All Chapters of หวานสวาทเจ้าสาวสิบเก้ามงกุฎ: Chapter 31 - Chapter 40

 ตอนที่31.  เจคอปตีหน้าขึงขังขยับตัวอย่างอึดอัดแล้วเดินนำหน้าไปจนคนที่ถูกจับใส่กุญแจมือติดกันต้องเดินตามเขาไป ในขณะที่เจ้าหน้าที่สองคนเข้ามาควบคุมตัวเสี่ยหัวล้านที่หมดสติอยู่กับพื้นไป“เดี๋ยวสิคุณ คุณเป็นตำรวจจริงๆ ใช่ไหม”“ใช่” เจคอปตอบโดยไม่หันมามองคนที่ยังไม่ยอมเดินตามมาง่ายๆ “ถ้าอย่างนั้นคุณตำหนวด เอ๊ย คุณตำรวจจะหาเสื้อคลุมให้ฉันสักตัวได้ไหม ฉัน..”หญิงสาวรั้งข้อมือไว้เจคอปจึงหยุดเดินแล้วหันมามองคนที่ยืนหนีบอยู่กับที่อย่างนึกขันกับท่าทางของเธออยู่ไม่น้อย และเขาก็นึกได้ว่าสภาพของเธอมันก็ไม่น่าดูสักเท่าไหร่ แต่หากจะให้น่าดูเขาก็คงอยากจะดูคนเดียวมากกว่า“เอ๊า ใช้ผ้าคลุมโต๊ะนี่คลุมไปก่อน”เจคอปหันไปเจอผ้าปูโต๊ะลายลูกไม้งดงามอยู่ข้างๆ พอดีจึงคว้ามาแล้วตวัดคลุมร่างเธอไว้กันสายตาของคนอื่นๆ ได้เหมาะเจาะ“ขอบคุณ..” หญิงสาวพูดอ้อมแอ้มแล้วเดินตามเขาไปโดยดี“เธอชื่ออะไร” เจคอปถามขณะพาเธอออกไปด้านนอก&ldq

ตอนที่33. สำหรับจุมพิตาแล้วมันเหมือนมีใครสักคนจับเธอเหวี่ยงขึ้นไปบนฟ้าที่เวิ้งว้างแล้วตกลงมาสู่อ้อมกอดอันอบอุ่นที่เคยโหยหามาตลอดชีวิต ครอบครัวที่สมบูรณ์มีพ่อแม่พี่น้องอยู่กันพร้อมหน้า แต่ไม่คิดว่าตนเองจะมีพ่อแม่ที่ร่ำรวยและพี่ชายที่น่ารักเช่นนี้มันเหลือเชื่อเกินไป... ตั้งแต่จำความได้เธอก็เห็นเพียงพ่อที่ชื่อนายจักรข้าราชการครูจนๆ ที่ลาออกจากราชการเพราะความเจ็บป่วย และหลายปีต่อมาเธอกับพ่อก็เก็บจ้อยมาเลี้ยง ชีวิตของเธออยู่กับความลำบากมาตลอดชีวิตมีทั้งอดมื้อกินมื้อ และทำงานทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินมาซื้ออาหารเลี้ยงพ่อกับน้อง และพยายามเรียนภาคค่ำเพื่อให้ได้วุฒิการศึกษาที่สูงขึ้นเพื่อว่าจะได้มีงานทำที่ดีกว่าเดิม อีกทั้งพยายามหางานพิเศษทำหารายได้เสริมอีกทาง จนได้มาพบกับพยัคฆ์และชีวิตของเธอก็เปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ แต่ครั้งนี้เรื่องนี้เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่กว่าการได้พบกับพยัคฆ์ และมันก็ทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่อยากจะเชื่อเลย..“ไม่จริง..” พยัคฆ์พูดออกมาแผ่วเบาสำหรับพยัคฆ์แล้วเหมือนมีใครเอาภูเขาทั้งลูกมาทิ้งใส่หัว สิ่งที่ได้รับรู้จากนนท์คือสิ่งที่เขากลัวว

 ตอนที่35.  “ต๊าย.. มาแล้วๆ หนูจ๋อมของป้าไม่น่าเชื่อเลยว่าจะได้เป็นเจ้าหญิงชั่วข้ามคืน”“ป้าก็คิดแล้วว่าลักษณะอย่างหนูจ๋อมเนี่ยไม่น่าจะเป็นลูกของนายจักรจริงๆ ดูสิผิวพรรณก็ออกจะผู้รากมากดี ป้าทั้งสองคนก็ยังพูดกันอยู่ว่าหนูจ๋อมต้องเป็นลูกผู้ดีแน่ๆ นายจักรมันต้องไปขโมยหนูมาเลี้ยงหรือไม่ก็หยิบลูกมาผิดแน่ๆ”“ตอนที่หนูจ๋อมถูกมาเฟียบุกเข้าไปจับตัวนะ พวกป้านี่พยายามจะเข้าไปช่วยนะจ๊ะแต่พวกเราก็ถูกข่มขู่ พวกเราล่ะเป็นห่วงหนูจ๋อมมากเลยแต่ไม่รู้จะไปช่วยได้ทีไหน”วัชรากับอาภรณ์ต่างก็แสดงออกถึงความรักเอ็นดูจนจุมพิตามากล้นรู้สึกสะอิดสะเอียน“ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์คิดช่วย ว่าแต่ป้ามาทำไมกันคะ” หญิงสาวถามตรงๆ เพราะในใจนั้นรู้ดีว่าสองคนนี้ไม่ได้มาเพราะคิดถึงเธอด้วยความรักอันบริสุทธิ์แน่นอน“แหม.. หนูจ๋อมถามแบบนี้พวกป้าล่ะรู้สึกน้อยใจเลย เราคิดถึงหนูนะพอรู้ข่าวว่าหนูเจอพ่อแม่ที่แท้จริงพวกป้าก็รีบมาเยี่ยมเลย แล้วไอ้ เอ่อ.. นายจักรกับจ้อยไปไหนล่ะจ๊ะ”วัชรา

 ตอนที่37.  “ครับ.. ผมเข้าใจ แต่รับรองได้เลยว่าลูกเขยของคุณแม่จะต้องชื่อพยัคฆ์ คิงส์”ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแม้ใจจะนึกหวั่นและไม่มั่นใจในผลการตรวจนัก แต่เพื่อรักษาสิทธิ์รักษาสิ่งที่มีค่ากับตนเอง เขาก็ไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ แผนสำรองมีอยู่แล้ว...“พ่อว่าจริงๆ แล้วเราไม่จำเป็นต้องให้ยักษ์รับผิดชอบอะไรก็ได้นะ ถ้าหากลูกจ๋อมเกิดท้องจริงๆ เราก็เลี้ยงหลานกันเองได้”“นั่นน่ะสิ ยักษ์ไม่น่ามากังวลผู้หญิงอยากจะเป็นเมียยักษ์เยอะแยะ” คุณจริยาเสริมคำพูดของสามีด้วยสีหน้าจริงจัง“แต่ผมไม่ต้องการพวกเธอนี่ครับ ผมต้องการน้องจ๋อมเท่านั้น และผมคิดว่าเราเกิดมาคู่กัน พ่อก็หล่อแม่ก็สวย คุณแม่คิดดูสิครับหลานคุณแม่ออกมาจะน่ารักน่าชังแค่ไหน”เอากับเขาสิ พ่อคุณแถไปได้หน้ามึนๆ ซ้ำยังแอบหยอดคำหวานใส่คุณแม่คุณสวยอีกด้วย เหตุผลของเขาทำให้ผู้สูงวัยหมั่นไส้แกมขบขัน และเห็นด้วยอยู่ไม่น้อย แต่พยัคฆ์นั้นขึ้นชื่อว่าเป็นเสือผู้หญิงและมีชื่อเสียเรื่องผู้หญิงมากจนน่าเป็นห่วง เพราะหากพยัคฆ

 ตอนที่39.  “ก็ของมันน่าอยากได้นี่ครับ โถ ที่รักอย่าหน้างอสิครับเดี๋ยวลูกหน้างอไปด้วยนะ เราไปหาหมอกันเถอะ”พยัคฆ์ไม่ใส่ใจคนสวยที่ทำหน้างอใส่ยิ่งทำให้จุมพิตาเดือดดาล ตอนนี้เธอไม่จำเป็นต้องกลัวเขา สถานะของเธอเปลี่ยนไปแล้ว“ฉันจะไปเอง คุณไม่ต้องมายุ่ง”“ได้ยังไงครับ พี่ยักษ์เป็นสามีก็ต้องพาภรรยาไปน่ะถูกแล้ว เอาล่ะไปกันเถอะอย่ามัวเสียเวลาเลย”ไม่พูดเปล่าแต่เดินมาคว้าเอวบางเข้ามาใกล้อย่างถือสิทธิ์ท่ามกลางแววตาเขียวๆ ของว่าที่พ่อตาแม่ยาย“ผมรับรองว่าจะกลับมาส่งน้องจ๋อมอย่างปลอดภัยครับ” พยัคฆ์รั้งร่างเล็กให้เดินตามไปหน้าตาเฉยโดยที่คุณนทีกับคุณจริยาได้แต่ยืนมองตาปริบๆ“น้องตามไปดีมั้ยคะ” ถามสามีเหมือนไม่แน่ใจ“ไม่ต้องหรอก สองคนนั้นเขารักกัน...” คุณนทีถอนหายใจแล้วนั่งมองหนังสือพิมพ์ในมือ“แล้วเราจะต้องรีบให้พวกเขาแต่งงานกันเร็วๆ ด้วย จะรออีกไม่ได้”คุณจริยาถอนหายใจแล้วนั่งลงข้างสามีปรายตามองหนังสือพ