บททั้งหมดของ ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90: บทที่ 11 - บทที่ 20

บอมบอมรู้สึกหิวจึงเดินออกมาที่ตลาด เนื่องจากความหิวที่กัดกระเพาะจนเสียงดัง เขาพยายามเดินหาอาหารตามสั่ง ที่ทำการขายบริเวณข้างทาง เพราะราคาจะถูกกว่าที่เป็นล็อค บอมบอมเดินวนอยู่หลายร้านเพื่อหาในราคาที่ถูกที่สุด ด้วยว่าเงินในกระเป๋ามีเพียงยี่สิบบาท"ไอ้จ้อย"บอมบอมรีบหันหลังกลับไปดูตามเสียงที่ได้ยิน"อ๋อ ธง"บอมบอมจำได้เพราะธงเคยมาทัก แล้วบอกว่าเป็นเพื่อนในสมัยเรียนมัธยม"ว่าไง"บอมบอมยิ้ม"ได้ข่าวว่าโดนไล่ออกจากหอใน ตอนนี้อยู่ไหนวะมึงน่ะ""เราอยู่กับเพื่อนที่คณะ""เอ่อ กูเคยเตือนมึงแล้วเหล้ายา ไม่ฟังกันเลยนะมึงน่ะ"บอมบอมไม่สามรถที่จะตอบกลับคำถามนี้ได้ ด้วยเหตุที่ว่าไม่ใช่ตัวเขาขืนอธิบายไป ธง ก็คงไมเข้าใจอยู่ดี"เอาอย่างงี้ไปเที่ยวหอกูดีกว่า กูมาซื้อผักบุ้งกับมาม่าแล้วก็ไข่ ไปต้มกินกัน ไปมั้ย"ด้วยความหิวและอยากไปเห็นหอของธง เขาจึงเดินตามไปอย่างง่ายดาย เพียงเวลาไม่นานบอมบอมก็มาถึงห้องของธง ซึ่งเป็นตึกปูนสามชั้นทาสีเขียวมีระเบียงไว้ใช้สอย"ห้องของธงนั้นอยู่ชั้นสามก่อนริมสุด ประตูห้องเป็นไม้มีลูกบิด พอธงเปิดประตูเข้าไป บอมบอมรีบมองรอบบริเวณ ที่ดูสะอาดตา ถึงจะไม่มีเฟอร์นิเจอร์แต่ก็ดูดีกว่าห้อง

เมื่อทั้งสองกำลังนั่งดูหนังจีนเรื่องแรก อาบรักกระบี่หยกนั้น ในส่วนของเอกอากัปกิริยาเหมืิอนปกติไม่มีอะไรให้พบเห็น แต่กับบอมบอมนั้นรู้สึกไม่ชอบอย่างมาก ด้วยความเป็นคุณหนูพ่อรวยพันล้าน ยามที่ต้องอยู่ในโรงหนังที่แสนอับ เก้าอี้ก็แข็งปานเหล็กไหล นั่งดูหนังอยู่ดีดีก็มีหนูวิ่งผ่าน"ว๊าย"บอมบอมตกใจอย่างมาก เขารีบโผล่เข้ากอดเอกที่กำลังดูฉากเลิฟซีนในหนัง มือของบอมบอมนั้นดันยันไปที่ตักของเอกจึงได้สัมผัสบางสิ่งที่ดูแข็งๆ บอมบอมจึงรีบดึงมือออกทันทีด้วยความอาย"ตกใจอะไรน้องบอมบอม"เอกก็ตกใจไม่แพ้กันที่น้องชายของเขาโดนสัมผัสภายนอก จากมือชายเป็นครั้งแรก แต่เขาก็แกล้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"บอมบอมขอโทษด้วยนะ ที่ไปโดนไอ้นั่นของพี่เอก"บอมบอมอมยิ้มและสัมผัสได้ว่าไม่เล็ก"ฮือ"เอกอมยิ้มแล้วรู้สึกอายขึ้นมาทันทีกลังจากบอมบอมหายตกใจ ก็นั่งดูหนังต่อพร้อมเปิดถุงโก๋แก่กยิบมากินสี่ถึงห้าลูกก็รู้สึกว่าอร่อยดี ส่วนสายตาของบอมบอมก็แอบมองเอกเป็นระยะ เพราะเขาไม่สนใจอะไรเลยนอกจากหนังที่กำลังถึงฉากเลิฟซีน บอมบอมเลยถือโอกาสก้มมองลงต่ำ เหล่ตานิดๆ เขาถึงกับตกใจเพราะสิ่งที่อยู่ภายในกางเกงเริ่มพองนูน แต่บอมบอมก็มองเพียงแว่

บอมบอมนั่งพับดาวกระดาษ พร้อมฟังเพลงดาวกระดาษ สาเหตุที่บอมบอมพับดาวกระดาษเพราะจะมอบเป็นของขวัญ วันคล้ายวันเกิดของพี่เอกพี่รหัสของบอมบอมในวันพรุ่งนี้ ความจริงบอมบอมไม่อยากพับดาวกระดาษหรอก อยากจะซื้อของที่มีราคาให้มากกว่า แต่กลัวพี่เอกจะไม่รับของเขาถ้าสิ่งนั้นมันแพงไป เขาเลยตัดสินใจพับดาวกระดาษ เพราะบอมบอมคิดว่ามันมีค่าทางจิตใจมากว่าให้สิ่งของ ซึ่งกว่าที่บอมบอมจะพับดาวกระดาษเสร็จก็ปาเข้าไปตีสองกว่าๆ หลังจากนั้นเขาเก็บดาวกระดาษใส่โหลขวดที่ละอันพร้อมนับด้วยความภาคภูมิใจวันนี้บอมบอมมามหาวิทยาลัยแต่เช้า เพื่อไปดักรอพี่เอกที่หน้าคณะบริหารธุรกิจ เขาจะได้ให้ดาวกระดาษแก่พี่เอกก่อนใคร เพราะในความคิดของบอมบอมถ้ารักใครเราต้องเปิดเผย ถ้ามัวมาอายจะอดได้ สาเหตุที่บอมบอมคิดได้เช่นนี้ เพราะว่าเมื่อไม่นานมานี้เองเขาพึ่งเคยได้ยินคำนี้ มาจากเพื่อนในห้องคือ ด้านได้อายอด บอมบอมจึงถือเป็นคติทางใจบอมบอมรอพี่เอกประมาณครึ่งชั่วโมง เขาก็เห็นพี่เอกเดินมาคนเดียวพอดี ซึ่งเป็นจังหวะที่เหมาะมากที่ไม่มีใครเห็น บอมบอมนั้นนำขวดโหลใส่ถึงกระดาษมาอย่างมิดชิดถือไว้ข้างกายรอพี่เอกเดินถึงตรงหน้าเขาเมื่อพี่เอกเดินมาถึงหน้าคณ

ยามค่ำคืนที่แสนสุขของบอมบอมกำลังจะผ่านไป เข้าสู่เช้าวันใหม่ที่มีพี่เอกของเขานอนก่ายร่างกายของเขาอย่างหลับใหล บอมบอมลืมตาขึ้นแล้วค่อยๆหันตะแครงมามองหน้าเอกขณะหลับใหลอยู่ในภวังค์ บอมบอมอยากหยุดเวลานี้ไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำเช่นนั้นได้บอมบอมจึงลุกขึ้นนั่งเพื่อจะได้มองหน้าเอกได้ชัดขึ้น ยิ่งมองเอกนานเท่าไรเขาก็อยากจะเอาคืนเอก ที่เมื่อคนทั้งหอมจูบลูบไล้ บอมบอมจึงค่อยๆ ก้มลงหอมแก้มของเอกอย่างแผ่วเบา เมื่อบอมบอมทำดังที่ปราถนา หลังจากนั้นเขาจึงลุกเพื่อไปอาบน้ำ และหาอาหารการกินไว้ให้พี่เอกของเขาเมื่อบอมบอมทำภารกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย เขาจึงมีความคิดที่จะไปตลาดหาซื้อของกินมาให้พี่เอกได้กิน บอมบอมจึงไปเปิดประตูเพื่อออกจากห้องไปตลาด แต่แล้วเขาต้องตกตะลึงเพราะสุรเดชยืนอยู่หน้าห้อง"จะไปไหน"สุรเดชถาม แล้วก็เดินเดินเข้ามาในห้อง และเข้าต้องตกใจกับคนที่นอนบนเตียง สุรเดชรีบเดินไปดูหน้าใกล้ๆในทันที"ไอ้พี่เอกมานอนนี่ได้ไง"สุรเดชกำลังจะกระโดดขึ้นเตียง แต่บอมบอมดึงไว้ทัน"อย่า"สุรเดชสะบัดจนบอมบอมล้มลงกองกับพื้น"โอ๊ย"สุรเดชหันมามองตามเสียงที่ดังอยู่ข้างหลังสุรเดชจึงเปลื่ยนท

วันที่บอมบอมรอก็มาถึง วันสอบปลายภาคหนึ่ง วันที่รอคอยเพราะหลังจากนี้เขาก็จะได้เห็นหน้าพี่เอกของเขาบ่อยขึ้น ถึงเขาจะกลับบ้านก่อนก็ตามที แต่ก็ยังพอมีเวลามากพอที่จะได้อยู่กับพี่เอกของเขา และในวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของการสอบปลายภาค โดยเป็นการสอบภาคทฤษฎี วิชา วงจรไฟฟ้ากระแสตรง และเป็นการคำนวณล้วนๆซึ่งก็ไม่เกินความสามารถของบอมบอม เพราะพื้นฐาน คณิต ฟิสิกส์พอได้อยู่ จึงทำข้อสอบอย่างง่ายดาย แต่ที่ไม่ง่ายก็บรรดาเพื่อนๆร่วมห้องที่เก่งปฎิบัติ แต่ทฤษฎีไม่ผ่านกันซักเท่าไร โดยเฉพาะนพตัวพ่อสายลอกข้อมสอบ ที่นั่งข้างขวาของเขา และอีกหนึ่งตัวท็อปการลอกข้อสอบก็คือกรนั่งฝั่งซ้ายส่วนสุรเดชนั่งหน้าบอมบอมเพราสอเสือเหมือนกัน ซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะหันหลังมาลอกข้อมสอบ"ไอ้จ้อยเอียงกระดาษมาหน่อย"กรเรียก"ไอ้จ้อยเอียงกระดาษมาหน่อย"นพเรียกบอมบอมไม่รู้จะเอียงไปฝั่งไหน เอียงซ้ายทีขวาทีจนเวียนหัว ส่วนสุรเดชนั้นหาสนใจบอมบอมไม่ เพราะเขาจดแนวข้อสอบบฝ่ามือ บอมบอมสังเกตเห็นอย่างเด่นชัดกว่าที่บอมบอมจะฝ่ามรสุมการขอลอกข้อสอบได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยและลุ้นอาจารย์คุมสอบที่เดินไปเดินทั้งชั่วโมง จนหมดเวลาสอบ ถ้าเกิดเห็นเข้าตกย