บทที่  21 ออกอาการ

บทที่ 21 ออกอาการ

กาเนสเบ้ปากใส่โอโซน แต่ชายหนุ่มกลับกอดคอเธอไว้แล้วคลี่ยิ้มให้อย่างพอใจ

"เลิกยิ้มแบบนั้นได้ไหม ไม่ชอบเลยอะ"

"ก็จะยิ้มอะ ไม่ชอบเหรอที่ฉันยิ้มให้บ่อย ๆ แบบนี้หรืออยากให้ฉัน.." ฝ่ามือเรียวยกขึ้นมาปิดปากเขาไว้แล้วเอียงคอมองหน้าโอโซนจนเขาแปลกใจ

"เดี๋ยวนะ แกแทนตัวเองว่าฉันเหรอ"

"มั้ง.." โอโซนก็เพิ่งรู้ตัวเหมือนกันว่าแทนตัวเองออกไปแบบนั้น "ทำไม ไม่ชอบเหรอ กูกลับไปใช้คำเดิมก็ได้นะ" กาเนสส่ายหน้าพัลวันแล้วจิ้มนิ้วชี้ลงบนอกแกร่ง

"แทนตัวเองว่าฉันมันดีกว่าการที่แกมาเรียกฉันว่ามึงแล้วก็แทนตัวเองว่ากูอีก" ชายหนุ่มพยักหน้ารับหงึก ๆ แล้วยื่นหน้าไปใกล้ ๆ กาเนส

"เรียกเมียได้ไหม ถ้าได้คืนนี้จะจัดให้สักยก"

"ไม่ต้อง" หลังจากนั้นทั้งสองก็ออกไปกินข้าวด้วยกันและกลับมาที่ห้องของโอโซน ร่างบอบบางนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับโอโซนพร้อมกับเอนตัวไปพินร่างหนา มือเรียวเล็กถูกจับขึ้นมาหอมเบา ๆ สองครั้ง

"อร่อยไหม ถ้าอร่อยเราไปกินข้าวร้านนี้กันอีกนะ"

"ก็อร่อยอยู่แต่ไม่ชอบที่พนักงานมองเราด้วยสายตาแปลก ๆ"

"อ๋อ..โอเค งั้นเปลี่ยนร้านใหม่ก็ได้" ว่าจบเขาก็หอมศีรษะเธอฟอดใหญ่ "ฉันตามใจเธอ อยากกินข้าวร้านไหน ไปไหนก็