All Chapters of ภรรยา(ไม่)ไร้เสน่หา: Chapter 11 - Chapter 17

ลูกบิดประตูห้องดูภาพยนตร์ภายในบ้านถูกขยับ ก่อนที่บานประตูจะแง้มเปิด คนนั่งบนโซฟากำลังจดจ่ออยู่ที่หน้าจอทีวีซึ่งกำลังฉายซีรีส์เกาหลี เธอยังนิ่งเฉย ไม่รู้ตัวว่าเขาเข้ามาในห้องแล้วติณณ์มองศีรษะทุยสวยที่มีเส้นผมยาวปกคลุม ส่วนปลายผมดัดเป็นลอน เขายังจำสัมผัสยามสอดนิ้วสางกลุ่มผมได้ดีว่ามันนุ่มมือมากแค่ไหนชายหนุ่มยืนอยู่หลังประตูห้องหลายวินาที นึกเอะใจว่ามันดูแปลกๆ ที่ขวัญรดาไม่รับรู้ถึงการมาของเขา ดวงตาคมกวาดมองรอบๆ ห้อง...ห้องนี้ไม่ใช่ห้องเก็บเสียง เมื่อกี้เธอน่าจะได้ยินเสียงเรียกของเขาแล้วไม่ใช่หรือ“ขวัญ” ตัดสินใจเรียกเธอออกไป ขวัญรดายังนั่งอยู่เช่นเดิม หากเขาสังเกตเห็นไหล่บางเกร็งขึ้นมาเล็กน้อยมือหนาร้อนผ่าววางบนลาดไหล่มน หญิงสาวสะดุ้งน้อยๆ คราวนี้ถึงคราวนี้เธอขยับตัวออกห่าง เขาจึงปล่อยมือจากเธอ“ผมมารับคุณ”“คุณทำงานเสร็จแล้วหรือคะ” เธอดูเกร็งๆ ติณณ์หรี่ตามอง นึกสงสัยว่าตนเองกลับมาแล้ว แต่ทำไมภรรยาถึงไม่ดีใจ แล้วทำไมเธอถึงมีท่าทางระมัดระวังตัว“ขวัญหมายความว่ายังไง” “คุณไป

ไม่เกินครึ่งชั่วโมงถัดจากนั้น รถคันหรูก็แล่นไปบนชั้นจอดรถของโรงแรมที่กันพื้นที่ไว้สำหรับผู้บริหาร ก่อนเขาจะพาเธอเดินไปตามสกายวอร์กที่เชื่อมกับห้างสรรพสินค้า...มันเป็นห้างฯ ของครอบครัวของเขาและเป็นสถานที่ที่พ่อของเธอทำงาน ไม่เว้นแม้แต่ตัวเธอเองก็เคยทำงานที่นี่ด้วยบนชั้นสองของห้างฯ ทางฝั่งซ้ายมือเป็นโซนเสื้อผ้า ติณณ์จับจูงมือภรรยาสาวเข้าไปในร้านแบรนด์เนมร้านหนึ่งที่เธอเคยมาในฐานะคนติดตามพี่สาว“สวัสดีค่ะคุณติณณ์ ดีใจจังที่คุณติณณ์มาร้านของเรา มีอะไรให้แหวนรับใช้ก็บอกได้นะคะ” ผู้จัดการร้านตรงปรี่มาต้อนรับเมื่อเห็นลูกชายเจ้าของห้างฯ เข้ามาพร้อมหญิงสาว แม้จำฝ่ายหญิงไม่ได้ แต่คาดเดาจากท่าทางของทั้งสองคนก็รู้ได้ไม่ยากว่าเธอคงเป็นภรรยาของเขาที่เพิ่งเข้าพิธีแต่งงานกันอย่างเงียบๆ เมื่อไม่กี่วันก่อน “สวัสดีครับคุณแหวน ผมอยากได้เสื้อผ้าให้คุณผู้หญิง”“เสื้อผ้าแนวไหนคะ ชุดออกงาน ชุดลำลอง หรือชุดแบบทางการ” “ทุกแบบครับ ช่วยเลือกให้ผมอย่างละสามชุดก็แล้วกัน”“ยินดีค่ะ เชิญคุณผู้หญิงทางนี้ค่ะ ค

ร่างขาวนวลที่จุดสีแดงเรื่อไปทั้งตัวกำลังบิดเร่า ดวงหน้าสวยนิ่วเหยเกยามถูกร่างใหญ่โหมเข้าใส่อย่างไม่ผ่อนแรง เสียงครางหวานดังระงมเมื่อความสุขซ่านแล่นปราดจนแทบจุกอก คนร่างใหญ่คำรามเข้ม เขากำลังถูกความนุ่มนวลและฉ่ำหวานตอดรัดท่อนลำใหญ่ ชายหนุ่มเร่งจังหวะรักถี่กระชั้น ดุดัน และทรงพลัง เขาทำให้เธอหวีดร้องอย่างสุดจะเก็บกลั้นอารมณ์เอาไว้ได้ สองมือหนาบีบเคล้นอกอวบสล้างที่กำลังกระเพื่อมไหวอย่างต้องการปลุกเร้าอารมณ์เพื่อส่งเธอแตะไปจุดปลายปลายรุ้ง  เนื้อตัวของขวัญรดาสั่นระริก รับรู้ถึงลาวาร้อนที่กำลังพ่นเข้าสู่กายเธอ ติณณ์ทำให้เธอถึงจุดสุขสมอย่างรุนแรง เธอไม่อาจควบคุมตัวเอง เขาปรนเปรอจนเธอพบความสุขครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะปลดปล่อยตามเธอไป “หวานมากเมียรัก” คนร่างใหญ่บอกเสียงกระเส่า เขายังเคลื่อนไหวด้วยจังหวะเนิบช้าอยู่เหนือกายเธอ ใบหน้าสากระคายซุกไซ้ซอกคอนุ่ม สูดกลิ่นหอมละมุน ดูดเม้มผิวอ่อนจนเป็นรอยช้ำ “อื้อ...ขวัญเจ็บ” ขวัญรดาประท้วงเมื่อคนตัวใหญ่เคลื่อนตัวต่ำลงมา เขาขบเม้มฐานเต้าเต่งสล้างที่ยังปรากฏรอยแดงเป็นริ้วๆ จากแรงเฟ้นฟอนของเขา  ติณณ์หยัดกายกลั

“อื้อ...อือ...”เสียงหวานดังประท้วงในลำคอ แต่แค่อึดใจเดียวก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางแผ่ว คนตัวใหญ่นึกย่ามใจ ที่ตรงนี้เป็นที่ส่วนตัว มันเป็นห้องทำงานของเขา ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นภรรยาที่เขาได้มาด้วยการแต่งงาน มันจะเป็นไรไปหากเขาจะกอบโกยความหวานจากแม่เนื้อนวลในวินาทีนี้อารมณ์ดิบในกายใหญ่โหมพัดแรงจนร่างน้อยสั่นหวิว แข้งขาสั่นระริกจนคิดว่าเธอต้องทรุดกองบนพื้นอย่างแน่นนอนหากเขาไม่กอดรั้งเอาไว้ เนิ่นนานผ่านไป ร่างสาวก็อ่อนปวกเปียกอยู่ภายใต้วงแขนแข็งแรง ความอุ่นร้อนจากริมฝีปากหยักค่อยๆ ถอยห่าง เรียวปากสวยยังเผยอค้างด้วยรู้สึกชาหนึบไปหมดแล้ว เรียวนิ้วแข็งแรงแตะไล้ตรงริมฝีปากที่ขวัญรดาคิดว่ามันคงกำลังบวมเป่งด้วยแรงบด“หวานมาก อยากจูบขวัญตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้ว”ถ้อยคำกระซิบพร่าทำให้ขวัญรดาตื่นจากภวังค์หวาน ศีรษะทุยสวยผงะออกห่าง แต่เธอทำได้เพียงนิดเดียว เพราะถูกฝ่ามือใหญ่ตรึงท้ายทอยเอาไว้“คุณติณณ์...”“หืม...ว่ายังไง”ชายหนุ่มขานรับพร้อมกับโน้มดวงหน้าคมสันเข้าไปใกล้ ขวัญรดาเบี่ยงกายหนี แม้เธอจะท