คอนโดของเธอ

หลังจากที่ตะวันใช้พี่ชายทำงานให้เพียงสามวันเขาก็ส่งเอกสารมาถึงไร่เมื่อสายๆ

"พ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงครับ มีเอกสารจากคุณพิพภมาให้ครับ" ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งหน้าตื่นมาหาพ่อเลี้ยงที่อยู่ในออฟฟิตกลางไร่ ซึ่งจะเป็นกระจกใสทั้งสี่ด้านจนมองเห็นทุกซอกทุกมุมที่คนงานทำอยู่ ด้านในนี้จะมีผู้หญิงหนึ่งคนชื่อมินที่เป็นฝ่ายบัญชี คอยคิดบัญชีให้คนงาน มินเองก็ชอบคุณตะวันไม่น้อยทำให้เขาไม่ค่อยชอบปลายฝันสักเท่าไหร่ที่เข้ามาในตำแหน่งภรรยาพ่อเลี้ยง ในการทำงานมินชอบนั่งจ้องพ่อเลี้ยงตะวันตอนที่เขาเผลอ เพราะมันดูมีเสน่ห์ดี คนงานหลายๆคนก็รู้อยู่ว่ามินชอบพ่อเลี้ยงแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ที่พ่อเลี้ยงจะมีครอบครัว พ่อเลี้ยงเปิดซองเอกสารแล้วดึงของที่อยู่ด้านในออกและเดินออกไปด้านนอกทันที

"นี้ของเธอ"

ตะวันพูดขึ้นพลางยื่นซองเอกสารให้

"อะไรค่ะ"

ปลายฝันเปิดดูที่แรกเขานึกว่าพ่อเลี้ยงจะบังคับให้เขาเซ็นใบหย่าเลยหลังจากแต่งงานได้ไม่ถึงเดือน แต่พอเปิดไปก็ต้องตะลึงมันเป็นกรรมสิทธิ์คอนโดที่กรุงเทพฯ พอเลี้ยงมองอาการตะลึงของปลายฝันก็เกิดความหมั่นไส้

"ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอใช้มารยาอะไรกับแม่เลี้ยงที่จะได้สิ่งนี้ มันคือคอนโดของเธอ และหวังว่าเธอจะโทรไปบอกเขาด้วยว่าเธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการแล้ว และหวังว่าเธอจะตั้งใจทำงานของเธอเป็นอย่างดี และถ้าเป็นไปได้อย่ามาให้ผมเห็นหน้าของคุณจะดีมากๆ"

ตะวันพูดเสร็จก็เดินหนีทันที ทุกคนที่อยู่ที่นั่นได้แต่เงียบเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นถึงหูแม่เลี้ยงทันทีเพราะในไร่มีสายแม่เลี้ยงอยู่แล้ว

"ตืดๆ"

เสียงโทรโทรศัพท์พ่อเลี้ยงตะวันสั่น หลังจากเข้ามาในออฟฟิศได้เพียงไม่นาน เขาจึงหยิบมันออกมาดู

"ไชโยๆ"

ตะวันร้องลั่นจนทำให้มินมองมาที่เขา

"พ่อเลี้ยงเป็นอะไรหรือป่าวคะ ดีใจอะไรขนาดนั้น"

มินถามขึ้นแต่พ่อเลี้ยงไม่ได้ตอบอะไรและออกจากออฟฟิศไปทันที ทางด้านมินเองเห็นซองเอกสารก็นึกว่าพ่อเลี้ยงทำการหย่ากับปลายฝันแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่แพ้กัน ตะวันกลับไปที่บ้านไปเอารถของตัวเองออกไป โดยไม่ได้ให้คนขับรถให้ รีบเร่งไปที่ผับทันทีและไปคุยกับเพื่อนที่คอยจัดการเรื่องทั้งหมดให้เขา และโอนเงินให้ทางผับไปสิบล้านทันที

"แม่เลี้ยงครับคุณตะวันโอนเงินไปที่บัญชีเปิดใหม่ของเขาเอง ซึ่งบัญชีนั้นคุณตะวันแอบเปิดผับที่ตัวเมืองเชียงใหม่ครับ ผับตะวัน โอนทั้งหมดสิบล้านเลยครับ"

ผู้ชายคนหนึ่งโทรมาหาแม่เลี้ยงแล้วรายงานเรื่องนี้

"ขอบใจมากนะ"

แม่เลี้ยงพูดแล้ววางสายไป ตะวันนี้มีความคิดที่จะมีกิจการของตัวเองตอนไหนกันนะ และเธอต้องสืบหาข้อมูลของผับลูกตัวเองอีก ในตัวจังหวัดด้วยเพราะถ้าทุกทีไม่มีแบล็คก็จะลำบากหน่อย ตำหรวจเข้าทีหนึ่งถึงกับกำไรหมดเลยก็ว่าได้ แม่เลี้ยงเองต้องแอบสร้างแบล็กให้ลูกชาย แต่เรื่องที่มีเงินเท่าไหร่ลงหมดนั้นไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่ เพราะตะวันนั้นไม่ได้รับผิดชอบแค่ผับอย่างเดียว ไหนจะคนงานในไรอีก แต่เธอก็จะพยายามช่วยสอนให้ลูกค่อยๆเติบโตเอง พอตกเย็นตะวันก็กลับบ้านมาเหมือนเดิมมีกับข้าวรอแล้ว ส่วนปลายฝันก็ทำอาหารเสร็จกินเสร็จก็กลับไปอยู่ที่ห้องของตัวเอง หลังจากที่พ่อเลี้ยงพูดแบบนั้นปลายฝันก็ไม่ได้ไปตอแยอะไรอีก และเธอเองก็ทำหน้าทีของเธอไป จนทำให้สิตาไม่มีโอกาสที่จะกลั่นแกล้งปลายฝันอีก ทำให้ป้าสายคิดไม่ตกกับเรื่องนี้ เพราะสิตาไม่ทำอะไรสักที ในเช้าวันหนึ่งพ่อเลี้ยงต้องเข้าไปผับในตอนสายเขาจึงตั้งใจจะเข้าไร่ในตอนเช้าเลย พอมาถึงกลางทางก็เจอเข้ากับปลายฝันที่กำลังปั่นจักรยานคู่ใจออกไปทำงาน

"อ่ะนั้นหนูปลายฝันนี้"

หัวหน้าคนงานที่นั่งในรถกระบะข้างหน้าข้างๆคนขับเอ่ยขึ้น ทำให้พ่อเลี้ยงมองออกไปที่เห็นด้านหลังของปลายฝันกำลังปั่นจักรยานอยู่ แผ่นหลังที่เล็กและเว้าได้รูปพอดี ถ้ามองนานๆทำให้เพลินได้เลยทีเดียว พอรถเข้าไปไกลๆ พ่อเลี้ยงเลยโน้มตัวไปข้างหน้าและกดตรงกลางพวงมาลัย ทำให้แตรดังและปลายฝันที่อยู่ข้างหน้าไม่ได้ระวังตัวและกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่ก็เสียหลักหักคอจักยานลงข้างทาง ในรถที่นั่งด้วยกันมาสามคนกับคนขับรถด้วยหัวเราะเสียงดัง ด้านหลักก็ไม่น้อยหน้า "พ่อเลี้ยงไม่กลัวแม่เลี้ยงว่าเอาหรือครับ"

หัวหน้าคนงานพูดพลางมองกระจกข้างดูว่าปลายฝันจะลุกขึ้นได้หรือป่าว ก็เห็นเธอลุกออกมาจากข้างทางได้ก็โล่งออก

"ใครให้ขี่จักรยานขวางถนนกันเล่า ทางยิ่งแคบๆอยู่"

พ่อเลี้ยพูดขึ้นแค่นั้นก็ไปทำงานต่อเพราะสายๆจะเข้าตัวเมือง ทางปลายฝันเมื่อหักหลบรถคันนั้นแล้วก็เห็นว่าเป็นกระบะของคนงานก็เกิดโมโห คนงานไม่เห็นหัวเขาเพราะพ่อเลี้ยงเอากรรมสิทธิ์ที่ดินไปโยนใส่หน้าเขาวันนั้น และพูดเสียงดังให้เขาไม่ต้องไปให้พ่อเลี้ยงเห็นอีกต่อหน้าคนงาน ทำให้พวกนั้นนึกจะแกล้งเขายังไงก็ได้สินะ เผลอๆพ่อเลี้ยงอาจอยู่ในรถคันนั้นไม่อยากนั้นก็เคยบอกให้คนงานกลั่นแกล้งเขาสินะ พอปลายฝันจะขี่จักรยานเพื่อกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง ก็ปรากฏว่ารถนั้นไม่สามารถขี่ได้แล้ว เพราะโซ่ของมันขาดและอีกอย่างแขนเธอก็มีเลือดไหลไม่หยุด แล้วก็มีแผลตรงเข่าทั้งสองอีกด้วยถ้าเหมือนหน้าผากเธอจะได้รับปาดเจ็บเล็กน้อย เธอจึงตัดสินใจโทรไปหาวันดีเพื่อให้วันดีหารถมารับเธอ บางทีกลับถึงเรือนแล้วป้าสายก็ออกมาดู ก็เห็นว่าปลายฝันได้รับบาดเจ็บมากด้วยเลยทีเดียว จึงให้คนขับรถไปส่งโรงพยาบาลและตัวเธอเองก็โทรไปรายงานกับแม่เลี้ยง

"ตะวันช่วงนี้ก็ใกล้จะสิ้นเดือนแล้วที่แกบริหารเงินตัวเองนั่นอย่าลืมมาจ่ายค่าคนงานไร่ตะวันด้วยนะแม่ให้แกไปแล้วที่แกขอไว้ 10 ล้านนั้นแกต้องลองบริหารตัวเองแล้วแหละว่าจะอยู่ได้ถึงกี่เดือน"

แม่เลี้ยงกะว่าจะโทรมาหาลูกชายเพื่อทวงความเป็นธรรมกับปลายฝัน เพราะรถของคนงานตะวันทำให้ปลายฝันบาดเจ็บพอสมควร แต่พอสอบถามป้าสายก็พบว่าลูกของตัวเองอยู่ในรถน่าจะแกล้งน้องเป็นแน่

"แม่ ก็แม่ไม่ได้บอกผมนี่ว่าผมต้องจ่ายเงินคนในไร่ด้วยผมใช้เงินนั้นหมดแล้ว"

ตะวันพูดความจริงออกมา

"อะไรของแกไหนแกบอกว่าแกจะบริหารเงินของตัวเองแล้วยังไม่ถึงเดือนเงินสิบล้านหมดแล้วแกเอาไปบริหารอย่างไรของแกหรือ"

แม่เลี้ยงแสร้งพูดขึ้น

"ผมเอาไปลงทุนครับแล้วผมก็ลงไปหมดแล้วและตอนนี้ก็ยังไม่ได้เพราะฉะนั้นเดือนนี้แม่เลี้ยงต้องเป็นคนจ่ายค่าคนงานก่อน"

ตะวันบอกแม่ไปตามตรง

"งั้นแกจะทำอะไรก็เรื่องของแกเถอะเพราะแกก็บอกแม่เองว่าแกต้องการเงินสิบล้านเพื่อไปบริหารเอง"

แม่เลี้ยงพูดแค่นั้นแล้วก็วางไป ทำให้ตะวันโมโหมาก เขาไม่ได้คิดเรื่องเงินคนงานเลยแล้วเขาก็เอาไปลงผับจนหมดและตอนนี้เหมือนจะมีลูกค้าผลัดเปลี่ยนมาเรื่อยๆ เหมือนธุรกิจของเขากำลังจะไปได้ด้วยดีแต่เรื่องการเงินเองก็ไม่ได้จะมีกำไร มันเป็นซื้อมาขายไปและเสียค่าน้ำค่าไฟต่างหาก ตะวันมองออกไปดูคนงานแต่ก็มองไม่เห็นปลายฝัน ตั้งแต่ที่เขาบอกปลายฝันว่าพยายามอย่ามาให้เขาเห็นหน้า เด็กนั้นก็ทำตามตลอด แต่เขาก็ยังมองออกไปเห็นเธออยู่ทุกวัน แต่วันนี้เลยเวลาเข้างานสักพักแต่ก็ไม่เห็นตะวันจึงเปิดดูรายชื่อพนักงาน ก็ไม่พบชื่อปลายฝันเหมือนวันนี้เธอจะไม่เข้างาน สงสัยที่ถูกแกล้งคงจะเรียกร้องความสนใจโดยไม่เข้างานล่ะมั้งตะวันได้แต่คิดในใจ