บทที่ 34

“ไคลน์...อ๊ะ!” อิสลินร้องออกมาเมื่อเซอร์เรนัล์ฟก้าวเข้าไปถึงในจังหวะที่เธอจะถอยหนีทว่าก็ไม่ทันมือหนาที่คว้าข้อมือบางทั้งสองและบีบมันแน่นราวคีมเหล็ก

“ไคลน์!...ปล่อยนะคะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ ฉันไม่ใช่เชลยของคุณ!”

“แต่คุณเป็นโสเภณีของผม และตัวคุณเองก็ยอมรับ! คุณก็คือคุณอยู่วันยังค่ำ เคยปลิ้นปล้อนหลอกลวงไม่น่าไว้ใจยังไงตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่อย่างนั้น พอผู้ชายคนหนึ่งไม่อยู่ก็ออกไประเริงกับผู้ชายอีกคนทิ้งลูกเอาไว้ให้อยู่กับพี่เลี้ยง เพราะคุณร่านแบบนี้หรือเปล่าไอ้เดเรกมันเลยทนไม่ไหวต้องขอหย่าจะได้ไปหาผู้หญิงดี ๆ มาเป็นเมีย!”

“ฉันไม่ใช่คนสิ้นคิดแบบนั้นนะคะ ไคลน์ ฉันมีเหตุผลที่ต้องออกไปข้างนอกและฉันก็ไม่ได้ทอดทิ้งลูกของฉันด้วย!”

“ผู้หญิงอย่างคุณมันหน้าด้านไร้ยางอาย อยากจะพูดอะไรก็ได้ แต่ถามหน่อยเถอะ สนุกมากมั้ยเวลาออกไปคบชู้!”

“โอ๊ย!” อิสลินต้องเจ็บซ้ำสองเมื่อร่างของเธอถูกเขาดันไปชนฝาห้อง หญิงสาวรู้สึกเจ็บลึกบนแผ่นหลังและข้อมือที่ถูกบีบจนแทบหักทำให้เธอร้องไห้อย่างมิอาจหลีกเลี่ยง เซอร์เรนัล์ฟเหมือนคนบ้าคลั่ง ความอดกลั้นนั้นสิ้นสุดตั้งแต่วางสายโทรศัพท์เมื่อตอนสายก่อนเตรียมขึ้นเครื่องบินส่วนตั