บททั้งหมดของ One night stand!!: บทที่ 1 - บทที่ 10

เสียงเพลงในผับดังกึกก้อง จนต้องตะโกนคุยกันคอแทบแตก ปกติฉันไม่ชอบสถานที่แบบนี้สักเท่าไหร่นักหรอก แต่วันนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี ก็เลยนัดเพื่อนให้ออกมาปาร์ตี้แก้เซ็ง และนี่คือการมาเที่ยวผับครั้งแรกในวัยยี่สิบเอ็ดปีของนางสาวอัปสรก็ว่าได้ เรียนอีกแค่เทอมเดียว ฉันก็จะเรียนจบปริญญาตรีแล้วด้วย พอจบไปก็ตั้งใจจะใช้วิชาความรู้ที่ได้มา ไปทำงานช่วยงานพี่ชายที่เปิดบริษัท ขายส่งสินค้าจากเมืองจีน เห็นแบบนี้กำไรปีหนึ่งเป็นล้านๆ นะบอกเลย“เป็นอะไรของแกสร หน้ามุ่ยเป็นตูดหมึก ทะเลาะกับแมนมาเหรอ” คนที่เพื่อนฉันเอ่ยชื่อขึ้นมาก็คือแฟนของฉันเอง เราคบกันมาได้สามถึงสี่เดือนแล้ว แต่ยิ่งคบมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าไม่ใช่ จนตัดสินใจจะบอกเลิกวันพรุ่งนี้ให้มันรู้แล้วรู้รอด “อื้อ...เบื่อว่ะ” ฉันพูดเซ็งๆ ก่อนจะหยิบแก้วที่ผสมเหล้ากับเป๊บซี่ขึ้นมาดื่ม ฉันไม่ใช่พวกคอแข็งจึงผสมเป๊บซี่มากหน่อย จนเพื่อนแซวว่าถ้าฉันจะกินแบบนี้ก็กินเป๊บซี่มันอย่างเดียวไปเลยเหตุผลของความเบื่อ คือ ฉันถูกวศินหรือแมนตามเช้าตามเย็น ไปไหนก็ต้องรายงาน แถมเขาก็เป็นพวกขี้หึงบ้าๆ บอๆ หึงแบบไร้เหตุผล นี่ฉันยังคิดว่ามีแฟนหรือมีลูกกันแน่ ขี้หึงไม่พอ เขายังเสื

“โหย…ผู้ชายโลเล” “ก็คนมันหล่อเลือกได้” เขายิ้มมุมปากให้ฉัน ส่วนฉันเองก็ยิ้มหวานๆ ตาเยิ้มๆ ตามสไตล์คนเมากลับไปให้“งั้นถ้าให้เลือกอีกที พี่ตรัยจะชอบสรอยู่ไหม” เพราะเมาฉันถึงกล้าถามแบบนี้ออกไป จะว่าไป เวลาเมานี่ก็ดีแฮะ เพราะมันทำให้ฉันกล้าพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไป พอสร่างก็มีข้ออ้างว่าเมา คนเมาพูดอะไรย่อมไม่ผิด...ฮ่าๆ ไม่งั้นเขาจะพูดกันเหรอว่า อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา “นี่เมาใช่ไหม ถึงถามอะไรแบบนี้”“เปล่าเมา สรแค่อยากรู้” อันที่จริงฉันเมานั่นแหละ แต่ไม่ยอมรับ “ไว้สร่างเมาก่อน พี่ค่อยตอบ คืนนี้ดึกแล้ว ไปนอนได้แล้ว”“สรนอนไม่หลับ” ฉันเริ่มงอแงเป็นเด็กๆ “ไม่หลับก็นอนเล่นๆ ไป เดี๋ยวก็หลับเอง” เขาดุฉันเหมือนฉันยังเป็นแค่เด็กอนุบาล ทั้งๆ ที่เขาอายุห่างจากฉันแค่ห้าปีเท่านั้นเอง “ผู้หญิงคนนั้นโชคดีจังที่ได้พี่ตรัยเป็นแฟน” ลึกๆ ฉันอิจฉาผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ฉันไม่เคยเห็นหน้าสักครั้ง แต่ก็มั่นใจว่าเธอต้องสวยและนิสัยดีมากแน่ๆ “ทำไม แฟนสรทำตัวไม่ดีเหรอ” “อื้อ…เขาขี้หึงแบบไม่ลืมหูลืมตา ทำตัวเป็นเด็ก ง้องแง้งไม่เข้าท่า ปากหวานก้นเปรี้ยว เกลียดผู้หญิงเจ้าชู้ แต่ตัวเองเสือกเจ้าชู้ไก่แจ้ แถมยัง

“พะ…พี่ตรัยขา อ่าห์…” เอ่ยเรียกชื่อเขาได้ไม่เท่าไหร่ เสียงของฉันก็เปลี่ยนไปเป็นเสียงครางอีก เพราะตอนนี้เขาจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ กระทั่งถึงหน้าท้อง ปลายลิ้นของเขาที่หยอกเย้ากับสะดือทำเอาฉันขนลุก ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้ว่าเขาจูบต่ำลงไปจนถึงจุดที่ฉันหวงมากที่สุด“สรสวยเหลือเกิน” เขาเอ่ยชมฉัน เป็นคำชมที่ยิ่งทำให้ฉันเขินอาย จนต้องเกร็งขาเข้าหากัน แต่ทว่ากลับทำไม่ได้ เพราะมีเขาขวางอยู่ตรงกลางเพียงแค่เขาไล้ปลายนิ้วลงไปบนกลีบสาว ฉันถึงกับกลั้นหายใจ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเขาเปลี่ยนจากใช้มือมาเป็นริมฝีปาก ฉันบิดเร้าไปมาอย่างวาบหวาม ความทรมานที่มาพร้อมความสุขที่ฉันไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน และตรัยก็กำลังมอบประสบการณ์ครั้งแรกให้กับฉัน“อ่า…” ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้เลย นอกจากส่งเสียงครางออกมาเพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่านที่กำลังเกิดขึ้นตรัยละเลียดชิมฉันอย่างช้าๆ ทุกสัมผัสจากเขามันตราตรึงอยู่ในร่างกายของฉัน แต่ยิ่งเขาช้าฉันก็ยิ่งทรมานและฉันก็ได้ประสบการณ์แปลกๆ เป็นครั้งแรก มันมีความสุขเหมือนกำลังบินอยู่บนท้องฟ้า“พี่จะกินสรจริงๆ แล้วนะ” คำพูดของเขาทำให้ฉันยิ่งตื่นเต้นจนใจเต้นแรงมาก หายใจหอบเหนื่อยราวกับวิ่งล

“เดี๋ยวๆ ทำไมแกรู้ว่าต้องกินยาคุมฉุกเฉินด้วย” อีกไม่กี่ก้าวก็ถึงร้านขายยา แต่ฉันกลับรั้งกรดามาถาม“หืม…ข้อมูลพวกนี้ในเฟส ในกูเกิ้ลก็มีย่ะ ฉันก็ส่องหาสาระใส่ตัวเองบ้างสิ”“เออๆ”“รีบไปๆ” กรดาตัดบท ก่อนจะผลักประตูเข้าร้านขายยาไป จากนั้นก็สั่งยาคุมฉุกเฉินพร้อมน้ำมาหนึ่งขวด พอออกจากร้านขายยามาได้ ก็จัดแจงให้ฉันกินยาทันที พร้อมกับกำชับว่าห้ามลืมกินอีกเม็ดเด็ดขาด จากนั้นเราก็ขึ้นไปนั่งคุยกันที่ดาดฟ้าของอเวนิว ที่ถูกออกแบบเป็นโซนนั่งเล่นแบบสามร้อยหกสิบองศา ลมเย็นๆ ที่พัดโกรกไปมา ช่วยให้อากาศรอบๆ ตัวเย็นขึ้นมาได้มาก แต่ใจฉันมันกลับยังคงร้อนรุ่มด้วยเรื่องเมื่อคืน “แล้วนี่แกเอาไงกับแมน ยังจะบอกเลิกอยู่ไหม” “ยังก่อน ฉันกะจะควงแมนอีกสักระยะ เพื่อให้ฉันกับพี่ตรัยห่างกันมากกว่านี้หน่อย รอจังหวะดีๆ อาจหลังสอบค่อยบอกเลิก” นั่นเพราะสิ่งสำคัญสำหรับฉันอีกหนึ่งอย่างคือการสอบเทอมสุดท้ายในรั้วมหาวิทยาลัย ซึ่งใกล้เข้ามาทุกที “แกนี่มันร้าย จะหลอกใช้แมนเป็นไม้กันพี่ตรัยว่างั้น”“อื้อ…ไว้ค่อยขอโทษทีหลัง” ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหลอกใช้วศินหรอกนะ แต่ฉันมีความจำเป็นจริงๆ “เฮ้อ...ถ้าพี่แกหรือแฟนพี่ตรัยรู้เรื่องนี้เ

“สงสัยจะทะเลาะกับแฟนมามั้งคะ คนไม่มีแฟนแบบพี่นิกไม่มีทางเข้าใจหรอก” ฉันแอบแขวะพี่ชายไปหนึ่งยก อันที่จริงอยากบอกเหลือเกินว่ามีสาวแอบชอบ แต่ไม่เอาดีกว่า ให้รู้กันเอง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าชาตินี้พี่ชายฉันจะได้รู้ไหม เพราะกรดาเองก็ปากแข็ง ไม่สารภาพรักง่ายๆ แน่นอน “ก็ไม่เห็นเป็นไร พี่อยากรวยมากกว่าอยากมีแฟน”“เหอะ...พูดแบบนี้ระวังเถอะ ระวังจะเสียใจทีหลัง”“แล้วเรากับแมนเป็นไง ถึงขั้นไหนกันแล้ว มีอะไรกันยัง” ขณะถามพี่ชายฉันก็ละสายตาจากโทรศัพท์มาจ้องฉันตาเขียวปัด นี่ฉันมีพี่หรือมีพ่อกันเนี่ย...ดุ๊ดุ “ยัง…จับมือยังไม่เคย”“ดีแล้ว พี่ไว้ใจเรานะสร อย่าทำอะไรให้พี่เสียความรู้สึก...โอเค”“สรรู้แล้วค่ะ” ฉันแอบกลืนน้ำลายลงคอ กับวศินฉันไม่เคยแม้แต่จะจับมือ แต่กับตรัยฉันข้ามขั้นไปกว่านั้นมาก นี่ถ้าพี่รู้ มีหวัง...อ๋อย ไม่อยากจะคิดสภาพ คงตายอย่างอนาถแน่นอน “เสาร์อาทิตย์นี้สรขอไปนอนอ่านหนังสือที่บ้านดาได้ไหมคะ และขออยู่จนกว่าจะสอบเทอมสุดท้ายเสร็จได้ไหม”“ได้สิ”“ขอบคุณค่ะ” ฉันรีบขอบคุณทันที เพราะกลัวพี่ชายจะเปลี่ยนใจ ขืนวันหยุดนี้อยู่บ้าน มีหวังได้เจอหน้าตรัยแน่นอน ฉันต้องชิ่งหลบก่อน แล้วค่อยกลับมาเคลียร์