"ตะวันค่ะตอนนี้คุณอยู่ไหนค่ะ"เสียงหวานผ่านสายโทรศัพท์มา"ผมอยู่บ้านครับ พึ่งมาถึงกำลังนั่งเคลียงานอยู่เลย"ตะวันพูดขึ้นและพิงหลังไปกับเก้าอี้ ตอนนี้เรื่องไร่เองไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่ผับที่เขาทำกำลังพบปัญหา เนื่องจากลูกค้าเยอะขึ้นทำให้ต้องสต็อกเหล้า ไวน์และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ปริมาณที่เยอะ เพราะตอนนี้เหมือนจะไม่พอ ค่าใช้จ่ายในการทำธุรกิจอะไรนั้นมันต้องเยอะขนาดนี้เลยหรือ ตอนนี้เขาต้องรอเงินที่แม่เลี้ยงเคยพูดไว้อย่างใจจดใจจ่อ"ขวัญคิดถึงคุณค่ะตะวัน คุณคิดถึงขวัญหรือป่าวคะ"ขวัญถามขึ้น"ครับ พอดีช่วงนี้ผมยุ่งๆนะครับ ช่วงนี้ขวัญว่างหรือนี้พึ่งต้นเดือนคุณโทรหาผมสองรอบแล้ว"ตะวันถามขึ้นเพราะปกตินาน ๆ ขวัญจะโทรมาครั้งหนึ่ง ทีแรกตะวันก็คิดว่าผิดสังเกตดูแต่นาน ๆ ไปเขาก็ชิน แต่นี้มันก็ผิดสังเกตุขึ้นมาอีก"ก็ว่างๆนะคะพอดีว่าน่าจะสิ้นปีนี้ทางครอบครัวขวัญน่าจะกลับไปอยู่ที่ไทยแล้ว ตอนนี้ตะวันเล่นเฟสบุ๊คหรือป่าวค่ะ ข่าวคุณใหญ่โตเลยจนแม่ขวัญถามว่า สรุปว่าเป็นยังไง"ของขวัญกล่าวขึ้นช่วงนี้ก็โทรไปหาตะวันบ่อยจริง ๆนั้นและ"อ๋อ ผมไม่สนใจเรื่องพวกนั้นหรอกขวัญ ถ้าแม่คุณจะว่าผม ๆก็ปฎิเสธไม่ได้ที่จะให้แม่
พอถึงตอนเช้าทุกคนที่ตะวันเรียกก็มาพบตะวันที่หน้าบ้าน"วันนี้ที่ผมเรียกทุกคนมาก็เพราะว่าวันนี้มีสมาชิกใหม่มาแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี้คือปลายฝันภรรยาของผม เธอจะมาช่วยแบ่งเบาภาระของผมในไร่ ตอนเช้าเธอจะทำกับข้าวแทนป้าสาย"ตะวันกล่าวยังไม่ทันจบ"พ่อเลี้ยงตะวัน ไม่ได้นะหนูปลายฝันคือแม่เลี้ยงของที่นี่จะให้ทำกับข้าวเองได้อย่างไร"ป้าสายกล่าวขึ้นอย่างตกใจ"ป้าครับป้าแก่แล้วป้าคอยดูแลบ้านช่องและสั่งให้คนทำงานเถอะครับ ถ้าป้าไม่ไว้ใจเด็กนี้ก็ค่อยๆสอนงานเขา และแปดโมงเช้าคุณปลายฝันก็จะเข้าสวนไปทำงานกับแกนะวี"พ่อเลี้ยงตะวันพูดขึ้นจึงทำให้ป้าสายตกใจกว่าเดิม ทางด้านสิตาก็ยิ้มอย่างออกนอกหน้า"พ่อเลี้ยงไม่ได้นะหนูปลายฝันแต่งเข้ามาเป็นนายบ้านนี้จะให้ไปทำงานอีกไม่ได้ไม่ได้"ป้าสายพูดยังไม่ทันจบ"ป้าครับผมไม่ได้ให้เขาทำฟรีๆนะครับ ทั้งงานบ้าน งานไร่ ป้าคิดดูสิคนงานในไรกับคนรับใช้ในบ้าน ผมให้เดือนล่ะหมื่นห้า แต่สำหรับเด็กนี้ผมให้สองหมื่น เธอสนใจทำหรือป่าว"ตะวันบอกกับป้าและหันมาถามปลายฝัน"ทำค่ะ หนูทำได้"ปลายฝันพูดขึ้น จึงทำให้สิตาได้ใจ"งั้นเราก็มีหน้าทีเหมือนกัน ตำแหน่งเดียวกันซึ่งเราสามารถเรียกเธอว่าเธอ
ตะวันฟังที่แม่เลี้ยงบอกให้ทำจึงรีบออกไปจัดการ เงินก้อนนี้เป็นความหวังของผับที่เขาทำอยู่ ยิ่งจัดการเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี ถึงแม้จะไม่พอใจเรื่องคอนโดที่ตัวเองตั้งใจจะซื้อให้ของขวัญก็ตาม เพราะยังไงตอนนี้เขาทั้งสองก็จดทะเบียนสมรสกัน พอถึงเวลาที่จะต้องแยกทางเขาก็จะทำให้กลับมาเป็นของเขาเอง ตะวันออกไปจัดการเรื่องของคนใช้ก่อนเรียกคนงานในไร่ทุกคนมาด้วยจึงเกิดความล้าช้านิดหน่อย แต่ครั้งนี้หวังว่าปลายฝันจะพอใจ และไปคุยกับแม่เลี้ยง เขาเชื่อแล้วจริงๆว่าเพียงปลายฝันพูดขึ้นแม่เลี้ยงก็โทรมาหาเขาโดยตรง ตอนนี้ก็เอาใจเขาสักหน่อยจะได้สมหวังเร็ววัน หลังจากจัดการเรื่องของสิตาต่อหน้าทุกคนเสร็จตะวันก็พาปลายขวัญไปถ่ายบัตรประชาชนใหม่เพราะตัวเขาเองต้องการเอกสารบัตรประชาชนของปลายฝัน ถ้าให้คนอื่นส่งไปทำน่าจะเสร็จเกือบเย็น"ทุกคนไปทำงานได้ ให้เข้าใจตรงกันนะ ป้าดูแลการจัดห้องให้ปลายฝันด้วย เดียวผมจะพาเธอไปถ่ายบัตรประชาชนใหม่ น่าจะกลับเข้ามาเย็นๆ"ตะวันกล่าวขึ้นและเดินเข้าไปหยิบโน๊ตบุ๊คออกมาและก็นั่งรถออกไป ป้าสายพอใจที่พ่อเลี้ยงตะวันทำมาก จึงโทรศัพท์ไปเล่าให้แม่เลี้ยงฟัง ส่วนสิตาโมโหมากจึงโทรไปขอความเห็นใจจากคุณของขวั
หลังจากที่ตะวันใช้พี่ชายทำงานให้เพียงสามวันเขาก็ส่งเอกสารมาถึงไร่เมื่อสายๆ"พ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงครับ มีเอกสารจากคุณพิพภมาให้ครับ" ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งหน้าตื่นมาหาพ่อเลี้ยงที่อยู่ในออฟฟิตกลางไร่ ซึ่งจะเป็นกระจกใสทั้งสี่ด้านจนมองเห็นทุกซอกทุกมุมที่คนงานทำอยู่ ด้านในนี้จะมีผู้หญิงหนึ่งคนชื่อมินที่เป็นฝ่ายบัญชี คอยคิดบัญชีให้คนงาน มินเองก็ชอบคุณตะวันไม่น้อยทำให้เขาไม่ค่อยชอบปลายฝันสักเท่าไหร่ที่เข้ามาในตำแหน่งภรรยาพ่อเลี้ยง ในการทำงานมินชอบนั่งจ้องพ่อเลี้ยงตะวันตอนที่เขาเผลอ เพราะมันดูมีเสน่ห์ดี คนงานหลายๆคนก็รู้อยู่ว่ามินชอบพ่อเลี้ยงแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ที่พ่อเลี้ยงจะมีครอบครัว พ่อเลี้ยงเปิดซองเอกสารแล้วดึงของที่อยู่ด้านในออกและเดินออกไปด้านนอกทันที"นี้ของเธอ"ตะวันพูดขึ้นพลางยื่นซองเอกสารให้"อะไรค่ะ"ปลายฝันเปิดดูที่แรกเขานึกว่าพ่อเลี้ยงจะบังคับให้เขาเซ็นใบหย่าเลยหลังจากแต่งงานได้ไม่ถึงเดือน แต่พอเปิดไปก็ต้องตะลึงมันเป็นกรรมสิทธิ์คอนโดที่กรุงเทพฯ พอเลี้ยงมองอาการตะลึงของปลายฝันก็เกิดความหมั่นไส้"ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอใช้มารยาอะไรกับแม่เลี้ยงที่จะได้สิ่งนี้ มันคือคอนโดของเธอ และหวังว่าเธอจะโ
หลังจากทำงานได้สักพักก่อนที่จะออกไปผับในตัวเมืองก็เริ่มคิดขึ้นได้ ไม่ใช่ว่าเด็กนั้นขี่รถลงข้างทางแล้วโทรไปฟ้องแม่เลี้ยงหรือแล้วก็ทำให้เขาลำบากอีก เขาต้องไปพูดอะไรให้เด็กนั้นช่วยคุยกับแม่เลี้ยงดีนะ พอคิดที่จะข่มขู่ปลายฝันเสร็จก็ขับรถเข้าไปในบ้านอีกครั้ง ปลายฝันไม่ได้อยู่ในเรือน"วันดี ป้าสายอยู่ไหนล่ะ แล้วเห็นปลายฝันบ้างหรือป่าว วันนี้ไม่เห็นไปทำงานที่ไร่"พ่อเลี้ยงถามขึ้นเมื่อเห็นวันดีอยู่บ้าน"ป้าสายพาคุณปลายฝันไปหาหมอค่ะ พอดีคุณปลายฝันขี่จักยานลงข้างทางเจ็บหนักพอสมควร ป้าสายเห็นว่าสมควรไปหาหมอก็เลยพาไป โน้นค่ะรถเข้ามาพอดี"วันดีรายงานยังไม่จบดีรถที่ไปส่งที่โรงพยาบาลก็มาเสียก่อน ปลายฝันก้าวลงจากรถตะวันจึงรีบวิ่งเข้าไปอุ้มปลายฝันและพาเข้าเรือนไป และล็อกประตูห้อง"เธอในฐานะที่เธอเป็นภรรยาพ่อเลี้ยง เธอต้องรู้เกี่ยวกับรายรับรายจ่ายของไร่ ตั้งแต่พรุ่งนี้เธอเข้าไปทำบัญชีที่ไร และตอนนี้เกิดปัญหาที่ว่า พ่อเลี้ยงของไร่แต่งงานแล้ว ซึ่งแต่ก่อนเรื่องรายรับรายจ่ายของไรแม่เลี้ยงนวนจันทร์จะเป็นคนทำคนเช็ดและจัดการเอง แต่ตอนนี้มันเป็นหน้าที่ของเธอ ที่เธอจะทำอย่างไรก็ได้ไปพูดกับแม่เลี้ยงให้จ่ายเงินคนง
"ตะวันค่ะไม่ได้โทรหาตั้งหลายวันขวัญคิดถึงคุณมากเลยค่ะ" เสียงของขวัญดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ "ครับช่วงนี้ผมวุ่นๆนะ แต่คุณมีอะไรหรือป่าว ช่วงนี้คุณดูจะโทรหาผมบ่อยนะ" ตะวันตอบกลับไปตอนนี้เขาเครียดเรื่องไร่อยู่พอดีจึงไม่ค่อยมีอารมณ์คุยกับใครมากนัก ความหวังเดียวก็คือให้ปลายฝันคุยกับแม่เลี้ยง เขาเลยให้ปลายฝันไปจัดการบัญชีเอง "ก็คนมันคิดถึงนี่ค่ะ ว่าแต่เรื่องที่แม่เลี้ยงเคยรับปากไว้เขาทำให้คุณหรือป่าวคะตะวัน" ของขวัญเข้าเรื่องทันที "เรื่องที่ว่าจะให้ผมจัดการบริหารเงินในส่วนของผมเองนั้นหรือ แม่เลี้ยงให้ผมจัดการแล้วล่ะ แม่เลี้ยงไม่เคยหลอกผมหรอกครับขวัญ เขารับปากเขาก็ต้องทำสิ" ตะวันพูดขึ้นทำให้ของขวัญดีใจเป็นที่สุด "คะดีแล้วล่ะที่เขาทำตามคำขอนะ ขวัญต้องขอบคุณคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องของสิตานะคะ เขาเป็นเด็กกำพร้าไม่มีใครจริงๆ" ของขวัญกล่าวขึ้น "ไม่เป็นไรครับ งั้นแค่นี้นะ ผมกำลังวุ่น" ตะวันพูดขึ้น "อ่า ตะวันค่ะพอดีว่าบ้านขวัญมีปัญหานิดหนึ่งค่ะ ขวัญขอยืมเงินคุณได้ไหมค่ะ ถ้าคุณบริหารเงินเองแล้วคุณน่าจะมีให้ขวัญยืมสักหน่อยนะคะ" ของขวัญรีบพูดขึ้นเพราะกลัวว่าตะวันจะรีบวางสาย "ขวัญครับตอนนี้ผมไม
เช้าวันต่อมาปลายฝันก็ทำอาหารแต่เช้าพอเสร็จสิ้นก็ตั้งใจจะออกไปไร่เลย วันนี้เธอรู้สึกแปลกๆ ตาขวากระตุกแปลกๆ พอเธอจะอาศัยรถกระบะคนงานรอบเช้าไปด้วย คนงานก็บอกว่าให้ปลายฝันรอพ่อเลี้ยง เพราะพ่อเลี้ยงต้องการคุยด้วย พอปลายฝันพบกับพ่อเลี้ยงแล้วพ่อเลี้ยงก็บอกข่าวดี เรื่องที่แม่เลี้ยงจะจัดการเรื่องการเงินให้และวันนี้ให้ปลายฝันหยุดพักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยไปทำงาน พอพ่อเลี้ยงออกไปไร่ก็พบว่าวันนี้มินกลับมาทำงานแล้ว มินมองซ้ายมองขวาไม่เห็นปลายฝันก็อดเสียใจเล็กน้อย เขาต้องการเห็นปลายฝันที่เมื่อวานทำบัญชีไปแล้วเป็นอย่างไรบ้าง เขาไม่ได้ให้อีเมลไร่ใหญ่ไปปลายฝันไม่น่าจะส่งข้อมูลให้แม่เลี้ยงได้ เขาเลยแปลงข้อมูลนิดหน่อยและส่งให้แทน ปกติต้องส่งรายจ่ายตั้งแต่เมื่อวานเพราะว่าวันนี้แม่เลี้ยงต้องจัดการ และวันสิ้นเดือนเงินก็เข้าบัญชีพนักงานทุกคน"วันนี้พนักงานบัญชีคนใหม่ไม่มากหรือค่ะพอดีว่ามินไม่ได้สอนงานน้อง น้องน่าจะยังไม่ได้ส่งเมลให้แม่เลี้ยงตั้งแต่เมื่อวานแน่เลยคะ ครั้งนี้เงินอาจจะออกล่าช้า พ่อเลี้ยงต้องแจ้งพนักงานล่วงหน้าหรือป่าวคะ"มินพนักงานบัญชีภายในไร่ถามขึ้น"คงส่งไปแล้วล่ะ วันนี้ปลายฝันไม่ได้เข้าไร่หรอก เด
แม่เลี้ยงแค่ตรวจสอบก็พบว่าเมล์ที่ส่งมาตอนแปดโมงครึ่งนั้นถูกทำใหม่และส่งมาที่ไร่ใหญ่ และปลายฝันเองไม่มีเมล์ของไร่ซึ่งอันนี้ต้องเป็นพนักงานบัญชีของไร่ตะวันที่ทำมาส่ง แต่ที่ปลายฝันส่งให้ตอนกลางคืนที่คุยกันเสร็จมันอันที่ไร่ตะวันส่งมาให้ไร่ใหญ่ตอนบ่ายๆ และวันนี้ปลายฝันไม่ได้เข้าไร่เพราะตะวันให้พักผ่อนอยู่ที่บ้าน ต้องเป็นคนที่อยู่ในออฟฟิตที่ส่งมาให้ไร่ใหญ่เป็นแน่ เรื่องนี้ต้องมีอะไรสักอย่างเป็นแน่ แม่เลี้ยงเลยตรวจดูบัญชีเก่าๆก็ไม่พบสิ่งที่ผิดพลาดใดๆ ไม่มีการรายงานเงินเกิน จึงคิดที่จะสืบดูข้อมูลส่วนตัวของผู้ที่ทำบัญชีของไร่ตะวัน คนนี้ก็เคยทำงานมาสักพักใหญ่แล้วนิ แม่เลี้ยงจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพิมข้อความอะไรสักอย่าง และวางโทรศัพท์ลง"ครับแม่เลี้ยง"เสียงตนสายเอ่ยขึ้น"ใครทำบัญชีให้ไร่ตะวัน ทำไม่เดือนนี้เกิดผิดพลาดขึ้นได้"แม่เลี้ยงถามขึ้น"ทุกที่จะเป็นคุณมินครับแต่เห็นเมื่อวานคุณปลายฝันมาทำให้ และคุณมินก็หยุดงานไปครับ ผมก็รู้แค่นี้ครับ"เสียงคนรายงานให้แม่เลี้ยงรู้"วันนี้ปลายฝันไม่ได้เข้าไร่หรอ"เสียงแม่เลี้ยงถามขึ้น"ไม่เห็นคุณปลายฝันเข้ามานะครับ และช่วงเกือบเที่ยงเห็นพ่อเลี้ยงรีบๆขับร
เรื่องของมานพและต้นข้าว ตะวันแค่แจ้งให้มานพรู้ว่า ต้นข้าวท้องลูกของมานพอยู่และใกล้คลอดออกมาแล้ว และตอนนี้ต้นข้าวอยู่ตอนโดวรโชติ ส่วนเรื่องอื่นๆให้มานพคิดและจัดการกับชีวิตเอาเอง"เพื่อนของคุณและเพื่อนของผมก็มีลูกกันแล้วเนาะ เราแต่งงานก่อนเขาเสียอีกยังไม่มีลูกเลย "ตะวันพูดขึ้น"ปลายว่าเราต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปค่ะ วันนี้พ่อเลี้ยงจะกินอะไรค่ะปลายจะได้ทำให้"ปลายฝันพูดขึ้น"พ่อเลี้ยงอยากกินหนูปลายได้หรือป่าวครับ"พ่อเลี้ยงกระซิบขึ้นทำสีหน้าละลื่น ทำใหคนฟังหน้าแดง พลางใช้มือใหญ่ๆโอบเอวบางจับให้คนตัวเล็กกว่านั่งบนตักตัวเอง"มันยังไม่มืดเลยนะคะ เดียวปลายไปทำกับข้าวนะอุ๊ยๆๆๆ"ปลายฝันพูดขึ้นแต่พ่อเลี้ยงไม่ลดละความพยายามทำให้ปลายฝันร้องออกมา"บางครั้งเราต้องเปลี่ยนช่วงบาง ทำช่วงเดิมซ้ำๆจะมีลูกได้อย่างไร เปลี่ยนช่วงเปลี่ยนบรรยากาศเสียบ้าง"ตะวันเอ่ยเย้า พลางจับคางให้เธอหันหน้ามาหาเขาและบดจูบอย่างเต็มที ปลายฝันก็ไม่ได้ฟืนอะไรเขาตอบสนองพ่อเลี้ยงอย่างไว สักพักก็หันหน้าออก"แต่ไม่นานก็ต้องมีคนมาตามปลายไปทำกับข้าว ปลายไปทำกับข้าวก่อนนะคะ"ปลายฝันพูดขึ้นอย่างหอบๆ พลางพลักอกใหญ่ๆของพ่อเลี้ยงออก"ไม่มี
"ที่แท้พ่อเลี้ยงตะวันกับคนพิภพก็เป็นพี่น้องกันหรือคะ เห็นเป็นข่าวใหญ่โตก็ไม่เห็นออกมายอมรับหลายๆคนนึกสงสัยและนำรูปมาเปรียบเทียบกันที่แท้พวกคุณก็หลอกสังคมอยู่นี่เอง ว่าพวกคุณไม่ใช่พี่น้องกันทั้งที่พวกคุณเป็นพี่น้องกัน"ของขวัญพูดขึ้นอย่างคนที่เหนือกว่าเขาเอาคำนี้ไปบอกนักข่าวรับรองว่าเป็นข่าวดังแน่ๆ"ผมไม่เคยบอกใครว่าผมกับตะวันไม่ใช่พี่น้องกัน และก็ไม่เคยยอมรับที่ไหนว่าเราเป็นพี่น้องกัน คุณว่าจริงหรือเปล่าครับ แล้วถ้าคุณจะเอาจุดนี้มาเป็นข้อได้เปรียบของพวกผมคุณคิดน้อยเกินไปแล้วล่ะครับคุณของขวัญ ตอนนี้ธุรกิจของผมก็ไปในทิศทางที่ดี ตะวันเองก็ไปในทิศทางที่ดีตอนนี้ถ้าทุกคนรู้ว่าเราเป็นพี่น้องกันชื่อเสียงของเราก็จะผลักดันกันครับ แต่เมื่อก่อนมันไม่ใช่เพราะถ้าทุกคนรู้ว่าพวกเราเป็นพี่น้องกันรั้งแต่จะฉุดให้อีกคนลงต่ำมา เพราะตะวันทำตัวเองไม่ได้เรื่อง มีแม่เลี้ยงที่พลอยอุ้มชูอยู่เท่านั้น คุณคงเข้าใจนะครับว่าทำไมผมไม่ออกมายอมรับว่าเขาคือน้องแต่ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธนะครับ"พิภพพูดขึ้นให้ของขวัญกระจ่าง แม่เลี้ยงเป็นคนวางแผนเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้นให้เขาทั้งสองคนแยกกันอยู่เพราะเรื่องที่ว่าผู้หนึ่งได้ดี แล้วต้
ผับของตะวันเองไปได้สวยแล้ว ทางด้านแม่เลี้ยงก็เห็นเป็นอย่างดีจึงยอมที่จะให้ลูกชายจัดการไร่เองทั้งหมดรวมกับรายได้ของไร่ตะวันด้วย เขาจึงเรียกลูกชายทั้งสองกับลูกสะใภ้มาพร้อมๆกันที่ไร่ตะวัน"คุณพลอยไพลินฝากคุณหนูทั้งสองไว้กับป้าก็ได้นะ"ป้าสายพูดขึ้นเมื่อทั้งสี่เข้ามาถึงบ้านไร่ วันจึงเดินออกมาอุ้มน้องพริมและป้าสายก็จูงมือน้องพร้อมไป ทั้งสองจึงเข้าไปนั่งรอแม่เลี้ยงที่ห้องทำงานตะวัน ซึ่งตะวันก็นั่งรอพวกเขาอยู่แล้ว เมื่อคนทั้งสองมาปลายฝันจึงยกของว่างไปให้ทั้งสอง พลอยจึงยกน้ำส้มเข้าไปให้"สวัสดีคะพี่พิภพพี่พลอย ลองชิมขนมดูหน่อยค่ะปลายทำเองเลยนะ คุ๊กกี้สามรสค่ะ "ปลายฝันพูดและยื่นขนมให้กับพลอยไพลินลองชิม พลอยไพลินถือจานมาและหยิบไปหนึ่งชิ้นและวางจานลง ไม่นานแม่เลี้ยงก็เดินเข้ามานั่งอยู่หัวโต๊ะ ตะวันกับพิภพก็นั่งข้างๆและถัดมาปลายฝันกับพลอยไพลินก็นั่งตรงข้ามกัน"วันนี้ที่แม่เรียกทั้งสองมาก็เพราะว่าแม่เห็นว่าเกือบหนึ่ง ปีที่ผ่านมานี้ไร่ของตะวันดำเนินไปด้วยความสะดวกแล้ว แม่ต้องขอบคุณที่ปลายฝันเข้ามาช่วยตะวันดูแลไร่ ค่าใช้จ่ายในไร่ของตะวันลดน้อยลงแต่ก็ไม่ทำให้คนงานเดือดร้อน รวมทั้งค่าน้ำค่าไฟค่ากินค่
หลังจากที่ตะวันไปที่ผับแล้วก็เอาโทรศัพท์มาดูที่ปลายฝันตั้งหน้าโปรไฟล์ facebook ขึ้นว่าผับตะวันแล้วเขาก็นำรูปที่ตะวันถ่ายไว้ในโทรศัพท์ออกมาเป็นรูปโปรไฟล์ ตะวันจึงโทรไปหามานพเพื่อนที่อยู่นครพนมบอกให้เพิ่มเพื่อนกับเขาทางเฟสบุ๊ค"โถแต่ก่อนมึงไม่อยากจะมีเฟสทำไมตอนนี้ถึงมีเฟสได้ว่ะ"มานพถามขึ้น"แล้วมันไม่ดีหรอวะถ้ากูมีเฟสนะ"ตะวันพูดขึ้น"ก็ดีน่ะสิเพราะมึงทำงานเกี่ยวกับผับถ้ามึงเข้าถึงคนจำนวนมากได้ก็จะเป็นผลดีต่อมึงแล้ว อีกอย่างมันมีประโยชน์กับการที่มึงจะไปหาแหล่งซื้อเหล้าซื้อเบียร์พวกนี้ด้วยจะได้ของที่ถูกและดีขึ้น"มานพพูดแล้วเพิ่มเพื่อนตะวันไป หลังจากที่ตะวันเพิ่มเพื่อนไปหลายๆคน เขาก็นึกสงสัยเกี่ยวกับการแต่งงานของของขวัญจึงเข้าไปดูในเฟสของของขวัญ ก็พบว่าไม่ได้มีการแต่งงานหรืออะไรทั้งนั้น ตะวันจึงเข้าไปดูเฟสของธาวินเขาก็พบกับรูปแต่งงานตรงหน้าโปรไฟล์จึงกดเข้าไปดูก็พบว่าเป็นธาวินกับของขวัญจริงๆด้วย เขาช่างโง่เง้าเสียเหลือเกิน วันนั้นมันน่าจะเป็นข่าวใหญ่พอสมควร แต่เพราะเขามัวแต่อยู่ในไร่ไม่สนใจโทรทัศน์ข่าวคราวใดๆและไม่เล่นโซเชียลจึงทำให้เขาเหมือนคนโง่ มีคนงานในไร่พยายามที่จะพูดแต่พอแม่เลี้ย
หลังจากที่พ่อเลี้ยงกลับมาตอนบ่าย ๆ ก็กินข้าวเสร็จก็ถามหาปลายฝัน ตัววันดี เองก็ทำหน้าลำบากใจ เขาต้องเล่าให้พ่อเลี้ยงฟังหรือไม่ว่าคุณของขวัญมาที่ไร่ ทางคุณของขวัญก็ไม่ได้บอกว่าให้บอกพ่อเลี้ยงสักหน่อยแล้วพ่อเลี้ยงยัง ถามหาปลายฝันอีกไม่ใช่จะเอาเรื่องเขาหรือ วันดีคิดมากเหมือนคนทำผิดใหญ่หลวง"คุณปลายฝันไปทำงานตั้งแต่กลับมาแล้ว หลังจากทำกับข้าวให้พ่อเลี้ยงเสร็จก็ไปทำงานเลย พ่อเลี้ยงจะให้ป้าโทรตามคุณปลายฝันกลับมาหรือเปล่า วันนี้คุณของขวัญเข้ามาหาพ่อเลี้ยงด้วยแต่ก็มานั่งสักพักเขาไม่ได้รอและก็ออกไป"ป้าสายยืนรายงานพ่อเลี้ยงอยู่ พ่อเลี้ยงจึงเหลือบตาไปมองวันดีแป๊บนึง ทำให้วันดีก้มหน้าหลบทันที"โทรให้คุณปลายมาพบผมที่ห้องทำงานแล้วกันครับป้า วันดียกน้ำส้มไปให้ผมกับคุณปลายในห้องทำงานผมด้วย"หลังจากสั่งงานเสร็จพ่อเลี้ยงก็ขึ้นห้องไป ป้าสายจึงรีบโทรตามคุณปลายฝัน และเตรียมน้ำส้มให้ทั้งสองถ้าทั้งสองเข้าห้องทำงานแล้วจะได้ให้วันดียกไป"เป็นอะไรวันดีแกกำลังทำตัวมีพิรุธอยู่ ถ้าคุณปลายกับพ่อเลี้ยงเข้าไปในห้องทำงานแล้วยกน้ำส้มไปให้อย่าทำตัวมีพิรุธ อย่าทำให้น้ำส้มหกเลอะเทอะล่ะเดี๋ยวจะโดนโกรธ"ป้าสายพูดขึ้นและสั
ทางด้านตะวันเมามายได้ไม่นาน คนที่ผับติดต่อไม่ได้ก็ต้องโทรเข้าเบอร์บ้าน เพราะตอนนี้ของเริ่มหมดสต็อกอีกแล้ว พวกเขาต้องให้พ่อเลี้ยงตะวันอนุมัติเท่านั้นจึงต้องเร่ง"พ่อเลี้ยง คนทีผับโทรมาว่าติดต่อพ่อเลี้ยงไม่ได้ เขาว่ามันสำคัญมากป้าเลยเดินมาบอก"ป้าสายขึ้นมาบอกพ่อเลี้ยง"มีรถไปรับคุณปลายฝันกับวันดีแล้วหรือ เดียวผมจะออกไปผับเลยแล้วกันให้พลอยขึ้นมาเก็บห้องให้ด้วยนะครับเอาของพวกนั้นไปทิ้งให้หมดเลย"ตะวันพูดขึ้นพลางชีไปที่มุมห้อง"คนขับรถไปรับคุณปลายตั้งแต่เช้าแล้ว คุณตะวันจะกินอะไรก่อนไหมเดียวป้าไปทำให้"ป้าสายถามขึ้น"ไม่ต้องครับเดี๋ยวคุณปลายกลับมา แล้วให้เขาทำไว้รอผมแล้วกัน ผมอาบน้ำแล้วจะรีบไปพักเลย"ตะวันพูดขึ้นแล้วรีบไปอาบน้ำ ป้าสายจึงให้พลอยขึ้นมาทำความสะอาด แล้วให้คนงานขึ้นมายกของที่พ่อเลี้ยงต้องการทิ้ง ตะวันออกมาจากห้องน้ำเห็นพวกคนกำลังขนของลงไปเขาก็ไม่ได้ใส่ใจ และออกไปจากบ้านขับรถออกไปทันที"แม่เลี้ยงพ่อเลี้ยงออกไปแล้วค่ะ แล้วก็ให้คนงานขนของในห้องพ่อเลี้ยงออกไปทิ้งเป็นจำนวนหนึ่งน่าจะเป็นของของคุณของขวัญ"ป้าสายโทรไปรายงานแม่เลี้ยง"ดีแล้วล่ะเตรียมตัวรับมือกับของขวัญให้ดีแล้วกันเหมือ
หลังจากที่ทั้งสามจากไปตะวันก็นั่งอยู่ที่เดิม ทุกคนรู้เรื่องเกี่ยวกับของขวัญเพราะเล่นโซเชียลแต่เขาเองไม่รู้ และคิดว่าแม่ใส่ร้ายอีก ตะวันปกติอยู่แต่ในไรและเป็นหัวหน้าของทุกคน พอรู้เรื่องที่ว่าทุกคนรู้หมดยกเว้นตัวเขา เอาเข้าจริงๆมีคนพูดกับเขาหลายคนแต่เขาฟังขวัญเพียงคนเดียวจึงทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ ใช้ความแค้นครั้งนี้ขวัญต้องได้รับบทเรียน"อยากพักโรงแรมของพี่ที่ไหนจองได้เลย ถ้าแกพักที่คอนโดวรโชติห้อง1113ได้ ของที่แกซื้อให้ปลายฝันเขายกให้เพื่อนอยู่แล้ว"พิภพทิ้งข้อความไว้ให้น้องชายอ่าน แต่ตะวันไม่อยู่แล้ว กรุงเทพไม่เหมาะกับเขาเลยสักนิด"ผมจะกลับแล้วครับ พี่ช่วยจัดการทุกอย่างให้ผมด้วยผมจะกลับเชียงใหม่เลย"ตะวันพิมพ์ข้อความกลับไป เขาไม่ต้องการคุยกับใครทั้งนั้น รถที่มารับเขากลับไปส่งที่สนามบิน และมีผู้ติดตามเขากลับหนึ่งคนเป็นคนของคุณพิภพ เพราะกลัวน้องชายจะเกิดเรื่องจึงให้คนติดตามกลับไปด้วย พิภพแจ้งกับคนรถทางให้ให้มารอรับเมื่อตะวันใกล้ถึง ตะวันเพียงแค่นั่งเครื่องบินแล้วก็นั่งรถได้ต่อเลย พอมาถึงไร่ป้าสายก็วิ่งไปลากกระเป๋าแล้วลากขึ้นห้องโดยไม่พูดอะไรทั้งนั้น เพราะแม่เลี้ยงได้โทรมากำชับแล้ว พ่อ
ราวๆ 10:00 น. ก็มีรถตู้มาจอดหน้าบ้านป้าสายก็นึกว่าใครจึงวิ่งมาดูก็เห็นคนขับรถเดินออกมาแล้วขึ้นห้องของพ่อเลี้ยงไปพร้อมกับลากกระเป๋า 1 ใบลงมาจากห้องพ่อเลี้ยงและพ่อเลี้ยงก็เดินตามลงมา"ป้าผมจะไปทำธุระ 2-3 วันนะฝากบ้านด้วยนะครับ"ตะวันพูดเสร็จก็ขึ้นรถตู้ไปทันที ป้าสายได้แต่ยืนงง พ่อเลี้ยงเองเมื่อเห็นปลายฝันแล้ว ก็รู้สึกว่าขนาดเขาอยู่กับปลายฝันมาตั้งนาน พอเห็นแต่งตัวแบบนี้ยังเกิดอารมณ์ได้เลย แล้วถ้ามีคนไม่หวังดีกับปลายฝันเข้าจะทำอย่างไร และที่ปลายฝันบอกว่าจะไปเจอเพื่อนที่กรุงเทพฯอาจจะเป็นกลุ่มเดียวที่ใส่ยาพันธ์นั้นกับปลายฝัน เพราะว่าคนอย่างปลายฝันก็คงไม่รู้หรอกว่า ตัวเองถูกยาพันธ์นั้นในคืนนั้นก็คงจะคิดว่าตัวเองเมา จึงรีบที่จะตามปลายฝันไปแต่ตัวเขาไม่ต้องการให้ปลายฝันรู้ ส่วนเรื่องตั๋วเครื่องบินเขาก็โทรไปเช็คแล้วปลายฝันกับหนูดีขึ้นลำนี้แต่เขาต้องพยายามที่จะไม่ให้ทั้งสองรู้ว่าเขาตามไป หลังจากลงจากเครื่องบินแล้วปลายฝันก็รอต้นข้าว เพราะต้นข้าวบอกว่าจะมาถึงพร้อมๆกับเธอ"ปลายฝันคิดถึงจังเลยเมื่อตะกี้เห็นพ่อเลี้ยงด้วยไปไหนแล้วล่ะ"ต้นข้าวพูดขึ้นเมื่อมาถึงเพื่อนแล้ว"ตาฝาดแล้วล่ะเราไม่ได้มากับพ
"ต้นข้าวถ้าว่างโทรมานะ"ปลายฝันทิ้งข้อความไว้ให้ต้นข้าว พอรู้ว่าเรื่องนี้ไม่อยากจะพิมพ์ผ่านข้อความเพราะข้อมูลพวกนี้จะมีคนอื่นรู้เห็นต้องโทรคุยกันเท่านั้น"ปลายฝันว่าอย่างไรหรือ"ต้นข้าวถามขึ้นขณะโทรมาหาปลายฝัน"เราได้คอนโดแล้วนะชื่อว่าวรโชติอยู่แถวๆสยามถ้าแกหางานก็น่าจะหาแถวๆนั้นเผื่อจะได้สะดวกต่อการเดินทางสิ้นเดือนนี้ย้ายของเข้ามาได้เลย จะให้เราไปรับแกที่นครพนมหรือว่าแกจะมาหาเราที่เชียงใหม่หรือว่าเราจะนัดเจอกันที่กรุงเทพฯเลย"ปลายฝันรีบพูดเรื่องของตัวเอง เพราะกลัวว่าเพื่อนจะลำบากใจในการพูด"งั้นเรานัดเจอกันที่กรุงเทพฯก็แล้วกันนะ แกว่างวันเสาร์อาทิตย์ใช่ไหมงั้นวันอาทิตย์ที่ 31 เจอกันนะ"ต้นข้าวพูดขึ้น ใจชื้นขึ้นมาบ้างอย่างน้อยก็ยังมีที่อยู่และตอนนี้เขาต้องทำการยื่นสมัครงานไปแถวๆคอนโดที่พักถึงแม้จะสงสัยอยู่ไม่น้อย ว่าทำไมปลายฝันถึงหาคอนโดได้ แต่ในระดับพ่อเลี้ยงแล้วก็คงจะหาได้ไม่ยากแต่ไม่ใช่ว่าปลายฝันจะคุยกับพ่อเลี้ยงแล้วหรือเรื่องของเธอ และเธอเองก็ไม่ได้ถามอะไรมากเพราะไม่สะดวกคุยกันผ่านโทรศัพท์จึงคิดว่าเดี๋ยวไปคุยกันที่นู่นจะดีกว่า"เห็นว่าคุณปลายฝันจะให้คนเข้าพักนะครับ ทางคอนโดก็ไม่ไ