บททั้งหมดของ กุหลาบรักซาตาน: บทที่ 21 - บทที่ 30

“ปล่อยฉันนะ ไคลน์! ฉันไม่ต้องการแบบนี้! อย่าทำกับฉันแบบนี้!” เสียงร้องของหญิงสาวถูกกลืนหายไปในปากของชายหนุ่ม ลิ้นหนาฉกเข้าไปในปากเล็กรุกรานภายในนั้นอย่างผู้กุมชัยชนะ อิสลินสำลักลมหายใจหลายครั้งเมื่อถูกจูบรุนแรงไม่บันยะบันยังจากริมฝีปากร้อน ตั้งแต่พบหน้ากันเซอร์เรนัล์ฟก็สาดใส่แต่ความดิบเถื่อนอย่างไร้เหตุผล นี่หรือคือตัวตนที่แท้จริงของเขา หากต้องจากกันชั่วชีวิตก็ยังจะดีเสียกว่าที่ต้องมาพบกันให้ยิ่งทุกข์ทรมานนับพันเท่า อิสลินกักเสียงสะอื้นไว้ในลำคอเมื่อใบหน้าคร้ามคมเลื่อนจากริมฝีปากบางไปยังคางเรียว เซอร์เรนัล์ฟฝังรอยขบกัดแทบจะในทุกที่บนนวลเนื้อที่เขาลากเรียวปากไปถึง ทั้งข้างแก้ม ปลายคางและซอกคอเนียนผ่อง ในเวลาเดียวกันหญิงสาวก็สะดุ้งทุกครั้งที่ชายหนุ่มแกล้งกระทำให้เธอเจ็บปวด ร่างสูงใหญ่ที่ทอดกายอยู่เหนือร่างแน่งน้อยระเบิดความเกลียดชังออกมาจนหญิงสาวไม่รู้ว่าจะหยุดเขาได้เช่นไร“หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ ไคลน์! หยุดเดี๋ยวนี้!” คำขอร้องนั้นเหมือนยิ่งยุยั่วให้จอมซาตานหนักมือขึ้นทุกขณะ เขาปล่อยมือของอิสลินที่ถูกไพล่หลังไว้ให้เป็นอิสระแต่กลับกระชากคอเสื้อของชุดแสกบนร่างบางจนกระดุมเม็ดเล็กกระเด็นกระดอนไป

อิสลินสะดุ้งเฮือกเมื่อแกนกายถูกรุกล้ำโดยไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันอีกครั้งที่ความสุขระเหิดหายไปในอากาศ ทุกส่วนระหว่างเธอและเขาประสานกันแน่นเกินกว่าจะดิ้นหนีไปไหนพ้น“ไคลน์...ทำไมคุณทำกับฉันอย่างนี้...ทำไม” ร่างเล็กร่ำร้องถามด้วยเสียงอันเบาทันทีที่เขาคลายนิ้วออกจากปลายคาง ที่สุดแล้วเธอต้องร้องไห้อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง“เพราะคุณมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่า อีฟ...คงไม่มีความจำป็นที่ผมต้องให้เกียรติผู้หญิงไร้ราคาอย่างคุณ!”“ถ้าฉันไม่มีค่าอะไรคุณจะเก็บฉันไว้ทำไมคะ” / “ผมจะเก็บคุณเอาไว้ จองจำคุณเอาไว้ให้ทุกข์ทรมานจนตายเหมือนที่คุณทำกับผม!”“ทำไมคุณไม่ฟังฉันบ้างล่ะคะ ฉันแค่อยากบอกคุณว่า...”“หมดเวลาเสแสร้งมารยาแล้ว อีฟ! ชีวิตของคุณเป็นของผมและผมก็จะใช้มันให้คุ้ม เมื่อถึงวันหนึ่งที่คุณทรุดโทรมจนทำอะไรไม่ได้ ผมอาจให้อิสระกับซากชีวิตที่รอวันตายเท่านั้น!” เซอร์เรนัล์ฟไม่เปิดโอกาสให้อิสลินได้อธิบายอะไรอีก เขายัดเยียดความทรมานด้วยการผลักไสตัวเองเข้าสู่ใจกลางของความอ่อนไหว กลีบกุหลาบต้องชอกช้ำเพราะความชุ่มฉ่ำเหือดหายเหมือนน้ำเลี้ยงหัวใจที่เหือดแห้ง เขาทำให้เธอล่องลอยเกือบถึงแดนสวรรค์ก่อนก

“เอ...ดิฉันมีเรื่องสงสัยอยู่อีกอย่าง หวังว่าคงไม่น่าเกลียดนะคะที่จะถาม...ที่จริงคุณอีฟก็หย่าขาดกับเดเรก เพียซแล้ว คฤหาสน์หลังนี้ก็เป็นของเซจ ทำไมคุณอีฟยังอยู่ที่นี่อีกล่ะคะ?” อิสลินออกอาการอึ้งไปเล็กน้อยขณะที่คนตั้งคำถามเริ่มสำเหนียกได้ถึงความไม่ปกติ เรเน่ต์มองอีกฝ่ายและพยายามเก็บรายละเอียด ผู้หญิงร่างเล็กตรงหน้าแม้ต่างเชื้อชาติแต่ก็จัดได้ว่าเป็นคนสวยมากทีเดียว เธอดูอ่อนหวานออกจะเศร้า ๆ หญิงสาวกำลังค้นหาอะไรบางอย่างจากแม่หม้ายที่ปรากฏตัวในคฤหาสน์อันเป็นที่อยู่ใหม่ของเซอร์เรนัล์ฟ ผู้ชายเงียบขรึมเดาใจยากคนนั้น“คือ...ฉัน” เสียงของอิสลินขาดหายเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาสมทบ เรเน่ต์รีบหันกลับไปตามดวงตาคู่สวยซึ่งกำลังทอดมองอยู่ในทันที“เซจคะ” / “ผมนึกว่าคุณยังอยู่ในห้องนั่งเล่น เห็นป้าลิลลี่บอกว่าคุณมาที่นี่ก็เลยตามมาดู” เซอร์เรนัล์ฟในชุดเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายลายทางสวมกางเกงสแล็คสีเข้มกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบทว่าเรเน่ต์ดูตื่นเต้นขณะสอดมือเข้าไปเกาะเกี่ยวแขนของเขาไว้ ท่าทีนั้นทำให้อิสลินหันไปทางกอดอกไม้ของเธอแทนเพื่อดับความรุ่มร้อนในหัวใจ“ก็คุณมัวแต่อยู่ในห้องทำงานนี่คะ ฉันนั่งเล่น ๆ รู

“อย่านะ!” อิสลินได้แต่เค้นเสียงหนักในลำคอแต่ไม่กล้าเอ็ดอึงเมื่อลำแขนทรงพลังรวบเอวบางเข้าไปหาอกกว้าง หญิงสาวตอบโต้อะไรไม่ได้เลยทว่าก็ไม่นิ่งเฉยและพยายามขืนตัวอยู่ในอ้อมกอดนั้น“ไคลน์! คุณอย่ามารุ่มร่ามตรงนี้นะคะ ฉันไม่อยากให้อีวี่ออกมาเห็น” / “ก็ดี...ถ้าแม่หนูน้อยตื่นขึ้นมาผมจะได้ถามว่าเมื่อหัวค่ำแกร้องไห้ทำไม” เท่านั้นเองร่างเล็กก็หยุดกึก อิสลินเงียบไปโดยไม่ยอมพูดเพราะถึงอย่างไรเขาก็ไม่ต้องการจะเข้าใจเธอกับลูกอยู่แล้ว“ว่ายังไงล่ะ...อีฟ ผมได้ยินอีวี่ร้องไห้ ก็แค่อยากมาถามว่าแกสบายดีหรือเปล่า” เซอร์เรนัล์ฟคาดคั้นอย่างอ่อนโยนอยู่ชิดแก้มนวลที่เป็นสีเรื่อขึ้นเมื่อถูกลมหายใจร้อนผ่าวราดรดอยู่ใกล้ ๆ อิสลินส่ายศีรษะไปมาก่อนตอบ“อีวี่สบายดีค่ะ ปล่อยฉันซีคะในเมื่อคุณก็ได้คำตอบแล้ว”“ผมยังไม่ปล่อยเพราะคุณตอบไม่ตรงประเด็น จู่ ๆ อีวี่จะร้องไห้ทำไมตั้งแต่ตอนหัวค่ำ ผมได้ยินเสียงร้องนานมาก” ชายหนุ่มถามออกไปทั้งก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเป็นห่วงแม่หนูน้อยขึ้นมาจับจิต เสียงโยเยนั้นดังอยู่นานนับชั่วโมงตอนเขานั่งอยู่ที่วิหารเทพีอัฟโฟรไดท์“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อย่าสนใจเลย แกก็แค่ร้องตามประสาเด็กเวลาไม่ได้อะไรอย่างใ

ร่างสูงใหญ่ทิ้งคำพูดเสียดแทงหัวใจก่อนเปิดประตูออกไปโดยไม่เหลียวหลัง เมื่อเซอร์เรนัล์ฟจากไปแล้วอิสลินจึงอดรนทนไม่ไหวที่จะเสียน้ำตาอีกครั้ง คิดถึงผู้ชายคนหนึ่งแต่ต้องสนองความใคร่ให้ผู้ชายอีกคนเช่นนั้นหรือ...เขาพูดไม่ผิด ในเมื่อเซอร์เรนัล์ฟ ไคลน์ คนนั้นได้ตายจากไปแล้วจริง ๆ เหลือแต่ซาตานผู้หยิ่งทะนงและโหดร้ายผู้หยิบยื่นเอาความทุกข์ทรมานแลกกับหัวใจให้เธอรับใช้เขาไปตลอดชีวิต๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ในเช้าที่อากาศสดใสใต้ร่มแมกไม้เขียวขจีผลิใบงดงามท่ามกลางบรรยากาศของฤดูร้อนของสวนขนาดใหญ่ใจกลางมหานครซึ่งโอบล้อมด้วยตึกระฟ้ามากมายดูเหมือนเป็นสวรรค์น้อย ๆ ของเด็กหญิงในชุดกระโปรงจีบระบายสีหวาน ร่างเล็กเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลประกายทองนุ่มนวลถูกรวบเป็นหางม้าสูงผูกโบว์สีสดอวดใบหน้าจิ้มลิ้มและแก้มชมพูเรื่อนั่งแต่งตัวให้ตุ๊กตาหมีและบาร์บี้ในชุดแสนสวยบนเสื่อผืนใหญ่โดยมีชายหนุ่มในชุดลำลองเสื้อคอกลมและกางเกงเดนิมสีเข้มนั่งอยู่ข้าง ๆ ใกล้กันนั้นหญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตขาวกางเกงยีนส์รัดรูปนั่งเตรียมของว่างพลางมองคนต่างวัยที่ยิ้มหัวให้กันตลอดเวลา อิสลินอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเซอร์เรนัล์ฟแย้มยิ้มกับอีวี่ราวกับเขามีความส