Share
บทที่ 30
Related chapters
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 31
“ป้าลิลลี่คะ” ร่างบางในชุดกระโปรงผ้าฝ้ายวางแก้วชาลงบนโต๊ะก่อนเอื้อมมือมาแตะแขนแม่บ้านวัยกลางคน “ป้าลิลลี่ไม่ต้องบอกใครนะคะว่าวันนี้ฉันออกไปทำธุระข้างนอก มันเป็นเรื่องสำคัญมากค่ะ แต่จะขอรบกวนป้าลิลลี่แค่วันนี้”ใบหน้าแป้นหันกลับไปภายในบ้านที่แม่หนูน้อยกำลังนอนดูรายการการ์ตูนในโทรทัศน์ก่อนหันมายิ้มกับหญิงสาว“รบกวนอะไรกันคะ คุณผู้หญิง...ฉันเคยทำหน้าที่อย่างไรก็ยังทำอยู่อย่างนั้นและทำด้วยความเต็มใจค่ะ โดยเฉพาะการดูแลคุณหนูอีวี่เป็นสิ่งที่ฉันยินดีมากค่ะ”“ขอบคุณมากค่ะป้า” / “ว่าแต่คุณจะออกไปตอนไหนล่ะคะ เพราะนี่ยังเช้าอยู่เลย”หญิงสาวนั่งนิ่งขณะทอดสายตาคู่งามข้ามยอดไม้ไปยังหลังคาของคฤหาสน์หลังใหญ่“ไคลน์...เอ้อ...คุณเซอร์เรนัล์ฟเขาไปหรือยังคะ?” / “คุณเซอร์เรนัล์ฟตื่นแต่เช้าตรู่ แต่เห็นบอกว่าจะออกไปตอนสายค่ะ”“ถ้าอย่างนั้น...ฉันก็จะรอให้เขาออกไปก่อนก็แล้วกันค่ะ” อิสลินถอนหายใจบางเบาเมื่อป้าลิลลี่เดินกลับเข้าไปในบ้านและนั่งลงข้าง ๆ แม่หนูอีวี่ที่กำลังสนใจการ์ตูนในทีวีตรงหน้า ร่างบางมองยอดลินเดนที่ไหวไปมาเมื่อลมพัดผ่านก่อนยกแก้วชาขึ้นจิบด้วยความรู้สึกที่ก็ยังหวาดหวั่น เมื่อคืนหญิงสาวโทรไปหาแบ
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 32
อิสลินเดินตามแบรดเข้าไปในโรงพยาบาลและคิดไปตลอดทางว่าทำไมเดเรกมาอยู่ที่นี่ในเมื่อไม่มีเค้าลสงหรือสัญญาณใด ๆ ล่วงหน้ามาก่อนเลยว่าคนแข็งแรงอย่างเขาจะมีโรคภัยมากล้ำกลาย บรรยากาศในสถานที่บำบัดโรคไม่ว่าจะดูน่าสบายแค่ไหนก็ล้วนไม่น่าพิศมัยทั้งสิ้น มันเต็มไปด้วยความหดหู่และเงียบขรึม ถึงแม้หญิงสาวจะได้พบเห็นรอยยิ้มจากแพทย์และพยาบาลทว่าก็มิอาจฉุดความรู้สึกของผู้มาเยี่ยมไข้ให้ดีขึ้นเลย ร่างสูงเดินนำมาจนถึงหน้าห้องพักฟื้นผู้ป่วยห้องหนึ่งซึ่งอยู่ชั้นบนของตึกสูง เขาหยุดก้าวเท้าและหันมายังร่างเล็กที่หยุดมองดูชื่อผู้ป่วยด้านหน้า เดเรก เพียซ อิสลินยืนนิ่งเหมือนรูปปั้นกระทั่งแบรดเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้น“อีฟ...คุณเข้าไปข้างในเถอะ ผมจะคอยอยู่ตรงนี้” ร่างแน่งน้อยทำตามที่ชายหรุ่มบอก เธอค่อย ๆ ผลักประตูและก้าวเข้าไปในห้องผู้ป่วยซึ่งภายในนั้นหญิงสาวพบร่างสูงของคนที่เธอคุ้นเคยนั่งอยู่บนเตียงในท่าเอนหลังพิงหมอน อิสลินจรดปลายเท้าลงบนพื้นอย่างเงียบเชียบทว่าเสียงเปิดประตูเมื่อครู่คงทำให้เขารู้สึกได้แล้วว่ามีคนเดินเข้ามา“อีฟ” เดเรกในชุดผู้ป่วยอุทานเบา ๆ เมื่อละสายตาจากนอกหน้าต่างและเห็นว่าคนที่เข้ามาภายในห้องเป็นใคร“เดเ
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 33
“คุณทำแบบนี้เท่ากับฉันปล่อยให้คุณโดดเดี่ยวนะคะเดเรก”“ผมไม่ได้เผชิญปัญหาแค่เพียงลำพัง อย่างน้อยที่สุดแบรดก็อยู่เคียงข้างผมอีกคน ว่าแต่คุณเถอะ อีฟ...คงไม่โกรธเรื่องที่ขายแอร์โรไวรอนต์ไปเพราะบริษัทประสบปัญหาหลายอย่าง แต่ผมก็มีแผนสำรองเพราะเจ้าของดี ฮันเตอร์เต็มใจจะซื้อโรงงานกับคฤหาสน์ไว้และทรัพย์สินส่วนนั้นผมมอบให้คุณกับลูกถือว่าเป็นส่วนที่สามีต้องแบ่งให้ภรรยาหลังการหย่าตามกฎหมาย”อิสลินกลืนก้อนแข็งในลำคอลงไปโดยไม่ยอมปริปากบอกอีกฝ่ายว่าเกิดอะไรหลังการตกลงซื้อขายครั้งนั้น หญิงสาวจะบอกเดเรกได้เช่นไรว่าทุกสิ่งทุกอย่างตกป็นของ เขา ไม่เว้นแม้แต่ชีวิตของเธอที่ต้องเอาอิสรภาพเข้าแลกเพื่อปกป้องหัวใจดวงน้อย“อย่าห่วงฉันเลยค่ะเดเรก...ทุกอย่างโอเค เว้นก็แต่...คุณ”“เดือนหน้าผมจะเข้ารับการผ่าตัดโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านสมอง ผมสวดอ้อนวอนต่อพระเป็นเจ้าทุกค่ำคืนว่า...ขอให้มันผ่านไป”“มันจะผ่านไปด้วยดีค่ะ เดเรก ฉันเชื่อเช่นนั้น” อิสลินบีบบมือเขาเบา ๆ เป็นกำลังใจส่งผ่านสัมผัสแทนคำพูดมากมายที่มิอาจกลั่นออกมาได้หมดสิ้น เธอมองเห็นความเข้มแข็งส่องประกายกล้าในดวงตาสีมรกตที่ยังสดใส หญิงสาวอยู่พูดคุยกับเขาต่อไปโ
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 34
“ไคลน์...อ๊ะ!” อิสลินร้องออกมาเมื่อเซอร์เรนัล์ฟก้าวเข้าไปถึงในจังหวะที่เธอจะถอยหนีทว่าก็ไม่ทันมือหนาที่คว้าข้อมือบางทั้งสองและบีบมันแน่นราวคีมเหล็ก“ไคลน์!...ปล่อยนะคะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ ฉันไม่ใช่เชลยของคุณ!”“แต่คุณเป็นโสเภณีของผม และตัวคุณเองก็ยอมรับ! คุณก็คือคุณอยู่วันยังค่ำ เคยปลิ้นปล้อนหลอกลวงไม่น่าไว้ใจยังไงตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่อย่างนั้น พอผู้ชายคนหนึ่งไม่อยู่ก็ออกไประเริงกับผู้ชายอีกคนทิ้งลูกเอาไว้ให้อยู่กับพี่เลี้ยง เพราะคุณร่านแบบนี้หรือเปล่าไอ้เดเรกมันเลยทนไม่ไหวต้องขอหย่าจะได้ไปหาผู้หญิงดี ๆ มาเป็นเมีย!”“ฉันไม่ใช่คนสิ้นคิดแบบนั้นนะคะ ไคลน์ ฉันมีเหตุผลที่ต้องออกไปข้างนอกและฉันก็ไม่ได้ทอดทิ้งลูกของฉันด้วย!”“ผู้หญิงอย่างคุณมันหน้าด้านไร้ยางอาย อยากจะพูดอะไรก็ได้ แต่ถามหน่อยเถอะ สนุกมากมั้ยเวลาออกไปคบชู้!”“โอ๊ย!” อิสลินต้องเจ็บซ้ำสองเมื่อร่างของเธอถูกเขาดันไปชนฝาห้อง หญิงสาวรู้สึกเจ็บลึกบนแผ่นหลังและข้อมือที่ถูกบีบจนแทบหักทำให้เธอร้องไห้อย่างมิอาจหลีกเลี่ยง เซอร์เรนัล์ฟเหมือนคนบ้าคลั่ง ความอดกลั้นนั้นสิ้นสุดตั้งแต่วางสายโทรศัพท์เมื่อตอนสายก่อนเตรียมขึ้นเครื่องบินส่วนตั
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 35
ดอกไม้แสนสวยมากมายสยายกลีบสีชมพูหวานรอรับหยาดน้ำในรัตติกาลสงบงามทว่าไร้ความสงัดและน่ากลัวนักสำหรับหญิงสาว เซอร์เรนัล์ฟหยุดเดินและกระชากร่างแน่งน้อยมาไว้ในอ้อมแขนเมื่อเขาพาเธอมาหยุดอยู่กลางดงกุหลาบอาบสายฝน“คุณชอบบรรยากาศแบบนี้ไม่ใช่หรืออีฟ แต่คืนนี้ไม่มีแสงจันทร์ จะมีก็แต่ความทรมานที่คุณต้องเจ็บจำไปจนวันตาย!”“อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะคะ ไคลน์ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้ ได้ยินมั้ยคะ!” อิสลินใช้ฝ่ามือบางดันอกแกร่งเอาไว้แต่ไม่มีจังหวะจะผละออกห่างจากอ้อมแขนหนาที่ยังกอดรัด ยิ่งฝนกระหน่ำเทก็ยิ่งทำให้ตัวเขาและเธอเปียกปอน เซอร์เรนัล์ฟนั้นยิ่งร้อนรุ่มหนักด้วยเพลิงโทสะและเปลวราคะที่กำลังเผาไหม้ เมื่ออาการหอบสะท้อนยิ่งทำให้อกนุ่มใต้เสื้อเปียกโชกเสียดสีกับแผ่นอกกว้างโดยไม่ได้ตั้งใจ ทว่าหญิงสาวมองเห็นก็แต่ดวงตาดุกร้าวราวกับราชสีห์จ้องเหยื่อก็ไม่ปาน“ทำไมผมจะทำไม่ได้ อีฟ! ผมมีสิทธิ์ทำทุกอย่างที่ผมอยากทำ ส่วนคุณก็มีหน้าที่ทำตามความต้องการของผมเท่านั้น!”“แต่ไม่ใช่แบบนี้...ได้โปรดเถอะค่ะ ฉันอยากกลับค่ะไคลน์...ได้โปรด”“เมื่อกี๊เสียงของคุณมันไม่ใช่แบบนี้ ทั้งอวดดีและอวดเก่ง คุณยั่วให้ผมโกรธแล้วคิดว่ามันจะหายง่าย ๆ
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 36
“ปล่อยฉัน...ปล่อยฉัน” ร่างเล็กร่ำร้องออกมาทันทีที่ริมฝีปากร้ายเคลื่อนออกไปเม้มขบที่ปลายคางมน ชายหนุ่มรู้สึกถึงกำลังฮึกเหิมเพราะยิ่งร่างงามดีดดิ้นไปมาเท่ากับยิ่งยั่วยุให้ไฟปรารถนาโหมแรงขึ้น ในความเคียดแค้นชายหนุ่มกลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างประหลาด เขาฝังจมูกโด่งไปตามลำคอและดูดซับหยาดน้ำที่เกาะพราวบนเนียนผิวจนหญิงสาวขนลุกซู่“ไคลน์...คุณมันปิศาจ คุณทำร้ายฉัน ฉันเกลียดคุณ”“อีฟ...” เซอร์เรนัล์ฟครางลึกเมื่ออิสลินบริภาษเขาด้วยน้ำเสียงผะแผ่ว ร่างหนากดจูบแรง ๆ ก่อนผงกศีรษะขึ้นมองใบหน้าหวานอีกครั้งชัด ๆ“ใช่...ผมมันปิศาจ ซาตาน หรืออะไรก็ได้ที่คุณอยากจะเรียก” เสียงห้าวเริ่มหอบสะท้านขึ้นมาบ้างขณะใช้ท่อนขากดเรียวขางามใต้ร่างที่ดึงดันไม่ยอมแพ้“คุณมันอสูรร้าย...ฉันเกลียดคุณ...ฉันเกลียดคุณ” / “คุณต้องการผมต่างหาก อีฟ...เวลานี้ และเดี๋ยวนี้” / “ไม่...ไม่....”น้ำเสียงผะแผ่วหลุดหายไปอีกครั้ง คราวนี้ยาวนานเมื่อลิ้นร้อนแทรกซอนเข้าไปในปากเล็ก เธอไม่อาจขัดขืนสัมผัสของเขาทุกครั้งแม้ปากจะก่นว่าเกลียดชังแค่ไหน มือเรียวทั้งสองข้างที่ถูกตรึงไว้กำหมัดแน่นเมื่อความรุมร้อนเริ่มแล่นไหลลงไปสู่ใจกลางร่างกายที่เขาบดเบี
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 37
“ใช่...ความหนาวอาจฆ่าคนให้ตายได้ แต่ไม่ใช่ผมกับคุณ...ตอนนี้แน่” เซอร์เรนัล์ฟเสียงขาดออกเป็นห้วงก่อนจะดึงมือออกจากเนินเนื้อสามเหลี่ยมเย้ายวนที่เขาดึงแพนตี้ตัวน้อยลงไปถึงขาอ่อนของหญิงสาว ร่างสูงหยัดกายขึ้นและรั้งเสื้อเปียกปอนออกไปทิ้งไว้ข้าง ๆ โดยไม่หวั่นต่อสายฝนทั้งไม่สนใจว่ามันจะเปื้อนเปรอะดินทรายจนหมด ท่ามกลางม่านฝนและกระไอน้ำเธอยังเห็นเรือนร่างล่ำสันของความเป็นบุรุษเพศเคร่งเครียดไปด้วยความแข็งแรงบนไหล่และอกเรื่อยไปถึงกล้ามเนื้อเป็นลอนบนหน้าท้องผ่านแสงสปอร์ตไลต์ที่อาบลงมากลางดงกุหลาบ อิสลินนอนราบอยู่ใต้ร่างนั้นเพราะหมดแรงจะดีดดิ้นและหนีไปทางไหนอีก ร่างนั้นแหงนหงายขณะลมหายใจสะท้อนบนเรือนกายเย้ายวนหัวใจชายที่กำลังจะบังคับเพื่อครอบครอง“ฉันหนาวเหลือเกินค่ะ ไคลน์” เสียงแผ่วลอดผ่านกลีบปากฉ่ำเคลือบด้วยหยาดน้ำฝนที่เธอกลืนเข้าไปหลายอึก เซอร์เรนัล์ฟโน้มกายเปลือยเปล่าท่อนบนเหลือเพียงกางเกงเดนิมหนาหนักลงมาหาร่างเล็กเพื่อดึงรั้งอาภรณ์ชุ่มน้ำออกจากสัดส่วนโค้งเว้าโดยไม่สนใจการทัดทานจากปลายเล็บที่จิกลงบนมือหนา อิสลินกำลังร้องไห้หากแต่น้ำตานั้นหลั่งไหลไปกับสายน้ำ เธอทำอะไรจอมซาตานไม่ได้เลยและยิ่งรู้
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 38
“ไคลน์...อา ...อา”“อีฟ...คุณคิดว่าผมจะเจอใคร ในเมื่อผมไม่เคยเจอใคร...แม้แต่คนเดียว” เซอร์เรนัล์ฟแนบแก้มระคายลงกับเนินทรวงอ่อนนุ่มที่ไหวกระเพื่อมด้วยลมหายใจแรง อิสลินคลี่เรียวปากราวแย้มยิ้มรับความสุขและความขมขื่นที่แล่นขึ้นมาจุกอกในเวลาเดียวกัน ความหนาวเยือกกร่อนหญิงสาวจนชาไปหมดทั้งปลายมือและเท้า ทางเดียวที่จะสกัดมันได้คือยึดร่างสูงใหญ่ไว้แนบแน่น“ไคลน์...ฉันหนาวค่ะ...ฉันหนาว” อิสลินครางคล้ายคนละเมอขณะที่เซอร์เรนัล์ฟยังบดเคล้าริมฝีปากไปบนเนินเนื้ออวบนุ่มสลับกับการใช้มือเบียดคลึงราวมันเป็นสิ่งที่น่าหลงใหล ความเย็นจากหยาดน้ำแทรกซึมเข้าไปทุกอณูของเนียนผิวและทำให้หญิงสาวรู้สึกเหมือนจับไข้ทว่าภายในกลับรุ่มร้อนด้วยเพลิงพิศวาสลุกช่วง นิ้วเรียวที่จิกปลายเล็บแสดงการต่อต้านเปลี่ยนเป็นไล้ลูบและสอดเข้าไปใต้ท้ายทอยของใบหน้าคร้ามคมเพื่อกดศรีษะให้เขาครอบครองยอดถันสีชมพูเข้มด้วยเรียวปากหยักที่กำลังดูดกลืนทุกอย่างด้วยความกระหายหิว เซอร์เรนัล์ฟกระชับอ้อมแขนแกร่งรัดแผ่นหลังบางขณะเบียดร่างที่กำลังจะแตกระเบิดเข้าหา“อีฟ...อา” เสียงห้าวลึกดังอยู่ในลำคอเมื่อรับรู้ถึงความเครียดเกร็งที่กำลังดันตัวเองให้พ้นจา
Latest chapter
