แต่งงงาน

"ของขวัญแกไม่มางานแต่งไอ้ตะวันหรือ คนน่าจะมางานกันเยอะอยู่ พวกเจ้าของกิจการต่างๆนะ ได้ข่าวว่าพิภพเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์รายใหม่ก็จะมานะ แถมโรงแรมที่จัดนั้นก็ปิดโรงแรมเลยนะ เห็นเขาวางแผนกันมาหลายเดือนแล้วด้วย โรงแรมของคุณพิภพนะ แกน่าจะถือโอกาสนี้มาพบปะกับคนระดับนี้ด้วย แต่ถ้าจะมาไม่ต้องชวนผัวแกมานะ"

เสียงแม่ถามขึ้นเมื่อโทรหาลูกสาวติด

"โถแม่พวกที่เป็นเจ้าของกิจการต่างๆเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ที่แม่ว่าตอนที่หนูแต่งงานเขาก็มาทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าหนูมีผัวแล้ว และอีกอย่างคุณพิภพนั่นก็มีเมียและลูกแล้วไม่ใช่หรือแม่จะอยากให้หนูไปทำไมกัน"

ของขวัญกล่าวตอบผู้เป็นแม่

"มีลูกมีเมียแล้วยังไงเรา ถ้าแกมีอะไรดีสักอย่างลูกกับเมียเขาก็เทียบไม่ได้หรอกนะ ไอ้ธาวินมันคงหมดรักแกแล้วล่ะ ดูสิขนาดครอบครัวเรามีปัญหามันไม่ยื่นมือเข้าช่วยเหมือนแต่ก่อนแล้ว แกหาคนใหม่เถอะ"

ผู้เป็นแม่กล่าวขึ้น จนของขวัญไม่มีอะไรจะคุยกับแม่อีกแล้ว แต่ก่อนธาวินช่วยครอบครัวเธอทุกอย่าง พ่อกับแม่ก็ดีกับเขาแต่พอมาตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะช่วยครอบครัวเธอได้แม่ก็อยากให้เขาเลิกกับเธอ ทั้งที่เมื่อก่อนเขารักอยู่กับตะวันแต่แม่ก็บอกว่าตะวันไม่มีอนาคตให้เลิกกับตะวันและแต่งงานกับธาวิน

"หนูคงไม่ไปหรอกค่ะแม่ แม่ไปเถอะหนูอยู่ต่างประเทศ แม่อยู่ไทยน่าจะไปร่วมยินดีนะ"

ของขวัญกล่าว

"ก็เขาไม่ได้เชิญแม่นิแต่ถ้าแกมาถึงเขาไม่ได้ชวนแกแกก็มีสิทธิ์ที่จะไป ถ้าแกมาแม่ก็จะได้ตามไปอยู่ด้วยมาเถอะขวัญ"

ผู้เป็นแม่กล่าวขึ้น

"หนูกลับไม่ทันหรอกแม่เอาไว้แค่นี้ก่อนนะแม่"

ของขวัญกล่าวและวางสายทันที

"ไอ้ลูกคนนี้นิไม่ได้เรื่องเสียเลย บอกให้กลับมาจับไอ้ตะวันตั้งแต่ต้นปีจนตอนนี้มันมีเมียแล้ว ไปอยู่ทำไมกับคนพันธุ์นั้น พอชอบลูกเราก็ช่วยเหลือทุกอย่างแต่พ อให้แต่งงานแล้วเป็นไงล่ะ ไม่เห็นหัวเราเลย"

ผู้เป็นแม่พูดด้วยความโมโห

"ใจเย็นนะคุณ ถึงเราจะได้ไปงานแต่งนั้นมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก เดียวลูกก็ช่วยเราหาทางออกเองนั้นแหละ ไหนว่าถ้าไอ้ตะวันแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ แม่มันจะให้มันบริหารเงินเองไง สงสัยยัยขวัญของเราน่าจะรอโอกาสนี้แหละ"

ผู้เป็นสามีปลอบใจภรรยา

เช้าวันต่อมาก็เป็นงานแต่ง ช่วงเช้ามีการแห่ขันหมากไปยังบ้านเจ้าสาว ขบวนขันหมากที่ใหญ่โตและมารับเจ้าสาวที่บ้านเพื่อมาแต่งงานที่โรงแรมเนื่องจากญาติของฝ่ายชายมีมากจนพื้นที่บ้านของปลายฝันรองรับไม่พอ แม่เลี้ยงจึงใช้โรงแรมของแม่เลี้ยงเองจัดงานแต่งให้ วันนี้พ่อเลี้ยงตะวันใสชุดไทยสีเทา ในงานต่างลือกันว่าทั้งสองไม่เต็มใจแต่งงาน แต่ดูแล้วทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวน่าจะมีความสุขกันทั้งสอง ทั้งสองคนยิ้มไม่หุบ ตะวันเองก็คงจะมีงานแต่งในครั้งนี้งานเดียวคงไม่จัดงานแต่งแบบนี้อีกแล้ว เพราะของขวัญเคยพูดไว้แล้วว่าจะไม่จัดงานแต่งงาน เพราะขวัญไม่ชอบอะไรแบบนี้มันวุ่นวาย ส่วนปลายฝันเองก็คิดที่จะแตงงานรอบเดียวเช่นกัน ถึงแม้ว่ามันเป็นการที่ทั้งสองคนจะไม่เต็มใจแต่ต้องให้มันออกมาดูดีที่สุด งานแต่งครั้งนี้จะเป็นงานแต่งครั้งเดียวของทั้งสองคนภาพที่ออกมาจึงดูสมบูรณ์แบบยิ่งนัก ทีมงานแต่งหน้าทำผมถูกแม่เลี้ยงคัดสรรค์มาเป็นอย่างดีจึงแต่งหน้าให้ปลายฝันสวยเข้าไปกันใหญ่ งานแต่งในครั้งนี้ใหญ่โตและเป็นข่าวดังกว่างานแต่ของพิภพเสียอีก งานนี้แม่เลี้ยงจ้างนักข่าวแทบทุกช่องทำให้เป็นข่าวใหญ่ที่สุด ทุกช่องก็จะมีข่าวแต่งงานของทั้งสองรวมไปถึงข่าวดังในต่างประเทศ ทำให้ของขวัญที่อยู่ต่างประเทศได้เห็นข่าวนี้ เขามองดูผู้หญิงที่ใสชุดไทยสีเทากับเจ้าบ่าวที่ใส่ชุดสีเข้ากันได้ดี ทั้งสองยิ้มออกมายังมีความสุข ไหนว่างานนี้คุณไม่เต็มใจไงคะตะวัน ทำไมคุณดูมีความสุขเสียจริง มันเป็นความต้องการของแม่เลี้ยงหรือความต้องการของคุณกันแน่นะตะวัน ของขวัญได้แต่คิดในใจ

"งานแต่งของพ่อเลี้ยงตะวันนิ เจ้าสาวเป็นใครกันผมไม่ได้กลับไทยจนไม่รู้เรื่องเลย พิภพนิเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์คนใหม่ เหมือนจะไปเป็นญาติผู้ใหญ่ด้วยหรือ อยู่ฝ่ายหญิงหรือชายนั้น "

เสียงธาวินถามขึ้นเมื่อเห็นข่าวการแต่งงานที่ภรรยากำลังดูอยู่ในข่าวก็มีถาพที่ทั้งสองกำลังผูกข้อไม้ข้อมือกัน แต่คุญพิภพก็ไปยืนฝั่งที่เป็นญาติ และภาพก็ถูกจับได้

"ไม่ใช่หรอกมั่ง ก็ดูคนสิมันน่าจะเยอะจนคุณพิภพไม่มีที่ยืนต่างหาก งานใหญ่คนมากแต่จัดสรรค์งานไม่เป็น คุณพิภพเองก็เป็นเจ้าของโรงแรมน่าจะมาช่วยคุมล่ะมั่ง"

ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น

"แล้วคุณพิภพนั้นมีพี่น้องหรือป่าวละ แล้วเป็นลูกเต้าเหล่าใครกัน ทำไมอยู่ดีๆก็พุ่งทะยานจนเป็นเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ได้กัน"

ผู้เป็นแม่ของธาวินถามผู้เป็นสามมี เพราะเขาอยู่วงการเดียวกันแต่ทางนั้นมีแต่ก้าวหน้า แต่ตอนนี้พวกเขามีแต่ถ่อยหลัง

"แต่ก่อนเป็นลูกของเจ้าของกิจการโรงแรมรายใหญ่แหละ พ่อตายก็รับมรดกทั้งหมดและก็ผันตัวมาเล่นอสังหาและก็เข้าทางจนได้ดีถึงทุกวันนี้แหละ แต่ไม่รู้หรอกนะว่าใครเป็นแม่ เหมือนไม่ได้อยู่กับแม่นะ แล้วพี่น้องก็ไม่น่าจะมีหรอกเพราะนักธุรกิจหลายๆคนย่อมมีลูกคนเดียว ถ้าได้ลูกชายอ่ะนะ"

ผู้เป็นสามีตอบ

"อ้าวแล้วทำไมคุณพิภพเขาถึงมีลูกตั้งสองคนละคุณ น่าจะมีคนเดียวนะเพราะคนโตก็เป็นผู้ชายนิ"

ภรรยาถามขึ้น

"อันนี้ผมก็ไม่รู้หรอกนะ ผมหมายถึงรุ่นเราอะ ที่เราเองก็ตัดสินใจมีลูกคนเดียวเลย แต่งานนี้ใหญ่จริงๆเลยนะ ตอนนี้เมืองไทยไปกันถึงไหนแล้วล่ะ แม่เลี้ยงนวลจันทร์กับคุณพิภพใครรวยกว่ากันหรือ"

ผู้เป็นสามีถามขึ้น

"โถคุณใครจะรวยกว่าแล้วไงล่ะ ตอนนี้เราก็ตกลำดับมานานแล้ว ต้องรอให้รุ่นลูกรุ่นหลานกอบกู้ก็แล้วล่ะ ธาวิน หนูขวัญน่าจะมีหลานให้ย่าได้แล้วนะ เพื่ออนาคตจะได้กอบกู้ฐานะของพวกเราได้"

ผู้เป็นแม่หันมาคุยกับลูกชายและลูกสะใภ้ ของขวัญได้แต่ยิ้มๆ เพราะใจเธอไม่ได้คิดที่จะใช้ลูกหรอก ตอนนี้เธอจะใช้ตัวเธอเอง ยังไงตะวันก็ยังรักเขาและอีกไม่กี่วันหลังแต่งงานตะวันก็จะได้บริหารเงินตัวเอง ตอนนี้ของขวัญเองก็พยายามหาคำพูดที่จะขอยื่มเงินตะวันเมื่อวันนั้นมาถึง

ทางด้านงานแต่งเมื่อทำพิธีเช้าเสร็จก็มีเจ้าหน้าที่อำเภอมาจดทะเบียนสมรสให้เลย เพราะแม่เลี้ยงสั่งไว้ให้จดทะเบียนสมรสกันเวลา 09:09 น. ทั้งสองชูทะเบียนสมรสให้นักข่าวดี ทำให้ของขวัญอยู่ไม่สุข ตะวันแค่บอกว่าแต่งงาน ไม่ได้บอกว่าจะต้องจดทะเบียนด้วยนิ ในทะเบียนสมรสเขียนว่า ตะวัน อัครเมธา สมรส ปลายฝัน อัครเมธา(ไกลอักษร) ของขวัญหน้าซีดเซียวเลยทีเดียว

"ขวัญคุณเป็นอะไรหรือป่าว เมื่อครู่ยังดีๆอยู่เลย"

ธาวินเอ่ยเรียกของขวัญแต่ตอนนี้เธอนิ่งเงียบจนทุกคนต้องหันมามอง

"หนูขวัญ ๆ เป็นไรไป หนูขวัญ "

เสียงแม่ย่าเรียกอีกคน

"ค่ะ ๆ คุณแม่มีอะไรหรือคะ"

ขวัญตอบอย่างตกใจ

"ก็ตาธาวินเรียกหนูตั้งนานเป็นอะไรหรือป่าวขึ้นไปพักผ่อนเถอะ น่าจะไม่สบายแล้วล่ะ"

ผู้เป็นแม่กล่าวขึ้น