หมอนนท์ขยี้เรือนผมนุ่มของเธอเบาๆ แล้วพากันเดินไปยังห้องบิดาของจุมพิตาซึ่งท่านก็ตื่นพอดี หญิงสาวจึงค่อยๆ เล่าเรื่องราวของจ้อยให้ฟังอย่างระมัดระวังโดยมีหมอนนท์คอยเสริม เพื่อไม่ให้ท่านตกใจมากเกินหรือหากมีอาการที่ผิดปกติจะได้ช่วยได้ทัน นายจักรก็รับฟังเรื่องที่ลูกสาวเล่าให้ฟังด้วยท่าทางสงบนิ่งจนน่าทึ่ง ทั้งที่ท่านเป็นโรคหัวใจซึ่งจุมพิตาเคยกังวลเรื่องนี้อยู่ไม่น้อยแต่ตอนนี้เธอรู้สึกโล่งใจอย่างที่สุด
หมอนนท์ขอตัวกลับไปเพื่อเตรียมตัวเดินทางแต่จุมพิตายังอยู่กับบิดาท่าทางของท่านดูแปลกๆ ตั้งแต่เจอหน้าหมอนนท์แล้ว และท่านก็มีท่าทางเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่างและเอาแต่จ้องหน้าหมอนนท์อยู่จนเขากลับไป เธอจึงอดถามไม่ได้ เมื่อพาท่านออกมารอรถตู้ของหมอนนท์ที่ระเบียงกว้างซึ่งเชื่อมกับบันไดไปสู่ลานจอดรถ
“พ่อมีอะไรรึเปล่าคะ ทำไมพ่อดูแปลกๆ พ่อเป็นอะไรพ่อบอกจ๋อมนะคะ” นายจักรทำเสียงอืออาในลำคอที่พอจะฟังเป็นคำได้
“อ๋อ นะ นะ นน..”
&
ตอนที่25.บัวหอม สาวใช้ชาวเหนือหน้าขาวซีดยิ่งที่ผิวขาวอยู่แล้วยิ่งดูขาวซีดลงไปอีกไม่กล้าที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับคนของเจ้านาย ความจริงบัวหอมเห็นเหตุการณ์นี้ตั้งนานแล้วตั้งแต่ที่สุมณฑาเดินขึ้นเรือนมาจนกระทั่งไปหาเรื่องจุมพิตา ตอนแรกบัวหอมก็หวั่นใจแทนจุมพิตาอยู่ไม่น้อยเพราะดูจากรูปร่างและความแรงแล้วสุมณฑานั้นกินขาด แต่ตอนนี้บัวหอมรู้ซึ้งแล้วว่าคนเรามองกันแค่ภายนอกไม่ได้..“ไปตามเจ้านายเธอมาพบเขาหน่อยสิจ๊ะพี่บัวหอม คุณซูซี่อยากพบคุณยักษ์มากจนแทบทรุดแล้ว”จุมพิตาพูดเสียงเย็นแล้วผลักสุมณฑาอย่างแรงจนร่างระหงหน้าคะมำกระแทกพื้นอย่างจังและแน่นอนว่าสุมณฑาต้องกรีดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด..“กรี๊ดดดด..”“เกิดอะไรขึ้น ชะนีที่ไหนมาร้องโวยวายที่นี่” เสียงห้าวดังขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมทั้งร่างสูงใหญ่ก็เดินมาอย่างฉุนเฉียว“ยักษ์ขา ช่วยซูซี่ด้วย นังนี่มันทำร้ายซูซี่ดูสิคะซูซี่ปากแตกเลือดออกเยอะแยะเลย ฮือออ..”สุมณฑากรีดร้องโหยหวนเมื่อรับรู้ถึงเลือดเค็
ตอนที่26.“งานยังไม่เสร็จน่ะสิ ยังไปไม่ได้ นายให้ชาติชายตามไปดูแลเขาด้วยก็แล้วกัน”“ผมบอกพี่ชาติแล้วครับ เมื่อครู่พี่ชาติโทร. มาบอกว่าอยู่กับคุณนนท์แล้ว ส่วนพ่อแม่ของคุณนนท์ท่านไปรอที่รีสอร์ตแล้ว”“อืม ถ้าอย่างนั้นเรารีบจัดการเรื่องทางนี้ให้เรียบร้อยดีกว่า” สองหนุ่มพยักหน้าให้กันแล้วเริ่มทำงานของตนตามที่ได้วางแผนไว้..ในขณะเดียวกันนั้นทางด้านวัชรากับอาภรณ์ สองป้ามหาภัยที่ใครๆ ต่างก็พูดถึงกำลังพากันเดินเร็วๆ ไปตามซอกตึกเก่าโทรมโกโรโกโสด้วยท่าทางลนลานหวาดผวา“แกว่ามันจะตามเรามั้ยนังพอลล่า”“ไม่น่าตามมานะพี่”“ฮึ่ย เจ็บใจจริงๆ ไอ้เอกพลมันทำกับเราแบบนี้ได้ยังไงวะ พอได้ของไปก็ถีบหัวส่งแถมไม่ยอมให้เงินเราตามที่สัญญากันไว้ด้วย”วัชราหัวเสียอย่างหนัก ตอนนี้พวกเธอไม่มีบ้านจะอยู่ต้องมาอาศัยเช่าห้องเล็กๆ ที่มีเพียงห้องเปล่าๆ โล่งๆ ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกใดๆ ซ้ำเงินที่ได้จากการส
ตอนที่27.“ไม่ใช่ความผิดของคุณพ่อคุณแม่หรอกค่ะ จ๋อมผิดเองที่พาท่านมาด้วย พ่อร่างกายอ่อนแออยู่แล้ว”“เราไปหาจ้อยกันดีกว่ามั้ย จ้อยคงอยากเจอพี่สาว” คุณนทีช่วยปลอบและเตือนให้เธอรู้ว่ายังมีจ้อยอีกคนที่รอเธออยู่ จุมพิตาหน้าตื่นเมื่อนึกถึงน้องชาย“จริงด้วยค่ะจ๋อมแย่จริงๆ เป็นลูกก็ไม่ได้เรื่อง เป็นพี่สาวก็แย่”“โถลูก... อย่าคิดแบบนั้นเลย เอาล่ะเราไปหาจ้อยกันเถอะนะ พ่อของจ๋อมอยู่กับพี่นนท์แล้วรับรองปลอดภัยแน่นอนจ้ะ”คุณจริยาลูบหลังลูบไหล่หญิงสาวเบาๆ ด้วยความเวทนา ใจก็ภาวนาให้นายจักรปลอดภัยและขอให้จ้อยมีเวลาอยู่บนโลกนี้นานขึ้นอีก..จ้อยยิ้มร่าเมื่อเห็นท้องทะเลงดงามที่เคยใฝ่ฝันว่าอยากจะมาพบเห็นอีกครั้งในชีวิต หลังจากที่ครั้งแรกเขาเคยได้มาทัศนศึกษากับทางโรงเรียนเมื่อหลายปีก่อนและในใจดวงน้อยก็เฝ้าฝันถึงทะเลแสนงามมาตลอด แต่ด้วยฐานะทางบ้านและพื้นที่ที่อยู่เป็นจังหวัดที่ไม่มีพื้นที่ติดทะเล และเห็นเพียงแม่น้ำโขงที่ไหลผ่านก
ตอนที่28.ลับหลังจุมพิตาไปไม่นานหมอนนท์ก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางไม่ค่อยสดชื่นนัก ไหล่กว้างลู่ลงด้วยความอ่อนล้าคุณจริยาจึงยกนมอุ่นๆ ไปเสิร์ฟลูกชายซึ่งนางก็ทำเช่นนี้เป็นประจำเมื่อลูกชายเข้าบ้านมาในสภาพที่เหนื่อยล้าอ่อนเพลีย“ขอบคุณครับ ผมนึกว่าพากันนอนหมดแล้วเสียอีก”“แม่กับพ่อก็รอเรานั่นล่ะ นายจักรเป็นไงบ้างลูก”“ก็อาการดีขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แต่เขาดูจะตื่นเต้นเกินไปทำให้หัวใจทำงานหนักเลยเกิดอาการช็อกอย่างที่เห็น หากไม่มีอะไรกระทบจิตใจก็คงจะดีขึ้นอีกไม่กี่วันนี่ล่ะครับ อาการโดยรวมก็ปลอดภัยแล้วไม่มีอะไรต้องห่วง แล้วจ้อยเป็นไงบ้างครับ”หมอนนท์วางแก้วนมที่ดื่มหมดแล้วลงบนโต๊ะแล้วหันมามองหน้าบิดามารดาเมื่อพวกท่านมองเขาเป็นตาเดียว“มีอะไรรึเปล่าครับ ทำไมมองหน้าผมแบบนั้น”“นายจักรมีท่าทางหรือพูดอะไรบ้างไหมลูก”“เท่าที่รู้เขายังพูดไม่ได้นะครับแต่จะออกเสียงได้เป็นบางคำ แต่ถ้าอาการดีขึ้นก็อาจจะคุยรู้เรื่อง อาจจะใช้การสื่อสารทาง
ตอนที่29.“น่าสงสารหนูจ๋อมจังเลยนะคะคุณพี่ เสร็จงานนี้ไม่ว่าหนูจ๋อมจะเป็นลูกสาวเราหรือไม่น้องจะขอหนูเป็นลูกบุญธรรม”คุณจริยาพูดเจือสะอื้นแล้วซบหน้ากับอกกว้างของคุณนทีที่มีความรู้สึกและความต้องการเช่นเดียวกันที่ทำเพียงพยักหน้าน้อยๆ“ผมสนับสนุนเต็มที่เลยครับ ไม่ว่าน้องจ๋อมจะเป็นน้องสาวผมจริงๆ หรือไม่ ตอนนี้เธอก็เป็นน้องสาวของผมไปแล้ว”นนท์ทอดมองสายตามองร่างคนที่นั่งรอพระอาทิตย์ขึ้นด้วยความขมปร่าในลำคอ ในชีวิตของหมอการเกิดแก่เจ็บตายเขาเองก็พบเจอมาไม่น้อย และคิดว่าสักวันหนึ่งมันก็คงจะเกิดขึ้นกับตนเองและคนรอบข้างไม่วันใดก็วันหนึ่ง แต่การที่เขามาเจอเรื่องความสูญเสียและได้เห็นความลำบากของชีวิตผู้หญิงตัวเล็กๆ เช่นจุมพิตา ใจผู้ชายอกสามศอกเช่นเขาก็หวั่นไหวอยู่ไม่น้อย“แล้วนี่ตายักษ์ไม่มาหรือลูก”“เดี๋ยวคงตามมาครับ มันเองก็กำลังทำงานสำคัญอยู่เหมือนกัน”“แม่จะพูดกับตายักษ์ให้รู้เรื่องคอยดูสิ มาทำแบบนี้กับผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบนี้ได้ยังไงนี่หากหนูจ
ตอนที่30.“ต่อไปจะเป็นการประมูลของที่ล้ำค่าที่สุดในค่ำคืนนี้นะครับ ผมอยากบอกทุกคนไว้เลยว่ามันเป็นของที่วิเศษและงดงามมากๆ ตามตำนานเล่าว่าหากใครได้ครอบครองมันจะร่ำรวยรุ่งเรืองและอ่อนเยาว์ฟิตปั๋ง เหมือนมันเป็นอัญมณีอายุวัฒนะเลยทีเดียว อย่าพูดมากเลยครับชมของจริงกันเลยดีกว่า เพชรชมพู แห่งลอนดอน..”เสี่ยสุวัฒน์กล่าวอวดโอ้และภาคภูมิใจที่ทุกคนให้ความสนใจสินค้าของตน และเมื่อสุมณฑาออกมาในชุดแขกแบบจินนี่บางเบาถือกล่องกำมะหยี่ที่บรรจุเพชรชมพูออกมา เสียงอุทานด้วยความตื่นตาตื่นใจของผู้ละโมบด้วยตัณหาก็ดังขึ้น ทั้งชื่นชมเพชรน้ำงามและหญิงสาวในชุดวาบหวิวเรียกแขก“เริ่มต้นที่สิบล้านบาทครับ..”แล้วการประมูลเพชรชมพูก็เริ่มขึ้น แต่แล้วทั้งห้องก็ดับพรึบลงเสียงร้องด้วยความตกใจดังขึ้นชั่วอึดใจก่อนที่ไฟจะสว่างวาบขึ้นซึ่งตอนนี้เองทำให้ทุกคนถึงกับยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่กล้าไหวติง เมื่อพบว่ารอบกายของพวกตนนั้นมีชายฉกรรจ์สวมชุดดำสวมหมวกไหมพรมปิดหน้าและอาวุธครบมือกำลังเล็กปืนจดจ้องมาที่พวกตนอยู่
ตอนที่31.เจคอปตีหน้าขึงขังขยับตัวอย่างอึดอัดแล้วเดินนำหน้าไปจนคนที่ถูกจับใส่กุญแจมือติดกันต้องเดินตามเขาไป ในขณะที่เจ้าหน้าที่สองคนเข้ามาควบคุมตัวเสี่ยหัวล้านที่หมดสติอยู่กับพื้นไป“เดี๋ยวสิคุณ คุณเป็นตำรวจจริงๆ ใช่ไหม”“ใช่” เจคอปตอบโดยไม่หันมามองคนที่ยังไม่ยอมเดินตามมาง่ายๆ“ถ้าอย่างนั้นคุณตำหนวด เอ๊ย คุณตำรวจจะหาเสื้อคลุมให้ฉันสักตัวได้ไหม ฉัน..”หญิงสาวรั้งข้อมือไว้เจคอปจึงหยุดเดินแล้วหันมามองคนที่ยืนหนีบอยู่กับที่อย่างนึกขันกับท่าทางของเธออยู่ไม่น้อย และเขาก็นึกได้ว่าสภาพของเธอมันก็ไม่น่าดูสักเท่าไหร่ แต่หากจะให้น่าดูเขาก็คงอยากจะดูคนเดียวมากกว่า“เอ๊า ใช้ผ้าคลุมโต๊ะนี่คลุมไปก่อน”เจคอปหันไปเจอผ้าปูโต๊ะลายลูกไม้งดงามอยู่ข้างๆ พอดีจึงคว้ามาแล้วตวัดคลุมร่างเธอไว้กันสายตาของคนอื่นๆ ได้เหมาะเจาะ“ขอบคุณ..” หญิงสาวพูดอ้อมแอ้มแล้วเดินตามเขาไปโดยดี“เธอชื่ออะไร” เจคอปถามขณะพาเธอออกไปด้านนอก&ldq
ตอนที่32.ในขณะเดียวกันนั้นจุมพิตาก็กำลังพยายามยื้อเวลาของจ้อยให้เนิ่นนานออกไปอีก แม้รู้ดีว่าจ้อยไม่สามารถจะฝืนทนกับความเจ็บป่วยได้อีกแล้ว หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาแต่ยิ่งกลั้นน้ำตามันก็ยิ่งไหล..“จ้อย.. ดูสิท้องฟ้าสวยจังเลยนะ จ้อยอยู่ดูตรงนี้นานๆ นะ”“จ้อยเองก็อยากอยู่นานๆ” เสียงน้องชายแผ่วเบาราวกระซิบดวงตาหรี่ปรือเกินจะฝืน“น้องพี่ อย่าเพิ่งหลับนะ”“จ้อยต้องไปแล้ว..”“โธ่จ้อย.. พี่จะอยู่ยังไงถ้าไม่มีจ้อย พี่จะบอกพ่อยังไง”หญิงสาวคร่ำครวญซบหน้ากับฝ่ามือผอมแห้งของน้องชายที่ไร้เรี่ยวแรงจะเคลื่อนไหว“ขอบคุณที่เลี้ยงดูจ้อย ดีกับจ้อย..”เด็กชายเสียงเริ่มแผ่วหายใจติดๆ ขัดๆ ร่างเล็กผอมจนหนังติดกระดูกเดี๋ยวเกร็งเดี๋ยวคลายเหมือนเจ้าตัวพยายามจะฝืน แต่ไม่อาจจะทำได้ จุมพิตาสงสารน้องชายสุดหัวใจเธอบีบมือจ้อยเบาๆ ทั้งลูบใบหน้าเล็กๆ นั้นอย่างแสนรักและปลอบโยนในท
ตอนที่48. อวสาน“ก็พี่รักจ๋อม รักลูกของเรา และจะรักตลอดไป”“จ๋อมก็รักพี่ยักษ์และลูกของเราค่ะ เราจะรักกันตลอดไป..” หญิงจูบแก้มสามีเบาๆ แล้วโอบกอดเขาไว้“แบบนี้ต้องตกรางวัลหนักๆ เลยนะครับที่รัก”“แน่ะ คนอะไรเห็นแก่รางวัลจริงเชียว นี่บอกรักกันเพราะหวังรางวัลแค่นั้นหรือคะ”หญิงสาวทำทีเง้างอดขณะเคลื่อนกายขึ้นเหนือร่างแกร่งเปล่าเปลือยที่เอนกายลงนอนอย่างรู้งานมองภรรยาคนสวยนัยน์ตากรุ้มกริ่ม“เปล่าเสียหน่อยก็รักเมียหลงเมียจะแย่แล้วครับ” ปากก็พูดไปมือก็ลูบไล้เรือนกายขาวลอออิ่มเอิบอย่างแสนรัก“แบบนี้ต้องทำให้หลงมากๆ ค่ะ จะได้ไม่ไปวอแวกับสาวๆ คนไหน..”ว่าแล้วหญิงสาวก็ก้มลงจูบสามีสุดหล่ออย่างเร่าร้อนซึ่งพยัคฆ์ก็จูบตอบภรรยาที่รักเร่าร้อนไม่แพ้กัน แม้เธอจะอยู่ในช่วงตั้งครรภ์ก็ไม่ได้ทำให้ความเสน่หาของเขาลดลงแม้แต่น้อย นับวันมันยิ่งเพิ่มความรักความเสน่หาให้กับเขาจนไม่อาจจะละเลยที่จะให้ความรักแก่เธอกับลูกได้มือหนาลูบไล้ท้อง
ตอนที่47.บทส่งท้าย หญิงสาวมองดูสองพ่อลูกที่ทุ่มเถียงกันเรื่องเลี้ยงแมวจรจัดที่ถูกทำร้ายมาจนบาดเจ็บสาหัสซึ่ง น้องเจ้าจอม หรือ เด็กหญิงจันท์ยาวี วัยห้าขวบเศษเป็นคนพามันไปส่งโรงพยาบาลด้วยตัวเองโดยมีชาติชายเป็นคนขับรถพามาเด็กหญิงเฝ้าดูอาการเจ้าแมวเหมียวตัวสีขาวสะอาดเพศผู้อย่างใจจดจ่อ และรอฟังอาการของมันโดยไม่ยอมกลับบ้านจนกว่าจะรู้ว่ามันปลอดภัย เมื่อจุมพิตาซึ่งออกไปธุระกับสามีรู้ข่าวว่าลูกสาวจอมซนพาลูกแมวไปโรงพยาบาลรักษาสัตว์ก็รีบเดินทางมาดูด้วยห่วงลูกสาวทั้ งยังอยากเห็นเจ้าแมวน้อยที่น้องเจ้าจอมดั้นด้นพามันมาส่งด้วยตัวเอง“คุณพ่อบอกเหตุผลมาสิคะว่าทำไมเจ้าจอมเลี้ยงเจ้าเสือขาวไม่ได้”เด็กหญิงวัยห้าขวบผมหยักศกรวบผมครึ่งศีรษะปล่อยลอนผมยาวครึ่งแผ่นหลังคลอเคลียแผ่นหลังเล็กในชุดฟูฟ่องตามแบบที่เด็กหญิงชื่นชอบดูงดงามราวเจ้าหญิง แก้มแดงเปล่งปลั่ง และริมฝีปากสีชมพูระเรื่อเม้มแน่นดวงตากลมโตที่ถอดแบบผู้เป็นแม่มานั้นจ้องบิดาเขม็งพร้อมทั้งตั้งชื่อให้เจ้าแมวน้อยเสร็จสร
ตอนที่46.“อุ๊ย..”หญิงสาวอุทานอย่างตกใจเมื่อมือใหญ่คว้ามือเล็กของเธอหมับพร้อมทั้งลืมตามองเธออย่างมีความหมาย“แอบคิดอะไรกับพี่รึเปล่าคนสวย”“บ้า เปล่าเสียหน่อยจ๋อมเห็นว่าผ้ามันเลื่อนลงมาจะหยิบมาปิดหน้าอกให้หรอกเดี๋ยวไม่สบาย” แก้ตัวหน้าแดงก่ำหลบตาคมพราวพราย“แน่ใจเหรอจ๊ะ เอ.. จ๋อมบุกรุกที่ของพี่รึเปล่านี่ แบบนี้ต้องลงโทษข้อหาบุกรุก”“จะบ้าเหรอ จ๋อมยังไม่ได้ทำอะไรเลย อย่ามาโมเมนะ ไม่เอาแล้วจ๋อมจะไปอาบน้ำพี่ยักษ์ปล่อยมือจ๋อมได้แล้วค่ะ คนอะไรเขาอุตส่าห์หวังดีแท้ๆ มากล่าวหาเขา เชอะ.. ไม่ยุ่งด้วยแล้ว..”หญิงสาวทำทีขึงขังกลบเกลื่อนความหวั่นไหวเมื่อรู้ดีว่าบทลงโทษของเขานั้นร้อนแรงเพียงใด“ก็ได้ครับเจ้าหญิง”พยัคฆ์ปล่อยมือเธอแต่โดยดีหญิงสาวจึงรีบลุกไปเข้าห้องน้ำจึงไม่ได้เห็นแววตาของสามีที่มองตามไปพยัคฆ์ยิ้มกริ่มเมื่อกวางน้อยติดกับร่างสูงลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินตามภรรยาเข้าไปในห้องน้ำ จุมพิตาซึ่งกำลังจะหันมาป
ตอนที่45.งานแต่งงานของจุมพิตากับพยัคฆ์มีขึ้นในสองสัปดาห์ถัดมา งานแต่งของพวกเขานั้นไม่ได้ใหญ่โตหรูหราอย่างที่ใครๆ หลายคนคิด เพราะหญิงสาวเพียงต้องการจัดงานแต่งงานเล็กๆ ที่เชิญเฉพาะคนที่สนิทเท่านั้นเพราะไม่ชอบความวุ่นวาย และเธอเองก็มีเพื่อนแค่ไม่กี่คนและแทบไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเลย เนื่องจากนายจักรนั้นอพยพมาจากที่อื่นแล้วมาตั้งรกรากอยู่แถบชายแดนไทย ลาว ญาติของนายจักรที่จุมพิตาเคยเห็นหน้าค่าตา พอรู้ว่าเขาไม่ได้รับราชการต่างก็พากันเหินห่างออกไปและก็ขาดการติดต่อไปโดยปริยายงานแต่งงานที่ใหญ่โตหรูหราที่เชิญแขกมาเป็นร้อยเป็นพันแต่ไม่มีสักคนที่เธอรู้จักอย่างจริงจังจริงใจมันก็ไม่ได้มีประโยชน์อันใดเลย เพราะคนเหล่านั้นไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ และเธอเองก็ไม่ได้รู้จักพวกเขาด้วย งานแต่งงานในความคิดของจุมพิตาจึงต้องเป็นงานแต่งที่อบอุ่นเต็มไปด้วยญาติมิตรที่สนิทสนมกัน มีความรักและความจริงใจต่อกันมากกว่างานแต่งใหญ่โตหรูหรา แต่แสนอ้างว้างมีแต่คนใส่หน้ากากมาร่วมงาน ซึ่งพยัคฆ์เองก็เห็นด้วยกับความคิดของคนที่จะมาศรีภรรยาโดยไม่คัดค้านใดๆ
ตอนที่44.คุณนทีปรายตามองว่าที่ลูกเขยอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เพราะพยัคฆ์มักแอบขโมยลูกสาวของตนไปพลอดรักอยู่ร่ำไป เผลอเป็นไม่ได้เสือร้ายที่ทำตัวเป็นแมวจะต้องขโมยปลาย่างไปกินเสียทุกที“มันยังไม่ถึงฤกษ์จะแต่ง ก็ควรอยู่ห่างๆ กันไว้บ้างนะ”“โธ่.. คุณพ่อครับ แค่ห่างจ๋อมนาทีเดียวผมก็จะใจขาดแล้วครับให้ผมเจอหน้าจ๋อมสักสามนาทีได้ไหมครับ”“งั้นก็ห่างไปสักสามวันก็แล้วกัน”คุณจริยาพูดขึ้นนางเดินมาพร้อมด้วยคุณย่าคริสตี้และคนงานที่ถือพลั่วและบุ้งกี๋มาด้วย“เอาล่ะไปทำงานของตัวเองเสียทีอย่ามาวุ่นวายกับน้องเขา มันจะเสียฤกษ์เสียยาม ความจริงแล้วถ้ายึดแบบประเพณีโบราณของไทยเจ้าบ่าวเจ้าสาวนี่ต้องห้ามเจอหน้ากันเป็นเดือนๆ เลยนะ”คุณย่าคริสตี้ซึ่งร่างกายยังคงแข็งแรงเดินเหินราวกับคนวัยห้าสิบต้นๆ ทั้งที่ปีนี้ท่านจะย่างเข้าสู่ปีที่เจ็บสิบเก้าแล้วทำสีหน้าจริงจังใส่หลานชายหัวแก้วหัวแหวน ยิ่งรู้ว่าก่อนหน้าที่จะพิสูจน์ได้ว่าจุมพิตาเป็นลูกสาวของคุณนทีกับคุณจริยา พยัคฆ์ได้ทำอะไรกับจุ
ตอนที่43.“โอ้ว จ๋อมจ๋า จ๋อม อา.. อ๊า..”พยัคฆ์ครางกระเส่าไม่แพ้กันก่อนที่ความเสียวซ่านจะบีบรัดจนเขาและเธอไม่อาจจะทานทนกับความร้อนระอุแห่งกระแสสวาทได้ ชายหนุ่มโถมกายเข้าหาร่างงามครั้งสุดท้ายปลดปล่อยทุกหยาดหยดแห่งความสุขสมเข้าสู่กายบางที่แทบจะทรุดลงกับพื้นทันทีที่พุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุดแห่งเพลงสวาทร้อนแรงพยัคฆ์มองร่างงามที่ซวนซบอยู่กับพื้นกระเบื้องลายสวยอย่างพอใจ หากเขาพยายามปั๊มลูกทุกๆ วันมีหรือที่เธอจะไม่ท้องแล้วทีนี้พอแต่งปุ๊บเขาก็จะได้เป็นว่าที่คุณพ่อปั๊บสมปรารถนา ใครจะว่าเขาโกหกเรื่องเธอท้องไม่ได้เพราะจุมพิตาจะท้องจริงๆ“ทีนี้เรามาอาบน้ำด้วยกันดีกว่านะครับที่รัก”ปากบอกว่าจะอาบน้ำแต่เขาไม่ยอมถอดถอนตัวตนใหญ่โตออกจากร่างสาว พยัคฆ์พลิกร่างงามให้หันกลับมาแล้วจับเรียวเขาเสลาให้โอบรัดรอบเอวสอบก่อนจะพาเธอไปที่ฝักบัวใหญ่หรูหราแล้วเปิดน้ำพร่างพรมลงมาและเริ่มเกมรักเราร้อนใต้ฝักบัวอีกครั้งโดยที่จุมพิตาไม่มีโอกาสได้คัดค้านความต้องการของเขาได้เลย...
ตอนที่42.ร่างระหงเดินไปหยิบหนังสือเล่มโปรดที่อ่านค้างไว้แล้วเดินไปที่เก้าอี้โยกริมหน้าต่างบานยาวจรดพื้นที่เธอมักจะมานั่งตรงนี้เพราะลมพัดเย็นสบายโดยไม่ต้องเปิดเครื่องปรับอากาศ และยังมองเห็นสวนสวยเขียวขจีสลับกับดอกไม้ที่ออกดอกแข่งขันประชันกันด้วย ที่สำคัญได้เห็นคนตัวโตที่ปลูกดอกไม้ ต้นไม้ให้มารดาของตนด้วย ซึ่งเธอแอบมองพยัคฆ์อยู่ทุกวันนับตั้งแต่บิดามารดายื่นข้อเสนอในการสมัครเป็นลูกเขยของพวกท่าน ด้วยการให้พยัคฆ์ทำงานทุกอย่างตามแต่พวกท่านต้องการเป็นเวลาหนึ่งเดือน ก่อนจะถึงวันแต่งงาน เพื่อทดสอบความอดทนและความจริงใจของพยัคฆ์ แต่ผ่านไปสองสัปดาห์กว่าแล้วพยัคฆ์ก็ยังคงทำตามความต้องการของบิดามารดาของเธออย่างไม่อิดออดหรือขัดข้อง...จุมพิตานอนอ่านหนังสืออย่างสบายอารมณ์แต่แล้วจู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีลมร้อนๆ เป่ารดอยู่ข้างแก้มหญิงสาวสะดุ้งเมื่อหันมาก็พบกับปลายจมูกโด่งของคนที่เธอเพิ่งเห็นเขาอยู่บนหลังคาโรงรถเมื่อครู่“อุ้ย..”“คิดถึงจัง” ชายหนุ่มไม่อินังขังขอบกับแววตาเขียวๆ ของสาวเจ้า“ขึ้นมาได
ตอนที่41.จุมพิตาอ่อนอกอ่อนใจกับพ่อคนเอาแต่ใจ พยัคฆ์ปรนเปรอเธอด้วยเพลิงเสน่หาอันร้อนแรงทว่าอ่อนโยนในทีจนเธอหลงเพริดไปกับเขาง่ายดายและแสนจะยินดี เสียงครางกระเส่าของหนุ่มสาวดังกระหึ่มไปทั้งห้องอย่างไม่มีใครยอมใครและจับจูงกันพุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุดแห่งลำนำเสน่หาเร่าร้อนอีกครั้ง...“พี่ยักษ์รักจ๋อมนะครับคนดี..”เขากระซิบบอกเมื่อเพลงสวาทครั้งที่สามจบลง น้ำเสียงของเขาหนักแน่นไม่มีการหอบกระเส่าเหมือนกับเธอ จุมพิตามองเขาอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คิดว่าตัวเองคงเหนื่อยล้าจากบทรักเร่าร้อนของเขาจนหูฝาดไป“จ๋อมหูไม่ฝาดหรอกครับและที่พามาที่นี่เพื่อจะบอกว่า แต่งงานกับพี่ยักษ์นะ..”พูดเหมือนนั่งอยู่ในใจเธอแล้วเอ่ยขอแต่งงานดื้อๆ ทั้งยังสวมแหวนเพชรเม็ดงามลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอหน้าตาเฉย จุมพิตามองนิ้วนางข้างซ้ายของตนที่ประดับด้วยแหวนเพชรน้ำงามด้วยความมึนงง และตื้นตันอยู่ลึกๆ เพราะไม่คิดว่าจะเจอการจู่โจมของเขาแบบนี้ ร่างบางที่ถูกรั้งให้ลุกขึ้นนั่งนิ่งงันมองมือตัวเองเหมือนอยู่ในห้วงหลงละเมอจนชายหนุ่
ตอนที่40.ขณะที่เขาเล่าให้ฟังจุมพิตาก็ได้มองไปรอบกายและหันมามองเขาอย่างชื่นชม ไม่น่าเชื่อว่าพยัคฆ์จะมีมุมที่น่ารักและเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม“พี่ให้พวกเขาปลูกสมุนไพรและพรรณไม้หายากไว้ด้านโน้น แล้วจ้างพวกเขาให้ดูแลที่นี่ไปด้วยเพื่อให้พวกเขามีรายได้และรักที่นี่มากพอที่จะช่วยกันดูแลรักษา เห็นตรงโน้นมั้ยที่เห็นหลังคาบ้านอยู่สี่ห้าหลัง ตรงนั้นเป็นบ้านพักของพวกเขา ถัดออกไปจะเป็นสวนผักและสวนสตรอว์เบอร์รี่ พวกเขาจะเก็บไปขายเป็นรายได้ใช้จ่ายในครัวเรือน ปกติจะมีคนงานอยู่สิบคนแต่วันนี้วันหยุด และพี่อยากจะใช้เวลากับเมียเพียงลำพังที่นี่จึงมีแค่เราสองคน”หญิงสาวค้อนเขาหน้าแดง แล้วนึกค่อนขอดเขาในใจอย่างหมั่นไส้ เพิ่งนึกชื่นชมไปหยกๆ แต่พ่อคุณก็ไม่ทิ้งลายความเจ้าเล่ห์ และกว่ารู้ว่าเสียทีคนที่อยากอยู่กับเมียเขาก็รวบร่างเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแล้วเรียบร้อย“ปล่อยนะคะ คนบ้าเจ้าเล่ห์ที่สุด จ๋อมไม่น่าหลงฟังคนขี้โม้โอ้อวดเลย”“ไม่ปล่อยหรอก รู้มั้ยว่าอยากกอดจ๋อมมาตั้งนานแล้ว เป็นเดือนๆ เลยนะที่เราไม่ไ