All Chapters of ภรรยา(ไม่)ไร้เสน่หา: Chapter 31 - Chapter 40

สปอร์ตคาร์คันสีขาวแล่นมาจอดในโรงรถในเวลาสามทุ่ม คนขับรถเดินมาดูรถคันสีเหลืองมะนาวที่จอดอยู่ริมสุด ปกติมันไม่ได้จอดตรงนี้ ที่ของมันอยู่ด้านใน“ขวัญกลับมาจากข้างนอกหรือเปล่า ทำไมเอารถมาจอดขวางตรงนี้ หรือกำลังจะออกไปไหน”คิดจะเคลื่อนรถของเธอให้เข้าที่เข้าทาง แต่เปลี่ยนใจ ช่างมันเถอะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน วันนี้เขาเพลียไปทั้งร่าง สมองมึนตึ้บเพราะต้องนั่งประชุมตลอดบ่าย พอเลิกประชุม แล้วคิดจะกลับบ้าน แต่พ่อยังลากเขาไปกินข้าวกับเพื่อนนักธุรกิจของพ่ออีก กว่าจะขอตัวกลับบ้านได้ก็เกือบดึกติณณ์ลากสังขารที่เหนื่อยล้าเข้าไปในบ้าน อดที่จะกวาดสายตามองรอบๆ โถงบ้านไม่ได้ว่าขวัญรดาอาจอยู่ตรงนี้ แต่บ้านเงียบเกินไป ดวงไฟก็เปิดแค่ในโถงกลาง เขาจึงตรงขึ้นไปชั้นบนเขาเดินผ่านห้องนอนใหญ่ ไม่เห็นแสงไฟลอดออกมา คิดว่าคนในห้องคงหลับสนิทแล้ว ขวัญรดาเข้านอนเร็ว จากที่คิดจะแกล้งเธอให้หนำใจที่ไล่เขาออกไปจากห้องนอนตัวเอง แต่เปลี่ยนใจ เอาไว้พรุ่งนี้ก็แล้วกัน รอให้สังขารของเขาพร้อมกว่านี้ก่อนมันเป็นการตัดสินใจที่บ้าดีเดือดครั้งใหญ่ หากไม่นับรวมถึงการตกลงแต่งงานกับติณณ์เมื่อสามเดือน

ภัสสรานั่งชะเง้อมองไปยังประตูห้องรับรองในกองถ่าย รอคอยว่าเมื่อไรเอเดนจะเข้ามา เธออุตส่าห์มากองถ่ายก่อนเวลาเพื่อจะคุยเรื่องร้อนใจกับเขา แต่กลับพบว่าเขามาตรงเวลาเป๊ะ ซึ่งเพียงแค่พระเอกสุดฮอตมาถึง ช่างแต่งหน้าและฝ่ายเสื้อผ้าก็กรูกันไปรุมล้อม ไม่เหลือช่องให้เธอสบโอกาสพูดเรื่องสำคัญ “พี่ภัสยังไม่กลับหรือคะ หรือว่ารอใครมารับ” คนในกองถ่ายเข้ามาเห็นก็อดถามไม่ได้ “เปล่า ไม่มี พี่มากับรถของพี่”  เสียงสูงไปสักหน่อย พอนึกได้ก็ขัดใจตัวเอง...ทำพิรุธไปทำไม ก็ในเมื่อไม่มีใครมารับเธอจริงๆ มีแต่คนขับรถตู้ที่รอเธออยู่ข้างนอก นานกว่าหนึ่งชั่วโมงโดยที่ไม่มีใครสนใจนางร้ายเจ้าบทบาทที่นั่งซุกตัวอยู่ตรงโซฟามุมห้องอย่างเงียบกริบ กระทั่งประตูห้องรับรองเปิดออก เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจก็เรียกความสนใจให้เบนไปหา “เอเดนว่างไหมคะ พอดีมีนักข่าวรออยู่ข้างนอก เขาอยากคุยด้วยค่ะ”  ผู้ช่วยผู้กำกับตามเข้ามาบอกใกล้ๆ ผู้จัดการของพระเอกหนุ่มที่ยืนประกบอยู่จึงเป็นฝ่ายตอบแทน “เอเดนให้สัมภาษณ์ละครใหม่ไปแล้วนี่ครับ”  เมื่อสักครู่หลังจากเข้าฉากกับนางเอกหน้าใหม่เสร็จ เอเดนก็ถูกลากให้

ภัสสราทำหน้ายุ่งขณะตัดสายจากติณณ์ ตอนนี้มันสี่ทุ่มแล้ว แต่พ่อเจ้าประคุณยังโทร.มาคาดคั้นถามว่าบ้านที่ขวัญรดาพักอยู่นั้นมีลักษณะและสภาพเป็นอย่างไร เหตุเกิดเพราะติณณ์เพิ่งรู้ว่าขวัญรดาไม่ได้พักร่วมบ้านกับป้าของเอเดน เขาแทบจะปรี่ไปอ้อมใหญ่เสียเดี๋ยวนี้ จนเธอต้องยืนยันว่าบ้านคอนกรีตยกเสาสูงหลังนั้นปลอดภัยดี ตอนไปส่งขวัญรดา เธอก็สำรวจดูจนมั่นใจแล้ว“สมน้ำหน้า เจ้ากี้เจ้าการพาน้องหนีดีนัก”“แม่! ทำไมพูดอย่างนี้ ภัสไม่ได้เป็นตัวตั้งตัวตีเรื่องนี้สักหน่อย ยายขวัญเองต่างหากที่หอบเสื้อผ้าออกจากบ้านโน้น แล้วนายเอเดนก็ดันช่วยพาหนี ภัสแทบไม่มีบทบาทในเรื่องนี้เลย ได้แต่เออออไปกับพวกเขา ตอนนั้นภัสเสนออะไรไป ยายขวัญก็ตีตกหมด”“เพื่อนเราคนนี้ไว้ใจได้แค่ไหน” จู่ๆ คุณวิจัยก็ถามขึ้น สีหน้ายังคงเคร่งขรึม ภัสสราไม่รู้ว่าพ่อคิดเห็นกับเรื่องนี้อย่างไร แต่คำถามของพ่อก็ทำให้เธองุนงง“เพื่อนของภัส? ใครอะ”“เอเดน”ภัสสราถอนหายใจเฮือกใหญ่เหมือนกำลังเจอเรื่องหนักอก เธอค่อยๆ อธิบายให้พ่อเข้าใจไปทีละเปลาะ&ldqu

การตามหาบ้านของป้าพระเอกคนดังไม่ใช่เรื่องยากสำหรับติณณ์ แค่จอดรถถามแม่ค้าขายขนมจีนรถเข็นข้างทาง เขาก็ได้รับคำตอบ “คุณเป็นดาราหรือเปล่า คุณหล่อไม่แพ้เอเดนนะ”คำถามชวนคุยพ่วงตามมาหลังจากแม่ค้าวัยกลางคนบอกเส้นทางให้เขาแล้ว“ไม่ใช่ครับ ผมเป็นเพื่อนของเขา”“แต่ป้าคุ้นๆ หน้าคุณอยู่นะ” ไม่ว่าเปล่า แม่ค้าทิ้งลูกค้าให้ยืนรออยู่หน้ารถเข็น ส่วนตัวเองก็เดินมามองเขาใกล้ๆ ติณณ์ได้แต่ยิ้มรับ หากไม่อาจเคลื่อนรถออก แม้หัวใจร่ำร้องอยากจะไปให้ถึงที่หมายไวๆ แล้ว“ผมขอตัวนะครับ”ทำท่าจะปิดกระจกหน้าต่างรถ หากแม่ค้าก็ไวเหลือใจ นางควักมือถือออกมาแล้วหันหลังย่อกายให้อยู่ในระดับเดียวกับเขา ก่อนจะถ่ายภาพเซลฟีคู่กับเขาอย่างว่องไว“คุณเป็นดาราแน่ๆ หล่อขนาดนี้อย่ามาหลอกป้าซะให้ยาก แต่ป้านึกไม่ออกว่าคุณชื่ออะไร เดี๋ยวป้าขอเก็บรูปไปคิดต่อที่บ้านก็แล้วกัน”ฟังธงโดยไม่เกรงใจใคร ก่อนจะปล่อยให้หนุ่มหล่อเจ้าของรถสวยเคลื่อนรถจากไปติณณ์วนหาบ้านของป้าเอเดนนานกว่าครึ่งชั่วโมง ทั้งที่มันอยู่ไม่ไกลจากจ

ตะวันเคลื่อนคล้อยจนถึงเวลาเย็น แต่คนที่เปลือยท่อนบนยังนอนตากพัดลมอยู่ตรงระเบียงบ้าน ขวัญรดาที่เพิ่งเสร็จจากการทำอาหารเย็นเห็นเข้าก็อดที่จะถามเขาไม่ได้“คุณจะกลับบ้านกี่โมงคะ”“ไม่กลับ” ติณณ์ตอบฉับไว เปลือกตาหนาที่ปิดสนิทขยับขยุกขยิก ซึ่งขวัญรดารู้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าเขาไม่ได้นอนหลับ พลันกายใหญ่ที่อุดมด้วยกล้ามเนื้อกำลังพอดีก็พลิกไปทางเธอ“ผมหิวแล้ว” ติณณ์ยันกายขึ้นมานั่ง สายตาเจ้ากรรมของขวัญรดาดันไปมองแผงอกกว้าง เห็นเม็ดเหงื่อผุดซึมออกมา อากาศยามเย็นยังคงร้อนอบอ้าว แม้สายลมจะพัดแผ่ว แต่มันยังเป็นลมร้อนอยู่ดี “ขวัญไม่ได้ทำเผื่อ”“เราออกไปหาอะไรกินกันข้างนอกไหม”“ขวัญทำสลัดไข่ต้มไว้แล้ว”“งั้นขวัญทำให้ผมอีกที่สิ” ติณณ์บอกอย่างไม่รู้ไม่ชี้ แถมยังเสนอแนะหน้าตาเฉย “ผักสลัดอยู่แค่ตรงนี้ เดี๋ยวผมไปเก็บเอง ส่วนขวัญก็ทำไข่ต้มกับน้ำสลัดให้ผมด้วย”ชายหนุ่มเคลื่อนตัวอย่างว่องไว เขาหายไปยังแปลงผักข้างบ้าน ขวัญรดาหมดทางเลี่ยง เธอได้แต่เดิ