ไม่มี ยังไงหมอนี่ก็สู้แรงค์ E กิฟต์พละกำลังอย่างนายไม่ได้หรอก" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยด้วยท่าทีดูถูกดูแคลน "หึ ก็ไอ้หน้าอ่อนนี่มันกวนฉันนี่หว่า" "ผมกวนคุณยังไง" เสียงเรียบนิ่งของผมเอ่ย ชายชื่อโทมัสชะงักไปครู่หนึ่ง "ฮึ่ม ไอ้เด็กไม่รู้จักมารยาท ขอสั่งสอนให้มันหลาบจำสักหน่อย จะได้รู้ว่าไม่ควรหยามกับโทมัส" เสียงของโทมัสเอ่ยด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด เขาทำให้ผมเป็นเป้าสายตาของนักล่าหลายคน แรงบีบของโทมัสเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล เส้นเลือดที่เเขนของเขาเด่นชัดมากขึ้นบ่งบ
ตอนที่ 8 สมาคมนักล่าสาขาคูป้าบริสเพี๊ยะ!"พี่ตบหน้าผมทำไม""แกยังไม่รู้ตัวอีกไอ้น้องเวร" เสียงของรองผู้จัดการสมาคมตะคอกใส่โทมัสอย่างเกรี้ยวโกรธ เขาโยนโทรศัพท์ที่มีคลิปวิดีโอคลิปหนึ่งให้โทมัสเมื่อโทมัสได้ดูจนจบสีหน้าก็เปลี่ยนไปซีดเผือด"นี่มันไม่จริง คลิปนี้เป็นของปลอมแน่ๆ" เสียงของโทมัสปฏิเสธไม่ยอมรับ "แกคิดว่าฉันโง่เหรอไง คลิปนี่ไม่ได้อัพโหลดโดยนักล่าเพียงคนเดียว แต่มันมากถึงสิบคน ถ้าแกดูคลิปต่อๆไป แกก็จะรู้เองว่านักล่าที่เเกบอกให้ฉันเล่นงานมันใจดีแค่ไหนที่ต่อยแกเพียงกรามหัก" เสียงของรองผู้จัดการเอ่ย โทมัสเลื่อนดูคลิปอื่นๆที่เกี่ยวข้อง สีหน้าของเขาซีดมากกว่าเดิม จัดการจระเข้ยักษ์ได้อย่างง่ายดายต่อยจระเข้ยักษ์มันจนเซล้มกระโดดข้ามจระเข้ยักษ์ครอบครองอาวุธที่มีอำนาจเจาะทะลุสูงสู้กับจระเข้ยักษ์เป็นฝูงโทมัสยิ่งเห็นความคิดเห็นของเหล่านักล่าที่วิพากษ์วิจารณ์ และหัวข้อใหญ่อีกประเด็นหนึ่งที่มีผู้เข้าชมเเสดงความคิดเห็นมากไม่เเพ้กัน/สมาคมสาขาxxxไร้ความเป็นธรรม/หัวข้อนี้มีคลิปการสนทนาของโต๋กับพนักงานเคาน์เตอร์ บทสนทนาพูดชื่อของรองผู้จัดการ/รองผู้จัดการทำไม่ถูก นี่เขาใช้อำนาจกลั่นแก
ตอนที่ 9 ทำภารกิจเช้านี้ผมตื่นมาด้วยความสดชื่นแจ่มใส หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ออกไปรับประทานอาหารข้างนอก ผมเล็งภัตตาคารฮอตสตาร์ไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้เองจะได้ลองลิ้มรสอาหารทะเลที่นั่นบ้างถนนมีรถเเล่นมากมายหลายคัน ตรงทางเดินเท้ามีคนสัญจรว้าวุ่นอลม่านทั้งเหล่าหนุ่มสาววัยทำงานไฟแรง ทั้งเหล่านักล่าที่เเต่งตัวโดดเด่นกว่าคนอื่น ผมรู้สึกว่าวันนี้มีนักล่าเยอะกว่าเมื่อวานมากหลายเท่า พวกเขาอาจจะกำลังกลับมาจากการทำภารกิจล่าประจำวันของตนผมเรียกใช้บริการรถรับส่งแทนที่จะขี่จักรยานยนต์ เมื่อไปถึงภัตราคารฮอตสตาร์ก็ไม่รอช้าเดินเข้าไปด้านในพนักงานบริการเข้ามาต้อนรับ สอบถามว่าได้จองโต๊ะไว้ไหม เมื่อผมบอกว่าไม่ได้จองเขาก็พาไปยังโซนโต๊ะว่าง ผมกวาดสายตามองไปรอบๆที่นี่ตกแต่งสวยหรูอลังการมาก เมื่อพนักงานเอาเมนูอาหารมาให้ผมก็เลือกเมนูทะเลมาสามเมนู และเมนูเนื้อผัดซอสอีกหนึ่ง ขณะนั้นเองผมเห็นผู้คนทยอยเข้ามาอย่างคับคั่ง ครู่เดียวชั้นที่ผมนั่งก็ไม่มีโต๊ะว่าง บ่งบอกถึงความนิยมชมชอบ แตกต่างจากภัตราการคุณมิวที่อยู่ตรงข้ามราวฟ้ากับเหว"กุ้งมังกรราดซอส ปลาหมึกย่างสูตรพิเศษ ตุ๋นปลาทะเล และเน้ือผัดซอส" พน
ตอนที่ 10 พบปะตระกูลบลูซี่ คนเราถ้าฝืนร่างกายจนเหนื่อยล้า ย่อมต้องหาเวลาพักผ่อนให้เพียงพอ ไม่เช่นนั้นประสิทธิภาพในการทำงานจะลดลง ตัวผมที่เดินทางมาถึงโรงเเรมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้านอนทันที การนอนหลับเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุด เมื่อใดที่เราหลับเต็มอิ่ม ร่างกายและจิตใจของเราจะรู้สึกสดชื่น ผมตื่นในเช้าของอีกวันพอดี ตื่นมาพร้อมกับความหิวจึงนำขนมปังซ็อกโกแลตกับนมฆ่าเชื้อออกมากินรองท้องก่อน จากนั้นก็เข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวเสร็จสรรพ ผมออกจากโรงเเรม มุ่งหน้าไปยังสมาคมนักล่าสาขาคูบป้าบริส ผมเดินเข้าไปในอาคาร วันนี้รู้สึกว่ามีนักล่ามาคับคั่ง ทั้งที่ปกติมีแทบนับนิ้วได้ "สวัสดียามเช้าค่ะคุณโต๋" พนักงานต้อนรับเอ่ยทักทายผม "อ้อ สวัสดีครับ" "ขอรบกวนเวลาสักครู่ได้ไหมคะ ตอนนี้ผู้จัดการอยากพบคุณส่วนตัวค่ะ" พนักงานเอ่ย ผมพยักหน้า พบกับผู้จัดการก็ดี ผมจะได้ถามเรื่องแมงป่องทะเลด้วย อยากรู้ว่าทำไมมันถึงมีจำนวนมากมายมหาศาลขนาดนั้น มันเกือบทำให้ผมต้องเอาชีวิตไปทิ้งเลยนะ เอ่อ แม้ว่าจะเป็นเพราะผมประมาทเ
ตอน 11 ขายซากแมงป่องทะเลสมาคมนักผจญภัยเป็นแหล่งพิทักษ์ภัยให้กับประชาชน และเป็นแหล่งสร้างรายได้ให้กับนักล่า สร้างความแข็งแกร่งให้กับประเทศวัตถุดิบจากซากสัตว์ประหลาดที่เหล่านักล่านำมาขายจะถูกนำไปชำแหละและบริหารจัดการโดยสมาคมแต่ละเเห่ง พวกเขาจะคัดเลือกและคัดกรองวัตถุดิบส่งไปยังรัฐหรือหน่วยงานต่างๆ เพื่อนำมันไปสร้างประโยชน์ต่อไป นี่เป็นข้อมูลคร่าวๆที่ผู้จัดการเล่าให้ผมฟัง เขาชี้ให้ดูอาวุธและชุดเกราะของเหล่านักล่าที่สวมใส่กัน"เกราะที่ดีจะมีน้ำหนักเบาและกันกระสุนได้ด้วย ราคาก็สูงตามคุณภาพ" ผู้จัดการนิวกล่าว ผมก็เข้าใจแบบเขา เกราะที่ดีจะมีน้ำหนักเบาและกันกระสุน แต่เท่าที่ดูพวกนักล่าสวมใส่ ผมว่ายังไม่ผ่านมาตรฐานด้วยซ้ำ ก็พอรู้บ้างว่าพวกมันทำมาจากซากสัตว์ประหลาดบางประเภท บางชุดก็ผสมผสานระหว่าวัตถุดิบของมนุษย์กับของสัตว์ประหลาด แต่มันจะกันกระสุนได้จริงๆเหรอนั่น"ดูขุดของคนนั้นสิ นั่นทำมาจากเกล็ดของจระเข้ยักษ์ที่ผ่านการยกระดับคุณภาพด้วยเทคโนโล
ตอนที่ 12/1 เลื่อนแรงค์ "เอาออกมาต่อเลยครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วค่อยไปล้างเนื้อล้างตัว" เมื่อผู้นำตระกูลบอกเช่นนั้นผมก็ไม่ขัดข้อง นำกุ้งมังกรที่มีขนาดเท่าท่อนขาออกมาหนึ่งบ่อ ปูอลาสกาอีกหนึ่งบ่อ กุ้งขาวใหญ่ กุ้งกุลาดำ ปลาหมึกยักษ์ ปลาหมึกกล้วย ปลาเก๋าน้ำหนักตัวละร้อยกิโลขึ้น ปลากะพง หอยนางรม หอยแมลงภู่อย่างละหนึ่งบ่อ ทำเอามิติของผู้นำตระกูลกองพะเนินไปด้วยสัตว์ทะเลดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมา "เทพพระเจ้าโครนอส นี่มันอะไรกัน ถ้ามีวัตถุดิบพวกนี้ก็สามารถเปิดสาขาเพิ่มได้อีก" ผู้นำตระกูลอุทาน เขามีความยินดีอย่างออกนอกหน้า และเหมือนจะรู้ด้วยว่าวัตถุดิบตรงหน้ามันเป็นระดับที่คัดสรรมาอย่างดี "แค่นี้น่าจะพอนะครับ" ผมกล่าว "เกินพอเลยครับ เดี๋ยวผมจะให้พนักงานทยอยจัดการคำนวณราคาให้นะครับ อาจจะใช้เวลาสักหน่อยหวังว่าคุณโต๋จะโอเคนะครับ" "ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ" หลัวจากนั้นพวกเราก็ออกจากมิติของผู้นำตระกูล ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนผมก็นัดผู้จัดการสาขาในอีกหนึ่งขั่วโมงข้าหน้า จุดนัดคือสมาคมนักล่าสาขาคูป้าบริส เมื่อไปถึงคุณผู้จัดการก็พาไปห้องพิเศษที่มีพนักง
"หืม มันมีกลุ่มแอปด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้เลย" ผมถามเธอ นี่นับเป็นความสัจจริง จะให้ผมรู้ได้ยังไงก็ผมไม่ได้ใส่ใจเรื่องราวแบบนี้เสียหน่อย อีกอย่างจดหมายเรียกรายงานตัวน้องสาวของผมก็พึ่งถ่ายส่งให้ตอนเช้านี้เอง ทั้งตัวผมไม่ได้เปิดดูด้วย ที่มารายงานตัวสถานที่นัดหมายถูกต้องและรู้งานว่าต้องทำเช่นไรต้องขอบคุณเพื่อนเนสที่มันเองก็ได้บรรจุที่จังหวัดเชียงเก่าจึงมั่นใจในคำพูดเขาได้ "มีสิ มันอยู่ในจดหมายเรียกรายงานตัวไง เขาให้แอดเข้าไปพูดคุยเกี่ยวกับข้อสงสัยระหว่างผู้บรรจุแต่ละสาขา ตอนนี้เขาเลือกโรงเรียนกันเกือบหมดแล้วนะ ตัวก็อยู่สาขาวิชาภาษาหลักไม่รู้เรื่องนี้จริงอ่ะ" ผมมองไปที่เธอ เอ้อ เห็นสัญลักษณ์ตรงขุดที่บ่งบอกว่าอยู่สาขาภาษาหลักเหมือนผมก็พอเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงเข้ามาทัก แล้วไอ้แอปอะไรนั่นเหมือนเพื่อนเนสจะบอกแล้วมั้ง แค่ผมไม่ใส่ใจเอง "เธอล่ะเลือกไปหรือยัง" "ยังเลย เรามาจากกรุงเทวดาเลยไม่รู้ว่าควรเลือกโรงเรียนไหนดี" เธอกังวลจริงๆด้วย ท่าทีร้อนรนอีกต่างหาก "เธออยู่ลำดับที่เท่าไหร่ล่ะ" ผมถามไป เพราะวิชาภาษาหลักมีจำนวนคนถูกเรียกรอบนี้ 30 คน "27 น่ะ" "แล้วจะกังวลเพ
ตอนที่ 29 ลงตัว จบภาคการลงเสากั้นอาณาเขตที่หาดวังกระถินกับหาดแม่ปริกนั้นเป็นไปอย่างราบรื่น ผมลงห่างจากชายทะเลประมาณสองกิโลเมตร เสาที่ใช้มีความสูงสามร้อยเมตรต่อต้น ระหว่างลงเสาผมพบปลาฉลามยักษ์หลายสิบฝูงแหวกว่ายวนเวียนอยู่เเถวนั้น พวกมันเว้นระยะไม่เข้ามาใกล้จนเกินไปเพราะรู้ว่าเป็นถิ่นของจระเข้ยักษ์ นั่นทำให้ผมโล่งอกโล่งใจไม่เบา อย่างน้อยตอนนี้ก็มีศัตรูเพียงจระเข้ยักษ์ ท้องทะเลเต็มไปด้วยอันตรายรอบด้าน แต่ในความอันตรายก็มีความอุดมสมบูรณ์อยู่เช่นกัน บรรดาสัตว์น้ำต่างเเหวกว่ายไปตามวิถีชีวิต เพราะไม่ได้ถูกล่าจากมนุษย์จำนวนประชากรสัตว์ทะเลจึงมากมายมหาศาล หลังจากลงเสาเสร็จผมเลือกหาทำเลกลางทะเลตรงหาดแม่ปริก ลงเสาเข็มร้อยต้นยึดพื้นผืนทราย จากนั้นก็เข้าไปค้นหาตัวอย่างรีสอร์ทกลางน้ำหลังขนาด 20 คูณ 40 ตารางเมตร มีสามชั้น เป็นเหลาอาหารกลางน้ำที่ตกเเต่งเฟอร์นิเจอร์ครบครัน มีโต๊ะเก้าอี้จัดเรียงสบายตาด้วยฝีมือของนักออกแบบชั้นนำ เหลาอาหารรีสอร์ทกลางน้ำนี้ทำด้วยกระจกหนาพิเศษกันกระสุนรถถัง เป็นเหลาที่ใช้ต้อนรับผู้นำการรบประเทศต่าง ๆ ผนังกระจกสามารถเปิดออกรับลมด้านนอกได้ มีจุดสำหรับพักผ่อนหย่อนใจไม่ว่า
"สถานการณ์มันแปลก ๆ ปกติจระเข้ยักษ์ไม่ได้เพิ่มจำนวนเร็วขนาดนี้" ผมเอ่ยกับตัวเองเมื่อมองไปยังทะเลที่กว้างสุดลูกหูลูกตา ธุรกิจของผมกำลังดำเนินการคงจะให้ยกเลิกกลางคันไม่ได้"คงต้องไปตรวจสอบสักหน่อย" ผมเอ่ย เเละนำบอร์ดออกมาโยนขึ้นฟ้า กระโดดขึ้นยืนบนบอร์ดเเล้วบังคับทิศทางพุ่งสู่ท้องทะเลกว้างใหญ่ นี่นับเป็นครั้งเเรกที่ผมได้ออกสำรวจท้องทะเลมุมสูงผมเห็นฝูงจระเข้ยักษ์หลายสิบฝูงกำลังมุ่งหน้าไปยังทิศทางต่าง ๆ ทั้งหาดทาร์ก หาดเเม่ปริกและหาดอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้เคียง ผมทวนกระเเสทิศทางที่จระเข้ว่าย ท้องทะเลนั้นยากแท้หยั่งถึง จระเข้ยักษ์เริ่มเห็นจำนวนชัดเจนมากขึ้นจากหลักร้อยกลายเป็นหลักพัน และในที่สุดผมก็เจอเกาะขนาดใหญ่เเห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยเหล่าจระเข้ยักษ์นับเเสนตัว"จระเข้ยักษ์มันเพิ่มจำนวนเร็วขนาดนี้เลยเหรอวะ เอ๊ะ นั่นมัน" ผมเอ่ยอุทานเมื่อเห็นฝูงจระเข้ยักษ์จำนวนมาก แต่สิ่งหนึ่งที่ปรากฏให้เห็นมันเป็นสิ่งที่พบเคยพบเจอมาเเล้วในอดีต"วาร์ปเกท บรรลัยของจริงเลยงานนี้" ผมอุทานลั่นจระเข้ยักษ์นับแสนตัวยั้วเยี้ยเดินต้วมเตี้ยมตุ๊ต๊ะเต็มเกาะขนาดใหญ่ ประเด็นสำคัญยิ่งกว่านั้นคือวาร์ปเกทขนาดใหญ่มากพอที่จะ
ตอนที่ 28/1 เกาะกลางทะเลการกระทำของฮอตสตาร์ในครั้งนี้ได้ลดความน่าเชื่อถือของเครือบริษัทลง แม้ว่าจะมีการออกมาขอโทษกับข้อผิดพลาดในภายหลังแต่ก็กู้หน้ากลับคืนได้ไม่มากนัก ในด้านของหาดแม่ปริกเริ่มมีการก่อสร้างขึ้นเเล้ว อาจเป็นการวางโครงแบบมาร์คไว้ตามจุดต่างๆ แต่ไม่นานก็จะเป็นรูปร่างขึ้นมาผมนำเสาเข็มที่ได้มาตรฐานจากมิติไปวางกองไว้ตามจุดมาร์คหลายแสนต้น ด้านคุณนนท์ก็ติดต่อประสานงานจ้างคนมาตอกเสาเข็ม นักล่าบางส่วนมาทำหน้าที่ลาดตระเวนชายหาดเพื่อดูแลความปลอดภัยฝั่งฮอตสตาร์เองก็ประสบปัญหาใหญ่คือการเพิ่มจำนวนของจระเข้ยักษ์ที่ทยอยว่ายน้ำเข้ามาพักอาศัยที่หาดทาร์ก นักล่าต่างพากันถ่ายรูปและลองคำนวณจำนวนจระเข้ยักษ์ที่เข้ามาเกยตื้นชายหาด มีการโพสต์วิดีโอลงในโชเชียล ผู้คนต่างก็แห่กันมาคอมเม้น /แม่เจ้าโว้ย กรรมตามสนอง พวกคุณเห็นบริษัทฮอตสตาร์ออกมาประกาศหรือยัง ว่าออกเควสกำจัดจระเข้ยักษ์ตัวละ 3.2 ล้าน ครั้งนี้รางวัลน้อยกว่าเดิม และผู้นำก็มายืนยันด้วยนะว่าจ่ายจริงแน่นอน//ใครจะไปก็ไป ตี้กูหนึ่งละที่ไม่ไปแน่ ครั้งก่อนบอกจ่ายห้าล้านก็เบี้ยวกูเหลือแค่ล้านห้าราคาตลาด เเล้วเห็นคลิปจระเข้ยักษ์เกยตื้นยัง กูนั
"ทุกคนเห็นว่ายังไง" เสียงผู้นำตระกูลฮอทสตาร์เอ่ย“เราไม่ควรจ่ายเต็มจำนวนครับ”“เห็นด้วยครับ ควรจ่ายแค่ที่มีหลักฐานยืนยันพอ”“เห็นด้วยค่ะ เพื่อไม่ให้บริษัทของเราขาดทุน”ด้วยการยกมือเเละให้ความเห็นจากองค์ประชุมส่วนใหญ่จึงสรุปว่าจระเข้ยักษ์อาจถูกล่ามาจากแหล่งอื่น“ผมว่าเราไม่ควรทำแบบนี้นะครับ หากจะให้เขาเอาหลักฐานยืนยันมาทางเราควรเเจ้งตั้งเเต่เนิ่น ๆ มาเเจ้งทีหลังเเบบนี้มันเหมือนกับว่าเราไปหลอกลวงเขา” สมาชิกที่ไม่เห็นด้วยเเย้งออกมา“ผมก็ด้วย อันที่จริงจระเข้ยักษ์รับซื้อในราคา 3 ล้านบาทในประเทศเรา หากบริษัทเอาไปบริหารจัดการเเยกสัดส่วนแปรรูปขายในผลิตภัณฑ์หลากหลายด้านไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าแบรนด์ฮอตสตาร์ เนื้อจระเข้ยักษ์สำเร็จรูป เราอาจได้กำไรเยอะกว่าเงินรางวัลที่ตั้งไว้ แบบนี้ไม่ว่าจระเข้ยักษ์จะมาจากท่ไหนก็มีเเต่เราที่ได้กำไรกับผลประโยชน์” เสียงสมาชิกอีกคนเอ่ย“ไม่เห็นด้วย พูดแบบนี้มันโง่เกินไป จากทีมวิเคราะห์ของดิฉันถ้าเรานำจระเข้ยักษ์ทั้งตัวมาทำกำไร เราจะได้เเค่ 3.5 ล้านบาทเท่านั้น คำพูดของคุณที่กล่าวมามันต้องใช้นักวิจัยและนักวิเคราะห์เพื่อหาองค์ประกอบความเข้ากันได้ของผลิตภัณฑ์ รวมถึงต้อง
ตอนที่ 27/1 เรื่องเร่งด่วนสีหน้าคุณนิวดูเคร่งเครียดเป็นกังวล ผมรินน้ำเย็นให้จิบอาการกังวลก็ทุเลาลงบ้าง"มีอะไรเหรอครับคุณนิว ที่ว่าเรื่องด่วน" ผมเอ่ยถามออกไป คุณนิวสูดหายใจเข้าลึกแล้วพ่นลมออกมาฟู่ว"ตอนนี้เครือฮอตสตาร์ตัดราคาสินค้าและบริการของเราทุกทางเลยครับ ผู้คนก็แห่กันไปทำสัญญาร่วมกับทางนั้นหมด ภัตราคารและบริการเครือบลูซี่เเทบไม่มีคนเข้าแล้วครับ" คุณนิวเอ่ย เขาคงศึกษาเรื่องอัตราค่าใช้จ่ายและกำไรในการทำแบบนี้ของฮอตสตาร์มาแล้ว และผลคือทางนั้นได้กำไลมากกว่าเสีย สีหน้าจึงเป็นกังวลอย่างที่เห็น"พ่อคุณนิวยังไม่บอกเหรอครับว่าไม่จำเป็นต้องกังงลเลยด้วยซ้ำ และไม่ต้องทำอะไรด้วย ไม่นานก็ดีขึ้น ความต้องการของมนุษย์ไม่หยุดอยู่กับที่หรอกครับ" ผมเอ่ยปลอบใจ"อีกอย่างตอนนี้ฮอตสตาร์กำลังทำสถานที่ท่องเที่ยวถัดจากหาดแม่ปริก พวกเขาทุ่มทุนให้นักล่าไปจัดการจระเข้ยักษ์ โดยให้ตัวละ 5 ล้านครับ มีนักล่าแห่กันไปล่าจระเข้ยักษ์ที่นั่นเยอะเลย สายข่าวผมบอกว่าพวกฮอตสตาร์จะทำภัตราคารหรูริมทะเลและกำลังวางแผนสร้างโรงเเรมสำหรับนักท่องเที่ยวด้วยครับ" คุณนิวเอ่ย"ก็ดีสิครับ""ไม่ดีครับแบบนี้ ก็คุณโต๋วางแผนสร้างที่ท
"คุณนิว เรามาเปิดร้านพิเศษกันเถอะครับ สำหรับนักล่าที่เข้าร่วมการล้างบางแก๊งค้ามนุษย์จะได้อภิสิทธิ์ในการซื้ออาวุธ คล้ายๆกับที่ผมมี แต่ทางตระกูลบลูซี่อาจต้องออกหน้าในเรื่องนี้นะครับ นอกจากนี้ผมจะให้ยืมอาวุธและอุปกรณ์สำหรับทลายแก๊งค์ค้ามนุษย์ให้กับนักล่าแต่ละปาร์ตี้ในนามของสินค้าพิเศษตระกูลบลูซี่ ถือว่าให้ทดลองใช้ก่อน ถ้าถูกใจก็ขายในราคาพิเศษ" ผมเอ่ย เรื่องกิฟต์ของผมคุณนิวทราบอยู่แล้ว เราจึงคุยกันง่ายผมเอายาเปิดปากออกมาหลายสิบชุด"ช่วงแรก ๆ ผมจะยังไม่เข้าร่วม แต่จะบอกวิธีใช้งานเจ้านี่ให้ และรบกวนคุณนิวบอกให้พวกเขาเก็บโทรศัพท์และอุปกรณ์สื่อสารของพวกมันมาด้วย จะให้ดีให้นักล่าสายมิติเอารถพวกมันมาด้วย ผมจะค้นหาที่ซ่อนให้เอง" ผมเอ่ยและคุยรายละเอียดปลีกย่อยกับคุณนิว"หลังจากรีดข้อมูลเสร็จผมได้สั่งให้ส่งพวกมันไปลงนรกซะ จะไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว" คุณนิวเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังผมนำปืนในมิติออกมาส่วนหนึ่งมอบให้คุณนิว มันเป็นปืนที่คุณภาพไม่สูงนักแต่อานุภาพยังคงเหนือกว่าปืนของโลกนี้ คุณนิวเองก็เร่งจัดการอย่างเต็มที่ เหล่านักล่าที่มาร่วมมือมาจากสาขาคูป้าบริสทั้งสิ้นการดำเนินภารกิจนี้ต้องละเอียด เค
ตอนที่ 26/1 จัดการเบื้องหลังวันนี้ครูในโรงเรียนวุ่นวายกันแต่เช้าด้วยการทำเรื่องรับสมัครนักเรียน มีผู้ปกครองพาเด็กมาสมัครกว่าหกสิบคน ทีแรกทางโรงเรียนจะรับสมัครปีต่อปี แต่ผู้ปกครองหลายคนไม่อยากให้ถึงสิ้นปีภาคเรียน ครูแก้วจึงรับสมัครไว้ก่อน และให้มาเรียนในภาคเรียนที่สอง ในส่วนของภาคเรียนแรกก็ให้เด็กเรียนโรงเรียนเดิมตามปกติจากที่ครูไนท์เข้ามาขอโทษขอโพยที่เปิดเผยแรงค์ของผม ทำให้เป็นที่สนใจของชาวบ้าน แม้แต่ทางสำนักงานก็ส่งคนมาเยี่ยมเยียนโรงเรียน มีการให้ของขวัญปลอบใจนักเรียนที่ปลอดภัยกลับมา ส่วนเด็กอีก 18 คนที่ช่วยมาได้พบว่าเป็นเด็กจากโรงเรียนวังกระถิน 6 คน เด็กอนุบาลสามโรงเรียนเทศบาลทาร์กสองคน และที่เหลือเป็นนักเรียนจากโรงเรียนอื่นซึ่งอยู่ภายในจังหวัดความว้าวุ่นพุ่งเข้าสู่กระทรวงศึกษาและผู้พิทักษ์สันติราช พวกเขาต่างเคร่งเครียดเร่งนะดมกำลังค้นหาไล่ล่าแก๊งค้ามนุษย์ ข้อมูลที่ได้รับจากคนที่ผมไว้ชีวิต พวกเขาบอกว่ามีการสร้างกระท่อมในป่าและตระเวนจับเด็กไปขายที่ชายแดนจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ ราคาเด็กจะดีกว่าราคาผู้ใหญ่ ปกติจะเอาคนติดหนี้สินท่วมหัวเอาตัวไม่รอดไปขาย หรือไม่ก็พวกเร่ร่อนระหกระเหินไ
ถึกๆๆๆๆตูมๆๆ"เห้ย กระจายตัวเร็ว พวกเราถูกโจมตี อัก" เสียงโจรลักพาตัวคนหนึ่งตะโกนสั่งการแต่ก็ถูกจัดการในทันทีปังๆๆๆๆปังๆๆๆเสียงปืนดังขึ้นระงม โจรยิงไปยังทิศทางต่างๆ พวกเขาไม่รู้ว่าผู้โจมตีอยู่ตรงไหน"รีบหามันให้เจอเร็วเข้า" เสียงของหนึ่งในพวกโจรตะโกนลั่น พวกที่อยู่ด้านนอกต่างคว้าอาวุธวิ่งไปยังจุดยุทธศาสตร์เพื่อรับมือกับสถานการณ์คับขันนี้ ในโล่กลมป้องกัน มีแสงจากโล่พอให้เห็นใบหน้าซึ่งกันเเละกัน เด็กๆได้ยินเสียงปืน แต่ความดังนั้นลดลงอย่างมาก ทำให้หลายคนยังพอตั้งสติได้"มันเกิดอะไรขึ้น" เสียงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ"น่าจะมีคนมาช่วยพวกเรา ต้องเป็นครูโต๋และครูไนท์แน่นอน" ฟ้าใสตอบพลางเช็ดน้ำตาด้วยเเขนเสื้อติ้ดๆ/ตอนนี้นายท่านปลอดภัยแล้ว ต้องการติดต่อไปทางโรงเรียนหรือไม่/ จู่ๆเสียงนาฬิกาของฟ้าใสดังขึ้น"เอ๋ ไม่ใช่ว่าพังไปแล้วเหรอ" ฟ้าใสเอ่ย เพราะก่อนหน้านี้นาฬิกาถูกทุบจนหน้าจอแตก ตัวเลขก็รวนแล้วดับไป แต่ตอนนี้กลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน/เราสร้างมาจากวัสดุพิเศษ ไม่สามารถพังได้เพียงเพราะเเรงกระเเทกเล็กน้อย แต่เป็นกลไกการล่อหลอกให้ตายใจด้วยหน้าจอแตกปลอมๆ ระบบจำเป็นต้อ
ตอนที่ 25/1 ขบวนการค้ามนุษย์บรรยากาศตอนนี้ดูสับสนวุ่นวายเมื่อข่าวนักเรียนถูกลักพาตัวขึ้นรถตู้เเพร่สะพัดออกไป ผมรีบพานักดรียนที่สอนไปรวมกลุ่มกับนักเรียนคนอื่นที่ห้องประชุมโดยมีครูแก้วกับครูอ้อมคอยดูแล ครูแก้วนั่งไม่ติดที่เดินร้อนรนนิดต่อหาคนนั้นทีคนนี้ที สีหน้ากระวนกระวายจนผมกลัวว่าแกจะเป็นโรคหัวใจเพราะเรื่องนี้"คุณตำรวจหาเส้นทางที่รถตู้กระจกทึบวิ่งไปไม่เจอเหรอคะ แล้วกล้องวงจรปิดจากถนนจับภาพไม่ได้เลยเหรอ ตอนนี้หนูฟ้าใสจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ป่านนี้คงร้องไห้แน่เลย ฮือ ๆ” ครูแก้วเอ่ยด้วยความเป็นกังวล เสียงของเธอสะอื้น หลังจากวางสายก็ติดต่อไปเบอร์อื่นอีก"สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ" ผมเอ่ยถามครูอ้อม สีหน้าครูอ้อมดูเป็นกังวลไม่แพ้กัน"ยังไม่รู้เลยค่ะ ชาวบ้านมาเเจ้งว่ามีชายชุดดำลงจากรถตู้มาจับน้องฟ้าใสขณะที่กำลังปั่นจักรยานมาโรงเรียน เขาพยายามขับมอเตอร์ไซค์ตามและโทรหาตำรวจ แต่ก็ถูกรถคันนั้นถอยชนอย่างเเรง ฟื้นตัวอีกทีก็อยู่บนรถกู้ภัย จึงรีบเเจ้งสิ่งที่ตัวเองเห็นทันทีแม้จะบาดเจ็บอยู่ ทางกู้ภัยก็เร่งประสานงานและโทรมายังโรงเรียนนี่แหละค่ะ ตอนนี้ตำรวจยังไม่ได้เบาะแสอะไรเลย โถ่ ฟ้าใสของครู"