แชร์
บทที่ 11
บทที่เกี่ยวข้อง
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 12
“ไคลน์...มีอะไรที่ฉันยังไม่เข้าใจอย่างนั้นหรือคะ?”“ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงคิดว่าคุณน่ะไร้เดียงสา แต่เวลาก็ทำให้ผมค้นพบว่าไม่ควรไว้ใจคนที่ชอบเสแสร้งว่าตัวเองอ่อนต่อโลก โดยเฉพาะผู้หญิงแพศยาอย่างคุณ!”“ไคลน์! หยุดนะคะ คุณจะว่าฉันมากเกินไปแล้ว!”“มิสซิสเพียซ...อ้อ...ลืมไปว่าคุณน่ะเป็นหม้ายเพราะผัวทิ้งไปตอนกิจการกำลังมีปัญหา เดเรกมันฉลาดเอาตัวรอด เมียของมันก็เลยต้องมารับกรรมที่มันก่อไว้กับคนอื่นหนักหนาสาหัส!”“ปล่อยฉัน!” อิสลินสะบัดไหล่จากมือหนาและผละห่างเพื่อมองหน้าเขาชัด ๆ หญิงสาวส่ายหน้าทั้งน้ำตาเพราะไม่คิดว่าจะพบเจอซาตานสิงสู่สุภาพบุรุษที่เธอเคยรู้จัก ความรู้สึกเหมือนเกิดใหม่เมื่อครู่จางหายกลับกลายเป็นความระทมทุกข์เหมือนตายทั้งเป็นอีกครั้ง“ขอโทษนะคะ...ฉันคงเข้าใจอะไรผิดไป เพราะคุณไม่ใช่เซอร์เรนัล์ฟ ไคลน์ที่ฉันเคยรู้จัก”“ผมคือเซอร์เรนัล์ฟ ไคลน์!” น้ำเสียงกร้าวกว่าเดิมทำให้ร่างบางที่กำลังจะหันหลังกลับหยุดชะงัก หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อสะกดกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นลอดออกมาเมื่อรู้สึกถึงมือหนาใหญ่ที่จับไหล่เธอไว้จากด้านหลัง ทว่าคาวนี้เขากดมันไว้แน่นจนความปวดร้าวแล่นลงไปถึงฝ่ามือบางเย็นเฉ
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 13
อิสลินพูดไม่ทันจบประโยคก็ถูกกลบด้วยเสียงหัวเราะของเซอร์เรนัล์ฟ เขาหัวเราะเหมือนคนบ้าและมองเธอด้วยแววตาเยาะหยัน“คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า อีฟ...นี่คุณคงคิดว่าอยากจะขายหุ้นพวกนั้นไปให้ใครก็ได้ล่ะสิท่า เดเรกมันไม่เคยบอกคุณหรือว่าบริษัทของมันกำลังจะพินาศ!”“นี่...หยุดหัวเราะนะคะ ไคลน์! คุณพูดเรื่องอะไรกัน ในเมื่อฉันมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้กับหุ้นพวกนี้””ผมไม่เถียงคุณหรอก อีฟ...” ร่างสูงตระหง่านก้าวเข้ามาประชิดตัวเธออีกครั้ง อิสลินต้องแข็งใจทั้งที่ข้างในไหวยวบทุกคราที่เขาเข้ามาอยู่ใกล้“มันอาจเป็นสิ่งมีค่าสำหรับผู้หญิงหน้าเงินอย่างคุณ แต่คุณจะขายมันให้ใครไม่ได้อย่างเด็ดขาด!”“ฉันจะขายมัน แต่ขายให้ใครก็ได้ที่ไม่ใช่คุณ ฉันจะไม่มีวันขายหุ้นของแอร์โรไวรอนต์ให้กับดี ฮันเตอร์...โอ๊ย!”หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อเซอร์เรนัล์ฟดึงข้อมือของเธอไว้และบิดอย่างไม่คิดปราณี“ฟังผม! เมื่อไหร่ที่คุณขายหุ้นให้คนอื่นก็เตรียมตัวถูกฟ้องข้อหาบริษัทลักลอบส่งยูเอวีให้พวกนายหน้าค้าอาวุธสงครามได้เลย!”“คุณบังคับฉันไม่ได้หรอกค่ะ! ฉันขอยืนยันว่าจะไม่ขายมันให้คุณ”“สายเกินไปกระมัง อีฟ...หุ้นที่คุณเคยครอบครองมันตอนนี้ต
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 14
“ก็เอาซี อีฟ...ถ้าคิดว่าจะฆ่าผมได้ แต่ถ้าผมไม่ตาย คุณก็ต้องเจอแบบนี้!” อิสลินสะดุ้งสุดตัวเมื่อจอมซาตานสาดความกักขฬะเข้าใส่ด้วยการฉกเรียวลิ้นเข้าไปในปากเล็กและขบกัดบนริมฝีปากอ่อนจนเลือดซึม ข้อมือบางถูกบีบแทบหักทุกครั้งที่เขายัดเยียดสัมผัสอันปวดร้าวแก่หญิงสาวที่พยายามดิ้นหนี เซอร์เรนัล์ฟกลับกลายเป็นคนที่มีแค่เลือดเนื้อไร้หัวใจ ทุกอย่างที่ทำไปก็เพื่อสนองอารมณ์ดิบเถื่อนก็เท่านั้นหญิงสาวสะอื้นฮักขณะกลีบปากถูกบดจนเป็นรอยช้ำ จุมพิตในความทรงจำของอิสลินสูญสิ้นไม่มีเหลือ ใบหน้าคร้ามเข้มจูบดุดันเนิ่นนานกระทั่งเขาถอนริมฝีปากออกก็ถึงกับผงะเมื่อเห็นการกระทำรุนแรงต่ออิสลิน ดวงหน้างามนั้นซีดเผือดและเรียวปากบางบวมช้ำจนเห็นได้ชัด ไม่! เขาจะไม่เห็นใจและสงสาร เซอร์เรนัล์ฟเตือนตัวเองก่อนสำแดงอาการขึ้งเคียด“ผมรู้มาว่าที่คฤหาสน์ชานเมืองมีสวนไคกัตที่จำลองมาจากสวนของตระกูลร็อคกี้เฟลเล่อร์ ผมจะให้คุณกับลูกอยู่ที่นั่น...และจะไม่แตะต้องลูกของคุณ ถ้าคุณ...ยินยอมอยู่ในอาณัติของผม” ร่างแน่งน้อยกัดฟันแน่นขณะเอียงหน้าไปอีกทาง ผมเผ้านั้นยุ่งสยายไปหมดจากการขัดขืน เธอกำหมัดไว้แน่น ทั้งตา จมูก และปากเป็นรอยแดงทว่าเพียร
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 15
“ผมให้แอนดรูว์ไปรับแล้ว ส่วนคุณต้องกลับไปพร้อมกับผม” / “ฉันกลับเองได้”“ลืมไปแล้วหรือยังไงว่ารับปากอะไรผมไว้! ไอ้อาการลืมง่ายแบบนี้นี่ไง เลยทำให้คุณใจง่ายมีผู้ชายคนใหม่โดยไม่ต้องคิด!”“ไคลน์!” อิสลินกำหมัดและกัดริมฝีปากซ้ำลงไปที่รอยแผลแตก ทว่าความเจ็บยังไม่ถึงครึ่งของคำพูดที่เขาใช้ทิ่มแทงเธอไม่วายเว้น หญิงสาวตัดสินใจเดินกลับออกไปแต่ไม่ทันแขนใหญ่ที่ตวัดโอบไหล่เธอไว้อีกหน ร่างแน่งน้อยทำทีว่าจะไม่ยอมหากเขาไม่ขู่เสียงกร้าว“อย่าขัดใจผม! เป็นเด็กดีและเชื่อฟัง...อย่าทำให้อะไร ๆ มันยุ่งยากไปกว่านี้!” เซอร์เรนัล์ฟเค้นเสียงจากในลำคอก่อนจะเดินโอบไหล่ร่างเล็กออกจากห้องทำงานเพื่อตรงไปยังลิฟท์ มีพนักงานหลายคนเดินผ่านมาและมองตามด้วยความสงสัย แต่ใครกันจะกล้าถามว่าประธานของดี ฮันเตอร์ หอบหิ้วผู้หญิงคนนี้มาจากไหน อิสลินจำต้องเดินตามเจ้าของวงแขนแข็งกระด้างด้วยความกระดากอายกระทั่งเข้าไปในลิฟท์ที่มีเพียงเขาและเธอสองคน“ผมอยากเห็นเด็กคนนั้น...อีกครั้ง” ร่างสูงใหญ่พูดขึ้นก่อนกดปุ่มลิฟท์ลงไปชั้นล่าง หญิงสาวไม่พูดอะไรแต่หวาดหวั่นในใจโดยไม่มีเหตุผล และก็เป็นจริงดังคาด ความเงียบของเธอบันดาลให้เขาเกิดโทสะขึ้นม
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 16
หญิงสาวร่างเล็กเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเงางามและดวงตากลมโตทว่าอ่อนหวานยามจับจ้องมายังเขา บัดนี้ภาพเหล่านั้นเจือจางไปจนหมด อิสลินก็เป็นแค่เหยื่อของผู้ชายที่มีลมหายใจไว้เพื่อการแก้แค้นเท่านั้น เซอร์เรนัล์ฟขับรถออกมาไกลกระทั่งเข้าสู่เขตชานเมืองนิวยอร์คซึ่งเป็นย่านที่เต็มไปด้วยบ้านหรูแวดล้อมด้วยทิวไม้ร่มรื่นราวแดนสงบที่อิงแอบอยู่กับธรรมชาติและทำให้รู้สึกราวกับหลุดจากโลกอันวุ่นวายของมหานครใหญ่กระนั้น ไม่นานคฤหาสน์หลังงามบนเนินหลังแมกไม้และสวนสวยก็ค่อย ๆ ปรากฏแก่สายตาของผู้มาเยือน อิสลินมองที่อยู่ของเธอด้วยความหดหู่ นับแต่นี้ไปสถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นคุกกักขังหัวใจเธอ“สวนนั่น...” / “อีวี่ล่ะคะ! ไหนคุณบอกว่าแอนดรูว์ไปรับอีวี่แล้ว ฉันอยากเจอลูก!”อิสลินแทรกขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มจอดรถตรงทางเข้าคฤหาสน์ใกล้น้ำพุใหญ่ซึ่งรอบ ๆ ไม่เห็นเงาใครสักคน เซอร์เรนัล์ฟกำพวงมาลัยแน่นก่อนจะหันกลับมาทางหญิงสาวที่เฝ้ารอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ เขาทำสีหน้าเรียบเฉยราวกับไม่สะทกสะท้านอะไรเลยกับความหวั่นกลัวที่ฉายชัดในแววตาคู่งาม“พาผมไปที่สวนไคกัต แล้วผมจะให้คุณ...ได้เจอแม่หนูน้อย”“ไคลน์ ถ้าฉันยินยอมที่จะทำตามความต้องการ
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 17
เธอพยายามส่งสัญญาณว่ารู้หน้าที่ของตัวเองดีแต่ชายหนุ่มกลับสำแดงสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาอีก“ผมก็อยากจะบอกคุณเหมือนกันว่าตอนนี้ผมเป็นเจ้าของที่นี่โดยสมบูรณ์ การที่เจ้าของอยากอยู่ส่วนไหนของคฤหาสน์คงไม่ใช่กงการของคนอาศัยจะมาชี้นิ้วสั่ง!”“ฉันไม่ได้สั่งคุณนะคะไคลน์ ...ใช่ค่ะ ฉันกับลูกอยู่ในฐานะของคนอาศัย แต่ฉันก็เพียงแสดงความคิดเห็นซึ่งมันก็ควรเป็นเช่นนั้น”“คุณไม่มีสิทธิ์แสดงความเห็นอะไรทั้งนั้น อีฟ...คุณมีหน้าที่ก็แค่ทำตามคำสั่งของผมเท่านั้น ชีวิตของคุณเป็นของผม ถ้าผมจะจองจำคุณไว้ที่นี่ชั่วชีวิตคุณก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ!” อิสลินนิ่งอึ้ง เซอร์เรนัล์ฟกลายเป็นซาตานร้ายอย่างเต็มตัว สุภาพบุรุษผู้แสนดีถูกความเคียดแค้นพยาบาทกลืนกินจนหมดสิ้น สิ่งที่เธอทำได้คือก้มหน้ารับคำบัญชาจากคนไร้หัวใจ“ค่ะ...ฉันเข้าใจ” หญิงสาวตอบรับเพียงสั้น ๆ ก่อนข้อมือบางจะถูกดึงไปกุมไว้พร้อมเสียงพูดจากร่างสูงที่ลดความเกรี้ยวโกรธลง“ตอนเดินผ่านมาเมื่อครู่ ผมเห็นสวนกุหลาบ ผมอยากเข้าไปดูใกล้ ๆ ““ไคลน์คะ...อีวี่อาจร้องหาฉันแล้ว บอกได้ไหมคะว่าแอนดรูว์พาเธอไปไว้ที่ไหน?”“ผมอยากไปดูต้นกุหลาบ แล้วจะพาคุณไปหาลูก” ซึ่งเธอก็คงปฏิเสธไม่ได้
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 18
“คุณต้องทำตามคำสั่งเจ้านายของคุณอยู่แล้วไม่ใช่หรือคะ แอนดรูว์ เขาเพิ่มเงินให้คุณเท่าไหร่กับการไปพาตัวเด็กมาจากเนอร์สเซอรี่โดยที่ผู้ปกครองไม่รู้เรื่องแบบนี้!” แอนดรูว์เป็นฝ่ายหลบสายตาเจ้าของคำพูดประชดประชันที่มองเขาอย่างผิดหวัง เธอคงรู้ทุกอย่างว่าเขาทำอะไรไปบ้างกับแอร์โรว์ไวรอนต์“ฉันไม่นึกเลยนะคะ แอนดรูว์ ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ทั้งที่เดเรกไว้ใจคุณทุกอย่าง!”“คุณอีฟครับ” คราวนี้เขามองเธอตรง ๆ บ้าง “ผมอาจทำงานให้คุณเซอร์เรนัล์ฟแต่การที่แอร์โรว์ไวรอนต์ตกไปอยู่ในมือคนอื่นนั้นเกิดจากความตั้งใจของคุณเดเรกเอง ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรตอนนั้นถึงได้วางมือจากทุกอย่างเสียเฉย ๆ แต่ผมก็ขอยืนยันว่าการที่บริษัทถูกเพิกถอนการเป็นคู่สัญญากับกระทรวง ผมไม่ได้มีส่วนผลักดัน”“คุณทำในสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว แอนดรูว์” เสียงของจอมซาตานที่แทรกเข้ามาทำให้ชายวัยสี่สิบค่อย ๆ ลุกขึ้นก่อนถอยห่างไปยืนที่ประตูและมองอิสลินซึ่งเผลอกอดลูกไว้แน่นจนร่างเล็กอึดอัด“มามี้ ปล่อยก่อนซีคะ หนูยังต่อไม่เสร็จเลย” อีวี่ฮึดฮัดทว่าต้องหยุดกึกเมื่อเห็นร่างสูงคุ้นตาเดินเข้ามาและย่อตัวลงนั่งใกล้ ๆ เด็กหญิงนิ่งนึกขณะเอียงหน้าเล็กมองเซอร์เรนัล
กุหลาบรักซาตาน บทที่ 19
“อีวี่...มามี้ว่าหนูไปอาบน้ำได้แล้วนะจ๊ะ” อิสลินก้มลงกระซิบข้างใบหูเล็กบางของแม่หนูน้อยเมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นว่าเลยเวลาบ่ายคล้อยจวนใกล้ค่ำ เธอรู้สึกประหลาดใจที่เซอร์เรนัล์ฟนั่งเล่นกับอีวี่ได้นานนับชั่วโมงโดยปราศจากท่าทีเบื่อหน่ายหรือรำคาญและในขณะเดียวกันลูกสาวตัวเล็กก็เพลิดเพลินยิ้มหัวกับสมาชิกใหม่ของบ้านไม่หยุดหย่อน หลายครั้งที่หญิงสาวมองเห็นแม่ยอดดวงใจออกอาการเอียงอายยามชายหนุ่มเย้าแหย่ เธอเพิ่งเห็นรอยยิ้มของเซอร์เรนัล์ฟเป็นครั้งแรก ทว่าท่าทีใจดีคงสงวนไว้เฉพาะคนที่เขาอยากจะดีด้วยเท่านั้น อาจเป็นคนทั้งโลก...ยกเว้นเธอ“แด๊ดดี้คะ...อีวี่จะไปอาบน้ำ แด๊ดดี้รออีวี่นะคะ”“แด๊ดดี้จะรอ” เซอร์เรนัล์ฟรับปากแม่หนูที่รีบชักชวนมารดาไปอาบน้ำ ร่างสูงใหญ่มองตามร่างเล็กที่อิสลินจูงเข้าห้องภายในตัวบ้านที่ตกแต่งอย่างคลาสสิคด้วยความรู้สึกที่เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดจึงถูกชะตากับลูกสาวของผู้หญิงที่เขาอยากแก้แค้นนักบทที่ 6 อาทิตย์ลับขอบฟ้าไปนานแล้วแต่หนูน้อยอีวี่ก็ยังคงนั่งเล่นกับผู้ชายที่เด็กหญิงทำความคุ้นเคยอย่างรวดเร็วและให้เรียกเขาอย่างสนิทสนมว่า แด๊ดดี้ กระทั่งงัวเงียใกล้หลับก
บทล่าสุด
