ตัวจริงกลับมา

"กอดหน่อยก็ไม่ได้อยากรู้จังตอนอยู่ในอดีต ไอ้พี่เอกได้กอดมึงอย่างนี้หรือเปล่า"สุรเดชเขยิบหน้าเข้าไปใกล้บอมบอม

"นายจะมาลุ่มล่ามกับเราแบบนี้ไม่ได้นะ"บอมบอมพยายามขยับตัวหนีและขัดขืน

"กอดหน่อยนะ"สุรเดชกอดแน่นขึ้นอีกพร้อมกับเงยหน้าหอมก้มบอมบอม

"อย่าทำแบบนี้สุรเดช"บอมบอมยิ่งขัดขืนสุรเดชยิ่งกอดแน่นยิ่งขึ้น จนบอมบอมรู้สึกอีดอัด ซึ่งแตกต่างจากพี่เอกของเขา ยิ่งกอดบอมบอมยิ่งรู้สึกมีความใคร่เสน่หา แต่กับสุรเดชเขากับรู้สึกเฉยๆ ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมในคร้้งนี้ด้วยแม้แต่น้อย

ในระหว่างที่สุรเดชจะพยายามเผด็จศึกบอมบอมนั้น มือถือที่สุรเดชเปิดเพลงยุคเก้าศูนย์ทิ้งไว้ก็เลื่อนมาถึงเพลงปฏิหารย์ พอเพลงนี้ดังขึ้นสุรเดชและบอมบอมก็เริ่มง่วงนอนในทันที ในเหตุการณ์นี้จึงทำให้สุรเดชนั้นได้หลับใหลไปก่อนบอมบอม ส่วนบอมบอมกำลังเคลิ้มแต่แล้วก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เขาจึงพยายามพยุงร่างไปปิดมือถือที่สุรเดชเปิดทิ้งไว้ หลังจากนั้นบอมบอมก็รู้สึกตาสว่างขึ้นในทันที บอมบอมจึงลุกจากที่นอนเพื่อไปเปิดประตูห้อง เพราะเขามั่นใจว่าต้องเป็นแม่วิกานดาของเขา

"แม่ก็นึกว่าลูกหลับไปแล้วเสียอีก เห็นมาเปิดประตูช้า"วิกานดามองไปยังเตียงนอนก็เห็นสุรเดช