บททั้งหมดของ กุหลาบรักซาตาน: บทที่ 11 - บทที่ 20

“ไคลน์...มีอะไรที่ฉันยังไม่เข้าใจอย่างนั้นหรือคะ?”“ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงคิดว่าคุณน่ะไร้เดียงสา แต่เวลาก็ทำให้ผมค้นพบว่าไม่ควรไว้ใจคนที่ชอบเสแสร้งว่าตัวเองอ่อนต่อโลก โดยเฉพาะผู้หญิงแพศยาอย่างคุณ!”“ไคลน์! หยุดนะคะ คุณจะว่าฉันมากเกินไปแล้ว!”“มิสซิสเพียซ...อ้อ...ลืมไปว่าคุณน่ะเป็นหม้ายเพราะผัวทิ้งไปตอนกิจการกำลังมีปัญหา เดเรกมันฉลาดเอาตัวรอด เมียของมันก็เลยต้องมารับกรรมที่มันก่อไว้กับคนอื่นหนักหนาสาหัส!”“ปล่อยฉัน!” อิสลินสะบัดไหล่จากมือหนาและผละห่างเพื่อมองหน้าเขาชัด ๆ หญิงสาวส่ายหน้าทั้งน้ำตาเพราะไม่คิดว่าจะพบเจอซาตานสิงสู่สุภาพบุรุษที่เธอเคยรู้จัก ความรู้สึกเหมือนเกิดใหม่เมื่อครู่จางหายกลับกลายเป็นความระทมทุกข์เหมือนตายทั้งเป็นอีกครั้ง“ขอโทษนะคะ...ฉันคงเข้าใจอะไรผิดไป เพราะคุณไม่ใช่เซอร์เรนัล์ฟ ไคลน์ที่ฉันเคยรู้จัก”“ผมคือเซอร์เรนัล์ฟ ไคลน์!” น้ำเสียงกร้าวกว่าเดิมทำให้ร่างบางที่กำลังจะหันหลังกลับหยุดชะงัก หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อสะกดกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นลอดออกมาเมื่อรู้สึกถึงมือหนาใหญ่ที่จับไหล่เธอไว้จากด้านหลัง ทว่าคาวนี้เขากดมันไว้แน่นจนความปวดร้าวแล่นลงไปถึงฝ่ามือบางเย็นเฉ

“ก็เอาซี อีฟ...ถ้าคิดว่าจะฆ่าผมได้ แต่ถ้าผมไม่ตาย คุณก็ต้องเจอแบบนี้!” อิสลินสะดุ้งสุดตัวเมื่อจอมซาตานสาดความกักขฬะเข้าใส่ด้วยการฉกเรียวลิ้นเข้าไปในปากเล็กและขบกัดบนริมฝีปากอ่อนจนเลือดซึม ข้อมือบางถูกบีบแทบหักทุกครั้งที่เขายัดเยียดสัมผัสอันปวดร้าวแก่หญิงสาวที่พยายามดิ้นหนี เซอร์เรนัล์ฟกลับกลายเป็นคนที่มีแค่เลือดเนื้อไร้หัวใจ ทุกอย่างที่ทำไปก็เพื่อสนองอารมณ์ดิบเถื่อนก็เท่านั้นหญิงสาวสะอื้นฮักขณะกลีบปากถูกบดจนเป็นรอยช้ำ จุมพิตในความทรงจำของอิสลินสูญสิ้นไม่มีเหลือ ใบหน้าคร้ามเข้มจูบดุดันเนิ่นนานกระทั่งเขาถอนริมฝีปากออกก็ถึงกับผงะเมื่อเห็นการกระทำรุนแรงต่ออิสลิน ดวงหน้างามนั้นซีดเผือดและเรียวปากบางบวมช้ำจนเห็นได้ชัด ไม่! เขาจะไม่เห็นใจและสงสาร เซอร์เรนัล์ฟเตือนตัวเองก่อนสำแดงอาการขึ้งเคียด“ผมรู้มาว่าที่คฤหาสน์ชานเมืองมีสวนไคกัตที่จำลองมาจากสวนของตระกูลร็อคกี้เฟลเล่อร์ ผมจะให้คุณกับลูกอยู่ที่นั่น...และจะไม่แตะต้องลูกของคุณ ถ้าคุณ...ยินยอมอยู่ในอาณัติของผม” ร่างแน่งน้อยกัดฟันแน่นขณะเอียงหน้าไปอีกทาง ผมเผ้านั้นยุ่งสยายไปหมดจากการขัดขืน เธอกำหมัดไว้แน่น ทั้งตา จมูก และปากเป็นรอยแดงทว่าเพียร

หญิงสาวร่างเล็กเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเงางามและดวงตากลมโตทว่าอ่อนหวานยามจับจ้องมายังเขา บัดนี้ภาพเหล่านั้นเจือจางไปจนหมด อิสลินก็เป็นแค่เหยื่อของผู้ชายที่มีลมหายใจไว้เพื่อการแก้แค้นเท่านั้น เซอร์เรนัล์ฟขับรถออกมาไกลกระทั่งเข้าสู่เขตชานเมืองนิวยอร์คซึ่งเป็นย่านที่เต็มไปด้วยบ้านหรูแวดล้อมด้วยทิวไม้ร่มรื่นราวแดนสงบที่อิงแอบอยู่กับธรรมชาติและทำให้รู้สึกราวกับหลุดจากโลกอันวุ่นวายของมหานครใหญ่กระนั้น ไม่นานคฤหาสน์หลังงามบนเนินหลังแมกไม้และสวนสวยก็ค่อย ๆ ปรากฏแก่สายตาของผู้มาเยือน อิสลินมองที่อยู่ของเธอด้วยความหดหู่ นับแต่นี้ไปสถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นคุกกักขังหัวใจเธอ“สวนนั่น...” / “อีวี่ล่ะคะ! ไหนคุณบอกว่าแอนดรูว์ไปรับอีวี่แล้ว ฉันอยากเจอลูก!”อิสลินแทรกขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มจอดรถตรงทางเข้าคฤหาสน์ใกล้น้ำพุใหญ่ซึ่งรอบ ๆ ไม่เห็นเงาใครสักคน เซอร์เรนัล์ฟกำพวงมาลัยแน่นก่อนจะหันกลับมาทางหญิงสาวที่เฝ้ารอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ เขาทำสีหน้าเรียบเฉยราวกับไม่สะทกสะท้านอะไรเลยกับความหวั่นกลัวที่ฉายชัดในแววตาคู่งาม“พาผมไปที่สวนไคกัต แล้วผมจะให้คุณ...ได้เจอแม่หนูน้อย”“ไคลน์ ถ้าฉันยินยอมที่จะทำตามความต้องการ

“คุณต้องทำตามคำสั่งเจ้านายของคุณอยู่แล้วไม่ใช่หรือคะ แอนดรูว์ เขาเพิ่มเงินให้คุณเท่าไหร่กับการไปพาตัวเด็กมาจากเนอร์สเซอรี่โดยที่ผู้ปกครองไม่รู้เรื่องแบบนี้!” แอนดรูว์เป็นฝ่ายหลบสายตาเจ้าของคำพูดประชดประชันที่มองเขาอย่างผิดหวัง เธอคงรู้ทุกอย่างว่าเขาทำอะไรไปบ้างกับแอร์โรว์ไวรอนต์“ฉันไม่นึกเลยนะคะ แอนดรูว์ ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ทั้งที่เดเรกไว้ใจคุณทุกอย่าง!”“คุณอีฟครับ” คราวนี้เขามองเธอตรง ๆ บ้าง “ผมอาจทำงานให้คุณเซอร์เรนัล์ฟแต่การที่แอร์โรว์ไวรอนต์ตกไปอยู่ในมือคนอื่นนั้นเกิดจากความตั้งใจของคุณเดเรกเอง ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรตอนนั้นถึงได้วางมือจากทุกอย่างเสียเฉย ๆ แต่ผมก็ขอยืนยันว่าการที่บริษัทถูกเพิกถอนการเป็นคู่สัญญากับกระทรวง ผมไม่ได้มีส่วนผลักดัน”“คุณทำในสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว แอนดรูว์” เสียงของจอมซาตานที่แทรกเข้ามาทำให้ชายวัยสี่สิบค่อย ๆ ลุกขึ้นก่อนถอยห่างไปยืนที่ประตูและมองอิสลินซึ่งเผลอกอดลูกไว้แน่นจนร่างเล็กอึดอัด“มามี้ ปล่อยก่อนซีคะ หนูยังต่อไม่เสร็จเลย” อีวี่ฮึดฮัดทว่าต้องหยุดกึกเมื่อเห็นร่างสูงคุ้นตาเดินเข้ามาและย่อตัวลงนั่งใกล้ ๆ เด็กหญิงนิ่งนึกขณะเอียงหน้าเล็กมองเซอร์เรนัล

“เมื่อก่อนผมไม่ทันคนเลยถูกหลอก แต่ถ้าไม่เกือบตายตอนนั้นคงไม่รอดกลับมารับรู้ว่าคนที่ตัวเองรักและคิดว่าเป็นนางฟ้าที่แท้ก็โสเภณีชั้นสูงดี ๆ นี่เอง ผู้หญิงที่กล้าเอาพรหมจารีย์เข้าแลกกับผลประโยชน์ถ้าไม่เรียกว่าเลว แล้วจะเรียกว่าอะไร!”“ไคลน์!...นี่คุณ!” เสียงของซาตานร้ายทำลายความอดกลั้นของหญิงสาว สำนึกสุดท้ายผลักให้เธอเงื้อมืออีกข้างหวังจะฟาดลงบนใบหน้าคร้ามเข้มแต่ไม่ทันมือของเขาที่จับไว้ได้ทันควัน“โอ๊ย!...ไม่! ปล่อยฉัน!” อิสลินร้องออกมาอย่างเจ็บปวดในขณะเดียวกันก็ต้องอดกลั้นต่อความทรมานไม่อาจโวยวายเสียงดังกลัวอีวี่จะตื่นมาเห็นเธอในสภาพถูกจับมือไพล่หลังไว้ทั้งสองข้าง“ร้องออกมาดัง ๆ สิ อีฟ! ร้องออกมาอีก คุณมันงูพิษชัด ๆ ผมเผลอเมื่อไหร่ก็คิดจะทำร้ายได้เมื่อนั้น คราวนี้ผมจะทำให้คุณได้ลิ้มรสชาติความเจ็บปวด รู้ว่าการอยู่อย่างตายทั้งเป็นมันทุกข์ทรมานยังไง!”“ได้โปรดเถอะค่ะ ไคลน์...ได้โปรด...” หญิงสาวมิอาจพูดต่อไปได้ว่าเมื่อก่อนนี้เธอและเขารักกันมาแค่ไหน เวลานั้นคงเนิ่นนานกระทั่งความทรงจำของจอมซาตานพร่ามัวไปหมดแล้ว เขาไม่ยอมปราณีต่อคำร้องขอนั้นแม้แต่น้อยกลับยิ่งแสดงความกร้าวแข็งด้วยการดันร่างอรช