All Chapters of ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90: Chapter 31 - Chapter 40

หลังจากบอมบอมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว วิกานดาแม่ของบอมบอมได้เข้ามาหาถึงในห้องนอน เพราะได้ข่าวว่าบอมบอมไปหาที่บริษัท"ว่าไงเดี๋ยวนี้เก่งแล้วหนอจะไปมาไหนไม่บอกเลยนะ"วิกานดานั่งลงบนเตียงนอน "จะไปเซอร์ไพร์สพ่อกับแม่ซักหน่อยดันไม่อยู่"บอมบอมเดินมานั่งลงข้างๆวิกานดา "ทีหลังก็โทรถามพ่อกับแม่ก่อนก็ได้ว่าจะไปหา ถ้าไม่อยู่จะได้ไม่เสียเวลา แล้วนี่อะไรไปรบกวนเอกเขาทำไม คนขับรถก็มีถ้าอยากกลับเอง ขึ้นแท็กซี่หรือเรียกแกร็ปก็ได้ ถ้าอยากผจญภัยก็ขึ้นรถเมล์มาลงปากซอย แล้วเดินเข้ามาที่บ้านเลย"วิกานดาลูบศีรษะของบอมบอม "ไม่ได้รบกวนอาเอกซักหน่อยอาเอกเขาอาสาเองตั้งหาก" "ใช่เหรอ เลขาของพ่อลูกบอกว่า บอมบอมเข้าไปหาเอกถึงห้องทำงานเลย" "แหม ก็เข้าไปทักทาย บอมบอมไม่คิดว่าอาเอกจะอาสาไปส่งนี่"บอมบอมยิ้มแล้วซบที่ไหล่ของวิกานดา "ไปหาอย่างงั้นเป็นใครก็ต้องไปส่งนั่นแหละ" "ก็แม่ให้สนิทกับอาเอกไว้นี่ บอมบอมก็ทำตามแล้วไง" "แม่ให้สนิทน่ะใช่ แต่ไม่ใช่ไปรบกวนแก่ เอกเขาพึ่งเลิกกับภรรยาที่อยู่กันมาเป็นสิบปี ช่วงนี้สภาพจิตใจแกอาจจะแย่ อยากอยู่คนเดียวก็เป็นไปได้ บอมบอมก็อย่าไปรบกวนแกเลยปล่อยแกทำใจสักพักก่อ

"กอดหน่อยก็ไม่ได้อยากรู้จังตอนอยู่ในอดีต ไอ้พี่เอกได้กอดมึงอย่างนี้หรือเปล่า"สุรเดชเขยิบหน้าเข้าไปใกล้บอมบอม"นายจะมาลุ่มล่ามกับเราแบบนี้ไม่ได้นะ"บอมบอมพยายามขยับตัวหนีและขัดขืน"กอดหน่อยนะ"สุรเดชกอดแน่นขึ้นอีกพร้อมกับเงยหน้าหอมก้มบอมบอม"อย่าทำแบบนี้สุรเดช"บอมบอมยิ่งขัดขืนสุรเดชยิ่งกอดแน่นยิ่งขึ้น จนบอมบอมรู้สึกอีดอัด ซึ่งแตกต่างจากพี่เอกของเขา ยิ่งกอดบอมบอมยิ่งรู้สึกมีความใคร่เสน่หา แต่กับสุรเดชเขากับรู้สึกเฉยๆ ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมในคร้้งนี้ด้วยแม้แต่น้อยในระหว่างที่สุรเดชจะพยายามเผด็จศึกบอมบอมนั้น มือถือที่สุรเดชเปิดเพลงยุคเก้าศูนย์ทิ้งไว้ก็เลื่อนมาถึงเพลงปฏิหารย์ พอเพลงนี้ดังขึ้นสุรเดชและบอมบอมก็เริ่มง่วงนอนในทันที ในเหตุการณ์นี้จึงทำให้สุรเดชนั้นได้หลับใหลไปก่อนบอมบอม ส่วนบอมบอมกำลังเคลิ้มแต่แล้วก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เขาจึงพยายามพยุงร่างไปปิดมือถือที่สุรเดชเปิดทิ้งไว้ หลังจากนั้นบอมบอมก็รู้สึกตาสว่างขึ้นในทันที บอมบอมจึงลุกจากที่นอนเพื่อไปเปิดประตูห้อง เพราะเขามั่นใจว่าต้องเป็นแม่วิกานดาของเขา"แม่ก็นึกว่าลูกหลับไปแล้วเสียอีก เห็นมาเปิดประตูช้า"วิกานดามองไปยังเตียงนอนก็เห็นสุรเดช

ในเวลาไม่นานนักก็อตก็นำอาหารที่บอมบอมต้องการมาให้ถึงที่ จนบอมบอมนั้นซึ่งในน้ำใจของพี่รหัสที่บริการเขาเป็นอย่างดี ไม่ขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย "นี่ของบอมบอมข้าวมันไก่กับน้ำส้มคั้น"ก็อตยิ้มให้บอมบอมอย่างสดใสซึ่งแตกต่างจากก่อนหน้านี้สิ้นเชิง "ขอบใจพี่ก็อตมากเลย แล้วของพี่ก็อตทานอะไรเหรอครับ" "ของพี่จะกินก้วยเตี๋ยวนะ อย่าพึ่งกินหมดล่ะ เราค่อยกินพร้อมกันสองพี่น้อง" "ครับเดี๋ยวบอมบอมจะนั่งรอยังไม่กินหรอก" "ดีมากพี่ชอบให้น้องแทนตัวเองว่าบอมบอมดูน่ารักดี ทีหลังอย่าพูดผมอีกนะมันไม่เข้ากับบอมบอมเลยรู้ไหม" "ครับผม" "พูดยังไม่ขาดคำเลย ชอบแกล้งพี่จังเลยน้องบอมบอมเนี่ย" "ครับ พี่ก็อตรีบไปซื้ออาหารเถอะบอมบอมหิวแล้วนะ" "โอเค รอสักครู่เดี๋ยวมา"ก็อตรีบเดินไปยังร้านอาหารที่เขาเล็งไว้ในทันที ส่วนบอมบอมนั้นก็นั่งรออย่างเรียบร้อย พร้อมจิบน้ำส้มทีละอึกเพราะกลัวแสบท้องถ้ากินตอนท้องว่าง ชั่วเวลาไม่กี่นาทีก็อตก็มาพร้อมกับก้วยเตี๋ยวและเบียร์หนึ่งขวดเล็ก "พี่ก้อตกินเบียร์ตอนกลางวันเลยเหรอเนี่ย"บอมบอมมีท่าทีตกใจเล็กน้อย "นิดหน่อยแก้เซ็ง"ก็อตนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมยิ้มให้บอมบอม "เซ็งอะไรอีกล่ะพี่ก็อต" "ก็เ

บอมบอมคิดตรงกันข้ามกับคำพูด เพราะกลัวสามหนุ่มหักหลังเจจึงแกล้งไม่สนใจ ส่วนเอกถึงกับส่ายหัวในความรั้นของบอมบอม "พี่กลับมาหาน้องๆแล้วนะครับ"เจนั่งแทรกกลางระหว่างบอมบอมกับบิว "บอมบอมมีเรื่องจะถามพี่เจน่ะครับ"บอมบอมกระซิบให้เบาที่สุด "เรื่องอะไรเหรอ" "คือถ้าชวนพี่เจไปเที่ยวต่อได้ไหมครับ" "ต่อแบบไหนล่ะ" "พี่เจก็ไม่ไร้เดียงสาแล้วนะเรื่องแบบนั้นแหละ" "พี่ไม่รับเรื่องอย่างว่าหรอกครับ" บอมบบอมแกล้งหันหน้าไปทางสามหนุ่มแล้วเบ้ปาก ประมาณว่าผิดหวังเสียใจแท้ที่จริงแล้วพึ่งเริ่มต้นต่างหาก บอมบอมจึงกำมือแล้วยื่นมาสองนิ้ว เจยังทำหน้านิ่งและหันไปเทคแคร์บิวต่อ ส่วนบอมบอมก็ทำนิ้วไต่สะกิดที่ขาของเจ พอเจหันมามองก็ยื่นนิ้วออกมาสาม เจก็นิ่งชั่วครู่แต่ก็หันกลับไปเทคแคร์บิวต่อ บอมบอมจึงยอมแพ้เพราะถ้ามากกว่านี้แพงเกินไป พลางคิดไปว่าไอ้นั่นเคลือบทองคำเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์หรือไงถึงเล่นตัว ส่วนเจก็นั่งคุยกับบิวได้แค่สิบห้านาที ก็ต้องจากไปหาสาวใหญ่ใจถึงอีกครั้ง เพราะเธอซื้ออีกสิบดริ้งให้เจเพื่อจะได้ไปนั่งที่โต๊ะ "ไม่ซื้อดริ้งให้เจอีกเหรอครับ"หนึ่งหนุ่มในสามเอ่ยขึ้น "ไม่แล้วจะกลับ เดี๋ยวบอมบอมเข้าห้องน้ำ

บอมบอมนั่งอยู่ที่ซุ้มหน้าคณะอยู่คนเดียว เพราะมิคกี้กับบิวยังไม่มาซึ่งผิดวิสัย โดยเฉพาะบิวจะมาเช้าเป็นกิจวัตรตั้งแต่อนุบาล บอมบอมจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อจะโทรหาแต่ก็ยังไม่ทันโทร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นซึ่งวิกานดาเป็นคนโทรมาหา "ฮัลโหลแม่มีอะไรครับ" "แม่จะวานไปเยื่อมเอกให้หน่อย" "อาเอกเป็นอะไรเหรอครับ" "แกโทรมาลาบอกว่าป่วย แม่เลยอยากให้บอมบอมไปเยื่อมแกสักหน่อย เพราะดูช่วงนี้แกเครียดๆ" "ได้เลยครับ" "ดีแล้วลูก ในอนาคตบอมบอมต้องสานต่อธุรกิจจากพ่อและแม่ สิ่งแรกที่ลูกควรทำคือเอาใจใส่พนักงานของเรา อย่าลืมซื้อของกินไปฝากแกด้วยนะ" "ครับแม่" "แค่นี้แหละลูก แม่กับพ่อต้องเดินทาง ไปดูที่ดินต่างจังหวัดอาทิตย์หนึ่ง ดูแลตัวเองด้วยนะแม่เป็นห่วงและรักเสมอ มีปัญหาอะไรโทรมาหาแม่ได้ทุกเวลานะ" "ครับแม่ บอมบอมจะดูแลตัวเองอย่างดีเลย" บอมบอมกดวางสายและกำลังจะโทรหาเอก แต่ก็ยังไม่ทันโทร ก็อตก็เดินเข้ามาหาด้วยใบหน้าเปือนยิ้ม และนั่งตรงหน้าบอมบอม "มาแต่เช้าเลยนะบอมบอมน้องพี่" "พี่ก็อตก็เหมือนกัน" "พรุ่งนี้พี่จะไปคัดเลือกเป็นนักฟุตบอลมหาลัย จะใส่รองเท้าใหม่ที่บอมบอมซื้อให้ไปคัดเลือก" "โชคดีนะพี่ก็อต"