คอนโดวรโชติ

"ต้นข้าวถ้าว่างโทรมานะ"

ปลายฝันทิ้งข้อความไว้ให้ต้นข้าว พอรู้ว่าเรื่องนี้ไม่อยากจะพิมพ์ผ่านข้อความเพราะข้อมูลพวกนี้จะมีคนอื่นรู้เห็นต้องโทรคุยกันเท่านั้น

"ปลายฝันว่าอย่างไรหรือ"

ต้นข้าวถามขึ้นขณะโทรมาหาปลายฝัน

"เราได้คอนโดแล้วนะชื่อว่าวรโชติอยู่แถวๆสยามถ้าแกหางานก็น่าจะหาแถวๆนั้นเผื่อจะได้สะดวกต่อการเดินทางสิ้นเดือนนี้ย้ายของเข้ามาได้เลย จะให้เราไปรับแกที่นครพนมหรือว่าแกจะมาหาเราที่เชียงใหม่หรือว่าเราจะนัดเจอกันที่กรุงเทพฯเลย"

ปลายฝันรีบพูดเรื่องของตัวเอง เพราะกลัวว่าเพื่อนจะลำบากใจในการพูด

"งั้นเรานัดเจอกันที่กรุงเทพฯก็แล้วกันนะ แกว่างวันเสาร์อาทิตย์ใช่ไหมงั้นวันอาทิตย์ที่ 31 เจอกันนะ"

ต้นข้าวพูดขึ้น ใจชื้นขึ้นมาบ้างอย่างน้อยก็ยังมีที่อยู่และตอนนี้เขาต้องทำการยื่นสมัครงานไปแถวๆคอนโดที่พักถึงแม้จะสงสัยอยู่ไม่น้อย ว่าทำไมปลายฝันถึงหาคอนโดได้ แต่ในระดับพ่อเลี้ยงแล้วก็คงจะหาได้ไม่ยากแต่ไม่ใช่ว่าปลายฝันจะคุยกับพ่อเลี้ยงแล้วหรือเรื่องของเธอ และเธอเองก็ไม่ได้ถามอะไรมากเพราะไม่สะดวกคุยกันผ่านโทรศัพท์จึงคิดว่าเดี๋ยวไปคุยกันที่นู่นจะดีกว่า

"เห็นว่าคุณปลายฝันจะให้คนเข้าพักนะครับ ทางคอนโดก็ไม่ได้สืบว่าเป็นใครเพราะคนยังไม่ได้เข้าเห็นบอกว่าวันที่ 31 จะพาคนเข้ามา"

ผู้ติดต่อประสานงานคอนโดคุยกับพิภพ

"คุณพลอยคุณก็สนิทกับปลายฝันไม่น้อย คุณว่าปลายฝันจะพาใครเข้ามาพักที่คอนโดหรือถึงยกเลิกการให้เช่าคอนโดแบบนั้น"

พิภพถามภรรยา

"พลอยเองก็ไม่รู้ค่ะคุณพิภพหรือจะให้พลอยไปถามปลายฝันให้ดีค่ะ"

พลอยไพลินพูดขึ้น ทำให้พิภพหันมามองหน้าภรรยา เมียเขานี้ก็เบื่อจังเลย จะไปถามเพื่อ เขาแค่ให้เฉยๆว่าใครกันที่จะมาอยู่

"คุณไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอกครับ ช่วงปลายเดือนนี้คุณปลายฝันน่าจะเข้ามาในกรุงเทพฯ คุณแค่ชวนเขามากินข้าวหรือไปเที่ยวอะไรบ้างเผื่อจะได้ซึมซับความรู้กับเขาบ้าง"

พิภพพูดแล้วก็เดินหนีไป ทำให้พลอยไพลินโกรธไม่น้อยที่เขาพูดขนาดนั้น

"น้องปายเมื่อไหร่น้องจะมาเที่ยวกรุงเทพฯบ้างล่ะพี่อยากพาน้องเที่ยวกรุงเทพฯบ้างจัง"

พลอยไพลินถามขึ้นเมื่อโทรไปหาปลายฝัน

"พี่พลอยเป็นอะไรหรือป่าวค่ะ น้ำเสียงฟังดูไม่ดีเอาเสียเลย"

ปลายฝันถามขึ้น

"ป่าวหรอกจร๊ะ พี่ก็แค่เหงาๆเท่านั้นเอง อยากมีคนพูดคุยด้วยพี่ก็เลยคิดถึงน้องปลายฝัน"

พลอยไพลินพูดขึ้น

"ค่ะ พี่มีอะไรก็พูดออกมาได้นะคะ สิ้นเดือนนี้ปลายว่าจะไปกรุงเทพฯอยู่พอดี "

ปลายฝันพูดขึ้น

"จริงๆหรือจร๊ะดีเลยพี่จะได้มีเพื่อนคุย มาพักกับพี่ที่บ้านหรือป่าว หรือว่าน้องจะไปมีธุระจึงมากรุงเทพกันล่ะ"

พลอยไพลินพูดน้ำเสียงอย่างตื่นเต้น

"พอดีปลายมีธุระนิดหน่อยค่ะเพื่อนปลายเจอปัญหานิดหน่อย จึงอยากที่จะไปอยู่ที่กรุงเทพฯปายเลยให้เขาอยู่คอนโดไปก่อน แต่เขาก็ต้องหางานทำพี่พลอยอยู่กรุงเทพฯพอจะรู้จักที่ทำงานแถวคอนโดวรโชติหรือป่าวค่ะ ที่รับคนท้องเข้าทำงาน "

ปลายฝันถามขึ้นเพื่อที่จะหางานให้ต้นข้าวด้วย

"พี่เองก็ไม่ค่อยรู้จักเลย เอาแบบนี้ได้ไหมเดียวพี่ถามๆดูให้ ว่าแต่เพื่อของปลายฝันชื่ออะไรล่ะ"

พลอยไพลินถามขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"เพื่อนปลายชื่อต้นข้าว เหมสวัสดิ์ค่ะ น่าจะท้องได้ประมาณ 5 เดือนแล้ว ยังไงไปก็ฝากพี่พลอยด้วยนะคะ"

ปลายฝันพูดขึ้น แต่ในใจก็รู้สึกผิดไม่น้อยที่เขาเอาความลับของเพื่อนขึ้นมาพูด แต่ถ้าเขาไม่ทำแบบนี้ เขาจะหางานให้ต้นข้าวได้อย่างไร แล้วถ้าคนรับเขาทำงานไม่รู้ว่าท้องเขาคงจะให้งานหนัก

"นี่ค่ะผู้หญิงที่ชื่อนี้จะมาพักห้องที่พ่อเลี้ยงซื้อให้ปลายฝันแล้วอีกอย่างเขาต้องหางานทำแถวๆนั้นด้วยถ้าเป็นไปได้คุณก็ช่วยเขาหางานด้วยก็แล้วกัน เขาน่าท้องได้ห้าเดือนแล้ว"

พลอยไพลินยื่นกระดาษให้สามีแล้วก็เดินหนีไป เป็นสามีมองดูกระดาษในมือแล้วก็รู้สึกผิดที่ว่าภรรยาก่อนหน้านี้

"แม่ครับคนที่ปลายฝันจะให้มาอยู่ชื่อต้นข้าว เหมสวัสดิ์เห็นว่าน่าจะท้องได้ห้าเดือนแล้วและอยากหางานทำแถวนี้ด้วย"

พิภพรายงานแม่เลี้ยง หลังจากฟังสักพักแม่เลี้ยงก็คิดได้ว่าเป็นใคร

"งั้นก็หางานให้น้องเถอะเขาน่าจะมีความลำบากอยู่มากเลยทีเดียว และผู้หญิงคนนี้ก็เป็นเพื่อนของปลายฝันด้วย"

แม่เลี้ยงพูดขึ้น หลังจากได้งานแล้วปลายฝันก็แจ้งต้นข้าวทันที

"ต้นข้าวเราขอโทษนะที่เราบอกเรื่องแกกับคนอื่นน่ะแต่มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้แกได้งาน เราหางานให้ได้แล้วแหละ ทำบัญชีอยู่โรงแรมข้างๆกับคอนโดวรโชติ แกสะดวกหรือป่าว"

ปลายฝันถามขึ้นเมื่อเพื่อนรับโทรศัพท์แล้ว

"สะดวกสิขอบใจแกมากเลยนะปลายฝัน ลำพังคนท้องก็แทบไม่มีใครรับเข้าทำงานอยู่แล้ว ถ้าแกไม่พูดเรื่องนี้ออกไปสักวันเจ้าของที่ทำงานก็รู้ และก็จะถูกไล่ออกอยู่ดี ขอบใจแกมากจริงๆนะ"

ต้นข้าวพูดด้วยความดีใจ

"พรุ่งนี้ปลายจะเข้ากรุงเทพฯนะค่ะ พอดีนัดกับเพื่อนไว้"

ปลายพูดกับพ่อเลี้ยงตะวัน

"ไอ้เพื่อนกลุ่มเดิมนั้นหรือ ไปก็อย่าไปเซอซ่าละ รู้บ้างว่าคนไหนควรคบคนไหนไม่ควรคบ ผมจะให้วันดีไปเป็นเพื่อนก็แล้วกัน"

ตะวันพูดขึ้น ถึงจะฟังดูแปลกๆ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพอดีว่าปายนัดกับเพื่อนไว้แล้ว แ ละก็นัดกับพี่พลอยไพลินไว้ด้วย ไม่จำเป็นต้องมีคนไปเป็นเพื่อนหรอกค่ะ"

ปลายฝันพูดขึ้น

"ก็ดีเธอนัดไว้มันคือเพื่อนที่อยู่กรุงเทพฯ คุณพลอยไพลินเองก็อยู่กรุงเทพฯ แต่เธอต้องนั่งเครื่องไปจากเชียงใหม่ไม่มีคนไปด้วยเพราะฉะนั้นห้ามปฏิเสธที่จะให้วันดีไปด้วยไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องไปหรอก"

ตะวันพูดขึ้น

"งั้นก็ได้ค่ะให้วันดีไปด้วย ปลายไปจองตั๋วเลยนะคะ"

ปลายฝันพูดขึ้นและไปแจ้งข่าวกับวันดี วันดีดีใจมากที่ได้ไปกรุงเทพ เพราะเธอไม่เคยไปมาก่อน ตอนเช้าปลายฝันก็ตื่นทำกับข้าวปกติกินข้าวเสร็จแล้วก็อาบน้ำแล้วแต่งตัวเพื่อที่จะไปขึ้นเครื่อง จองเครื่องไว้ตอนเย็นแต่ปลายฝันคิดที่จะไปก่อนเวลา เพื่อจะได้ให้วันดีได้เดินเที่ยวชมสนามบินด้วย นานๆปลายฝันจะได้ออกจากบ้านทีหนึ่งเธอจึงแต่งหน้าจัดเต็มตามแบบฉบับที่เธอชอบแต่งตอนออกงาน ใส่สายเดี่ยวชุดหมีสีดำ มองแล้วเป็นสาวที่มั่นไม่น้อย ส่วนหนูดีใส่ชุดเดรสสีชมพูอ่อนที่ซื้อมานานแล้วเพราะวันๆก็รู้แต่ในไร่จึงไม่ได้ใส่ไปไหน ส่วนใบหน้าก็แต่งเติมด้วยเครื่องสำอางที่ปลายฝันช่วยแต่งให้ ทั้งสองไปลาพ่อเลี้ยงกับป้าสายและขึ้นรถตู้ออกไป หลังจากที่พ่อเลี้ยงได้มองหน้าปลายฝัน ยามที่เธอแต่งอย่างฉบับจัดเต็มของเธอก็ทำให้พ่อเลี้ยงคิดถึงคืนนั้น และก็อยู่ไม่เป็นสุขอีกแล้ว น่าจะชอบปลายฝันในลุกนี้จริงๆ

"ป้าสายพวกเขาสองคนไม่ได้จองตั๋วตอนเย็นหรือครับทำไมเขารีบออกไปกันจัง"

พ่อเลี้ยงถามแม่บ้านขึ้น

"ใช่ค่ะเห็นว่าจองไว้ตอน 19:00 น แต่ที่รีบออกไปเพราะวันดีไม่เคยไปไหน คุณปลายฝันจึงอยากจะออกไปก่อนเวลาเพื่อที่จะไปสำรวจสนามบิน"

ป้าสายพูดขึ้น ตะวันก็เดินจากไป