ก่อนโบ้ : ”ป้องกันด้วยฉันไม่ต้องการเด็ก“ l ตอนโบ้ : ”เมียจ๋า...อย่าพาลูกหนีไปจากผัวเลยนะคะ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเมียจ๋า“
View Moreหลังจากนั้นดัสตินพยายามเข้าใกล้เฟรินทร์โดยการไปบ้านของเหมยหลินแทบทุกวัน จนเริ่มมีข่าวออกมาว่าทั้งสองกำลังคบหากันอย่างจริงจัง เขากำลังคิดหาแผนร้ายเพื่อเข้าให้หญิงสาว เจอหน้ากันทีไรเขาพยายามลวนลามตลอด และมันต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดเสมอเขาศึกษาท่วงท่ามาแล้วรับรองรอบนี้ เฟรินทร์ทำอะไรเขาไม่ได้ “ว่าไงจ๊ะคนสวยของไอ้ดัสติน” “โรคจิตหรือไง” เธอเริ่มกลัวเขาขึ้นมาเสียแล้วเฟรินทร์ถอยหลังเมื่อเขาคุกคามเข้ามา จนแผ่นหลังของเธอชนกับผนังพอดี เขาใช้มือยันตัวเธอไว้ “ถะ...ถอยออกไป” “รอบนี้คนสวยทำอะไรพี่ไม่ได้อีกแล้วจ้ะ” สรรพนามเปลี่ยนไปจนหญิงสาวขนลุก สายตาหวานเยิ้มยามที่อยู่ใกล้เฟรินทร์&
ดัสตินมารับเหมยหลินไปทานข้าว ขณะที่หญิงสาวกำลังแต่งตัว เขาใช้สายตาสำรวจรอบๆ สวนหย่อม หวังว่าจะได้เจอคนที่เขาคิดถึง และแล้วก็เห็นเฟรินทร์กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ท่ามกลางแปลงดอกไม้ เขารีบเดินตรงไปหาเธอทันทีเขามองหญิงสาวด้วยสายตาหวานเยิ้ม ราวกับโหยหาจนอยากดึงเธอเข้ามากอดให้หนำใจ วันนี้เธอดูสดใสกว่าทุกวัน สวมกางเกงยีนส์ขาสั้น เสื้อยืดสีขาวสะอาดตา และผมที่ถักเป็นเปียแกะสองข้าง เขานั่งลงข้างเธอโดยไม่รอช้า “คุณ!” เธอผงะและลุกขึ้นทันทีเหมยหลินเคยเตือนไว้ว่าให้อยู่ห่างๆ จากคนรักของตัวเอง เธอไม่อยากมีปัญหาจึงก้าวเท้าเตรียมหนีแต่ไม่ทันเขา “จะรีบไปไหน”เขารีบลุกขึ้นพร้อมกับคว้าข้อมือของเธอ และกระชากเธอจนเซถลาจนหน้าอกกว้าง และเขาก็ฉวยโอกาสรวบเอวบางทันทีกลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยออกมาจากตัวของคนตัวเล็กกว่าทำให้เขาสูดดมเข้าไป ทั้งสองอยู่ใกล้กันจ
แดนนี่นั่งหน้าเครียดเขาพอได้ยินข่าวมาบ้างว่าตอนนี้กำลังมีคนตามจีบเหมยหลินแต่ไม่คิดว่าเขาคนนั้นจะเป็นดัสติน ผู้ชายที่เขาไม่อยากวุ่นวายด้วย “คุณโอเคไหมคะ” “ผู้หญิงเขาไม่เลือกผมจะทำอะไรได้” “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” เฟรินทร์กำลังจะลงจากรถแต่ดัสตินคว้าแขนเธอไว้ก่อน เหมือนเขามีบางอย่างถามแต่เขากลับไม่พูด ใบหน้าของทั้งสองคนหันมองกันหากใครเห็นต้องเข้าใจว่ากำลังจู๋จี๋กัน ปัง! “ว้าย โอ๊ยฉันเจ็บ” เฟรินทร์ตกใจที่เห็นเขาคนนั้น แถมยังลากเธอลงมาจากรถของแดนนี่ตอนนี้มือของเขาราบเอวเธอไว้แน่น ทำให้หน้าอกของเธอเสียดสีกับหน้าอกของเขาพอดี “ปล่อยเธอนะคุณดัสติน” “มึงชอบแส่อีกแล้วนะ” เผลอหน่อยไม่ได้เลยยัยหนูของเขาไปกับคนอื่นเสียแล้ว อะไรที่เขาหมายตาไว้เขาไม่ปล่อยไปง่ายๆ “คุณปล่อยผู้หญิงดีกว่าน้องเขาเจ็บนะ” “น้อง? มึงมีน้องสาวเมื่อไรกูไม่เห็นรู้” เขาโกรธจนเผลอบีบต้นแขนของเธอแน่น จนเกิดเป็นรอยนิ้วมือทั้งห้านิ้ว “คุณปล่อยฉัน!” “เผลอไม่ได้เลยนะ...มึงอย่าเสือกตามมา” “คุณแดนนี่กลับไปเถอะค่ะ” แดนนี่จึงหยุดมอง
ดัสตินนั่งขาไขว่ห้างนั่งกดดันเจ้าของโรงพยาบาลหรูในเกาะฮ่องกง ลีออนเพื่อนสนิทของเขากำลังตรวจคนไข้และสั่งให้เขานั่งรอ ไม่นานประตูถูกเปิดออก “มีอะไร” “มึงทักทายคนไข้แบบนี้เหรอวะ” “มีอะไรครับคุณมาเฟียแล้วไม่กลับมาเก๊าเหรอวะ” แปลกเพราะดัสตินมักจะขลุกตัวอยู่ในมาเก๊านานๆ ทีถึงจะมาที่ฮ่องกง “กูป่วย” “ป่วย แล้ว?” “ช่วยตรวจให้กูหน่อย” เขาไม่ไว้ใจใครนอกจากเพื่อนรักเท่านั้น “มาผิดที่หรือเปล่ากูหมอฟันโว้ย ทำฟันและฟันอย่างเดียว” เขานั่งแท่นเป็นผู้บริหารตรวจคนไข้บางครั้งยามที่หมอไม่พอ ไม่ได้รับตรวจโรคทั่วไป “กูเจ็บหัวใจหรือกูกำลังป่วยเป็นโรคหัวใจวะ” ไม่ได้พูดเล่นแต่เป็นแบบนั้นจริงๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่โผล่หน้ามาให้มันเห็น “แล้วอาการเป็นแบบไหน” ลีออนเริ่มจริงจัง “เจอหน้าสาวสวยคนหนึ่งหลังจากนั้นก็เจ็บหัวใจตอนที่เจอหน้าเขา พอนึกถึงหัวใจมันเต้นเร็วเหมือนจะทะลุออกมา” ลีออนถอนหายใจออกมาเสียงดังเขากลอกตามองบนแล้วหลับตาลงเพื่อหักสายตา และเปิดเปลือกตาขึ้นมามองหน้าเพื่อน งานเขายุ่งมากในแต่ละวันแต่ดัสตินมันโนสนโนแคร์ ห
“ยัยเฟย์แกหายตัวไปไหนแต่เช้า!” เสียงโวยวายดังขึ้นเหมยหลินอารมณ์เสียเรียกจนเจ็บคอแต่มันไม่ยอมโผล่หน้ามาเสียที “เดี๋ยวจ๋ายเก็บให้นะคะ” แม่บ้านเดินเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงคุณหนูเรียก พร้อมกับบอกว่าจะเก็บให้เองจึงถูกเหมยหลินต่อว่า “ฉันไม่ได้เรียกแก ไปตามเฟรินทร์มาเก็บให้ฉัน” “มีอะไรคะ” เฟรินทร์กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่แม่บ้านอีกคนจึงอาสาขึ้นมาแทน แต่เธอต้องรีบตามขึ้นมาเพราะเหมยหลินไม่ถูกใจแม่บ้านคนไหนเลย เมื่อเธอเดินมาถึงเหมยหลินก็โยนรองเท้าและกระเป๋าใส่และต่อว่าเพราะทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ “มัวทำอะไรอยู่ ฉันเรียกหาแกตั้งนานแล้ว อย่าลืมสิว่าแกอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะอะไร” เฟรินทร์ไม่ตอบอะไร หยิบรองเท้าและกระเป๋าของเหมยหลินเดินออกไปจัดใส่ตู้เรียงไว้อย่างสวยงาม “แกเตรียมน้ำอุ่นให้ฉันด้วย วันนี้ฉันอยากแช่น้ำ” “ค่ะ” เธอหันไปตอบสั้นแล้วรีบไปทำตามคำสั่ง เพราะหากเธอชักช้า เธอคงถูกพี่สาวต่างแม่ดุด่าอีกแน่หญิงสาวต้องตื่นมาเตรียมอาหารให้กับทุกคนในครอบครัวทุกเช้าเป็นประจำ เธอต้องทำไว้ทั้งข้าวต้มและหมูแฮมไข่ดาว กาแฟดำ เพราะพ่อ พี่สาว พี่ชาย
เซี่ยเหมยหลินน่าจะเป็นหมากตัวสำคัญที่เขาเข้าถึงได้ง่ายที่สุดไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบเขา มือหนาปิดแฟ้มประวัติของครอบครัวเซี่ย ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิดแต่นักธุรกิจธรรมดาเทียบชั้นกับเขาไม่ติด แค่ได้รับมรดกตกทอดที่ดินผืนงามมาเท่านั้น และมันเตะตาเขามากจนต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มันมาครอบครอง “ผู้หญิงแบบนี้เข้าถึงง่าย” “เหมือนว่าคุณเซี่ยเหมยหลินจะคบหาดูใจกับนักธุรกิจคนหนึ่งอยู่นะครับ” “ฉันไม่สนว่าใครจะคบกับใครฉันสนแค่ที่ดินผืนนั้น” “ผมจะจัดการตามแผนที่เราวางไว้” ดัสตินสร้างสถานการณ์พาตัวเองไปเจอกับเซี่ยเหมยหลินอย่างเช่นวันนี้หญิงสาวได้รับเป็นพรีเซนเตอร์ของสินค้าหนึ่ง ซึ่งถ่ายทำที่โรงแรมของดัสตินทุกอย่างเป็นแผนของเขาเช่นกัน . เฟรินทร์ยืนมองเหมยหลินที่กำลังโพสท่าถ่ายแบบ หญิงสาวเป็นคนสวยมากสง่างามสมกับเป็นลูกคุณหนู เธอมองชีวิตตัวเองที่ต้องเดินตามเงาของคนอื่น ไม่มีอิสระในการใช้ชีวิต “จะไปไหนครับ” “เฟย์ขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เฟรินทร์ส่งยิ้มให้ผู้กำกับหนุ่มที่เราสองคนเจอกันบ่อยๆ เขาดูเป็นผู้ชายที่
เพ้นท์เฮาส์สุดหรูตั้งอยู่บนชั้นบนสุดของตึกระฟ้าใจกลางเมือง ลิฟต์เปิดออกสู่ห้องโถงที่ตกแต่งด้วยงานศิลปะร่วมสมัยชิ้นเอก ผนังกระจกสูงจรดเพดานเผยให้เห็นวิวพาโนรามาของเมืองที่ทอดยาวไกลสุดลูกหูลูกตา ห้องนั่งเล่นเปิดโล่งมีเตาผิงหินอ่อนขนาดใหญ่ โซฟาหนังอิตาลีนุ่มนิ่มหันหน้าเข้าหากัน บาร์ไม้มะฮอกกานีเข้มขลับตั้งอยู่มุมห้อง พร้อมด้วยชั้นวางไวน์หายากจากทั่วโลก ดวงตาคมกริบนั่งจ้องมองแท็บเล็ตอยู่ในมือ สายตาของเขาดูดุร้ายใครเห็นต่างจ้องพากันหวาดหวั่น ใบหน้าเงยมาจ้องมองลูกน้องคนสนิทที่นั่งอยู่ตรงหน้า หวังจินห้าว หรือผู้คนมักเรียกเขาว่าดัสติน หวัง หนุ่มลูกครึ่งจีน-อเมริกัน อายุ 34 ปี เจ้าของกาสิโนและโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเกาะฮ่องกง มาเก๊า ใบหน้าหล่อเหลาโดดเด่นตามฉบับลูกผสม ดวงตาที่น้ำตาลเช่นเดียวกับสีผมผิวขาวแบบสุขภาพดี จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาคมกริบชวนมอง ความสมบูรณ์แบบมีเงินทองมักมาพร้อมกับผู้หญิงเพราะเขายังไม่มีคนรู้ใจ เขามักใช้เงินซื้อความสุขของตัวเองพอเบื่อจบแยกย้ายพร้อมกับเงินก้อนโตเป็นขวัญถุง บางคนไม่ยอมจบง่ายๆ แต่เขามีวิธีจัดการ ผู้หญิงทำให้เขาอ่อนแ
เพ้นท์เฮาส์สุดหรูตั้งอยู่บนชั้นบนสุดของตึกระฟ้าใจกลางเมือง ลิฟต์เปิดออกสู่ห้องโถงที่ตกแต่งด้วยงานศิลปะร่วมสมัยชิ้นเอก ผนังกระจกสูงจรดเพดานเผยให้เห็นวิวพาโนรามาของเมืองที่ทอดยาวไกลสุดลูกหูลูกตา ห้องนั่งเล่นเปิดโล่งมีเตาผิงหินอ่อนขนาดใหญ่ โซฟาหนังอิตาลีนุ่มนิ่มหันหน้าเข้าหากัน บาร์ไม้มะฮอกกานีเข้มขลับตั้งอยู่มุมห้อง พร้อมด้วยชั้นวางไวน์หายากจากทั่วโลก ดวงตาคมกริบนั่งจ้องมองแท็บเล็ตอยู่ในมือ สายตาของเขาดูดุร้ายใครเห็นต่างจ้องพากันหวาดหวั่น ใบหน้าเงยมาจ้องมองลูกน้องคนสนิทที่นั่งอยู่ตรงหน้า หวังจินห้าว หรือผู้คนมักเรียกเขาว่าดัสติน หวัง หนุ่มลูกครึ่งจีน-อเมริกัน อายุ 34 ปี เจ้าของกาสิโนและโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเกาะฮ่องกง มาเก๊า ใบหน้าหล่อเหลาโดดเด่นตามฉบับลูกผสม ดวงตาที่น้ำตาลเช่นเดียวกับสีผมผิวขาวแบบสุขภาพดี จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาคมกริบชวนมอง ความสมบูรณ์แบบมีเงินทองมักมาพร้อมกับผู้หญิงเพราะเขายังไม่มีคนรู้ใจ เขามักใช้เงินซื้อความสุขของตัวเองพอเบื่อจบแยกย้ายพร้อมกับเงินก้อนโตเป็นขวัญถุง บางคนไม่ยอมจบง่ายๆ แต่เขามีวิธีจัดการ ผู้หญิงทำให้เขาอ่อนแ...
Comments