บทที่ 20 เมีย

บทที่ 20 เมีย

สองวันต่อมา โอโซนขลุกตัวอยู่แต่ในห้องนอนโดยไม่ออกไปไหน ภายในห้องถูกไอความเย็นฉ่ำปกคลุมมีกลิ่นหอมจากเทียนอโรมาจาง ๆ ช่วยให้คนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงหลับลึกและผ่อนคลายสุด ๆ

"อ๊า..ปวดหัว" โอโซนเปล่งเสียงครางเบา ๆ ในลำคอทันทีที่รู้สึกตัวตื่น อาจเป็นเพราะเขาเอาแต่นอนอยู่ในห้องเลยปวดหัว "กี่โมงแล้ววะเนี่ย" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองแล้วกดเปิดโทรศัพท์ ก่อนหน้านี้เขาปิดไว้ไม่ติดต่อกับใครเลยเพราะต้องการจัดการกับความรู้สึกตัวเองก่อนค่อยจะคุยกับเพื่อน

ครืด~

ทันทีที่เปิดเครื่องทั้งข้อความและข้อความจากแอพพลิเคชันไลน์ก็เด้งเข้ามารัว ๆ จนโอโซนต้องกระพริบตามองตามแทบไม่ทัน เพื่อนรักทั้งห้าคนต่างส่งข้อความมาหาเขาและมีคนคนหนึ่งที่ส่งข้อความมาเพียงข้อความเดียว

กาเนส : หายหัวไปไหน โกรธอะไรอีกอะ..

เขาอ่านข้อความนั้นแล้วก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ มุมปากหนายกยิ้มบาง ๆ แล้วกดปิดโทรศัพท์โยนมันไปไว้ที่หัวเตียงเหมือนเดิม เขาก้าวลงจากเตียงเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพาดบ่า จังหวะที่โอโซนเดินเข้าไปในห้องน้ำโทรศัพท์เขาก็สั่นสะเทือนอยู่บนหัวเตียงทำให้เขาพลาดรับสายกาเนส

หลายนาทีต่อมา โอโซนผิวปากก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำอ