LOGINShare
กำลังให้มีอย่างเต็มร้อย
Last Updated:
2024-10-31 21:44:57Related chapters
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น
บอมบอมค่อยๆ ดึงกางเกงในของเอกของจนเผยเห็นแก่นกายที่เด้งขึ้นหงายอยู่บนขนปุกปุย เอกยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้บอมบอมดึงกางเกงในออกไปให้พ้นร่างกาย เมื่อเอากางเกงออกไปแล้วบอบอมจึงหันมามองแก่นกายของเอก เป็นคร้้งแรกที่บอมบอมได้เห็นแก่นกายผู้ชาย เขาจึงรู้สึกตื่นเต้นและอยากสัมผัสให้ดูดดื่มสมใจ ส่วนเอกก็เป็นครั้งแรกที่เผยแก่นกายให้คนอื่นได้เห็น ตั้งแต่เขาเริ่มเป็นหนุ่มก็ไม่เคยมีใครได้เห็นของเขาแม้แต่คนเดียวบอมบอมเอื่อมมือไปจับแก่นกายของเอกที่นอนหงายอยู่หน้าท้อง เขาค่อยๆจับขึ้นมาตั้งหลังจากนั้นรูดหนังลงจนเห็นดอกเห็ดสีชมพูอ่อน บอมบอมก้มลงใช้ริมฝีปากสัมผัสในทันที ซึ่งส่งผลให้เอกนั้นสะท้านไปทั่วแก่นแกาย ในตอนนี้ถึงมีใครมาห้ามเขาก็ไม่อาจปฏิเสธในสิ่งที่บอมบอมจะทำให้ได้ เพียงแก่นกายของเขาเข้าไปในปากของบอมบอมแค่นั้น เอกถึงกับครางออกมาด้วยความเสียวซ่านกระสันอยาก เป็นความรู้สึกที่เขาชอบในทันทีถึงคนที่ทำให้จะเป็นบอมบอมก็ตามทีแก่นกายของเอกนั้นได้ไปอยู่ในภายในปากของบอมบอม เขาจึงรูดริมฝีปากขึ้นลงอย่างช้าๆ พร้อมใช้ลิ้นตวัดรอยหยัก ในบางครั้งก็ดูดเบาๆ อย่างกับเด็กน้อยดูดไอติม จึงทำให้เอกเริ่มครางเสียงดังขึ้น
Last Updated : 2024-10-31ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความรักกำลังมา แต่ต้องลาจาก
ค่ำคืนที่แสนสุขของบอมบอม เขาได้เฝ้ารอพี่เอกของเขากลับมาจากทำงานอย่างจดจ่อ เพราะจะเป็นอีกคืนสุดท้ายที่จะได้อยู่กับเอก เพราะวันรุ่งขึ้นเขาต้องกลับบ้านโดยพ่อของเขาจะมารับช่วงเที่ยง คืนนี้เขาจึงตั้งหน้าตั้งรอการกลับมาของเอก ซึ่งกว่าเอกจะกลับมาก็เที่ยงคืนกว่าบอมบอมจึงไม่สามารถทนอดนอนรอได้ แต่บอมบอมก็พยายามฝืนทน หากาแฟมาดื่มเพื่อคลายความง่วงและได้นั่งเปิดวิทยุฟังเพลงไปเรื่อยๆ อย่างเพลิดเพลินใจสบายกายอยู่บนเตียงนอนอันแสนหวาน ที่ก่อเกิดขึ้นมาเมื่อคืนจึงทำให้บอมบอมไม่อาจจะลืมเลือนมันได้แม้แต่กาแฟก็เอาไม่อยู่บอมบอมพยายามฝืนทนเพื่อรอเอก แต่แล้วความง่วงก็บังเกิดขึ้นอีกครั้ง จนเขาไม่สามารถที่จะรอเอกได้ บอบอมนั้นได้เผลอไผลหลับไปในที่สุดบนเตียงที่เริงสวาทกันอย่างออกรสออกชาติในค่ำคืนที่ผ่านมาร่วมตีหนึ่งเอกก็ได้กลับมายังห้องนอนที่มีบอมบอมรอยู่ พอเขาเข้ามาภายในห้องก็เห็นบอมบอมนอนอยู่บนเตียง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ จ้องมองใบหน้าบอมบอมที่หลับสนิท เขาจึงนั่งลงข้างๆ กายของบอมบอม เอกยกมือเขี่ยผมที่ปิดตาของบอมบอมออกอย่างนิ่มนวล เขามองหน้าบอมบอมพร้อมครุ่นคิดเหตุการณ์เริงสวาทที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาแท่บไม่อยากเชื่
Last Updated : 2024-10-31ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความรักที่ลงตัวของสองเรา
เอกกระแทกแก่นกายเข้าไปในช่องทางรักอย่างรุนแรง เพราะเขาหักห้ามอารมณ์ความต้องการไม่ไหว ในตอนนี้เขายังไม่สามารถรู้ตัวได้ว่าต้องการแบบไหน แต่สิ่งที่เขารู้เพียงอย่างเดียวต้องจัดการบอมบอมและตัวเขาให้เสร็จกิจรสรักให้ได้ ทุกแรงกระแทกเน้นไม่ยั้งใส่จนสุดไม่หยุดอีกต่อไปบอมบอมรับทุกแรงกระแทกอย่างมีความสุข ทุกท่วงท่าที่หนักหน่วงที่เอกมอบให้นั้นถึงใจบอมบอมอย่างที่สุด จนมาถึงเอกเปลื่ยนท่าใหม่จากนอนตะแครง เอกดันร่างของบอมบอมให้พลิกหงาย และยกสองขาของบอมบอมสูงขึ้นหลังจากนั้นกระแทกแก่นกายเข้าไปในช่องทางรักจนสุดโคนและดึงออกจนส่วนปลายเกือบหลุด เอกมองทุกย่างก้าวของแก่นกายที่ผลุบโผล่ในช่องทางรักของบอมบอม ซึ่งเขาไม่สามารถหลบสายตามองเห็นแก่นกายของบอมบอมที่อ่อนปวกเปียกได้ แต่ก็ไม่ได้ส่งผลอะไรแกเขาเลยแม้แต่น้อยมีแต่ความนิ่งเฉย เพราะตอนนี้เอกมุ่งที่แก่นกายของเขาที่อยู่ในช่องทางรักของบอมบอมเอกโน้มขาทั้งสองข้างของบอมบอมเกือบแนบลำตัว หลังจากนั้นเอกก็กระแทกแก่นกายเข้าออกอย่างถี่ยิบ จนบอมบอมแท่บหายใจไม่ทันเพราะความเสียวซ่านช่องทางรักที่เอกมอบแก่นกายกายให้ ยิ่งกระแทกหนักขึ้นเท่าไรบอมบอมเริ่มรู้สึกเสียวซ่านมากขึ้นยิ่
Last Updated : 2024-10-31ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความสุขที่เกิดจากความรัก
วันสุดท้ายที่เอกกับบอมบอมต้องอยู่ด้วยก่อนที่จำใจลาจาก ความจริงบอมบอมยังไม่อยากกลับบ้านสักเท่าไร แต่เนื่องขัดคำสังของพ่อแม่ในอดีตไม่ได้ ด้วยที่บอมบอมเป็นคนหัวอ่อนเชื่อฟังคำสั่งของพ่อแม่เป็นสิ่งสำคัญ เขาจึงจำใจต้องไปและอดแปลกใจไม่ได้เพียงไม่กี่วันเองทำไมต้องให้เขากลับด้วย แต่บอมบอมก็ไม่อยากจะคิดอะไรต่อจากนี้ให้มากความ เพราะเป็นเพียงไม่กี่วันเท่านั้นเขาจะกลับมาหาและอยู่กับเอกเหมือนเดิม "บอมบอมไม่อยากกลับเลยพี่เอก"บอมบอมยืนโอบกอดเอกอีกครั้ง "แค่นี้เองทนเอาหน่อยนะ กลับบ้านหาพ่อแม่เป็นเรื่องที่ดี" "ครับ บอมบอมเข้าใจ แต่บอมบอมไม่อยากจากพี่เอกเลย" "พี่พูดหลายครั้งแล้วว่าไม่ไปไหนจะรอบอมบอมกลับมา ถ้าคิดถึงกันก็ค่อยเขียนจดหมายมาก็ได้" "ถ้าบอมบอมได้ไปในอนาคตก็คงเขียนมาไมได้" "อนาคตอะไรอยู่กับปัจจุบันซิ" "อ๋อ"บอมบอมได้สติกลับคืนมา "เอาน่า"เอกดันร่างของบอมบอมออกจากอ้อมกอด "จำคำพี่ไว้นะ พี่เอกคนนี้จะไม่หนีหายไปไหน ตราบใดที่บอมบอมยังต้องการพี่ เพราะพี่เอกคนนี้ได้เปิดใจรับรักบอมบอมแล้วนะ"เอกก้มลงหอมแก้มของบอมบอมอย่างอ่อนโยน "อย่าดื้อกับพี่เอกนะเด็กดี"เอกยิ้มให้บอมบอม "ครับพี่เอก บอมบอมจะจำค
Last Updated : 2024-10-31ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความคิดถึงกำลังถามหา
พอบอมบอมเข้ามาในห้องของเขา ก็ต้องพบกับความแปลกใจอย่างยิ่ง เพราะห้องนอนของบอมบอม ได้เปลื่ยนไปมากจนแท่บจำไม่ได้ จากแต่ก่อนที่แท่บจะไม่มีอะไรเลยนอกจากที่นอนเก่าๆหนึ่งอันที่วางไว้กับพื้น แต่เดี๋ยวนี้มีเตียงนอนถึงจะไม่ใหญ่มาก แต่ก็นอนสบายมีหมอนผ้าห่มผืนใหม่ที่สีสดใจ บอมบอมมองไปรอบๆห้องที่แสนเล็กแต่มีตู้เสื้อผ้า และโต๊ะเขียนหนังสือ ภาพที่เห็นตรงหน้าบอมบอมถึงกับอมยิ้มพร้อมความตื้นตัน ที่ได้รับจากพ่อแม่ในอดีต ที่คิดว่าบอมบอมเป็นลูกชายของเขา บอมบอมนั่งลงครุ่นคิดถึงวันวานที่เขาย้อนมา ในอดีตครั้งแรกที่ห้องแห่งนี้ ที่ครั้งแรกเขาแสนกลัวแต่มาในวันนี้เข้ากลับชอบ และผูกพันอย่างยาวนาน "จ้อยพ่อเอ็งอาบน้ำเสร็จแล้ว มาอาบต่อจากพ่อของเอ็งเลย"เสียงหญิงสาวที่บอมบอมรู้สึกรำคาญในวันแรก แต่กับในวันนี้บอมบอมรู้สึกว่าเสียงนี้ มีความอบอุ่นและไพเราะมากกว่าวันนั้น "ครับแม่เดี๋ยวผมออกไปกำลังจัดห้องอยู่ครับ"บอมบอมจึงรีบรื้อเสื้อผ้าออกมาใส่ไว้ในตู้อย่างเร่งรีบ เมื่อบอมบอมจัดเสื้อผ้าใส่ตู้เสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจึงออกไปอาบน้ำภายนอกห้องของเขา ซึ่งก็ใช้เวลานานพอสมควร หลังจากนั้นมาต่อการแต่งตัวของบอมบอมอีก "จ้อยมึงหลับ
Last Updated : 2024-10-31ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 อีกครั้งในบ้านหลังใหม่เวลาเปลื่ยน
หลังจากตัดขาดความสัมพันธ์กับเพื่อน กลุ่มอันธพาลของจ้อยนั้นแล้ว บอมบอมกับธงจึงพากันมาในเมืองเพื่อมาล้างรูป และซื้อของใช้บ้างนิดหน่อย และข้อสำคัญบอมบอมอยากมาเที่ยวเปิดหูเปิดตา จนมาเจอรถขนส่งผู้โดยสารแล่นผ่านไปบอมบอมเห็นป้ายกรุงเทพ ซึ่งเพียงแค่เห็นป้ายแวบเดียวเขาถึงกับมีความรู้สึกใจหาย เพราะบอมบอมได้เกิดความรู้สึกคิดถึงบ้านคิดถึงพ่อแม่ของเขาในทันที จึงมีความคิดอยากจะไปกรุงเทพในยุคอดีตสักครั้ง เผื่อจะได้เจอพ่อแม่ของเขาในวัยหนุ่มสาวที่ตอนนี้กำลังเรียนปี่สี่ ที่มหาวิทยาลัยพิพัฒนเมธา มหาวิทยาลัยเดียวกับบอมบอมที่เรียนอยู่ในอนาคต "คิดอะไรไอ้จ้อย"ธงสะกิดที่หลังในขณะที่บอมบอมหยุดนิ่งที่ฟุตบาทข้างทาง "เปล่า ไปไหนกันต่อล้างรูปเสร็จแล้วกว่าจะได้ก็พรุ่งนี้ ช้าจังนึกว่าได้เลย" "ทำไมมึงใจร้อนจัง มีรูปใครอยู่ในนั้น" "พี่เอก"บอมบอมเผลอพูดออกมา "อ่ะ มึงเป็นอะไรมากหรือเปล่ากับพี่เอกน่ะ ชวนเขามาอยู่ห้องยังไม่พอ มีอะไรปรนเปรอพี่เอกเขาจนหมด นี่ยังถ่ายรูปพี่เอกเขามาอีก โชคดีแล้วนะมึงที่เป็นพี่เอก ถ้าเป็นคนอื่นหลอกมึงหมดตัวแน่"ธงเริ่มสงสัยพฤติกรรมของจ้อย "อ่อ พี่รหัสนะต้องดูแลดีๆหน่อย" "มีแต่พี่รหัสดูแล
Last Updated : 2024-10-31ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 การกลับมาในโลกความจริง
"มึงไม่ต้องอายเลย ตอนมึงไปนอนบ้านกู มีงนั่นแหละแอบเช่าวีดีโอโป๊ไปดูเป็นประจำ ดูเสร็จมึงก็ช่วยตัวเองจนเลอะห้องนอนกูไปหมด"ธงขยับตัวไปใกล้ๆบอมบอมแล้วจ้องตา "บ้าพูดอะไรน่าเกลียดเราไม่เคยทำอะไรแบบนั้นเลย"บอมบอมหลบตา "มึงไม่เคยทำแต่ไอ้จ้อยเคยทำ แต่มันก็คนเดียวกันนี่หว่า"ธงยื่นหน้าเข้าไปใกล้บอมบอม "ไอ้จ้อยมันทำต่อหน้าเลยเหรอ"บอมบอมสงสัย "ก็ใช่สิถามแปลกถามเรื่องตัวเอง" "แล้วนายไม่ช่วยตัวเองด้วยเหรอ" "จะเหลือเหรอ ดูหนังโป๊สามสี่ม้วนใครจะทนไหว เหมือนมองหน้ามึงนั่นแหละใครจะทนไหว ต้องเอาคืนช่วยตัวเองห้องมึงให้เลอะ"ธงอมยิ้ม "ไม่อายเหรอ" "ผู้ชายเหมือนกัน เขาก็ทำกันแบบนี้ทั้งนั้นแหล่ะถ้ามีอารมณ์แต่ไม่ได้มีอะไรกันะ แค่ปลดปล่อยตามภาษาวัยรุ่นขนพึ่งขึ้น" "พูดอะไรน่าเกลียดนอนเหอะไม่อยากฟัง"บอมบอมขยับตัวเข้าไปข้างในทั้งที่ก่อนหน้านี้บอกว่าจะนอนข้างล่าง" "ทำเป็นไม่อยากฟัง ตอนอยู่กับพี่เอกได้ทำอะไรกันบ้างหรือเปล่า"ธงล้มตัวลงนอนข้างบอมบอม "จะไปทำอะไรก็เหมือนตอนนี้แหละนอนด้วยกันเฉยๆ" "ใช่เหรอแต่ถ้าเป็นกูจะไม่นอนเฉยๆนะ" "อ่ะ ทำอะไร จะช่วยตัวเองเหรอไปห้องน้ำโน้น"บอมบอมตกใจกับคำพูดของธง "จะช่วยตัวเ
Last Updated : 2024-10-31ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ตามหารักที่ก่อเกิดขึ้น
"เราไปทำอะไรนายพูดไปเรื่อย" "ลืมแล้วซิเนาะ มึงไม่ยอมซื้อของขวัญให้กู แค่นั้นยังไม่พอมึงยังไปอยู่กับไอ้พี่เอกของมึงอีก" "เรื่องของขวัญเราขอโทษ แต่เรื่องพี่เอกมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเรานายมายุ่งอะไรด้วย" "ทำไมมึงไม่เอากูไปอยู่ด้วย กูก็เพื่อนมึงนะ จะได้ไม่ต้องตื่นแต่เช้าขึ้นรถไปมหาวิทยาลัย กว่าจะกลับก็มืดค่ำกูก็เหนื่อยนะ" "แล้วทำไมไม่บอกจะได้หาห้องให้เช่า" "กูไม่เช่ากูจะอยู่กับมึง" "พูดไม่รู้เรื่องถ้าโทรมาพูดแค่นี้ ก็ไม่คุยด้วยแล้ว" "ใช่สิ ไม่ใช้ไอ้พี่เอกของมึงนี่ ป่านนี้โดนไอ้จ้อยเล่นงานต้องระเห็ดออกจากห้องเช่าแล้วมั้ง" "นายพูดไม่ดีเลยนะ" แต่บอมบอมก็คิดว่าน่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆแน่นอนตามที่สุรเดชพูดถึง "มึงนี่ว่ากูตลอดเลย" "ก็นายตามตอแยเราอยู่นั่นแหละ" "ก็กูรักมึงนี่กูอยากอยู่ใกล้มึง เมื่อคืนกูยังขอเพลงให้มึงเลย" "ได้ยินแล้ว ขอบใจมากนะ" "ไม่ต้องขอบใจกูหรอก กูเต็มใจมอบเพลงนี้ให้มึง เพราะอยากให้มีปาฏิหารย์ได้อยู่กับมึง" บอมบอมครุ่นคิดได้ว่าไม่เคยฟังเพลงปาฏิหารย์จบซักครั้ง ส่วนใหญ่จะหลับไปก่อนทุกที พอหลังจากนั้นจะตื่นขึ้นมาไม่ว่าจะในอดีตหรือปัจจุบัน หรือว่านี่เป็นสิ่งที่ทำให้
Last Updated : 2024-10-31
Latest chapter
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความสุขที่เกิดจากความรัก
บอมบอมมามหาวิทยาลัยแต่เช้าเพราะจะลองไปหาภูอีกสักครั้ง เมื่อมาถึงในมหาวิทยาลัยบอมบอมเดินผ่านคณะบริหารธุรกิจโดยไม่เหลียวมอง มุ่งตรงไปยังคณะวิศวกรรมศาสตร์เพื่อไปหาเอกในร่างภูแต่ความทรงจำของภู พอบอมบอมไปถึงหน้าคณะวิศกรรมศาสตร์เขาก็ยืนนิ่งเพื่อสังเกตการณ์ บอมบอมสอดสายตามองภู ซึ่งเขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงา แต่แล้วเขาก็ต้องหันหลังมาดูเพราะได้ยินเสียงที่คุ้นเคย"มายืนแถวนี้มึงมาหาใครวะ"ภูพูดขึ้น"พี่ภู"บอมบอมยิ้มให้"ใครพี่มึง กูไม่มีน้อง อ๋อจำได้ไอ้เสียสติที่มาตะโกนหน้าบ้านเมื่อวานนี่เอง""บอมบอมไม่ได้เสียสติ แต่บอมบอมมาจีบพี่ภูเป็นแฟน"บอมบอมจ้องตาภู"มึงมาจีบกูเหรอ มึงดีอะไรถึงมาจีบกู""ไม่มีดีไม่มาจีบหรอก""จะจีบอย่างไงว่ามาไอ้ปัญญาอ่อน"ภูอดขำบอมบอมไม่ได้"เย็นนี้จะชวนพี่ภูไปหาอะไรกินกัน บอมบอมเลี้ยงเอง ร้านอาหารญี่ปุ่น เกาหลี หรือภัตตาคารหรูๆ ก็ได้ไปไหม""กูไม่ไป กูไม่ได้อดอยาก ถ้ามึงอยากเลี้ยงข้าวกูจริงๆ กูขอให้มึงไปเลี้ยงคนไม่มีจะกิน หัดดูในโซเซียลบ้างที่เขาลงๆ กันไว้น่ะ แล้วมึงก็บริจาคเงินให้เขาไม่ดีกว่าเหรอ ไม่ใช่วันๆ ดูแต่ผู้ชายถอดเสื้อโชว์ซิกแพคในทวิตเตอร์ เตาะผู้ชายไปทั่วมหาลัย"บอมบอม
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ความรักความทรงจำที่จางหาย
เมื่อบอมบอมกลับมาถึงบ้านเขาก็รีบทำธุระส่วนตัว ไม่ว่าจะอาบน้ำกินข้าวจนเสร็จ หลังจากนั้นบอมบอมรีบขึ้นไปบนห้องนอน แล้วก็ไล่ดูเฟสบุ๊คต่อด้วยอินสตราแกรมของเอก โดยเฉพาะติ๊กต๊อกที่ได้ลงคลิปเพลงยุคเก้าศูนย์ที่เอกร้องไว้ บอมบอมไล่กดถูกใจทุกคลิป ส่วนในอินสตราแกรมบอมบอมก็กดถูกใจทุกภาพที่เป็นภาพเดี่ยว ยิ่งภาพที่เอกกำลังเล่นฟิตเนสบอมบอมจะสนใจเป็นพิเศษ แต่บอมบอมไม่กล้าคอมเม้มอะไรทั้งสิ้น เนื่องด้วยบอมบอมเล่นหลายแอปพลิเคชั่น ในส่วนของเฟสบุ๊คบอมบอมจึงมาเปิดที่โน๊ตบุ๊ค บอมบอมไล่เลื่อนดูรูปเอกตั้งแต่ปัจจุบันย้อนหลังลงไปเรื่อยๆจนถึงรูปตอนเรียนมหาวิทยาลัยอิงฟ้า พอเห็นรูปนี้บอมบอมคิดถึงอดีตทันที บอมบอมจึงนำรูปถ่ายของเอกกับของเขาออกมาดูและมาเทียบกัน ในช่วงเวลานี้บอมบอมมีความสุขมากที่สุด ในส่วนของเอกที่อยู่ในร่างของภูนั้นบอมบอมยอมแพ้ เพราะตัวตนและความทรงจำของภูที่มาอยู่ในจิตวิญญาณของเอกร้ายเกินกว่าที่บอมบอมจะรับมือได้ บอมบอมจึงเลือกที่จะสานต่อความรักกับภูในร่างของเอก ยิ่งเสียงข้อความที่ส่งมาดังขึ้น บอมบอมถึงกับดีใจรีบเปิดอ่านทันที “น้องบอมบอมกดถูกใจอาทุกภาพทุกคลิปทุกแอปเลยนะ”เอกทักมาในเฟสบุ๊ค เพราะเขาสง
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ตามหาคำสัญญาที่ให้ไว้
หลังจากบอมบอมทราบความจริงจากหลวงพี่จ้อย บอมบอมจึงได้แต่นั่งนิ่งๆบนรถในระหว่างทางกลับบ้าน ซึ่งสร้างความแปลกใจให้ก็อตเป็นอย่างมาก เพราะโดยปกตินิสัยของบอมบอมจะพูดไม่หยุดหย่อนจบเรื่องโน้นพูดเรื่องนี้ต่อเนื่องไม่จบสิ้น แต่ถ้าบอมบอมหยุดพูดเมื่อไรนั่นแหละปัญหาที่ก็อตอยากรู้ อยากจะช่วยเหลือบอมบอมเพราะตั้งแต่ออกจากวัดมา บอมบอมไม่พูดจาอะไรแม้แต่คำเดียว ช่วงแรกก็อตเห็นบอมบอมเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่แต่หลังจากนั้นไม่แตะอีกเลย ที่เป็นเช่นนั้นไม่ว่าจะเป็นเบอร์โทร เพื่อนในแอปพลิเคชั่นก็ได้หายไปหมด บอมบอมหาเท่าไรก็หาไม่เจอ ยิ่งทำให้บอมบอมเชื่อคำของหลวงพี่จ้อยมากขึ้นกว่าเดิม “บอมบอมเป็นอะไรไปหรือเปล่า ตั้งแต่ออกมาจากวัดแล้วเงียบไปเลย” “ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ก็อต แค่เหงาๆคิดถึงบ้าน” “มาแค่สองวันเองคิดถึงบ้านหรือคิดถึงใครเอ่ยพี่คนนี้อยากรู้ซะแล้ว ใครกันหนอที่ทำให้บอมบอมของพี่เป็นได้ขนาดนี้” “ไม่มีใครหรอกครับพี่ก็อต บอมบอมก็เป็นของบอมบอมอย่างนี้แหละ อารมณ์ของบอมบอมมมักขึ้นๆลงๆตามสกานการณ์” “พี่เป็นห่วงบอมบอมเห็นบอมบอมเงียบไปเลย ปกติพูดไม่หยุดแต่พี่ก็ชอบฟังอยากให้บอมบอมพูดเยอะๆจะได้ลืมเรื่องที่กลุ้
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ปาฎิหารย์
ก็อตได้พาบอมมาที่วัดหลวงพี่จ้อยบวชอยู่และเป็นเจ้าอาวาส เมื่อก็อตจอรถภายในวัดซึ่งมีผู้คนมากมายมาร่วมบวชพระใหม่ บอมบอมจึงลงมาดูคนเดียว และให้ก็อตนั่งรออยู่ในรถ เพราะบอมบอมอยากหาหลวงพี่จ้อย เพราะว่าถ้าชวนก็อตไปด้วยก็ไม่สะดวกที่จะคุยเรื่องราวๆต่าง บอมบอมเดินไปเรื่อยๆจนถึงที่โบสถ์เห็นผู้คนมากหน้าหลายตาเดินวนรอบโบสถ์ ซึ่งเมื่อเขาเห็นนาคที่กำลังจะบวชเป็นพระ บอมบอมก็รู้สึกคุ้นหน้าทันที และมองต่อไปอีกซึ่งเห็นชายหญิงวัยสี่สิบกว่าเดินตามมา ซึ่งบอมบอมจำฝ่ายชายได้ทันที นั่นคือธงเพื่อนสนิทของเขา ที่ปัจจุบันมีลูกชายโตเป็นหนุ่มถึงวัยบวชแล้ว บอมบอมยิ้มและอนุโมทนาสาธุยกมือไหว้ “หนุ่มเป็นเพื่อนธันเหรอ ทำไมไม่เข้าไปเดินรอบโบสถ์กับนาคล่ะ” “ไม่ล่ะครับเดี๋ยวกลับแล้วครับ”บอมบอมพูดแล้วยิ้มอย่างเบิกกว้าง เพราะนั่นคือพ่อแม่ของจ้อย ในวัยหกสิบกว่าๆที่กำลังจะเข้าไปร่วมเดินในขบวนบวชนาค “ถ้างั้นลุงกับป้าไปก่อนนะ”สมศรีพูดขึ้น “เดี๋ยวก่อนแม่ ไอ้หนุ่มนี่หน้าคุ้นๆนะ”สมชายพูดขึ้น “เด็กเดี๋ยวนี้หน้าเหมือนกันทั้งนั้นแหละ”สมศรีเอ่ยแล้วยิ้ม “ครับ”บอมบอมยิ้ม “หนูเคยบวชหรือยัง”สมศรีถาม “บวชแล้วครับ” “บวชกี่วั
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 คำสัญญาใต้ต้นมะม่วง
บอมบอมโกหกคำโตและใช้ก็อตเป็นเครื่องมือพามาที่เพชรบูรณ์ ที่แรกที่บอมบอมให้ก็อตพามานั่นคือบ้านสุรเดช ซึ่งเขาก็ไม่แน่ใจว่าสุรเดชยังอยู่หรือเปล่า แต่เขาก็สุ่มมาเพื่อหาเพื่อนรักในวัยอดีต เพราะเคยสัญญากันไว้ว่าจะกลับมาหา แต่บอมบอมไม่สามารถกลับมาหาสุรเดชในวัยหนุ่มหลังจากนี้ด้อีก บอมบอมจึงต้องมาหาสุรเดชเพื่อบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้สุรเดชรับรู้ และบอมบอมให้ก็อตรออยู่ที่รถข้างรั้วของบ้านสุรเดช เมื่อบอมบอมมาถึงบ้านสุรเดชในพื้นที่เดิม แต่บ้านนั้นเปลื่ยนรูปทรงไปมากตามยุค บ้านแต่ก่อนเป็นบ้านสองชั้นที่เป็นไม้อยู่ชั้นบน แต่มาในคราวนี้เป็นบ้านปูนสองชั้นที่ดูสวยงามกว่าแต่ก่อนอย่างมาก บอมบอมกดกริ่งหน้าบ้านสองสามครั้ง สักพักก็มีหนุ่มใหญ่เดินมาที่ประตูรั้ว เพียงเห็นห่างๆบอมบอมก็จำได้ทันทีว่าเป็นสุรเดชเพื่อนรักในวัยเรียน เมื่อเขาเดินมาถึงกับตะลึงงงงันอึ้งตาค้าง “สุรเดชใช่ไหม”บอมบอมถามเพื่อความแน่ใจ เพราะบอมบอมจำได้ว่าสุรเดชมีน้องอยู่อีกหนึ่งคน ที่หน้าตาไม่ได้แตกต่างกันมากเท่าไร “บอมบอมใช่ไหม”สุรเดชก็ไม่แน่ใจเพราะบอมบอมหายไปนาน “ใช่ บอมบอมในปัจจุบันที่ทะลุไปในอดีตที่อยู่ในร่างจ้อย” “เข้ามาก่
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 นายตามตื้อกับหนุ่มปากแซ่บ2
เอกสัมผัสดูดดื่มบอมบอมจนอิ่มเอม ไล้เลื่อนสัมผัสซอกคอไซร้ดมจนสุขใจทั่วทุกทาง ริมฝีปากของเอกดอมดมลงมาถึงเนินอก พบเห็นปทุมถันอันน้อยนิดสีชมพู เอกใช้ริมฝีปากสัมผัสอย่างออกรสชาติ ตวัดลิ้นไล้เวียนวนขบเบาๆ ส่วนอีกมือจับอีกข้างขย้ำขยี้บอมบอมอย่างอ่อนละมุน บอมบอมหายใจถี่ด้วยความกระหายใคร่สวาท เสียวสะท้านแวบในกายขนลุกด้วยความสยิว เอกเปลี่ยนสลับข้างให้สมดุลหมุนลิ้นเนินอกจนบอมบอมครางเสียงแผ่วเบา บอมบอมทนความใคร่กระหายไม่ไหว เพราะตอนนี้บอมบอมเร่าร้อนสวาทอยากจะถวายกายให้เอกไว้เชยชม “พอก่อน”บอมบอมพูดเสียงกระเส่า “เดี๋ยวบอมบอมทำต่อ” เอกพลิกร่างนอนหงายแผ่หลาอ้าขากว้างสุดๆสองมือรองศีรษะให้สูงขึ้น บอมบอมประกบริมฝีปากของเอกดูดดื่มอย่างหิวกระหายใคร่อยาก พออิ่มเอมเปลื่ยนมาดอมดมซอกคอของเอกที่มีกลิ่นเหงื่อ ที่เสริมสร้างอารมณ์ใคร่รักอย่างหนัก บอมบอมเลื่อนริมฝีปากมาที่รักแร้ของบอมบอมเขาดอมดมอย่างสุขใจ ที่ยังมีกลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นกายที่แสนเร่าร้อน “ไปเอามาจากไหนดมรักแร้พี่”เอกรู้สึกจักกะเดียมแต่ก็ชอบเพราะปนเสียวด้วย “ทุกส่วนของพี่เอกเป็นของบอมบอมต้องสำรวจให้หมด” “เอาที่สบายใจ” บอมบอมเปลื่ยนมาไล่ส
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 นายตามตื้อกับหนุ่มปากแซ่บ1
เมื่อเอกเก็บกีต้าร์เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเดินมาที่ข้างเตียง"พี่ไม่ค่อยมีอารมณ์ช่วยหน่อย เมื่อบอมบอมไม่มาหาพี่เลยใช้มือหลายรอบ""ช่วยทำอะไร""อม"เอกถอดเสื้อและกางเกงออกจนเผยเห็น ท่อนเอ็นกับไข่ห้อยโตงเตง ส่วนบอมบอมเห็นแล้วต้องกลืนน้ำลายหลายอึก"ได้เลย"บอมบอมเดินไปหาเอกแล้วนั่งคุกเข่าบอมบอมใช้มือจับโคนท่อนเอ็น แล้วรูดส่วนปลายลงจนเผยเห็นความชมพูส่วนหัวและรอยหยัก บอมบอมอดใจไม่ไหว ใช้ริมฝีปากสัมผัสส่วนหัวจนทั่ว ไล้เลียตวัดวนจนรอบรอยหยัก หลังจากนั้นค่อยๆใช้ริมฝีปากแตะส่วนปลายท่อนเอ็น ค่อยๆขยับให้ส่วนปลายท่อนเอ็นเข้าไปภายในปากจนถึงรอยหยัก หลังจากนั้นบอมบอมดูดปล่อยตวัดลิ้นสัมผัสส่วนหัวที่อยู่ภายในปากไปมา จนทำให้เอกเผยครางออกมาด้วยความสยิวท่อนเอ็น"อ่า อ่า อ่าส์"ยิ่งบอมบอมรูดริมฝีปากท่อนเอ็นขึ้นลงจนสัมผัสจุดเสียวที่รอยหยัก เอกถึงกับแอ่นไปข้างหน้าจับศีรษะบอมบอมไว้"หยุดก่อนพี่ทำเอง"เอกดึงท่อนเอ็นออกเกือบสุด หลังจากนั้นดันเข้าจนสุดโคน เอกโยกเข้าออกอย่างช้าๆยิ่งท่อนเอ็นขูดกับริมฝีปากเอกเสียวทั่วลำ"เดี๋ยวนี้ทำเก่งขึ้นนะไม่โดนฟันเลย หรือว่าทำบ่อยจนเป็นผู้เชี่ยวชาญ"บอมบอมอยากเถียงใจจะขาด แต่ก
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ตามง้อหนุ่มปากแซ่บ
บอมบอมวิ่งตามเอกจนทันตรงหน้ามหาวิทยาลัย ซึ่งเอกยืนรอรถประจำทางอยู่ จึงทำให้บอมบอมตามไปได้ทัน เอกนั้นรู้สึกโกรธบอมบอมมากที่มีผู้ชายหลายคนเข้ามาพัวพัน เขาอยากเป็นหนึ่งเดียวของบอมบอม"พี่เอกจะไปไหน คืนนี้เรามีนัดกันว่าจะไปเที่ยว"บอมบอมหอบเหนื่อยหายใจเสียงดัง"พี่ไม่ไปพี่จะกลับบ้านไปทำใจ ว่าคนที่พี่รักคนนั้นควบสาม ยังไม่รวมในอดีตนับสิบ""พี่เอกเห็นบอมบอมเป็นนางแพศยาหรือไง"บอมบอมมีสีหน้าไม่พอใจคำพูดของเอก"แพศยาน้อยไป พี่ไม่อยากพูดอะไรเยอะกลัวบอมบอมอาย"เอกเห็นคนรอรถประจำทางเยอะจึงใส่นิดหน่อย"พี่เอกนั่น พี่ก็อตลูกพี่กิตก็เพื่อนพี่เอกนี่""ไม่ใช่เพื่อนหรอกคู่แข่งต่างหาก แต่มันสู้พี่ไมได้เพราะบอมบอมเลือกพี่""ก็นั่นไงบอมบอมเลือกพี่ ตอนนี้บอมบอมก็เลือกพี่""ไม่เชื่อหรอกอย่ามาพูดให้ตัวเองดูมีคุณค่า""พี่เอกนี่ก็ขี้งอนขี้น้อยใจบอมบอมขี้เกียจง้อแล้วนะ""ใช่สิ พี่มันไม่มีดีอะไรสักอย่างแถมเป็นภาระให้บอมบอมทั้งอดีตและปัจจุบัน ต่อไปนี้พี่จะอยู่ด้วยตัวของพี่เองไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก""พี่เอกไปกันใหญ่แล้ว พูดไปเรื่อยพี่ไม่ใช่ภาระของบอมบอมพี่คือคนรักของบอมบอม"ในขณะเดียวกันนั้นก็อตก็มาได้ยินคำพูดนี้พอ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 เสน่หเกินต้าน
"เชื่อแล้วจร้าพี่เอกหล่อที่สุด" "แต่คงหล่อน้อยกว่ามิคกี้ ภาพนั้นหวานเชียว แล้วทำไมต้องนอนถ่ายกันบนเตียง" "บอมบอมไม่ได้ถ่าย มิคกี้เขาถ่ายเอง"บอมบอมนึกได้ทันทีว่าเป็นสุรเดชที่ถ่าย "แล้วทำไมต้องถอดเสื้อด้วยทำอะไรกัน อยู่กับผู้ชายสองต่อสองจะให้เชื่อได้อย่างไรว่าไม่ได้อึ๊บกัน" "พี่เอกจะดูถูกบอมบอมมากเกินไปแล้วนะ บอมบอมไม่ได้ง่ายขนาดนั้น" "แต่ก็ไม่อยากไม่ใช่เหรอ อ่อยพี่จนหลงหัวปลักหัวปลำ" "ใครหลงกันแน่ บอมบอมหลงพี่เอกมากกว่ามั้ง" "ไม่ต้องมาแก้ตัว คงอยากเก็บผู้ชายทั้งโลกไว้คนเดียวมั้ง" "ถ้าเก็บได้เก็บแล้วไม่ให้เหลือเลย พอใจหรือยัง" "ไม่พอใจ คำอธิบายยังไม่ชัดเจน" "แล้วจะให้บอมบอมทำอย่างไงพี่เอกจะเชื่อบอมบอม" "ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น พี่ไม่มีวันเชื่อใจบอมใจบอมหรอก แต่พี่รักบอมบอมพี่ยอมได้พี่จะทน " "โอเค บอมบอมเข้าใจแล้ว"บอมบอมทั้งงงทั้งขำเอก "ดีมาก แล้วจะมาหาพี่ไหมคืนนี้ยังไม่ดึกเลย" "พี่เอกจะให้บอมบอมไปทำไม" "ก็มาทำอะไรกันไงพี่อยากมากเลย" "พี่เอกบ้าไปใหญ่แล้ว ไปไม่ได้ใช้มือช่วยไปก่อน" "ไม่มาก็ไม่เป็นไร ถ้างั้นแค่นี้พี่เข้าห้องน้ำก่อน" บอมบอม
![What is a divorce? [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
