“มะ ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อยโมเมหาเรื่องเอาเปรียบรินอยู่เรื่อยเลย” สาวน้อยพ้อหน้าแดงปลั่งน่ารักน่ากินเสียเหลือเกิน...
“หึหึ ก็รินน่า เอา เปรียบทำไมล่ะ” สายตาคมพราวระยับกับคำพูดสองแง่สองงามทำให้นารินเขินจัดจึงทุบอกกว้างไปสองทีเบาๆ
“เอาล่ะ เราไปกันเถอะ”
“ไปไหนคะ” จู่ๆ ดามพ์ก็เปลี่ยนเรื่องแล้วจูงมือเธอไปที่ลิฟต์ส่วนตัว นารินเดินตามเขาไปงงๆ แล้วก็ต้องหัวใจพองโตเมื่อลิฟต์เปิดออก...
“โอ... คุณพระ...” สาวน้อยอุทานด้วยความตื่นเต้นตะลึงมองภาพดอกกุหลาบสีแดงสดนับร้อยๆ ช่อที่อยู่ในลิฟต์ตัวใหญ่ด้วยความตื้นตันจนพูดไม่ออก... นารินเดินเข้าไปในลิฟต์เอื้อมมือไปแตะต้องกลีบดอกกุหลาบสวยเบาๆ ราวกับกลัวว่ามันจะหายไป แต่สิ่งที่เธอสัมผัสได้คือกลีบดอกที่นุ่มละมุนมือและกลิ่นหอมฟุ้งจรุงใจ...
“ชอบรึเปล่า...” ดามพ์ถามเบาๆ แล้วหยิบกุหลาบช่อสวยที่จัดแต่งไว้อย่างงดงามช่อหนึ่งออกมาจากกระถางที่ถูกจัดแต่งอย่างงดงามยื่นมาตรงหน้าเธอพร้อมทั้งคุกเข่าลง
“พี่ดามพ์ทำอะไรคะ”
“พี่ดามพ์รักริน รินแต่งงานกับพี่นะ”
“พี่ดามพ์... จริงหรือคะ พี่ดามพ์จะแต่งงานกับรินจริงๆ หรือคะ...” นารินหูอื้อตาลายไปเลยทีเดียวใจเต้นแรงราวจะทะลุกออกมา ดีใจจนน้ำตาก็แทบจะไหลออกมาเสียให้ได้พลางยื่นมือไปรับกุหลาบช่อใหญ่จากเขาด้วยความปลาบปลื้มยินดี
“จริงสิ หลังรินรับปริญญาเราแต่งงานกันนะ” ดามพ์ลุกขึ้นแล้วหยิบแหวนวงเล็กประดับด้วยเพชรเม็ดงามออกมาจากกล่องกำมะหยี่สีแดงสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ ซึ่งสวมได้พอดิบพอดี...
“พี่ดามพ์...” นารินมองแหวนเพชรน้ำงามบนนิ้วนางข้างซ้ายของตนอย่างตื้นตันใจไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีวันนี้ สาวน้อยก้มลงมองมือตัวเองแล้วมองหน้าเขาสลับกันอย่างไม่อยากเชื่อว่านี่คือเรื่องจริง
“รินไม่ได้ฝันไปใช่ไหมคะ”
“อยากรู้ว่านี่คือความฝันไหม ต้องโดนจูบสักรอบสองรอบ” ใบหน้าหล่อเหลาทำท่าจะโน้มลงมานารินจึงยกช่อดอกไม้บังใบหน้าของตัวเองไว้ด้วยความขัดเขิน
“มะ ไม่ต้องค่ะ รินเชื่อแล้วว่านี่ไม่ใช่ความฝัน..”
“เราไปฉลองวันดีๆ ของเรากันดีกว่า ไปเถอะ” ดามพ์ยิ้มบางๆ แล้วกดลิฟต์ให้ปิดลงพาเธอไปยังรถคันเก่งก่อนจะขับเคลื่อนมันไปยังสถานที่ ที่เขาเตรียมไว้สำหรับเธอ...
นารินมัวแต่มองดอกไม้ช่อสวยในอ้อมแขนและแหวนเพชรน้ำงามด้วยความสุขอิ่มเอมใจ จึงไม่ได้เห็นแววตาของดามพ์ที่ปรายตามองเธอเงียบๆ ชายหนุ่มยกยิ้มบางๆ กับตัวเองอย่างสมใจ
ในที่สุด เหยื่อก็ติดกับ...
ดามพ์วางร่างบางลงบนเตียงกว้างอย่างทะนุถนอม มองใบหน้าแดงก่ำของคนตัวเล็กที่เต็มไปด้วยความเขินอายอย่างเอ็นดู หลังจากที่เขาพานารินมาถึงหัวหินและพาเธอเที่ยวชมร้านรวงต่างๆ ตามแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมก่อนจะพานารินเข้ามาพักในโรงแรมหรูระดับห้าดาวซึ่งเป็นหนึ่งในโรงแรมที่เขามีหุ้นส่วนอยู่ แล้วเริ่มปฏิบัติการ กินเหยื่อตัวน้อย ให้สมใจอยากเสียที...
“รินเหนียวตัวอยากอาบน้ำค่ะ” นารินเสียงแผ่วพร่าด้วยความหวั่นไหว แน่นอนล่ะจะมีหญิงสาวคนไหนบ้างไม่หวั่นไหวเมื่อถูกเขาจู่โจมเช่นนี้
“เดี๋ยวพี่อาบให้”
“ไม่ต้องค่ะ รินอาบเองได้พี่ดามพ์ลุกออกไปสิคะ รินหนักจะแย่”
“ตอนนี้ก็ลุกแล้วครับคนสวย” ดามพ์ยืนยันด้วยการกดหน้าท้องแกร่งลงเสียดสีกับหน้าท้องแบนราบของเธอเบาๆ นารินหน้าแดงก่ำผิวกายร้อนผ่าวราวจับไข้ ใจสาวสั่นหวั่นไหวเหลือคณา... ทั้งหวาดหวั่นและอยากรู้อยากลองว่าหากเธอกับเขาทำมากกว่ากอดกันแบบนี้มันจะเป็นอย่างไร แต่อีกใจก็บอกให้รักนวลสงวนตัว...
“รินจ๋า..”
“ขา..”
นารินขานรับเสียงแผ่วพร่าเมื่อชายหนุ่มก้มลงมาชิดแก้มเนียนสุกปลั่งใจสาวเต้นแรงจนเธอกลัวว่ามันจะทะลุอกออกมา
“เป็นของพี่ดามพ์ได้ไหมคนดี...” มันไม่ใช่คำถามเพื่อจะรอคำตอบและดามพ์ก็ไม่รอให้เธอตอบด้วย ชายหนุ่มกดริมฝีกปากลงบนกลีบปากนุ่มทันทีที่เธอเผยอปากออก...
ดามพ์คลึงเคล้าเรียวปากสาวอย่างอ่อนโยนในคราแรกจนเมื่อหลอกล่อให้สาวน้อยหลงเพริดไปกับตนได้แล้วก็บดขยี้ดูดดึงลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อน ยิ่งเธอตอบสนองอย่างเต็มอกเต็มใจเขาก็ลืมทุกสิ่งทุกอย่างตอนนี้เขาคิดเพียงแค่ว่าต้องครอบครองร่างงามนี้เท่านั้น นารินจะต้องเป็นของเขา...
“อืม หวานเหลือเกินรินจ๋า สาวน้อยของฉัน นาริน... รินของพี่ดามพ์...” ชายหนุ่มครางชิดแก้มใสแดงก่ำชื่นชมเอาใจสาวน้อยในอ้อมแขน กดจมูกโด่งลงสูดกลิ่นแก้มสาวเจ้าเข้าปอดลึกๆ แล้วลากไล้ลิ้นร้อนผ่าวลงไปตามลำคอระหงที่ส่งเสียงครางแสนรัญจวนใจ สาวน้อยอ่อนด้อยประสบการณ์มึนเมาลุ่มหลงในวังวนพิศวาสที่ในชีวิตสาววัยยี่สิบเอ็ดปีอย่างเธอไม่เคยลองลิ้มหรือรู้จัก และบัดนี้เธอก็กระสันอยากรู้อยากลองอยากสัมผัส โดยเฉพาะสัมผัสอันเร่าร้อนจากชายหนุ่มอันเป็นที่รัก...
“อ๊า.. คุณดามพ์ ย่ะ อย่า... อ๊ะ อืมมม...” นารินครางกระเส่าทั้งสับสนและอยากลอง เมื่อเขาเคลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงไปซุกไซ้ร่องอกอวบและมือหนาก็เคล้นคลึงทรวงสาวอวบใหญ่เกินตัวเปล่าเปลือยอย่างเมามัน แล้วดามพ์ถอดเสื้อผ้าเธอออกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน... นารินคิดอย่างมึนงงแล้วก็ต้องสะดุ้งด้วยความเสียวซ่านเมื่อนิ้วแกร่งสะอาดสะอ้านของดามพ์สะกิดยอดอกสีชมพูเข้มอย่างหยอกเย้าสติอันมั่นคงของเธอก็พลันสั่นคลอนและสุดท้ายก็มีเพียงความซ่านรัญจวนเข้ามาแทนที่
“โอ.. พี่ ดามพ์...” นารินครางกระเส่าพูดติดๆ ขัดๆ พอๆกับลมหายใจที่สะดุดไปจากความเสียวกระสัน นารินครางพลิ้วเมื่อทั้งปากและนิ้วของเขาเริ่มมาวนเวียนหยอกเย้ากับยอดอกของตน แผ่นหลังบางแอ่นหยัดกายขึ้นเหมือนเสนอให้เขาเชยชม ในขณะที่ดามพ์รีบถอดเสื้อผ้าของตนเองออกอย่างรวดเร็ว…
“สวยเหลือเกินรินจ๋า..”
ดามพ์มองทรวงสาวอวบอิ่มอย่างพึงใจไม่คิดว่าสาวน้อยตัวบางอรชรเช่นนารินจะซ่อนทรวงสาวมหึมาเอาไว้ และสิ่งที่เธอมีก็เป็นสิ่งที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ขึ้นมาโดยแท้ เขาก็ช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้เป็นคนสัมผัสมันคนแรก ชายหนุ่มคิดขณะจรดริมฝีปากครอบครองยอดทับทิมหวานล้ำอย่างหิวกระหาย ดูดดึงอย่างคนที่โหยหิวอาหารมาแรมปี ทำให้นารินครางระงมด้วยความเสียวซ่าน สาวน้อยจิกเล็บลงบนบ่าแกร่งทั้งสอดไซ้เสยเรือนผมดกหนาของเขาอย่างหวามไหวซ่านรัญจวน พร้อมกับกดศีรษะทุยสวยลงชิดอกอวบของตนอย่างลืมตัว...
ตอนที่6. “รินจ๋าให้ความรู้สึกเหลือเกิน อืม... หวาน...” ชายหนุ่มครางกระเส่าอย่างถูกใจกับการตอบสนองอย่างไร้จริตของเธอ มือใหญ่ลูบไล้เรือนกายขาวละมุนอย่างหลงใหล กลิ่นกายสาวหอมละมุนผสมผสานกับกลิ่นกายชายและกลิ่นเพศรสคละคลุ้งไปทั้งห้องนอนกว้างของห้องสูทสุดหรู ร่างสาวแอ่นหยัดร่างขึ้นเสียดส่ายกับกายแกร่งที่เปลือยเปล่าไม่แพ้กันอย่างลืมตัวแต่ทำให้ดามพ์พอใจที่สาวน้อยหลงเพริดไปกับรสสวาทที่เขาปรนเปรอให้ดามพ์ก็ละริมฝีปากร้อนผ่าวจากทรวงสาวอวบใหญ่อย่างตัดใจแล้วลากลิ้นร้อนรุ่มไล้เลียไปทั่วกายสาวเรื่อยมาลงมายังสะดือสวยก่อนจะระรัวลิ้นร้อนหยอกเย้าจนสาวน้อยสะดุ้งดิ้นพล่านด้วยความเสียวกระสันและเหมือนว่านี่คือจุดอ่อนไหวไวต่อสัมผัสของเธอ“อ๊า พะ พี่ดามพ์ อา..” นารินเกร็งหน้าท้องครางกระเส่ามากขึ้นเมื่อลมหายใจอุ่นร้อนละจากสะดือสวยเป่ารดมายังหน้าท้องเนียนเรื่อยมายังดงดอกไม้ฉ่ำพราวด้วยหยาดน้ำหวานของตน ที่ดามพ์ตะลึงมองกลีบดอกไม้แสนบริสุทธิ์ที่ฉ่ำเยิ้มยั่วยวนตรงหน้ารู้สึกลำคอแห้งผากขึ้นมาทันทีด้วยความกระหายทั้งกลิ่นเพศรสที่เย้ายวนรุนแรงก็ทำให้เขาทำในสิ่งที่ไม่คิดจะทำให้กับหญิงใดมาก่อน...ลิ้นร้อนระอุราวเปลวไฟแตะแ
ตอนที่7.วันนี้นารินมาซ้อมรับปริญญาและถ่ายรูปกับเพื่อนๆ ในกลุ่มที่มีกันอยู่สี่คนรวมทั้งเธอด้วยก็คือ ปราโมทย์ ชายหนุ่มที่มีใจเป็นหญิง อารี และ มารตี ซึ่งเพื่อนๆ ทั้งสามก็แยกย้ายไปฝึกงานตามบริษัทต่างๆ พวกเธอได้คุยกันบ้างและหลายเดือนที่ไม่เจอกันทำให้การพบกันในครั้งนี้เหมือนนกกระจอกแตกฝูง...“วันนี้เราไปหาไรกินที่ห้างดีไหม มีร้านชาบูเปิดใหม่เขามีส่วนลดตั้งสามสิบเปอร์เซ็นต์นะแก” อารีสาวร่างอวบผิวขาวแก้มแดงปลั่งพูดขึ้น เรื่องกินอารีถนัดและรู้ดีว่าที่ไหนอร่อยราคาถูกหรือมีส่วนลด“เออ ดีๆ ฉันก็อยากกินมากเลย ไปฝึกงานที่เหมืองของพี่ชายนะ วันๆ เจอแต่อิฐหินปูทรายแถมบางวันยังต้องทำงานไม่ต่างจากกรรมกร ฉันล่ะอยากให้ฝึกงานเสร็จไวๆ อยากรับปริญญาอยากมีผัวจะได้ไม่โดนบ่นไม่ถูกจับคลุมถุงชน” มารตีสาวสวยผิวเข้มตาคมผู้มีความมั่นใจในตัวเองสูงพูดขึ้น พี่ชายของมารตีทำเหมืองแร่อยู่ทางภาคใต้ มารตีมีฐานะร่ำรวยแต่ใช้ชีวิตติดดินและไม่เคยอวดร่ำอวดรวยเหมือนเพื่อนๆ บางคน ทำให้ทั้งสี่สาวรวมปราโมทย์ไปด้วยนั้นค่อนข้างสนิทสนมกันเพราะมีความคิดและทัศนคติที่คล้ายกัน“นี่นังตี้ บ้านแกยังมีจับคลุมผ้าถุงอีกรึ” ปราโมทย์ขมวดคิ้วที่
ตอนที่8.ดามพ์กำลังหึงหวงนาริน นั่นคือสิ่งที่เจมส์รู้สึก แต่เจ้าตัวจะรู้ไหมนั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่เท่าที่เขาติดตามดามพ์มานานเจมส์รู้ได้ทันทีว่านารินพิเศษกว่าหญิงสาวคนอื่นๆ แม้ดามพ์จะบอกว่าเธอเป็นแค่ของเล่นฆ่าเวลาก็ตาม แต่สิ่งที่ดามพ์แสดงออกมันตรงกันข้ามมากมาย ดามพ์ไม่เคยใส่ใจคู่นอนไม่เคยมีดอกไม้ไม่เคยมีคำพูดหวานๆ ไม่เคยมีอาการร้อนรนหึงหวงอีกฝ่ายให้ได้เห็นเหมือนที่ดามพ์กำลังเป็นเมื่อเห็นมีชายคนอื่นเข้ามาวอแวกับนาริน และดามพ์ไม่เคยควงใครได้นานเกินสัปดาห์ และตั้งแต่ที่นารินเข้ามาในชีวิตดามพ์ก็ไม่เคยควงใครหรือมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวคนไหนแม้จะสวยกว่านารินหรือพร้อมจะทอดกายให้อย่างไร้เงื่อนไข แต่ดามก็ไม่สนใจเลิกงานดามพ์ก็ตรงกับคอนโดเวลาว่างก็มักพานารินไปเที่ยวสองต่อสองเสมอ ดูทั้งคู่หลงใหลรักใคร่กันและกันอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะนารินนั้นรักและเทิดทูนดามพ์อย่างหมดใจ...“นายไปรอที่รถ ฉันขอจัดการอะไรสักหน่อย” เจมส์รับคำแล้วเดินออกไป เมื่อพ้นร่างสูงของเจมส์แล้วดามพ์ก็ลุกขึ้นเดินไปยังทิศทางที่นารินกับเพื่อนทั้งสามเดินไปทันทีและเขาก็ไปทันได้เห็นโอมกำลังพูดคุยกับนารินอย่างสนิทสนมอีกด้วย เลือดในกาย
ตอนที่9.“ฉันจะอาบน้ำ หากมีอะไรจะแก้ตัวก็แก้ผ้าไปอาบน้ำด้วยกันก็แล้วกัน..” นารินมองตามร่างสูงอย่างอดขัดเขินไม่ได้แต่หากจะปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปพรุ่งนี้ค่อยคุยกับเขามันจะดีไหมนะ หรือว่าจะต้องคุยกันให้รู้เรื่องตอนนี้ แต่คงไม่ได้คุยปรับความเข้าใจกันแน่ๆ แต่มันจะเป็นการทำอย่างอื่น แก้มสาวแดงปลั่งเมื่อคิดถึงอย่างอื่นที่จะทำกัน แต่เธอก็อยากเอาใจเขาไม่อยากให้ดามพ์โกรธไม่อยากให้ดามพ์เมินหมาง เธอรักเขา และจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขามีความสุข... นั่นคือสิ่งที่นารินคิดในขณะเดียวกันดามพ์ซึ่งเดินหนีเข้าห้องมาก็กำลังพลุ่งพล่านด้วยความหึงหวงไม่หาย ภาพที่เธอยืนคุยกับชายคนอื่น ภาพที่ชายอื่นจับมือถือแขนเธอยังคงติดตาทำให้ยิ่งหงุดหงิดร้อนรุ่มในอกบ้าไปแล้ว เขาต้องบ้าไปแน่ๆ ที่รู้สึกอย่างนั้นกับนาริน เขาไม่ได้หึงหวงเจ้าหล่อนหรอกใช่ไหม ใช่ เขาไม่ได้หึงหวงแค่หวงของเท่านั้น นารินเป็นผู้หญิงของเขา เป็นสมบัติเป็นของเล่นที่เขายังไม่เบื่อดังนั้นเธอจะต้องไม่มีสิทธิ์ไปมองชายคนอื่นและชายอื่นก็ไม่มีสิทธิ์มองผู้หญิงของเขา ดามพ์เฝ้าบอกตัวเองอย่างนั้นแล้วชายหนุ่มก็ถอนใจหนักๆ แล้วก้าวลงไปในอ่างน้ำใบใหญ่แล้วค่อยเอนกายพิง
ตอนที่10..ดามพ์ยืนนิ่งเมินหลบสายตาของมารดาที่กำลังมองตนด้วยแววตาขุ่นเขียวพลางโยนหนังสือพิมพ์มาตรงหน้าอย่างฉุนเฉียว...“ดูสิ ทำอะไรไว้ นักข่าวมันเขียนข่าวกันสนุกไปเลย นักธุรกิจหนุ่มหล่อเปิดศึกชิงสาวข้างถนน งามหน้ามั้ยล่ะทีนี้”“ก็แค่ข่าว มี้จะสนใจทำไมละครับ ยังไงผมก็ต้องแต่งงานกับคนที่มี้เลือกไว้ให้อยู่ดี” ดามพ์ไหวไหล่น้อยๆ อย่างไม่ยี่หระกับข่าวที่เกิดขึ้น ก็ยังดีที่หน้าของเขากับนารินไม่ชัดนัก แต่ใช่ว่าเขาจะเมินเฉยกับข่าวคาวๆ แบบนี้ เพราะตอนนี้สำนักพิมพ์นี้คงจะปิดตัวไปแล้ว คนที่คิดจะเป็นศัตรูกับเขาหรือจะมาสร้างความเสื่อมเสียแบบนี้อย่าหวังว่าจะได้อยู่ดีมีสุข หากมาขอดีๆ บอกกล่าวกันดีๆ ก็ว่าไปอย่างแต่นี่แอบถ่ายรูปเขากับนารินข้างถนนแล้วไปเขียนข่าวแบบนี้อีก ในเมื่อไม่เคารพกันก็อยู่ด้วยกันไม่ได้..“เฮอะ ให้มันจริงเถอะ แล้วผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร เด็กฝึกงานคนนั้นใช่ไหม แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ายุ่งกับคนในองค์กร”“เธอไม่ได้ฝึกงานแล้วครับและเธอก็ไม่ใช่พนักงานของเราแล้วด้วย”“เราก็เลยเคลมซะเลยอย่างนั้นสิ”“ผมขี้เกียจพูดถึงเรื่องนี้แล้ว เอาเป็นว่าผมไปดินเนอร์กับ มีเรีย ตามที่มี้ต้องการก็แล้วกัน
ตอนที่11.“เอ่อ ระ รินขอตัวไปห้องน้ำสักครู่นะคะ”“อ้าว ยายรินเป็นอะไรลูก”“รินรู้สึกผะอืดผะอมน่ะค่ะ เดี๋ยวมานะคะ” พูดจบนารินก็วิ่งไปยังห้องน้ำของทางร้านทันที นภาลัยมองตามน้องสามีอย่างหมั่นไส้คิดว่านารินต้องเรียกร้องความสนใจจากคนในครอบครัวแน่ๆ“ถ้าไม่รู้จักกันมาก่อนนี่นภาคิดว่าน้องรินแพ้ท้องนะคะ” หญิงสาวเบ้ปากแล้วคีบปลาหมึกย่างเข้าปากไม่สนใจสายตาขุ่นขวางของแม่สามี นาทถอนใจเบาๆ อย่างระอาใจกับความคิดและนิสัยขี้อิจฉาของภรรยา แต่เขาก็ทำได้แค่นิ่งไว้เท่านั้นเอง...นารินจำต้องไปค้างที่บ้านของพี่ชายที่ซื้อทิ้งเอาไว้เพื่อมาพักตอนเข้ามาติดต่องานที่กรุงเพทฯ ซึ่งอยู่นนทบุรีแม้จะไม่อยากไปแต่เพราะมารดากับพี่ชายขอร้องทำให้เธอปฏิเสธไม่ได้ นารินจึงโทร. หาดามพ์เพื่อบอกเขาเรื่องนี้หลายครั้งแต่ปรากฏว่าโทร. ไม่ติด เธอจึงโทร. หาเจมส์ ชายหนุ่มได้ฟังเรื่องราวที่นารินบอกก็รับคำว่าจะรายงานเจ้านายให้ แต่ลึกๆ แล้ว เจมส์ก็อดสงสารนารินไม่ได้ เมื่อคนที่นารินบอกว่าไม่รับโทรศัพท์นั้นนั่งมองโทรศัพท์ที่เสียงเรียกเข้าดังระรัวอยู่ด้วยท่าทางนิ่งเฉยโดยไม่ยอมรับมัน...“คุณนารินบอกว่าคืนนี้จะไปค้างบ้านพี่ชายที่นนทบุรีครับ”“
ตอนที่12“มีอะไรรึเปล่าริน ท่าทางแปลกๆ” เมื่อลับหลังลูกชายกับลูกสะใภ้แล้วคุณสาลี่ก็หันมาถามลูกสาวที่ยืนหน้าซีดเอาแต่มองการ์ดแต่งงานในมือนิ่ง“มะ ไม่ค่ะ เราไปเก็บของกันเถอะค่ะ เดี๋ยวช้าไม่ทันใจพี่นภาจะเอ็ดแม่อีก” นารินตัดบทแล้วยิ้มบางๆ ให้ผู้เป็นแม่ ซ่อนความเจ็บปวดไว้ในอกมิดชิด แต่ในใจร้อนรุ่มอยากจะไปหาไปถามดามพ์ให้แน่ใจว่านี่คือเรื่องจริงหรือแค่เรื่องตลก แม้ในใจจะมีคำตอบที่ไม่อยากจะยอมรับอยู่แล้วก็ตาม...“แม่ล่ะเบื่อหน่ายแม่นภาเต็มที เฮ้อ... แต่ก็อย่างว่าล่ะ ลูกรักใครแม่ก็จะรักด้วยแม้บางคนไม่น่ารักก็เถอะ”“ช่างเขาเถอะค่ะแม่ ยังไงแม่ก็อยู่บ้านคนละหลังกับเขาอยู่แล้ว เราไปเก็บของดีกว่าค่ะ” นารินฝืนยิ้มให้มารดา คุณสาลี่พยักหน้าแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องของตนเก็บเสื้อผ้าข้าวของลงกล่องจนเรียบแล้วและช่วยกันยกไปใส่กระโปรงท้ายรถไว้เย็นวันนั้นพอพี่ชายกับมารดากลับไปแล้วนารินก็รีบกลับมาที่คอนโดของดามพ์ทันทีแต่เมื่อไปถึงเธอก็ถึงกับชาวาบไปทั้งกาย ใจทั้งดวงเต็มไปด้วยความปวดร้าวและอับอาย...“นี่เหรอ นางบำเรอของดามพ์ ต๊าย หน้าตาจืดชืดแบบนี้ไม่ใช่ สเป๊กของดามพ์เลยนี่คะ คุณแม่ดูสิคะ นังโสโครกนี่มันยาจกชั
ตอนที่13.สามปีกับอีกเก้าเดือน... นารินมองปฏิทินตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ยังเจ็บปวดไม่หายสามปีเก้าเดือนที่เธอโซเซออกมาจากรังรักอันแสนหวาน แล้วพบกับความจริงว่าโลกมันไม่ได้สวยงามอย่างที่เคยคิด ความรักของชายคนหนึ่ง ก็แค่คำลวงที่ทำให้เธอเจ็บเจียนตาย แต่เธอยังไม่ตาย เธอยังมีชีวิตอยู่และอยู่ด้วยความยากลำบาก...ความจริงที่ได้รับรู้ในวันนั้นมันทำให้เธอยังคงเจ็บปวด ดามพ์ไม่ได้รักเธอจริงอย่างที่เขาเคยพูดไว้ แต่เพราะเขาแค้นใจที่พี่ชายของเธอแย่งคนรักของเขาไป...เมื่อสมัยที่บิดามีชีวิตอยู่นั้นครอบครัวของเธอร่ำรวยรุ่งเรืองมาก นาทได้ไปเรียนต่อต่างประเทศและเขาก็เป็นเพื่อนกับดามพ์ เธอไม่เคยเห็นดามพ์เพราะเมื่อพี่ชายไปเรียนต่อเธอก็เข้าไปเรียนในเมืองและยังเด็กอยู่มากช่วงที่นาทเรียนมหาวิทยาลัย เธอกับพี่ชายก็ค่อนข้างห่างเหินกันเพราะต่างคนต่างอยู่คนละที่เจนนี่ คือดาวมหาวิทยาลัยเป็นคนรักของดามพ์ในตอนนั้นและนาทกับดามพ์ก็เป็นเพื่อนรักกัน แต่ไปๆ มาๆ เจนนี่ก็ขอเลิกกับดามพ์และมาคบกับนาท ทำให้ดามพ์เสียหน้าและเรื่องที่เขาถูกคนรักบอกเลิกสายฟ้าแลบ ทำให้เรื่องของดามพ์โด่งดังไปทั้งมหาวิทยาลัยจึงเป็นเหตุให้ทั้งสองแตกหัก
ตอนที่46. อวสานครอบครัวของเขาสุขแสนสุข เมื่อทั้งเมียและแม่เข้าขากันได้เป็นอย่างดีจนบางทีเขาก็รู้สึกว่ามีแม่สองคน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาเบื่อหน่าย เมื่อแม่ยอดรักของเขานั้นหอมหวานเร่าร้อนเหลือเกิน..ตั้งแต่เรื่องร้ายๆ ผ่านไป มารดาของเขาก็เอาใจใส่นารินกับลูกมากไม่ว่านารินกับลูกๆ อยากได้อะไรคุณดรุณีไม่เคยขัดแต่ก็ไม่เคยก้าวก่ายการเลี้ยงดูลูกๆ ของนาริน แต่ไม่ว่านารินจะพูดจะทำอะไรคุณดรุณีจะสนับสนุนและเห็นดีเห็นงามไปด้วยทุกครั้งและยังเอาอกเอาใจสะใภ้คนสวยจนคนเป็นลูกชายแท้ๆ แทบจะหมดความสำคัญลงไป แต่นั่นล่ะคือสิ่งที่เขาต้องการ เขากับมารดาเคยทำผิดกับนารินไว้มากมายและทำให้เธอต้องตกระกำลำบากมาอย่างแสนสาหัส โชคดีที่นารินยังรักและให้อภัยเขากับมารดาและเธอก็ยังให้ลูกๆ ที่น่ารักแก่เขาถึงสามคน...“พี่ดามพ์ขา ที่รักพาลูกๆ ขึ้นบ้านได้แล้วค่ะ ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว..” เสียงหวานเจื้อยแจ้วร้องบอกดามพ์ยิ้มบางๆ แล้วลุกขึ้นเดินไปตามลูกๆ เข้าบ้าน แล้วพาเด็กๆ ไปอาบน้ำแต่งตัวมารับประทานอาหารเย็นซึ่งวันนี้มีปาร์ตี้เล็กๆ รับขวัญหลานน้อย
ตอนที่45.“ดีมาก ขอบใจที่ช่วยสั่งสอนคนชั่วๆ ให้” ดามพ์วางสายด้วยความพอใจเมื่อได้รับข่าวว่าภารกิจของเขาสิ้นสุดลงด้วยดีเพราะเขาเป็นผู้ชายและไม่เคยลงไม้ลงมือกับผู้หญิงเขาจึงต้องให้ผู้หญิงด้วยกันจัดการ แต่เขารับรองได้เลยว่านภาลัยจะไม่มีวันได้มีความสุข คนที่คิดทำร้ายทำลายคนในครอบครัวของเขาจะต้องได้รับการสั่งสอนเอาคืนอย่างสาสม ยิ่งคนเลวๆ อย่างนภาลัยที่ไม่ได้แค่คิดจะทำร้ายนารินเท่านั้น แต่นภาลัยฆ่าแม่ของนาริน นภาลัยจะต้องเจออะไรที่มันหนักหนาเป็นสองเท่า...นารินมองค้อนสามีจอมพลังที่ไม่ยอมให้เธอพักเสียทีทั้งที่ตักตวงความสุขจากเธอไปครั้งแล้วครั้งเล่า แต่พ่อคุณก็ยังไม่ยอมสงบ ดามพ์น้อย ยังคงคึกคักอย่างน่าหมั่นไส้...“รินจ๋า ดามพ์น้อยมันไม่ยอมนอน...” ชายหนุ่มเคล้าคลอเกลือกกลิ้งใบหน้าหล่อเหลากับทรวงสาวของเธออย่างออดอ้อน ริมฝีปากร้อนผ่าวแตะแต้มมายังยอดอกสีหวานอีกครั้ง นารินครางเบาๆ อย่างอ่อนอกอ่อนใจแต่ก็แอ่นอกเข้าหาปากร้อนผ่าวอย่างเต็มอกเต็
ตอนที่44.“ขอบคุณนะคะ ฉันไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงดี แต่ฉันไม่อาจจะรับผิดชอบอะไรที่มันเกินกำลังฉันได้อีกต่อไป ฉันขอแค่เป็นพนักงานคนหนึ่งของคุณดีกว่า อย่างน้อยๆ คงไม่ทำกิจการเจ๊งเหมือนที่ผ่านมา” มีเรียเช็ดน้ำตาแล้วบอกเขายิ้มๆ“ก็ตามใจคุณนะ ผมยินดีช่วยเหลือคุณ”“ค่ะ ขอบคุณ คุณอีกครั้งนะคะ..” หนุ่มสาวยิ้มให้กันอย่างเข้าอกเข้าใจมิตรภาพที่ดีเริ่มงอกงามอีกครั้ง“อ้าว.. น้องริน รู้สึกตัวแล้วหรือคะ” มีเรียหันไปมองนารินซึ่งเดินเข้ามาหาพวกตน นารินไม่พูดไม่จาแต่เดินไปหาดามพ์แล้วฟาดฝ่ามือลงบนแก้มของเขาเต็มแรง…เพี๊ยะ... เสียงฝ่ามือเล็กๆ กระทบใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรงจนหน้าหันไปเลยทีเดียว ดามพ์ถึงกับเห็นดาวเห็นเดือนวิ่งวิ้งๆ ต่อหน้าต่อตา“ว้าย น้องริน.. อย่าค่ะ อย่าทำอะไรดามพ์เลยนะคะ” มีเรียเข้ามาขวางไว้เมื่อเห็นแววตาวาวๆ ของนาริน“พี่โรสถอยไปค่ะหากไม่อยากโดนลูกหลง..”“อะไรกันครับเมียจ๋า” ดามพ์หน้าเสียยิ่งเห็นแววตา
ตอนที่43.“แกหักหลังฉันเหรอ”“ใครว่าฉันหักหลังเธอเล่า ฉันก็แค่ทำสิ่งที่ต้องทำและเธอก็ยังได้สนุกกับไอ้พวกนี้อีก วินๆ กันทั้งสองฝ่าย เธอได้มันได้เงินด้วยนะไม่ชอบเหรอ” นภาลัยเหยียดยิ้มน่ารังเกียจ มีเรียมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความชิงชัง ขนาดเธอเป็นผู้หญิงด้วยกันยังรู้สึกขยะแขยงความคิดและการกระทำของนภาลัย ซึ่งเธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมนภาลัยจะต้องทำร้ายนารินขนาดนั้น“ฉันถามจริงๆ เถอะทำไมเธอจะต้องทำขนาดนี้ด้วย นารินเขาไปทำอะไรให้เธอ”“ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ มันแค่สวยกว่า และใครๆ ก็รักมันมากกว่าฉัน ตอนฉันเป็นเมียพี่มัน ผัวฉันก็คอยแต่พร่ำเพ้อห่วงมันคิดถึงมันจะส่งเสียเงินให้มันเรียน แม่มันก็ทั้งรักทั้งห่วงไม่มีใครสนใจฉันที่เป็นสะใภ้ พอมันท้องไม่มีพ่อกลับมาก็ยังจะรักจะหลงมัน ฉันพยายามทำให้ทุกคนเกลียดมันเท่าไหร่ก็ยิ่งมีแต่คนรักมัน แล้วนังเด็กน่าเกลียดสองคนนั่นอีก พอมันลืมตามาดูโลกมันแย่งความรัก แย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน สามีฉันกับแม่ของมันก็ไปเห่อนังเด็กฝรั่งขี้นกกัน ไม่มีใครสนใจฉันเลยสักคน
ตอนที่42.“พี่ดามพ์ขา เข้ามาหาริน โอ้ว ซี๊ดดด...”“อีกนิดคนสวย อา รินจ๋า... ที่รักหวานเหลือเกิน...” ดามพ์ครางกระเส่าชิดยอดอกไหวระริกเมื่อส่งก่อนจะเคลื่อนกายแกร่งเสียดสีกับกายนุ่มนิ่มอย่างยั่วเย้า แล้วบดจุมพิตร้อนแรงลงบนกลีบปากบวมเจ่อของเธออย่างเร่าร้อนดูดดื่ม“รินร้อนเหลือเกิน พี่ดามพ์ขา สิคะ..” หญิงสาวแอ่นสะโพกเชิญชวนเสนอกายให้เขาบ่งบอกว่าเธอต้องการอะไร ดวงตาสวยหยาดเยิ้มด้วยเพลิงเสน่หาความเร้ารัญจวนจากดวงตาคมทำให้นารินวาบหวามเสียวกระสัน ยิ่งเมื่อเขาจับแก่นกายแกร่งแข็งขึงและร้อนราวเปลวไฟจดจ่อลากไล้หยอกเย้ากับดอกไม้งามร้อนเร่าราวจะมอดไม้ด้วยความต้องการของเธอ แต่ไม่ยอมเข้ามาเติมเต็มเสียทีนารินก็ยิ่งร้อนระอุ“พี่ดามพ์ เดี๋ยวนี้ รินต้องการ อื้อออ คนบ้า เดี๋ยวนี้...” คนตัวเล็กสั่งเสียงพร่าพยายามแอ่นสะโพกเข้าหาด้วยความฉุนเฉียว เล็บแหลมจิกลงบนข้อมือแกร่งอย่างเร่งเร้า จนทนไม่ไหวนารินจึงผลักให้เขานอนลงแทนที่ตนแล้วพลิกกายเหนือร่างแกร่งก่อนจะคร่อมสะโพกหนาไว้แล้ว
ตอนที่41.มีเรียหน้าเสียเมื่อเห็นเบอร์โทร. ของนภาลัยโทรเข้ามา หญิงสาวจำต้องรับแล้วค่อยๆ พูดเบาๆ กับคนปลายสายซึ่งพูดมาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว“ทำไมแกไม่รับโทรศัพท์ฉันซะทีฮะ แล้วงานที่สั่งให้ทำไปถึงไหนแล้วยะ”“ฉันกำลังทำอยู่ อย่าเร่งเร้าได้มั้ย ดามพ์ไม่ใช่คนโง่นะ”“รู้ว่าไม่โง่แต่เมื่อไหร่ที่แกจะลงมือเสียทีฉันรอนานแล้วนะ ฉันต้องการให้แกลงมือโดยเร็ว ฉันให้เวลาแกสามวัน ส่วนฉันพร้อมเสมอ และตอนนี้ฉันก็อยู่เชียงใหม่แล้ว..” มีเรียหน้าเสียเมื่อนภาลัยบอกเช่นนั้น นั่นหมายความว่าเธอจะต้องถูกยายนั่นข่มขู่บังคับได้ง่ายขึ้นน่ะสิ“โอเค แล้วฉันจะทำตามแผนของเธอ” มีเรียวางสายแล้วก็ได้แต่นั่งคิดหนักอยู่คนเดียวหลังจากที่เธอได้พูดคุยกับเด็กหญิงทั้งสองแล้วมีเรียรู้สึกทั้งรักและเอ็นดูหนูน้อยทั้งสอง ทั้งได้เห็นความรักเอาใจใส่ที่นารินมีแต่เด็กๆ ถ้อยคำปลอบโยนยามที่หนูน้อยหกล้มร้องไห้ ท่าทางปกป้องลูกน้อยจากภัยอันตรายไม่ว่าร้อนหรือหนาวของนารินทำให้มีเรียคิดถึงวัยเด็กอ
ตอนที่40.ดามพ์หน้าตาเคร่งเครียดเมื่อเขากับนาทได้รับข้อมูลที่ไม่ค่อยจะดีนักจากเจมส์เกี่ยวกับการปรากฏตัวของมีเรียที่นี่ซึ่งมันจะเกี่ยวโยงกับใครบางคน“นายจะพาน้องสาวกับหลานๆ ฉันไปที่บ้านนายตอนนี้ไหมล่ะดามพ์”“ก็คงต้องพาไป เพื่อให้โรสเห็นและให้รินรู้ว่าฉันกับโรสไม่มีอะไรกันแล้วจริงๆ เพราะหากไม่พาไปเจอกันรินก็อาจจะคิดว่าฉันไม่จริงใจปกปิดเธออีก”“มันก็เสี่ยงนะ มีเรียก็ร้ายไม่เบา”“เรื่องนั้นฉันไม่ห่วงหรอก คนร้ายต่อหน้ามันยังพอตามเกมทัน แต่คนร้ายลับหลังมันยากจะรู้แผนการ เราจึงต้องอยู่ใกล้ศัตรูไว้ก่อนเพื่อรอดูท่าทีของพวกหล่อนไง” ดามพ์ให้เหตุผลซึ่งเจมส์ก็พยักหน้าเห็นด้วย“ผมเสนอเงินให้เธอแล้ว แต่เธอไม่รับบอกจะรอพี่ดามพ์”“เดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะพาเมียกับลูกฉันกลับบ้าน” ดามพ์บอกอย่างมุ่งมั่น เรื่องนี้มันต้องให้รู้ดำรู้แดงกันไป หากเขาไม่ตัดสินใจทำอะไรสักอย่างปัญหาใหญ่อาจจะตามมาจนไม่อาจจะแก้ไขได้
ตอนที่39.“เย่ พ่อดามพ์ขากับคุณแม่หนูรินเลิกงอนกันแย้ว...” เสียงของเด็กๆ ดังขึ้นทั้งคู่จึงหันไปทางประตูก็พบว่าทุกคนกลับมาแล้ว ทั้งมารตี เจมส์ คุณดรุณีและยายแววยืนยิ้มอยู่หน้าประตูห้องครัวส่วนเด็กๆ ก็วิ่งมาหาพ่อดามพ์ขาแล้วกอดหอมคุณพ่ออย่างรักใคร่ก่อนจะเข้ามากอดหอมคุณแม่แล้วซบหน้าลงกับอกนุ่มของคุณแม่หนูรินอย่างออดอ้อน พวกเขาปรบมือให้เธอกับดามพ์อย่างยินดี นารินยิ้มเขินๆ เมื่อดามพ์ก้มลงหอมแก้มนวลของตนต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง...“แม่หนูรินขา..”“จ๋าลูกรัก”“เราจะมีพ่อดามพ์ขาตลอดไปใช่ม้ายค้า”“แล้วพอกลางคืนเราก็กอดแค่แม่หนูรินคนเดียวเหมือนเดิมหราค้า..” เด็กๆ ถามด้วยความไร้เดียงสาแววตาของหนูน้อยเหมือนจะไม่ค่อยมั่นใจว่าคุณพ่อจะอยู่กับพวกตนนานแค่ไหน หรือพ่อดามพ์ขากับแม่หนูรินดีกันแล้วจะอยู่ด้วยกันกับพวกตนไหม พ่อดามพ์ขาอยู่แค่ตอนกลางวันแล้วพอกลางคืนพวกเธอก็นอนกอดแค่คุณแม่คนเดียวเหมือนเดิมหรือเปล่า คำถามของเด็กน้อยทำให้ใบหน้าของเหล่าผู้ใหญ่ซีดลงไป รอยยิ
ตอนที่38.“อ๊า โอ้ววว... แน่นสุดๆ เสียวมั้ยรินจ๋า ชอบรึเปล่า” ดามพ์ถามขณะหมุนสะโพกแกร่งเป็นเลขแปดหมุนวนไปมา เข่าหนึ่งข้างของเขากดลงกับที่นอนจนมันบุ๋มลึกลงไป ในขณะที่อีกข้างยืนมั่นอยู่กับพื้น นารินเสียวซ่านจนพูดไม่ออกได้แต่แอ่นสะโพกขึ้นเสียดสายกับร่างแกร่งอย่างรัญจวนใจมือเล็กบีบเฟ้นทรวงอกอวบของตนเบาๆ ดวงตางามปรือปรอยเหมือนคนล่องลอยอยู่ในความฝัน...“อ๊า... พี่ดามพ์ขา อื้มมมม...” นารินครางพลิ้วเมื่อเขาโยกคลึงเร็วขึ้นแรงขึ้นๆ หญิงสาวเด้งกายขึ้นส่ายเสียดกับร่างแกร่งที่โรมรันโยกคลึงแก่นกายเข้าหาด้วยจังหวะเร่าร้อนเมามัน ดามพ์โน้มตัวลงมาดูดกลืนยอดอกสาวอย่างหิวกระหายในขณะที่สะโพกแกร่งสอดเสยเข้าหากลีบดอกไม้สาวระรัวเร็วจนนับจังหวะไม่ทันเลยทีเดียว แล้วหนุ่มสาวก็พากันทะยานไปถึงความสุขสมพร้อมกันครั้งแล้วครั้งเล่าโดยที่นารินร่วมมือกับเขาเป็นอย่างดี ทั้งสองร่วมรักกันอย่างดุเดือดร้อนแรงเหมือนว่าจะชดเชยวันเวลาที่ห่างเหินกันไปให้คุ้มค่า...นารินมองค้อนคนตัวโตที่อาบน้ำแต่ง