ตอนที่ 5 วิวัฒนาการ
อาหารภัตตาคารนั้นราคาแพง แต่รสชาติอร่อย เบื้องหน้าผมเป็นชุดเซตอาหารทะเล มีปลาทอดราดซอส กุ้งมังกรอบเนย ผัดปลาหมึกทะเล และรายการอื่นๆที่ผมไม่รู้จัก โต๊ะทั้งโต๊ะมีผมนั่งคนเดียว เหลียวเเลไปที่ไหนไม่เห็นใครเพราะเป็นห้องส่วนตัว ผมจึงลงมือรับประทานอย่างสบายใจจนท้องอิ่ม เมื่อพนักงานบริการเห็นว่าผมกินเสร็จแล้วเขาก็เชิญไปยังสถานที่อีกแห่ง มันคือห้องพัก ในห้องมีชุดนอนและเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนเตรียมให้พร้อมสรรพ มีกาน้ำร้อน ชุดชากาแฟสองชุด อุปกรณ์ตกแต่งห้องครบครัน
ผมไม่รอช้าอาบน้ำอาบท่า เเต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า เปิดเครื่องปรับอากาศแล้วล้มตัวลงนอน ตื่นอีกทีคือตอนเช้าตรู่ ผมเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเปลี่ยนชุดเป็นชุดเดิมของผมเมื่อวาน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังแผนกรับซื้อ
ลุงเขาได้นำใบรายการมาให้ผม มันระบุชนิดสัตว์ทะเล ขนาด และราคารับซื้อ
กุ้งมังกรเจ็ดสี มี 4 ไซส์ คือ เล็ก กลาง ใหญ่ และใหญ่พิเศษ
ไซส์เล็ก 160 กิโล รับซื้อกิโลละ 4000 รวมได้ 640,000 บาท
ไซส์กลาง 60 รับซื้อกิโลละ 5000 รวม 300,000 บาท
ไซส์ใหญ่ได้เงิน 78,000 ส่วนใหญ่พิเศษได้ราคา 80,000 บาท
นอกจากนี้ยังมีพวกปู ปลา และปลาหมึกรวมเสร็จสรรพได้เงิน 192,000 บาท จะเห็นได้ชัดเลยว่ากุ้งมังกรราคาดีกว่ามาก วันนี้ผมรับเงินไป 1,290,000 บาท
เงินล้านในชั่วข้ามคืน แต่ก็ต้องยิ้มขมขื่นเพราะจำนวนหนี้ที่มีถึง 5 ล้านยังตามหลอกหลอน แต่อย่างน้อยก็พอจะจ่ายค่างวดได้หลายงวด
เมื่อผมรับเงินก็ออกเดินทางกลับบ้านทันที ผมล็อกประตู ล็อกบ้าน ปิดประตูหน้าต่างจนสนิทเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้ามา จากนั้นก็เปิดช่องมิติเดินเข้าไปในนั้น
"ระบบ ค้นหาเซ็ตยาวิวัฒนาการ" ผมเอ่ยกับระบบ
/เซ็ตยาวิวัฒนาการ ยืนยัน/
"ยืนยัน"
/พบชั้นเซ็ตยา 10 ชั้น มีชั้น ประชาชน ข้าราชการ ทหาร ทหารระดับพิเศษ แม่ทัพ ผู้นำประเทศ กษัตริย์ จักรพรรดิ และชั้นลับพิเศษ/
"หืม ชาติก่อนสิทธิสูงสุดของเราคือระดับชั้นแม่ทัพ ไม่มีโอกาสขึ้นไปในระดับที่สูงกว่านั้น ก็พอรู้อยู่ว่ามีระดับผู้นำและกษัตริย์อยู่ แต่ไม่คิดว่าจะมีระดับจักรพรรดิและชั้นลับพิเศษด้วย" ผมพูดกับตัวเอง ในหัวกำลังคิดว่าจะเลือกยาระดับขั้นไหนดี คิดนานไปก็ยังไม่ได้คำตอบ
"ระบบ ผมจะวิวัฒนาการ ควรใช้เซ็ตวิวัฒนาการชั้นไหนดี"
/แนะนำชั้นลับพิเศษ/
"โอเค งั้นไปชั้นลับพิเศษ"
/เลือกชั้นลับพิเศษ กรุณายืนยันอีกครั้ง/
"ยืนยัน" เมื่อสิ้นเสียงผมก็ไปปรากฏที่ห้องขนาดใหญ่มากห้องหนึ่ง แต่ละจุดจะมีอุปกรณ์สำหรับวิวัฒนาการรูปแบบต่างๆ ตรงหน้าผมคือตู้เซฟที่ล็อกอย่างแน่นหนา มันคือตู้สำหรับเก็บยาวิวัฒนาการ
"แล้วจะเปิดยังไงเนี่ย"
/มือแตะ/
ระบบบอกมาผมก็ไม่รอช้าเอามือเเตะตรงตู้เซฟทันที ผมได้ยินเสียงกลไกกำลังทำนาน ผ่านไปราวสามนาทีตู้ก็เปิดออกเผยให้เห็นขวดยาจำนวนมาก แต่ว่าขวดพวกนี้เป็นเซ็ตยาวิวัฒนาการสำหรับคนเดียว
"ทำไมมียามากขนาดนี้ ปกติใช้แค่ไม่กี่ขวดเอง"
/ตู้นี้เป็นเซ็ตพิเศษที่ลับที่สุด ใช้ได้เพียงเจ้าของมิติคนเดียวเท่านั้น/
ระบบบอกมาเช่นนี้ผมจึงสังเกตดู บนสุดจะเป็นขวดที่ต้องใช้ครั้งแรก มันมีหมายเลขกำกับชัดเจน แต่ประเด็นสำคัญคือผมรู้จักขวดยาขวดเเรก มันคือเซตเริ่มฉีดของระดับประชาชนทั่วไป ขวดที่สองเป็นลับพิเศษ ขวดที่สามเป็นของระดับข้าราชการ ขวดที่สี่เป็นลับพิเศษ และเพิ่มขึ้นจนถึงขวดลับพิเศษอีกสี่ขวด
"ต้องเริ่มขวดไหนก่อน" ผมถามระบบ
/ขวดเเรก เริ่มต้นยกระดับร่างกายของประชาชน จากนี้ไประบบจะเป็นผู้ช่วยอัติโนมัติ/
เมื่อได้รับคำยืนยันผมก็หยิบขวดแรก เดินไปยังเครื่องฉีดที่ระบบฉายจุดสีเขียวให้ นำขวดยาบรรจุในเครื่อง ระบบทำการเปิดการทำงานให้เสร็จสรรพ
/กรุณานอนตรงเก้าอี้/ ผมทำตามอย่างว่าง่าย
/จากนี้ไปจะเริ่มกระบวนการฉีดสารเริ่มต้นวิวัฒนาการ/ สิ้นเสียงเข็มจำนวนมากก็แทงเข้าจุดต่างๆของร่างกาย
/กระบวนการฉีดเสร็จสิ้น กรุณาไปยังโซนพัฒนากำลัง/ สิ้นเสียงระบบก็มีเเสงสีเขียวขึ้นอีกโซนหนึ่ง ผมเดินไปยังโซนนั้นก็มีเครื่องสำหรับออกกำลังกายหลายชนิด จุดเเสงสีเขียวขึ้นตรงลู่วิ่ง ผมไปยืนอยู่ตรงเครื่อง
/วิ่งจนกว่าระบบจะยุติ/ เมื่อเสียงระบบดังขึ้น เครื่องก็เริ่มทำงาน สายพานเริ่มจากความเร็วช้า ให้ผมวิ่งเหยาะๆ แล้วจึงๆค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
การจะวิวัฒนาการร่างกาย ไม่ใช่เเค่เพียงใช้ยาแล้วจะแข็งแกร่งขึ้นได้ มันต้องใช้ความอดทน ความพยายาม ความมุมานะอุตสาหะ และต้องใช้ระยะเวลาที่เหมาะสม
/เริ่มขั้นตอนต่อไป ยกนำ้หนัก/
หนึ่งสัปดาห์ผันผ่านฟังดูอาจรวจเร็วไม่ทันไร แต่ใครจะรู้ว่าสำหรับผมแล้วมันยาวนานเหมือนผ่านไปนับเดือน กระบวนการวิวัฒนาการร่างกายต้องเคลื่อนไหวสัดส่วนต่างๆให้ถึงจุดกำหนด ไม่เช่นนั้นประสิทธิภาพจะลดลง ตลอดสัปดาห์ผมต้องเคลื่อนไหวร่างกายในรูปแบบต่างๆซ้ำไปซ้ำมา ต้องอดทนกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ต้องฝืนทำแม้ร่างกายจะเหนื่อยล้าเพียงใดก็ตาม
ติ้ง!
/กระบวนการวิวัฒนาการเสร็จสิ้น กรุณาเข้าเครื่องฉีดสารลับเฉพาะ/
เสียงระบบเเจ้งเตือน ผมรีบลากสังขารไปยังตู้เซฟ นำขวดหมายเลขสองซึ่งเป็นน้ำยาลับพิเศษออกมา บรรจุเครื่องเเล้วฉีดเข้าตามจุดต่างๆ ของร่างกาย
/กระบวนการฉีดเสร็จสิ้น ต่อจากนี้ให้พักผ่อนที่แคปซูลฟื้นฟูสภาพ/
ผมค่อยๆ ลากสังขาลเดินไปยังแคปซูลฟื้นสภาพ ระบบทำการเปิดเครื่องอัตโนมัติ เมื่อผมนอนลงไปฝาเครื่องก็ค่อยๆปิดลงพร้อมกับสติของผม
ติ้ด!
/ตรวจพบความเข้ากันได้ระหว่างสสารลับพิเศษ 100% ทำการปลดล็อกสสารวิวัฒนาการระดับเทพเจ้า ระบบเริ่มการฉีด/
จู่ๆก็มีมิติเปิดออก มีขวดโบราณพุ่งเข้าช่องลับของแคปซูล เข็มจำนวนมากทิ่มเข้าร่างกาย
ติ้ง
/พบความเข้ากันได้ 100% เริ่มทำการฉีดสสารระดับสูงสุด God/
ติ้ง
/พบความเข้ากันได้ 100% เริ่มการฉีดสสารที่มีเพียงหนึ่งเดียว Super god/
/ความเข้ากันได้ 100% ทำการปลดล็อกห้างสรรพสินค้าชั้นเมจิก/
"อืม เราหลับไปนานเเค่ไหน"
/สองสัปดาห์/
"อ่อ หืม ห๊ะ เอาจริงดิ" ผมเด้งตัวลุกแต่หัวเขกกับฝาครอบ จึงได้สติควานหาปุ่มเปิดฝา เมื่อฝาเลื่อนออกผมรีบลุกขึ้นแล้วออกจากมิติทันที
บรรยากาศแตกต่างจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้ประสาทสัมผัสของผมดีกว่าแต่ก่อนหลายเท่าตัว ผมสามารถมองเห็นไกลกว่าเดิม การได้ยินเองก็ชัดเจนมากขึ้น
ขณะที่กำลังจะทดสอบสมรรถภาพ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเสียก่อน
"ฮัลโหลครับแม่ มีอะไรเหรอครับ" ผมกดรับโทรศัพท์ที่หน้าจอขึ้นเบอร์ของแม่
"ติดต่อได้สักที แม่เป็นห่วงโต๋แทบแย่ พวกเราโทรหาลูกตั้งแต่เช้ามันบอกว่าให้ฝากหมายเลขโทรกลับ นี่เเม่กับน้องกะว่าจะออกเดินทางไปหาลูกที่นั่นแล้วนะ" เสียงคุณแม่บ่นยาว
"โถ่แม่ ผมไปทำธุระสำคัญมา แม่ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับ"
"ก็ลูกชอบทำให้แม่เป็นห่วงอยู่เรื่อย เอาเถอะ ว่าแต่ลูกรู้ข่าวยัง" ประโยคสุดท้ายน้ำเสียงของแม่ฟังดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ
"ข่าวอะไรเหรอแม่"
"ลูกยังไม่ได้เปิดดูประกาศผลสอบสินะ แม่ยินดีด้วยที่ลูกสอบติดครู แม่ขออวยพรให้สอบสัมภาษณ์พรุ่งนี้ผ่านนะ ลูกรู้ไหมว่าพวกเราดีใจยิ่งกว่าถูกหวยอีก พ่อเองก็วิ่งออกไปป่าวประกาศทั่วหมู่บ้าน แม่เองก็กำลังเตรียมจัดฉลอง นับว่าเป็นบุญของครอบครัวเราจริงๆ" เสียงของแม่พูดด้วยความปลื้มปีติ แต่ผมนี่สิสติกำลังจะหลุดออกจากตัว
ผมไม่คิดว่าจะสอบผ่าน จึงเข้าไปดูรายชื่อและคะแนนสอบ ปรากฏว่าคะแนนผ่านตามที่เขากำหนดเป๊ะๆไม่มากไม่น้อย เขากำหนดผ่านที่ 70 เปอร์เซ็นต์ ผมดันได้พอดิบพอดี คราวนี้ก็เริ่มเครียดขึ้นมาแล้ว
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ
"แม่ครับ ผมไม่อยากเป็นครู ผมอยากเป็นนักล่ามากกว่า" เสียงของผมเอ่ย เหมือนผมจะได้ยินเสกระแทก สายของแม่ถูกตัดไป ไม่นานก็มีอีกสายโทรมา เป็นเบอร์ของน้องสาวผม
"พี่คะ คุยกับแม่เองนะคะ" น้องเอ่ย
"ลูก นี่ลูกล้อแม่เล่นใช่ไหม" เสียงของแม่ดูเศร้าๆ
"ผมจริงจังครับ ผมไม่อยากเป็นครู ผมอยากเป็นนักล่า"
"ลูก เป็นครูมันมั่นคงนะ นักล่าต้องเสี่ยงอันตรายตลอดเวลา แม่ไม่อยากเสียลูกไป"
"แม่ครับ นักล่ามันได้เงินเยอะกว่าเป็นครูอีกนะครับ ผมมีความสามารถมากพอที่จะเอาตัวรอดจากอันตรายพวกนั้น"
"ไม่ แม่ไม่อยากให้ลูกไปเสี่ยงกับงานแบบนั้น ต่อให้มันจะได้เงินมากแค่ไหนก็ตาม"
"แต่เเม่ครับ"
"ลูกโต๋ แม่ขอเถอะนะ แม่อยากให้ลูกมีงานที่มั่นคง ลูกจะได้มีชีวิตที่ดี"
"แม่ ผม..."
ตุ๊ดๆๆๆ
สายถูกตัดไป ผมจึงโทรหาอีกครั้ง
"ฮัลโหลพี่ ตอนนี้อย่าพึ่งคุยกับแม่ แม่เสียใจมากที่พี่ตัดสินใจแบบนั้น หนูก็เข้าใจว่าพี่อยากแบ่งเบาภาระทางบ้าน แต่พี่รู้ไหมว่าบ้านเรามีหนี้ 12 ล้าน เป็นหนี้ที่พ่อไปค้ำประกันให้เขา หนูไม่บอกพี่เพราะกลัวว่าพี่จะไม่มีจิตใจเรียนต่อ แต่ตอนนี้มันต้องบอก พ่อกับแม่เครียดมาหลายปีแล้ว แต่พี่รู้ไหมว่าการที่พี่สอบติดมันมีความหมายต่อจิตใจแม่มาก" น้องสาวผมพูดปัญหาครอบครัวออกมา
"ไม่ต้องห่วง พี่จะใช้หนี้ให้เอง"
"พี่ น้องขอเถอะ ถ้าพี่จะเป็นนักล่าพี่ก็แอบเป็นเอาสิ แต่ขออย่าทิ้งข้าราชการครูไปเลย เพราะมันคือความหวังของพ่อกับแม่" น้องเอ่ยความในใจออกมาผมหยุดคิดครู่หนึ่ง
"เฮ้อ เอาวะ เป็นก็เป็น เพื่อความสบายใจของแม่" ผมพูดออกไป ได้ยินเสียงสะอื้นของน้องก่อนจะวางสายไป
"เฮ้อ ชีวิตเราน้อ เอาเถอะ เพื่อพ่อกับแม่ก็ลุยมันทั้งสองอย่างเลยแล้วกัน"
............
ตอนที่ 6 บรรจุ เสียงเครื่องจักรไฟฟ้าดังขึ้นต่อเนื่องตลอดทั้งวัน ผมกำลังขุดพื้นลึก 1 เมตร ในพื้นที่กว้าง 10 ตารางเมตร จากนั้นทำการตอกเสาเข็มยี่สิบต้น ตามด้วยการเทปูนผสมลงไป เมื่อเทปูเสร็จก็นำหุ่นยนต์เอไอออกมา เป็นหุ่นยนต์สำหรับจัดการเกลี่ยพื้นให้ราบเรียบโดยเฉพาะ ผมเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวนอนปล่อยให้หุ่นทำหน้าที่ของมันไป เมื่อทำเสร็จมันจะปิดการทำงานอัตโนมัติ ตื่นเช้ามาผมจัดการเตรียมเอกสารไปสัมภาษณ์ ก็มีเเค่บัตรประจำตัวประชาชน บัตรผู้สมัครสอบ แล้วก็เครื่องเขียนจำเป็น เมื่อตรวจสอบแล้วไม่มีอะไรผิดพลาดก็ไปอาบน้ำเเต่งตัวชุดสุภาพ โทรหาพี่คนขับรถบริการ อุดหนุนน้ำในมิติของเขาสองขวดพี่เขาก็ไปส่งถึงข้างในสถานที่สอบ วันนี้มีคนมาสอบสัมภาษณ์จำนวนมาก แต่ละคนต่างเตรียมข้าวของรกรุงรัง บางคนเตรียมเเฟ้มสะสมผลงาน เตรียมแผ่นพับนำเสนอตัวเอง ทั้งนี้ผมยังเห็นหลายคนกำลังตรวจสอบโปรแกรมนำเสนอในเครื่องอุปกรณ์คอมพิวเตอร์พกพาด้วย สีหน้าทุกคนจริงจัง สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น หลายคนมองผมด้วยสายตาแปลกๆ ก็เป็นธรรมดาที่ถูกมองแบบนี้ เพราะผมไม่ได้เตรียมตัวห่าเหวอะไรมาเลย ในใจผมยังคิดอยาก
ตอนที่ 7 มีเรื่อง เสียงทักทายของนักล่าในพื้นที่ตะโกนมาทางผม ชายผู้เป็นเจ้าของเสียงเดินกร่างเข้ามาหวังหาเรื่อง "ตี้นี้ไม่รับใครเพิ่ม ไปหาที่อื่นเลยชิ่วๆ ไอ้พวกชอบเกาะคนเก่ง" จากคำพูดเหมือนชายคนนันจะคิดไปเอง ผมจึงไม่สนใจเขา สายตาของผมมองไปที่จระเข้ยักษ์ที่กำลังขึ้นจากน้ำต่างหาก แต่เมื่อชายคนนั้นเห็นผมเมิน มันกลายเป็นว่าไปสะกิดต่อมโกรธของเขา ชายคนนั้นคว้าหมับเข้าที่ลำคอของผมแล้วออกแรงบีบ อันที่จริงผมสามารถหลบได้ไม่ยาก แต่ผมไม่อยากหลบ "เฮ้โทมัส อย่าแกล้งเด็กใหม่น่า ดูสิ เกราะก็ไม่ใส่ อาวุธก็ไม่มี ยังไงหมอนี่ก็สู้แรงค์ E กิฟต์พละกำลังอย่างนายไม่ได้หรอก" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยด้วยท่าทีดูถูกดูแคลน "หึ ก็ไอ้หน้าอ่อนนี่มันกวนฉันนี่หว่า" "ผมกวนคุณยังไง" เสียงเรียบนิ่งของผมเอ่ย ชายชื่อโทมัสชะงักไปครู่หนึ่ง "ฮึ่ม ไอ้เด็กไม่รู้จักมารยาท ขอสั่งสอนให้มันหลาบจำสักหน่อย จะได้รู้ว่าไม่ควรหยามกับโทมัส" เสียงของโทมัสเอ่ยด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด เขาทำให้ผมเป็นเป้าสายตาของนักล่าหลายคน แรงบีบของโทมัสเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล เส้นเลือดที่เเขนของเขาเด่นชัดมากขึ้นบ่งบ
ตอนที่ 8 สมาคมนักล่าสาขาคูป้าบริสเพี๊ยะ!"พี่ตบหน้าผมทำไม""แกยังไม่รู้ตัวอีกไอ้น้องเวร" เสียงของรองผู้จัดการสมาคมตะคอกใส่โทมัสอย่างเกรี้ยวโกรธ เขาโยนโทรศัพท์ที่มีคลิปวิดีโอคลิปหนึ่งให้โทมัสเมื่อโทมัสได้ดูจนจบสีหน้าก็เปลี่ยนไปซีดเผือด"นี่มันไม่จริง คลิปนี้เป็นของปลอมแน่ๆ" เสียงของโทมัสปฏิเสธไม่ยอมรับ "แกคิดว่าฉันโง่เหรอไง คลิปนี่ไม่ได้อัพโหลดโดยนักล่าเพียงคนเดียว แต่มันมากถึงสิบคน ถ้าแกดูคลิปต่อๆไป แกก็จะรู้เองว่านักล่าที่เเกบอกให้ฉันเล่นงานมันใจดีแค่ไหนที่ต่อยแกเพียงกรามหัก" เสียงของรองผู้จัดการเอ่ย โทมัสเลื่อนดูคลิปอื่นๆที่เกี่ยวข้อง สีหน้าของเขาซีดมากกว่าเดิม จัดการจระเข้ยักษ์ได้อย่างง่ายดายต่อยจระเข้ยักษ์มันจนเซล้มกระโดดข้ามจระเข้ยักษ์ครอบครองอาวุธที่มีอำนาจเจาะทะลุสูงสู้กับจระเข้ยักษ์เป็นฝูงโทมัสยิ่งเห็นความคิดเห็นของเหล่านักล่าที่วิพากษ์วิจารณ์ และหัวข้อใหญ่อีกประเด็นหนึ่งที่มีผู้เข้าชมเเสดงความคิดเห็นมากไม่เเพ้กัน/สมาคมสาขาxxxไร้ความเป็นธรรม/หัวข้อนี้มีคลิปการสนทนาของโต๋กับพนักงานเคาน์เตอร์ บทสนทนาพูดชื่อของรองผู้จัดการ/รองผู้จัดการทำไม่ถูก นี่เขาใช้อำนาจกลั่นแก
ตอนที่ 9 ทำภารกิจเช้านี้ผมตื่นมาด้วยความสดชื่นแจ่มใส หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ออกไปรับประทานอาหารข้างนอก ผมเล็งภัตตาคารฮอตสตาร์ไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้เองจะได้ลองลิ้มรสอาหารทะเลที่นั่นบ้างถนนมีรถเเล่นมากมายหลายคัน ตรงทางเดินเท้ามีคนสัญจรว้าวุ่นอลม่านทั้งเหล่าหนุ่มสาววัยทำงานไฟแรง ทั้งเหล่านักล่าที่เเต่งตัวโดดเด่นกว่าคนอื่น ผมรู้สึกว่าวันนี้มีนักล่าเยอะกว่าเมื่อวานมากหลายเท่า พวกเขาอาจจะกำลังกลับมาจากการทำภารกิจล่าประจำวันของตนผมเรียกใช้บริการรถรับส่งแทนที่จะขี่จักรยานยนต์ เมื่อไปถึงภัตราคารฮอตสตาร์ก็ไม่รอช้าเดินเข้าไปด้านในพนักงานบริการเข้ามาต้อนรับ สอบถามว่าได้จองโต๊ะไว้ไหม เมื่อผมบอกว่าไม่ได้จองเขาก็พาไปยังโซนโต๊ะว่าง ผมกวาดสายตามองไปรอบๆที่นี่ตกแต่งสวยหรูอลังการมาก เมื่อพนักงานเอาเมนูอาหารมาให้ผมก็เลือกเมนูทะเลมาสามเมนู และเมนูเนื้อผัดซอสอีกหนึ่ง ขณะนั้นเองผมเห็นผู้คนทยอยเข้ามาอย่างคับคั่ง ครู่เดียวชั้นที่ผมนั่งก็ไม่มีโต๊ะว่าง บ่งบอกถึงความนิยมชมชอบ แตกต่างจากภัตราการคุณมิวที่อยู่ตรงข้ามราวฟ้ากับเหว"กุ้งมังกรราดซอส ปลาหมึกย่างสูตรพิเศษ ตุ๋นปลาทะเล และเน้ือผัดซอส" พน
ตอนที่ 10 พบปะตระกูลบลูซี่ คนเราถ้าฝืนร่างกายจนเหนื่อยล้า ย่อมต้องหาเวลาพักผ่อนให้เพียงพอ ไม่เช่นนั้นประสิทธิภาพในการทำงานจะลดลง ตัวผมที่เดินทางมาถึงโรงเเรมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้านอนทันที การนอนหลับเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุด เมื่อใดที่เราหลับเต็มอิ่ม ร่างกายและจิตใจของเราจะรู้สึกสดชื่น ผมตื่นในเช้าของอีกวันพอดี ตื่นมาพร้อมกับความหิวจึงนำขนมปังซ็อกโกแลตกับนมฆ่าเชื้อออกมากินรองท้องก่อน จากนั้นก็เข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวเสร็จสรรพ ผมออกจากโรงเเรม มุ่งหน้าไปยังสมาคมนักล่าสาขาคูบป้าบริส ผมเดินเข้าไปในอาคาร วันนี้รู้สึกว่ามีนักล่ามาคับคั่ง ทั้งที่ปกติมีแทบนับนิ้วได้ "สวัสดียามเช้าค่ะคุณโต๋" พนักงานต้อนรับเอ่ยทักทายผม "อ้อ สวัสดีครับ" "ขอรบกวนเวลาสักครู่ได้ไหมคะ ตอนนี้ผู้จัดการอยากพบคุณส่วนตัวค่ะ" พนักงานเอ่ย ผมพยักหน้า พบกับผู้จัดการก็ดี ผมจะได้ถามเรื่องแมงป่องทะเลด้วย อยากรู้ว่าทำไมมันถึงมีจำนวนมากมายมหาศาลขนาดนั้น มันเกือบทำให้ผมต้องเอาชีวิตไปทิ้งเลยนะ เอ่อ แม้ว่าจะเป็นเพราะผมประมาทเ
ตอน 11 ขายซากแมงป่องทะเลสมาคมนักผจญภัยเป็นแหล่งพิทักษ์ภัยให้กับประชาชน และเป็นแหล่งสร้างรายได้ให้กับนักล่า สร้างความแข็งแกร่งให้กับประเทศวัตถุดิบจากซากสัตว์ประหลาดที่เหล่านักล่านำมาขายจะถูกนำไปชำแหละและบริหารจัดการโดยสมาคมแต่ละเเห่ง พวกเขาจะคัดเลือกและคัดกรองวัตถุดิบส่งไปยังรัฐหรือหน่วยงานต่างๆ เพื่อนำมันไปสร้างประโยชน์ต่อไป นี่เป็นข้อมูลคร่าวๆที่ผู้จัดการเล่าให้ผมฟัง เขาชี้ให้ดูอาวุธและชุดเกราะของเหล่านักล่าที่สวมใส่กัน"เกราะที่ดีจะมีน้ำหนักเบาและกันกระสุนได้ด้วย ราคาก็สูงตามคุณภาพ" ผู้จัดการนิวกล่าว ผมก็เข้าใจแบบเขา เกราะที่ดีจะมีน้ำหนักเบาและกันกระสุน แต่เท่าที่ดูพวกนักล่าสวมใส่ ผมว่ายังไม่ผ่านมาตรฐานด้วยซ้ำ ก็พอรู้บ้างว่าพวกมันทำมาจากซากสัตว์ประหลาดบางประเภท บางชุดก็ผสมผสานระหว่าวัตถุดิบของมนุษย์กับของสัตว์ประหลาด แต่มันจะกันกระสุนได้จริงๆเหรอนั่น"ดูขุดของคนนั้นสิ นั่นทำมาจากเกล็ดของจระเข้ยักษ์ที่ผ่านการยกระดับคุณภาพด้วยเทคโนโล
ตอนที่ 1 ทะลุมิติ วันที่ทราบข่าวว่าปืนรุ่นใหม่ออกวางจำหน่ายที่ห้างสรรพสินค้าอันดับหนึ่งของโลก ห้างที่มีขายทุกอย่างต้องแต่ดินก้อนเล็กไปจนถึงยานรบสงคราม สถานที่ตั้งอยู่ติดทะเลตัวห้างกินพื้นที่หลายกิโลเมตร ในแต่ละวันมีผู้คนเข้าไปจับจ่ายซื้อของนับแสนคน ตั้งเเต่ประชาชนคนธรรมดาไปจนถึงผู้นำประเทศ หากเป็นชั้นขายสินค้าธรรมดาทั่วไปทุกคนสามารถเข้าถึงได้ แต่หากเป็นสินค้าที่มีคุณภาพสูงตั้งแต่อุปกรณ์การทดลอง อาวุธสงคราม หรือสินค้าที่อาจก่อให้เกิดหายนะ ผู้ซื้อจะต้องมีระดับใบอนุญาตเฉพาะที่จะเข้าชั้นนั้น ๆ ได้ ซึ่งผมก็มีมันอยู่พอสมควร แม้จะไม่สามารถซื้อยานบินรบแบบผู้นำประเทศได้แต่ก็ยังสามารถซื้ออาวุธสงครามที่ระดับรองลงมาอย่างเช่นปืนรุ่นใหม่ที่วางอยู่บนชั้นคริสตัลเบื้องหน้า ก่อนที่ผมจะหยิบปืนตัวอย่างมาทดสอบดู จู่ ๆ เบื้องหน้าก็ปรากฏจุดแสงสีรุ้งขึ้น ด้วยความสงสัยจึงเอื้อมมือไปหยิบ แสงนั้นพุ่งเข้าร่างกายผม ตอนนั้นเองภาพทุกอย่างเบื้องหน้าก็มืดดับลง.......ณ สถานที่อันห่างไกล "ไอ้โต๋ ตื่นๆๆ ถึงที่หมายเเล้วโว้ย" เสียงของเนสเรียกผมให้ตื่นจากการหลับใหลบนรถยนต์มือสองของเขา "ของีบอี
ตอนที่ 2 ระบบอำนวยความสะดวกติ้ง! เสียงบางอย่างดังขึ้นในหัวของผมพร้อมกับปรากฏหน้าจอโฮโลแกรมขึ้นเบื้องหน้า /ใช้เสียงหรือพิมพ์ในสิ่งที่ต้องการค้นหา/ ผมมองไปยังจอโปร่งใสกลางอากาศ สิ่งนี้ปรากฏโดยไม่ผ่านแว่นหรืออุปกรณ์เชื่อมภาพเสมือน มันดูแปลกประหลาดเกินไป แต่ถึงเป็นเช่นนั้นผมก็ป้อนข้อมูลผ่านคีย์บอร์ดที่ปรากฏอักษรแป้นพิมพ์กลางอากาศ /สิ่งที่ต้องการค้นหาคือเครื่องจักรปรับหน้าดิน กรุณากดยืนยันอีกครั้ง/ ผมกดยืนยันอีกครั้งไม่นานภาพเบื้องหน้าก็ปรากฏเครื่องจักรปรับหน้าดินในมิติที่ซ้อนทับกับโลกจริง /กดลากสิ่งที่ต้องการซ้อนทับพื้นที่ปัจจุบัน/ เมื่อเสียงเเจ้งดังขึ้นผมลองเลือกรถไถปรับหน้าดินพลังงานไฟฟ้าคันหนึ่ง กดตรงตัวรถแล้วลากออกมา ภาพที่เห็นจะเป็นภาพเสมือนของรถ เมื่อเอามาซ้อนทับพื้นที่ปัจจุบันจะปรากฏตารางให้เห็น สีเขียวคือสามารถวางได้เลย แต่ถ้าเป็นสีเเดงหมายถึงวางไม่ได้ ต้องหาตำเเหน่งใหม่ เมื่อตารางเป็นสีเขียวผมก็ปล่อยมือทันที /กดยืนยันหรือพูดคำว่ายืนยัน/ "ยืนยัน" ครั้งนี้ผมเลือกพูดออกมาครืน! เครื่องจักรปรับหน้าดินปรากฏทันที ด้วยน้ำหนักของมันทำให้
ตอน 11 ขายซากแมงป่องทะเลสมาคมนักผจญภัยเป็นแหล่งพิทักษ์ภัยให้กับประชาชน และเป็นแหล่งสร้างรายได้ให้กับนักล่า สร้างความแข็งแกร่งให้กับประเทศวัตถุดิบจากซากสัตว์ประหลาดที่เหล่านักล่านำมาขายจะถูกนำไปชำแหละและบริหารจัดการโดยสมาคมแต่ละเเห่ง พวกเขาจะคัดเลือกและคัดกรองวัตถุดิบส่งไปยังรัฐหรือหน่วยงานต่างๆ เพื่อนำมันไปสร้างประโยชน์ต่อไป นี่เป็นข้อมูลคร่าวๆที่ผู้จัดการเล่าให้ผมฟัง เขาชี้ให้ดูอาวุธและชุดเกราะของเหล่านักล่าที่สวมใส่กัน"เกราะที่ดีจะมีน้ำหนักเบาและกันกระสุนได้ด้วย ราคาก็สูงตามคุณภาพ" ผู้จัดการนิวกล่าว ผมก็เข้าใจแบบเขา เกราะที่ดีจะมีน้ำหนักเบาและกันกระสุน แต่เท่าที่ดูพวกนักล่าสวมใส่ ผมว่ายังไม่ผ่านมาตรฐานด้วยซ้ำ ก็พอรู้บ้างว่าพวกมันทำมาจากซากสัตว์ประหลาดบางประเภท บางชุดก็ผสมผสานระหว่าวัตถุดิบของมนุษย์กับของสัตว์ประหลาด แต่มันจะกันกระสุนได้จริงๆเหรอนั่น"ดูขุดของคนนั้นสิ นั่นทำมาจากเกล็ดของจระเข้ยักษ์ที่ผ่านการยกระดับคุณภาพด้วยเทคโนโล
ตอนที่ 10 พบปะตระกูลบลูซี่ คนเราถ้าฝืนร่างกายจนเหนื่อยล้า ย่อมต้องหาเวลาพักผ่อนให้เพียงพอ ไม่เช่นนั้นประสิทธิภาพในการทำงานจะลดลง ตัวผมที่เดินทางมาถึงโรงเเรมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้านอนทันที การนอนหลับเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุด เมื่อใดที่เราหลับเต็มอิ่ม ร่างกายและจิตใจของเราจะรู้สึกสดชื่น ผมตื่นในเช้าของอีกวันพอดี ตื่นมาพร้อมกับความหิวจึงนำขนมปังซ็อกโกแลตกับนมฆ่าเชื้อออกมากินรองท้องก่อน จากนั้นก็เข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวเสร็จสรรพ ผมออกจากโรงเเรม มุ่งหน้าไปยังสมาคมนักล่าสาขาคูบป้าบริส ผมเดินเข้าไปในอาคาร วันนี้รู้สึกว่ามีนักล่ามาคับคั่ง ทั้งที่ปกติมีแทบนับนิ้วได้ "สวัสดียามเช้าค่ะคุณโต๋" พนักงานต้อนรับเอ่ยทักทายผม "อ้อ สวัสดีครับ" "ขอรบกวนเวลาสักครู่ได้ไหมคะ ตอนนี้ผู้จัดการอยากพบคุณส่วนตัวค่ะ" พนักงานเอ่ย ผมพยักหน้า พบกับผู้จัดการก็ดี ผมจะได้ถามเรื่องแมงป่องทะเลด้วย อยากรู้ว่าทำไมมันถึงมีจำนวนมากมายมหาศาลขนาดนั้น มันเกือบทำให้ผมต้องเอาชีวิตไปทิ้งเลยนะ เอ่อ แม้ว่าจะเป็นเพราะผมประมาทเ
ตอนที่ 9 ทำภารกิจเช้านี้ผมตื่นมาด้วยความสดชื่นแจ่มใส หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ออกไปรับประทานอาหารข้างนอก ผมเล็งภัตตาคารฮอตสตาร์ไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้เองจะได้ลองลิ้มรสอาหารทะเลที่นั่นบ้างถนนมีรถเเล่นมากมายหลายคัน ตรงทางเดินเท้ามีคนสัญจรว้าวุ่นอลม่านทั้งเหล่าหนุ่มสาววัยทำงานไฟแรง ทั้งเหล่านักล่าที่เเต่งตัวโดดเด่นกว่าคนอื่น ผมรู้สึกว่าวันนี้มีนักล่าเยอะกว่าเมื่อวานมากหลายเท่า พวกเขาอาจจะกำลังกลับมาจากการทำภารกิจล่าประจำวันของตนผมเรียกใช้บริการรถรับส่งแทนที่จะขี่จักรยานยนต์ เมื่อไปถึงภัตราคารฮอตสตาร์ก็ไม่รอช้าเดินเข้าไปด้านในพนักงานบริการเข้ามาต้อนรับ สอบถามว่าได้จองโต๊ะไว้ไหม เมื่อผมบอกว่าไม่ได้จองเขาก็พาไปยังโซนโต๊ะว่าง ผมกวาดสายตามองไปรอบๆที่นี่ตกแต่งสวยหรูอลังการมาก เมื่อพนักงานเอาเมนูอาหารมาให้ผมก็เลือกเมนูทะเลมาสามเมนู และเมนูเนื้อผัดซอสอีกหนึ่ง ขณะนั้นเองผมเห็นผู้คนทยอยเข้ามาอย่างคับคั่ง ครู่เดียวชั้นที่ผมนั่งก็ไม่มีโต๊ะว่าง บ่งบอกถึงความนิยมชมชอบ แตกต่างจากภัตราการคุณมิวที่อยู่ตรงข้ามราวฟ้ากับเหว"กุ้งมังกรราดซอส ปลาหมึกย่างสูตรพิเศษ ตุ๋นปลาทะเล และเน้ือผัดซอส" พน
ตอนที่ 8 สมาคมนักล่าสาขาคูป้าบริสเพี๊ยะ!"พี่ตบหน้าผมทำไม""แกยังไม่รู้ตัวอีกไอ้น้องเวร" เสียงของรองผู้จัดการสมาคมตะคอกใส่โทมัสอย่างเกรี้ยวโกรธ เขาโยนโทรศัพท์ที่มีคลิปวิดีโอคลิปหนึ่งให้โทมัสเมื่อโทมัสได้ดูจนจบสีหน้าก็เปลี่ยนไปซีดเผือด"นี่มันไม่จริง คลิปนี้เป็นของปลอมแน่ๆ" เสียงของโทมัสปฏิเสธไม่ยอมรับ "แกคิดว่าฉันโง่เหรอไง คลิปนี่ไม่ได้อัพโหลดโดยนักล่าเพียงคนเดียว แต่มันมากถึงสิบคน ถ้าแกดูคลิปต่อๆไป แกก็จะรู้เองว่านักล่าที่เเกบอกให้ฉันเล่นงานมันใจดีแค่ไหนที่ต่อยแกเพียงกรามหัก" เสียงของรองผู้จัดการเอ่ย โทมัสเลื่อนดูคลิปอื่นๆที่เกี่ยวข้อง สีหน้าของเขาซีดมากกว่าเดิม จัดการจระเข้ยักษ์ได้อย่างง่ายดายต่อยจระเข้ยักษ์มันจนเซล้มกระโดดข้ามจระเข้ยักษ์ครอบครองอาวุธที่มีอำนาจเจาะทะลุสูงสู้กับจระเข้ยักษ์เป็นฝูงโทมัสยิ่งเห็นความคิดเห็นของเหล่านักล่าที่วิพากษ์วิจารณ์ และหัวข้อใหญ่อีกประเด็นหนึ่งที่มีผู้เข้าชมเเสดงความคิดเห็นมากไม่เเพ้กัน/สมาคมสาขาxxxไร้ความเป็นธรรม/หัวข้อนี้มีคลิปการสนทนาของโต๋กับพนักงานเคาน์เตอร์ บทสนทนาพูดชื่อของรองผู้จัดการ/รองผู้จัดการทำไม่ถูก นี่เขาใช้อำนาจกลั่นแก
ตอนที่ 7 มีเรื่อง เสียงทักทายของนักล่าในพื้นที่ตะโกนมาทางผม ชายผู้เป็นเจ้าของเสียงเดินกร่างเข้ามาหวังหาเรื่อง "ตี้นี้ไม่รับใครเพิ่ม ไปหาที่อื่นเลยชิ่วๆ ไอ้พวกชอบเกาะคนเก่ง" จากคำพูดเหมือนชายคนนันจะคิดไปเอง ผมจึงไม่สนใจเขา สายตาของผมมองไปที่จระเข้ยักษ์ที่กำลังขึ้นจากน้ำต่างหาก แต่เมื่อชายคนนั้นเห็นผมเมิน มันกลายเป็นว่าไปสะกิดต่อมโกรธของเขา ชายคนนั้นคว้าหมับเข้าที่ลำคอของผมแล้วออกแรงบีบ อันที่จริงผมสามารถหลบได้ไม่ยาก แต่ผมไม่อยากหลบ "เฮ้โทมัส อย่าแกล้งเด็กใหม่น่า ดูสิ เกราะก็ไม่ใส่ อาวุธก็ไม่มี ยังไงหมอนี่ก็สู้แรงค์ E กิฟต์พละกำลังอย่างนายไม่ได้หรอก" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยด้วยท่าทีดูถูกดูแคลน "หึ ก็ไอ้หน้าอ่อนนี่มันกวนฉันนี่หว่า" "ผมกวนคุณยังไง" เสียงเรียบนิ่งของผมเอ่ย ชายชื่อโทมัสชะงักไปครู่หนึ่ง "ฮึ่ม ไอ้เด็กไม่รู้จักมารยาท ขอสั่งสอนให้มันหลาบจำสักหน่อย จะได้รู้ว่าไม่ควรหยามกับโทมัส" เสียงของโทมัสเอ่ยด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด เขาทำให้ผมเป็นเป้าสายตาของนักล่าหลายคน แรงบีบของโทมัสเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล เส้นเลือดที่เเขนของเขาเด่นชัดมากขึ้นบ่งบ
ตอนที่ 6 บรรจุ เสียงเครื่องจักรไฟฟ้าดังขึ้นต่อเนื่องตลอดทั้งวัน ผมกำลังขุดพื้นลึก 1 เมตร ในพื้นที่กว้าง 10 ตารางเมตร จากนั้นทำการตอกเสาเข็มยี่สิบต้น ตามด้วยการเทปูนผสมลงไป เมื่อเทปูเสร็จก็นำหุ่นยนต์เอไอออกมา เป็นหุ่นยนต์สำหรับจัดการเกลี่ยพื้นให้ราบเรียบโดยเฉพาะ ผมเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวนอนปล่อยให้หุ่นทำหน้าที่ของมันไป เมื่อทำเสร็จมันจะปิดการทำงานอัตโนมัติ ตื่นเช้ามาผมจัดการเตรียมเอกสารไปสัมภาษณ์ ก็มีเเค่บัตรประจำตัวประชาชน บัตรผู้สมัครสอบ แล้วก็เครื่องเขียนจำเป็น เมื่อตรวจสอบแล้วไม่มีอะไรผิดพลาดก็ไปอาบน้ำเเต่งตัวชุดสุภาพ โทรหาพี่คนขับรถบริการ อุดหนุนน้ำในมิติของเขาสองขวดพี่เขาก็ไปส่งถึงข้างในสถานที่สอบ วันนี้มีคนมาสอบสัมภาษณ์จำนวนมาก แต่ละคนต่างเตรียมข้าวของรกรุงรัง บางคนเตรียมเเฟ้มสะสมผลงาน เตรียมแผ่นพับนำเสนอตัวเอง ทั้งนี้ผมยังเห็นหลายคนกำลังตรวจสอบโปรแกรมนำเสนอในเครื่องอุปกรณ์คอมพิวเตอร์พกพาด้วย สีหน้าทุกคนจริงจัง สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น หลายคนมองผมด้วยสายตาแปลกๆ ก็เป็นธรรมดาที่ถูกมองแบบนี้ เพราะผมไม่ได้เตรียมตัวห่าเหวอะไรมาเลย ในใจผมยังคิดอยาก
ตอนที่ 5 วิวัฒนาการ อาหารภัตตาคารนั้นราคาแพง แต่รสชาติอร่อย เบื้องหน้าผมเป็นชุดเซตอาหารทะเล มีปลาทอดราดซอส กุ้งมังกรอบเนย ผัดปลาหมึกทะเล และรายการอื่นๆที่ผมไม่รู้จัก โต๊ะทั้งโต๊ะมีผมนั่งคนเดียว เหลียวเเลไปที่ไหนไม่เห็นใครเพราะเป็นห้องส่วนตัว ผมจึงลงมือรับประทานอย่างสบายใจจนท้องอิ่ม เมื่อพนักงานบริการเห็นว่าผมกินเสร็จแล้วเขาก็เชิญไปยังสถานที่อีกแห่ง มันคือห้องพัก ในห้องมีชุดนอนและเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนเตรียมให้พร้อมสรรพ มีกาน้ำร้อน ชุดชากาแฟสองชุด อุปกรณ์ตกแต่งห้องครบครัน ผมไม่รอช้าอาบน้ำอาบท่า เเต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า เปิดเครื่องปรับอากาศแล้วล้มตัวลงนอน ตื่นอีกทีคือตอนเช้าตรู่ ผมเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเปลี่ยนชุดเป็นชุดเดิมของผมเมื่อวาน จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังแผนกรับซื้อ ลุงเขาได้นำใบรายการมาให้ผม มันระบุชนิดสัตว์ทะเล ขนาด และราคารับซื้อกุ้งมังกรเจ็ดสี มี 4 ไซส์ คือ เล็ก กลาง ใหญ่ และใหญ่พิเศษ ไซส์เล็ก 160 กิโล รับซื้อกิโลละ 4000 รวมได้ 640,000 บาทไซส์กลาง 60 รับซื้อกิโลละ 5000 รวม 300,000 บาท ไซส์ใหญ่ได้เงิน 78,000 ส่วนใหญ่พิเศษได้ราคา 80,000 บาท นอกจ
ตอนที่ 4 วันสอบ การขายครั้งที่สองเป็นอย่างราบรื่น แม้หน้าของลุงแผนกต้อนรับจะไม่ค่อยชื่นมื่นเท่าไหร่ แกคงจะเครียดเรื่องงานไม่ก็ทางบ้าน ผมคิดแบบนั้น เมื่อขายกุ้งเสร็จผมก็ได้เงินมา 48,000 บาทถ้วน ผมไปซื้อข้าวแกงข้างทางกินหมดเงินไปหกสิบบาท รสชาติเค็มอีกต่างหาก หลังจากกินข้าวเสร็จก็กลับบ้านทันที เพราะผมยังคงต้องอ่านหนังสือสอบ ที่จริงก็ไม่อยากจะอ่านสักเท่าไหร่ เนื่องจากผมไม่ได้อยากเป็นครูหรือข้าราชการ เพราะมันไม่เหมาะกับผม ในโลกก่อนเองผมก็ไม่ได้เลือกเส้นทางสายการสอน แต่ชอบสายการสู้มากกว่า พูดถึงการสู้รบปรบมือ โลกก่อนเราไม่ค่อยมีสงครามระหว่างมนุษย์ด้วยกันเองแต่จะทำสงครามกับสิ่งมีชีวิตนอกโลกที่มารุกรานฆ่าฟันมนุษย์เราอย่างเหี้ยมโหดเสียมากกว่า จะว่าไปผมยังไม่ได้วิวัฒนาการร่างกายเลย ด้วยความอ่อนเเอในตอนนี้เกรงว่าแค่วิ่งร้อยเมตรก็หอบขึ้นคอแล้ว เมื่อผมกลับถึงบ้านผมค้นหนังสือในกระเป๋า มันเป็นหนังสือเพียงเล่มเดียวที่เพื่อนเนสยัดใส่กระเป๋าผม นอกเหนือจากนั้นก็เป็นเสื้อผ้ากับเอกสารสำคัญ ผมหยิบหนังสือมาเปิดอ่าน ผ่านไปครู่หนึ่งก็รู้สึกงุนงงกับการเตรียมพร้อมเนื้อหาสอบ "กฎหมาย
ตอนที่ 3 แหล่งทำเงิน สิ่งที่ผมเห็นคือปลาหลากหลายชนิด แม้กระทั่งกุ้ง กั้ง หมู่หมึกก็แหวกว่ายไปทั่ว บ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ของที่นี่อย่างยิ่ง ถ้าไม่ติดตรงที่มีจระเข้ตัวเขื่องเฝ้าอยู่ไม่ยอมห่างไปไหน "แสดงว่าชาวประมงที่นี่คงเก่งมากที่สามารถรอดชีวิตจากสัตว์ประหลาดนี้ได้ แล้วยังหาสัตว์ทะเลไปขายทำเงินได้อีก" ผมเอ่ยพลางมองไปยังฝูงสัตว์ทะเลที่มีจระเข้ยักษ์เฝ้าอยู่ ดูแล้วไม่น่าเข้าใกล้เลยแม้แต่นิด ของอันตรายอยู่ตรงหน้า ถ้าจะให้ผมเอาเรือลงทะเลหาปูหาปลาคงเป็นไปได้ยาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีวิธีการ ผมคิดว่าจะลองตกปลาด้วยเบ็ดดู ถ้าทดลองแล้วได้ผลดีก็จะใช้วิธีนี้ มันอาจหาได้ไม่เยอะเท่าลงเรือ แต่ก็น่าจะปลอดภัยกว่า อีกอย่างผมไม่ได้ต้องการพวกมันจำนวนมากเสียหน่อย ตกเอาเเค่ตัวที่มีชีวิตสักสองสามตัวให้มันดิ้นไปมาพอเป็นพิธี เพื่อยืนยันให้เหล่าคนรับซื้อเข้าใจว่าผมได้จับจากทะเลจริง คิดได้ดังนั้นก็หาทำเลเป็นเเถวโขดหิน ผมค้นหาเบ็ดครู่หนึ่ง เลือกคันที่เหมาะมือ นอกจากนี้ผมได้เลือกเหยื่อปลากับเหยื่อกุ้งมาด้วย เหวี่ยงคันเบ็ด รอปลากินเหยื่อ ครู่เดียวก็ได้มาแล้วหนึ่งตัว เป็นปลากะพงขาวน้ำห