หลังจากที่ตะวันไปที่ผับแล้วก็เอาโทรศัพท์มาดูที่ปลายฝันตั้งหน้าโปรไฟล์ facebook ขึ้นว่าผับตะวันแล้วเขาก็นำรูปที่ตะวันถ่ายไว้ในโทรศัพท์ออกมาเป็นรูปโปรไฟล์ ตะวันจึงโทรไปหามานพเพื่อนที่อยู่นครพนมบอกให้เพิ่มเพื่อนกับเขาทางเฟสบุ๊ค"โถแต่ก่อนมึงไม่อยากจะมีเฟสทำไมตอนนี้ถึงมีเฟสได้ว่ะ"มานพถามขึ้น"แล้วมันไม่ดีหรอวะถ้ากูมีเฟสนะ"ตะวันพูดขึ้น"ก็ดีน่ะสิเพราะมึงทำงานเกี่ยวกับผับถ้ามึงเข้าถึงคนจำนวนมากได้ก็จะเป็นผลดีต่อมึงแล้ว อีกอย่างมันมีประโยชน์กับการที่มึงจะไปหาแหล่งซื้อเหล้าซื้อเบียร์พวกนี้ด้วยจะได้ของที่ถูกและดีขึ้น"มานพพูดแล้วเพิ่มเพื่อนตะวันไป หลังจากที่ตะวันเพิ่มเพื่อนไปหลายๆคน เขาก็นึกสงสัยเกี่ยวกับการแต่งงานของของขวัญจึงเข้าไปดูในเฟสของของขวัญ ก็พบว่าไม่ได้มีการแต่งงานหรืออะไรทั้งนั้น ตะวันจึงเข้าไปดูเฟสของธาวินเขาก็พบกับรูปแต่งงานตรงหน้าโปรไฟล์จึงกดเข้าไปดูก็พบว่าเป็นธาวินกับของขวัญจริงๆด้วย เขาช่างโง่เง้าเสียเหลือเกิน วันนั้นมันน่าจะเป็นข่าวใหญ่พอสมควร แต่เพราะเขามัวแต่อยู่ในไร่ไม่สนใจโทรทัศน์ข่าวคราวใดๆและไม่เล่นโซเชียลจึงทำให้เขาเหมือนคนโง่ มีคนงานในไร่พยายามที่จะพูดแต่พอแม่เลี้ย
ผับของตะวันเองไปได้สวยแล้ว ทางด้านแม่เลี้ยงก็เห็นเป็นอย่างดีจึงยอมที่จะให้ลูกชายจัดการไร่เองทั้งหมดรวมกับรายได้ของไร่ตะวันด้วย เขาจึงเรียกลูกชายทั้งสองกับลูกสะใภ้มาพร้อมๆกันที่ไร่ตะวัน"คุณพลอยไพลินฝากคุณหนูทั้งสองไว้กับป้าก็ได้นะ"ป้าสายพูดขึ้นเมื่อทั้งสี่เข้ามาถึงบ้านไร่ วันจึงเดินออกมาอุ้มน้องพริมและป้าสายก็จูงมือน้องพร้อมไป ทั้งสองจึงเข้าไปนั่งรอแม่เลี้ยงที่ห้องทำงานตะวัน ซึ่งตะวันก็นั่งรอพวกเขาอยู่แล้ว เมื่อคนทั้งสองมาปลายฝันจึงยกของว่างไปให้ทั้งสอง พลอยจึงยกน้ำส้มเข้าไปให้"สวัสดีคะพี่พิภพพี่พลอย ลองชิมขนมดูหน่อยค่ะปลายทำเองเลยนะ คุ๊กกี้สามรสค่ะ "ปลายฝันพูดและยื่นขนมให้กับพลอยไพลินลองชิม พลอยไพลินถือจานมาและหยิบไปหนึ่งชิ้นและวางจานลง ไม่นานแม่เลี้ยงก็เดินเข้ามานั่งอยู่หัวโต๊ะ ตะวันกับพิภพก็นั่งข้างๆและถัดมาปลายฝันกับพลอยไพลินก็นั่งตรงข้ามกัน"วันนี้ที่แม่เรียกทั้งสองมาก็เพราะว่าแม่เห็นว่าเกือบหนึ่ง ปีที่ผ่านมานี้ไร่ของตะวันดำเนินไปด้วยความสะดวกแล้ว แม่ต้องขอบคุณที่ปลายฝันเข้ามาช่วยตะวันดูแลไร่ ค่าใช้จ่ายในไร่ของตะวันลดน้อยลงแต่ก็ไม่ทำให้คนงานเดือดร้อน รวมทั้งค่าน้ำค่าไฟค่ากินค่
"ที่แท้พ่อเลี้ยงตะวันกับคนพิภพก็เป็นพี่น้องกันหรือคะ เห็นเป็นข่าวใหญ่โตก็ไม่เห็นออกมายอมรับหลายๆคนนึกสงสัยและนำรูปมาเปรียบเทียบกันที่แท้พวกคุณก็หลอกสังคมอยู่นี่เอง ว่าพวกคุณไม่ใช่พี่น้องกันทั้งที่พวกคุณเป็นพี่น้องกัน"ของขวัญพูดขึ้นอย่างคนที่เหนือกว่าเขาเอาคำนี้ไปบอกนักข่าวรับรองว่าเป็นข่าวดังแน่ๆ"ผมไม่เคยบอกใครว่าผมกับตะวันไม่ใช่พี่น้องกัน และก็ไม่เคยยอมรับที่ไหนว่าเราเป็นพี่น้องกัน คุณว่าจริงหรือเปล่าครับ แล้วถ้าคุณจะเอาจุดนี้มาเป็นข้อได้เปรียบของพวกผมคุณคิดน้อยเกินไปแล้วล่ะครับคุณของขวัญ ตอนนี้ธุรกิจของผมก็ไปในทิศทางที่ดี ตะวันเองก็ไปในทิศทางที่ดีตอนนี้ถ้าทุกคนรู้ว่าเราเป็นพี่น้องกันชื่อเสียงของเราก็จะผลักดันกันครับ แต่เมื่อก่อนมันไม่ใช่เพราะถ้าทุกคนรู้ว่าพวกเราเป็นพี่น้องกันรั้งแต่จะฉุดให้อีกคนลงต่ำมา เพราะตะวันทำตัวเองไม่ได้เรื่อง มีแม่เลี้ยงที่พลอยอุ้มชูอยู่เท่านั้น คุณคงเข้าใจนะครับว่าทำไมผมไม่ออกมายอมรับว่าเขาคือน้องแต่ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธนะครับ"พิภพพูดขึ้นให้ของขวัญกระจ่าง แม่เลี้ยงเป็นคนวางแผนเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้นให้เขาทั้งสองคนแยกกันอยู่เพราะเรื่องที่ว่าผู้หนึ่งได้ดี แล้วต้
เรื่องของมานพและต้นข้าว ตะวันแค่แจ้งให้มานพรู้ว่า ต้นข้าวท้องลูกของมานพอยู่และใกล้คลอดออกมาแล้ว และตอนนี้ต้นข้าวอยู่ตอนโดวรโชติ ส่วนเรื่องอื่นๆให้มานพคิดและจัดการกับชีวิตเอาเอง"เพื่อนของคุณและเพื่อนของผมก็มีลูกกันแล้วเนาะ เราแต่งงานก่อนเขาเสียอีกยังไม่มีลูกเลย "ตะวันพูดขึ้น"ปลายว่าเราต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปค่ะ วันนี้พ่อเลี้ยงจะกินอะไรค่ะปลายจะได้ทำให้"ปลายฝันพูดขึ้น"พ่อเลี้ยงอยากกินหนูปลายได้หรือป่าวครับ"พ่อเลี้ยงกระซิบขึ้นทำสีหน้าละลื่น ทำใหคนฟังหน้าแดง พลางใช้มือใหญ่ๆโอบเอวบางจับให้คนตัวเล็กกว่านั่งบนตักตัวเอง"มันยังไม่มืดเลยนะคะ เดียวปลายไปทำกับข้าวนะอุ๊ยๆๆๆ"ปลายฝันพูดขึ้นแต่พ่อเลี้ยงไม่ลดละความพยายามทำให้ปลายฝันร้องออกมา"บางครั้งเราต้องเปลี่ยนช่วงบาง ทำช่วงเดิมซ้ำๆจะมีลูกได้อย่างไร เปลี่ยนช่วงเปลี่ยนบรรยากาศเสียบ้าง"ตะวันเอ่ยเย้า พลางจับคางให้เธอหันหน้ามาหาเขาและบดจูบอย่างเต็มที ปลายฝันก็ไม่ได้ฟืนอะไรเขาตอบสนองพ่อเลี้ยงอย่างไว สักพักก็หันหน้าออก"แต่ไม่นานก็ต้องมีคนมาตามปลายไปทำกับข้าว ปลายไปทำกับข้าวก่อนนะคะ"ปลายฝันพูดขึ้นอย่างหอบๆ พลางพลักอกใหญ่ๆของพ่อเลี้ยงออก"ไม่มี
1ความเสียใจัปลายฝันหญิงสาวที่หน้าตาน่ารัก จิ้มลิ้มคนหนึ่งณวันนี้เธอได้เรียนจบจากมหาวิทยาลัยในเมืองหลวงแล้ว หลังจากที่พวกเธอเรียนจบเพื่อนๆจึงนัดกันไปเลี้ยงฉลองกัน ในคืนนี้อาจจะได้เจอกับเพื่อนเป็นคืนสุดท้ายเพราะว่าเธอต้องกลับบ้านนอกของเธอ "น้ำมนต์เธออย่าลืมชวนรุ่นพี่ที่ชื่อว่ากายที่เคยชอบปลายฝันมาด้วยนะ คืนนี้พวกเราเลี้ยงฉลองกันน่าจะเมาน่าดูยายปลายฝันไม่อยากจะมีแฟนนักพวกเราจับคู่ให้เขาเลยว่ายังไง"มลฤดีโทรศัพท์คุยกับน้ำมนต์ด้วยความเฮฮา และบอกให้เพื่อนชวนรุ่นพี่ที่เคยชอบเพื่อนสาวมางานปาร์ตี้เลี้ยงจบมหาวิทยาลัยกัน น้ำมนต์มองหน้าคนข้างๆ"เดี๋ยวจะลองชวนดูแล้วกันไม่รู้ว่าพี่เขาว่างหรือเปล่านะมีพวกเราทั้งหมด 6 คนใช่ไหมแล้วมีใครพาแฟนมาหรือเปล่าล่ะ"เสียงน้ำมนต์ที่อยู่ปลายสายตอบพลางมองคนที่อยู่ข้าง น้ำมนต์เองตั้งใจจะพาพี่กายไปอยู่แล้วเพราะว่าน้ำมนต์กับพี่กายได้คบกันมาสักระยะหนึ่งแล้ว "แล้วแกอ่ะจะชวนแฟนแกมาหรือเปล่า แฟนแกคบกันมาสักพักแล้วไม่ใช่หรือยังไม่มาเปิดตัวให้เพื่อนๆดูเลยส่วนเราก็ว่าจะพาแฟนมาด้วย"มนฤดีกล่าวขึ้น"พาไปอยู่แล้วล่ะ แล้วพวกแกจะตกใจ"น้ำมนต์กล่าวขึ้นยิ้มๆแล้ววางโทรศัพท์ไป"แ
2แผน"ห๊ะ อะไรนะปลายฝันไม่ได้มาด้วยหรอกหรือ หมดสนุกเลยที่นี้อุตส่าห์ชวนเพื่อนพี่กายมาให้ด้วยแล้วนะ นี้พี่กายแฟนเราเอง"น้ำมนต์กล่าวขึ้น"ว้าวๆ ไปคบกันตอนไหนเนี้ย เห็นพี่กายจีบปลายฝันตั้งนานสองนานเสร็จยัยน้ำมนต์เสียแล้ว"มลฤดีกล่าวขึ้น"ปลายฝันแชทมาบอกเรานะว่ากำลังจะกลับนครพนมเลย บอกว่าย่าเสียเราในฐานะเพื่อนต้องไปงานศพย่าของปลายฝันหรือป่าว"ต้นข้าวเอ๋ยขึ้น"ก็มันไม่ได้บอกพวกเรามันบอกแกคนเดียวไม่ใช่หรือก็แสดงว่ามันไม่ต้องการให้พวกเราไปหรอกถ้ามันอยากให้พวกเราไปมันต้องบอกแล้วแหละ"น้ำมนต์กล่าวขึ้น ต้นข้าวไม่คิดว่าเพื่อคนที่อยู่แก็งเดียวกันจะเป็นอย่างนี้ ต่อหน้าปลายฝันทุกคนดีกับปลายฝันกันทุกคน"งั้นเดียวเราไปคนเดียวก็ได้"ต้นข้าวกล่าวขึ้น แต่ก็ไม่มีใครสนใจสักเท่าไหร่ ต่างคนต่างสนุกกับปาร์ตี้กัน สักพักก็เมามาย ต้นข้าวได้สติอยู่คนเดียวเพราะเขาไม่ดื่มมากเพราะตอนเช้าเขาต้องรีบออกเดินทาง นั่งไปในใจก็คิดมาเพื่อนในกลุ่มตอนเรียนก็เหมือนรักกันดี แต่พอถึงวันจบทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ งานศพย่าเพื่อนก็ไมไปแถมยังไม่มีน้ำใจจะใส่ซองหรือคำปลอบใจอีก"เราเสียใจด้วยนะปลายฝัน พรุ่งนี้เราก็จะกลับบ้านแล้ว เดียวรืนนี
3สอดรู้สอดเห็น"ยัยต้นข้าวนี้มันเล่นตัวนักนะ อุตส่าห์หาผู้ชายให้ทั้งคน ใครนะที่พี่ท๊อปบอกนั่น ชื่ออะไรนะ"น้ำมนต์กล่าวขึ้นหลังได้ฟังพี่กายเล่าให้ฟังว่าเพื่อนสาวทำแสบมาก"บิัวตี้เป็นกระเทยที่อยู่ใกล้ๆกับผับที่เราเข้านั้นแหละ หลอกให้ไปส่งยัยต้นข้าว และขับอ้อมเมืองเพื่อมาส่งนางที่หอข้างผับ ตลกไหมล่ะเพื่อนเธอ"กายพูดขึ้น"บิ้วตี้นี้มันเพื่อนปลายฝันนิไปรู้จักกับต้นข้าวได้อย่างไรกัน หรือยัยปลายฝันมันไม่ได้กลับบ้านมันจริงๆแต่ไม่อยากไปกินเลี้ยงกับเราเลยไปอยู่กับบิ้วตี้แล้วให้บิ้วตี้มาป่วนพี่ท๊อปเพราะมันรู้เรื่องของเราจากต้นข้าว แล้วไม่พอใจ แน่ทำไมสองคนนี้ร้ายจัง"น้ำมนต์กล่าวออกไปเพราะตัวเองคิดแบบนั้น"ปลายฝันเราขอบคุณแกเรื่องเมื่อคืนด้วยนะที่บอกให้บิวตี้มาส่งเรานั่นนะ แล้วเรามีอะไรจะเล่าให้เธอฟัง"ต้นข้าวพูดคุยกับปลายฝันทางโทรศัพท์"จร้ามีอะไรหรือป่าว บิ้วตี้เองก็บอกว่าไม่ได้อะไรมากหรอกได้นั่งรถชมเมืองอีกด้วย"ปลายฝันถามขึ้น"เรื่องของเพื่อนๆเรานั้นแหละเราว่า เขาไม่ได้โอเครกับเราตั้งแต่แรกแล้วป่ะ อันนี้เราไม่ได้จะปั่นอะไรนะ เรื่องเมื่อคืน ทุกคนพาแฟนมาหมดและมีผู้ชายเพื่อนพี่กายอีกสองคน ซึ่งมอ
4แม่เลี้ยงนวลจันทร์เช้าวันถัดมาต้นข้าวก็มาถึงและขอพักที่บ้านปลายฝันเพราะทางมาจากบ้านตัวเองก็ไกลอยู่พอสมควร และเธอเองกะจะอยู่จนงานจบแล้วค่อยกลับ "ปลายฝันขอแสดงความเสียด้วยอีกรอบนะแก "ต้นข้าวกล่าวขึ้นอีกรอบเมื่อเจอหน้ากันเพื่อน"จร้ารู้แล้วล่ะ แค่แกมาก็ขอบคุณมากแล้ว"ปลายฝันกล่าวขึ้น"เราได้งานที่ตัวอำเภอพอดีพ่อหาไว้ให้นะ แกเสร็จจากงานย่าแก่แล้วก็ลองหาแถวๆนี้ดูนะถ้าไปได้เดียวให้พ่อหาให้ เราว่าอยู่ใกล้บ้านจะได้ประหยัดค่าที่พักและค่าเดินทางด้วย ตอนไปเรียนก็ไปอยู่กรุงเทพใช้เงินเป็นว่าเล่นเลย ต่อไปนี้ก็ต้องหาเงินแล้วล่ะ"ต้นข้าวพูด เรื่องของคนบ้านนอกก็แบบนี้ ไม่ค่อยมีทรัพย์มากมาย ลงทุนกับการเรียนจบแล้วก็ต้องรีบทำงาน"เราก็กะว่าจะหาแถวนี้หล่ะจะได้ดูแลพ่อกับแม่ด้วย ทีแรกรู้ว่าเราเรียนจบแล้วเราจะมาดูแลย่าที่โรงพยาบาลเพราะย่าก็นอนโรงพยาบาลมาได้สักปีแล้วล่ะ ก่อนที่ท่านจะเสียนะแต่ตอนนี้ก็เหลือแต่พ่อกับแม่แล้ว"ปลายฝันกล่าวขึ้น ทั้งสองช่วยกันจัดโน้นจัดนี่บ้าง บางครั้งก็เข้าครัวเพื่อจะทำอาหารบ้าง ช่วยหั่นผักล้างจานที่แขกมาช่วยงานกินเสร็จ จึงทำให้ไม่มีเวลาที่จะให้พวกญาติๆสอบถามเรื่องส่วนตัวของปลา
เรื่องของมานพและต้นข้าว ตะวันแค่แจ้งให้มานพรู้ว่า ต้นข้าวท้องลูกของมานพอยู่และใกล้คลอดออกมาแล้ว และตอนนี้ต้นข้าวอยู่ตอนโดวรโชติ ส่วนเรื่องอื่นๆให้มานพคิดและจัดการกับชีวิตเอาเอง"เพื่อนของคุณและเพื่อนของผมก็มีลูกกันแล้วเนาะ เราแต่งงานก่อนเขาเสียอีกยังไม่มีลูกเลย "ตะวันพูดขึ้น"ปลายว่าเราต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปค่ะ วันนี้พ่อเลี้ยงจะกินอะไรค่ะปลายจะได้ทำให้"ปลายฝันพูดขึ้น"พ่อเลี้ยงอยากกินหนูปลายได้หรือป่าวครับ"พ่อเลี้ยงกระซิบขึ้นทำสีหน้าละลื่น ทำใหคนฟังหน้าแดง พลางใช้มือใหญ่ๆโอบเอวบางจับให้คนตัวเล็กกว่านั่งบนตักตัวเอง"มันยังไม่มืดเลยนะคะ เดียวปลายไปทำกับข้าวนะอุ๊ยๆๆๆ"ปลายฝันพูดขึ้นแต่พ่อเลี้ยงไม่ลดละความพยายามทำให้ปลายฝันร้องออกมา"บางครั้งเราต้องเปลี่ยนช่วงบาง ทำช่วงเดิมซ้ำๆจะมีลูกได้อย่างไร เปลี่ยนช่วงเปลี่ยนบรรยากาศเสียบ้าง"ตะวันเอ่ยเย้า พลางจับคางให้เธอหันหน้ามาหาเขาและบดจูบอย่างเต็มที ปลายฝันก็ไม่ได้ฟืนอะไรเขาตอบสนองพ่อเลี้ยงอย่างไว สักพักก็หันหน้าออก"แต่ไม่นานก็ต้องมีคนมาตามปลายไปทำกับข้าว ปลายไปทำกับข้าวก่อนนะคะ"ปลายฝันพูดขึ้นอย่างหอบๆ พลางพลักอกใหญ่ๆของพ่อเลี้ยงออก"ไม่มี
"ที่แท้พ่อเลี้ยงตะวันกับคนพิภพก็เป็นพี่น้องกันหรือคะ เห็นเป็นข่าวใหญ่โตก็ไม่เห็นออกมายอมรับหลายๆคนนึกสงสัยและนำรูปมาเปรียบเทียบกันที่แท้พวกคุณก็หลอกสังคมอยู่นี่เอง ว่าพวกคุณไม่ใช่พี่น้องกันทั้งที่พวกคุณเป็นพี่น้องกัน"ของขวัญพูดขึ้นอย่างคนที่เหนือกว่าเขาเอาคำนี้ไปบอกนักข่าวรับรองว่าเป็นข่าวดังแน่ๆ"ผมไม่เคยบอกใครว่าผมกับตะวันไม่ใช่พี่น้องกัน และก็ไม่เคยยอมรับที่ไหนว่าเราเป็นพี่น้องกัน คุณว่าจริงหรือเปล่าครับ แล้วถ้าคุณจะเอาจุดนี้มาเป็นข้อได้เปรียบของพวกผมคุณคิดน้อยเกินไปแล้วล่ะครับคุณของขวัญ ตอนนี้ธุรกิจของผมก็ไปในทิศทางที่ดี ตะวันเองก็ไปในทิศทางที่ดีตอนนี้ถ้าทุกคนรู้ว่าเราเป็นพี่น้องกันชื่อเสียงของเราก็จะผลักดันกันครับ แต่เมื่อก่อนมันไม่ใช่เพราะถ้าทุกคนรู้ว่าพวกเราเป็นพี่น้องกันรั้งแต่จะฉุดให้อีกคนลงต่ำมา เพราะตะวันทำตัวเองไม่ได้เรื่อง มีแม่เลี้ยงที่พลอยอุ้มชูอยู่เท่านั้น คุณคงเข้าใจนะครับว่าทำไมผมไม่ออกมายอมรับว่าเขาคือน้องแต่ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธนะครับ"พิภพพูดขึ้นให้ของขวัญกระจ่าง แม่เลี้ยงเป็นคนวางแผนเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้นให้เขาทั้งสองคนแยกกันอยู่เพราะเรื่องที่ว่าผู้หนึ่งได้ดี แล้วต้
ผับของตะวันเองไปได้สวยแล้ว ทางด้านแม่เลี้ยงก็เห็นเป็นอย่างดีจึงยอมที่จะให้ลูกชายจัดการไร่เองทั้งหมดรวมกับรายได้ของไร่ตะวันด้วย เขาจึงเรียกลูกชายทั้งสองกับลูกสะใภ้มาพร้อมๆกันที่ไร่ตะวัน"คุณพลอยไพลินฝากคุณหนูทั้งสองไว้กับป้าก็ได้นะ"ป้าสายพูดขึ้นเมื่อทั้งสี่เข้ามาถึงบ้านไร่ วันจึงเดินออกมาอุ้มน้องพริมและป้าสายก็จูงมือน้องพร้อมไป ทั้งสองจึงเข้าไปนั่งรอแม่เลี้ยงที่ห้องทำงานตะวัน ซึ่งตะวันก็นั่งรอพวกเขาอยู่แล้ว เมื่อคนทั้งสองมาปลายฝันจึงยกของว่างไปให้ทั้งสอง พลอยจึงยกน้ำส้มเข้าไปให้"สวัสดีคะพี่พิภพพี่พลอย ลองชิมขนมดูหน่อยค่ะปลายทำเองเลยนะ คุ๊กกี้สามรสค่ะ "ปลายฝันพูดและยื่นขนมให้กับพลอยไพลินลองชิม พลอยไพลินถือจานมาและหยิบไปหนึ่งชิ้นและวางจานลง ไม่นานแม่เลี้ยงก็เดินเข้ามานั่งอยู่หัวโต๊ะ ตะวันกับพิภพก็นั่งข้างๆและถัดมาปลายฝันกับพลอยไพลินก็นั่งตรงข้ามกัน"วันนี้ที่แม่เรียกทั้งสองมาก็เพราะว่าแม่เห็นว่าเกือบหนึ่ง ปีที่ผ่านมานี้ไร่ของตะวันดำเนินไปด้วยความสะดวกแล้ว แม่ต้องขอบคุณที่ปลายฝันเข้ามาช่วยตะวันดูแลไร่ ค่าใช้จ่ายในไร่ของตะวันลดน้อยลงแต่ก็ไม่ทำให้คนงานเดือดร้อน รวมทั้งค่าน้ำค่าไฟค่ากินค่
หลังจากที่ตะวันไปที่ผับแล้วก็เอาโทรศัพท์มาดูที่ปลายฝันตั้งหน้าโปรไฟล์ facebook ขึ้นว่าผับตะวันแล้วเขาก็นำรูปที่ตะวันถ่ายไว้ในโทรศัพท์ออกมาเป็นรูปโปรไฟล์ ตะวันจึงโทรไปหามานพเพื่อนที่อยู่นครพนมบอกให้เพิ่มเพื่อนกับเขาทางเฟสบุ๊ค"โถแต่ก่อนมึงไม่อยากจะมีเฟสทำไมตอนนี้ถึงมีเฟสได้ว่ะ"มานพถามขึ้น"แล้วมันไม่ดีหรอวะถ้ากูมีเฟสนะ"ตะวันพูดขึ้น"ก็ดีน่ะสิเพราะมึงทำงานเกี่ยวกับผับถ้ามึงเข้าถึงคนจำนวนมากได้ก็จะเป็นผลดีต่อมึงแล้ว อีกอย่างมันมีประโยชน์กับการที่มึงจะไปหาแหล่งซื้อเหล้าซื้อเบียร์พวกนี้ด้วยจะได้ของที่ถูกและดีขึ้น"มานพพูดแล้วเพิ่มเพื่อนตะวันไป หลังจากที่ตะวันเพิ่มเพื่อนไปหลายๆคน เขาก็นึกสงสัยเกี่ยวกับการแต่งงานของของขวัญจึงเข้าไปดูในเฟสของของขวัญ ก็พบว่าไม่ได้มีการแต่งงานหรืออะไรทั้งนั้น ตะวันจึงเข้าไปดูเฟสของธาวินเขาก็พบกับรูปแต่งงานตรงหน้าโปรไฟล์จึงกดเข้าไปดูก็พบว่าเป็นธาวินกับของขวัญจริงๆด้วย เขาช่างโง่เง้าเสียเหลือเกิน วันนั้นมันน่าจะเป็นข่าวใหญ่พอสมควร แต่เพราะเขามัวแต่อยู่ในไร่ไม่สนใจโทรทัศน์ข่าวคราวใดๆและไม่เล่นโซเชียลจึงทำให้เขาเหมือนคนโง่ มีคนงานในไร่พยายามที่จะพูดแต่พอแม่เลี้ย
หลังจากที่พ่อเลี้ยงกลับมาตอนบ่าย ๆ ก็กินข้าวเสร็จก็ถามหาปลายฝัน ตัววันดี เองก็ทำหน้าลำบากใจ เขาต้องเล่าให้พ่อเลี้ยงฟังหรือไม่ว่าคุณของขวัญมาที่ไร่ ทางคุณของขวัญก็ไม่ได้บอกว่าให้บอกพ่อเลี้ยงสักหน่อยแล้วพ่อเลี้ยงยัง ถามหาปลายฝันอีกไม่ใช่จะเอาเรื่องเขาหรือ วันดีคิดมากเหมือนคนทำผิดใหญ่หลวง"คุณปลายฝันไปทำงานตั้งแต่กลับมาแล้ว หลังจากทำกับข้าวให้พ่อเลี้ยงเสร็จก็ไปทำงานเลย พ่อเลี้ยงจะให้ป้าโทรตามคุณปลายฝันกลับมาหรือเปล่า วันนี้คุณของขวัญเข้ามาหาพ่อเลี้ยงด้วยแต่ก็มานั่งสักพักเขาไม่ได้รอและก็ออกไป"ป้าสายยืนรายงานพ่อเลี้ยงอยู่ พ่อเลี้ยงจึงเหลือบตาไปมองวันดีแป๊บนึง ทำให้วันดีก้มหน้าหลบทันที"โทรให้คุณปลายมาพบผมที่ห้องทำงานแล้วกันครับป้า วันดียกน้ำส้มไปให้ผมกับคุณปลายในห้องทำงานผมด้วย"หลังจากสั่งงานเสร็จพ่อเลี้ยงก็ขึ้นห้องไป ป้าสายจึงรีบโทรตามคุณปลายฝัน และเตรียมน้ำส้มให้ทั้งสองถ้าทั้งสองเข้าห้องทำงานแล้วจะได้ให้วันดียกไป"เป็นอะไรวันดีแกกำลังทำตัวมีพิรุธอยู่ ถ้าคุณปลายกับพ่อเลี้ยงเข้าไปในห้องทำงานแล้วยกน้ำส้มไปให้อย่าทำตัวมีพิรุธ อย่าทำให้น้ำส้มหกเลอะเทอะล่ะเดี๋ยวจะโดนโกรธ"ป้าสายพูดขึ้นและสั
ทางด้านตะวันเมามายได้ไม่นาน คนที่ผับติดต่อไม่ได้ก็ต้องโทรเข้าเบอร์บ้าน เพราะตอนนี้ของเริ่มหมดสต็อกอีกแล้ว พวกเขาต้องให้พ่อเลี้ยงตะวันอนุมัติเท่านั้นจึงต้องเร่ง"พ่อเลี้ยง คนทีผับโทรมาว่าติดต่อพ่อเลี้ยงไม่ได้ เขาว่ามันสำคัญมากป้าเลยเดินมาบอก"ป้าสายขึ้นมาบอกพ่อเลี้ยง"มีรถไปรับคุณปลายฝันกับวันดีแล้วหรือ เดียวผมจะออกไปผับเลยแล้วกันให้พลอยขึ้นมาเก็บห้องให้ด้วยนะครับเอาของพวกนั้นไปทิ้งให้หมดเลย"ตะวันพูดขึ้นพลางชีไปที่มุมห้อง"คนขับรถไปรับคุณปลายตั้งแต่เช้าแล้ว คุณตะวันจะกินอะไรก่อนไหมเดียวป้าไปทำให้"ป้าสายถามขึ้น"ไม่ต้องครับเดี๋ยวคุณปลายกลับมา แล้วให้เขาทำไว้รอผมแล้วกัน ผมอาบน้ำแล้วจะรีบไปพักเลย"ตะวันพูดขึ้นแล้วรีบไปอาบน้ำ ป้าสายจึงให้พลอยขึ้นมาทำความสะอาด แล้วให้คนงานขึ้นมายกของที่พ่อเลี้ยงต้องการทิ้ง ตะวันออกมาจากห้องน้ำเห็นพวกคนกำลังขนของลงไปเขาก็ไม่ได้ใส่ใจ และออกไปจากบ้านขับรถออกไปทันที"แม่เลี้ยงพ่อเลี้ยงออกไปแล้วค่ะ แล้วก็ให้คนงานขนของในห้องพ่อเลี้ยงออกไปทิ้งเป็นจำนวนหนึ่งน่าจะเป็นของของคุณของขวัญ"ป้าสายโทรไปรายงานแม่เลี้ยง"ดีแล้วล่ะเตรียมตัวรับมือกับของขวัญให้ดีแล้วกันเหมือ
หลังจากที่ทั้งสามจากไปตะวันก็นั่งอยู่ที่เดิม ทุกคนรู้เรื่องเกี่ยวกับของขวัญเพราะเล่นโซเชียลแต่เขาเองไม่รู้ และคิดว่าแม่ใส่ร้ายอีก ตะวันปกติอยู่แต่ในไรและเป็นหัวหน้าของทุกคน พอรู้เรื่องที่ว่าทุกคนรู้หมดยกเว้นตัวเขา เอาเข้าจริงๆมีคนพูดกับเขาหลายคนแต่เขาฟังขวัญเพียงคนเดียวจึงทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ ใช้ความแค้นครั้งนี้ขวัญต้องได้รับบทเรียน"อยากพักโรงแรมของพี่ที่ไหนจองได้เลย ถ้าแกพักที่คอนโดวรโชติห้อง1113ได้ ของที่แกซื้อให้ปลายฝันเขายกให้เพื่อนอยู่แล้ว"พิภพทิ้งข้อความไว้ให้น้องชายอ่าน แต่ตะวันไม่อยู่แล้ว กรุงเทพไม่เหมาะกับเขาเลยสักนิด"ผมจะกลับแล้วครับ พี่ช่วยจัดการทุกอย่างให้ผมด้วยผมจะกลับเชียงใหม่เลย"ตะวันพิมพ์ข้อความกลับไป เขาไม่ต้องการคุยกับใครทั้งนั้น รถที่มารับเขากลับไปส่งที่สนามบิน และมีผู้ติดตามเขากลับหนึ่งคนเป็นคนของคุณพิภพ เพราะกลัวน้องชายจะเกิดเรื่องจึงให้คนติดตามกลับไปด้วย พิภพแจ้งกับคนรถทางให้ให้มารอรับเมื่อตะวันใกล้ถึง ตะวันเพียงแค่นั่งเครื่องบินแล้วก็นั่งรถได้ต่อเลย พอมาถึงไร่ป้าสายก็วิ่งไปลากกระเป๋าแล้วลากขึ้นห้องโดยไม่พูดอะไรทั้งนั้น เพราะแม่เลี้ยงได้โทรมากำชับแล้ว พ่อ
ราวๆ 10:00 น. ก็มีรถตู้มาจอดหน้าบ้านป้าสายก็นึกว่าใครจึงวิ่งมาดูก็เห็นคนขับรถเดินออกมาแล้วขึ้นห้องของพ่อเลี้ยงไปพร้อมกับลากกระเป๋า 1 ใบลงมาจากห้องพ่อเลี้ยงและพ่อเลี้ยงก็เดินตามลงมา"ป้าผมจะไปทำธุระ 2-3 วันนะฝากบ้านด้วยนะครับ"ตะวันพูดเสร็จก็ขึ้นรถตู้ไปทันที ป้าสายได้แต่ยืนงง พ่อเลี้ยงเองเมื่อเห็นปลายฝันแล้ว ก็รู้สึกว่าขนาดเขาอยู่กับปลายฝันมาตั้งนาน พอเห็นแต่งตัวแบบนี้ยังเกิดอารมณ์ได้เลย แล้วถ้ามีคนไม่หวังดีกับปลายฝันเข้าจะทำอย่างไร และที่ปลายฝันบอกว่าจะไปเจอเพื่อนที่กรุงเทพฯอาจจะเป็นกลุ่มเดียวที่ใส่ยาพันธ์นั้นกับปลายฝัน เพราะว่าคนอย่างปลายฝันก็คงไม่รู้หรอกว่า ตัวเองถูกยาพันธ์นั้นในคืนนั้นก็คงจะคิดว่าตัวเองเมา จึงรีบที่จะตามปลายฝันไปแต่ตัวเขาไม่ต้องการให้ปลายฝันรู้ ส่วนเรื่องตั๋วเครื่องบินเขาก็โทรไปเช็คแล้วปลายฝันกับหนูดีขึ้นลำนี้แต่เขาต้องพยายามที่จะไม่ให้ทั้งสองรู้ว่าเขาตามไป หลังจากลงจากเครื่องบินแล้วปลายฝันก็รอต้นข้าว เพราะต้นข้าวบอกว่าจะมาถึงพร้อมๆกับเธอ"ปลายฝันคิดถึงจังเลยเมื่อตะกี้เห็นพ่อเลี้ยงด้วยไปไหนแล้วล่ะ"ต้นข้าวพูดขึ้นเมื่อมาถึงเพื่อนแล้ว"ตาฝาดแล้วล่ะเราไม่ได้มากับพ
"ต้นข้าวถ้าว่างโทรมานะ"ปลายฝันทิ้งข้อความไว้ให้ต้นข้าว พอรู้ว่าเรื่องนี้ไม่อยากจะพิมพ์ผ่านข้อความเพราะข้อมูลพวกนี้จะมีคนอื่นรู้เห็นต้องโทรคุยกันเท่านั้น"ปลายฝันว่าอย่างไรหรือ"ต้นข้าวถามขึ้นขณะโทรมาหาปลายฝัน"เราได้คอนโดแล้วนะชื่อว่าวรโชติอยู่แถวๆสยามถ้าแกหางานก็น่าจะหาแถวๆนั้นเผื่อจะได้สะดวกต่อการเดินทางสิ้นเดือนนี้ย้ายของเข้ามาได้เลย จะให้เราไปรับแกที่นครพนมหรือว่าแกจะมาหาเราที่เชียงใหม่หรือว่าเราจะนัดเจอกันที่กรุงเทพฯเลย"ปลายฝันรีบพูดเรื่องของตัวเอง เพราะกลัวว่าเพื่อนจะลำบากใจในการพูด"งั้นเรานัดเจอกันที่กรุงเทพฯก็แล้วกันนะ แกว่างวันเสาร์อาทิตย์ใช่ไหมงั้นวันอาทิตย์ที่ 31 เจอกันนะ"ต้นข้าวพูดขึ้น ใจชื้นขึ้นมาบ้างอย่างน้อยก็ยังมีที่อยู่และตอนนี้เขาต้องทำการยื่นสมัครงานไปแถวๆคอนโดที่พักถึงแม้จะสงสัยอยู่ไม่น้อย ว่าทำไมปลายฝันถึงหาคอนโดได้ แต่ในระดับพ่อเลี้ยงแล้วก็คงจะหาได้ไม่ยากแต่ไม่ใช่ว่าปลายฝันจะคุยกับพ่อเลี้ยงแล้วหรือเรื่องของเธอ และเธอเองก็ไม่ได้ถามอะไรมากเพราะไม่สะดวกคุยกันผ่านโทรศัพท์จึงคิดว่าเดี๋ยวไปคุยกันที่นู่นจะดีกว่า"เห็นว่าคุณปลายฝันจะให้คนเข้าพักนะครับ ทางคอนโดก็ไม่ไ