บทที่ 32

อิสลินเดินตามแบรดเข้าไปในโรงพยาบาลและคิดไปตลอดทางว่าทำไมเดเรกมาอยู่ที่นี่ในเมื่อไม่มีเค้าลสงหรือสัญญาณใด ๆ ล่วงหน้ามาก่อนเลยว่าคนแข็งแรงอย่างเขาจะมีโรคภัยมากล้ำกลาย บรรยากาศในสถานที่บำบัดโรคไม่ว่าจะดูน่าสบายแค่ไหนก็ล้วนไม่น่าพิศมัยทั้งสิ้น มันเต็มไปด้วยความหดหู่และเงียบขรึม ถึงแม้หญิงสาวจะได้พบเห็นรอยยิ้มจากแพทย์และพยาบาลทว่าก็มิอาจฉุดความรู้สึกของผู้มาเยี่ยมไข้ให้ดีขึ้นเลย ร่างสูงเดินนำมาจนถึงหน้าห้องพักฟื้นผู้ป่วยห้องหนึ่งซึ่งอยู่ชั้นบนของตึกสูง เขาหยุดก้าวเท้าและหันมายังร่างเล็กที่หยุดมองดูชื่อผู้ป่วยด้านหน้า เดเรก เพียซ อิสลินยืนนิ่งเหมือนรูปปั้นกระทั่งแบรดเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้น

“อีฟ...คุณเข้าไปข้างในเถอะ ผมจะคอยอยู่ตรงนี้” ร่างแน่งน้อยทำตามที่ชายหรุ่มบอก เธอค่อย ๆ ผลักประตูและก้าวเข้าไปในห้องผู้ป่วยซึ่งภายในนั้นหญิงสาวพบร่างสูงของคนที่เธอคุ้นเคยนั่งอยู่บนเตียงในท่าเอนหลังพิงหมอน อิสลินจรดปลายเท้าลงบนพื้นอย่างเงียบเชียบทว่าเสียงเปิดประตูเมื่อครู่คงทำให้เขารู้สึกได้แล้วว่ามีคนเดินเข้ามา

“อีฟ” เดเรกในชุดผู้ป่วยอุทานเบา ๆ เมื่อละสายตาจากนอกหน้าต่างและเห็นว่าคนที่เข้ามาภายในห้องเป็นใคร

“เดเ