บททั้งหมดของ หวานสวาทเจ้าสาวสิบเก้ามงกุฎ: บทที่ 1 - บทที่ 10

ตอนที่1.พยัคฆ์มองใบหน้านวลใสที่เริ่มมีสีสันของคนตัวเล็กที่หลับสนิทมาหลายชั่วโมงอย่างพิจารณา ใบหน้าเรียวได้รูปไม่ว่าจะเป็นปากคอคิ้วคางช่างดูเหมาะเจาะรับกันได้ดีแม้ไม่ได้ดูสวยผุดผาดบาดตาแต่เขากลับถอนสายตาจากใบหน้าของเธอได้ยากลำบากเหลือเกิน โดยเฉพาะดวงตากลมโตยามที่จ้องมองเขาอย่างตื่นตระหนก กับริมฝีปากระเรื่อที่เขาได้เชยชิมมันก่อนที่เจ้าตัวจะหมดสติไปด้วยความหวาดกลัว และตรงนี้เองที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโจรโรคจิตหรือไม่ก็โจรหื่นกามที่คอยย่ำยีหญิงสาว ทั้งที่ความจริงแล้วตลอดชีวิตที่ผ่านมากว่าสามสิบสองปีของเขาไม่เคยขาดแคลนผู้หญิงจนต้องไปฉุดคร่าขืนใจ มีหญิงสาวสวยมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตนับไม่ถ้วน ทั้งสวยเริดระดับนางงาม นางแบบกระทั่งดาราแนวหน้าของเมืองไทย ไม่มีใครสักคนที่ทำท่าหวาดกลัวเขาและเป็นลมหมดสติเพียงแค่เขาจูบเจ้าหล่อนแต่ยายจิ๋วเสียงนกหวีดคนนี้กลับทำให้เขาอ่อนปวกเปียกสำนึกดีชั่วตีกันวุ่นวาย สุดท้ายเขาก็หอบหิ้วเธอมาที่รีสอร์ตหรูของตนด้วย แล้วยังพ่วงพ่อของเจ้าหล่อนมาอีกคนหลังจากที่แข็งใจแสร้งแสดงละครเพื่อให้เธอบอกความจริงด้วยการทำเหมือนจะขืนใจ แต่แม่คุณก็ทั้งดิ้นทั้งทุบตีเขาไม่ย

ตอนที่3.จุมพิตามองรอบกายด้วยความตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย เทือกเขาเขียวขจีโอบล้อมรอบบ้านหลังงามที่ปลูกสร้างอย่างลงตัวกลมกลืนไปกับผืนป่าที่ปลูกขึ้นแซมกับป่าดั้งเดิม ดอกไม้หลากหลายสายพันธ์แข่งกันออกดอกชูช่อไสวล้อลมส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ผสมกับกลิ่นหญ้าลอยมาตามสายลมเย็นสบาย อากาศเย็นสบายลำธารเล็กๆ ไหลผ่านทำให้ได้ยินเสียงน้ำไหลดั่งเสียงเพลงวารีขับกล่อมคนที่อยู่ภายในรีสอร์ตหรูที่เธอเคยได้ยินชื่อมาบ้างรีสอร์ตคิงส์เมาท์เท่น รีสอร์ตหรูระดับห้าดาวคงไม่พอเพราะความยิ่งใหญ่อลังการและงดงามราวกับเมืองในฝันที่เคยเห็นในภาพยนตร์หรือหนังสือและรายการโทรทัศน์เกี่ยวกับการท่องเที่ยวหากมีดาวจะให้อีกเธอคงทุ่มให้ที่นี่ล้านดวงไปเลย นี่สินะที่เขาเรียกว่า อลังการดาวล้านดวง แล้วยิ่งเรือนใหญ่ซึ่งเป็นเรือนเจ้าของสถานที่แห่งนี้ความอลังการไม่ต้องพูดถึงหากไม่มีคนเดินนำทางเธอก็คงเดินหลงไปไหนต่อไหน และต่อให้อยากจะไปไหนดังใจนึกตอนนี้จุมพิตาไม่ขอเสี่ยงเดินออกนอกเส้นทางที่สาวใช้หน้าแฉล้มกำลังเดินนำเธอไปหาบิดาอยู่ตอนนี้เป็นแน่“เชิญเจ้า พ่อคุณจ๋อมอยู่ในห้องนี้เจ้า”สาวใช้ผายมือไปยังประตูเกะสลักงดงามก่อนจะเดินจากไปเงียบๆ จุมพิตารีบเปิ

ตอนที่5.“ที่ฉันเอามันไปด้วยก็เพราะมันเป็นสร้อยของแม่ฉันที่ให้ไว้ก่อนท่านเสียชีวิต บังเอิญว่าตะขอมันชำรุดฉันจึงไปหาช่างที่ทำสร้อยเส้นนี้ให้แม่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ที่ฉันพบเธอ มันเป็นของเก่าแก่ ที่มีคุณค่ากับจิตใจของฉัน พลอยชมพูเม็ดนั้นคือมรดกตกทอดของตระกูลฉัน ทีนี้รู้รึยังว่าทำไมฉันจะต้องโกรธมากเมื่อมีคนมาฉกมันไป”“ฉันไม่รู้จริงๆ ฉันขอโทษ” เมื่อจนต่อเหตุผลจุมพิตาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเช่นกัน“ใครเป็นหัวหน้าแก๊งของเธอ”“ไม่มี.. ฉันไม่ได้เป็นลูกน้องแก๊งไหน ฉันก็แค่คนหาเช้ากินค่ำ ทำไมคุณจะต้องปรักปรำฉันด้วย”“การกระทำของพวกเธอมันเป็นกระบวนการ เพราะหลังจากที่น้องชายกลับไปกับเธอแล้วเขาไปไหน พบใคร แล้วมีท่าทางแปลกๆ หรือเปล่าล่ะ”“เราก็อยู่กันเหมือนปกติทุกวัน เขาไม่ได้ไปไหน”จุมพิตาบอกตามความจริง เพราะวันนั้นเธอกับพ่อและน้องชายรับประทานอาหารแล้วก็คุยกันก่อนเข้านอนเช่นทุกวัน รุ่งขึ้นจ้อยก็ไปโรงเรียนเธอก็ไปทำงาน“ไม่เป็นไร ถึงเธอไม่ยอมบอก ฉันก็ตามหาตัวน้องชายเธอจนพบนั้นล่ะ เด็กตัวเล็กๆ จะหนีไปได้สักกี่น้ำ”“ไม่จริง จ้อยไม่ได้หนีไปไหนหรอก ถึงยังไงเขาจะต้องกลับบ้าน จ้อยไม่เคยไปนอนค้างที่ไหน หากเขาไม

ตอนที่7.พยัคฆ์ปล่อยข้อมือเล็ก จุมพิตาก็เดินไปที่ระเบียงทันทีเหมือนต้องการจะอยู่ให้ห่างเขามากที่สุด ชายหนุ่มแอบส่ายหน้ากับท่าทางตื่นๆ ของเธอ ทั้งที่เขาบอกไปว่าเธอได้ตกเป็นของเขาไปแล้วแต่เจ้าหล่อนก็ยังมีท่าทีตื่นๆ เหมือนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ระแวดระวังราวกวางน้อยที่กลัวเสือขย้ำก็เธอน่าขย้ำจริงๆ นี่นา เห็นเล็กๆ บางๆ แบบนั้นซ่อนรูปอยู่ไม่น้อย อกอวบอิ่มและผิวเนียนนุ่มมือนั่นก็ทำให้เขาหลงใหลแทบบ้า เรียวขานั่นก็เพรียวสวยน่ามอง แล้วยังตรงนั้น.. โอย...เขาไม่น่าคิดเกินเลยไปกว่านี้เลยเพราะมันทำให้รุ่มร้อนขึ้นมาเสียอย่างนั้น ไอ้ที่หลับๆ อยู่ก็ตื่นขึ้นมาเสียดื้อๆ“กลับเข้าห้องได้แล้วล่ะฉันรู้สึกเหนียวตัวอยากอาบน้ำ”“คุณอาบน้ำก่อนก็ได้ค่ะ จ๋อมขออยู่ตรงนี้อีกสักพักได้ไหมคะ”“แต่ฉันต้องการคนถูหลัง..”กอดอกมองด้วยแววตาที่แสร้งทำข่มขู่ จุมพิตาหน้าหมองลงแล้วเดินมาหาเขาช้าๆ อย่างยอมจำนน แม้จะนึกสงสารอยู่บ้างแต่อารมณ์ที่ระอุปะทุอยู่ที่แก่นกายมันทำให้เขาต้องเลือกที่จะเห็นแก่ตัว..จุมพิตาถอนใจเฮือกแล้วเฮือกเล่ากับการทำหน้าที่ถูหลังให้ผู้ชายที่ฮัมเพลงอย่างมีความสุขอยู่ในห้องน้ำ ทำไมเธอจะต้องตกอยู่ในสถาน

ตอนที่9.“ป่านนี้คงนัวเนียอยู่กับยายคนสวยนั่นสิท่า ก็ดีแล้วล่ะจะได้ไม่มายุ่งกับเรา อิอิ.. ขอให้มีความสุขมากๆ นะเจ้าคะคุณผู้ชาย คืนนี้เราก็ใส่ชุดนอนแบบไม่ได้นอนได้น่ะสิ ฮ่าๆ”ว่าแล้วสาวเจ้าก็หยิบชุดนอนบางพลิ้วสีชมพูหวานๆ มาสวมโดยที่ไม่สวมชุดชั้นในและมันทำให้คนที่ยืนแอบมองอยู่เงียบๆ ตื่นตัวขึ้นมาทันที...ร่างเล็กทว่าอวบอิ่มเต็มตึงไปเสียทุกสัดส่วนเดินฮัมเพลงเบาๆ ไปที่เตียงกว้างอย่างอารมณ์ดี ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาเธอต้องทนเก็บกักความเป็นตัวของตัวเองไว้ และยังหวาดกลัวไปเสียทุกอย่างรอบกายที่ไม่คุ้นเคย ต้องเกร็งเครียดเขม็งไปทั้งกายทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าพยัคฆ์ ชายหนุ่มที่หล่อเหลาและเสน่ห์ล้นเหลือ จนเธอไม่เป็นตัวของตัวเอง นี่เป็นช่วงเวลาที่เธอมีความสุขทีสุดในระยะเวลาเกือบ 48 ชั่วโมงที่ผ่านมา ซึ่งมันช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจนแทบตั้งรับไม่ทันแล้วยังมีตำแหน่งใหม่ที่ไม่น่าชื่นชมเลยสักนิดผู้หญิงของพยัคฆ์ คิงส์.. ที่ไม่รู้ว่าเขาจะเขี่ยเธอทิ้งตอนไหน เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ใบหน้ายิ้มละไมของเธอก็เศร้าหมองลงใครอยากจะเป็นนางบำเรอของผู้ชายที่ไร้หัวใจกัน“แล้วเราจะอยู่ยังไงต่อไป หลังจากที่เราไม่ได้อยู่ที่นี่แล