All Chapters of ลวงรักซาตานร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำดวงตาคมสีน้ำตาเข้มภายใต้คิ้วหนาได้รูปมองตามสาวน้อยร่างเล็กที่วิ่งตึกๆ ผ่านหน้าเขาไปด้วยความสนใจกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนผมยาวไสวที่ปลิวสยายตามแรงลมทำให้หัวใจหนุ่มเต้นแรงอย่างที่ ดามพ์ วิสุทธิ์ธาดาพงษ์ เลอเวนส์ ชายหนุ่มวัยสามสิบปีเลือดผสม ไทย สวีเดน ผู้หล่อเหลาเพียบพร้อมไม่เคยคิดว่าตนจะรู้สึกใจเต้นเลือดหนุ่มรุมร้อนได้ถึงเพียงนี้เพียงแค่ได้กลิ่นกายหอมอ่อนๆ จากเรือนร่างของสตรีที่วิ่งผ่านหน้าเขาไปอย่างเร่งรีบ โดยไม่ สนใจจะหันมามองเขาด้วยซ้ำ มันน่าโมโหตรงที่เจ้าหล่อนไม่หันมามามองเขานี่ล่ะ คนอย่างดามพ์ไม่เคยถูกผู้หญิงเมินดามพ์มั่นใจว่าเขาโดดเด่นสะดุดตาของผู้หญิงทุกคน ตั้งแต่ที่เดินเข้ามาในตึกสำนักงานแห่งนี้ทุกคนต่างก็หันมาสนใจเขา แต่แม่สาวน้อยร่างเล็กเมื่อครู่กลับทะเล่อทะล่าวิ่งฉิวผ่านหน้าเขาไปเหมือนเขาไม่มีตัวตน... และดูท่าว่าเจ้าหล่อนยังคงเป็นนักศึกษาซึ่งแน่นอนว่าคงจะฝึกงานที่แผนกไหนสักแผนกในบริษัทของเขา เพราะทั้งตึกเลอเวนส์ทาวเวอร์ ตึกสูงสามสิบชั้นแห่งนี้ เป็นตึกสำนักงานใหญ่ของเลอเวนส์แต่เพียงผู้เดียว และที่นี่จะรวมทุกๆ แผนก ทุกเครือข่ายบริษัทในเครือ เลอเวนส์ อินดรัสทรี่และวิสุทธิ์ธาด

ตอนที่2. “ใช่คุณดามพ์หล่อมากกกก... และปากสวยมาก คุณดรุณีเองก็สวยมากเลยนะ แต่เจ้ายศเจ้าอย่างทีเดียวแหละ ก็คนเขามีเชื้อมีสายแล้วก็ร่ำรวยน่ะนะ ตอนที่นั่นแท่นท่านประธานของเลอเวนส์กรุ๊ปนี่นะ ทุกอย่างจะต้องเป็นระเบียบเป๊ะพนักงานสาวๆ นี่ต้องใส่ยูนิฟอร์มเรียบร้อยห้ามใส่สั้นห้ามแต่งหน้าเข้มห้ามเสียงดัง บรรยากาศราวกับย้อนยุคไปสมัยกรุงศรีฯ เลยล่ะ” แสงรวีพูดยิ้มๆ“แต่ท่านก็ใจดีกับทุกคนพนักงานที่นี่ร้องไห้กันใหญ่ตอนที่ท่านเกษียรตัวเอง”“แล้ว เอ่อคุณดามพ์จะมาทำงานที่นี่ทุกวันใช่ไหมคะพี่รวี”“ก็ใช่จ้ะแต่ก็แค่เดือนเดียวแหละที่คุณดามพ์จะอยู่ที่สำนักงานใหญ่แต่จะว่าไปคุณดามพ์ก็ไม่ค่อยได้อยู่หรอกส่วนใหญ่ก็สั่งงานผ่านพี่อีกทีใช้การสื่อสารออนไลน์สั่งงาน สั่งประชุมมีวันนี้เป็นการประชุมประจำไตรมาสคุณดามพ์จึงต้องมาเอง”แสงรวีทำงานที่นี่มาจะร่วมสิบปีแล้วได้รับความไว้วางใจจากคุณดรุณีจนกระทั่งมาถึงดามพ์และเธอก็เป็นเลขาที่ทำงานได้ดีเยี่ยม“อ้อค่ะ..”“นี่จะเที่ยงแล้วไปหาไรกินกันป่ะ”แสงรวีลุกขึ้นเก็บของให้เรียบแล้วก่อนจะปิดเครื่องคิมพิวเตอร์แล้วเดินคุยกับนารินไปยังห้องอาหารของบริษัท...ทางด้านดามพ์กำลังยื

ตอนที่4.นารินชาวาบไปทั้งตัวเมื่อเรียวปากหยักสวยทว่าร้อนผ่าวทาบลงมาบนกลีบปากระเรื่อของตนอีกครั้ง.. สาวน้อยเผยอปากอย่างตระหนกลืมตัวทำให้ดามพ์ฉกฉวยโอกาสอันงามนี้สอดลิ้นเข้าไปรัดร้อยพัวพันดูดดื่มเสาะหาความหวานจากโพรงปากสาวละมุน นารินทำอะไรไม่ถูกสมองน้อยๆ ขาวโพลนรู้สุกเหมือนล่องลอยขึ้นจากพื้นโลกแล้วถูกจับโยนเหวี่ยงไปทางซ้ายทีขวาทีจนเธอกลัวว่าตัวของตนจะลอยหลุดออกไปนอกโลกจริงๆ มือเล็กเกาะเกี่ยวบ่ากว้างของเขาไว้แน่นเบียดกายเข้าหาอกกว้างของเขาอย่างลืมตัวซ้ำยังแหงนเงยรับจุมพิตเร่าร้อนของเขาอย่างเต็มอกเต็มใจซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นนารินไม่รู้เลยว่าเธอทำมันไปได้อย่างไร แต่สิ่งที่กำลังพบเจออยู่มันก็ตื่นเต้นและน่าค้นหาไม่น้อย...ในขณะเดียวกันใจหนุ่มเต้นกระหน่ำไม่แพ้สาวน้อยในอ้อมแขนที่เขาโอบรัดเข้ามาแนบชิด กลิ่นกายหอมละมุนติดตรึงใจนั้นยั่วยุให้เลือดในกายหนุ่มร้อนระอุได้ไม่ยาก ยิ่งได้สัมผัสลูบไล้ผิวกายเนียนนุ่มมือ ดามพ์ก็แทบอยากจะพาเธอไปที่คอนโดของเขาเสียตอนนี้ แต่ยังก่อน...“อืมมม.. หากเธอยังคงจูบตอบฉันแบบนี้ ฉันจะพาเธอไปที่คอนโดฉันนะสาวน้อย...” เสียงแหบพร่าของเขาทำให้นารินกะพริบตาปริบๆ แล้วผละออกจากอกก

ตอนที่6. “รินจ๋าให้ความรู้สึกเหลือเกิน อืม... หวาน...” ชายหนุ่มครางกระเส่าอย่างถูกใจกับการตอบสนองอย่างไร้จริตของเธอ มือใหญ่ลูบไล้เรือนกายขาวละมุนอย่างหลงใหล กลิ่นกายสาวหอมละมุนผสมผสานกับกลิ่นกายชายและกลิ่นเพศรสคละคลุ้งไปทั้งห้องนอนกว้างของห้องสูทสุดหรู ร่างสาวแอ่นหยัดร่างขึ้นเสียดส่ายกับกายแกร่งที่เปลือยเปล่าไม่แพ้กันอย่างลืมตัวแต่ทำให้ดามพ์พอใจที่สาวน้อยหลงเพริดไปกับรสสวาทที่เขาปรนเปรอให้ดามพ์ก็ละริมฝีปากร้อนผ่าวจากทรวงสาวอวบใหญ่อย่างตัดใจแล้วลากลิ้นร้อนรุ่มไล้เลียไปทั่วกายสาวเรื่อยมาลงมายังสะดือสวยก่อนจะระรัวลิ้นร้อนหยอกเย้าจนสาวน้อยสะดุ้งดิ้นพล่านด้วยความเสียวกระสันและเหมือนว่านี่คือจุดอ่อนไหวไวต่อสัมผัสของเธอ“อ๊า พะ พี่ดามพ์ อา..” นารินเกร็งหน้าท้องครางกระเส่ามากขึ้นเมื่อลมหายใจอุ่นร้อนละจากสะดือสวยเป่ารดมายังหน้าท้องเนียนเรื่อยมายังดงดอกไม้ฉ่ำพราวด้วยหยาดน้ำหวานของตน ที่ดามพ์ตะลึงมองกลีบดอกไม้แสนบริสุทธิ์ที่ฉ่ำเยิ้มยั่วยวนตรงหน้ารู้สึกลำคอแห้งผากขึ้นมาทันทีด้วยความกระหายทั้งกลิ่นเพศรสที่เย้ายวนรุนแรงก็ทำให้เขาทำในสิ่งที่ไม่คิดจะทำให้กับหญิงใดมาก่อน...ลิ้นร้อนระอุราวเปลวไฟแตะแ

ตอนที่8.ดามพ์กำลังหึงหวงนาริน นั่นคือสิ่งที่เจมส์รู้สึก แต่เจ้าตัวจะรู้ไหมนั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่เท่าที่เขาติดตามดามพ์มานานเจมส์รู้ได้ทันทีว่านารินพิเศษกว่าหญิงสาวคนอื่นๆ แม้ดามพ์จะบอกว่าเธอเป็นแค่ของเล่นฆ่าเวลาก็ตาม แต่สิ่งที่ดามพ์แสดงออกมันตรงกันข้ามมากมาย ดามพ์ไม่เคยใส่ใจคู่นอนไม่เคยมีดอกไม้ไม่เคยมีคำพูดหวานๆ ไม่เคยมีอาการร้อนรนหึงหวงอีกฝ่ายให้ได้เห็นเหมือนที่ดามพ์กำลังเป็นเมื่อเห็นมีชายคนอื่นเข้ามาวอแวกับนาริน และดามพ์ไม่เคยควงใครได้นานเกินสัปดาห์ และตั้งแต่ที่นารินเข้ามาในชีวิตดามพ์ก็ไม่เคยควงใครหรือมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวคนไหนแม้จะสวยกว่านารินหรือพร้อมจะทอดกายให้อย่างไร้เงื่อนไข แต่ดามก็ไม่สนใจเลิกงานดามพ์ก็ตรงกับคอนโดเวลาว่างก็มักพานารินไปเที่ยวสองต่อสองเสมอ ดูทั้งคู่หลงใหลรักใคร่กันและกันอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะนารินนั้นรักและเทิดทูนดามพ์อย่างหมดใจ...“นายไปรอที่รถ ฉันขอจัดการอะไรสักหน่อย” เจมส์รับคำแล้วเดินออกไป เมื่อพ้นร่างสูงของเจมส์แล้วดามพ์ก็ลุกขึ้นเดินไปยังทิศทางที่นารินกับเพื่อนทั้งสามเดินไปทันทีและเขาก็ไปทันได้เห็นโอมกำลังพูดคุยกับนารินอย่างสนิทสนมอีกด้วย เลือดในกาย