All Chapters of บ้านไร่ปลายตะวัน: Chapter 11 - Chapter 20

"ตะวันค่ะ พอดีว่าขวัญได้ข่าวว่าคุณจะแต่งงานหรือค่ะ ถึงว่าเหมือนคุณจะพลักไล่ขวัญยังไงยังงั้น ขออยู่คอนโดก็ไม่ได้ ขอไปอยู่ไร่ก็ไม่ได้ ที่แท้ก็เพราะว่าคุณจะทิ้งขวัญนี้เอง"เสียงปลายสายถามขึ้น เมื่อตะวันรับโทรศัพท์แล้ว เพื่อความแน่ใจขวัญจึงต้องการที่จะสอบถามให้หายสงสัย ตะวันก็ตกใจเล็กน้อยทั้งที่ขวัญอยู่ที่เมืองนอกแล้วจะรู้เรื่องของเขาที่พึ่งตัดสินใจลงไปเมื่อไม่กี่วันได้อย่างไรกัน หรืออาจจะเป็นแม่เลี้ยงที่ต้องการให้ขวัญรับรู้กันแน่"แต่งงานหรือครับ ขวัญเอาเรื่องนี้มาจากที่ไหนหรือครับทั้งที่ครอบครัวของขวัญเองก็ไม่ได้กลับไทยเลย อยู่ที่เมืองนอกตลอด"ตะวันถามขึ้นด้วยความสงสัยก่อน"ก็เพื่อนของแม่ขวัญที่อยู่เชียงใหม่สิคะเล่าให้คุณแม่ฟังคุณแม่ก็เลยถามขวัญดู ขวัญก็เลยถามตะวันดูค่ะ แล้วขวัญก็คิดว่าข่าวนั้นคงเป็นข่าวโคมลอย ขวัญก็ไม่ได้เอามาใส่ใจหรอกค่ะถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริง"ของขวัญกล่าวขึ้นพลางใจชื่นขึ้นมาทัั้งที่ยังไม่ได้คำตอบด้วยซ้ำ ก็คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง"ครับ คุณแม่ให้ผมแต่งงานกับคนที่คุณแม่หาให้ครับ ผมต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกขวัญ เพราะผมเองก็ไม่รู้จะบอกกับขวัญว่าอย่างไร"ตะวันกล่าวขึ้นอย

"ของขวัญแกไม่มางานแต่งไอ้ตะวันหรือ คนน่าจะมางานกันเยอะอยู่ พวกเจ้าของกิจการต่างๆนะ ได้ข่าวว่าพิภพเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์รายใหม่ก็จะมานะ แถมโรงแรมที่จัดนั้นก็ปิดโรงแรมเลยนะ เห็นเขาวางแผนกันมาหลายเดือนแล้วด้วย โรงแรมของคุณพิภพนะ แกน่าจะถือโอกาสนี้มาพบปะกับคนระดับนี้ด้วย แต่ถ้าจะมาไม่ต้องชวนผัวแกมานะ"เสียงแม่ถามขึ้นเมื่อโทรหาลูกสาวติด"โถแม่พวกที่เป็นเจ้าของกิจการต่างๆเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ที่แม่ว่าตอนที่หนูแต่งงานเขาก็มาทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าหนูมีผัวแล้ว และอีกอย่างคุณพิภพนั่นก็มีเมียและลูกแล้วไม่ใช่หรือแม่จะอยากให้หนูไปทำไมกัน"ของขวัญกล่าวตอบผู้เป็นแม่"มีลูกมีเมียแล้วยังไงเรา ถ้าแกมีอะไรดีสักอย่างลูกกับเมียเขาก็เทียบไม่ได้หรอกนะ ไอ้ธาวินมันคงหมดรักแกแล้วล่ะ ดูสิขนาดครอบครัวเรามีปัญหามันไม่ยื่นมือเข้าช่วยเหมือนแต่ก่อนแล้ว แกหาคนใหม่เถอะ"ผู้เป็นแม่กล่าวขึ้น จนของขวัญไม่มีอะไรจะคุยกับแม่อีกแล้ว แต่ก่อนธาวินช่วยครอบครัวเธอทุกอย่าง พ่อกับแม่ก็ดีกับเขาแต่พอมาตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะช่วยครอบครัวเธอได้แม่ก็อยากให้เขาเลิกกับเธอ ทั้งที่เมื่อก่อนเขารักอยู่กับตะวันแต่แม่ก็บอกว่าตะวันไม่มีอนาคตให

หลังจากที่ส่งผู้ที่มาร่วมงานออกจากโรงแรมเสร็จแล้ว ก็เหลือแต่คนในครอบครัวที่ไปส่งบ่าวสาวเข้าหอ ความจริงพิภพต้องการปิดโรงแรมสามวันสามคืนด้วยซ้ำ แต่ผู้เป็นแม่ไม่ต้องการให้ลูกปิดนานขนาดนั้น ปิดแค่วันเดียวกับอีกสองคืน คือคืนจัดงานกับคืนเข้าหอ ตอนเช้าก็ให้รับลูกค้าเหมือนเดิม เพราะทั้งสองต้องไปไร่กันในตอนเช้า "แม่ขอให้ลูกทั้งสองครองรักกันจนถึงไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนะ มีปัญหาอะไรก็ค่อยๆพูดค่อยๆจากัน ค่อยๆประครองรักกันให้ยาวนาน ให้เหมือนพี่ชายของแกนะตะวัน"แม่เลี้ยงนวลจันทร์อวยพรให้ลูกชาย ทำให้ขัดใจตะวันไม่น้อย ปลายฝันจึงก้มลงกราบเท้าแม่เลี้ยงจึงทำให้ตะวันต้องทำตาม"เป็นฝั่งเป็นฝาแล้วนะน้องชาย คนเราใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันต้องถนอมน้ำใจกันนะ มีอะไรไม่เข้าใจกันต้องพูดคุยกันให้เข้าใจ ขอให้น้องทั้งสองครองรักกันให้นานนะ"พิภพกล่าวขึ้น ปลายฝันจึงก้มลงกราบพี่พิภพ ตะวันก็ทำตาม พ่อกับแม่ของปลายฝันก็มาอวยพรให้ทั้งสอง หลังจากทั้งหมดออกไปปล่อยให้บ่าวสาวอยู่ด้วยกันสองคน ตะวันจึงเข้าไปอานน้ำ ในโรงแรงที่พวกเขาเข้าหอจะตกแต่งไปด้วยม้านสีแดงปูเตียงสีขาวและมีกลีบกุหลาบสีแดงปูเป็นรูหัวใจอยู่ตรงกลางเตียง และมีโปร

หลังจากออกจากเครื่องบินแล้ว ทั้งสองก็ขึ้นรถตู้ออกจากสนามบินนั่งซักประมาณครึ่งชั่วโมงก็เจอกับทางเข้าไร่ซึ่งทั้ง 2 ทางเป็นไร่ส้ม ต้นส้มที่ต้นโตพอๆกันอยู่สองข้างทาง ช่วงนี้น่าจะอยู่ในช่วงที่ใกล้เก็บเกี่ยวแล้ว ลูกส้มสีเหลือง อมส้มทั้งสองข้างทางน่ามองมาก ต้นส้มทุกต้นมีไม้ไผ่ค้ำไว้ซึ่งไม้ไผ่นั้นก็ค้ำอย่างเป็นระเบียบ เหมือนกับภาพวาดที่ตั้งใจวาดขึ้น แต่นี้ดูแล้วเป็นฝีมือคนที่ช่างละเอียดละออยิ่งนัก ตะวันก็เผลอมองปลายฝันที่ทำท่าราวกับตื่นเต้นกับสิ่งที่เขาเองก็เห็นมาตั้งแต่เด็กจนโตกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเสียแล้ว ตอนนี้พระอาทิตย์ใกล้ตกดินทำให้ท้องฟ้าเป็นสีอมส้มตัดกับใบต้นส้มที่เขียวขจีและผลส้มแล้วดึงดูดสายตาของปลายฝันยิ่งนัก ซึ่งทั้งสองนั่งรถราวๆครึ่งชั่วโมง ก็ถึงบ้านพักที่บ้านนั้นหลังใหญ่โตมากพ่อเลี้ยงทำบ้านไม้สองชั้น และมีเรือนเล็กๆอีกสองสามหลังอยู่ข้างๆกัน พอรถไปจอดคนขับรถก็วิ่งไปเปิดประตู และคนงานก็เปิดท้ายรถและนำกระเป๋าลากของปลายฝันและอีกใบหนึ่งสีดำสนิทแต่ใบเล็กกว่าของปลายฝัน ที่แท้กระเป๋าก็อยู่ที่นั่นเอง ปลายฝันมองออกไป เห็นผู้หญิงสามคนเดินออกมาจากตัวบ้าน หนึ่งในนั้นมีคนแก่หนึ่งคนและอีกสอ

พอถึงตอนเช้าทุกคนที่ตะวันเรียกก็มาพบตะวันที่หน้าบ้าน"วันนี้ที่ผมเรียกทุกคนมาก็เพราะว่าวันนี้มีสมาชิกใหม่มาแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี้คือปลายฝันภรรยาของผม เธอจะมาช่วยแบ่งเบาภาระของผมในไร่ ตอนเช้าเธอจะทำกับข้าวแทนป้าสาย"ตะวันกล่าวยังไม่ทันจบ"พ่อเลี้ยงตะวัน ไม่ได้นะหนูปลายฝันคือแม่เลี้ยงของที่นี่จะให้ทำกับข้าวเองได้อย่างไร"ป้าสายกล่าวขึ้นอย่างตกใจ"ป้าครับป้าแก่แล้วป้าคอยดูแลบ้านช่องและสั่งให้คนทำงานเถอะครับ ถ้าป้าไม่ไว้ใจเด็กนี้ก็ค่อยๆสอนงานเขา และแปดโมงเช้าคุณปลายฝันก็จะเข้าสวนไปทำงานกับแกนะวี"พ่อเลี้ยงตะวันพูดขึ้นจึงทำให้ป้าสายตกใจกว่าเดิม ทางด้านสิตาก็ยิ้มอย่างออกนอกหน้า"พ่อเลี้ยงไม่ได้นะหนูปลายฝันแต่งเข้ามาเป็นนายบ้านนี้จะให้ไปทำงานอีกไม่ได้ไม่ได้"ป้าสายพูดยังไม่ทันจบ"ป้าครับผมไม่ได้ให้เขาทำฟรีๆนะครับ ทั้งงานบ้าน งานไร่ ป้าคิดดูสิคนงานในไรกับคนรับใช้ในบ้าน ผมให้เดือนล่ะหมื่นห้า แต่สำหรับเด็กนี้ผมให้สองหมื่น เธอสนใจทำหรือป่าว"ตะวันบอกกับป้าและหันมาถามปลายฝัน"ทำค่ะ หนูทำได้"ปลายฝันพูดขึ้น จึงทำให้สิตาได้ใจ"งั้นเราก็มีหน้าทีเหมือนกัน ตำแหน่งเดียวกันซึ่งเราสามารถเรียกเธอว่าเธอ