หน้าที่ของภรรยา

พอถึงตอนเช้าทุกคนที่ตะวันเรียกก็มาพบตะวันที่หน้าบ้าน

"วันนี้ที่ผมเรียกทุกคนมาก็เพราะว่าวันนี้มีสมาชิกใหม่มาแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี้คือปลายฝันภรรยาของผม เธอจะมาช่วยแบ่งเบาภาระของผมในไร่ ตอนเช้าเธอจะทำกับข้าวแทนป้าสาย"

ตะวันกล่าวยังไม่ทันจบ

"พ่อเลี้ยงตะวัน ไม่ได้นะหนูปลายฝันคือแม่เลี้ยงของที่นี่จะให้ทำกับข้าวเองได้อย่างไร"

ป้าสายกล่าวขึ้นอย่างตกใจ

"ป้าครับป้าแก่แล้วป้าคอยดูแลบ้านช่องและสั่งให้คนทำงานเถอะครับ ถ้าป้าไม่ไว้ใจเด็กนี้ก็ค่อยๆสอนงานเขา และแปดโมงเช้าคุณปลายฝันก็จะเข้าสวนไปทำงานกับแกนะวี"

พ่อเลี้ยงตะวันพูดขึ้นจึงทำให้ป้าสายตกใจกว่าเดิม ทางด้านสิตาก็ยิ้มอย่างออกนอกหน้า

"พ่อเลี้ยงไม่ได้นะหนูปลายฝันแต่งเข้ามาเป็นนายบ้านนี้จะให้ไปทำงานอีกไม่ได้ไม่ได้"

ป้าสายพูดยังไม่ทันจบ

"ป้าครับผมไม่ได้ให้เขาทำฟรีๆนะครับ ทั้งงานบ้าน งานไร่ ป้าคิดดูสิคนงานในไรกับคนรับใช้ในบ้าน ผมให้เดือนล่ะหมื่นห้า แต่สำหรับเด็กนี้ผมให้สองหมื่น เธอสนใจทำหรือป่าว"

ตะวันบอกกับป้าและหันมาถามปลายฝัน

"ทำค่ะ หนูทำได้"

ปลายฝันพูดขึ้น จึงทำให้สิตาได้ใจ

"งั้นเราก็มีหน้าทีเหมือนกัน ตำแหน่งเดียวกันซึ่งเราสามารถเรียกเธอว่าเธอได้ ไม่จำเป็นต้องเรียกคุณหนูเหมือนที่ป้าสายหลอกใช่ไหมล่ะ"

สิตาพูดขึ้น

"ยัยสิตา"

ป้าร้องขึ้น ปลายฝันจึงจับมือป้าไว้เพราะป้าโมโหมาก ปลายฝันมองหน้าตะวันเล็กน้อย เขาไม่มีท่าทีอะไร แสดงว่า สิตาคงรายงานคุณของขวัญอะไรนั้นแล้ว และของขวัญเองน่าจะคุยกับตะวันให้เด็กนี้มาคอยก่อกวนเธอเธออยู่ไม่สงบ เธอจะตามน้ำแล้วรับความเครียดเพื่อแลกเงินสองหมื่นหรือ ปล่อยให้เด็กนั้นทำให้เขาถูกคนกดขี่ง่ายๆหรือ เมื่อพ่อเลี้ยงเงียบทุกคนก็คิดว่าน่าจะไม่มีปัญหา

"หนูพึ่งรู้นะคะว่าคนใช้ในบ้านพ่อเลี้ยงตะวันจะมีคนของคนอื่นอยู่ด้วย ในเมื่อตอนนี้หนูมาอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาพ่อเลี้ยงคนของผู้หญิงคนอื่นของพ่อเลี้ยงน่าจะออกไปอยู่กับเจ้านายตัวจริงก่อน แล้วคอยให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาที่นี่ในฐานะภรรยาของพ่อเลี้ยงก่อน ค่อยกลับมาใหม่ดีหรือป่าวค่ะ"

ปลายฝันตัดสินใจพูดขึ้น บ่งบอกว่าตัวเขาเองไม่ยอมเด็ดขาด ปกติสำหลับปลายฝันจะเรียกอะไรเธอไม่เคยมีปัญหา แต่ถ้าเป็นแบบนี้ปัญหาย่อมมาภายหลังเป็นแน่ และเธอจะทำให้ทุกคนไม่กล้าเข้ามายุ่งกับเธอแม่กระทั่งพ่อเลี้ยงเอง

"คุณไม่มีสิทธิ์มาไล่คนในบ้านของผมออก ยังไงในการตัดสินใจในบ้านทุกอย่างยังต้องเป็นของผม คุณก็รู้ว่าคุณแต่งมาด้วยเหตุผลอะไร คนในบ้านทุกคนรู้ อย่ามาคิดจะเป็นใหญ่ที่นี่"

ตะวันพูดเสียงดังลันทำให้คนในบ้านเงียบ สิตายิ้มเล็กน้อยไม่กล้าพูดอะไรแม่แต่น้อย ป้าสายรู้แล้วว่าพ่อเลี้ยงตะวันโกรธจนถึงที่สุดแล้ว จึงลูปมือปลายฝันเบาๆอยากจะช่วยแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ เพราะคนในบ้านรู้ว่าถ้าพ่อเลี้ยงโกรธจะเป็นอย่างไร แต่ปลายฝันไม่รู้ เมื่อคืนของขวัญโทรมาพูดเรื่องนี้แล้วเมื่อคืน ยัยเด็กนี่น่าจะไปฟังคนอื่นมาจึงไม่พอใจในตัวของสิตา จึงคิดจะไล่ออกแต่เขาเป็นเจ้าของถ้ายอมให้ออกง่ายๆก็เสียชื่อเขานะสิ

"ได้ค่ะหนูไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจไล่ใครออก แต่คนใช้ไม่เคารพเจ้านายแถมยกย่องผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าภรรยาเจ้านายแบบนี้ ไม่ถูกตักเตือนใดๆทั้งสิ้นหนูก็ทำอะไรไม่ได้ หนูแต่งเข้ามาเป็นเพราะแม่เลี้ยงนวลจันทร์ ถ้าไม่เคารพหนูเท่ากับไม่เคารพแม่เลี้ยงนวลจันทร์ งั้นครั้งนี้หนูจะขอร้องให้แม่เลี้ยงนวลจันทร์มาคุยเรื่องนี้ให้จบก็แล้วกันค่ะ"

ปลายฝันพูด ทำให้สิตาทำสีหน้าสลดไม่ใช้น้อย

"งั้นก็ตามใจเธอเถอะ วันนี้ก็จัดห้องเธอใหม่ พรุ่งนี้ก็เริ่มงานได้"

ตะวันพูดแล้วก็เดินจากไป พร้อมกับข่มอารมณ์โมโหไว้ เหมือนเด็กนี้จะไม่ยอมจบ แต่ตัวเขาจะไม่ต่อความยาวสาวความยืด ถ้าโทรไปให้แม่เลี้ยงมาจัดการก็ดี เขาจะได้คุยเรื่องเงินเลย พอเห็นท่าทีของพ่อเลี้ยงสิตาก็ยิ่งได้ใจ ขนาดพ่อเลี้ยงยังไม่ใส่ใจเลย ดีแล้วที่เมื่อคืนเขาโทรไปรายงานคุณของขวัญจึงทำให้ลอดพ่นเรื่องนี้ สิตาทำสีหน้าลอยหน้าลอยตาทำให้ปลายฝันหมั่นไส้กว่าเดิม

"ป้าสายค่ะเดียวให้คนขนของหนูมาที่เรือนได้เลยนะค่ะ เดียวหนูต้องจัดการอะไรเสียหน่อย ไม่อย่างนั่นคงมีคนเหยียบหัวหนูเป็นแน่"

ปลายฝันพูดเสียงดังให้ทุกคนได้ยิน พลางหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาแม่เลี้ยงทันที

"ถ้าเธอแน่จริงก็ทำเถอะอย่าสักแต่พูดอย่างเดียว เพราะยังไงคนที่เป็นนายบ้านนี้ก็มีแต่พ่อเลี้ยงตะวันกับคุณของขวัญเท่านั้น"

สิตาพูดอย่างสีหน้าล่อยๆ

"แม่เลี้ยงได้ยินหมดแล้วนะค่ะ"

ปลายฝันพูดและเดินออกไป ทำให้สิตาถึงกับตกใจไม่คิดว่าปลายฝันจะกล้า หรือว่าเด็กคนนั้นแกล้งกัน หลังจากนั้นจึงโทรไปหาของขวัญและเล่าให้ให้ฟัง

"อื่ม เดียวจะลองขอร้องให้พ่อเลี้ยงช่วย ถ้าพ่อเลี้ยงให้ทำอะไรก็ยอมๆไปก่อนก็แล้วกัน ถ้าให้ไปขอโทษเด็กนั้นก็ทำไปก่อน เพราะแม่เลี้ยงน่าจะเข้าข้างเด็กนั่นอยู่"

ของขวัญบอกสิตาและโทรไปขอร้องตะวันให้สิตาอีกรอบ ช่วงนี้โทรหาตะวันบ่อยขึ้นแต่มีเรื่องทั้งนั้นที่โทรไป ทีแรกของขวัญกะว่าอีกสักครึ่งเดือนจะโทรไปหาเรื่องเงิน แต่ก็มีเรื่องสิตาให้โทรหาเขาก็เริ่มเบื่อไปแล้ว หลังจากที่ของขวัญคุยกับแม่เลี้ยงเสร็จ แม่เลี้ยงก็ตัดสินใจจะเก็บสิตาไว้ให้ก่อความวุ่นวายให้ปลายฝันเพียงเล็กน้อย เพราะที่ฟังๆป้าสายเล่ามาทั้งสองไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน และเหมือนตะวันจะพยายามไม่ทำอะไรร่วมกันกับน้องด้วย ถ้ามีเด็กสิตาก็ต้องแก้ปัญหาร่วมกันก็ต้องพบกับบ่อยๆ แม่เลี้ยงเลยโทรไปกำชับป้าสายก่อน และโทรไปหาตะวันภายหลัง

"ทีแรกแม่ว่าจะโทรไปถามแกว่า ที่แกขอบริหารเงินของตัวเองนั้นจะสักกี่บาท แต่ตอนนี้แม่มีเรื่องอื่นที่ต้องเคลียร์ก่อน เด็กสิตาเป็นคนของของขวัญซึ่งเขาต้องการที่จะกลับไปหานายเขาหรือป่าวถึงพูดกับปลายฝันขนาดนั้น เด็กนั้นยืนการว่าของขวัญคือเจ้าของไร่มันคืออะไร ถ้าของขวัญคือเจ้าของไร่จริงๆ แม่จะหยุดให้เงินคนงานแล้วแกก็ให้ยายนั้นมาจ่ายเงินเอง ถ้าแกจังอยากให้แม่จ่ายเงินคนงานก็ดูเสียว่าจะจัดการคนใช้นั้นอย่างไรที่มาอวดดีกับปลายฝัน"

แม่เลี้ยงถามขึ้นให้ตะวันตัดสินเอง เมื่อตะวันรู้แล้วว่าปลายฝันเอาจริงจึงคิดได้ทันทีว่าคนอย่างปลายฝันต้องการเงินเป็นที่สุด

"ครับผมผิดเองแม่ผมจะให้สิตาไปขอโทษเด็กนั้นแล้วหักเงินเดือนสิตาให้เหลือเดือนล่ะเก้าพันสามเดือน เป็นไงครับ"

ตะวันพูดขึ้น ทำให้แม่เลี้ยงถูกใจยิ่งนัก

"ทำให้คนงานทุกคนรู้ด้วยจะได้เป็นแบบอย่างและไม่มาหาเรื่องปลายฝันอีก แล้วเงินที่แกจะบริหารล่ะเอาเท่าไหร่ดี"

แม่เลี้ยงถามขึ้นทำให้ตะวันถึงกับตกใจ

"สิบล้านบาทครับ"

ตะวันพูดออกไปอย่างใจจดใจจ่อ

"ห้ะ แกเอาไปทำไมสิบล้านบาท จัดการเรื่องคนใช้ และเรื่องคอนโดที่กรุงเทพฯโอนให้ปลายฝันเสร็จส่งหลักฐานมาให้แม่ แม่จะตรวจสอบและถามความพอใจของปลายฝันแล้วจะโอนให้ทันที"

แม่เลี้ยงนวลจันทร์พูดแล้ววางสายทันที