All Chapters of กุหลาบรักซาตาน: Chapter 51 - Chapter 60

“อีฟ...โอ...พระเจ้า!” ซาตานร้ายเริ่มคลายอารมณ์ดีเดือดแต่เลือดสูบฉีดไหลพล่านไปทั่วร่าง บทรักร้อนแรงที่เขาไม่ตั้งใจให้เกิดบนโต๊ะทำงานยิ่งทำให้ความตื่นเต้นเพิ่มขึ้นทวีคูณ“อา...อีฟ...ผมต้องการคุณ” ใบหน้าคร้ามคมโน้มลงไปยังทรวงสวยก่อนปล่อยมือหญิงสาวให้เป็นอิสระ อิสลินอ่อนยวบเหมือนขี้ผึ้งถูกไฟลนและปลดปล่อยร่างกายให้เขากระทำตามอำเภอใจ“ไคลน์...ไคลน์” ร่างเล็กขานชื่อเขาเบา ๆ และเก็บกลืนก้อนสะอื้นไม่ให้ลอดออกมา เธอไม่อยากเห็นตัวเองในตอนนี้ซึ่งคงไม่ต่างจากโสเภณีไร้ราคาอย่างที่เขาตราหน้าไว้จริง ๆ ในเวลาที่ความทุกข์นำพาหญิงสาวดิ่งลงต่ำความสุขกลับนำพาชายหนุ่มทะยานขึ้นสูง ร่างใญ่โตขยับสะโพกรัวเร็วเมื่อสรวงสวรรค์เคลื่อนต่ำลงมาเห็นรำไร มือหนาช้อนรับบั้นท้ายกลมกลึงไว้แน่นเพื่อให้การสอดประสานยิ่งล้ำลึกกระทั่งความรู้สึกสุดท้ายลอยฟ่องไปยังรังรองแห่งฉิมพลี แค่นี้เองที่เขาต้องการ...ร่างอรชรผ่อนลมหายใจเมื่อใบหน้าคมคายซวนซบลงกับอกอวบนุ่ม หญิงสาวแทบไม่รับรู้ถึงความสุขจะมีก็แต่อาการปวดตุบ ตุบขณะเซอร์เรนัล์ฟยังไม่ยอมถอนตัวเองออกไป กล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งโดยเฉพาะที่แกนกายคลายอาการเกร็งลงแล้ว ทว่าอิสลินยังได้ยินเส

“มิสซิสเพียซ คุณมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ ถ้ามีอะไรที่อยากระบายก็บอกฉันได้นะคะ” เรเน่ต์เอ่ยพลางถอนใจ “หรือว่าคุณไม่สบายใจเรื่องของเซจกันล่ะคะ ถ้าเป็นเรื่องเจ้าของบ้านคนใหม่ เซจก็เป็นคนแบบนั้นล่ะค่ะ” คราวนี้สายตาของอิสลินเลื่อนมาจับจ้องใบหน้าจริงจังของคนพูด“ฉันรู้ดีค่ะว่าจริง ๆ แล้วเซจเป็นคนยังไง ฉันรู้ใจเขาดีกว่าใครเพราะเราคบกันมานานพอที่จะทำให้ฉันรู้ว่าถึงแม้เซจจะเป็นคนจริงจังแค่ไหนแต่เขาก็ยังมีด้านที่อ่อนหวานและโรแมนติก ถึงเขาจะเป็นคนไม่ชอบพูดแต่เวลาทำอะไรก็มักไม่ธรรมดาเสมอ เหมือนอย่างการเปิดคฤหาสน์จัดงานเลี้ยงเพื่อเปิดเผยให้คนในแวดวงสังคมได้รับรู้เรื่องระหว่างเขากับฉันก็นับว่าเป็นการกระทำที่น่าประทับใจมาก”จริงสินะ...งานเลี้ยงที่เขาจัดขึ้นอย่างอลังการก็เพื่อเปิดตัวคนรู้ใจให้สังคมรับทราบและผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นคนที่นั่งตรงหน้าเธอนี่เอง“อีวี่จ๊ะ ลูกเข้าไปเล่นกับบาร์บี้ข้างในก่อนนะคะ” อิสลินเอ่ยกับลูกสาวที่พยักหน้ารับและกลับเข้าไปในบ้านแต่โดยดีก่อนจะหันกลับมายังเรเน่ต์ “ฉันกับเซจวางแผนกันค่ะว่าเราจะแต่งงานกันอีกไม่นานนี้ เขาบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมและสามารถช่วยงา

“วันนี้คุณกลับเร็วจังนะคะ เดี๋ยวป้าจะเอาของนี่ไปเก็บให้ค่ะ” / “ป้าลิลลี่!” / แม่บ้านชะงักเมื่อได้ยินชายหนุ่มเรียกเสียงเข้ม“ไม่มีใครอยู่เลยหรือครับ พวกเขาไปไหนกันหมด”“เอ้อ...เอ้อ...” ป้าลิลลี่มัวอ้ำอึ้งกระทั่งเซอร์เรนัล์ฟตัดสินใจเดินเข้าไปดูด้านในที่เงียบเชียบผิดปกติกระทั่งเขาผลักประตูห้องนอนของแม่หนูกลับพบเพียงเตียงว่างเปล่าและตุ๊กตาวางอยู่บนหัวนอนสองสามตัว ไม่สิ...อีวี่ไม่ได้มีตุ๊กตาเพียงแค่นี้ แล้วสิ่งที่เขาทั้งสงสัยและหวั่นกลัวก็เกิดขึ้นเมื่อชายหนุ่มหันไปเลื่อนบานประตูตูเสื้อผ้าที่พบเพียงไม้แขวน“คุณเซอร์เรนัล์ฟคะ...คือ” แม่บ้านไม่ทันได้บอกอะไรเซอร์เรนัล์ฟก็รีบรุดออกไปยังอีกห้อง คราวนี้ใบหน้าอันอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดในทันที“ป้าลิลลี่อยากบอกอะไรกับผม...อย่างนั้นหรือครับ”ร่างสูงถามเสียงเยือกขณะยืนมองตู้เสื้อผ้าในห้องของอิสลินที่ก็เหลือแต่ความเปล่าว่างไม่ต่างจากห้องเล็ก“ป้าเพียงอยากจะบอกว่าป้าไม่พบใครเลยตอนมาเตรียมอาหารเช้าให้คุณผู้หญิงกับคุณหนูอีวี่ค่ะ ป้าพยายามโทรติดต่อคุณเซอร์เรนัล์ฟแต่เลขาของคุณบอกว่ากำลังติดประชุมอยู่ ป้าขอโทษนะคะที่...”“ไม่ใช่ความผิดของป้าหรอกครับ”

“ไคลน์...ได้โปรด อย่าทำอะไรลูกของฉัน อย่าทำอะไรอีวี่”“ผมจะทำอะไรอีวี่!” เซอร์เรนัล์ฟบีบไหล่บางจนเจ็บพลางก้มหน้าลงไปใกล้ “ในเมื่อแกยังเด็กเกินกว่าจะรับรู้ว่าการกระทำของผู้ใหญ่บางคนเป็นสิ่งไม่น่าให้อภัยแม้แต่นิดเดียว!”“แล้วคุณจะพาอีวี่ไปไหน บอกฉันมานะคะไคลน์ คุณตั้งใจจะทำอะไรลูกของฉัน!”“ทำไมต้องกลัวถ้าจะไม่ได้พบกับอีวี่อีก!...ในเมื่อคุณไม่รักษาคำพูด ลืมไปแล้วหรืออย่างไรว่าเคยสัญญาอะไรกับผมไว้!”“ฉันไม่เคยลืมว่าต้องเป็นนางบำเรอให้ผู้ชายทีมีแต่ความแค้นและไม่เคยเห็นใจใครอย่างคุณ!”“แต่ผมไม่เคยโกหก!” เซอร์เรนัล์ฟตะคอกกลับ “ไม่เคยปลิ้นปล้อนหรือหลอกใครให้ตายใจแล้วทำร้ายเขาทีหลัง ถ้าคุณอยากรู้ว่าผมเป็นอย่างที่พูดจริงหรือเปล่าก็จะพิสูจน์ให้คุณเห็นเดี๋ยวนี้แหละ!”“ไคลน์!...คนบ้า...ปล่อยฉัน!” ร่างเล็กพยายามสะบัดตัวหนีทว่าต้านแรงของคนตัวใหญ่ที่ลากเธอไปจนถึงรถไม่ได้“ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยฉันด้วย!” / “หยุดตะโกนเถอะอีฟ ผัวเมียทะเลาะกันใครที่ไหนจะกล้ามายุ่ง!”เซอร์เรนัล์ฟตวาดอย่างหัวเสียก่อนจะดันร่างแน่งน้อยเข้าไปในรถแล้วปิดประตู อิสลินเพียรเปิดก็ทำไม่ได้จนอีกฝ่ายเปิดประตูอีกด้านก่อนทิ้งตัวนั่งหลังพวงม

เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าประกายรีบวางช้อนกลับลงไปในถ้วยซุป “ไปไหนคะแด๊ดดี้?” / “แด๊ดดี้จะพาหนูไปหาปาปา”“อีวี่คิดถึงปาปาค่ะ”เซอร์เรนัล์ฟพยักหน้าพร้อมทั้งก้มลงยกร่างเล็กขึ้นไว้ในอ้อมแขน “โอเค...ถ้าอีวี่ออกไปข้างนอกกับแด๊ดดี้สองคนต้องไม่โยเยนะ รู้มั้ย”“อีวี่เป็นเด็กดีค่ะ ไมเชื่อถามเท็ดดี้กับบาร์บี้ดูซีคะ” / “เขาบอกแด๊ดดี้แล้วล่ะ และแด๊ดดี้ก็เชื่อเช่นนั้น ชายหนุ่มฝังจมูกโด่งลงบนแก้มยุ้ยสีกุหลาบ มีหลายอย่างในตัวด็กน้อยดึงดูดให้เขาอยากเข้าใกล้และไม่รู้ด้วยว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น อีวี่ดูไม่เหมือนอิสลินเสียทีเดียวทว่าแม่หนูก็เป็นลูกครึ่งที่มีดวงตาสีฟ้าสุกใสเหมือนท้องทะเลในยามเช้า เธอคงเหมือนเดเรกซึ่งเขาก็อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นให้ชัด ๆ มากกว่าได้ยินเพียงชื่อของเขา๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐“คุณเซอร์เรนัล์ฟ ไคลน์...เป็นญาติของคุณอิสลินที่เราโทรหาเมื่อเช้านี้ใช่ไหมคะ?” เจ้าหน้าที่พยาบาลสาวผิวสีเงยหน้าจากเคาน์เตอร์ภายในตึกผู้ป่วยเพื่อพินิจเจ้าของใบหน้าอันหล่อเหลาบนเรือนร่างสูงสง่าอย่างนายแบบภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวลายทางและกางเกงสแล็คสีเข้ม เธอยิ้มให้ชายหนุ่มและหนูน้อยในชุดกระโปรงสีหวานที่อยู่บนแขนอันทรงพลังข