บททั้งหมดของ ร้ายรักอันธพาล 20++: บทที่ 21 - บทที่ 30

บทที่ 21 ออกอาการกาเนสเบ้ปากใส่โอโซน แต่ชายหนุ่มกลับกอดคอเธอไว้แล้วคลี่ยิ้มให้อย่างพอใจ"เลิกยิ้มแบบนั้นได้ไหม ไม่ชอบเลยอะ""ก็จะยิ้มอะ ไม่ชอบเหรอที่ฉันยิ้มให้บ่อย ๆ แบบนี้หรืออยากให้ฉัน.." ฝ่ามือเรียวยกขึ้นมาปิดปากเขาไว้แล้วเอียงคอมองหน้าโอโซนจนเขาแปลกใจ"เดี๋ยวนะ แกแทนตัวเองว่าฉันเหรอ""มั้ง.." โอโซนก็เพิ่งรู้ตัวเหมือนกันว่าแทนตัวเองออกไปแบบนั้น "ทำไม ไม่ชอบเหรอ กูกลับไปใช้คำเดิมก็ได้นะ" กาเนสส่ายหน้าพัลวันแล้วจิ้มนิ้วชี้ลงบนอกแกร่ง"แทนตัวเองว่าฉันมันดีกว่าการที่แกมาเรียกฉันว่ามึงแล้วก็แทนตัวเองว่ากูอีก" ชายหนุ่มพยักหน้ารับหงึก ๆ แล้วยื่นหน้าไปใกล้ ๆ กาเนส"เรียกเมียได้ไหม ถ้าได้คืนนี้จะจัดให้สักยก""ไม่ต้อง" หลังจากนั้นทั้งสองก็ออกไปกินข้าวด้วยกันและกลับมาที่ห้องของโอโซน ร่างบอบบางนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับโอโซนพร้อมกับเอนตัวไปพินร่างหนา มือเรียวเล็กถูกจับขึ้นมาหอมเบา ๆ สองครั้ง"อร่อยไหม ถ้าอร่อยเราไปกินข้าวร้านนี้กันอีกนะ""ก็อร่อยอยู่แต่ไม่ชอบที่พนักงานมองเราด้วยสายตาแปลก ๆ""อ๋อ..โอเค งั้นเปลี่ยนร้านใหม่ก็ได้" ว่าจบเขาก็หอมศีรษะเธอฟอดใหญ่ "ฉันตามใจเธอ อยากกินข้าวร้านไหน ไปไหนก็

บทที่ 23 หลุดปากบอกโอโซนชะงักค้างเติ่งในท่ายืนค่ำกรอบประตูเมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างกาเนสคือแม่เธอ แต่จะกลับเข้าห้องมันก็ไม่ทันแล้ว"ใครเหรอเนส" อัญชลีทำหน้าตกใจเล็กน้อยพร้อมกับจับมือลูกสาวไว้แน่น กาเนสได้แต่ถอนหายใจยาว ๆ "เขาเป็นใคร" ผู้เป็นแม่ถามย้ำลูกสาว"เขาเป็น..""เป็นแฟนครับ ผมเป็นแฟนกาเนส""ไอ้โชน.." กาเนสกระซิบว่าให้โอโซนเบา ๆ ก่อนจะเผชิญหน้ากับแม่ตรง ๆ อัญชลีหันขวับมามองลูกสาวอย่างต้องการคำอธิบาย "แม่คะคือ..คือหนูกับเขา..เป็นแฟนกันค่ะ" คำพูดสุดท้ายแทบไม่ได้ยิน มันถูกเอ่ยออกมาพร้อมกับสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ของเธอ กาเนสย่นคอเล็กพร้อมเบะปากอย่างไร้หนทาง"เอ่อ..ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณแม่ตกใจ""นายคบกับลูกสาวฉันนานแค่ไหนแล้ว" อัญชลีเอ่ยถามเสียงขุ่นเพราะไม่ค่อยชอบรอยยิ้มของโอโซนที่คล้ายพวกกะล่อนปลิ้นปล้อนไม่จริงจัง"สามปีกว่าครับ""ฮะ! ลูกไปคบกับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมแม่ไม่เคยรู้!""คุณแม่อย่าเพิ่งโกรธเลยนะคะคือหนูจะอธิบายให้ฟัง อย่าไปเชื่อคำพูดเขาเลยค่ะ""มันเป็นยังไงกันแน่เนส""คือว่า""คือว่าผมกับกาเนสเราสองคนเป็นเพื่อนกันมาก่อนครับ แล้วครั้งหนึ่งเกิดเม

บทที่ 25 ดูแลริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มแน่นเมื่อโอโซนยังไม่หยุดเรียกเธอว่าเมียต่อหน้าบุคคลที่สามราวกับตั้งใจให้คนอื่นรู้เรื่องด้วย กาเนสหันขวับมามองเขาแล้วเลื่อนมือไปหยิกต้นขาโอโซนเพื่อให้เขาหยุดพูดสักที"อ๊ะ โอ๊ย..เจ็บนะ" เขาดันหลุดปากร้องเสียงดังจนแป้งปั้นตกใจ"พี่โชนเป็นอะไรเหรอคะ" แป้งปั้นชะเง้อมองหน้าขาเขาเพราะเห็นโอโซนลูบหน้าขาแล้วเงยหน้าขึ้นมองกาเนสที่เหมือนอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่"เปล่าครับ มดกัดน่ะ" เขารีบตอบแล้วลุกออกมาจากโต๊ะให้สองสาวนั่งคุยกันต่อ พอเข้ามาในห้องครัวก็ถูกสายตาห้าคู่จ้องมอง "อะไรวะ มองกันด้วยสายตาแบบนั้นหมายความว่ายังไง""มึงเอาอกเอาใจอีเนสมากไปไหม เดี๋ยวแม่งก็ได้ใจหรอก" ปรินพูดขึ้นแล้วหันไปโขลกน้ำพริกต่อ วันนี้มีน้ำพริกปลาทูกับผักลวกแล้วก็กับข้าวอีกสองสามอย่างควบคุมการผลิตโดยแม่ป่านคนสวย"แม่ว่ามันเป็นเรื่องที่ดีมากเลยนะลูกที่กาเนสกับลูกโชนไม่ทะเลาะกันน่ะ มีกันแค่นี่รักกันไว้ดีกว่านะ" โอโซนยิ้มแป้นแล้วสวมกอดสายป่าน"แม่ป่านพูดถูกครับ""เดี๋ยวนะ!" ปกป้องยกมือห้ามแล้วทำหน้าครุ่นคิด "หมาที่ไหนมันบอกว่าจะไม่มีวันญาติดีกับอีเนส แล้วหมาที่ไหนบอกว่าจะไม่ยอมคุยดี ๆ กับกาเนส

บทที่ 27 ไม่ชอบโอโซนเบิกตากว้างกับภาพตรงหน้า เขากระโดดออกจากหว่างขากาเนสแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัว กาเนสรีบลุกขึ้นและย่นหัวคิ้วให้แม่"แม่จะเป็นลม.." อัญชลีเดินโซเซออกมาจากห้องนอนลูกสาว เธอควานหายาดมในกระเป๋าถือที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟาเอามาดม ส่วนกาเนสกับโอโซนรีบกระโดดลงจากเตียงแม้อีกฝ่ายจะทำหน้าเสียดายอย่างมาก ไม่นานทั้งสองก็เดินออกมาหาแม่"คุณแม่~" กาเนสนั่งลงกับพื้นแล้วสวมกอดแม่ไว้ โอโซนทำตัวไม่ถูกก่อนจะถูกหญิงสาวดึงแขนให้นั่งลงด้วยกัน เขายกมือไหว้อัญชลีเป็นการขอโทษ"ทำอะไรกันเนี่ย" เมื่ออาการดีขึ้นมาหน่อยแล้วเธอจึงเอ่ยถามลูกสาวโดยไม่มองหน้าโอโซนเพราะไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขาเท่าไหร่ กาเนสทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ไม่รู้จะอธิบายกับแม่ยังไงดี "เป็นเพื่อนกันจะมาทำอะไรแบบนี้มันไม่ได้ไหม แม่รับไม่ได้ โอ๊ย..จะเป็นลมอีกแล้ว" ผู้เป็นแม่รีบเอายาดมมาอุดจมูกทันที คิดไม่ตกจริง ๆ กับเรื่องนี้ และไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเจอลูกสาวกำลังทำกิจกรรมกับเพื่อนหนุ่มของเธอแบบนี้"แค่ผมกับกาเนสเราสองคนกำลังคบกันนะครับ ไม่เกี่ยวว่าเป็นเพื่อนหรือสถานะไหน อีกอย่างเราสองคนก็ชอบกันแล้ว""แต่ฉันไม่ชอบ!" อัญชลีถลึงตาใส่ เธอไม่ช

บทที่ 29 ไม่ชอบขี้หน้าโอโซนขับรถมาตามซอกซอยในขณะที่คนตัวเล็กนั่งบอกทางเขาอยู่ เธอนึกอยากกินข้าวร้านอาหารบ้าน ๆ แห่งหนึ่งแต่ต้องอาศัยโชคช่วยเท่านั้น เพราะร้านเปิดจองวันละห้าโต๊ะเท่านั้น"นั่นไง!" กาเนสชี้ไปที่บ้านไม้สองชั้น หน้าบ้านมีรถยนต์จอดอยู่สามคัน เมื่อโอโซนหาที่จอดรถได้เสร็จเขาก็รีบเดอนตามหลังกาเนสไป "มีโต๊ะว่างไหมคะ" เธอถามด้วยความตื่นเต้นแต่ทว่าเจ้าของร้านกลับยิ้มให้น้อย ๆ แล้วส่ายหน้า"ขออภัยด้วยนะคะ ลูกค้าเพิ่งโทรมาจองโต๊ะสุดท้ายเมื่อกี้เองค่ะ""น่าเสียดายจัง.." กาเนสทำหน้าผิดหวังมาก โอโซนที่ยืนอยู่ด้านหลังจึงเดินเข้ามาปลอบแต่ในตอนที่หันหลังหมายจะเดินออกมากลับมีชายคนหนึ่งคว้าแขนกาเนสไว้"น้องเนส" อธิปยิ้มให้หญิงสาวด้วยความดีใจที่เจอเธออยู่ที่นี่"พี่อัคมาได้ยังไงคะ" กาเนสเอ่ยถามอย่างมึนงง"พี่จองโต๊ะอาหารไว้น่ะ แล้วมาทำอะไรกัน" อธิปมองหน้าโอโซนเพียงนิดก่อนจะหันมายิ้มให้กาเนส หญิงสาวยิ้มน้อย ๆ แล้วบอกไป"ว่าจะมากินข้าวค่ะ แต่โต๊ะเต็มแล้ว""ดีเลย งั้นไปกินกับพี่สิ""ไม่เอาดีกว่าค่ะ เกรงใจ""ไม่ต้องเกรงหรอก ไปเถอะ"กาเนสหันมามองหน้าโอโซน เขาพยักหน้าให้เธอเบา ๆ ก่อนที่จะถูกอธิ