บททั้งหมดของ หวานสวาทเจ้าสาวสิบเก้ามงกุฎ: บทที่ 21 - บทที่ 30

 ตอนที่20.  “อย่าลดค่าเธออย่างนั้นยักษ์ นายเองรู้ดีกว่าฉันว่าทำไมเธอจึงแตกต่างจากผู้หญิงพวกนั้นที่นายเคยควง แม้แต่ยายซูซี่นั่นก็ด้วย หากเธอไม่แตกต่างนายจะบังคับเธอมาทำไม เอาเป็นว่าหากนายไม่จริงจังกับเธอก็ปล่อยเธอไป ส่วนเรื่องน้องจ้อย ฉันเองก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดแต่บอกไว้ก่อนว่า มันริบหรี่มากเขามาถึงมือฉันช้าเกินไป.. นายอาจจะสงสัยว่าทำไมฉันถึงรู้สึกเอ็นดูและห่วงน้องจ๋อมมากทั้งที่เจอหน้ากัน ก็ไม่รู้สิฉันรู้สึกเหมือนว่าได้เจอน้องสาวที่หายสาบสูญไปเมื่อยี่สิบปีก่อน นายอาจจะไม่เชื่อแต่ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ และหากว่าเธอเป็นน้องสาวของฉันจริงๆ นะ ยักษ์ฉันจะเก็บเธอไว้ในหอคอยไม่ให้ใครได้ไปครองง่ายๆ หรอก โดยเฉพาะนาย..” คำพูดของเพื่อนรักยังคงวนๆ เวียนๆ อยู่ในหัวของเขาจนสลัดไม่หลุด ยิ่งเห็นใบหน้านวลใสที่แม้จะหลับไปก็ยังดูยุ่งเหยิงเคร่งเครียดอยู่ไม่หายก็ยิ่งรู้สึกอัดอั้นในใจ เธอมีอะไรดีนะ ทำไมใครๆ ที่อยู่ใกล้จึงได้รักเอ็นดูเห็นใจไปเสียหมด ทั้งที่เธอแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ไม่ว่าจะเป็นวิลล์ที่ค่อนข้างจะอคติกับผู้หญิงของเขา

 ตอนที่22.   “ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดนะคะ”“เธอคิดว่าฉันคิดอะไรล่ะจุมพิตา ฉันคิดอะไร..”น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความเหยียดหยันในขณะตวัดเอวเล็กเข้าหาตนจนบัดนี้ร่างของเขากับเธอมันแนบชิดกันไปเสียทุกสัดส่วนจนเธอแทบหายใจไม่ออก“จ๋อมขอโทษค่ะ ปล่อยจ๋อมเถอะค่ะ”“ปล่อยน่ะปล่อยแน่ แต่ไปปล่อยบนเตียงนะ..”พูดจบก็ช้อนร่างบอบบางไปยังเตียงกว้างในทันทีโดยที่จุมพิตาไม่มีโอกาสได้ขัดขืนเพราะปากหยักได้กดทาบลงมามอบจุมพิตเร่าร้อนปิดกั้นทุกสิ่งทุกอย่าง เหลือไว้เพียงความเร่าร้อนอ่อนหวานเท่านั้น ร่างบางเปล่าเปลือยภายในเวลาไม่กี่วินาทีเช่นเดียวกับร่างแกร่งที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามงดงาม มือเล็กลูบไล้แผงอกกว้างตึงแน่นด้วยกล้ามเนื้อของเขาอย่างหลงใหล ความคิดที่จะต่อต้านมลายหายไปตั้งแต่เขามอบจุมพิตเร่าร้อนแผดเผาให้แล้ว ตอนนี้เหลือเพียงความซาบซ่านรัญจวนที่จู่โจมไม่หยุดหย่อน“หวานเหลือเกินคนดี จ๋อมจ๋า.. อื้มมม..”ปากหยักครางงึมงึมอยู่กับยอดอกสีหวานทีแท

ตอนที่24.  หมอนนท์ขยี้เรือนผมนุ่มของเธอเบาๆ แล้วพากันเดินไปยังห้องบิดาของจุมพิตาซึ่งท่านก็ตื่นพอดี หญิงสาวจึงค่อยๆ เล่าเรื่องราวของจ้อยให้ฟังอย่างระมัดระวังโดยมีหมอนนท์คอยเสริม เพื่อไม่ให้ท่านตกใจมากเกินหรือหากมีอาการที่ผิดปกติจะได้ช่วยได้ทัน นายจักรก็รับฟังเรื่องที่ลูกสาวเล่าให้ฟังด้วยท่าทางสงบนิ่งจนน่าทึ่ง ทั้งที่ท่านเป็นโรคหัวใจซึ่งจุมพิตาเคยกังวลเรื่องนี้อยู่ไม่น้อยแต่ตอนนี้เธอรู้สึกโล่งใจอย่างที่สุด  หมอนนท์ขอตัวกลับไปเพื่อเตรียมตัวเดินทางแต่จุมพิตายังอยู่กับบิดาท่าทางของท่านดูแปลกๆ ตั้งแต่เจอหน้าหมอนนท์แล้ว และท่านก็มีท่าทางเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่างและเอาแต่จ้องหน้าหมอนนท์อยู่จนเขากลับไป เธอจึงอดถามไม่ได้ เมื่อพาท่านออกมารอรถตู้ของหมอนนท์ที่ระเบียงกว้างซึ่งเชื่อมกับบันไดไปสู่ลานจอดรถ“พ่อมีอะไรรึเปล่าคะ ทำไมพ่อดูแปลกๆ พ่อเป็นอะไรพ่อบอกจ๋อมนะคะ” นายจักรทำเสียงอืออาในลำคอที่พอจะฟังเป็นคำได้“อ๋อ นะ นะ นน..”&

 ตอนที่26.  “งานยังไม่เสร็จน่ะสิ ยังไปไม่ได้ นายให้ชาติชายตามไปดูแลเขาด้วยก็แล้วกัน”“ผมบอกพี่ชาติแล้วครับ เมื่อครู่พี่ชาติโทร. มาบอกว่าอยู่กับคุณนนท์แล้ว ส่วนพ่อแม่ของคุณนนท์ท่านไปรอที่รีสอร์ตแล้ว”“อืม ถ้าอย่างนั้นเรารีบจัดการเรื่องทางนี้ให้เรียบร้อยดีกว่า” สองหนุ่มพยักหน้าให้กันแล้วเริ่มทำงานของตนตามที่ได้วางแผนไว้..  ในขณะเดียวกันนั้นทางด้านวัชรากับอาภรณ์ สองป้ามหาภัยที่ใครๆ ต่างก็พูดถึงกำลังพากันเดินเร็วๆ ไปตามซอกตึกเก่าโทรมโกโรโกโสด้วยท่าทางลนลานหวาดผวา“แกว่ามันจะตามเรามั้ยนังพอลล่า”“ไม่น่าตามมานะพี่”“ฮึ่ย เจ็บใจจริงๆ ไอ้เอกพลมันทำกับเราแบบนี้ได้ยังไงวะ พอได้ของไปก็ถีบหัวส่งแถมไม่ยอมให้เงินเราตามที่สัญญากันไว้ด้วย”วัชราหัวเสียอย่างหนัก ตอนนี้พวกเธอไม่มีบ้านจะอยู่ต้องมาอาศัยเช่าห้องเล็กๆ ที่มีเพียงห้องเปล่าๆ โล่งๆ ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกใดๆ ซ้ำเงินที่ได้จากการส

 ตอนที่28.  ลับหลังจุมพิตาไปไม่นานหมอนนท์ก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางไม่ค่อยสดชื่นนัก ไหล่กว้างลู่ลงด้วยความอ่อนล้าคุณจริยาจึงยกนมอุ่นๆ ไปเสิร์ฟลูกชายซึ่งนางก็ทำเช่นนี้เป็นประจำเมื่อลูกชายเข้าบ้านมาในสภาพที่เหนื่อยล้าอ่อนเพลีย“ขอบคุณครับ ผมนึกว่าพากันนอนหมดแล้วเสียอีก”“แม่กับพ่อก็รอเรานั่นล่ะ นายจักรเป็นไงบ้างลูก”“ก็อาการดีขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แต่เขาดูจะตื่นเต้นเกินไปทำให้หัวใจทำงานหนักเลยเกิดอาการช็อกอย่างที่เห็น หากไม่มีอะไรกระทบจิตใจก็คงจะดีขึ้นอีกไม่กี่วันนี่ล่ะครับ อาการโดยรวมก็ปลอดภัยแล้วไม่มีอะไรต้องห่วง แล้วจ้อยเป็นไงบ้างครับ”หมอนนท์วางแก้วนมที่ดื่มหมดแล้วลงบนโต๊ะแล้วหันมามองหน้าบิดามารดาเมื่อพวกท่านมองเขาเป็นตาเดียว“มีอะไรรึเปล่าครับ ทำไมมองหน้าผมแบบนั้น” “นายจักรมีท่าทางหรือพูดอะไรบ้างไหมลูก”“เท่าที่รู้เขายังพูดไม่ได้นะครับแต่จะออกเสียงได้เป็นบางคำ แต่ถ้าอาการดีขึ้นก็อาจจะคุยรู้เรื่อง อาจจะใช้การสื่อสารทาง