เข้าสู่ระบบแชร์
แยกย้าย
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-05 10:16:55บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 หอนอก
บอมบอมรู้สึกหิวจึงเดินออกมาที่ตลาด เนื่องจากความหิวที่กัดกระเพาะจนเสียงดัง เขาพยายามเดินหาอาหารตามสั่ง ที่ทำการขายบริเวณข้างทาง เพราะราคาจะถูกกว่าที่เป็นล็อค บอมบอมเดินวนอยู่หลายร้านเพื่อหาในราคาที่ถูกที่สุด ด้วยว่าเงินในกระเป๋ามีเพียงยี่สิบบาท"ไอ้จ้อย"บอมบอมรีบหันหลังกลับไปดูตามเสียงที่ได้ยิน"อ๋อ ธง"บอมบอมจำได้เพราะธงเคยมาทัก แล้วบอกว่าเป็นเพื่อนในสมัยเรียนมัธยม"ว่าไง"บอมบอมยิ้ม"ได้ข่าวว่าโดนไล่ออกจากหอใน ตอนนี้อยู่ไหนวะมึงน่ะ""เราอยู่กับเพื่อนที่คณะ""เอ่อ กูเคยเตือนมึงแล้วเหล้ายา ไม่ฟังกันเลยนะมึงน่ะ"บอมบอมไม่สามรถที่จะตอบกลับคำถามนี้ได้ ด้วยเหตุที่ว่าไม่ใช่ตัวเขาขืนอธิบายไป ธง ก็คงไมเข้าใจอยู่ดี"เอาอย่างงี้ไปเที่ยวหอกูดีกว่า กูมาซื้อผักบุ้งกับมาม่าแล้วก็ไข่ ไปต้มกินกัน ไปมั้ย"ด้วยความหิวและอยากไปเห็นหอของธง เขาจึงเดินตามไปอย่างง่ายดาย เพียงเวลาไม่นานบอมบอมก็มาถึงห้องของธง ซึ่งเป็นตึกปูนสามชั้นทาสีเขียวมีระเบียงไว้ใช้สอย"ห้องของธงนั้นอยู่ชั้นสามก่อนริมสุด ประตูห้องเป็นไม้มีลูกบิด พอธงเปิดประตูเข้าไป บอมบอมรีบมองรอบบริเวณ ที่ดูสะอาดตา ถึงจะไม่มีเฟอร์นิเจอร์แต่ก็ดูดีกว่าห้อง
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ดูหนัง
เมื่อทั้งสองกำลังนั่งดูหนังจีนเรื่องแรก อาบรักกระบี่หยกนั้น ในส่วนของเอกอากัปกิริยาเหมืิอนปกติไม่มีอะไรให้พบเห็น แต่กับบอมบอมนั้นรู้สึกไม่ชอบอย่างมาก ด้วยความเป็นคุณหนูพ่อรวยพันล้าน ยามที่ต้องอยู่ในโรงหนังที่แสนอับ เก้าอี้ก็แข็งปานเหล็กไหล นั่งดูหนังอยู่ดีดีก็มีหนูวิ่งผ่าน"ว๊าย"บอมบอมตกใจอย่างมาก เขารีบโผล่เข้ากอดเอกที่กำลังดูฉากเลิฟซีนในหนัง มือของบอมบอมนั้นดันยันไปที่ตักของเอกจึงได้สัมผัสบางสิ่งที่ดูแข็งๆ บอมบอมจึงรีบดึงมือออกทันทีด้วยความอาย"ตกใจอะไรน้องบอมบอม"เอกก็ตกใจไม่แพ้กันที่น้องชายของเขาโดนสัมผัสภายนอก จากมือชายเป็นครั้งแรก แต่เขาก็แกล้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"บอมบอมขอโทษด้วยนะ ที่ไปโดนไอ้นั่นของพี่เอก"บอมบอมอมยิ้มและสัมผัสได้ว่าไม่เล็ก"ฮือ"เอกอมยิ้มแล้วรู้สึกอายขึ้นมาทันทีกลังจากบอมบอมหายตกใจ ก็นั่งดูหนังต่อพร้อมเปิดถุงโก๋แก่กยิบมากินสี่ถึงห้าลูกก็รู้สึกว่าอร่อยดี ส่วนสายตาของบอมบอมก็แอบมองเอกเป็นระยะ เพราะเขาไม่สนใจอะไรเลยนอกจากหนังที่กำลังถึงฉากเลิฟซีน บอมบอมเลยถือโอกาสก้มมองลงต่ำ เหล่ตานิดๆ เขาถึงกับตกใจเพราะสิ่งที่อยู่ภายในกางเกงเริ่มพองนูน แต่บอมบอมก็มองเพียงแว่
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความสัมพันธ์เพื่อนร่วมห้อง
สามเดือนต่อมีชีวิตในยุคเก้าศูนย์เริ่มเข้าที่เข้าทาง การเรียนในเอกไฟฟ้าของบอมบอม ถึงจะไม่ราบรื่นมากนักแต่ก็พอไปได้ ด้วยความฉลาดและรู้เรื่องราวต่างๆในอนาคต ส่วนเรื่องการทำงานก็ราบรื่นดีเยื่อม เพราะความรู้ที่ต้องสอนนักเรียน บอมบอมสามารถเรียนย้อนหลังสู่อดีตได้อย่างรวดเร็วเนื่องจากมีพื้นฐานจากอนาคตเมื่อบอมบอมทำงานสอนวิชาคอมพิวเตอร์ทุกเย็นและเสาร์อาทิตย์ จึงมีเวลามากพอที่จะซื้อสิ่งอำนวยความสะดวกโทรทัศน์สียี่สิบเอ็ดนิ้ว ตู้เย็นหนึ่งประตูยี่ห้อซิงเกอร์ เครื่องเล่นวีดีโอ เครื่องเสียง วิทยุ คอมพิวเตอร์ และได้ย้ายหอพัก ไปอยู่ห้องเช่าราคาแพงเดือนละสามพันบาท มีเครื่องปรับอากาศในตัว มีเตียงนอนการแต่งตัวของบอมบอมก็เปลื่ยนไป อย่างแรกทรงผมแสกกลางเซ็ทผมให้หนาและชี้ ใส่ยีนส์ขากระดิ่งรองเท้าชิปปี้ เสื้อจิออดาโน่ ห้อยโซ่กระเป๋า สะพายกระเป๋าเอ้าดอร์ บอมบอมส่องกระจกสามสี่รอบ เพราะวันนี้มีนัดกับสุรเดชไปกินขนมจีนที่หล่มสัก ทีแรกก็ไม่อยากไปเพราะมันไกลเกินไป แต่ในเมื่อผู้ชายชวนก็ยากจะปฏิเสธในการไปครั้งนี้บอมบอมตกรถเมล์ จึงจำเป็นต้องโหนรถสองแถว กว่าจะไปถึงคนก็นั่งเต็มกินพื้นที่ ผู้ชายก็นั่งอ้าขากว้างเพื่อระบ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 รักเขาข้างเดียวแสนเจ็บปวด
บอมบอมนั่งพับดาวกระดาษ พร้อมฟังเพลงดาวกระดาษ สาเหตุที่บอมบอมพับดาวกระดาษเพราะจะมอบเป็นของขวัญ วันคล้ายวันเกิดของพี่เอกพี่รหัสของบอมบอมในวันพรุ่งนี้ ความจริงบอมบอมไม่อยากพับดาวกระดาษหรอก อยากจะซื้อของที่มีราคาให้มากกว่า แต่กลัวพี่เอกจะไม่รับของเขาถ้าสิ่งนั้นมันแพงไป เขาเลยตัดสินใจพับดาวกระดาษ เพราะบอมบอมคิดว่ามันมีค่าทางจิตใจมากว่าให้สิ่งของ ซึ่งกว่าที่บอมบอมจะพับดาวกระดาษเสร็จก็ปาเข้าไปตีสองกว่าๆ หลังจากนั้นเขาเก็บดาวกระดาษใส่โหลขวดที่ละอันพร้อมนับด้วยความภาคภูมิใจวันนี้บอมบอมมามหาวิทยาลัยแต่เช้า เพื่อไปดักรอพี่เอกที่หน้าคณะบริหารธุรกิจ เขาจะได้ให้ดาวกระดาษแก่พี่เอกก่อนใคร เพราะในความคิดของบอมบอมถ้ารักใครเราต้องเปิดเผย ถ้ามัวมาอายจะอดได้ สาเหตุที่บอมบอมคิดได้เช่นนี้ เพราะว่าเมื่อไม่นานมานี้เองเขาพึ่งเคยได้ยินคำนี้ มาจากเพื่อนในห้องคือ ด้านได้อายอด บอมบอมจึงถือเป็นคติทางใจบอมบอมรอพี่เอกประมาณครึ่งชั่วโมง เขาก็เห็นพี่เอกเดินมาคนเดียวพอดี ซึ่งเป็นจังหวะที่เหมาะมากที่ไม่มีใครเห็น บอมบอมนั้นนำขวดโหลใส่ถึงกระดาษมาอย่างมิดชิดถือไว้ข้างกายรอพี่เอกเดินถึงตรงหน้าเขาเมื่อพี่เอกเดินมาถึงหน้าคณ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความในใจที่แอบแฝง ในส่วนลึกของจิตใจ
บอมบอมกลับมาห้องด้วยดวงใจที่แตกสลาย และความโกรธเคืองสุรเดชที่ทำให้อารมณ์เสีย ด้วยความหึงหวงและเอาแต่ใจของสุรเดช ซึ่งในยามนี้บอมบอมทั้งเครียดกลุ้มทุกข์ระทมอย่างหนัก แต่เขาก็พยายามไม่คิดอะไรมากจึงรีบเข้าไปอาบน้ำในทันที เพื่อจะได้ชำระจิตใจที่คลั่งค้างความผิดหวังออกให้หมดเมื่อบอมบอมอาบน้ำเสร็จเขาจึงเปิดเพลงฟังไปเรื่อยๆจนเกือบถึงเพลงปาฏิหารย์ เขาก็ยังได้ยินเสียงเคาะประตู บอมบอมจึงปิดเทปทันที และเดินออกไปเปิดประตูดูว่าใครมา เมื่อบอมบอมเงยมองหน้าคนที่มาเคาะประตู เขาถึงกับตกใจและประหลาดใจว่าพี่เอกของเขามาทำไมกัน"พี่เอกเข้ามาก่อน""ขอบใจที่ให้พี่เช้ามาในห้องนะ"เอกเดินเหมือนคนหมดอะไรตายอยาก มานั่งที่เก้าอี้อย่างชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว"พี่เอกเป็นอะไรหน้าตาไม่ค่อยสู้ดีเลย""พี่อกหัก""อกหักจากพี่นภาเหรอครับ""ใช่ พี่ไม่ดีตรงไหน นภาถึงไม่รักพี่"เอกหันมามองหน้าบอมบอม"พี่เอกดีที่สุดแล้ว พี่นภาเขาไม่เห็นก็ช่างเขา""พี่ทำใจไม่ได้ บอมบอมเคยอกหักไหม""บอมบอมไม่เคย"บอมบอมฝืนใจตอบ"ดีจัง บอมบอมจำไว้นะต้องรักคนที่เขารักเรา อย่ารักคนที่เขาไม่รักเรา บอมบอมจะเป็นเหมือนพี่""เอ๋อ ครับ" คำพูดของเอกนั้นแทง
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 อยากหยุดเวลาไว้เพียงเราสองคน
ยามค่ำคืนที่แสนสุขของบอมบอมกำลังจะผ่านไป เข้าสู่เช้าวันใหม่ที่มีพี่เอกของเขานอนก่ายร่างกายของเขาอย่างหลับใหล บอมบอมลืมตาขึ้นแล้วค่อยๆหันตะแครงมามองหน้าเอกขณะหลับใหลอยู่ในภวังค์ บอมบอมอยากหยุดเวลานี้ไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำเช่นนั้นได้บอมบอมจึงลุกขึ้นนั่งเพื่อจะได้มองหน้าเอกได้ชัดขึ้น ยิ่งมองเอกนานเท่าไรเขาก็อยากจะเอาคืนเอก ที่เมื่อคนทั้งหอมจูบลูบไล้ บอมบอมจึงค่อยๆ ก้มลงหอมแก้มของเอกอย่างแผ่วเบา เมื่อบอมบอมทำดังที่ปราถนา หลังจากนั้นเขาจึงลุกเพื่อไปอาบน้ำ และหาอาหารการกินไว้ให้พี่เอกของเขาเมื่อบอมบอมทำภารกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย เขาจึงมีความคิดที่จะไปตลาดหาซื้อของกินมาให้พี่เอกได้กิน บอมบอมจึงไปเปิดประตูเพื่อออกจากห้องไปตลาด แต่แล้วเขาต้องตกตะลึงเพราะสุรเดชยืนอยู่หน้าห้อง"จะไปไหน"สุรเดชถาม แล้วก็เดินเดินเข้ามาในห้อง และเข้าต้องตกใจกับคนที่นอนบนเตียง สุรเดชรีบเดินไปดูหน้าใกล้ๆในทันที"ไอ้พี่เอกมานอนนี่ได้ไง"สุรเดชกำลังจะกระโดดขึ้นเตียง แต่บอมบอมดึงไว้ทัน"อย่า"สุรเดชสะบัดจนบอมบอมล้มลงกองกับพื้น"โอ๊ย"สุรเดชหันมามองตามเสียงที่ดังอยู่ข้างหลังสุรเดชจึงเปลื่ยนท
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ต้นกำเนิดสายเปย์
ในช่วงเวลาความสุขของบอมบอมเริ่มต้นขึ้น หลังจากที่พี่เอกอกหักจึงมีเวลาให้บอมบอมมากขึ้น ทั้งสองจึงออกไปเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าในตัวเมือง โดยบอมบอมเป็นคนชวนพี่เอกของเขา เพราะอยากได้ใจพี่เอกเขาจึงตัดสินใจเปย์ให้ทุกอย่าง"มีแต่ของราคาแพงๆ ทั้งนั้นเลย คงได้แต่ดูพี่คงไม่มีปัญญาซื้อหรอก"เอกพูดจากใจจริง ไม่ใช่เพราะเขาอยากให้บอมบอมซื้ออะไรให้ และเขาก็ไม่ได้อยากมาด้วยซ้ำ ความจริงแล้วเขาอยากไปเดินในตลาดมากกว่า"ก็ไม่แพงเท่าไรนะ"บอมบอมนั้นตอนอยู่ในโลกอนาคต เขาใช้เงินวันละเป็นพัน เดือนหนึ่งสามถึงสี่หมื่นบางครั้งมากกว่านั้นอีก"ฮึ ไม่แพงเหรอ เสื้อผ้าตัวหนึ่งอย่างถูกๆ ก็หลายร้อยอยู่นะ""ใช่ ครับ""แต่พี่ว่าบอมบอมพูดจริงเสื้อกับกางเกงที่พี่ใส่ของบอมบอมมา ก็น่าจะสองสามพันได้ใช่ไหม ถึงพี่ไม่มีใส่แต่ก็พอดูออก ในตู้เสื้อผ้าของบอมบอมมีแต่ราคาแพงๆทั้งนั้น""ก็ประมาณนั้น"บอมบอมยิ้มฝืนๆ เพราะเป็นเรื่องจริง บอมบอมคิดเพียงแต่ว่าในเมื่อมีรายได้ ควรหาความสุขใส่ตัวเอง ที่บอมบอมมีความคิดแบบนี้ เพราะเขายังไม่ลืมนิสัยคุณหนูนักช้อป"บอมบอมจะพาพี่ไปไหนเนี่ย พี่ก็ว่าไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย"เอกเริ่มรู้สึกว่าเดินไปเดินมาก
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 สอบปลายภาค
วันที่บอมบอมรอก็มาถึง วันสอบปลายภาคหนึ่ง วันที่รอคอยเพราะหลังจากนี้เขาก็จะได้เห็นหน้าพี่เอกของเขาบ่อยขึ้น ถึงเขาจะกลับบ้านก่อนก็ตามที แต่ก็ยังพอมีเวลามากพอที่จะได้อยู่กับพี่เอกของเขา และในวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของการสอบปลายภาค โดยเป็นการสอบภาคทฤษฎี วิชา วงจรไฟฟ้ากระแสตรง และเป็นการคำนวณล้วนๆซึ่งก็ไม่เกินความสามารถของบอมบอม เพราะพื้นฐาน คณิต ฟิสิกส์พอได้อยู่ จึงทำข้อสอบอย่างง่ายดาย แต่ที่ไม่ง่ายก็บรรดาเพื่อนๆร่วมห้องที่เก่งปฎิบัติ แต่ทฤษฎีไม่ผ่านกันซักเท่าไร โดยเฉพาะนพตัวพ่อสายลอกข้อมสอบ ที่นั่งข้างขวาของเขา และอีกหนึ่งตัวท็อปการลอกข้อสอบก็คือกรนั่งฝั่งซ้ายส่วนสุรเดชนั่งหน้าบอมบอมเพราสอเสือเหมือนกัน ซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะหันหลังมาลอกข้อมสอบ"ไอ้จ้อยเอียงกระดาษมาหน่อย"กรเรียก"ไอ้จ้อยเอียงกระดาษมาหน่อย"นพเรียกบอมบอมไม่รู้จะเอียงไปฝั่งไหน เอียงซ้ายทีขวาทีจนเวียนหัว ส่วนสุรเดชนั้นหาสนใจบอมบอมไม่ เพราะเขาจดแนวข้อสอบบฝ่ามือ บอมบอมสังเกตเห็นอย่างเด่นชัดกว่าที่บอมบอมจะฝ่ามรสุมการขอลอกข้อสอบได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยและลุ้นอาจารย์คุมสอบที่เดินไปเดินทั้งชั่วโมง จนหมดเวลาสอบ ถ้าเกิดเห็นเข้าตกย
บทล่าสุด
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความสุขที่เกิดจากความรัก
บอมบอมมามหาวิทยาลัยแต่เช้าเพราะจะลองไปหาภูอีกสักครั้ง เมื่อมาถึงในมหาวิทยาลัยบอมบอมเดินผ่านคณะบริหารธุรกิจโดยไม่เหลียวมอง มุ่งตรงไปยังคณะวิศวกรรมศาสตร์เพื่อไปหาเอกในร่างภูแต่ความทรงจำของภู พอบอมบอมไปถึงหน้าคณะวิศกรรมศาสตร์เขาก็ยืนนิ่งเพื่อสังเกตการณ์ บอมบอมสอดสายตามองภู ซึ่งเขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงา แต่แล้วเขาก็ต้องหันหลังมาดูเพราะได้ยินเสียงที่คุ้นเคย"มายืนแถวนี้มึงมาหาใครวะ"ภูพูดขึ้น"พี่ภู"บอมบอมยิ้มให้"ใครพี่มึง กูไม่มีน้อง อ๋อจำได้ไอ้เสียสติที่มาตะโกนหน้าบ้านเมื่อวานนี่เอง""บอมบอมไม่ได้เสียสติ แต่บอมบอมมาจีบพี่ภูเป็นแฟน"บอมบอมจ้องตาภู"มึงมาจีบกูเหรอ มึงดีอะไรถึงมาจีบกู""ไม่มีดีไม่มาจีบหรอก""จะจีบอย่างไงว่ามาไอ้ปัญญาอ่อน"ภูอดขำบอมบอมไม่ได้"เย็นนี้จะชวนพี่ภูไปหาอะไรกินกัน บอมบอมเลี้ยงเอง ร้านอาหารญี่ปุ่น เกาหลี หรือภัตตาคารหรูๆ ก็ได้ไปไหม""กูไม่ไป กูไม่ได้อดอยาก ถ้ามึงอยากเลี้ยงข้าวกูจริงๆ กูขอให้มึงไปเลี้ยงคนไม่มีจะกิน หัดดูในโซเซียลบ้างที่เขาลงๆ กันไว้น่ะ แล้วมึงก็บริจาคเงินให้เขาไม่ดีกว่าเหรอ ไม่ใช่วันๆ ดูแต่ผู้ชายถอดเสื้อโชว์ซิกแพคในทวิตเตอร์ เตาะผู้ชายไปทั่วมหาลัย"บอมบอม
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความรักความทรงจำที่จางหาย
เมื่อบอมบอมกลับมาถึงบ้านเขาก็รีบทำธุระส่วนตัว ไม่ว่าจะอาบน้ำกินข้าวจนเสร็จ หลังจากนั้นบอมบอมรีบขึ้นไปบนห้องนอน แล้วก็ไล่ดูเฟสบุ๊คต่อด้วยอินสตราแกรมของเอก โดยเฉพาะติ๊กต๊อกที่ได้ลงคลิปเพลงยุคเก้าศูนย์ที่เอกร้องไว้ บอมบอมไล่กดถูกใจทุกคลิป ส่วนในอินสตราแกรมบอมบอมก็กดถูกใจทุกภาพที่เป็นภาพเดี่ยว ยิ่งภาพที่เอกกำลังเล่นฟิตเนสบอมบอมจะสนใจเป็นพิเศษ แต่บอมบอมไม่กล้าคอมเม้มอะไรทั้งสิ้น เนื่องด้วยบอมบอมเล่นหลายแอปพลิเคชั่น ในส่วนของเฟสบุ๊คบอมบอมจึงมาเปิดที่โน๊ตบุ๊ค บอมบอมไล่เลื่อนดูรูปเอกตั้งแต่ปัจจุบันย้อนหลังลงไปเรื่อยๆจนถึงรูปตอนเรียนมหาวิทยาลัยอิงฟ้า พอเห็นรูปนี้บอมบอมคิดถึงอดีตทันที บอมบอมจึงนำรูปถ่ายของเอกกับของเขาออกมาดูและมาเทียบกัน ในช่วงเวลานี้บอมบอมมีความสุขมากที่สุด ในส่วนของเอกที่อยู่ในร่างของภูนั้นบอมบอมยอมแพ้ เพราะตัวตนและความทรงจำของภูที่มาอยู่ในจิตวิญญาณของเอกร้ายเกินกว่าที่บอมบอมจะรับมือได้ บอมบอมจึงเลือกที่จะสานต่อความรักกับภูในร่างของเอก ยิ่งเสียงข้อความที่ส่งมาดังขึ้น บอมบอมถึงกับดีใจรีบเปิดอ่านทันที “น้องบอมบอมกดถูกใจอาทุกภาพทุกคลิปทุกแอปเลยนะ”เอกทักมาในเฟสบุ๊ค เพราะเขาสง
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ตามหาคำสัญญาที่ให้ไว้
หลังจากบอมบอมทราบความจริงจากหลวงพี่จ้อย บอมบอมจึงได้แต่นั่งนิ่งๆบนรถในระหว่างทางกลับบ้าน ซึ่งสร้างความแปลกใจให้ก็อตเป็นอย่างมาก เพราะโดยปกตินิสัยของบอมบอมจะพูดไม่หยุดหย่อนจบเรื่องโน้นพูดเรื่องนี้ต่อเนื่องไม่จบสิ้น แต่ถ้าบอมบอมหยุดพูดเมื่อไรนั่นแหละปัญหาที่ก็อตอยากรู้ อยากจะช่วยเหลือบอมบอมเพราะตั้งแต่ออกจากวัดมา บอมบอมไม่พูดจาอะไรแม้แต่คำเดียว ช่วงแรกก็อตเห็นบอมบอมเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่แต่หลังจากนั้นไม่แตะอีกเลย ที่เป็นเช่นนั้นไม่ว่าจะเป็นเบอร์โทร เพื่อนในแอปพลิเคชั่นก็ได้หายไปหมด บอมบอมหาเท่าไรก็หาไม่เจอ ยิ่งทำให้บอมบอมเชื่อคำของหลวงพี่จ้อยมากขึ้นกว่าเดิม “บอมบอมเป็นอะไรไปหรือเปล่า ตั้งแต่ออกมาจากวัดแล้วเงียบไปเลย” “ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ก็อต แค่เหงาๆคิดถึงบ้าน” “มาแค่สองวันเองคิดถึงบ้านหรือคิดถึงใครเอ่ยพี่คนนี้อยากรู้ซะแล้ว ใครกันหนอที่ทำให้บอมบอมของพี่เป็นได้ขนาดนี้” “ไม่มีใครหรอกครับพี่ก็อต บอมบอมก็เป็นของบอมบอมอย่างนี้แหละ อารมณ์ของบอมบอมมมักขึ้นๆลงๆตามสกานการณ์” “พี่เป็นห่วงบอมบอมเห็นบอมบอมเงียบไปเลย ปกติพูดไม่หยุดแต่พี่ก็ชอบฟังอยากให้บอมบอมพูดเยอะๆจะได้ลืมเรื่องที่กลุ้
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ปาฎิหารย์
ก็อตได้พาบอมมาที่วัดหลวงพี่จ้อยบวชอยู่และเป็นเจ้าอาวาส เมื่อก็อตจอรถภายในวัดซึ่งมีผู้คนมากมายมาร่วมบวชพระใหม่ บอมบอมจึงลงมาดูคนเดียว และให้ก็อตนั่งรออยู่ในรถ เพราะบอมบอมอยากหาหลวงพี่จ้อย เพราะว่าถ้าชวนก็อตไปด้วยก็ไม่สะดวกที่จะคุยเรื่องราวๆต่าง บอมบอมเดินไปเรื่อยๆจนถึงที่โบสถ์เห็นผู้คนมากหน้าหลายตาเดินวนรอบโบสถ์ ซึ่งเมื่อเขาเห็นนาคที่กำลังจะบวชเป็นพระ บอมบอมก็รู้สึกคุ้นหน้าทันที และมองต่อไปอีกซึ่งเห็นชายหญิงวัยสี่สิบกว่าเดินตามมา ซึ่งบอมบอมจำฝ่ายชายได้ทันที นั่นคือธงเพื่อนสนิทของเขา ที่ปัจจุบันมีลูกชายโตเป็นหนุ่มถึงวัยบวชแล้ว บอมบอมยิ้มและอนุโมทนาสาธุยกมือไหว้ “หนุ่มเป็นเพื่อนธันเหรอ ทำไมไม่เข้าไปเดินรอบโบสถ์กับนาคล่ะ” “ไม่ล่ะครับเดี๋ยวกลับแล้วครับ”บอมบอมพูดแล้วยิ้มอย่างเบิกกว้าง เพราะนั่นคือพ่อแม่ของจ้อย ในวัยหกสิบกว่าๆที่กำลังจะเข้าไปร่วมเดินในขบวนบวชนาค “ถ้างั้นลุงกับป้าไปก่อนนะ”สมศรีพูดขึ้น “เดี๋ยวก่อนแม่ ไอ้หนุ่มนี่หน้าคุ้นๆนะ”สมชายพูดขึ้น “เด็กเดี๋ยวนี้หน้าเหมือนกันทั้งนั้นแหละ”สมศรีเอ่ยแล้วยิ้ม “ครับ”บอมบอมยิ้ม “หนูเคยบวชหรือยัง”สมศรีถาม “บวชแล้วครับ” “บวชกี่วั
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 คำสัญญาใต้ต้นมะม่วง
บอมบอมโกหกคำโตและใช้ก็อตเป็นเครื่องมือพามาที่เพชรบูรณ์ ที่แรกที่บอมบอมให้ก็อตพามานั่นคือบ้านสุรเดช ซึ่งเขาก็ไม่แน่ใจว่าสุรเดชยังอยู่หรือเปล่า แต่เขาก็สุ่มมาเพื่อหาเพื่อนรักในวัยอดีต เพราะเคยสัญญากันไว้ว่าจะกลับมาหา แต่บอมบอมไม่สามารถกลับมาหาสุรเดชในวัยหนุ่มหลังจากนี้ด้อีก บอมบอมจึงต้องมาหาสุรเดชเพื่อบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้สุรเดชรับรู้ และบอมบอมให้ก็อตรออยู่ที่รถข้างรั้วของบ้านสุรเดช เมื่อบอมบอมมาถึงบ้านสุรเดชในพื้นที่เดิม แต่บ้านนั้นเปลื่ยนรูปทรงไปมากตามยุค บ้านแต่ก่อนเป็นบ้านสองชั้นที่เป็นไม้อยู่ชั้นบน แต่มาในคราวนี้เป็นบ้านปูนสองชั้นที่ดูสวยงามกว่าแต่ก่อนอย่างมาก บอมบอมกดกริ่งหน้าบ้านสองสามครั้ง สักพักก็มีหนุ่มใหญ่เดินมาที่ประตูรั้ว เพียงเห็นห่างๆบอมบอมก็จำได้ทันทีว่าเป็นสุรเดชเพื่อนรักในวัยเรียน เมื่อเขาเดินมาถึงกับตะลึงงงงันอึ้งตาค้าง “สุรเดชใช่ไหม”บอมบอมถามเพื่อความแน่ใจ เพราะบอมบอมจำได้ว่าสุรเดชมีน้องอยู่อีกหนึ่งคน ที่หน้าตาไม่ได้แตกต่างกันมากเท่าไร “บอมบอมใช่ไหม”สุรเดชก็ไม่แน่ใจเพราะบอมบอมหายไปนาน “ใช่ บอมบอมในปัจจุบันที่ทะลุไปในอดีตที่อยู่ในร่างจ้อย” “เข้ามาก่
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 นายตามตื้อกับหนุ่มปากแซ่บ2
เอกสัมผัสดูดดื่มบอมบอมจนอิ่มเอม ไล้เลื่อนสัมผัสซอกคอไซร้ดมจนสุขใจทั่วทุกทาง ริมฝีปากของเอกดอมดมลงมาถึงเนินอก พบเห็นปทุมถันอันน้อยนิดสีชมพู เอกใช้ริมฝีปากสัมผัสอย่างออกรสชาติ ตวัดลิ้นไล้เวียนวนขบเบาๆ ส่วนอีกมือจับอีกข้างขย้ำขยี้บอมบอมอย่างอ่อนละมุน บอมบอมหายใจถี่ด้วยความกระหายใคร่สวาท เสียวสะท้านแวบในกายขนลุกด้วยความสยิว เอกเปลี่ยนสลับข้างให้สมดุลหมุนลิ้นเนินอกจนบอมบอมครางเสียงแผ่วเบา บอมบอมทนความใคร่กระหายไม่ไหว เพราะตอนนี้บอมบอมเร่าร้อนสวาทอยากจะถวายกายให้เอกไว้เชยชม “พอก่อน”บอมบอมพูดเสียงกระเส่า “เดี๋ยวบอมบอมทำต่อ” เอกพลิกร่างนอนหงายแผ่หลาอ้าขากว้างสุดๆสองมือรองศีรษะให้สูงขึ้น บอมบอมประกบริมฝีปากของเอกดูดดื่มอย่างหิวกระหายใคร่อยาก พออิ่มเอมเปลื่ยนมาดอมดมซอกคอของเอกที่มีกลิ่นเหงื่อ ที่เสริมสร้างอารมณ์ใคร่รักอย่างหนัก บอมบอมเลื่อนริมฝีปากมาที่รักแร้ของบอมบอมเขาดอมดมอย่างสุขใจ ที่ยังมีกลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นกายที่แสนเร่าร้อน “ไปเอามาจากไหนดมรักแร้พี่”เอกรู้สึกจักกะเดียมแต่ก็ชอบเพราะปนเสียวด้วย “ทุกส่วนของพี่เอกเป็นของบอมบอมต้องสำรวจให้หมด” “เอาที่สบายใจ” บอมบอมเปลื่ยนมาไล่ส
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 นายตามตื้อกับหนุ่มปากแซ่บ1
เมื่อเอกเก็บกีต้าร์เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเดินมาที่ข้างเตียง"พี่ไม่ค่อยมีอารมณ์ช่วยหน่อย เมื่อบอมบอมไม่มาหาพี่เลยใช้มือหลายรอบ""ช่วยทำอะไร""อม"เอกถอดเสื้อและกางเกงออกจนเผยเห็น ท่อนเอ็นกับไข่ห้อยโตงเตง ส่วนบอมบอมเห็นแล้วต้องกลืนน้ำลายหลายอึก"ได้เลย"บอมบอมเดินไปหาเอกแล้วนั่งคุกเข่าบอมบอมใช้มือจับโคนท่อนเอ็น แล้วรูดส่วนปลายลงจนเผยเห็นความชมพูส่วนหัวและรอยหยัก บอมบอมอดใจไม่ไหว ใช้ริมฝีปากสัมผัสส่วนหัวจนทั่ว ไล้เลียตวัดวนจนรอบรอยหยัก หลังจากนั้นค่อยๆใช้ริมฝีปากแตะส่วนปลายท่อนเอ็น ค่อยๆขยับให้ส่วนปลายท่อนเอ็นเข้าไปภายในปากจนถึงรอยหยัก หลังจากนั้นบอมบอมดูดปล่อยตวัดลิ้นสัมผัสส่วนหัวที่อยู่ภายในปากไปมา จนทำให้เอกเผยครางออกมาด้วยความสยิวท่อนเอ็น"อ่า อ่า อ่าส์"ยิ่งบอมบอมรูดริมฝีปากท่อนเอ็นขึ้นลงจนสัมผัสจุดเสียวที่รอยหยัก เอกถึงกับแอ่นไปข้างหน้าจับศีรษะบอมบอมไว้"หยุดก่อนพี่ทำเอง"เอกดึงท่อนเอ็นออกเกือบสุด หลังจากนั้นดันเข้าจนสุดโคน เอกโยกเข้าออกอย่างช้าๆยิ่งท่อนเอ็นขูดกับริมฝีปากเอกเสียวทั่วลำ"เดี๋ยวนี้ทำเก่งขึ้นนะไม่โดนฟันเลย หรือว่าทำบ่อยจนเป็นผู้เชี่ยวชาญ"บอมบอมอยากเถียงใจจะขาด แต่ก
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ตามง้อหนุ่มปากแซ่บ
บอมบอมวิ่งตามเอกจนทันตรงหน้ามหาวิทยาลัย ซึ่งเอกยืนรอรถประจำทางอยู่ จึงทำให้บอมบอมตามไปได้ทัน เอกนั้นรู้สึกโกรธบอมบอมมากที่มีผู้ชายหลายคนเข้ามาพัวพัน เขาอยากเป็นหนึ่งเดียวของบอมบอม"พี่เอกจะไปไหน คืนนี้เรามีนัดกันว่าจะไปเที่ยว"บอมบอมหอบเหนื่อยหายใจเสียงดัง"พี่ไม่ไปพี่จะกลับบ้านไปทำใจ ว่าคนที่พี่รักคนนั้นควบสาม ยังไม่รวมในอดีตนับสิบ""พี่เอกเห็นบอมบอมเป็นนางแพศยาหรือไง"บอมบอมมีสีหน้าไม่พอใจคำพูดของเอก"แพศยาน้อยไป พี่ไม่อยากพูดอะไรเยอะกลัวบอมบอมอาย"เอกเห็นคนรอรถประจำทางเยอะจึงใส่นิดหน่อย"พี่เอกนั่น พี่ก็อตลูกพี่กิตก็เพื่อนพี่เอกนี่""ไม่ใช่เพื่อนหรอกคู่แข่งต่างหาก แต่มันสู้พี่ไมได้เพราะบอมบอมเลือกพี่""ก็นั่นไงบอมบอมเลือกพี่ ตอนนี้บอมบอมก็เลือกพี่""ไม่เชื่อหรอกอย่ามาพูดให้ตัวเองดูมีคุณค่า""พี่เอกนี่ก็ขี้งอนขี้น้อยใจบอมบอมขี้เกียจง้อแล้วนะ""ใช่สิ พี่มันไม่มีดีอะไรสักอย่างแถมเป็นภาระให้บอมบอมทั้งอดีตและปัจจุบัน ต่อไปนี้พี่จะอยู่ด้วยตัวของพี่เองไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก""พี่เอกไปกันใหญ่แล้ว พูดไปเรื่อยพี่ไม่ใช่ภาระของบอมบอมพี่คือคนรักของบอมบอม"ในขณะเดียวกันนั้นก็อตก็มาได้ยินคำพูดนี้พอ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 เสน่หเกินต้าน
"เชื่อแล้วจร้าพี่เอกหล่อที่สุด" "แต่คงหล่อน้อยกว่ามิคกี้ ภาพนั้นหวานเชียว แล้วทำไมต้องนอนถ่ายกันบนเตียง" "บอมบอมไม่ได้ถ่าย มิคกี้เขาถ่ายเอง"บอมบอมนึกได้ทันทีว่าเป็นสุรเดชที่ถ่าย "แล้วทำไมต้องถอดเสื้อด้วยทำอะไรกัน อยู่กับผู้ชายสองต่อสองจะให้เชื่อได้อย่างไรว่าไม่ได้อึ๊บกัน" "พี่เอกจะดูถูกบอมบอมมากเกินไปแล้วนะ บอมบอมไม่ได้ง่ายขนาดนั้น" "แต่ก็ไม่อยากไม่ใช่เหรอ อ่อยพี่จนหลงหัวปลักหัวปลำ" "ใครหลงกันแน่ บอมบอมหลงพี่เอกมากกว่ามั้ง" "ไม่ต้องมาแก้ตัว คงอยากเก็บผู้ชายทั้งโลกไว้คนเดียวมั้ง" "ถ้าเก็บได้เก็บแล้วไม่ให้เหลือเลย พอใจหรือยัง" "ไม่พอใจ คำอธิบายยังไม่ชัดเจน" "แล้วจะให้บอมบอมทำอย่างไงพี่เอกจะเชื่อบอมบอม" "ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น พี่ไม่มีวันเชื่อใจบอมใจบอมหรอก แต่พี่รักบอมบอมพี่ยอมได้พี่จะทน " "โอเค บอมบอมเข้าใจแล้ว"บอมบอมทั้งงงทั้งขำเอก "ดีมาก แล้วจะมาหาพี่ไหมคืนนี้ยังไม่ดึกเลย" "พี่เอกจะให้บอมบอมไปทำไม" "ก็มาทำอะไรกันไงพี่อยากมากเลย" "พี่เอกบ้าไปใหญ่แล้ว ไปไม่ได้ใช้มือช่วยไปก่อน" "ไม่มาก็ไม่เป็นไร ถ้างั้นแค่นี้พี่เข้าห้องน้ำก่อน" บอมบอม
![What is a divorce? [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
