บททั้งหมดของ ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90: บทที่ 21 - บทที่ 30

70

อยากหยุดเวลาไว้ที่เราสองคน

รุ่งอรุณวันใหม่บอมบอมเริ่มรู้สึกตัวตื่น เพราะบริเวณแผ่นอกได้มีลำแขนได้พาดทับไว้ ส่วนขาของเขาก็ถูกเกยด้วยขาของเอกที่นอนข้างๆ เมื่อเขาตอนมาแล้วเห็นเช่นนั้นบอมบอมแสนจะดีใจและปลื้มใจอย่างมาก แต่เขาก็ต้องรีบจับนำแขนของเอกออกรวมทั้งขาของเขา เพราะบอมบอมต้องออกไปหาซื้อกับข้าวอาหารมาไว้ให้เอกได้กิน เมื่อเขานำแขนและขาของเอกออกไว้ข้างลำตัวแล้ว บอมบอมจึงลุกขึ้นนั่งมองหน้าพี่เอกของเขา และเกิดความคิดอะไรบางอย่าง เขาอยากลองสัมผัสใบหน้าของเอกขึ้นมาทันที อยากแสดงความรักที่เขามีต่อเอกในยามหลับใหล บอมบอมจึงรวบรวมความกล้าที่จะบรรจงจูบแก้มของเอก บอมบอมจึงตัดสินใจก้มหน้าลงอย่างช้าๆ แล้วใช้ริมฝีปากไปแตะที่ใบหน้าของพี่เอก เพียงเสี้ยววินามีเขาก็ต้องดึงริมฝีปากกลับ เพราะกลัวพี่เอกจะตื่นขึ้นมาเห็นและจะไม่พอใจ หลังจากนั้นเขาก็รีบเข้าไปในห้องน้ำในทันทีเพียงเสียงประตูห้องน้ำปิดเอกก็ลืมตาขึ้น ความจริงเอกรู้สึกตัวตั้งแต่บอมบอมจับแขนและขาของเขาออกจากร่างกายแล้ว ซึ่งเขาก็แปลกใจว่าทำไมถึงมานอนกอดบอมบอมได้ทั้งที่ก่อนนอนเขาก็หันหลังให้บอมบอม แต่นั่นยังไม่เท่ากับที่บอมบอมกล้าแอบหอมแก้มของเขา ซึ่งในตอนนี้เอกค่อนข้างมั่นใจ
อ่านเพิ่มเติม

กำลังให้มีอย่างเต็มร้อย

เมื่อแขนน้อยๆวางทาบบนแผงอกของเอกอย่างนิ่มนวล ส่วนใบหน้าที่ซุกใต้วงแขนของเอก ในขณะเดียวกันเอกที่ใจจดจ่อกับหนังก็สัมผัสได้ว่าบอมบอมนั้นมากอดเขา เอกจึงหันหน้ามามองบอมบอมที่แกล้งหลับตาพริ้มพร้อมกับสีหน้าที่อมยิ้ม"มากอดพี่ทำไม"เอกหันมามองแว่บหนึ่งแล้วหันกลับไปดูหนังเหมือนเดิม และรู้สึกแปลกๆ เหมือนกันที่จู่ๆมีผู้ชายมานอนกอด แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจก็มีความรุ้สึกที่ดีพอสมควร"กอดไม่ได้เหรอ""ได้ แต่พี่ไม่เข้าใจเราเป็นผู้ชายเหมือนกัน""ทำไมผู้ชายเหมือนกันก็กอดกันได้สมัยใหม่แล้วอยากทำอะไรก็ทำ"บอมบอมลืมตาขึ้น"มีอย่างนี้ด้วยเหรอ อยากกอดใครก็กอดมีแบบนี้ด้วย ถึงว่าพี่เห็นน่ะตอนพี่เดินผ่านที่คณะของบอมบอม เห็นมีเพื่อนบอมบอมชอบมากอดมาหอมแก้มด้วย"เอกนั้นเห็นอยู่หลายรอบทีเดียวตอนเดินผ่านไปและยังแปลกใจ"มีบ้างนิดหน่อยคนน่ารักก็แบบนี้แหล่ะ""ชมตัวเองก็มีด้วย""ก็พี่เอกไม่ชมบอมบอมนี่ บอมบอมก็ต้องชมตัวเองก่อนไง""ก็ได้น้องของพี่น่ารัก แต่ทีหลังอย่าให้ใครกอดอีกนะ"เอกเผลอพูดออกไปด้วยไม่รู้ตัว"ทำไมล่ะ เพื่อนกันเขากอดก็ไม่เป็นไรหรอก""ถ้ามีคนอื่นกอดพี่ล่ะ""พี่เอกก็ห้ามให้ใครกอดเหมือนกัน""พี่เสียเปรียบไม่ได้
อ่านเพิ่มเติม

ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น

บอมบอมค่อยๆ ดึงกางเกงในของเอกของจนเผยเห็นแก่นกายที่เด้งขึ้นหงายอยู่บนขนปุกปุย เอกยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้บอมบอมดึงกางเกงในออกไปให้พ้นร่างกาย เมื่อเอากางเกงออกไปแล้วบอบอมจึงหันมามองแก่นกายของเอก เป็นคร้้งแรกที่บอมบอมได้เห็นแก่นกายผู้ชาย เขาจึงรู้สึกตื่นเต้นและอยากสัมผัสให้ดูดดื่มสมใจ ส่วนเอกก็เป็นครั้งแรกที่เผยแก่นกายให้คนอื่นได้เห็น ตั้งแต่เขาเริ่มเป็นหนุ่มก็ไม่เคยมีใครได้เห็นของเขาแม้แต่คนเดียวบอมบอมเอื่อมมือไปจับแก่นกายของเอกที่นอนหงายอยู่หน้าท้อง เขาค่อยๆจับขึ้นมาตั้งหลังจากนั้นรูดหนังลงจนเห็นดอกเห็ดสีชมพูอ่อน บอมบอมก้มลงใช้ริมฝีปากสัมผัสในทันที ซึ่งส่งผลให้เอกนั้นสะท้านไปทั่วแก่นแกาย ในตอนนี้ถึงมีใครมาห้ามเขาก็ไม่อาจปฏิเสธในสิ่งที่บอมบอมจะทำให้ได้ เพียงแก่นกายของเขาเข้าไปในปากของบอมบอมแค่นั้น เอกถึงกับครางออกมาด้วยความเสียวซ่านกระสันอยาก เป็นความรู้สึกที่เขาชอบในทันทีถึงคนที่ทำให้จะเป็นบอมบอมก็ตามทีแก่นกายของเอกนั้นได้ไปอยู่ในภายในปากของบอมบอม เขาจึงรูดริมฝีปากขึ้นลงอย่างช้าๆ พร้อมใช้ลิ้นตวัดรอยหยัก ในบางครั้งก็ดูดเบาๆ อย่างกับเด็กน้อยดูดไอติม จึงทำให้เอกเริ่มครางเสียงดังขึ้น
อ่านเพิ่มเติม

ความรักกำลังมา แต่ต้องลาจาก

ค่ำคืนที่แสนสุขของบอมบอม เขาได้เฝ้ารอพี่เอกของเขากลับมาจากทำงานอย่างจดจ่อ เพราะจะเป็นอีกคืนสุดท้ายที่จะได้อยู่กับเอก เพราะวันรุ่งขึ้นเขาต้องกลับบ้านโดยพ่อของเขาจะมารับช่วงเที่ยง คืนนี้เขาจึงตั้งหน้าตั้งรอการกลับมาของเอก ซึ่งกว่าเอกจะกลับมาก็เที่ยงคืนกว่าบอมบอมจึงไม่สามารถทนอดนอนรอได้ แต่บอมบอมก็พยายามฝืนทน หากาแฟมาดื่มเพื่อคลายความง่วงและได้นั่งเปิดวิทยุฟังเพลงไปเรื่อยๆ อย่างเพลิดเพลินใจสบายกายอยู่บนเตียงนอนอันแสนหวาน ที่ก่อเกิดขึ้นมาเมื่อคืนจึงทำให้บอมบอมไม่อาจจะลืมเลือนมันได้แม้แต่กาแฟก็เอาไม่อยู่บอมบอมพยายามฝืนทนเพื่อรอเอก แต่แล้วความง่วงก็บังเกิดขึ้นอีกครั้ง จนเขาไม่สามารถที่จะรอเอกได้ บอบอมนั้นได้เผลอไผลหลับไปในที่สุดบนเตียงที่เริงสวาทกันอย่างออกรสออกชาติในค่ำคืนที่ผ่านมาร่วมตีหนึ่งเอกก็ได้กลับมายังห้องนอนที่มีบอมบอมรอยู่ พอเขาเข้ามาภายในห้องก็เห็นบอมบอมนอนอยู่บนเตียง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ จ้องมองใบหน้าบอมบอมที่หลับสนิท เขาจึงนั่งลงข้างๆ กายของบอมบอม เอกยกมือเขี่ยผมที่ปิดตาของบอมบอมออกอย่างนิ่มนวล เขามองหน้าบอมบอมพร้อมครุ่นคิดเหตุการณ์เริงสวาทที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาแท่บไม่อยากเชื่
อ่านเพิ่มเติม

ความรักที่ลงตัวของสองเรา

เอกกระแทกแก่นกายเข้าไปในช่องทางรักอย่างรุนแรง เพราะเขาหักห้ามอารมณ์ความต้องการไม่ไหว ในตอนนี้เขายังไม่สามารถรู้ตัวได้ว่าต้องการแบบไหน แต่สิ่งที่เขารู้เพียงอย่างเดียวต้องจัดการบอมบอมและตัวเขาให้เสร็จกิจรสรักให้ได้ ทุกแรงกระแทกเน้นไม่ยั้งใส่จนสุดไม่หยุดอีกต่อไปบอมบอมรับทุกแรงกระแทกอย่างมีความสุข ทุกท่วงท่าที่หนักหน่วงที่เอกมอบให้นั้นถึงใจบอมบอมอย่างที่สุด จนมาถึงเอกเปลื่ยนท่าใหม่จากนอนตะแครง เอกดันร่างของบอมบอมให้พลิกหงาย และยกสองขาของบอมบอมสูงขึ้นหลังจากนั้นกระแทกแก่นกายเข้าไปในช่องทางรักจนสุดโคนและดึงออกจนส่วนปลายเกือบหลุด เอกมองทุกย่างก้าวของแก่นกายที่ผลุบโผล่ในช่องทางรักของบอมบอม ซึ่งเขาไม่สามารถหลบสายตามองเห็นแก่นกายของบอมบอมที่อ่อนปวกเปียกได้ แต่ก็ไม่ได้ส่งผลอะไรแกเขาเลยแม้แต่น้อยมีแต่ความนิ่งเฉย เพราะตอนนี้เอกมุ่งที่แก่นกายของเขาที่อยู่ในช่องทางรักของบอมบอมเอกโน้มขาทั้งสองข้างของบอมบอมเกือบแนบลำตัว หลังจากนั้นเอกก็กระแทกแก่นกายเข้าออกอย่างถี่ยิบ จนบอมบอมแท่บหายใจไม่ทันเพราะความเสียวซ่านช่องทางรักที่เอกมอบแก่นกายกายให้ ยิ่งกระแทกหนักขึ้นเท่าไรบอมบอมเริ่มรู้สึกเสียวซ่านมากขึ้นยิ่
อ่านเพิ่มเติม

ความสุขที่เกิดจากความรัก

วันสุดท้ายที่เอกกับบอมบอมต้องอยู่ด้วยก่อนที่จำใจลาจาก ความจริงบอมบอมยังไม่อยากกลับบ้านสักเท่าไร แต่เนื่องขัดคำสังของพ่อแม่ในอดีตไม่ได้ ด้วยที่บอมบอมเป็นคนหัวอ่อนเชื่อฟังคำสั่งของพ่อแม่เป็นสิ่งสำคัญ เขาจึงจำใจต้องไปและอดแปลกใจไม่ได้เพียงไม่กี่วันเองทำไมต้องให้เขากลับด้วย แต่บอมบอมก็ไม่อยากจะคิดอะไรต่อจากนี้ให้มากความ เพราะเป็นเพียงไม่กี่วันเท่านั้นเขาจะกลับมาหาและอยู่กับเอกเหมือนเดิม "บอมบอมไม่อยากกลับเลยพี่เอก"บอมบอมยืนโอบกอดเอกอีกครั้ง "แค่นี้เองทนเอาหน่อยนะ กลับบ้านหาพ่อแม่เป็นเรื่องที่ดี" "ครับ บอมบอมเข้าใจ แต่บอมบอมไม่อยากจากพี่เอกเลย" "พี่พูดหลายครั้งแล้วว่าไม่ไปไหนจะรอบอมบอมกลับมา ถ้าคิดถึงกันก็ค่อยเขียนจดหมายมาก็ได้" "ถ้าบอมบอมได้ไปในอนาคตก็คงเขียนมาไมได้" "อนาคตอะไรอยู่กับปัจจุบันซิ" "อ๋อ"บอมบอมได้สติกลับคืนมา "เอาน่า"เอกดันร่างของบอมบอมออกจากอ้อมกอด "จำคำพี่ไว้นะ พี่เอกคนนี้จะไม่หนีหายไปไหน ตราบใดที่บอมบอมยังต้องการพี่ เพราะพี่เอกคนนี้ได้เปิดใจรับรักบอมบอมแล้วนะ"เอกก้มลงหอมแก้มของบอมบอมอย่างอ่อนโยน "อย่าดื้อกับพี่เอกนะเด็กดี"เอกยิ้มให้บอมบอม "ครับพี่เอก บอมบอมจะจำค
อ่านเพิ่มเติม

ความคิดถึงกำลังถามหา

พอบอมบอมเข้ามาในห้องของเขา ก็ต้องพบกับความแปลกใจอย่างยิ่ง เพราะห้องนอนของบอมบอม ได้เปลื่ยนไปมากจนแท่บจำไม่ได้ จากแต่ก่อนที่แท่บจะไม่มีอะไรเลยนอกจากที่นอนเก่าๆหนึ่งอันที่วางไว้กับพื้น แต่เดี๋ยวนี้มีเตียงนอนถึงจะไม่ใหญ่มาก แต่ก็นอนสบายมีหมอนผ้าห่มผืนใหม่ที่สีสดใจ บอมบอมมองไปรอบๆห้องที่แสนเล็กแต่มีตู้เสื้อผ้า และโต๊ะเขียนหนังสือ ภาพที่เห็นตรงหน้าบอมบอมถึงกับอมยิ้มพร้อมความตื้นตัน ที่ได้รับจากพ่อแม่ในอดีต ที่คิดว่าบอมบอมเป็นลูกชายของเขา บอมบอมนั่งลงครุ่นคิดถึงวันวานที่เขาย้อนมา ในอดีตครั้งแรกที่ห้องแห่งนี้ ที่ครั้งแรกเขาแสนกลัวแต่มาในวันนี้เข้ากลับชอบ และผูกพันอย่างยาวนาน "จ้อยพ่อเอ็งอาบน้ำเสร็จแล้ว มาอาบต่อจากพ่อของเอ็งเลย"เสียงหญิงสาวที่บอมบอมรู้สึกรำคาญในวันแรก แต่กับในวันนี้บอมบอมรู้สึกว่าเสียงนี้ มีความอบอุ่นและไพเราะมากกว่าวันนั้น "ครับแม่เดี๋ยวผมออกไปกำลังจัดห้องอยู่ครับ"บอมบอมจึงรีบรื้อเสื้อผ้าออกมาใส่ไว้ในตู้อย่างเร่งรีบ เมื่อบอมบอมจัดเสื้อผ้าใส่ตู้เสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจึงออกไปอาบน้ำภายนอกห้องของเขา ซึ่งก็ใช้เวลานานพอสมควร หลังจากนั้นมาต่อการแต่งตัวของบอมบอมอีก "จ้อยมึงหลับ
อ่านเพิ่มเติม

อีกครั้งในบ้านหลังใหม่เวลาเปลื่ยน

หลังจากตัดขาดความสัมพันธ์กับเพื่อน กลุ่มอันธพาลของจ้อยนั้นแล้ว บอมบอมกับธงจึงพากันมาในเมืองเพื่อมาล้างรูป และซื้อของใช้บ้างนิดหน่อย และข้อสำคัญบอมบอมอยากมาเที่ยวเปิดหูเปิดตา จนมาเจอรถขนส่งผู้โดยสารแล่นผ่านไปบอมบอมเห็นป้ายกรุงเทพ ซึ่งเพียงแค่เห็นป้ายแวบเดียวเขาถึงกับมีความรู้สึกใจหาย เพราะบอมบอมได้เกิดความรู้สึกคิดถึงบ้านคิดถึงพ่อแม่ของเขาในทันที จึงมีความคิดอยากจะไปกรุงเทพในยุคอดีตสักครั้ง เผื่อจะได้เจอพ่อแม่ของเขาในวัยหนุ่มสาวที่ตอนนี้กำลังเรียนปี่สี่ ที่มหาวิทยาลัยพิพัฒนเมธา มหาวิทยาลัยเดียวกับบอมบอมที่เรียนอยู่ในอนาคต "คิดอะไรไอ้จ้อย"ธงสะกิดที่หลังในขณะที่บอมบอมหยุดนิ่งที่ฟุตบาทข้างทาง "เปล่า ไปไหนกันต่อล้างรูปเสร็จแล้วกว่าจะได้ก็พรุ่งนี้ ช้าจังนึกว่าได้เลย" "ทำไมมึงใจร้อนจัง มีรูปใครอยู่ในนั้น" "พี่เอก"บอมบอมเผลอพูดออกมา "อ่ะ มึงเป็นอะไรมากหรือเปล่ากับพี่เอกน่ะ ชวนเขามาอยู่ห้องยังไม่พอ มีอะไรปรนเปรอพี่เอกเขาจนหมด นี่ยังถ่ายรูปพี่เอกเขามาอีก โชคดีแล้วนะมึงที่เป็นพี่เอก ถ้าเป็นคนอื่นหลอกมึงหมดตัวแน่"ธงเริ่มสงสัยพฤติกรรมของจ้อย "อ่อ พี่รหัสนะต้องดูแลดีๆหน่อย" "มีแต่พี่รหัสดูแล
อ่านเพิ่มเติม

การกลับมาในโลกความจริง

"มึงไม่ต้องอายเลย ตอนมึงไปนอนบ้านกู มีงนั่นแหละแอบเช่าวีดีโอโป๊ไปดูเป็นประจำ ดูเสร็จมึงก็ช่วยตัวเองจนเลอะห้องนอนกูไปหมด"ธงขยับตัวไปใกล้ๆบอมบอมแล้วจ้องตา "บ้าพูดอะไรน่าเกลียดเราไม่เคยทำอะไรแบบนั้นเลย"บอมบอมหลบตา "มึงไม่เคยทำแต่ไอ้จ้อยเคยทำ แต่มันก็คนเดียวกันนี่หว่า"ธงยื่นหน้าเข้าไปใกล้บอมบอม "ไอ้จ้อยมันทำต่อหน้าเลยเหรอ"บอมบอมสงสัย "ก็ใช่สิถามแปลกถามเรื่องตัวเอง" "แล้วนายไม่ช่วยตัวเองด้วยเหรอ" "จะเหลือเหรอ ดูหนังโป๊สามสี่ม้วนใครจะทนไหว เหมือนมองหน้ามึงนั่นแหละใครจะทนไหว ต้องเอาคืนช่วยตัวเองห้องมึงให้เลอะ"ธงอมยิ้ม "ไม่อายเหรอ" "ผู้ชายเหมือนกัน เขาก็ทำกันแบบนี้ทั้งนั้นแหล่ะถ้ามีอารมณ์แต่ไม่ได้มีอะไรกันะ แค่ปลดปล่อยตามภาษาวัยรุ่นขนพึ่งขึ้น" "พูดอะไรน่าเกลียดนอนเหอะไม่อยากฟัง"บอมบอมขยับตัวเข้าไปข้างในทั้งที่ก่อนหน้านี้บอกว่าจะนอนข้างล่าง" "ทำเป็นไม่อยากฟัง ตอนอยู่กับพี่เอกได้ทำอะไรกันบ้างหรือเปล่า"ธงล้มตัวลงนอนข้างบอมบอม "จะไปทำอะไรก็เหมือนตอนนี้แหละนอนด้วยกันเฉยๆ" "ใช่เหรอแต่ถ้าเป็นกูจะไม่นอนเฉยๆนะ" "อ่ะ ทำอะไร จะช่วยตัวเองเหรอไปห้องน้ำโน้น"บอมบอมตกใจกับคำพูดของธง "จะช่วยตัวเ
อ่านเพิ่มเติม

ตามหารักที่ก่อเกิดขึ้น

"เราไปทำอะไรนายพูดไปเรื่อย" "ลืมแล้วซิเนาะ มึงไม่ยอมซื้อของขวัญให้กู แค่นั้นยังไม่พอมึงยังไปอยู่กับไอ้พี่เอกของมึงอีก" "เรื่องของขวัญเราขอโทษ แต่เรื่องพี่เอกมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเรานายมายุ่งอะไรด้วย" "ทำไมมึงไม่เอากูไปอยู่ด้วย กูก็เพื่อนมึงนะ จะได้ไม่ต้องตื่นแต่เช้าขึ้นรถไปมหาวิทยาลัย กว่าจะกลับก็มืดค่ำกูก็เหนื่อยนะ" "แล้วทำไมไม่บอกจะได้หาห้องให้เช่า" "กูไม่เช่ากูจะอยู่กับมึง" "พูดไม่รู้เรื่องถ้าโทรมาพูดแค่นี้ ก็ไม่คุยด้วยแล้ว" "ใช่สิ ไม่ใช้ไอ้พี่เอกของมึงนี่ ป่านนี้โดนไอ้จ้อยเล่นงานต้องระเห็ดออกจากห้องเช่าแล้วมั้ง" "นายพูดไม่ดีเลยนะ" แต่บอมบอมก็คิดว่าน่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆแน่นอนตามที่สุรเดชพูดถึง "มึงนี่ว่ากูตลอดเลย" "ก็นายตามตอแยเราอยู่นั่นแหละ" "ก็กูรักมึงนี่กูอยากอยู่ใกล้มึง เมื่อคืนกูยังขอเพลงให้มึงเลย" "ได้ยินแล้ว ขอบใจมากนะ" "ไม่ต้องขอบใจกูหรอก กูเต็มใจมอบเพลงนี้ให้มึง เพราะอยากให้มีปาฏิหารย์ได้อยู่กับมึง" บอมบอมครุ่นคิดได้ว่าไม่เคยฟังเพลงปาฏิหารย์จบซักครั้ง ส่วนใหญ่จะหลับไปก่อนทุกที พอหลังจากนั้นจะตื่นขึ้นมาไม่ว่าจะในอดีตหรือปัจจุบัน หรือว่านี่เป็นสิ่งที่ทำให้
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1234567
DMCA.com Protection Status