กระจ่าง

"แม่จะพูดอะไรของแม่ครับ แม่รับไม่ได้หรือที่ลูกสะใภ้สุดที่รักของแม่คิดจะโกงไร่ ซึ่งเป็นเงินของแม่เลี้ยงเองด้วย"

ตะวันพูดด้วยความโมโห ตอนนี้มินร้องไห้หนักมาก

"วันก่อนตอนกลางคืนปลายฝันได้โทรมาคุยกับแม่เลี้ยงเพื่อที่จะขอร้องให้แม่เลี้ยงจ่ายเงินคนงานทั้งไร่ เพราะแม่ได้โอนให้พ่อเลี้ยงตะวันมาบริหารไร่เองแล้ว แต่พ่อเลี้ยงกลับใช้จ่ายเงินหมด ปลายฝันเองจึงให้แม่เลี้ยงช่วยจ่ายให้ไร่ก่อน และได้ส่งข้อมูลการใช้จ่ายเงินเดือนให้แม่เลี้ยงตอนสองทุ่มครึ่ง แม่เลียงเลยส่งให้ฝ่ายบัญชีไร่ใหญ่เลยตอนสองทุ่มสามสิบห้า แม่เลี้ยงและฝ่ายบัญชีของไร่ใหญ่เช็คตอนแปดโมงจนจะอนุมัติเงินอยู่แล้ว ก็มีอีเมลของไร่ตะวันรายงานรายจ่ายเข้าไปอีกตอนแปดโมงครึ่งทำให้ฝ่ายบัญชีเกิดกการสับสน แม่เองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจึงได้โทรมาถามพ่อเลี้ยงตะวัน เพราะแม่เลี้ยงคิดว่า พ่อเลี้ยงตะวันต้องใช้เงินส่วนนี้ทำอะไรโดยที่ปลายฝันไม่รู้หรือป่าว เพราะปลายฝันรายงานจำนวนเงินก่อนหน้านี้แล้ว และอีกห้าหมื่นนั่นต้องอนุมัติภายหลังแม่เลี้ยงแค่โทรมาถาม แม่เลี้ยงไม่คิดเลยว่าเหตุการจะเลยเถิดขนาดนี้ ถ้าแม่เลี้ยงไม่จัดการอะไรเลยทุกคนก็จะคิดว่าเป็นความผิดของปลายฝันลูกสะใภ้แม่เลี้ยง ทุกคนรู้ว่าพ่อเลี้ยงไม่พอใจในภรรยาคนนี้จึงร่วมมือกันรังแกลูกสะใภ้แม่เลี้ยงหรือ แม่เลี้ยงมาในครั้งนี้เพียงแต่ต้องจัดการให้มันเด็ดขาดกับคนที่คิดจะใส่ร้ายลูกสะใภ้แม่เลี้ยงจุดจบจะเป็นอย่างไร

"สมไปเปิดูกล้องวงจรปิดวันก่อน และเมื่อวานดูว่ายังมีไพล์หรือป่าว"

พ่อเลี้ยงกล่าวขึ้น แม่เขาพูดขนาดนี้ตอนนี้ในใจคนงานก็คงจะสงสารปลายฝันไม่น้อย ถ้าเป็นเรื่องจริงเขาแค่ทวงความเป็นธรรมให้เธอทุกเรื่องก็จบแล้ว แต่พอเขามองหน้าผู้เป็นแม่ แม่ไม่มองมาที่เขาเลยสักนิด แล้วเมื่อวานกับวันนี้เหมือนแม่เลี้ยงไม่อยากคุยกับเขาเลยด้วย

"พ่อเลี้ยงครับไฟล์กล้องของวันก่อนหายแล้วครับ และของเมื่อวานมีตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนถึงวันนี้ครับ"

สมพูดขึ้น ทุกคนหันไปมองมินเป็นตาเดียวกัน ถึงแม่เลี้ยงจะไม่ไล่เขาออกเขาก็ไม่มีหน้าอยู่อีกแล้วล่ะ มินร้องห่มร้องไห้ไม่กล้าไปไหนได้แต่ยืนร้องไห้

"แม่เลี้ยงให้โอกาสฝ่ายบัญชีของไร่ตะวันรับผิดเองแล้ว แต่เขาก็ยังจะยืนกรานว่าไม่ผิด ว่าไม่ได้ทำอะไร ถ้าจะถามว่าทำไปเพื่ออะไรเธอก็คงไม่ยอมพูดอีกสินะ งั้นแม่เลี้ยงขอเดาแล้วกัน เพราะเธอชอบพ่อเลี้ยงตะวันมากจนอยากจะอยู่ใกล้ๆเพียงคนเดียว พอเห็นเขามีภรรยาก็คิดว่าภรรยาของพ่อเลี้ยงต้องเป็นศัตรูของตัวเองเหมือนในละน้ำเน่าที่ดูสินะ ที่พระเอกนางเองทะเลาะเลิกกันแล้วพระเองจะหันมามองคนอื่น เธอต้องมองถึงความเป็นจริงถ้าพ่อเลี้ยงสนใจในตัวเธอแล้วเธอไม่ทำเรื่องแบบนี้ แม่เลี้ยงเองก็พอจะรับได้ เพราะประวัติการทำงานของเธอไม่เคยผิดพลาด เธอพลาดอย่างเดียวคือเธอชอบพ่อเลี้ยงตะวันเกินไป ที่แม่เลี้ยงไม่ให้เธอทำงานในไร่ต่อไม่ใช่ว่าเข้าข้างลูกสะใภ้ แต่เป็นเพราะต้องการให้เธอกลับไปทบทวนตัวเองขืนยังอยู่ใกล้ๆพ่อเลี้ยงเธอจะผูกพันธ์คิดว่าพ่อเลี้ยงเป็นของเธอ จนเห็นเขาอยู่ใกล้ผู้หญิงคนอื่นไม่ได้อีก "

แม่เลี้ยงกล่าวขึ้น ทำให้ทุกคนที่อยู่ในนั้นกระจ่าง มินร้องไห้เอามือปิดหน้าตัวเองไว้ เขาอับอายมากสิ่งที่อยู่ก้นบึ่งของหัวใจเขาแม่เลี้ยงรู้ได้อย่างไร แถมยังงัดมันออกมาให้ทุกคนรู้อีก ชายแก่คนหนึ่งเดินเข้าไปหามินและกอดและลากตัวมินออกไป

"สมเมื่อลุงกิจไปส่งลูกสาวเสร็จแล้ว ให้ลุงกิจมาพบแม่เลี้ยงในออฟฟิตด้วย ครั้งนี้ถือว่าจบได้ด้วยดีเงินเดือนของทุกคนจะได้เย็นนี้เหมือนเดิม และขอให้มันจบแค่นี้ครอบครัวของลุงกิจก็เสียใจมากแล้ว ในการทำงานร่วมกันเราต้องให้กำลังใจซึ่งกันและกัน แม่เลี้ยงคิดว่าทุกคนจะเห็นใจลุงกิจและปฏิบัติตัวกับลุงดังเดิม วันนี้ไปทำงานได้"

แม่เลี้ยงพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในออฟฟิศทันทีไม่มองหน้าลูกชายเลยสักนิด แม่เลี้ยงโกรธเขาเป็นแน่ที่โมโหใส่ลูกสะใภ้ของแม่ขนาดนั้น แต่จะให้เขาไปขอโทษเขาไม่รู้จะเริ่มอย่างไรด้วยซ้ำ

"แม่เลี้ยงครับตอนเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันนะผมให้ป้าสายทำกับข้าวเผื่อไว้แล้ว"

ตะวันพูดขึ้นเพื่อชวนแม่คุย

"ไม่หรอก แม่คุยกับลุงกิจแล้วแม่ก็จะกลับแล้วล่ะ พรุ่งนี้เงินเดือนคนงานออก แม่ต้องจัดการเรื่องอีกมากมาย และหวังว่าครั้งหน้าแม่ไม่ต้องมาจัดการในไร่ให้อีกแล้วนะ"

แม่เลี้ยงพูดกับลูกชายด้วยน้ำเสียงธรรมดา จนตะวันเองก็เดาไม่ถูกว่าแม่โกรธหรือไม่โกรธกันแน่ ถ้าแม่ไม่โกรธก็ต้องชวนเขาคุยโน้นคุยนี้สิ แต่น้ำเสียงของแม่ที่คุยมาก็ธรรมดา แม่เลี้ยงไม่สนใจคุยกับพ่อเลี้ยงตะวันเลยสักนิด ถามมาก็ตอบไป และตอนนี้แม่เลี้ยงก็สนใจโทรศัพท์ตัวเองอย่างเดียว

"แม่เลี้ยงให้สมไปตามผมหรือครับ"

กิจมาถึงก็ถามขึ้น เรื่องของลูกสาวเขาผู้เป็นพ่ออับอายไม่น้อย ตอนที่พาลูกกลับบ้านไปเมียเขาตกใจมาก เขาเองยังไม่ทันได้พูดอะไรกับเมียสมก็ไปตามเขามาพบแม่เลี้ยง

"ใช่ แม่เลี้ยงจะถามว่าโกรธแม่เลี้ยงไหมที่แม่เลี้ยงทำแบบนี้"

แม่เลี้ยงถามขึ้นกิจไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ส่ายหัวเล็กน้อย

"นี้เอกสารการสมัครงาน พวกบริษัทพวกนี้ไม่เป็นอันตรายต่อไรของพ่อเลี้ยง ลองให้ลูกสาวเธอไปสมัครดูนะ รู้ใช่ไหมว่าแม่เลี้ยงทำเพื่อตัวของปลายฝันเองด้วย แต่ก็ตัวมินเองด้วยการทำงานใกล้ชิดกับคนที่เราชอบมากๆจะทำให้เขาปักใจชอบกว่าเดิมให้เขาไปเติบโตข้างหน้า ได้เห็นโลกภายนอกไม่ดีกว่าหรือ ได้เห็นผู้ชายที่ดีๆกว่าลูกชายของแม่เลี้ยงเอง ที่เหมือนจะมีฐานะแต่กลับบริหารเงินไม่เป็นเลย โอนเงินให้ดูแลคนงานก็เอาไปใช้หมดจนต้องให้เมียมาขอแม่ให้จ่ายก่อน สอนให้เขาดูคนที่ลึกๆ ไม่ใช้ดูแค่ภายนอก"

แม่เลี้ยงพูดและยื่นเอกสารให้หลายฉบับ

"ขอบคุณแม่เลี้ยงมากครับที่ทำให้มินขนาดนี้ทั้งที่มันก่อเรื่องใหญ่โต ผมว่าผมจะไปขอโทษคุณปลายฝันแทนมินสักหน่อย และขอบคุณนะครับที่ไม่ไล่ผมออก"

กิจพูดขึ้น

"ไม่ต้องมาขอบใจอะไรแม่เลี้ยงหรอกนะ แล้วเรื่องปลายฝันก็ไม่ต้องไปขอโทษอะไรหรอกปลายฝันไม่รู้เรื่องนี้หรอก ถ้าเธอขืนไปขอโทษก็ต้องเล่าให้เขาฟังนานเลย เอาเป็นว่าถ้าปลายฝันมาทำงานที่ไร่ก็ช่วยดีกับเขาและกัน"

แม่เลี้ยงพูดแล้วก็เดินออกไป

"ป้าสายครับเตรียมกับข้าวให้แม่เลี้ยงหรือยังครับ พอดีแม่เลี้ยงไม่อยู่ทานข้าวแล้วนะ ป้าเลยอดเจอแม่เลี้ยงเลย"

ตะวันพูดขึ้น

"ไม่ได้เตรียมเลยจ๊ะเมื่อเช้าแม่เลี้ยงมาทานข้าวกับหนูปลายฝันแล้ว และบอกว่าจะเข้าไร่แล้วออกไปเลยไม่กลับมาอีกแล้วหนูปลายฝันเลยไม่ได้เตรียมไว้"

ป้าสายพูดขึ้น