LOGINShare
ความสัมพันธ์เพื่อนร่วมห้อง
Last Updated:
2024-11-05 10:16:55Related chapters
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 รักเขาข้างเดียวแสนเจ็บปวด
บอมบอมนั่งพับดาวกระดาษ พร้อมฟังเพลงดาวกระดาษ สาเหตุที่บอมบอมพับดาวกระดาษเพราะจะมอบเป็นของขวัญ วันคล้ายวันเกิดของพี่เอกพี่รหัสของบอมบอมในวันพรุ่งนี้ ความจริงบอมบอมไม่อยากพับดาวกระดาษหรอก อยากจะซื้อของที่มีราคาให้มากกว่า แต่กลัวพี่เอกจะไม่รับของเขาถ้าสิ่งนั้นมันแพงไป เขาเลยตัดสินใจพับดาวกระดาษ เพราะบอมบอมคิดว่ามันมีค่าทางจิตใจมากว่าให้สิ่งของ ซึ่งกว่าที่บอมบอมจะพับดาวกระดาษเสร็จก็ปาเข้าไปตีสองกว่าๆ หลังจากนั้นเขาเก็บดาวกระดาษใส่โหลขวดที่ละอันพร้อมนับด้วยความภาคภูมิใจวันนี้บอมบอมมามหาวิทยาลัยแต่เช้า เพื่อไปดักรอพี่เอกที่หน้าคณะบริหารธุรกิจ เขาจะได้ให้ดาวกระดาษแก่พี่เอกก่อนใคร เพราะในความคิดของบอมบอมถ้ารักใครเราต้องเปิดเผย ถ้ามัวมาอายจะอดได้ สาเหตุที่บอมบอมคิดได้เช่นนี้ เพราะว่าเมื่อไม่นานมานี้เองเขาพึ่งเคยได้ยินคำนี้ มาจากเพื่อนในห้องคือ ด้านได้อายอด บอมบอมจึงถือเป็นคติทางใจบอมบอมรอพี่เอกประมาณครึ่งชั่วโมง เขาก็เห็นพี่เอกเดินมาคนเดียวพอดี ซึ่งเป็นจังหวะที่เหมาะมากที่ไม่มีใครเห็น บอมบอมนั้นนำขวดโหลใส่ถึงกระดาษมาอย่างมิดชิดถือไว้ข้างกายรอพี่เอกเดินถึงตรงหน้าเขาเมื่อพี่เอกเดินมาถึงหน้าคณ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความในใจที่แอบแฝง ในส่วนลึกของจิตใจ
บอมบอมกลับมาห้องด้วยดวงใจที่แตกสลาย และความโกรธเคืองสุรเดชที่ทำให้อารมณ์เสีย ด้วยความหึงหวงและเอาแต่ใจของสุรเดช ซึ่งในยามนี้บอมบอมทั้งเครียดกลุ้มทุกข์ระทมอย่างหนัก แต่เขาก็พยายามไม่คิดอะไรมากจึงรีบเข้าไปอาบน้ำในทันที เพื่อจะได้ชำระจิตใจที่คลั่งค้างความผิดหวังออกให้หมดเมื่อบอมบอมอาบน้ำเสร็จเขาจึงเปิดเพลงฟังไปเรื่อยๆจนเกือบถึงเพลงปาฏิหารย์ เขาก็ยังได้ยินเสียงเคาะประตู บอมบอมจึงปิดเทปทันที และเดินออกไปเปิดประตูดูว่าใครมา เมื่อบอมบอมเงยมองหน้าคนที่มาเคาะประตู เขาถึงกับตกใจและประหลาดใจว่าพี่เอกของเขามาทำไมกัน"พี่เอกเข้ามาก่อน""ขอบใจที่ให้พี่เช้ามาในห้องนะ"เอกเดินเหมือนคนหมดอะไรตายอยาก มานั่งที่เก้าอี้อย่างชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว"พี่เอกเป็นอะไรหน้าตาไม่ค่อยสู้ดีเลย""พี่อกหัก""อกหักจากพี่นภาเหรอครับ""ใช่ พี่ไม่ดีตรงไหน นภาถึงไม่รักพี่"เอกหันมามองหน้าบอมบอม"พี่เอกดีที่สุดแล้ว พี่นภาเขาไม่เห็นก็ช่างเขา""พี่ทำใจไม่ได้ บอมบอมเคยอกหักไหม""บอมบอมไม่เคย"บอมบอมฝืนใจตอบ"ดีจัง บอมบอมจำไว้นะต้องรักคนที่เขารักเรา อย่ารักคนที่เขาไม่รักเรา บอมบอมจะเป็นเหมือนพี่""เอ๋อ ครับ" คำพูดของเอกนั้นแทง
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 อยากหยุดเวลาไว้เพียงเราสองคน
ยามค่ำคืนที่แสนสุขของบอมบอมกำลังจะผ่านไป เข้าสู่เช้าวันใหม่ที่มีพี่เอกของเขานอนก่ายร่างกายของเขาอย่างหลับใหล บอมบอมลืมตาขึ้นแล้วค่อยๆหันตะแครงมามองหน้าเอกขณะหลับใหลอยู่ในภวังค์ บอมบอมอยากหยุดเวลานี้ไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำเช่นนั้นได้บอมบอมจึงลุกขึ้นนั่งเพื่อจะได้มองหน้าเอกได้ชัดขึ้น ยิ่งมองเอกนานเท่าไรเขาก็อยากจะเอาคืนเอก ที่เมื่อคนทั้งหอมจูบลูบไล้ บอมบอมจึงค่อยๆ ก้มลงหอมแก้มของเอกอย่างแผ่วเบา เมื่อบอมบอมทำดังที่ปราถนา หลังจากนั้นเขาจึงลุกเพื่อไปอาบน้ำ และหาอาหารการกินไว้ให้พี่เอกของเขาเมื่อบอมบอมทำภารกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย เขาจึงมีความคิดที่จะไปตลาดหาซื้อของกินมาให้พี่เอกได้กิน บอมบอมจึงไปเปิดประตูเพื่อออกจากห้องไปตลาด แต่แล้วเขาต้องตกตะลึงเพราะสุรเดชยืนอยู่หน้าห้อง"จะไปไหน"สุรเดชถาม แล้วก็เดินเดินเข้ามาในห้อง และเข้าต้องตกใจกับคนที่นอนบนเตียง สุรเดชรีบเดินไปดูหน้าใกล้ๆในทันที"ไอ้พี่เอกมานอนนี่ได้ไง"สุรเดชกำลังจะกระโดดขึ้นเตียง แต่บอมบอมดึงไว้ทัน"อย่า"สุรเดชสะบัดจนบอมบอมล้มลงกองกับพื้น"โอ๊ย"สุรเดชหันมามองตามเสียงที่ดังอยู่ข้างหลังสุรเดชจึงเปลื่ยนท
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ต้นกำเนิดสายเปย์
ในช่วงเวลาความสุขของบอมบอมเริ่มต้นขึ้น หลังจากที่พี่เอกอกหักจึงมีเวลาให้บอมบอมมากขึ้น ทั้งสองจึงออกไปเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าในตัวเมือง โดยบอมบอมเป็นคนชวนพี่เอกของเขา เพราะอยากได้ใจพี่เอกเขาจึงตัดสินใจเปย์ให้ทุกอย่าง"มีแต่ของราคาแพงๆ ทั้งนั้นเลย คงได้แต่ดูพี่คงไม่มีปัญญาซื้อหรอก"เอกพูดจากใจจริง ไม่ใช่เพราะเขาอยากให้บอมบอมซื้ออะไรให้ และเขาก็ไม่ได้อยากมาด้วยซ้ำ ความจริงแล้วเขาอยากไปเดินในตลาดมากกว่า"ก็ไม่แพงเท่าไรนะ"บอมบอมนั้นตอนอยู่ในโลกอนาคต เขาใช้เงินวันละเป็นพัน เดือนหนึ่งสามถึงสี่หมื่นบางครั้งมากกว่านั้นอีก"ฮึ ไม่แพงเหรอ เสื้อผ้าตัวหนึ่งอย่างถูกๆ ก็หลายร้อยอยู่นะ""ใช่ ครับ""แต่พี่ว่าบอมบอมพูดจริงเสื้อกับกางเกงที่พี่ใส่ของบอมบอมมา ก็น่าจะสองสามพันได้ใช่ไหม ถึงพี่ไม่มีใส่แต่ก็พอดูออก ในตู้เสื้อผ้าของบอมบอมมีแต่ราคาแพงๆทั้งนั้น""ก็ประมาณนั้น"บอมบอมยิ้มฝืนๆ เพราะเป็นเรื่องจริง บอมบอมคิดเพียงแต่ว่าในเมื่อมีรายได้ ควรหาความสุขใส่ตัวเอง ที่บอมบอมมีความคิดแบบนี้ เพราะเขายังไม่ลืมนิสัยคุณหนูนักช้อป"บอมบอมจะพาพี่ไปไหนเนี่ย พี่ก็ว่าไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย"เอกเริ่มรู้สึกว่าเดินไปเดินมาก
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 สอบปลายภาค
วันที่บอมบอมรอก็มาถึง วันสอบปลายภาคหนึ่ง วันที่รอคอยเพราะหลังจากนี้เขาก็จะได้เห็นหน้าพี่เอกของเขาบ่อยขึ้น ถึงเขาจะกลับบ้านก่อนก็ตามที แต่ก็ยังพอมีเวลามากพอที่จะได้อยู่กับพี่เอกของเขา และในวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของการสอบปลายภาค โดยเป็นการสอบภาคทฤษฎี วิชา วงจรไฟฟ้ากระแสตรง และเป็นการคำนวณล้วนๆซึ่งก็ไม่เกินความสามารถของบอมบอม เพราะพื้นฐาน คณิต ฟิสิกส์พอได้อยู่ จึงทำข้อสอบอย่างง่ายดาย แต่ที่ไม่ง่ายก็บรรดาเพื่อนๆร่วมห้องที่เก่งปฎิบัติ แต่ทฤษฎีไม่ผ่านกันซักเท่าไร โดยเฉพาะนพตัวพ่อสายลอกข้อมสอบ ที่นั่งข้างขวาของเขา และอีกหนึ่งตัวท็อปการลอกข้อสอบก็คือกรนั่งฝั่งซ้ายส่วนสุรเดชนั่งหน้าบอมบอมเพราสอเสือเหมือนกัน ซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะหันหลังมาลอกข้อมสอบ"ไอ้จ้อยเอียงกระดาษมาหน่อย"กรเรียก"ไอ้จ้อยเอียงกระดาษมาหน่อย"นพเรียกบอมบอมไม่รู้จะเอียงไปฝั่งไหน เอียงซ้ายทีขวาทีจนเวียนหัว ส่วนสุรเดชนั้นหาสนใจบอมบอมไม่ เพราะเขาจดแนวข้อสอบบฝ่ามือ บอมบอมสังเกตเห็นอย่างเด่นชัดกว่าที่บอมบอมจะฝ่ามรสุมการขอลอกข้อสอบได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยและลุ้นอาจารย์คุมสอบที่เดินไปเดินทั้งชั่วโมง จนหมดเวลาสอบ ถ้าเกิดเห็นเข้าตกย
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 เป็นไปตามแผนที่วางไว้
หลังจากสอบปลายเสร็จสิ้นเอกก็ได้ออกจากหอพักในมาอยู่กับบอมบอม ซึ่งเป็นไปตามแผนที่บอมบอมวางไว้ เพราะเขาอยากอยู่ใกล้พี่รหัสหอในคนนี้อย่างมาก ถึงทุ่มทุกอย่างเพื่อให้เอกได้มาอยู่ในห้องเช่าของเขา ที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย รวมทั้งมอเตอร์ไซค์รุ่นใหม่ล่าสุดแต่บอมบอมขับไม่เป็นและไม่อยากจะฝึกขับด้วย ที่ซื้อไว้เพื่อให้เอกเป็นคนได้ใช้ ส่วนตัวเขาคิดว่าไม่จำเป็นอะไรที่จะต้องใช้มอเตอร์ไซค์กว่าที่ทั้งสองจะจัดห้องใหม่เสร็จก็กินเวลาจนถึงยามค่ำคืน ซึ่งภายในห้องก็ไม่มีอะไรมากมีเพียงตู้เสื้อผ้าเพืิ่มอีกหนึ่งตู้เพื่อไว้ให้เอกใส่เสื้อผ้าของตัวเอง ที่เพิ่มมาก็มีหมอนหนุนศีรษะและผ้าห่มแค่นั้น"เสร็จซะที"บอมบอมถอนหายใจและนั่งลงบนเตียงนอน"ใช่ อิสระน่าดูเลย"เอกนั่งลงข้างบอมๆ เขาหลับตาและส่ายหัว"พี่เอกเป็นอะไร"บอมบอมสงสัย"ก็ไม่มีอะไรหรอกพี่แค่คิดว่าชีวิตของพี่มาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร""ทำไมล่ะ คิดอะไรอยู่เหรอพี่เอก""ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก เพียงแต่ไม่เคยคิดว่าจะได้มาอยู่ห้องเดียวกับบอมบอม"เอกหันหน้ามามองบอมบอมที่กำลังยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่ได้รูมเมทถูถใจ เพราะเลือกเองชวนเองทุ่มไม่อั้น"พี่เอกอย่าคิดอะไรมาก เราเป็นพี
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 อยากหยุดเวลาไว้ที่เราสองคน
รุ่งอรุณวันใหม่บอมบอมเริ่มรู้สึกตัวตื่น เพราะบริเวณแผ่นอกได้มีลำแขนได้พาดทับไว้ ส่วนขาของเขาก็ถูกเกยด้วยขาของเอกที่นอนข้างๆ เมื่อเขาตอนมาแล้วเห็นเช่นนั้นบอมบอมแสนจะดีใจและปลื้มใจอย่างมาก แต่เขาก็ต้องรีบจับนำแขนของเอกออกรวมทั้งขาของเขา เพราะบอมบอมต้องออกไปหาซื้อกับข้าวอาหารมาไว้ให้เอกได้กิน เมื่อเขานำแขนและขาของเอกออกไว้ข้างลำตัวแล้ว บอมบอมจึงลุกขึ้นนั่งมองหน้าพี่เอกของเขา และเกิดความคิดอะไรบางอย่าง เขาอยากลองสัมผัสใบหน้าของเอกขึ้นมาทันที อยากแสดงความรักที่เขามีต่อเอกในยามหลับใหล บอมบอมจึงรวบรวมความกล้าที่จะบรรจงจูบแก้มของเอก บอมบอมจึงตัดสินใจก้มหน้าลงอย่างช้าๆ แล้วใช้ริมฝีปากไปแตะที่ใบหน้าของพี่เอก เพียงเสี้ยววินามีเขาก็ต้องดึงริมฝีปากกลับ เพราะกลัวพี่เอกจะตื่นขึ้นมาเห็นและจะไม่พอใจ หลังจากนั้นเขาก็รีบเข้าไปในห้องน้ำในทันทีเพียงเสียงประตูห้องน้ำปิดเอกก็ลืมตาขึ้น ความจริงเอกรู้สึกตัวตั้งแต่บอมบอมจับแขนและขาของเขาออกจากร่างกายแล้ว ซึ่งเขาก็แปลกใจว่าทำไมถึงมานอนกอดบอมบอมได้ทั้งที่ก่อนนอนเขาก็หันหลังให้บอมบอม แต่นั่นยังไม่เท่ากับที่บอมบอมกล้าแอบหอมแก้มของเขา ซึ่งในตอนนี้เอกค่อนข้างมั่นใจ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 กำลังให้มีอย่างเต็มร้อย
เมื่อแขนน้อยๆวางทาบบนแผงอกของเอกอย่างนิ่มนวล ส่วนใบหน้าที่ซุกใต้วงแขนของเอก ในขณะเดียวกันเอกที่ใจจดจ่อกับหนังก็สัมผัสได้ว่าบอมบอมนั้นมากอดเขา เอกจึงหันหน้ามามองบอมบอมที่แกล้งหลับตาพริ้มพร้อมกับสีหน้าที่อมยิ้ม"มากอดพี่ทำไม"เอกหันมามองแว่บหนึ่งแล้วหันกลับไปดูหนังเหมือนเดิม และรู้สึกแปลกๆ เหมือนกันที่จู่ๆมีผู้ชายมานอนกอด แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจก็มีความรุ้สึกที่ดีพอสมควร"กอดไม่ได้เหรอ""ได้ แต่พี่ไม่เข้าใจเราเป็นผู้ชายเหมือนกัน""ทำไมผู้ชายเหมือนกันก็กอดกันได้สมัยใหม่แล้วอยากทำอะไรก็ทำ"บอมบอมลืมตาขึ้น"มีอย่างนี้ด้วยเหรอ อยากกอดใครก็กอดมีแบบนี้ด้วย ถึงว่าพี่เห็นน่ะตอนพี่เดินผ่านที่คณะของบอมบอม เห็นมีเพื่อนบอมบอมชอบมากอดมาหอมแก้มด้วย"เอกนั้นเห็นอยู่หลายรอบทีเดียวตอนเดินผ่านไปและยังแปลกใจ"มีบ้างนิดหน่อยคนน่ารักก็แบบนี้แหล่ะ""ชมตัวเองก็มีด้วย""ก็พี่เอกไม่ชมบอมบอมนี่ บอมบอมก็ต้องชมตัวเองก่อนไง""ก็ได้น้องของพี่น่ารัก แต่ทีหลังอย่าให้ใครกอดอีกนะ"เอกเผลอพูดออกไปด้วยไม่รู้ตัว"ทำไมล่ะ เพื่อนกันเขากอดก็ไม่เป็นไรหรอก""ถ้ามีคนอื่นกอดพี่ล่ะ""พี่เอกก็ห้ามให้ใครกอดเหมือนกัน""พี่เสียเปรียบไม่ได้
Latest chapter
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความสุขที่เกิดจากความรัก
บอมบอมมามหาวิทยาลัยแต่เช้าเพราะจะลองไปหาภูอีกสักครั้ง เมื่อมาถึงในมหาวิทยาลัยบอมบอมเดินผ่านคณะบริหารธุรกิจโดยไม่เหลียวมอง มุ่งตรงไปยังคณะวิศวกรรมศาสตร์เพื่อไปหาเอกในร่างภูแต่ความทรงจำของภู พอบอมบอมไปถึงหน้าคณะวิศกรรมศาสตร์เขาก็ยืนนิ่งเพื่อสังเกตการณ์ บอมบอมสอดสายตามองภู ซึ่งเขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงา แต่แล้วเขาก็ต้องหันหลังมาดูเพราะได้ยินเสียงที่คุ้นเคย"มายืนแถวนี้มึงมาหาใครวะ"ภูพูดขึ้น"พี่ภู"บอมบอมยิ้มให้"ใครพี่มึง กูไม่มีน้อง อ๋อจำได้ไอ้เสียสติที่มาตะโกนหน้าบ้านเมื่อวานนี่เอง""บอมบอมไม่ได้เสียสติ แต่บอมบอมมาจีบพี่ภูเป็นแฟน"บอมบอมจ้องตาภู"มึงมาจีบกูเหรอ มึงดีอะไรถึงมาจีบกู""ไม่มีดีไม่มาจีบหรอก""จะจีบอย่างไงว่ามาไอ้ปัญญาอ่อน"ภูอดขำบอมบอมไม่ได้"เย็นนี้จะชวนพี่ภูไปหาอะไรกินกัน บอมบอมเลี้ยงเอง ร้านอาหารญี่ปุ่น เกาหลี หรือภัตตาคารหรูๆ ก็ได้ไปไหม""กูไม่ไป กูไม่ได้อดอยาก ถ้ามึงอยากเลี้ยงข้าวกูจริงๆ กูขอให้มึงไปเลี้ยงคนไม่มีจะกิน หัดดูในโซเซียลบ้างที่เขาลงๆ กันไว้น่ะ แล้วมึงก็บริจาคเงินให้เขาไม่ดีกว่าเหรอ ไม่ใช่วันๆ ดูแต่ผู้ชายถอดเสื้อโชว์ซิกแพคในทวิตเตอร์ เตาะผู้ชายไปทั่วมหาลัย"บอมบอม
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความรักความทรงจำที่จางหาย
เมื่อบอมบอมกลับมาถึงบ้านเขาก็รีบทำธุระส่วนตัว ไม่ว่าจะอาบน้ำกินข้าวจนเสร็จ หลังจากนั้นบอมบอมรีบขึ้นไปบนห้องนอน แล้วก็ไล่ดูเฟสบุ๊คต่อด้วยอินสตราแกรมของเอก โดยเฉพาะติ๊กต๊อกที่ได้ลงคลิปเพลงยุคเก้าศูนย์ที่เอกร้องไว้ บอมบอมไล่กดถูกใจทุกคลิป ส่วนในอินสตราแกรมบอมบอมก็กดถูกใจทุกภาพที่เป็นภาพเดี่ยว ยิ่งภาพที่เอกกำลังเล่นฟิตเนสบอมบอมจะสนใจเป็นพิเศษ แต่บอมบอมไม่กล้าคอมเม้มอะไรทั้งสิ้น เนื่องด้วยบอมบอมเล่นหลายแอปพลิเคชั่น ในส่วนของเฟสบุ๊คบอมบอมจึงมาเปิดที่โน๊ตบุ๊ค บอมบอมไล่เลื่อนดูรูปเอกตั้งแต่ปัจจุบันย้อนหลังลงไปเรื่อยๆจนถึงรูปตอนเรียนมหาวิทยาลัยอิงฟ้า พอเห็นรูปนี้บอมบอมคิดถึงอดีตทันที บอมบอมจึงนำรูปถ่ายของเอกกับของเขาออกมาดูและมาเทียบกัน ในช่วงเวลานี้บอมบอมมีความสุขมากที่สุด ในส่วนของเอกที่อยู่ในร่างของภูนั้นบอมบอมยอมแพ้ เพราะตัวตนและความทรงจำของภูที่มาอยู่ในจิตวิญญาณของเอกร้ายเกินกว่าที่บอมบอมจะรับมือได้ บอมบอมจึงเลือกที่จะสานต่อความรักกับภูในร่างของเอก ยิ่งเสียงข้อความที่ส่งมาดังขึ้น บอมบอมถึงกับดีใจรีบเปิดอ่านทันที “น้องบอมบอมกดถูกใจอาทุกภาพทุกคลิปทุกแอปเลยนะ”เอกทักมาในเฟสบุ๊ค เพราะเขาสง
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ตามหาคำสัญญาที่ให้ไว้
หลังจากบอมบอมทราบความจริงจากหลวงพี่จ้อย บอมบอมจึงได้แต่นั่งนิ่งๆบนรถในระหว่างทางกลับบ้าน ซึ่งสร้างความแปลกใจให้ก็อตเป็นอย่างมาก เพราะโดยปกตินิสัยของบอมบอมจะพูดไม่หยุดหย่อนจบเรื่องโน้นพูดเรื่องนี้ต่อเนื่องไม่จบสิ้น แต่ถ้าบอมบอมหยุดพูดเมื่อไรนั่นแหละปัญหาที่ก็อตอยากรู้ อยากจะช่วยเหลือบอมบอมเพราะตั้งแต่ออกจากวัดมา บอมบอมไม่พูดจาอะไรแม้แต่คำเดียว ช่วงแรกก็อตเห็นบอมบอมเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่แต่หลังจากนั้นไม่แตะอีกเลย ที่เป็นเช่นนั้นไม่ว่าจะเป็นเบอร์โทร เพื่อนในแอปพลิเคชั่นก็ได้หายไปหมด บอมบอมหาเท่าไรก็หาไม่เจอ ยิ่งทำให้บอมบอมเชื่อคำของหลวงพี่จ้อยมากขึ้นกว่าเดิม “บอมบอมเป็นอะไรไปหรือเปล่า ตั้งแต่ออกมาจากวัดแล้วเงียบไปเลย” “ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ก็อต แค่เหงาๆคิดถึงบ้าน” “มาแค่สองวันเองคิดถึงบ้านหรือคิดถึงใครเอ่ยพี่คนนี้อยากรู้ซะแล้ว ใครกันหนอที่ทำให้บอมบอมของพี่เป็นได้ขนาดนี้” “ไม่มีใครหรอกครับพี่ก็อต บอมบอมก็เป็นของบอมบอมอย่างนี้แหละ อารมณ์ของบอมบอมมมักขึ้นๆลงๆตามสกานการณ์” “พี่เป็นห่วงบอมบอมเห็นบอมบอมเงียบไปเลย ปกติพูดไม่หยุดแต่พี่ก็ชอบฟังอยากให้บอมบอมพูดเยอะๆจะได้ลืมเรื่องที่กลุ้
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ปาฎิหารย์
ก็อตได้พาบอมมาที่วัดหลวงพี่จ้อยบวชอยู่และเป็นเจ้าอาวาส เมื่อก็อตจอรถภายในวัดซึ่งมีผู้คนมากมายมาร่วมบวชพระใหม่ บอมบอมจึงลงมาดูคนเดียว และให้ก็อตนั่งรออยู่ในรถ เพราะบอมบอมอยากหาหลวงพี่จ้อย เพราะว่าถ้าชวนก็อตไปด้วยก็ไม่สะดวกที่จะคุยเรื่องราวๆต่าง บอมบอมเดินไปเรื่อยๆจนถึงที่โบสถ์เห็นผู้คนมากหน้าหลายตาเดินวนรอบโบสถ์ ซึ่งเมื่อเขาเห็นนาคที่กำลังจะบวชเป็นพระ บอมบอมก็รู้สึกคุ้นหน้าทันที และมองต่อไปอีกซึ่งเห็นชายหญิงวัยสี่สิบกว่าเดินตามมา ซึ่งบอมบอมจำฝ่ายชายได้ทันที นั่นคือธงเพื่อนสนิทของเขา ที่ปัจจุบันมีลูกชายโตเป็นหนุ่มถึงวัยบวชแล้ว บอมบอมยิ้มและอนุโมทนาสาธุยกมือไหว้ “หนุ่มเป็นเพื่อนธันเหรอ ทำไมไม่เข้าไปเดินรอบโบสถ์กับนาคล่ะ” “ไม่ล่ะครับเดี๋ยวกลับแล้วครับ”บอมบอมพูดแล้วยิ้มอย่างเบิกกว้าง เพราะนั่นคือพ่อแม่ของจ้อย ในวัยหกสิบกว่าๆที่กำลังจะเข้าไปร่วมเดินในขบวนบวชนาค “ถ้างั้นลุงกับป้าไปก่อนนะ”สมศรีพูดขึ้น “เดี๋ยวก่อนแม่ ไอ้หนุ่มนี่หน้าคุ้นๆนะ”สมชายพูดขึ้น “เด็กเดี๋ยวนี้หน้าเหมือนกันทั้งนั้นแหละ”สมศรีเอ่ยแล้วยิ้ม “ครับ”บอมบอมยิ้ม “หนูเคยบวชหรือยัง”สมศรีถาม “บวชแล้วครับ” “บวชกี่วั
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 คำสัญญาใต้ต้นมะม่วง
บอมบอมโกหกคำโตและใช้ก็อตเป็นเครื่องมือพามาที่เพชรบูรณ์ ที่แรกที่บอมบอมให้ก็อตพามานั่นคือบ้านสุรเดช ซึ่งเขาก็ไม่แน่ใจว่าสุรเดชยังอยู่หรือเปล่า แต่เขาก็สุ่มมาเพื่อหาเพื่อนรักในวัยอดีต เพราะเคยสัญญากันไว้ว่าจะกลับมาหา แต่บอมบอมไม่สามารถกลับมาหาสุรเดชในวัยหนุ่มหลังจากนี้ด้อีก บอมบอมจึงต้องมาหาสุรเดชเพื่อบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้สุรเดชรับรู้ และบอมบอมให้ก็อตรออยู่ที่รถข้างรั้วของบ้านสุรเดช เมื่อบอมบอมมาถึงบ้านสุรเดชในพื้นที่เดิม แต่บ้านนั้นเปลื่ยนรูปทรงไปมากตามยุค บ้านแต่ก่อนเป็นบ้านสองชั้นที่เป็นไม้อยู่ชั้นบน แต่มาในคราวนี้เป็นบ้านปูนสองชั้นที่ดูสวยงามกว่าแต่ก่อนอย่างมาก บอมบอมกดกริ่งหน้าบ้านสองสามครั้ง สักพักก็มีหนุ่มใหญ่เดินมาที่ประตูรั้ว เพียงเห็นห่างๆบอมบอมก็จำได้ทันทีว่าเป็นสุรเดชเพื่อนรักในวัยเรียน เมื่อเขาเดินมาถึงกับตะลึงงงงันอึ้งตาค้าง “สุรเดชใช่ไหม”บอมบอมถามเพื่อความแน่ใจ เพราะบอมบอมจำได้ว่าสุรเดชมีน้องอยู่อีกหนึ่งคน ที่หน้าตาไม่ได้แตกต่างกันมากเท่าไร “บอมบอมใช่ไหม”สุรเดชก็ไม่แน่ใจเพราะบอมบอมหายไปนาน “ใช่ บอมบอมในปัจจุบันที่ทะลุไปในอดีตที่อยู่ในร่างจ้อย” “เข้ามาก่
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 นายตามตื้อกับหนุ่มปากแซ่บ2
เอกสัมผัสดูดดื่มบอมบอมจนอิ่มเอม ไล้เลื่อนสัมผัสซอกคอไซร้ดมจนสุขใจทั่วทุกทาง ริมฝีปากของเอกดอมดมลงมาถึงเนินอก พบเห็นปทุมถันอันน้อยนิดสีชมพู เอกใช้ริมฝีปากสัมผัสอย่างออกรสชาติ ตวัดลิ้นไล้เวียนวนขบเบาๆ ส่วนอีกมือจับอีกข้างขย้ำขยี้บอมบอมอย่างอ่อนละมุน บอมบอมหายใจถี่ด้วยความกระหายใคร่สวาท เสียวสะท้านแวบในกายขนลุกด้วยความสยิว เอกเปลี่ยนสลับข้างให้สมดุลหมุนลิ้นเนินอกจนบอมบอมครางเสียงแผ่วเบา บอมบอมทนความใคร่กระหายไม่ไหว เพราะตอนนี้บอมบอมเร่าร้อนสวาทอยากจะถวายกายให้เอกไว้เชยชม “พอก่อน”บอมบอมพูดเสียงกระเส่า “เดี๋ยวบอมบอมทำต่อ” เอกพลิกร่างนอนหงายแผ่หลาอ้าขากว้างสุดๆสองมือรองศีรษะให้สูงขึ้น บอมบอมประกบริมฝีปากของเอกดูดดื่มอย่างหิวกระหายใคร่อยาก พออิ่มเอมเปลื่ยนมาดอมดมซอกคอของเอกที่มีกลิ่นเหงื่อ ที่เสริมสร้างอารมณ์ใคร่รักอย่างหนัก บอมบอมเลื่อนริมฝีปากมาที่รักแร้ของบอมบอมเขาดอมดมอย่างสุขใจ ที่ยังมีกลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นกายที่แสนเร่าร้อน “ไปเอามาจากไหนดมรักแร้พี่”เอกรู้สึกจักกะเดียมแต่ก็ชอบเพราะปนเสียวด้วย “ทุกส่วนของพี่เอกเป็นของบอมบอมต้องสำรวจให้หมด” “เอาที่สบายใจ” บอมบอมเปลื่ยนมาไล่ส
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 นายตามตื้อกับหนุ่มปากแซ่บ1
เมื่อเอกเก็บกีต้าร์เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเดินมาที่ข้างเตียง"พี่ไม่ค่อยมีอารมณ์ช่วยหน่อย เมื่อบอมบอมไม่มาหาพี่เลยใช้มือหลายรอบ""ช่วยทำอะไร""อม"เอกถอดเสื้อและกางเกงออกจนเผยเห็น ท่อนเอ็นกับไข่ห้อยโตงเตง ส่วนบอมบอมเห็นแล้วต้องกลืนน้ำลายหลายอึก"ได้เลย"บอมบอมเดินไปหาเอกแล้วนั่งคุกเข่าบอมบอมใช้มือจับโคนท่อนเอ็น แล้วรูดส่วนปลายลงจนเผยเห็นความชมพูส่วนหัวและรอยหยัก บอมบอมอดใจไม่ไหว ใช้ริมฝีปากสัมผัสส่วนหัวจนทั่ว ไล้เลียตวัดวนจนรอบรอยหยัก หลังจากนั้นค่อยๆใช้ริมฝีปากแตะส่วนปลายท่อนเอ็น ค่อยๆขยับให้ส่วนปลายท่อนเอ็นเข้าไปภายในปากจนถึงรอยหยัก หลังจากนั้นบอมบอมดูดปล่อยตวัดลิ้นสัมผัสส่วนหัวที่อยู่ภายในปากไปมา จนทำให้เอกเผยครางออกมาด้วยความสยิวท่อนเอ็น"อ่า อ่า อ่าส์"ยิ่งบอมบอมรูดริมฝีปากท่อนเอ็นขึ้นลงจนสัมผัสจุดเสียวที่รอยหยัก เอกถึงกับแอ่นไปข้างหน้าจับศีรษะบอมบอมไว้"หยุดก่อนพี่ทำเอง"เอกดึงท่อนเอ็นออกเกือบสุด หลังจากนั้นดันเข้าจนสุดโคน เอกโยกเข้าออกอย่างช้าๆยิ่งท่อนเอ็นขูดกับริมฝีปากเอกเสียวทั่วลำ"เดี๋ยวนี้ทำเก่งขึ้นนะไม่โดนฟันเลย หรือว่าทำบ่อยจนเป็นผู้เชี่ยวชาญ"บอมบอมอยากเถียงใจจะขาด แต่ก
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ตามง้อหนุ่มปากแซ่บ
บอมบอมวิ่งตามเอกจนทันตรงหน้ามหาวิทยาลัย ซึ่งเอกยืนรอรถประจำทางอยู่ จึงทำให้บอมบอมตามไปได้ทัน เอกนั้นรู้สึกโกรธบอมบอมมากที่มีผู้ชายหลายคนเข้ามาพัวพัน เขาอยากเป็นหนึ่งเดียวของบอมบอม"พี่เอกจะไปไหน คืนนี้เรามีนัดกันว่าจะไปเที่ยว"บอมบอมหอบเหนื่อยหายใจเสียงดัง"พี่ไม่ไปพี่จะกลับบ้านไปทำใจ ว่าคนที่พี่รักคนนั้นควบสาม ยังไม่รวมในอดีตนับสิบ""พี่เอกเห็นบอมบอมเป็นนางแพศยาหรือไง"บอมบอมมีสีหน้าไม่พอใจคำพูดของเอก"แพศยาน้อยไป พี่ไม่อยากพูดอะไรเยอะกลัวบอมบอมอาย"เอกเห็นคนรอรถประจำทางเยอะจึงใส่นิดหน่อย"พี่เอกนั่น พี่ก็อตลูกพี่กิตก็เพื่อนพี่เอกนี่""ไม่ใช่เพื่อนหรอกคู่แข่งต่างหาก แต่มันสู้พี่ไมได้เพราะบอมบอมเลือกพี่""ก็นั่นไงบอมบอมเลือกพี่ ตอนนี้บอมบอมก็เลือกพี่""ไม่เชื่อหรอกอย่ามาพูดให้ตัวเองดูมีคุณค่า""พี่เอกนี่ก็ขี้งอนขี้น้อยใจบอมบอมขี้เกียจง้อแล้วนะ""ใช่สิ พี่มันไม่มีดีอะไรสักอย่างแถมเป็นภาระให้บอมบอมทั้งอดีตและปัจจุบัน ต่อไปนี้พี่จะอยู่ด้วยตัวของพี่เองไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก""พี่เอกไปกันใหญ่แล้ว พูดไปเรื่อยพี่ไม่ใช่ภาระของบอมบอมพี่คือคนรักของบอมบอม"ในขณะเดียวกันนั้นก็อตก็มาได้ยินคำพูดนี้พอ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 เสน่หเกินต้าน
"เชื่อแล้วจร้าพี่เอกหล่อที่สุด" "แต่คงหล่อน้อยกว่ามิคกี้ ภาพนั้นหวานเชียว แล้วทำไมต้องนอนถ่ายกันบนเตียง" "บอมบอมไม่ได้ถ่าย มิคกี้เขาถ่ายเอง"บอมบอมนึกได้ทันทีว่าเป็นสุรเดชที่ถ่าย "แล้วทำไมต้องถอดเสื้อด้วยทำอะไรกัน อยู่กับผู้ชายสองต่อสองจะให้เชื่อได้อย่างไรว่าไม่ได้อึ๊บกัน" "พี่เอกจะดูถูกบอมบอมมากเกินไปแล้วนะ บอมบอมไม่ได้ง่ายขนาดนั้น" "แต่ก็ไม่อยากไม่ใช่เหรอ อ่อยพี่จนหลงหัวปลักหัวปลำ" "ใครหลงกันแน่ บอมบอมหลงพี่เอกมากกว่ามั้ง" "ไม่ต้องมาแก้ตัว คงอยากเก็บผู้ชายทั้งโลกไว้คนเดียวมั้ง" "ถ้าเก็บได้เก็บแล้วไม่ให้เหลือเลย พอใจหรือยัง" "ไม่พอใจ คำอธิบายยังไม่ชัดเจน" "แล้วจะให้บอมบอมทำอย่างไงพี่เอกจะเชื่อบอมบอม" "ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น พี่ไม่มีวันเชื่อใจบอมใจบอมหรอก แต่พี่รักบอมบอมพี่ยอมได้พี่จะทน " "โอเค บอมบอมเข้าใจแล้ว"บอมบอมทั้งงงทั้งขำเอก "ดีมาก แล้วจะมาหาพี่ไหมคืนนี้ยังไม่ดึกเลย" "พี่เอกจะให้บอมบอมไปทำไม" "ก็มาทำอะไรกันไงพี่อยากมากเลย" "พี่เอกบ้าไปใหญ่แล้ว ไปไม่ได้ใช้มือช่วยไปก่อน" "ไม่มาก็ไม่เป็นไร ถ้างั้นแค่นี้พี่เข้าห้องน้ำก่อน" บอมบอม
![What is a divorce? [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
