คุณนทีปรายตามองว่าที่ลูกเขยอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เพราะพยัคฆ์มักแอบขโมยลูกสาวของตนไปพลอดรักอยู่ร่ำไป เผลอเป็นไม่ได้เสือร้ายที่ทำตัวเป็นแมวจะต้องขโมยปลาย่างไปกินเสียทุกที
“มันยังไม่ถึงฤกษ์จะแต่ง ก็ควรอยู่ห่างๆ กันไว้บ้างนะ”
“โธ่.. คุณพ่อครับ แค่ห่างจ๋อมนาทีเดียวผมก็จะใจขาดแล้วครับให้ผมเจอหน้าจ๋อมสักสามนาทีได้ไหมครับ”
“งั้นก็ห่างไปสักสามวันก็แล้วกัน”
คุณจริยาพูดขึ้นนางเดินมาพร้อมด้วยคุณย่าคริสตี้และคนงานที่ถือพลั่วและบุ้งกี๋มาด้วย
“เอาล่ะไปทำงานของตัวเองเสียทีอย่ามาวุ่นวายกับน้องเขา มันจะเสียฤกษ์เสียยาม ความจริงแล้วถ้ายึดแบบประเพณีโบราณของไทยเจ้าบ่าวเจ้าสาวนี่ต้องห้ามเจอหน้ากันเป็นเดือนๆ เลยนะ”
คุณย่าคริสตี้ซึ่งร่างกายยังคงแข็งแรงเดินเหินราวกับคนวัยห้าสิบต้นๆ ทั้งที่ปีนี้ท่านจะย่างเข้าสู่ปีที่เจ็บสิบเก้าแล้วทำสีหน้าจริงจังใส่หลานชายหัวแก้วหัวแหวน ยิ่งรู้ว่าก่อนหน้าที่จะพิสูจน์ได้ว่าจุมพิตาเป็นลูกสาวของคุณนทีกับคุณจริยา พยัคฆ์ได้ทำอะไรกับจุ
ตอนที่45.งานแต่งงานของจุมพิตากับพยัคฆ์มีขึ้นในสองสัปดาห์ถัดมา งานแต่งของพวกเขานั้นไม่ได้ใหญ่โตหรูหราอย่างที่ใครๆ หลายคนคิด เพราะหญิงสาวเพียงต้องการจัดงานแต่งงานเล็กๆ ที่เชิญเฉพาะคนที่สนิทเท่านั้นเพราะไม่ชอบความวุ่นวาย และเธอเองก็มีเพื่อนแค่ไม่กี่คนและแทบไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเลย เนื่องจากนายจักรนั้นอพยพมาจากที่อื่นแล้วมาตั้งรกรากอยู่แถบชายแดนไทย ลาว ญาติของนายจักรที่จุมพิตาเคยเห็นหน้าค่าตา พอรู้ว่าเขาไม่ได้รับราชการต่างก็พากันเหินห่างออกไปและก็ขาดการติดต่อไปโดยปริยายงานแต่งงานที่ใหญ่โตหรูหราที่เชิญแขกมาเป็นร้อยเป็นพันแต่ไม่มีสักคนที่เธอรู้จักอย่างจริงจังจริงใจมันก็ไม่ได้มีประโยชน์อันใดเลย เพราะคนเหล่านั้นไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ และเธอเองก็ไม่ได้รู้จักพวกเขาด้วย งานแต่งงานในความคิดของจุมพิตาจึงต้องเป็นงานแต่งที่อบอุ่นเต็มไปด้วยญาติมิตรที่สนิทสนมกัน มีความรักและความจริงใจต่อกันมากกว่างานแต่งใหญ่โตหรูหรา แต่แสนอ้างว้างมีแต่คนใส่หน้ากากมาร่วมงาน ซึ่งพยัคฆ์เองก็เห็นด้วยกับความคิดของคนที่จะมาศรีภรรยาโดยไม่คัดค้านใดๆ
ตอนที่46.“อุ๊ย..”หญิงสาวอุทานอย่างตกใจเมื่อมือใหญ่คว้ามือเล็กของเธอหมับพร้อมทั้งลืมตามองเธออย่างมีความหมาย“แอบคิดอะไรกับพี่รึเปล่าคนสวย”“บ้า เปล่าเสียหน่อยจ๋อมเห็นว่าผ้ามันเลื่อนลงมาจะหยิบมาปิดหน้าอกให้หรอกเดี๋ยวไม่สบาย” แก้ตัวหน้าแดงก่ำหลบตาคมพราวพราย“แน่ใจเหรอจ๊ะ เอ.. จ๋อมบุกรุกที่ของพี่รึเปล่านี่ แบบนี้ต้องลงโทษข้อหาบุกรุก”“จะบ้าเหรอ จ๋อมยังไม่ได้ทำอะไรเลย อย่ามาโมเมนะ ไม่เอาแล้วจ๋อมจะไปอาบน้ำพี่ยักษ์ปล่อยมือจ๋อมได้แล้วค่ะ คนอะไรเขาอุตส่าห์หวังดีแท้ๆ มากล่าวหาเขา เชอะ.. ไม่ยุ่งด้วยแล้ว..”หญิงสาวทำทีขึงขังกลบเกลื่อนความหวั่นไหวเมื่อรู้ดีว่าบทลงโทษของเขานั้นร้อนแรงเพียงใด“ก็ได้ครับเจ้าหญิง”พยัคฆ์ปล่อยมือเธอแต่โดยดีหญิงสาวจึงรีบลุกไปเข้าห้องน้ำจึงไม่ได้เห็นแววตาของสามีที่มองตามไปพยัคฆ์ยิ้มกริ่มเมื่อกวางน้อยติดกับร่างสูงลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินตามภรรยาเข้าไปในห้องน้ำ จุมพิตาซึ่งกำลังจะหันมาป
ตอนที่47.บทส่งท้าย หญิงสาวมองดูสองพ่อลูกที่ทุ่มเถียงกันเรื่องเลี้ยงแมวจรจัดที่ถูกทำร้ายมาจนบาดเจ็บสาหัสซึ่ง น้องเจ้าจอม หรือ เด็กหญิงจันท์ยาวี วัยห้าขวบเศษเป็นคนพามันไปส่งโรงพยาบาลด้วยตัวเองโดยมีชาติชายเป็นคนขับรถพามาเด็กหญิงเฝ้าดูอาการเจ้าแมวเหมียวตัวสีขาวสะอาดเพศผู้อย่างใจจดจ่อ และรอฟังอาการของมันโดยไม่ยอมกลับบ้านจนกว่าจะรู้ว่ามันปลอดภัย เมื่อจุมพิตาซึ่งออกไปธุระกับสามีรู้ข่าวว่าลูกสาวจอมซนพาลูกแมวไปโรงพยาบาลรักษาสัตว์ก็รีบเดินทางมาดูด้วยห่วงลูกสาวทั้ งยังอยากเห็นเจ้าแมวน้อยที่น้องเจ้าจอมดั้นด้นพามันมาส่งด้วยตัวเอง“คุณพ่อบอกเหตุผลมาสิคะว่าทำไมเจ้าจอมเลี้ยงเจ้าเสือขาวไม่ได้”เด็กหญิงวัยห้าขวบผมหยักศกรวบผมครึ่งศีรษะปล่อยลอนผมยาวครึ่งแผ่นหลังคลอเคลียแผ่นหลังเล็กในชุดฟูฟ่องตามแบบที่เด็กหญิงชื่นชอบดูงดงามราวเจ้าหญิง แก้มแดงเปล่งปลั่ง และริมฝีปากสีชมพูระเรื่อเม้มแน่นดวงตากลมโตที่ถอดแบบผู้เป็นแม่มานั้นจ้องบิดาเขม็งพร้อมทั้งตั้งชื่อให้เจ้าแมวน้อยเสร็จสร
ตอนที่48. อวสาน“ก็พี่รักจ๋อม รักลูกของเรา และจะรักตลอดไป”“จ๋อมก็รักพี่ยักษ์และลูกของเราค่ะ เราจะรักกันตลอดไป..” หญิงจูบแก้มสามีเบาๆ แล้วโอบกอดเขาไว้“แบบนี้ต้องตกรางวัลหนักๆ เลยนะครับที่รัก”“แน่ะ คนอะไรเห็นแก่รางวัลจริงเชียว นี่บอกรักกันเพราะหวังรางวัลแค่นั้นหรือคะ”หญิงสาวทำทีเง้างอดขณะเคลื่อนกายขึ้นเหนือร่างแกร่งเปล่าเปลือยที่เอนกายลงนอนอย่างรู้งานมองภรรยาคนสวยนัยน์ตากรุ้มกริ่ม“เปล่าเสียหน่อยก็รักเมียหลงเมียจะแย่แล้วครับ” ปากก็พูดไปมือก็ลูบไล้เรือนกายขาวลอออิ่มเอิบอย่างแสนรัก“แบบนี้ต้องทำให้หลงมากๆ ค่ะ จะได้ไม่ไปวอแวกับสาวๆ คนไหน..”ว่าแล้วหญิงสาวก็ก้มลงจูบสามีสุดหล่ออย่างเร่าร้อนซึ่งพยัคฆ์ก็จูบตอบภรรยาที่รักเร่าร้อนไม่แพ้กัน แม้เธอจะอยู่ในช่วงตั้งครรภ์ก็ไม่ได้ทำให้ความเสน่หาของเขาลดลงแม้แต่น้อย นับวันมันยิ่งเพิ่มความรักความเสน่หาให้กับเขาจนไม่อาจจะละเลยที่จะให้ความรักแก่เธอกับลูกได้มือหนาลูบไล้ท้อง
บทนำ.ร่างระหงของหญิงสาววัยยี่สิบสองวิ่งเข้าไปในบ้านหลังเล็กโกโรโกโสอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเห็นชายฉกรรจ์ในชุดสีดำ สวมแว่นกันแดดสีดำกว่าสิบคนยืนอยู่เต็มบริเวณบ้านอันคับแคบอย่างไม่เกรงกลัวอันตรายเพราะห่วงคนที่อยู่ในบ้านมากกว่าชีวิตของตนเอง“พวกคุณเป็นใครแล้วมาทำอะไรในบ้านของฉัน..”จุมพิตา ถามเสียงสั่นหน้าขาวซีดเมื่อเห็นท่าทางคุกคามจากอีกฝ่าย แม้ว่าคนเหล่านั้นจะยืนนิ่งเหมือนรอใครบางคนที่มีอำนาจเหนือกว่า“ฉันมาตามของของฉันคืน...”เสียงห้าวทรงอำนาจดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏอยู่ที่ประตูบ้าน ร่างใหญ่โตของเขาทำให้ประตูบ้านของเธอดูเล็กคับแคบไปทันที หญิงสาวเบิกตากว้างอย่างตระหนกเมื่อเจอหน้าคนพูด เขานั่นเอง.. ผู้ชายหน้าตาหล่อลากดินแต่แสนจะเย็นชาคนนั้นที่เธอเจอเขาที่ตลาดขายเครื่องประดับเมื่อวันก่อน แล้วเขามาบ้านของเธอทำไม “คุ คุณ เอ่อ...” จุมพิตาพูดไม่ออกมือสั่นใจสั่นจริงๆ แล้วเธอสั่นไปทั้งตัวต่างหาก“ของที่พวกเธอเอามาอยู่ไหน”“ของ ของอะไรฉันไม่รู้เรื่อง”“ฉันให้โอกาสเธอเป็นครั้งสุดท้ายแม่สาวน้อย สร้อยเส้นนั้นอยู่ไหน”เสียงเข้มเย็นชาแววตาวาวโรจน์จนจุมพิตาอยากจะ
ตอนที่1.พยัคฆ์มองใบหน้านวลใสที่เริ่มมีสีสันของคนตัวเล็กที่หลับสนิทมาหลายชั่วโมงอย่างพิจารณา ใบหน้าเรียวได้รูปไม่ว่าจะเป็นปากคอคิ้วคางช่างดูเหมาะเจาะรับกันได้ดีแม้ไม่ได้ดูสวยผุดผาดบาดตาแต่เขากลับถอนสายตาจากใบหน้าของเธอได้ยากลำบากเหลือเกิน โดยเฉพาะดวงตากลมโตยามที่จ้องมองเขาอย่างตื่นตระหนก กับริมฝีปากระเรื่อที่เขาได้เชยชิมมันก่อนที่เจ้าตัวจะหมดสติไปด้วยความหวาดกลัว และตรงนี้เองที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโจรโรคจิตหรือไม่ก็โจรหื่นกามที่คอยย่ำยีหญิงสาว ทั้งที่ความจริงแล้วตลอดชีวิตที่ผ่านมากว่าสามสิบสองปีของเขาไม่เคยขาดแคลนผู้หญิงจนต้องไปฉุดคร่าขืนใจ มีหญิงสาวสวยมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตนับไม่ถ้วน ทั้งสวยเริดระดับนางงาม นางแบบกระทั่งดาราแนวหน้าของเมืองไทย ไม่มีใครสักคนที่ทำท่าหวาดกลัวเขาและเป็นลมหมดสติเพียงแค่เขาจูบเจ้าหล่อนแต่ยายจิ๋วเสียงนกหวีดคนนี้กลับทำให้เขาอ่อนปวกเปียกสำนึกดีชั่วตีกันวุ่นวาย สุดท้ายเขาก็หอบหิ้วเธอมาที่รีสอร์ตหรูของตนด้วย แล้วยังพ่วงพ่อของเจ้าหล่อนมาอีกคนหลังจากที่แข็งใจแสร้งแสดงละครเพื่อให้เธอบอกความจริงด้วยการทำเหมือนจะขืนใจ แต่แม่คุณก็ทั้งดิ้นทั้งทุบตีเขาไม่ย
ตอนที่2.“อุ๊ย..” เสียงอุทานอย่างตื่นตระหนกออกจากปากบางเท่านั้นหญิงสาวก็ไม่มีโอกาสได้ตอบโต้เขาเมื่อริมฝีปากหยักสีเข้มทาบลงมาอย่างถนัดถนี่และฉวยโอกาสที่เธอเผยปากสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวรัดลิ้นเล็กที่ล่าถอยอย่างขลาดกลัวดูดดื่มเรียกร้องและหลอกล่อจนคนที่อ่อนเดียงสากว่าคล้อยตามด้วยความมึนงงมือหนาที่รวบข้อมือเล็กไว้ค่อยๆ คลายออกมาลูบไล้ที่เอวกิ่วที่เขานึกค่อนขอดอยู่ในใจว่าแค่มือข้างเดียวของเขาก็รวบมันได้หมดและถ้าออกแรงเยอะไปก็เกรงว่าเอวเธอจะหักเสียบัดนั้นแต่ความเนียนนุ่มของผิวเนื้อใต้เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของเขาที่เธอสวมอยู่ทั้งลิ้นเล็กที่จูบตอบเขาอย่างหลงลืมตัวก็ทำให้เขาหลงลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปในทันที กระดุมเสื้อดูเหมือนจะเกะกะขวางหูขวางตาจนในที่สุดเขาก็กระชากมันรวดเดียวจนกระดุมขาดออกจากรังกระเด็นกระดอนไม่รู้ทิศ“โอ.. พระเจ้า.. ยายตัวจิ๋วเธอสวยเหลือเกิน”พยัคฆ์ครางพร่าเมื่อทรวงอกอวบอิ่มที่ประดับด้วยเม็ดทับทิมสีชมพูสดไหวสะท้านจากแรงหอบหายใจของเธอ ดวงตาหลับพริ้มริมฝีปากบวมเจ่อเผยอครางแผ่วๆ ด้วยความซ่านรัญจวนยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนของบุรุษเพศให้กระเจิดกระเจิงยิ่งต่ำลงไปกว่านั้นสติของเขาก็แทบขาดผึง.
ตอนที่3.จุมพิตามองรอบกายด้วยความตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย เทือกเขาเขียวขจีโอบล้อมรอบบ้านหลังงามที่ปลูกสร้างอย่างลงตัวกลมกลืนไปกับผืนป่าที่ปลูกขึ้นแซมกับป่าดั้งเดิม ดอกไม้หลากหลายสายพันธ์แข่งกันออกดอกชูช่อไสวล้อลมส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ผสมกับกลิ่นหญ้าลอยมาตามสายลมเย็นสบาย อากาศเย็นสบายลำธารเล็กๆ ไหลผ่านทำให้ได้ยินเสียงน้ำไหลดั่งเสียงเพลงวารีขับกล่อมคนที่อยู่ภายในรีสอร์ตหรูที่เธอเคยได้ยินชื่อมาบ้างรีสอร์ตคิงส์เมาท์เท่น รีสอร์ตหรูระดับห้าดาวคงไม่พอเพราะความยิ่งใหญ่อลังการและงดงามราวกับเมืองในฝันที่เคยเห็นในภาพยนตร์หรือหนังสือและรายการโทรทัศน์เกี่ยวกับการท่องเที่ยวหากมีดาวจะให้อีกเธอคงทุ่มให้ที่นี่ล้านดวงไปเลย นี่สินะที่เขาเรียกว่า อลังการดาวล้านดวง แล้วยิ่งเรือนใหญ่ซึ่งเป็นเรือนเจ้าของสถานที่แห่งนี้ความอลังการไม่ต้องพูดถึงหากไม่มีคนเดินนำทางเธอก็คงเดินหลงไปไหนต่อไหน และต่อให้อยากจะไปไหนดังใจนึกตอนนี้จุมพิตาไม่ขอเสี่ยงเดินออกนอกเส้นทางที่สาวใช้หน้าแฉล้มกำลังเดินนำเธอไปหาบิดาอยู่ตอนนี้เป็นแน่“เชิญเจ้า พ่อคุณจ๋อมอยู่ในห้องนี้เจ้า”สาวใช้ผายมือไปยังประตูเกะสลักงดงามก่อนจะเดินจากไปเงียบๆ จุมพิตารีบเปิ
ตอนที่48. อวสาน“ก็พี่รักจ๋อม รักลูกของเรา และจะรักตลอดไป”“จ๋อมก็รักพี่ยักษ์และลูกของเราค่ะ เราจะรักกันตลอดไป..” หญิงจูบแก้มสามีเบาๆ แล้วโอบกอดเขาไว้“แบบนี้ต้องตกรางวัลหนักๆ เลยนะครับที่รัก”“แน่ะ คนอะไรเห็นแก่รางวัลจริงเชียว นี่บอกรักกันเพราะหวังรางวัลแค่นั้นหรือคะ”หญิงสาวทำทีเง้างอดขณะเคลื่อนกายขึ้นเหนือร่างแกร่งเปล่าเปลือยที่เอนกายลงนอนอย่างรู้งานมองภรรยาคนสวยนัยน์ตากรุ้มกริ่ม“เปล่าเสียหน่อยก็รักเมียหลงเมียจะแย่แล้วครับ” ปากก็พูดไปมือก็ลูบไล้เรือนกายขาวลอออิ่มเอิบอย่างแสนรัก“แบบนี้ต้องทำให้หลงมากๆ ค่ะ จะได้ไม่ไปวอแวกับสาวๆ คนไหน..”ว่าแล้วหญิงสาวก็ก้มลงจูบสามีสุดหล่ออย่างเร่าร้อนซึ่งพยัคฆ์ก็จูบตอบภรรยาที่รักเร่าร้อนไม่แพ้กัน แม้เธอจะอยู่ในช่วงตั้งครรภ์ก็ไม่ได้ทำให้ความเสน่หาของเขาลดลงแม้แต่น้อย นับวันมันยิ่งเพิ่มความรักความเสน่หาให้กับเขาจนไม่อาจจะละเลยที่จะให้ความรักแก่เธอกับลูกได้มือหนาลูบไล้ท้อง
ตอนที่47.บทส่งท้าย หญิงสาวมองดูสองพ่อลูกที่ทุ่มเถียงกันเรื่องเลี้ยงแมวจรจัดที่ถูกทำร้ายมาจนบาดเจ็บสาหัสซึ่ง น้องเจ้าจอม หรือ เด็กหญิงจันท์ยาวี วัยห้าขวบเศษเป็นคนพามันไปส่งโรงพยาบาลด้วยตัวเองโดยมีชาติชายเป็นคนขับรถพามาเด็กหญิงเฝ้าดูอาการเจ้าแมวเหมียวตัวสีขาวสะอาดเพศผู้อย่างใจจดจ่อ และรอฟังอาการของมันโดยไม่ยอมกลับบ้านจนกว่าจะรู้ว่ามันปลอดภัย เมื่อจุมพิตาซึ่งออกไปธุระกับสามีรู้ข่าวว่าลูกสาวจอมซนพาลูกแมวไปโรงพยาบาลรักษาสัตว์ก็รีบเดินทางมาดูด้วยห่วงลูกสาวทั้ งยังอยากเห็นเจ้าแมวน้อยที่น้องเจ้าจอมดั้นด้นพามันมาส่งด้วยตัวเอง“คุณพ่อบอกเหตุผลมาสิคะว่าทำไมเจ้าจอมเลี้ยงเจ้าเสือขาวไม่ได้”เด็กหญิงวัยห้าขวบผมหยักศกรวบผมครึ่งศีรษะปล่อยลอนผมยาวครึ่งแผ่นหลังคลอเคลียแผ่นหลังเล็กในชุดฟูฟ่องตามแบบที่เด็กหญิงชื่นชอบดูงดงามราวเจ้าหญิง แก้มแดงเปล่งปลั่ง และริมฝีปากสีชมพูระเรื่อเม้มแน่นดวงตากลมโตที่ถอดแบบผู้เป็นแม่มานั้นจ้องบิดาเขม็งพร้อมทั้งตั้งชื่อให้เจ้าแมวน้อยเสร็จสร
ตอนที่46.“อุ๊ย..”หญิงสาวอุทานอย่างตกใจเมื่อมือใหญ่คว้ามือเล็กของเธอหมับพร้อมทั้งลืมตามองเธออย่างมีความหมาย“แอบคิดอะไรกับพี่รึเปล่าคนสวย”“บ้า เปล่าเสียหน่อยจ๋อมเห็นว่าผ้ามันเลื่อนลงมาจะหยิบมาปิดหน้าอกให้หรอกเดี๋ยวไม่สบาย” แก้ตัวหน้าแดงก่ำหลบตาคมพราวพราย“แน่ใจเหรอจ๊ะ เอ.. จ๋อมบุกรุกที่ของพี่รึเปล่านี่ แบบนี้ต้องลงโทษข้อหาบุกรุก”“จะบ้าเหรอ จ๋อมยังไม่ได้ทำอะไรเลย อย่ามาโมเมนะ ไม่เอาแล้วจ๋อมจะไปอาบน้ำพี่ยักษ์ปล่อยมือจ๋อมได้แล้วค่ะ คนอะไรเขาอุตส่าห์หวังดีแท้ๆ มากล่าวหาเขา เชอะ.. ไม่ยุ่งด้วยแล้ว..”หญิงสาวทำทีขึงขังกลบเกลื่อนความหวั่นไหวเมื่อรู้ดีว่าบทลงโทษของเขานั้นร้อนแรงเพียงใด“ก็ได้ครับเจ้าหญิง”พยัคฆ์ปล่อยมือเธอแต่โดยดีหญิงสาวจึงรีบลุกไปเข้าห้องน้ำจึงไม่ได้เห็นแววตาของสามีที่มองตามไปพยัคฆ์ยิ้มกริ่มเมื่อกวางน้อยติดกับร่างสูงลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินตามภรรยาเข้าไปในห้องน้ำ จุมพิตาซึ่งกำลังจะหันมาป
ตอนที่45.งานแต่งงานของจุมพิตากับพยัคฆ์มีขึ้นในสองสัปดาห์ถัดมา งานแต่งของพวกเขานั้นไม่ได้ใหญ่โตหรูหราอย่างที่ใครๆ หลายคนคิด เพราะหญิงสาวเพียงต้องการจัดงานแต่งงานเล็กๆ ที่เชิญเฉพาะคนที่สนิทเท่านั้นเพราะไม่ชอบความวุ่นวาย และเธอเองก็มีเพื่อนแค่ไม่กี่คนและแทบไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเลย เนื่องจากนายจักรนั้นอพยพมาจากที่อื่นแล้วมาตั้งรกรากอยู่แถบชายแดนไทย ลาว ญาติของนายจักรที่จุมพิตาเคยเห็นหน้าค่าตา พอรู้ว่าเขาไม่ได้รับราชการต่างก็พากันเหินห่างออกไปและก็ขาดการติดต่อไปโดยปริยายงานแต่งงานที่ใหญ่โตหรูหราที่เชิญแขกมาเป็นร้อยเป็นพันแต่ไม่มีสักคนที่เธอรู้จักอย่างจริงจังจริงใจมันก็ไม่ได้มีประโยชน์อันใดเลย เพราะคนเหล่านั้นไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ และเธอเองก็ไม่ได้รู้จักพวกเขาด้วย งานแต่งงานในความคิดของจุมพิตาจึงต้องเป็นงานแต่งที่อบอุ่นเต็มไปด้วยญาติมิตรที่สนิทสนมกัน มีความรักและความจริงใจต่อกันมากกว่างานแต่งใหญ่โตหรูหรา แต่แสนอ้างว้างมีแต่คนใส่หน้ากากมาร่วมงาน ซึ่งพยัคฆ์เองก็เห็นด้วยกับความคิดของคนที่จะมาศรีภรรยาโดยไม่คัดค้านใดๆ
ตอนที่44.คุณนทีปรายตามองว่าที่ลูกเขยอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เพราะพยัคฆ์มักแอบขโมยลูกสาวของตนไปพลอดรักอยู่ร่ำไป เผลอเป็นไม่ได้เสือร้ายที่ทำตัวเป็นแมวจะต้องขโมยปลาย่างไปกินเสียทุกที“มันยังไม่ถึงฤกษ์จะแต่ง ก็ควรอยู่ห่างๆ กันไว้บ้างนะ”“โธ่.. คุณพ่อครับ แค่ห่างจ๋อมนาทีเดียวผมก็จะใจขาดแล้วครับให้ผมเจอหน้าจ๋อมสักสามนาทีได้ไหมครับ”“งั้นก็ห่างไปสักสามวันก็แล้วกัน”คุณจริยาพูดขึ้นนางเดินมาพร้อมด้วยคุณย่าคริสตี้และคนงานที่ถือพลั่วและบุ้งกี๋มาด้วย“เอาล่ะไปทำงานของตัวเองเสียทีอย่ามาวุ่นวายกับน้องเขา มันจะเสียฤกษ์เสียยาม ความจริงแล้วถ้ายึดแบบประเพณีโบราณของไทยเจ้าบ่าวเจ้าสาวนี่ต้องห้ามเจอหน้ากันเป็นเดือนๆ เลยนะ”คุณย่าคริสตี้ซึ่งร่างกายยังคงแข็งแรงเดินเหินราวกับคนวัยห้าสิบต้นๆ ทั้งที่ปีนี้ท่านจะย่างเข้าสู่ปีที่เจ็บสิบเก้าแล้วทำสีหน้าจริงจังใส่หลานชายหัวแก้วหัวแหวน ยิ่งรู้ว่าก่อนหน้าที่จะพิสูจน์ได้ว่าจุมพิตาเป็นลูกสาวของคุณนทีกับคุณจริยา พยัคฆ์ได้ทำอะไรกับจุ
ตอนที่43.“โอ้ว จ๋อมจ๋า จ๋อม อา.. อ๊า..”พยัคฆ์ครางกระเส่าไม่แพ้กันก่อนที่ความเสียวซ่านจะบีบรัดจนเขาและเธอไม่อาจจะทานทนกับความร้อนระอุแห่งกระแสสวาทได้ ชายหนุ่มโถมกายเข้าหาร่างงามครั้งสุดท้ายปลดปล่อยทุกหยาดหยดแห่งความสุขสมเข้าสู่กายบางที่แทบจะทรุดลงกับพื้นทันทีที่พุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุดแห่งเพลงสวาทร้อนแรงพยัคฆ์มองร่างงามที่ซวนซบอยู่กับพื้นกระเบื้องลายสวยอย่างพอใจ หากเขาพยายามปั๊มลูกทุกๆ วันมีหรือที่เธอจะไม่ท้องแล้วทีนี้พอแต่งปุ๊บเขาก็จะได้เป็นว่าที่คุณพ่อปั๊บสมปรารถนา ใครจะว่าเขาโกหกเรื่องเธอท้องไม่ได้เพราะจุมพิตาจะท้องจริงๆ“ทีนี้เรามาอาบน้ำด้วยกันดีกว่านะครับที่รัก”ปากบอกว่าจะอาบน้ำแต่เขาไม่ยอมถอดถอนตัวตนใหญ่โตออกจากร่างสาว พยัคฆ์พลิกร่างงามให้หันกลับมาแล้วจับเรียวเขาเสลาให้โอบรัดรอบเอวสอบก่อนจะพาเธอไปที่ฝักบัวใหญ่หรูหราแล้วเปิดน้ำพร่างพรมลงมาและเริ่มเกมรักเราร้อนใต้ฝักบัวอีกครั้งโดยที่จุมพิตาไม่มีโอกาสได้คัดค้านความต้องการของเขาได้เลย...
ตอนที่42.ร่างระหงเดินไปหยิบหนังสือเล่มโปรดที่อ่านค้างไว้แล้วเดินไปที่เก้าอี้โยกริมหน้าต่างบานยาวจรดพื้นที่เธอมักจะมานั่งตรงนี้เพราะลมพัดเย็นสบายโดยไม่ต้องเปิดเครื่องปรับอากาศ และยังมองเห็นสวนสวยเขียวขจีสลับกับดอกไม้ที่ออกดอกแข่งขันประชันกันด้วย ที่สำคัญได้เห็นคนตัวโตที่ปลูกดอกไม้ ต้นไม้ให้มารดาของตนด้วย ซึ่งเธอแอบมองพยัคฆ์อยู่ทุกวันนับตั้งแต่บิดามารดายื่นข้อเสนอในการสมัครเป็นลูกเขยของพวกท่าน ด้วยการให้พยัคฆ์ทำงานทุกอย่างตามแต่พวกท่านต้องการเป็นเวลาหนึ่งเดือน ก่อนจะถึงวันแต่งงาน เพื่อทดสอบความอดทนและความจริงใจของพยัคฆ์ แต่ผ่านไปสองสัปดาห์กว่าแล้วพยัคฆ์ก็ยังคงทำตามความต้องการของบิดามารดาของเธออย่างไม่อิดออดหรือขัดข้อง...จุมพิตานอนอ่านหนังสืออย่างสบายอารมณ์แต่แล้วจู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีลมร้อนๆ เป่ารดอยู่ข้างแก้มหญิงสาวสะดุ้งเมื่อหันมาก็พบกับปลายจมูกโด่งของคนที่เธอเพิ่งเห็นเขาอยู่บนหลังคาโรงรถเมื่อครู่“อุ้ย..”“คิดถึงจัง” ชายหนุ่มไม่อินังขังขอบกับแววตาเขียวๆ ของสาวเจ้า“ขึ้นมาได
ตอนที่41.จุมพิตาอ่อนอกอ่อนใจกับพ่อคนเอาแต่ใจ พยัคฆ์ปรนเปรอเธอด้วยเพลิงเสน่หาอันร้อนแรงทว่าอ่อนโยนในทีจนเธอหลงเพริดไปกับเขาง่ายดายและแสนจะยินดี เสียงครางกระเส่าของหนุ่มสาวดังกระหึ่มไปทั้งห้องอย่างไม่มีใครยอมใครและจับจูงกันพุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุดแห่งลำนำเสน่หาเร่าร้อนอีกครั้ง...“พี่ยักษ์รักจ๋อมนะครับคนดี..”เขากระซิบบอกเมื่อเพลงสวาทครั้งที่สามจบลง น้ำเสียงของเขาหนักแน่นไม่มีการหอบกระเส่าเหมือนกับเธอ จุมพิตามองเขาอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คิดว่าตัวเองคงเหนื่อยล้าจากบทรักเร่าร้อนของเขาจนหูฝาดไป“จ๋อมหูไม่ฝาดหรอกครับและที่พามาที่นี่เพื่อจะบอกว่า แต่งงานกับพี่ยักษ์นะ..”พูดเหมือนนั่งอยู่ในใจเธอแล้วเอ่ยขอแต่งงานดื้อๆ ทั้งยังสวมแหวนเพชรเม็ดงามลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอหน้าตาเฉย จุมพิตามองนิ้วนางข้างซ้ายของตนที่ประดับด้วยแหวนเพชรน้ำงามด้วยความมึนงง และตื้นตันอยู่ลึกๆ เพราะไม่คิดว่าจะเจอการจู่โจมของเขาแบบนี้ ร่างบางที่ถูกรั้งให้ลุกขึ้นนั่งนิ่งงันมองมือตัวเองเหมือนอยู่ในห้วงหลงละเมอจนชายหนุ่
ตอนที่40.ขณะที่เขาเล่าให้ฟังจุมพิตาก็ได้มองไปรอบกายและหันมามองเขาอย่างชื่นชม ไม่น่าเชื่อว่าพยัคฆ์จะมีมุมที่น่ารักและเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม“พี่ให้พวกเขาปลูกสมุนไพรและพรรณไม้หายากไว้ด้านโน้น แล้วจ้างพวกเขาให้ดูแลที่นี่ไปด้วยเพื่อให้พวกเขามีรายได้และรักที่นี่มากพอที่จะช่วยกันดูแลรักษา เห็นตรงโน้นมั้ยที่เห็นหลังคาบ้านอยู่สี่ห้าหลัง ตรงนั้นเป็นบ้านพักของพวกเขา ถัดออกไปจะเป็นสวนผักและสวนสตรอว์เบอร์รี่ พวกเขาจะเก็บไปขายเป็นรายได้ใช้จ่ายในครัวเรือน ปกติจะมีคนงานอยู่สิบคนแต่วันนี้วันหยุด และพี่อยากจะใช้เวลากับเมียเพียงลำพังที่นี่จึงมีแค่เราสองคน”หญิงสาวค้อนเขาหน้าแดง แล้วนึกค่อนขอดเขาในใจอย่างหมั่นไส้ เพิ่งนึกชื่นชมไปหยกๆ แต่พ่อคุณก็ไม่ทิ้งลายความเจ้าเล่ห์ และกว่ารู้ว่าเสียทีคนที่อยากอยู่กับเมียเขาก็รวบร่างเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแล้วเรียบร้อย“ปล่อยนะคะ คนบ้าเจ้าเล่ห์ที่สุด จ๋อมไม่น่าหลงฟังคนขี้โม้โอ้อวดเลย”“ไม่ปล่อยหรอก รู้มั้ยว่าอยากกอดจ๋อมมาตั้งนานแล้ว เป็นเดือนๆ เลยนะที่เราไม่ไ