บททั้งหมดของ พันธนาการร้อนซ่อนสายใย: บทที่ 21 - บทที่ 30

“ก็แค่ทำตัวดีๆกับฉันมันยากนักรึไงอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ...เธอก็รู้ว่าฉันไม่เคยแค่ขู่คืนนี้ฉันจะให้เธอพักนอนเถอะ”อัศวินรวบร่างบางที่ยืนตัวแข็งทื่อด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจมากอดเอาไว้พร้อมพาเธอเดินไปนอนลงที่เตียงทั้งยังกอดเอเอาไว้หลวมๆรับรู้ได้ว่าหญิงสาวมีอาการตัวสั่นเล็กน้อยเพราะกำลังสะอื้นให้เขาไม่รู้ว่าสงสารเธอหรือเปล่าแต่คงจะไม่เพราะเขาไม่สามารถปล่อยเธอไปจากเขาได้ตอนนี้จริงๆเขายังหลงไหลในตัวเธออยู่ไม่น้อยและไม่รู้ด้วยว่าความหลงไหลนี้จะหมดไปเมื่อไรน้ำอิงหลับตาสะอื้นอย่างคนที่ทำอะไรไม่ได้ชีวิตเธอเลือกที่จะก้าวเข้าไปหาเขาเองในวันนั้นเธอก็จะต้องยอมรับชะตากรรมที่เธอฝืนไม่ได้เธอได้แต่ภาวนาในใจให้เขาเบื่อเธอในเร็ววันเพราะเธอจะได้ไม่มีตราบาปในใจเสียทีอาทิตย์ต่อมาเป็นเวลาร่วมอาทิตย์แล้วที่น้ำอิงอยู่กับชายหนุ่มด้วยความหนักใจเขาเองก็ตักตวงความสุขกับร่างกายของเธออยู่แทบทุกวันจนเธอแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนโดยที่เธอเองก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้น้องชายของเธอถูกย้ายมาที่ห้องผู้ป่วยวีไอพีโดยฝีมือของอัศวินนั่นยิ่งตอกย้ำว่าเธอจะเล่นตุกติกอะไรกับเขาไม่ได้เพราะว่าตอนนี้น้องชายของเธออยู่ในกำมือของเขาเรียบร้อยแล

“อ.. อ๋อ.. บ้านหลังนั้นรุ่นน้องแค่ให้ผมดูให้น่ะครับไม่ได้ซื้อให้”แดเนียลเหมือนโดนระเบิดลุกใหญ่ขว้างมาใส่หน้าเต็มๆตอนนี้ริซ่าเองก็หันมามองหน้าของเขาอย่างคาดโทษแล้วด้วย“อ๋อ... แต่มันเป็นชื่อคุณนะคะ... “ผักหวานยังคงไม่จบง่ายๆเพราะสิ่งที่เธอไม่ชอบก็คือผู้ชายเจ้าชู้ริซ่าเองเริ่มทนไม่ไหวเลยรีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีด้วยความที่รู้สึกว่าเธอเหมือนคนโง่ที่กำลังโดนแดเนียลหรอก“เอ่อ.... คงเข้าใจผิดน่ะครับนี่กุญแจของบ้านที่จองไว้เดี๋ยวทุกคนเชิญตามสบายนะผมขอตัวก่อน”แดเนียลรีบวางกุญแจบ้านให้กิ่งเกสรพร้อมรีบเดินตามริซ่าไปทันทีเรื่องเอาคืนหญิงสาวเขาจะต้องมาจัดการเธอทีหลังแน่นอน“... อิๆๆๆ.... “ผักหวานรู้สึกสะใจอย่างมากที่ทำให้แดเนียลหัวเสียได้“เคยรู้จักพี่แดนมาก่อนเหรอ”อัญญากระแซะถามเพื่อนเธอในขณะที่ทุกคนกำลังเดินไปที่บ้านพักกัน“เค้าซื้อบ้านในโครงการของพี่ชายฉันน่ะน่าจะให้นักศึกษา”“โอ้โห...ลงทุนเหมือนกัันนะพี่เราดีนะพี่อาชน์ไม่เป็นแบบนี้นะคะคุณแม่”อัญญาถึงกับตาโตไม่คิดว่าแดเนียลจะลงทุนขนาดนี้เพื่อให้ได้สาวมาควงเล่น“ไม่แน่น้าาา... พี่เราอาจจะเปย์สาวมากกว่าพี่แดนของเราก็ได้”กิ่งเกสรตอบกลับล

“พีทแซงเค้าไปเลยลูก”กิ่งเกสรเชียร์หลานชายเธอเต็มที่เพราะดูท่าแพทริคกำลังจะแซงแดเนียลได้อยู่แต่ลูกชายของเธอครั้งนี้เธอเห็นว่าเขาช้ากว่าทุกครั้งเพราะฉะนั้นตัดออกจากเกมส์ไปได้เลย“คุณน้าเกาะแน่นๆนะครับ”แพทริคกำลังจะเร่งเครื่องเพื่อที่จะแซงแดเนียลและแล้วเขาก็แซงจนได้ขึ้นมาเป็นที่หนึ่งแล้วในตอนนี้ทางด้านอัญญาเธอยืนดูทั้งสามแข่งกันอยู่ที่ชายหาดดูจากความเร็วที่ใช้กันแล้วน่าจะแข่งกันจริงจังน่าดู“ดูท่าจะแข่งกันจริงจังนะคะ”“พวกเค้าไม่เคยทำอะไรเล่นๆกันอยู่แล้วครับ”“เมื่อกี้อายเห็นพี่แดนอยู่กับแฟนตอนนี้ไปไหนแล้วล่ะคะ”อัญญานึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่ก่อนหน้าทีเธอจะเข้าไปในบ้านเธอเห็นริซ่าแฟนสาวของแดเนียลอยู่ด้วยแต่ตอนนี้ไม่ยักจะเห็นเพราะคนเป็นแฟนกันหากอยู่ใกล้ๆคงไม่ยอมให้แฟนใกล้กับผู้หญิงอื่นแน่“เห็นว่างอนให้คนขับเรือไปส่งที่ฝั่งกลับไปแล้วครับ”ลอบซ์รู้ว่าริซ่ากลับไปสวนกับเขาเมื่อตอนที่ขับเรือมาที่นี่เหตุผลที่เค้ารู้ก็ตงจะงอนกันด้วยเรื่องอะไรสักเรื่อง“หูยย... ฝีมือยัยหวานสินะ”อัญญาแอบหน้าเสียเล็กน้อยคงจะเป็นเพราะปากของเพื่อนเธอเป็นแน่บรื๊นนๆๆๆๆ“วู้ววว”และแล้วแพทริคก็คว่าชัยชนะมาได้ในการแข่

วันต่อมา“อ้าวอิงไปเดินเล่นมาเหรอ”อัญญานั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาที่ห้องโถงเห็นน้ำอิงเดินเข้ามาก็คิดว่าเพื่อนเธอน่าจะตื่นแต่เช้าก่อนที่เธอจะตื่นไปเดินเล่นเป็นแน่“อืม...ขอตัวอาบน้ำก่อนนะ”“อืมม..”น้ำอิงเดินเข้ามาในบ้านในช่วงสายเธอคิดว่าอัญญายังไม่ตื่นเสียอีกเมื่อได้ยินว่าเพื่อนเธอทักแบบนั้นก็เออออไปเลยตามเลยดีที่อัญญาไม่ได้สงสัยอะไรสิบโมงเช้า“ไปอิง”อัญญาเปิดประตูเข้ามาเรียกเพื่อนเธอให้ออกไปข้างนอกเพราะแดเนียลบอกกับแม่เธอว่าวันนี้จะพาพวกเธอไปล่องเรือเล่นกัน“ไปไหน”น้ำอิงทำหน้าสงสัย“พี่แดเนียลจะพาเราไปนั่งเรือเล่นกัน”“ไม่ไปได้ไหม”“เป็นอะไรรึเปล่า”“อยากนอนรู้สึกปวดหัวแปลกๆ”“อืม..ก็ได้งั้นนอนพักเถอะ”อัญญามีสีหน้าผิดหวังนิดหน่อยแต่เมื่อเพื่อนเธอไม่อยากจะไปเธอก็ไม่บังคับน้ำอิงรู้ว่าหากไปเธอจะต้องเจอกับอัศวินอีกแล้วมันจะไปสนุกอะไรในเมื่อไปแล้วเธอก็มีแต่ความกังวลท่าเรือ“หนูอิงล่ะ”กิ่งเกสรเห็นเพียงผักหวานกับลูกสาวของเธอเดินตรงมาที่ท่าเรือเท่านั้นแปลกใจว่าทำไมจึงไม่มีน้ำอิงเดินมาด้วย“อิงไม่ไปค่ะแม่เห็นบอกอยากนอนพัก”“อ้าวเหรอ...โอเคงั้นเราลงเรือกันเถอะ”“แล้วพี่อาชน์ล่ะคะพี่ลอบซ

“นั่นเลขาคุณนี่คะ”“เอ่อ..คุณอาชน์”น้ำอิงมองไปยังผู้หญิงที่ควงแขนมากับผู้ชายเข้ามาใหม่เมื่อสายตาปะทะกับทั้งสองตัวของเธอชาวาบไม่คิดว่าจะเจอพวกเขาทั้งคู่ที่นี่มันเหมือนยิ่งตอกย้ำสถานะของเธอว่าเธอเป็นเพียงแค่คนในความลับของเขาเท่านั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้อยากเลือกตั้งแต่แรกอีกต่างหาก“อายอยู่ที่นี่เหรอคะ”พลอยไพรินเห็นว่าน้ำอิงนั่งรออยู่ด้านนอกแสดงว่าเธอจะต้องมากับอัญญาเป็นแน่“ใช่ค่ะอายลองชุดอยู่ด้านในค่ะ”น้ำอิงชี้มือไปทางด้านในห้องใหญ่ที่มีพนักงานยืนรออยู่หน้าประตูพร้อมก้มหน้าเธอเลือกที่จะไม่มองทั้งสองให้บาดตาให้ตัวเองรู้สึกหน่วง“อ๋อ..พอดีเลยงั้นเราไปข้างในกันดีกว่าค่ะอาชน์”เมื่อรู้ดังนั้นพลอยไพรินจึงรีบดึงมือของอัศวินเข้าไปด้านในโดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยหางตาเล็กน้อยเขาดูสีหน้าของเธอตอนนี้ก็พอจะเดาอารมณ์ออกว่าเธอคงจะไม่ได้อยากมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไรเขาเองก็เหมือนกันแต่ก็ต้องทำไปเพราะแค่หน้าที่เท่านั้นสิบนาทีต่อมา“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”“อืม...พอดีไม่มีอะไรต้องแก้เรากลับกันเถอะ”“อืมม...”ยังไม่ทันที่จะลุกยืนเต็มที่น้ำอิงก็ถึงกับเข่าทรุดเพราะหน้า