ตอนพิเศษ 1

ตอนพิเศษ 1

หนึ่งปีต่อมา

"โซมีลูก" โอโซนกระโดดข้ามโซฟาไปอุ้มลูกสาวที่เพิ่งคลานคล่องตัวกำลังจะออกไปจากห้องนอนขึ้นมาแนบอก

"ปะ" เธอยิ้มหวานแล้วบุ้ยปากไปทางประตูห้องนอน "ปะ ๆ"

"ไม่เอาลูก หนูยังไม่นอนเลยนะวันนี้อะ"

"มามิ" เด็กน้อยเบะปากคว่ำเรียกหาแม่เพราะอยากให้แม่กับพ่อกล่อมนอนเหมือนที่เคยทำ "มาม~" เด็กน้อยทำปากแจะ ๆ ใส่พ่อแล้วชี้ไปที่ประตู

"มาพ่อป้อนนมเอง"

"มะ~" เธอส่ายหน้าแล้วค่อย ๆ ซบหน้าลงกับอกแกร่ง ทำเสียงอ้อแอ้ออดอ้อนพ่อจนกระทั่งโอโซนใจอ่อน โซมียิ้มกริ่มแล้วค่อย ๆ ยกมือขึ้นมาบีบปลายจมูกพ่อเบา ๆ "ยัก" เธอทำเสียงเบาหวิวพลางยิ้มจนน้ำลายยืด

"รักก็ต้องไม่งอแงนะครับ"

"มะ"

"โอเค เดี๋ยวพ่อไปหาแม่นะครับ" ว่าจบเขาก็หอมขมับบางหนัก ๆ แล้วพาลูกสาวไปหาแม่ที่กำลังทำงานอยู่ชั้นล่าง พอเห็นหน้าแม่โซมีก็กรีดร้องเสียงหลง เธอขืนตัวไปหาแม่และอ้าแขนกอดคอกาเนสไว้ "ลูกอยากกินนมนอนแล้ว ไปกล่อมนอนหน่อย"

"ตัววุ่นของแม่ เดี๋ยวแม่ขอทำงานแป๊บหนึ่งได้ไหมคะ" กาเนสต่อรองเสียงหวานแล้วเร่งทำงานให้เสร็จ เมื่อเสร็จแล้วก็อุ้มลูกน้อยขึ้นไปที่ห้องนอน เธอเอาน้ำนมที่ละลายเสร็จแล้วมาใส่ขวดก่อนจะนำมาป้อนลูกสาวตัวน้อย "กินแล้วก็